Och Taro, chroń nas

Tara jest jednym z najbardziej ukochanych buddów w buddyzmie tybetańskim. Jej imię oznacza „wyzwoliciel”. Uwalnia nas od ignorancji, która jest korzeniem cyklicznej egzystencji, i od egocentrycznej myśli, która utrudnia nam osiągnięcie pełnego przebudzenia budda. Uwalnia nas także od ośmiu niebezpieczeństw, z których każde ma aspekt zewnętrzny i wewnętrzny: lew arogancji, słoń ignorancji, ogień złość, wąż zazdrości, złodzieje błędne poglądy, łańcuch skąpstwa, powódź przywiązaniei mięsożerny demon wątpić.

Kliknij, aby przeczytać artykuł w formacie PDF (dzięki uprzejmości Buddhadharma Magazine).

Jak Tara wyzwala i chroni nas przed niebezpieczeństwem? Nie chodzi o spadnięcie w dół i uniesienie nas do nieba ani przez magiczne zniknięcie problematycznej sytuacji. Oświecone istoty nie mogą usunąć naszych skaz, jak wyrywanie ciernia z naszej stopy. Nie mogą też dać nam swoich urzeczywistnień, jak wlewanie wody do pustej miski. Podstawowy sposób, w jaki Tara – lub jakakolwiek inna budda— przynosi korzyści czującym istotom poprzez uczenie nas Dharmy i inspirowanie nas do badania jej znaczenia, abyśmy mogli osiągnąć właściwe zrozumienie. Następnie prowadzi nas w medytacja ćwiczymy więc generujemy transformujące realizacje.

Poprzez praktykowanie tego, czego się uczymy, generujemy mądrość, która urzeczywistnia pustkę, a poprzez medytowanie nad pustką oczyszczamy nasze umysły ze splamień i urzeczywistniamy ustanie cierpienia.

Prosząc Tarę, aby nas uwolniła, w rzeczywistości wzywamy naszą wewnętrzną Tarę – nasiona naszej własnej mądrości i współczucia. Gdy stopniowo pielęgnujemy te cechy, chronią nas przed szkodami wyrządzanymi przez przeszkadzające emocje.

Tara wyzwala nas, ucieleśniając wszystkie urzeczywistnienia ścieżki. Wizualizując jej szmaragdowozieloną formę wykonaną ze światła, kontemplujemy ścieżkę i uwewnętrzniamy jej znaczenie, ponieważ każdy aspekt jej formy reprezentuje aspekt ścieżki do przebudzenia. Tara również nas wyzwala, będąc wzorem do naśladowania. Dawniej księżniczka, której kazano modlić się o odrodzenie jako mężczyzna, osiągnęła pełne przebudzenie w kobiecym ciało, zachęcając nas do przezwyciężenia wszelkich uprzedzeń, dyskryminacji lub zniechęcenia, jakie możemy napotkać.

Poniższe wersety proszące Tarę o ochronę nas przed ośmioma niebezpieczeństwami pochodzą z: Ozdoba korony dla mądrych, hymn do Tary skomponowany przez Gyalwę Genduna Drubpę, Pierwszego Dalajlama.

Mieszkanie w górach błędne poglądy osobowości,
Nadęty z utrzymywania się wyżej,
Z pogardą drapie inne istoty:
Lew arogancji – proszę, chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Tak jak lwy przechadzają się po terenach górskich, tak nasza arogancja tkwi w błędne poglądy dotyczące natury „ja” lub „ja”. Chociaż „ja” jest zależne, ignorancja postrzega je jako istniejące niezależnie od wszystkich innych czynników. Ten zły widok jest źródłem naszego cierpienia w cyklicznej egzystencji.

Mając nierealistyczny pogląd na to, jak istniejemy, porównujemy się z innymi, nadymając się z powodu tych, których uważamy za gorszych, zazdrosnych o tych, których uważamy za lepszych i rywalizujących z równymi sobie. Nasza arogancja rodzi pogardę, która niczym lwie pazury wyrządza krzywdę. Te szkodliwe działania utrwalają nasze odrodzenie w niefortunnych stanach egzystencji. Tymczasem nasza arogancja nie pozwala nam rozpoznać naszego kłopotliwego położenia w cyklicznej egzystencji.

