Werset 64: Nasz najwyższy przyjaciel

• Znaczenie studiowania i kontemplowania nauk
• Wdrażanie nauk w praktyce w naszym codziennym życiu

Klejnoty mądrości: werset 64 (pobieranie)

Kto jest najlepszym przyjacielem, zawsze pomocnym w potrzebie?

Uważność na instrukcje duchowe zdobyte poprzez studiowanie i kontemplację.

Niektórzy z was powiedzieli, że duchowy mentor. Ale duchowy mentor niekoniecznie zawsze będzie tam fizycznie. Mentalnie, w swoim guru joga praktyka, oni tam są. Ale to jest częścią postępowania zgodnie z duchowymi instrukcjami wyniesionymi ze studiów i kontemplacji. Więc nie wiemy, czy twój nauczyciel rzeczywiście tam był fizycznie. Ale aby stworzyć to poczucie wsparcia i dowiedzieć się, jak radzić sobie z własnymi problemami, musimy pamiętać o naukach, których nauczyliśmy się od naszego nauczyciela – a następnie myśleć o nich i wprowadzać je w życie. i ucz się ich dobrze. A potem, kiedy nadejdzie taka potrzeba, będziemy w stanie wymyślić, co ćwiczyć i będziemy w stanie to ćwiczyć. Zamiast po prostu mówić: „Och, studiuję Dharmę od piętnastu lat, a teraz moi rodzice umarli i nie wiem, co robić. Czuję się po prostu zdruzgotany”. Wiesz, że? Jeśli jesteś w takiej formie, to coś przez te piętnaście lat…. Coś przeoczyłeś w tym momencie.

Przede wszystkim musimy podjąć wysiłek, aby nauczyć się nauk. A potem powinniśmy zabrać nauki ze sobą do domu i przemyśleć je, od razu zacząć wprowadzać je w życie, a kiedy pojawiają się sytuacje, mamy już pewne zaznajomienie się z tymi technikami, możemy je zapamiętać i zastosować. Lub, jeśli nie pamiętasz w tym momencie, to, co robię, to moje 9-1-1 do Buddai pomyśl: „Dobrze, jeśli Budda byłem tutaj i przedstawiłem swoje problemy, lub gdyby mój nauczyciel był tutaj i przedstawiłem swój problem, jaką radę by udzielili?” A to zmusza mnie do myślenia o naukach, które słyszałem. Ponieważ kiedy mamy problem, nasz nauczyciel nie udzieli żadnej rady poza naukami. I zastanowić się, jakie nauki zastosować w praktyce w jakim czasie w naszym życiu i być w stanie sami to rozgryźć, kiedy nie ma obok nas kogoś, kto może nam pomóc.

Dlatego mówi: „najwyższy przyjaciel zawsze pomocny w potrzebie”. To odwracanie się od siebie, prawda? Najwyższy przyjaciel nie jest na zewnątrz. To nasza własna wewnętrzna praktyka, nasze własne wewnętrzne połączenie z Dharmą, które rozwinęliśmy przez lata. I na tym naprawdę musimy polegać. Bo inaczej za każdym razem, gdy mamy problem, który jest jak na co dzień, to jesteśmy zgubieni.

To dla mnie zaskakujące…. Cóż, już mnie to nie dziwi, ale kiedyś. Mieliśmy na przykład rekolekcje z pomocy umierającym i niedawno zmarłym, a ja udzielam wszelkich instrukcji, jak postępować, zanim ktoś umrze, po tym, jak ktoś umrze i tak dalej. A potem kilka miesięcy później ktoś, kto był na rekolekcjach, pisał i mówił: „Moja ciocia, mój wujek (ktokolwiek to był) właśnie umarł, co mam zrobić?” I to jest tak, jakby ich umysł był w tym momencie całkowicie pusty, wiesz, z powodu szoku, gdy ktoś, kochany, umiera. Ale to jest właśnie ten moment, kiedy naprawdę musimy polegać na naszej praktyce. Więc ponownie daję im instrukcje, ale wiesz, co by się stało, gdyby mnie tam nie było, kiedy zadzwonili? Co by zrobili? Musimy być w stanie nauczyć się tych rzeczy i zapamiętywać je oraz pamiętać o ich stosowaniu, gdy mamy problem. Nie tylko trzymaj je jako ładne antidotum zapisane w naszych zeszytach, które gdzieś umieszczamy i nigdy więcej na nie nie spojrzymy.

Tutaj słowo uważność: „Uważność instrukcji duchowych”. Słowo uważność to to samo słowo, co „pamięć”. Tak więc pamiętaj o duchowych instrukcjach, których nauczyłeś się poprzez studiowanie i kontemplację.

[Odpowiedź do publiczności] Sama wiem, że czasem się to zdarzy…. Wiesz, kiedy zrobię moje małe 9-1-1, dostanę konkretną rzecz: medytować po śmierci, medytować na dobroci innych, cokolwiek to jest. I raz na jakiś czas po prostu słyszę – wiesz, kiedy mój umysł się kręci –Lama Yeshe po prostu powie: „Trzymaj się prosto, kochanie”. I wiesz, tak, to wszystko. Dlaczego wszystko bardzo komplikuję?