Czy buddyści powinni głosować?

Podczas Budda założyłem sanghaThe klasztorny społeczności, każda osoba wyświęcona na dziesięć lat lub więcej została uznana za wystarczająco poinformowaną o klasztorny styl życia i zasady i w ten sposób otrzymał głos, gdy zgromadzenie spotkało się, aby rozstrzygnąć ważne sprawy. Rozszerzając to przez analogię na obecne okoliczności, buddyści, którzy są świadomymi obywatelami, powinni głosować. Dzieląc się naszą wiedzą, głosowanie jest jednym ze sposobów przyczyniania się do dobrobytu społeczeństwa.

Istnieje powszechne nieporozumienie, że Budda chciał, aby jego zwolennicy opuścili społeczeństwo. To jest niepoprawne. Gdzie możemy kiedykolwiek żyć, gdy jesteśmy całkowicie odłączeni od innych żywych istot? W klasztorze, w ośrodku Dharmy, w rodzinie, jesteśmy zawsze w relacji z osobami bezpośrednio wokół nas, jak również z szerszym społeczeństwem i wszystkimi czującymi istotami. Nawet w odległej pustelni nadal żyjemy w relacji z każdą żywą istotą. Naszym wyzwaniem jest uczynienie tego związku zdrowym fizycznie, werbalnie i psychicznie. Z czystą motywacją głosowanie i aktywność polityczna mogą być sposobami dzielenia się naszą wizją i wartościami z innymi, próbując powstrzymać krzywdę i stworzyć szczęście w społeczeństwie.

Bycie świadomym wyborcą i mądrym obywatelem jest wiele wyzwań. Na przykład, w jaki sposób możemy być na bieżąco z bieżącymi problemami, nie dając się porwać natłokowi mediów? Jak możemy nauczyć się wystarczająco dużo, aby dokonywać mądrych wyborów bez angażowania się w błahe sprawy lub przyzwolenia? przywiązanie i złość wyłonić się w stosunku do kandydatów i ich widoki? Wiąże się to z dyscypliną z naszej strony. Musimy mieć mądrą relację z mediami, wiedząc, jak wiele sobie poradzimy, dostrzegając medialne ekscesy i powstrzymując nasze zauroczenie, rozpraszanie i uzależnienie od telewizji, radia, gazet i Internetu. Równowagę tę rozwijamy tylko poprzez badanie własnych umysłów oraz metodą prób i błędów w naszym codziennym życiu.

Kolejnym wyzwaniem jest mądre formowanie widoki bez przywiązanie do nich jako część naszej tożsamości ego. „Jestem Demokratą”, „Popieram akcję afirmatywną”. Zbyt łatwo możemy utrwalić te etykiety w tożsamości, których następnie czujemy się zmuszeni bronić. Jak możemy mieć? widoki a jednak upewnić się, że nasze umysły są tolerancyjne w stosunku do innych, którzy trzymają się przeciwnych? Czasami wydaje mi się, że niektórzy buddyści z Zachodu oczekują od wszystkich innych buddystów z Zachodu podobnych poglądów politycznych widoki. Kobieta z naszego ośrodka musiała przypomnieć nam podczas dyskusji o współczuciu i polityce, że jest buddystką i republikanką.

Musimy też uważać, aby z partii opozycyjnej i jej kandydatów nie uczynić solidnych postaci, których potem nie akceptujemy, wyśmiewamy, boimy się, a nawet nienawidzimy. Pewna osoba powiedziała mi kiedyś: „Mam współczucie dla prawie wszystkich, ale nie wiem, jak współczuć republikanom”. Jeśli w imię troski o dobro wszystkich czujących istot potępiamy tych, którzy mają inne poglądy… widoki, przyjęliśmy ich stan psychiczny: pomagamy naszym przyjaciołom (tym, którzy zgadzają się z naszymi opiniami) i jesteśmy wrogo nastawieni do naszych wrogów (tych, którzy mają inne widoki). Dużo medytacja jest konieczne, aby oddzielić ludzi od ich widoki, wiedząc, że chociaż ktoś widoki może wydawać się szkodliwe, ci ludzie nadal mają Budda potencjał. Wielokrotne przekształcenie naszych postaw jest konieczne, aby rozwinąć w stosunku do wszystkich spokój ducha.

W jaki sposób wykorzystujemy buddyjskie wartości do informowania o naszych decyzjach politycznych? A może najpierw decydujemy, w co wierzymy, a następnie wybieramy cytat z Budda potwierdzić naszą opinię? Na przykład jedna osoba może powiedzieć: „The Budda wierzył, że ludzie powinni podejmować własne decyzje i być za nie odpowiedzialni. Dlatego jako buddysta jestem za wyborem”. Inna osoba mogłaby powiedzieć: „The Budda powiedział, że zabijanie jest działaniem destrukcyjnym. Dlatego jako buddysta sprzeciwiam się aborcji”. W innych gorących kwestiach społecznych i politycznych zdarzają się podobne rzeczy.

Jeszcze inne wyzwanie polega na wyborze współczujących metod realizacji naszych celów politycznych i społecznych. Na przykład, czy bojkotujemy chińskie towary i sprzeciwiamy się przyznaniu Chinom statusu KNU, ponieważ chcemy wolności dla Tybetu? Wiele osób to robi, ale Jego Świątobliwość Dalajlama sprzeciwia się takim działaniom, ponieważ zaszkodziłoby to przeciętnemu Chińczykowi, który nie jest odpowiedzialny za politykę rządu wobec Tybetu. Jako zwolennik wolności dla Tybetu, czy zakazujemy razem z Jesse Helmsem, który również sprzeciwia się Chinom, chociaż niektórzy z jego innych polityków widoki może być dla nas odrażający?

Do tej pory pogrążyliśmy się w pytaniach. Każdy z nas musi spędzić spokojny czas na refleksji, przyglądając się własnemu umysłowi i dochodząc do własnych wniosków. Podczas gdy poduszka prowadzi nas do współczującego działania w świecie, te działania prowadzą nas z powrotem do poduszki. Są współzależne.