Mądrość, która uświadamia sobie pustkę wrodzonej egzystencji, jest ostatecznym antidotum na wszystkie osiem wewnętrznych niebezpieczeństw, ponieważ dostrzega prawdziwą naturę jaźni – że jest pozbawiona niezależnej lub wrodzonej egzystencji. Ponieważ jednak realizacja tego wymaga czasu i jest trudna do osiągnięcia, w międzyczasie stosujemy inne, łatwiejsze antidota. Te tymczasowe antidota odpowiadają każdemu konkretnemu przypadkowi. W przypadku arogancji rozważamy trudny temat, taki jak dwanaście źródeł lub osiemnaście elementów, które są niezbędne do zrozumienia, ale trudne do zrozumienia. Uznanie, jak ograniczone jest nasze obecne zrozumienie, czyni nas mniej aroganckimi.

Innym antidotum jest odzwierciedlenie tego, że wszystko, co wiemy, każdy talent i umiejętność, jakie posiadamy, pochodzi z życzliwości innych. Ludzie nas uczyli i trenowali; zachęcali nas we wszystkich dziedzinach. Widząc to, jak możemy być aroganccy, myśląc, że jesteśmy tak wyjątkowi?

Kłaniając się Trzy klejnoty dodatkowo pomaga przeciwdziałać arogancji. Kłaniając się, kontemplujemy cechy Trzy klejnoty tak szacunek i podziw rosną w naszych umysłach. Fizyczne leżenie na ziemi z twarzą na podłodze wywołuje pokorę i rezygnację z ego, czyniąc nas otwartymi uczniami. Nasze serce staje się lżejsze; potrafimy śmiać się z naszych słabości i nie boimy się już, że inni „nas odkryją”.

Nieokiełznany ostrymi hakami uważności i introspektywnej świadomości,
Przytępiony szaleńczym trunkiem zmysłowych przyjemności,
Wchodzi na złe ścieżki i pokazuje swoje szkodliwe kły:
Słoń ignorancji — chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Potężny i pozbawiony kontroli szalony słoń terroryzuje wszystkich na swojej drodze. Podobnie niekontrolowane emocje, które wynikają z ignorancji, prowadzą do chaotycznego życia bez wyraźnych priorytetów. Odurzony ignorancją przywiązanie aby odczuwać przyjemności, robimy wszystko, co jest konieczne, aby uzyskać to, czego szukamy. Niewiedza sprowadza nas na złe ścieżki, które prowadzą jedynie do zamieszania i cierpienia.

Prosząc Tarę o ochronę, wzywamy nasze własne moce uważności i introspektywnej świadomości, dwóch aktywnych czynników mentalnych, które pełnią w umyśle specjalne funkcje. Niczym pogromca, który wie, jak ujarzmić dzikiego słonia i wykorzystać jego energię do konstruktywnych celów, te mentalne czynniki prowadzą nas do etycznego zachowania i medytacyjnej koncentracji. Sanskryckie słowo tłumaczone jako „uważność” można również przetłumaczyć jako „pamiętaj” lub „pamięć”. Tak więc w odniesieniu do postępowania etycznego uważność pamięta nasze zasady i trzyma nasze wartości, a introspekcyjna świadomość pozwala nam zobaczyć, czy żyjemy w nich. W kontekście medytacjauważność jest tym, co skupia się na przedmiocie medytacja i utrzymuje ją, aby nie została zapomniana, a introspekcyjna świadomość jest jak szpieg — zakątek naszego umysłu, który bada, czy pojawiło się rozproszenie, otępienie lub podekscytowanie, zakłócając nasze medytacja.

Napędzany wiatrem niewłaściwa uwaga,
Kłębiący się wirujący dym — obłoki niewłaściwego postępowania,
Ma moc spalić lasy dobroci:
Ogień złość— chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Jak szalejący ogień, złość zaczyna się od malutkiej iskry. Napędzany wiatrem niewłaściwa uwaga skupia się na negatywnych cechach kogoś lub czegoś, często je wyolbrzymiając, złość wybucha. Płonący, niszczy zasługi i tworzy destrukcyjny karmy która dojrzewa w cierpienie.

Hart, zdolność do zachowania wewnętrznego spokoju podczas konfrontacji z krzywdą lub cierpieniem, jest antidotum na: złość. Hart nie pociąga za sobą biernego poddawania się lub głupiego tolerowania krzywdy. Raczej umożliwia jasne myślenie, stabilność psychiczną i kreatywne rozwiązywanie problemów. Rozważamy różne sposoby działania i wybieramy taki, który przyniesie najwięcej korzyści, a najmniej szkód wszystkim w danej sytuacji. Z hart działamy stanowczo, czasem ze spokojną siłą, innym razem z asertywnym współczuciem.

