Kto idzie?

• Uświadomienie sobie, że rzeczy nie istnieją z natury
• Uświadomienie sobie, że rzeczy istnieją w zależności od siebie
• Pieszy medytacja

Mądrość Mistrzów Kadam: Kto idzie? (pobieranie)

Myślałem, że będę kontynuował w pierwszej linii, znowu,

Najlepszą nauką jest uświadomienie sobie prawdy o braku jaźni.

Rozmawialiśmy trochę o praktycznych sposobach zastosowania pustki w prosty sposób. Wydają się proste. Nie są one takie proste, jeśli naprawdę się w nie zagłębisz; zastanowić się nad pustką w twoim medytacja, a także kiedy coś się dzieje w Twoim codziennym życiu. Ale jak wiemy, aby mieć pełną realizację pustki, musisz nie tylko zdać sobie sprawę, że rzeczy nie istnieją z natury, ale musisz także zdać sobie sprawę, że istnieją one zależnie. Zwykle mówią, że w medytacyjnej równowadze zdajesz sobie sprawę z nieinherentnej egzystencji i dopiero po wywnioskowaniu co najmniej pustki, kiedy wyjdziesz z tej medytacyjnej równowagi, wtedy widzisz rzeczy takie jak iluzje i stajesz się w stanie ustalić je jako istniejące zależnie. To sprawia, że ​​jest to pełna realizacja pustki.

Aby przejść do drugiej części, ustalając, że rzeczy istnieją w zależności od siebie, Kyabje Zopa Rinpocze ma miłe… medytacja. Robi to w kontekście spaceru medytacja, ale myślę, że dobrze jest też siedzieć. On zaczyna, kiedy idziesz, abyś zadał sobie pytanie: „Dlaczego mówię: 'Idę'?” Idziesz i mówisz: „Idę”. Następnie zadajesz sobie pytanie: „Dlaczego mówię „Idę”?” Na jakiej podstawie mówi się: „Idę”? Potem musisz o tym pomyśleć. Na jakiej podstawie mówisz, że idziesz? Zwykle dzieje się tak, ponieważ twój ciało idzie. Dobra, idę, ponieważ ciało idzie. Ale też nie jestem ciało.

Wtedy myślisz. Dlaczego mówię, że myślę? Ponieważ umysł myśli. Można powiedzieć: „Myślę”. Z jednej strony ustala to – tylko wtedy, gdy nie analizujesz – że istnieje „ja”, ponieważ istnieją te działania i możesz je nazwać. Z drugiej strony, jeśli zmienisz pozycję i zaczniesz stosować analizę, powiem „myślę”, ponieważ umysł myśli, a ja nie jestem umysłem. Możesz z tym iść na wiele różnych sposobów.

Innym podobnym sposobem, który uważam za bardzo, bardzo pomocny, jest to, że czuję coś w rodzaju: „Czuję się zmęczony”. Wiesz, jak czasami, kiedy czujesz się zmęczony (nie wiem jak ty, ale naprawdę mogę się w to wkręcić): „Och, czuję się taki zmęczony. Jestem taki zmęczony." I jest to uczucie cierpienia, że ​​nadchodzi uczucie zmęczenia. Oczywiście pojawia się uczucie zmęczenia, a cierpienie związane z uczuciem zmęczenia jest moim psychicznym odczuciem. Uczucie zmęczenia jest fizycznym odczuciem wynikającym z ciało. Cierpienie spowodowane uczuciem zmęczenia jest mentalne, bo siedzę i mówię sobie moje nowe mantra, „Jestem tak zmęczony, jestem tak wyczerpany”. W tym momencie jest to bardzo interesujące, nawet nie odczuwam fizycznego odczucia zmęczenia, ponieważ jestem zbyt zajęty wmawianiem sobie, że jestem zmęczony psychicznie i odczuwam psychiczne cierpienie wynikające z bycia zmęczonym. Ciekawe więc jest przyjrzenie się różnicy między fizycznym uczuciem zmęczenia a cierpieniem psychicznym, przez które przechodzisz, mówiąc sobie, że jesteś zmęczony, kiedy już tak naprawdę nie czujesz się zmęczony.

