Czym właściwie jest szczęście?

Buddyzm dużo mówi o szczęściu i cierpieniu. The Buddapierwsze nauczanie dotyczyło cierpienia. Kiedy osiągnął oświecenie, odkrył prawdę o naszym istnieniu, która stała się czterema szlachetnymi prawdami. Zaczął nauczać, że w życiu jest cierpienie, że istnieją konkretne przyczyny, te przyczyny mogą zostać złagodzone i że istnieje jasna ścieżka. Pali/sanskryckie słowo dukkha zostało luźno przetłumaczone jako cierpienie. Lubię o tym myśleć bardziej, ponieważ nasze życie jest niezadowalające. Jakby nasze życie było jak koło, które nie ma równowagi. Dla mnie, jako osoby zorientowanej na cel typu A, moją dukkha można najlepiej opisać jako stres, niepokój, okazjonalne ataki paniki i powtarzające się okresy frustracji i drażliwości, kiedy nie osiągam lub nie osiągam tego, czego chcę, kiedy tego chcę.

Bez trudu rozumiem cierpienie. Nie byłem jednak tak jasny w kwestii szczęścia. Czy szczęście to tylko brak cierpienia? A czy poszukiwanie szczęścia jest płytkim, egocentrycznym pragnieniem? Po wielu lekturach na ten temat doszedłem do wniosku, że szczęście to coś więcej niż brak cierpienia. A pragnienie szczęścia jest integralną częścią samego życia i konieczne do osiągnięcia oświecenia dla dobra wszystkich czujących istot, co jest podstawowym pragnieniem wszystkich praktykujących buddyzm w tradycji mahajany.

Gdzie więc szukamy szczęścia? Czy można go znaleźć w typowych miejscach, których zwykle uczy nas nasze społeczeństwo? Czy posiadanie większej ilości pieniędzy i innych rzeczy daje prawdziwe i trwałe szczęście? Co powiesz na mnóstwo pochwał i dobrą reputację? A co z przyjemnymi widokami, dźwiękami, zapachami, smakami i dotykiem? Czy kiedykolwiek jesteśmy z tych rzeczy zadowoleni? Czy kiedykolwiek mamy dość? Kilka lat temu moja żona i ja spędzaliśmy wakacje w Key Largo na Florydzie. Obok naszej sali przepłynęło wiele jachtów, każdy większy i bogatszy od poprzedniego. Jeden z największych jachtów miał nazwę, która mówi wszystko. "Nigdy wystarczająco."

Oto świetny cytat o pieniądzach, który gdzieś przeczytałem:

Pieniądze kupią łóżko, ale nie spać
Książki, ale nie mózgi
Jedzenie, ale nie apetyt
Eleganckie, ale nie piękne
Dom, ale nie dom
Medycyna, ale nie zdrowie
Luksusy, ale nie kultura
Zabawa, ale nie szczęście

Myślę, że musi istnieć wiele warstw emocji, które można określić jako szczęście. Początkowym poziomem wejścia będzie poczucie zadowolenia i satysfakcji z życia. Wraz z tym byłoby uczucie spokoju, spokój lub spokój. Miałem wiele okresów uniesienia lub euforii, kiedy życie toczyło się zgodnie z planem. Nie trwałoby to jednak długo i zwykle następowały po nim okresy depresji i niezadowolenia. Nie sądzę, że jestem dwubiegunowy, ale po prostu człowiekiem ze wszystkimi dolegliwościami i egocentryzm większość ludzi ma. Tak więc prawdziwe szczęście to poczucie dobrego samopoczucia. Nie ma nieustannych wzlotów i upadków i jest długotrwały.

Kolejną warstwą szczęścia jest poczucie sensu lub celu w życiu. Czy jestem pomocny, a nie szkodliwy? Czy czynię świat lepszym miejscem? The Dalajlama powiedział, że jeśli chcesz być samolubny, to przynajmniej bądź mądrze samolubny. Innymi słowy, czynienie dobra i praktykowanie hojności bez oczekiwania otrzymania czegokolwiek w zamian jest jasną ścieżką do szczęścia. Jak często robiliśmy anonimowy akt życzliwości i czuliśmy się z tym dobrze przez resztę dnia?