Czai się w ciemnej otchłani ignorancji,
Nie mogąc znieść bogactwa i doskonałości innych,
Szybko wstrzykuje im swoją okrutną truciznę:
Wąż zazdrości — chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Zazdrość, podobnie jak inne przeszkadzające emocje, wynika z nieznajomości natury rzeczywistości. Jak wąż, którego jad zabija zdrowego człowieka, zazdrość zatruwa szczęście i dobro nas samych i innych. Ogarnięci zazdrością, próbujemy zburzyć szczęście i sukces tych, którym zazdrościmy. Ale ostatecznie takie zachowanie jest autodestrukcyjne, ponieważ nawet jeśli nam się uda, nie czujemy się dobrze z samym sobą, gdy podważamy dobro innych. Taka złośliwa zazdrość nie tylko pomniejsza nasz szacunek do samego siebie, ale także dusi nasz spokój psychiczny.

Radowanie się szczęściem, talentami, szczęściem i dobrymi cechami innych jest antidotum na zazdrość. Kiedy inni są szczęśliwi lub mają dobre cechy, równie dobrze możemy się radować! Na świecie jest tyle cierpienia; byłoby głupotą chcieć, aby inni zostali pozbawieni szczęścia, jakie mają.

Radowanie się to sposób, w jaki leniwy człowiek tworzy wielkie zasługi. Kiedy radujemy się z cnót innych, gromadzimy zasługi tak, jakbyśmy sami działali w ten dobroczynny sposób. Radowanie się pobudza nas na drodze do przebudzenia, a także przynosi nam natychmiastowe szczęście.

Przemierzając przerażające dziczy gorszej praktyki
I jałowe pustkowia absolutyzmu i nihilizmu,
Łupią miasta i pustelnie dobroczynne i błogość:
Złodzieje błędne poglądy— chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Tak jak chronimy nasze cenne mienie przed złodziejami, musimy zadbać o to, aby nasze prawo widoki w ważnych sprawach duchowych są chronione. Przestrzeganie błędne poglądy powoduje, że angażujemy się w praktyki, które rzekomo prowadzą do przebudzenia, ale w rzeczywistości nie prowadzą. Pozostawiają nas zubożałych, utkniętych na duchowej pustyni.

Możemy być zaskoczeni, gdy odkryjemy liczbę błędne poglądy trzymamy i uporczywą wytrwałość, z jaką je trzymamy. Kiedy ktoś kwestionuje nasze błędne poglądy, stajemy się zdenerwowani i defensywni. Możemy nawet dyskredytować nauki Dharmy, gdy nie zgadzają się one z naszymi opiniami.

Szef błędne poglądy trzymaj się dwóch skrajności: absolutyzmu i nihilizmu. Absolutyzm reifikuje sposób, w jaki zjawiska istnieją, podczas gdy nihilizm neguje aspekty ich istnienia. Podczas gdy wszystkie osoby i zjawiska są pozbawione niezależnej egzystencji, absolutyzm utrzymuje, że istnieją niezależnie, z własną, nieodłączną istotą. Nihilizm idzie w drugą skrajność, dyskredytując funkcjonowanie przyczyny i skutku. Trzymanie się absolutyzmu lub nihilizmu uniemożliwia nam właściwe zrozumienie obu ostateczna natura i konwencjonalny charakter zjawiska. Spojrzenie na Środkową Drogę pozwala nam dokładnie odróżnić to, co istnieje, a co nie, oraz wiedzieć, co praktykować, a co porzucić.

Wiązanie wcielonych istot w nieznośnym więzieniu
Cyklicznej egzystencji bez wolności,
To je zamyka pragnienieciasny uścisk:
Łańcuch skąpstwa — chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Pragnienie albowiem przyjemności płynące z cyklicznej egzystencji i skąpstwo, jakie ona wytwarza, przykuwają nas do cierpienia. Trzymamy się naszego majątku, nie mogąc się z nim rozstać i gromadzimy naszą wiedzę.

Gdy to czytamy, łatwo jest pomyśleć, że jesteśmy hojni i wspaniałomyślni. Mówimy sobie: „Nie jestem przywiązany. Chętnie podzielę się tym, co mam z innymi.” Ale jeśli ktoś poprosi nas o obiad, możemy odpowiedzieć: „Nie, jestem głodny!” Albo jeśli ktoś zabrał nam buty z zewnątrz medytacja hali, bylibyśmy zdenerwowani.

