Werset 94: Ci, którzy mają właściwe środki utrzymania

• Zewnętrzne źródło utrzymania i wewnętrzna motywacja
• Pięć złych źródeł utrzymania dla mnichów i mniszek
• Niebezpieczeństwo patrzenia na innych pod kątem tego, co mogą ci dać
• Pracować dla dobra wszystkich istot, niezależnie od tego, co mogą dla nas zrobić
• Utrzymanie umysłu bodhiczitta
• Będąc szczerymi istotami ludzkimi

Klejnoty mądrości: werset 94 (pobieranie)

Werset 94 mówi: „Kto z tych, którzy odrodzili się jako ludzie, znalazł najbardziej znaczące źródło utrzymania?”

Publiczność: Zakonnicy [śmiech]

Czcigodny Thubten Chodron: Myślę, że ten tłum jest stronniczy. [śmiech]

Powiedział: „Ci, którzy poświęcają swoje dni i noce dla dobra i szczęścia dla wszystkich”.

Kto z tych, którzy odrodzili się jako ludzie, znalazł najbardziej znaczące źródło utrzymania?
Ci, którzy poświęcają swoje dni i noce dla dobra i szczęścia dla wszystkich.

Pokazuje, że zewnętrzny sposób zdobywania środków do życia musi być wspierany przez właściwą motywację, jaką jest troska o inne czujące istoty i długoterminowa wizja bodhiczitta. Więc to nie jest tylko praca zewnętrzna, którą wykonujesz czy cokolwiek innego, ale musimy to mieć bodhiczitta motywacja.

Dla mnichów, kiedy mówią o tym, w jaki sposób zarabiamy na swoje utrzymanie, musi to być zrobione bez pięciu złych sposobów utrzymania

• podpowiadanie (aby dostać to, czego chcemy),
• schlebianie ludziom (aby dostać to, czego chcemy),
• stawianie ludzi w sytuacjach, w których nie mogą odmówić,
• dawanie małego prezentu, aby dostać duży prezent (bycie obłudnym),
• udając wzniosłą istotę (wiesz, arja: „Czy ta osoba nie jest tak szczęśliwa, mając cię w pobliżu, że może zgromadzić tak wiele zasługi, czyniąc ofiary do ciebie….”) Nadymanie własnego statusu.

Wszystkie tego rodzaju rzeczy. Lub mówiąc: „Och, ktoś inny dał lepsze prezenty…” Chodzi mi o to, że wszystko sprowadza się do przymusu, hipokryzji, przekupstwa i tak dalej. Ale zamiast tego rodzaju postaw, obejmuje to — jakie dokładnie były jego słowa? „Poświęcając swój dzień i noc dobru i szczęściu dla wszystkich”.

Jest to bardzo łatwe, gdy twoje życie zależy od szczodrości i życzliwości innych — lub nawet jeśli nie jesteś klasztorny i jesteś osobą świecką pracującą dla jakiejś organizacji charytatywnej, gdzie polegasz na hojności ludzi - zaczynasz patrzeć na ludzi pod kątem tego, ile mogą ci dać. I to jest obrzydliwe. To obrzydliwe, jeśli dzieje się to w klasztornyw umyśle i myślę, że równie obrzydliwe jest, jeśli dzieje się to w umysłach laików w organizacji charytatywnej. Nasz stosunek do ludzi nie powinien opierać się na tym, w jaki sposób mogą nam pomóc, czy to materialnie, czy przez kogo mogą nas przedstawić – ważnym ludziom, bla bla bla. Ale naprawdę powinniśmy traktować wszystkich w podobny sposób, pracując dla szczęścia i dobra wszystkich, bez względu na to, czy są bogaci, czy biedni, dobrze skomunikowani, czy nie.

To jest naprawdę coś, co moim zdaniem naprawdę jest bardzo zepsute na świecie, kiedy zaczynamy postrzegać innych ludzi pod kątem tego, co mogą dla nas zrobić. Ponieważ wtedy stają się po prostu przedmiotami, prostymi i prostymi. Nie dbamy o nich, obchodzi nas tylko to, kogo jeszcze znają, że mogą nas przedstawić, lub jak sławni możemy być, obcując z kimś, kto jest bardzo sławny, lub jak bardzo mogą podnieść nasz status lub przekazać nam darowizny, lub cokolwiek. Dlatego chcemy być bardzo ostrożni w przyjmowaniu takiego nastawienia i upewnianiu się, że stale kultywujemy miłość i współczucie oraz bodhiczitta dla innych.

Podobnie dla osoby świeckiej, która pracuje na etatach 9-5 (lub obecnie 8-8), wciąż mając motywację do bodhiczitta i naprawdę troszcząc się o innych, to właśnie uczyni twoją karierę wartościową. Nie zbieranie się, ustawianie kaczuszek, abyś mógł wspiąć się po korporacyjnej drabinie, nie granie jedna osoba przeciwko drugiej w biurze, abyś mógł wyglądać dobrze. Nie robienie tych wszystkich rzeczy, które ludzie często robią (w celu) zdobycia większej ilości pieniędzy lub większego prestiżu w swojej pracy. Może to oznaczać obgadywanie kogoś za jego plecami, krytykowanie kogoś przed szefem lub kierownikiem, udawanie, że wykonałeś całą pracę nad projektem, ale w zasadzie po prostu zjawiłeś się ostatniego dnia, żeby się pochwalić… Więc wszystkie tego rodzaju rzeczy, które dzieją się w czyjejś karierze, jeśli znowu patrzymy tylko na siebie, stają się bardzo, bardzo korumpujące. Natomiast jeśli generujemy bodhiczitta i mamy dobrą motywację, wtedy możemy przynieść korzyści naszym współpracownikom, możemy przynieść korzyści klientom lub klientom, możemy przynieść korzyści rodzinie, możemy skorzystać na sile naszej pozytywnej motywacji. Jest to więc naprawdę bardzo ważne, niezależnie od tego, czy jesteś laikiem pracującym na etacie, czy też klasztorny w zależności od darowizn.

Sprowadza się to do tego, że musimy być szczerymi istotami ludzkimi. To jest podstawa. Bo jeśli nie jesteśmy szczerzy, kogo oszukujemy? Ponieważ działanie karmy jest nieomylny, więc jeśli mamy naprawdę skorumpowaną motywację, która wyjdzie na jaw w postaci rezultatu, którego doświadczamy w wyniku naszych działań, nawet jeśli nasze działania w danej chwili wyglądają bardzo ładnie dla innych ludzi. Jest więc na co zwracać szczególną uwagę. A jeśli mamy dobrą motywację do jakiejkolwiek pracy, którą wykonujemy, wtedy nasza praca staje się naprawdę wspaniała i bardzo korzystna dla wszystkich czujących istot. I pomaga nam w naszym przyszłym życiu, a także na naszej ścieżce duchowej.