Podstępna egocentryczna myśl

W miniony piątek, w słoneczny poranek, w Atlancie w stanie Georgia, mały samolot z czterema pasażerami rozbił się i spalił na głównej autostradzie. Wszyscy na pokładzie zginęli. Na szczęście nikt na ziemi nie został ranny ani zabity. Kiedy byłem w pracy, zdarzył się wypadek i oczywiście wiadomość szybko stała się tematem na ustach wszystkich w biurze. Wszyscy narzekaliśmy, że droga do domu zostanie przedłużona przez policyjne śledztwo i sprzątanie autostrady. Z powodu zakładanych opóźnień w ruchu, mój egocentryczny umysł przyspieszył do samolubnych myśli, które wszystkie zaczynały się od „chcę” i „nie chcę”, i w moim umyśle pojawiła się frustracja.

Podczas ostatniej przerwy w ciągu dnia zdecydowałem się na spacer medytacja aby uspokoić mój umysł od egoistycznych myśli. Podczas spaceru myśl rozsądku uderzyła w przerwy w moich samolubnych myślach: „Cztery czujące istoty straciły ludzkie życie i wszystko, o czym możesz myśleć, to ruch uliczny jadący do domu? Przynajmniej nadal, tymczasowo, masz swoje ludzkie życie i życie pobłogosławione spotkaniem z Dharmą”. Upokorzył mnie ten głos rozsądku, a myśl o spóźnieniu się w korku zblakła i zamieniła się w myśli wdzięczności za życie w tym ludzkim ciało i współczucie dla ofiar i dla tych, którzy wciąż mieli egoistyczne myśli, które miałem ja.

Ta tragedia utwierdziła mnie w tym, jak niebezpieczny i podstępny jest egocentryczny umysł. Skupiony na sobie umysł jest jak pająk. Tworzy lepką sieć ignorancji, a kiedy jesteśmy do niej przywiązani, wszystkie nasze zmagania, by się uwolnić, zachować naszą cnotę i mądrość, ostrzegają zły umysł przed jego posiłkiem. Egocentryczny umysł wychodzi ze swojej kryjówki głodny i śliniący się, z obnażonymi kłami, których używa do przyrządzania posiłku z naszej cnoty i mądrości. Kiedy nie jesteśmy w stanie uwolnić się z sieci ignorancji, jesteśmy karmieni, a kiedy nasza mądrość i cnota są na niskim poziomie, stajemy się osłabieni, zranieni, zdezorientowani i mamy krwotok.

Egocentryczny umysł nie wykańcza nas całkowicie (cykliczne istnienie). Chce nas więcej. Następnie owija nas w kolejne sieci (ignorancja) i pozostawia w kokonie ( ciało), gdzie będzie się nami później żywić. Ale mamy potencjał, aby wyrwać się z kokonu, stać się czymś piękniejszym i silniejszym niż pająk.

Moje zaufanie do mocy Dharmy wzrosło tego dnia, ponieważ zobaczyłem w swoim umyśle, że widzenie rzeczywistości przez okulary Dharmy sprawia, że ​​reaguję na zjawiska z rozsądkiem, co z kolei czyni mnie szczęśliwszym, jako że Budda obiecał. Teraz bardziej niż kiedykolwiek chcę jeździć z Budda. Daje wspaniałe wskazówki do nirwany, która jest moim prawdziwym domem.