Wierząc, że posiadanie zapewni nam bezpieczeństwo w cyklicznej egzystencji, obawiamy się, że jeśli dajemy coś innym, nie będziemy mieli tego, czego potrzebujemy. W rzeczywistości nasze skąpstwo trzyma nas w więzieniu niezadowolenia. Ciągle pragniemy więcej i lepiej, nigdy nie jesteśmy zadowoleni z tego, co mamy.

Nieprzywiązanie i hojność są antidotum na skąpstwo. W przypadku nieprzywiązywania się do dóbr materialnych nie traktujemy dóbr materialnych jako niezawodnego źródła szczęścia ani wskaźnika sukcesu. Odkrywamy zadowolenie, rzadki „towar” w naszym materialistycznym społeczeństwie. Zadowolenie pozwala nam pielęgnować miłość, która pragnie szczęścia innych, co z kolei stymuluje umysł, który rozkoszuje się dawaniem. Dawanie z otwartym sercem sprawia nam radość i bezpośrednio przynosi korzyści innym.

Zmiata nas w potoku cyklicznej egzystencji, tak trudnym do przekroczenia
Gdzie, uwarunkowane przez napędzające wiatry karmy,
Jesteśmy rzucani w fale narodzin, starzenia się, chorób i śmierci:
Powódź przywiązanie— chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Jak powódź przywiązanie ogarnia nas, popychając nas bezradnie w burzliwy ocean cyklicznej egzystencji. Pod wpływem przywiązanie do ludzi, dobytku, pochwały, władzy i reputacji krzywdzimy innych, aby uzyskać to, czego chcemy. Nasze destrukcyjne działania tworzą konflikt i pozostawiają karmiczne nasiona, które później wywołują cierpienie. Ponadto w chwili śmierci silny przywiązanie powstaje i trzymamy się naszego ciało i życie. Kiedy zdajemy sobie sprawę, że nie możemy ich zatrzymać, przywiązanie potem chwyta inny ciało i życie i odrodzenie.

Umysł przywiązanie jest wąski i ograniczony. Mamy obsesję na punkcie obiektu naszego przywiązanie; martwimy się, że go nie otrzymamy i boimy się go stracić, gdy już go zdobędziemy. Tonąc w powodzi przywiązanie, nie jesteśmy w stanie trwać w zadowoleniu i spokoju.

Potrzebujemy wiodącej gwiazdy, aby odnaleźć drogę przez ciemne morza przeszkadzających emocji. Sanskrycki rzeczownik tara oznacza „gwiazdę”, a czasownik trri oznacza „prowadzić przez” lub „przekraczać”. Dharma jest naszą tratwą, a Tara jest gwiazdą prowadzącą nas przez cykliczną egzystencję na drugi brzeg, nirwanę. Ale Tara nie może zrobić tego sama. Musimy słuchać, zastanowić się i medytować na naukach i przemienić nasz umysł.

Kontemplacja naszej przejściowej natury jest doskonałym antidotum na przywiązanie. Widząc, że rzeczy, których lgniemy, zmieniają się z chwili na chwilę, wiemy, że nie przetrwają długo, a zatem nie są niezawodnymi źródłami szczęścia. Odwracając się od ich zwodniczej przynęty, mamy więcej czasu na zapoznanie się z naszymi umysłami bodhiczitta i mądrość, posuwając się przez kolejne etapy bodhisattwa droga do stanu buddy.

Kolejnym antidotum jest refleksja nad wadami cyklicznej egzystencji. Jeśli więzień uważa, że ​​życie w więzieniu nie jest takie złe, nie będzie miał interesu w uwolnieniu się. Podobnie, dopóki wierzymy, że cykliczna egzystencja jest wygodna, nie będziemy szukać wyzwolenia. Z tego powodu w czterech szlachetnych prawdach Budda poprosił nas najpierw o zastanowienie się nad niezadowalającą naturą naszego istnienia i jego przyczynami, abyśmy mogli szukać ich ustania i drogi prowadzącej do tego stanu pokoju.

Wędrując w przestrzeni najciemniejszego zamętu,
dręcząc tych, którzy dążą do ostatecznych celów,
Jest zaciekle zabójczy dla wyzwolenia:
Mięsożerny demon wątpić— chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Istnieją różne rodzaje wątpić, i nie wszystkie z nich przeszkadzają. The wątpić która jest ciekawa i otwarta, pobudza nas do uczenia się, badania i wyjaśniania znaczenia nauczania; pomaga nam na ścieżce. Jednakże wątpić który mieszka w zamieszaniu i skłania się ku błędne poglądy powoduje, że nasz umysł kręci się w kręgach, które sam stworzył i unieruchamia nas duchowo. Przypominając mięsożernego demona, niszczy naszą szansę na wyzwolenie.

