Łączenie się z uwięzionymi kobietami w Indonezji

W czerwcu 2015 roku Czcigodny Chodron został zaproszony do wygłaszania nauk w Indonezji przez okres dwóch tygodni. Oprócz dwóch rekolekcji i kilku wystąpień publicznych było też zaproszenie do odwiedzenia więzienia dla kobiet. Przez lata Czcigodny Chodron odwiedził wiele więzień, w których uwięzieni są mężczyźni – to był pierwszy raz, kiedy Czcigodny Chodron i ja odwiedziliśmy uwięzione kobiety.

Razem z kilkoma buddyjskimi ochotnikami, którzy regularnie odwiedzają więzienie i tłumaczem, pojechaliśmy do więzienia, które znajdowało się poza Medan, na Sumatrze. Kiedy weszliśmy do więzienia, przywitał nas personel więzienny, który wręczył nam identyfikator do noszenia na szyi. Gdy weszliśmy na dziedziniec, uderzył nas widok kobiet w cywilnych ubraniach, poruszających się swobodnie, kwitnących kwiatów w doniczkach i spacerujących kotów: wyraźny kontrast z jakimkolwiek więzieniem w USA.

Kiedy czcigodny Chodron zaczął mówić, na moim polu widzenia znajdowały się dwie kobiety, które nie spuszczały wzroku i tylko od czasu do czasu podnosiły wzrok. Ich mimika wyrażała wiele bólu psychicznego i smutku, ale w miarę kontynuowania rozmowy byli w stanie częściej patrzeć w górę, a ich mimika stawała się bardziej miękka i lżejsza.

Kilka razy w trakcie przemówienia czułem się bardzo bliski łez. Uderzające było uświadomienie sobie, że my i więźniowie mamy wszystko wspólne: wszyscy chcemy być szczęśliwi i nie chcemy doświadczać cierpienia. Przy takim uznaniu nie ma miejsca na nic innego, jak spotkanie się z otwartym umysłem i sercem.

Kobiety były bardzo uważne na każde słowo wypowiedziane przez Czcigodnego Chodrona, a pokój po kilku minutach został naładowany energią nauczanej i przyjmowanej Dharmy. Kiedy przyszedł czas na pytania i odpowiedzi lub komentarze, kobiety wydawały się zbyt nieśmiałe, by mówić. W końcu jeden z nich, wypowiadając się w imieniu wszystkich, wyjaśnił, że są w więzieniu, ponieważ zostali oszukani. Spowodowało to wiele kiwania głowami. Odpowiedź Czcigodnego Chodrona była umiejętna i bezpośrednia: powiedziała, że ​​podczas gdy inni mogą próbować nas oszukać, kiedy nasza mądrość jest na uboczu, pozwalamy im to zrobić. Jesteśmy odpowiedzialni za nasze decyzje, dlatego niezwykle ważne jest dla nas zachowanie ostrożności i rozeznania, z kim decydujemy się obcować i komu ufamy. Nie możemy winić innych za sytuacje, w których się znajdujemy, kiedy nasze wybory przyczyniły się do tego, że tam jesteśmy. Oznacza to również, że mamy moc zmiany naszej sytuacji w przyszłości poprzez zwiększenie naszej mądrości i podejmowanie mądrzejszych decyzji. W tym momencie zastanawiałem się, czy wywołałoby to jakąś niepożądaną reakcję, ale kobiety zostały z Czcigodnym Chodronem i nadal kiwały głowami wskazując na zrozumienie i zgodę.

Czcigodny Chodron mówił również o Budda natura, nasz potencjał, by stać się w pełni przebudzonymi Buddami. Fundamentalna, czysta natura naszego umysłu jest jak czyste niebo i nasze przeszkadzające emocje i… błędne poglądy są jak chmury zasłaniające niebo. Niebo jest zawsze tam; to nigdy nie odchodzi. Gdy chmury zostaną usunięte, możemy zobaczyć niebo. Praktyka Dharmy, zwłaszcza ujarzmiania naszego przywiązanie i złość, pomaga nam usunąć chmury. To jest coś, co każdy z nas może zrobić, jeśli spróbujemy.

Następnie kobiety poprosiły o zaintonowanie, więc wszyscy zaśpiewaliśmy śpiew Czenreziga mantra, om mani padme hum, razem. Wizyta zakończyła się odpowiedzią czcigodnego Chodron na prośbę kobiet o nadanie kaplicy imienia. Kaplica Sravasti wywołała u wszystkich obecnych wiele radości i szczęścia! Opactwo Sravasti jest teraz połączone sercem z kobietami, które pójdą do kaplicy, aby wysłuchać nauk, zastanowić się i medytować na nich, śpiewać i modlić się.

Pod koniec naszego pobytu tam dwie kobiety, które wydawały się odczuwać największy ból, wyglądały na całkiem odmienione; obaj uśmiechali się i wyglądali na znacznie lżejszych.

Niech nauczanie przekazane tego dnia w Kaplicy Sravasti przyniesie korzyści wszystkim obecnym w tym i przyszłym życiu. Może karmy stworzone przez te kobiety, aby przebywać w więzieniu, szybko się skończą i niech wszystkie nasiona, które zostały zasiane tego dnia, dojrzeją i pozwolą na wzrost miłości, współczucia i mądrości w tym życiu i we wszystkich przyszłych żywotach, aż do pełnego przebudzenia. Niech Kaplica Sravasti pozostanie przez długi czas i oby populacja więzienna w końcu spadła, tak aby w przyszłości obiekt nie działał już jako więzienie, ale jako miejsce gromadzenia się praktykujących Dharmę.