Potem wracasz do fizycznego odczucia i mówisz: „Na jakiej podstawie mówię: „Jestem zmęczony”? Siedzenie tam jest bardzo interesujące, ponieważ mówisz „Jestem zmęczony” i na jakiej podstawie mówimy „Jestem zmęczony”? Jakie doznania fizyczne łączymy i nazywamy „zmęczonymi”? Być może nigdy wcześniej o tym nie myślałeś. Zwykle jesteśmy tak oderwani od naszego doświadczenia, że ​​nie jesteśmy nawet pewni, kiedy zaczynamy patrzeć, jakie są fizyczne odczucia. Tutaj nie mówię o uczuciu, mówię tylko o doznaniu, danych fizycznych, na podstawie których mówimy „Jestem zmęczony”. Co to jest?

Robisz tam trochę analizy. To prowadzi was do tego, oto wszystkie te rzeczy, na podstawie których mówię „Jestem zmęczony”, ale zmęczenie nie jest żadną z tych rzeczy samo w sobie. Wtedy, kiedy buduję na tym, „Och, jestem taki zmęczony”, na jakiej podstawie pochodzi całe to cierpienie? Jaka jest tego podstawa? Bardzo interesujące, aby rozpocząć badanie.

Albo mówisz: „Jestem szalony”. Dlaczego mówię: „Jestem szalony”? Albo inaczej, skąd mam wiedzieć, że jestem szalony? Skąd mam wiedzieć, że jestem zły? Mówię: „Och, naprawdę jestem zła”. Skąd mam wiedzieć, że jestem zły? Na jakich danych, fizycznych i psychicznych, jaka jest podstawa oznaczenia do powiedzenia: „złość”? Co się dzieje w twoim ciało? Co się dzieje w twoim umyśle? Jaki jest smak lub melodia twojego umysłu? Naprawdę patrzysz na te wszystkie różne części, na podstawie których mówimy „złość”. A jednak czy którekolwiek z nich, same w sobie, złość? Nie.

A na dodatek mówisz: „Jestem zły”. Kim jest „ja”, które jest wściekłe? Czy jesteś złość? Czy masz? złość? Ponieważ „jestem zły” to rodzaj żadnego z nich. Mówisz: „Jestem zły”. Mam złość, więc „ja” i złość są oddzielne? Lub „jestem zły”, „ja” i złość czy jedność unii? Czy to któryś z tych sposobów? Co to jest "złość" w każdym razie? Nie myśl o jakimkolwiek incydencie, po prostu skup się na swoim doświadczeniu. Jak powiedzieć „jestem zły”?

Możesz to zrobić dla wielu różnych doświadczeń, które masz w ciągu dnia. „Jestem śpiący”, „Jestem zły”, „Jestem przywiązany”, „Mam na jawie…”. Cokolwiek to jest. I spójrz, jaka jest podstawa oznaczenia. Dość ciekawe. To jest podstawa desygnacji, są wyznaczone obiekty, ale ten desygnowany obiekt nie jest tym samym, co podstawa desygnacji.

Ponieważ to inne powiedzenie: „Boli mnie brzuch” i „Moje serce bije szybko”. To co innego niż powiedzenie „Jestem zły”. Prawda? Lub: „Mam w głowie ten szczególny nastrój”, a ty wchodzisz w kontakt z tym nastrojem, tym uczuciem i tym, co jest złość o tym mentalnym odczuciu, o tym mentalnym doświadczeniu? Co jest "złość" o tym? Dlaczego nazywam to „złość"?

Bardzo interesujące jest przeprowadzenie eksploracji w ten sposób. Prowadzi cię do zrozumienia pustki i współzależnego powstawania. Pomaga nam również uwolnić niektóre z naszego niesamowitego [zaciskania] tego, co akurat czujemy tego dnia.

Wiesz, jak to jest, kiedy budzisz się i mówisz: „Czuję się zmęczony”, wtedy otrzymujesz czek in blanco na cały dzień, aby się wylogować. Nie muszę dzisiaj nic robić, bo powiedziałem sobie, że jestem zmęczony. Więc dzisiaj nic nie mogę zrobić. Dajemy sobie czek in blanco. To samo, gdy mówimy: „Jestem zły”. Czek in blanco, aby po prostu zrzucić na wszystkich. Cokolwiek to jest. Zamiast naprawdę patrzeć: „Co mam na myśli, gdy wypowiadam te słowa?” Zaczynasz widzieć w swoim umyśle całe nagromadzenie wielu rzeczy.