Jeśli nasz umysł kręci się sceptycznie wątpić, kiedy zaczynamy ćwiczyć, my wątpić jego skuteczność i przestań to robić. Słuchając nauk, my wątpić ich autentyczność i przestać uczestniczyć. My wątpić nasza zdolność do praktyki, zdolność naszego nauczyciela do prowadzenia nas, możliwość przebudzenia. Nie mogąc rozwiać naszych wątpliwości, tkwimy i męczymy się. Ten demon wątpić blokuje naszą szansę na osiągnięcie wyzwolenia i pełnego przebudzenia.

Przeciwdziałać wątpić, musimy najpierw powstrzymać lawinę sprzecznych myśli i uspokoić nasz umysł. Medytacja nad oddechem rozprasza dyskursywne myśli i skupia naszą uwagę. Ustabilizowany umysł potrafi odróżnić ważne kwestie, które wymagają rozważenia, od bezsensownych, wątpiących myśli. Następnie musimy przestudiować Buddanauki i szkolą nasze umysły w rozumowaniu, abyśmy byli w stanie jasno myśleć. W ten sposób badamy nauki, wydobywamy ich głębsze znaczenia i dochodzimy do poprawnych wniosków. Z tego powodu tybetańscy mnisi spędzają lata na debatach i dyskusjach o pismach świętych. Chociaż możemy nie angażować się w formalną debatę, omawianie tematów z przyjaciółmi Dharmy spełnia ten sam cel. Możemy wyjaśnić, w co wierzymy i odpowiednio praktykować.

Oto osiem niebezpieczeństw, przed którymi chroni nas Tara. Oprócz medytowania i stosowania opisanych powyżej antidotów, możemy wizualizować Tarę przed nami. Promieniujące od niej zielone światło wpada do nas, wypełniając nasze ciało/umysł, oczyszczanie i eliminowanie przeszkadzających i destrukcyjnych emocji karmy stworzyliśmy pod ich wpływem. Błogie zielone światło Tary wypełnia wszechświat i wszystkie znajdujące się w nim istoty, uwalniając je od ośmiu niebezpieczeństw i wzmacniając ich miłość, współczucie i mądrość.

Poprzez te pochwały i prośby do Ciebie,
stłumić Warunki niekorzystne dla praktyki Dharmy
I miejmy długie życie, zasługę, chwałę, obfitość,
I inne sprzyjające Warunki jak sobie życzymy!

Medytując nad Tarą i stosując antidotum na osiem niebezpieczeństw, aby przynieść pożytek wszystkim istotom, tworzymy ogromną zasługę. Kierując tym, jak chcemy, aby dojrzała, dedykujemy to: po pierwsze, aby wszystkie czujące istoty były wolne od Warunki utrudnianie praktykowania Dharmy, takie jak zły stan zdrowia, ubóstwo i cynizm; a po drugie, aby poznać wszystkich Warunki sprzyjające urzeczywistnieniu ścieżki do przebudzenia, takie jak długie życie, niezbędne do życia wskazówki, życzliwe i mądre duchowi mentorzyoraz odpowiednie warunki do nauki i praktyki.

Chociaż powyższe wersety są sformułowane w sposób błagania Tary o ochronę przed różnymi niebezpieczeństwami, musimy pamiętać, że Tara nie jest z natury istniejącym zewnętrznym bóstwem. Jak wszystkie osoby i zjawiskaistnieje zależnie i jest pozbawiona wrodzonej egzystencji. Chociaż wszystkie istoty, które stały się Tarą, są wolne od ograniczeń ze swojej strony, aby pomagać innym, nie są one wszechmocne. Mogą nas uczyć, prowadzić i inspirować tylko w takim stopniu, w jakim jesteśmy otwarci. Recytowanie i kontemplacja tych wersetów otwiera nasze umysły i serca na praktykowanie ich znaczenia. Im bardziej generujemy bezstronną miłość i współczucie dla wszystkich istot, tym bardziej Tara może na nas wpływać. Im większa nasza mądrość ostateczna natura, tym bardziej Tara może zainspirować nas do pogłębiania naszych realizacji.