Prolog: Chwała Guru Mandziuśriu

• Wprowadzenie do wiersza Klejnoty Mądrości
• Postrzeganie siebie jako chorego pacjenta, który potrzebuje lekarstwa Dharmy
• Zostań naszym własnym lekarzem

Klejnoty Mądrości: Prolog (pobieranie)

Pomyślałem, że o ile nie pojawią się konkretne tematy, które są naprawdę aktualne, lub ludzie nie piszą pytań, czy cokolwiek, to po prostu rozpocznę serię rozmów. Pochodzi z książki – a raczej długiego wiersza, można powiedzieć – zwanego Klejnoty mądrości przez Siódmego Dalajlama. Przeczytałem część tego i zainspirowało mnie to, co powiedział.

Prolog. Siódmy Dalajlama mówi:

Z jednopunktowym oddaniem kłaniam się Guru Manjuśri, Wiecznie Młody, najwyższe bóstwo, duchowy lekarz, który służy jako eliksir wszystkim istotom, przynosząc im szczęście i dobroć; sam będąc księżycem pełnym wszechwiedzącej mądrości, na zawsze porzucił wady każdej samsaricznej niedoskonałości.

Prolog to pochwała dla Guru Mańjuśri, widząc własnego duchowego mentora i Mańdziuśriego jako mających tę samą naturę mądrości błogość i pustka, innymi słowy Buddaumysł. Mówi z jednopunktowym oddaniem. Nie z błąkającym się umysłem, a także nie z czymś w rodzaju: „Cóż, jestem trochę oddany, ale ta inna ścieżka też wygląda interesująco”. Ale raczej dokładnie wie, czym jest jego schronienie, kim są jego wzory do naśladowania. W tym przypadku jest to Manjuśri, który nazywany jest „wiecznie młodzieńczym”. Często, gdy przedstawiają bóstwa, są przedstawiane w wieku 16 lat. Nie wiem, co jest takiego specjalnego w 16. Mam na myśli to, że masz swoją „słodką szesnastkę”…. W kilku kulturach szesnaście jest czymś wyjątkowym, więc nie jestem do końca pewien dlaczego.

Najwyższe bóstwo

„Najwyższe bóstwo” – nie oznacza, że ​​inne bóstwa są mniejsze niż Mańjuśri, ale że bóstwo, Buddaumysł, to wszystko Budda liczby, które my medytować są najwyższe istoty, są Buddowie.

Doktor duchowy

Jest „lekarzem duchowym”. Kiedy cierpimy na chorobę samsary, idziemy do lekarza – Manjuśri – który ją diagnozuje i mówi: „Tak, jesteś chory”. Samsara zaatakowała, a przyczyną jest wirus ignorancji, złość, przywiązanie, wszystkie karmy że zgromadziłeś się, aby narodzić się w samsarze. A później Budda daje lekarstwo Dharmy. A sangha jest pielęgniarką, która pomaga nam to przyjąć. Ale jesteśmy pacjentem. I myślę, że jest to bardzo ważne, aby pamiętać w całej tej analogii. Że jesteśmy pacjentem. Ponieważ czasami zachowujemy się trochę zbyt pełni siebie, by być chorym pacjentem. Dlatego nazywa Mandziuśriego „duchowym lekarzem”, który następnie nauczy go Dharmy, aby mógł wyleczyć się z choroby samsary.

Bycie dla siebie lekarzem

Myślę, że kiedy praktykujemy, naszym celem jest uczynienie naszego umysłu naszym duchowym lekarzem i nauczenie się, jak być lekarzem dla naszych własnych dolegliwości, więc kiedy problemy pojawiają się w naszym umyśle, zamiast po prostu mówić: „Ach! Co ja robię?" możemy przepisać sobie lekarstwo Dharmy, ponieważ znamy je bardzo dobrze, wiemy, które lekarstwa idą na jakie dolegliwości. Myślę, że to bardzo ważna umiejętność rozwijania się w sobie, bycia lekarzem dla siebie. W przeciwnym razie zawsze zostaniemy sami.

I zauważyłem — rozmawialiśmy o tym pewnego wieczoru — że nauczałem na przykład o śmierci i umieraniu wiele, wiele razy wielu ludzi, i znam ludzi, którzy słyszeli te nauki, a jednak kiedy ktoś w swoim życiu umiera, dzwonią i mówią: „Co mam zrobić?” Nagle wszystkie nauki, które słyszeli, zniknęły, a ich umysł stał się pustką. Nie mogąc sobie pomóc z powodu nieprzywoływania nauk, nie praktykowania ich wcześniej. Możemy to zauważyć, zwłaszcza na początku naszej praktyki, napotykamy problem i rozpadamy się: „Co mam robić?” Ponieważ wciąż obwiniamy drugą osobę: „Na pewno to jej wina”. W końcu uświadamiamy sobie: „Cóż, nie, to ma coś wspólnego ze mną”. Ale potem wciąż zostajemy, jak: „Co mam zrobić?”

Studiowanie i medytowanie nauk

Ponownie, naprawdę studiując i medytując nad tym, czego się uczymy, i zapoznając się z tym lamrim a które medytacje są antidotum na jakie dolegliwości, wtedy gdy będziemy mieli problem, będziemy wiedzieć, co robić i co robić medytować o tym, jak być lekarzem we własnym umyśle. Dopóki tego nie zrobimy, musimy iść do naszego nauczyciela, szukać w książkach, rozmawiać z duchowymi przyjaciółmi i dlatego wszyscy są tam, aby nam pomóc. Ale naszym celem jest w końcu zostać naszym własnym lekarzem. Lub jako Siódmy Dalajlama tak, może naprawdę podpiąć się pod Manjuśri, ma bezpośrednią linię. Kiedy ma problem, konsultując się z Mandziuśri i konsultując swoją własną mądrość, nie ma zbyt wielkiej różnicy, wiecie, ponieważ istnieje ta bezpośrednia linia. Nie zostajesz zawieszony: „Możesz poczekać?” A potem grają tę okropną muzykę. Ale idź bezpośrednio tam.

Używanie symboli do zapamiętania Dharmy

„Mańjuśri daje nam eliksir, który przynosi nam szczęście i dobro”. Szczęście i zasługi, bo praktykujemy. A sam Manjuśri jest „księżycem pełnym wszechwiedzącej mądrości”. Myślę, że to bardzo piękne patrzeć na pełnię księżyca, właśnie ją mieliśmy i myśleć o pełnej mądrości. Bardzo często symbolizuje księżyc bodhiczitta i mądrość słońca. Ale tutaj robi to inaczej, a księżyc symbolizuje mądrość.

Czasami jest dobrze, gdy mamy te zewnętrzne symbole, a kiedy widzimy rzeczy w naturze, pomaga nam to zapamiętać Dharmę.

„Mańjuśri również na zawsze porzucił wady każdej sansarycznej niedoskonałości.” Tak więc wszystkie niepokojące zaciemnienia, które uniemożliwiają wyzwolenie i trzymają nas w samsarze. Wszystkie zaciemnienia poznawcze, które uniemożliwiają wszechwiedzę i trzymają nas w więzieniu w naszym osobistym wyzwoleniu. Wtedy Manjuśri wykorzenił to wszystko. W porządku, więc porzuciłeś każdą wadę każdej sansarycznej niedoskonałości. Plus niedoskonałości samotnego pokoju, troszczącego się tylko o własne wyzwolenie.

To prolog, jak on zaczyna. Będziemy kontynuować jutro.