Następnie istnieje poziom szczęścia, jaki można osiągnąć, żyjąc świadomie w teraźniejszości. Jeśli potrafimy w jakiś sposób odłożyć na bok nasz ból i urazę z powodu przeszłych traum, a zamiast tego znaleźć w sobie przebaczenie i wdzięczność oraz powstrzymać nasze niepokoje i zmartwienia o przyszłość, możemy zacząć żyć chwilą. Moment obecny to wszystko, na co naprawdę możemy liczyć. Jeśli nie możemy być szczęśliwi w teraźniejszości, jakże kiedykolwiek będziemy szczęśliwi w przyszłości, skoro przyszłość tak naprawdę nigdy nie nadejdzie. Zawsze byłam osobą skoncentrowaną na przyszłości, w zasadzie ignorując teraźniejszość. Każdy cel czy osiągnięcie miało przynieść mi prawdziwe i trwałe szczęście. Jedyne, co kiedykolwiek dało, to wzbudziło we mnie nienasycony apetyt na więcej sukcesów i osiągnięć. To nie znaczy, że powinniśmy po prostu przestać próbować osiągać rzeczy i poprawiać się w pracy lub gdzie indziej. Oznacza to po prostu, że nie powinniśmy łudzić się, myśląc, że te ziemskie osiągnięcia przyniosą nam trwałe szczęście.

Tak więc, cytując trochę łaciny, Chwytaj dzień

Jeszcze wyższy poziom szczęścia pochodzi z wiedzy i mądrości zdobytej podczas studiowania Dharmy. Kiedy naprawdę rozumiemy i możemy zacząć włączać nauki o nietrwałości, współzależnym powstawaniu, karmyi pustka w naszych codziennych myślach i działaniach jesteśmy na drodze do szczęścia i oświecenia. Zrozumienie Dharmy to jedno, ale wdrożenie jej to zupełnie inna sprawa. Zauważyłem, że kiedy moje przyciski są wciskane, wciąż wracam do moich starych, odruchowych sposobów reagowania na stresory.

Praktykowanie Dharmy jest jak przerabianie naszych mózgów, uczenie się nowych sposobów myślenia i działania, które nie są szkodliwe dla nas ani dla innych. Ten proces wymaga czasu i ostatecznie prowadzi do szczęścia. Jeśli chcemy mieć szczęśliwą przyszłość, musimy stworzyć przyczyny i Warunki teraz to ostatecznie doprowadzi do tych korzystnych rezultatów. Wyobraź sobie, jak bardzo bylibyśmy szczęśliwi, gdybyśmy już nigdy się nie denerwowali, nie mieli zazdrości, chciwości ani 108 innych dolegliwości, które sprawiają, że cierpimy!

I wreszcie, najwyższego poziomu szczęścia nie osiąga się przez pragnienie szczęścia dla siebie, ale raczej przez troskę o szczęście innych. Tak, to wydaje się paradoksalne. Ale kiedy najbardziej martwimy się o nasze szczęście, mamy tendencję do myślenia i działania w sposób, który faktycznie gwarantuje nasze cierpienie, ponieważ większość naszych nieszczęść wynika z egocentrycznej postawy, która nęka nas wszystkich.

Oto cytat z siódmego wieku indyjskiego świętego Szantidewy:

Jakakolwiek radość jest na tym świecie, wszystko pochodzi z pragnienia, aby inni byli szczęśliwi.
Jakiekolwiek cierpienie jest na tym świecie, wszystko pochodzi z pragnienia bycia szczęśliwymi.

Czy trzeba mówić o wiele więcej?

Buddowie pracują dla dobra innych. Zwykli ludzie pracują dla dobra samych siebie i po prostu spójrz na różnicę między nimi!

Tak więc, jeśli połączyć wszystkie te warstwy szczęścia: zadowolenie i dobre samopoczucie, poczucie sensu lub celu w życiu, uważne życie w teraźniejszości bez żalu za przeszłością lub niepokoju o przyszłość, wiedza i mądrość zdobyta dzięki zrozumieniu prawdziwej natury rzeczy, takich jak nietrwałość, współzależne powstawanie, pustka, przyczyna i skutek, która ostatecznie pozwoli nam uwolnić się od wielu naszych dolegliwości i bezkrytycznych namiętności, a wreszcie od naszego najgłębszego pragnienia, by stać się szczęśliwym nie dla własnej korzyści ale dla dobra wszystkich czujących istot można by osiągnąć coś, co można nazwać jedynie nirwaną lub oświeceniem.