Cztery zniekształcenia: Kim myślisz, że jesteś?

Rozmawialiśmy o koncepcjach, a zwłaszcza o nietrwałości: myśleniu, że rzeczy nietrwałe są trwałe i myśleniu, że rzeczy, które nie są w stanie zapewnić nam trwałego szczęścia, tak. Zatem najpoważniejszym błędnym przekonaniem, głęboko zakorzenionym błędnym przekonaniem, jakie mamy, jest to, że rzeczy mają jaźń. Innymi słowy, jest to myślenie, że istnieją one same, niezależnie od innych rzeczy, i że mają jakąś esencję lub istotną cechę, która czyni je tym, czym są. 

Mówią, że wszystkie nasze dolegliwości, wszystkie inne błędne poglądy, opierają się na tym. Chociaż czasami możemy zauważyć, że chwytamy się rzeczy nietrwałych jako trwałych lub rzeczy, które nie są w stanie uczynić nas szczęśliwymi, jako czyniących nas trwałymi szczęśliwymi, tak trudno jest zrozumieć, kiedy chwytamy się czegoś samego siebie. Ponieważ sprawy tak wyglądają, zgadzamy się i wydaje się to rozsądne.

A wszystko zaczyna się od istnienia prawdziwego me. Dlaczego istnieje prawdziwy ja? Ponieważ to czuję. Czy to nie dobry powód? „Czuję, że tak jest medlatego istnieję!” Nie musisz nawet myśleć jak Kartezjusz. [śmiech] „Dlaczego istnieję: bo to czuję”. Jest me i po prostu mam wrażenie, że istnieje me jest wystarczająco dobre. I nigdy tego nie kwestionujemy. Nigdy tego nie kwestionujemy.

A jednak kiedy badamy i szukamy, czym dokładnie jesteśmy – kim jestem ja, którym myślę, że jestem – wówczas niezwykle trudno jest coś wskazać. Jeśli powiemy, że jesteśmy ciało, oznacza to, że powinniśmy być w stanie zidentyfikować jedną część pliku ciało to ja. Więc rozetnij ciało: czy jesteś swoim mózgiem? Raz poszłam na sekcję zwłok. Wyjęli mózg, położyli go na wadze i zważyli. Czy ważyli osobę? Czy ważyli tę osobę? Gdyby mózg Twojej ukochanej osoby znajdował się przed Tobą, powiedziałbyś: „Tak bardzo Cię kocham!” Prawdopodobnie powiedziałbyś: „Aiyeeee!” [śmiech]

Czy zatem jesteśmy jednym stanem psychicznym? Czy jesteśmy nasi złość? Czy jesteśmy naszą miłością? Czy przebywamy tam w jakimś mądrym stanie psychicznym? Cóż, jeśli jesteśmy tym jednym stanem mentalnym, to co z wszystkimi innymi stanami mentalnymi? Czy oni nie są nami?

Może jesteśmy czymś niezależnym od ciało i umysł w ogóle – jakiś rodzaj duszy. Jest ciało i umysł i plusk, odrodzi się tam coś innego. To może być silne uczucie, zwłaszcza gdy dorastałeś z tego rodzaju pomysłami. A jednak musimy zadać sobie pytanie: „Co to za dusza?” A jeśli jest to niezależne od ciało i umysłu, to dlaczego zawsze zakładamy, że dana osoba jest powiązana z ciało i umysł? 

Cóż, zawsze poznajemy osobę poprzez utożsamienie jej z ciało lub umysł. Tak więc, jeśli dusza nie jest ani ciało ani umysłu, czym więc właściwie jest dusza? Nie można powiedzieć, że dusza jest tym, co myśli, ponieważ umysł jest tym, co myśli. Nie można powiedzieć, że dusza jest tym, co czuje, ponieważ umysł jest tym, co czuje. Co dokładnie robi dusza, czego nie ciało ani umysł? A jak to się ma do Ciebie? A jak to jest coś osobistego? 

Kiedy szukamy tego „ja”, za które zakładamy, że jesteśmy, bardzo, bardzo trudno nam je znaleźć. Dzieje się tak dlatego, że sposób, w jaki wyobrażamy sobie istnienie jaźni, nie jest sposobem, w jaki ono istnieje. To, czego szukamy, nie istnieje. Tam is jaźń, która jednak istnieje dzięki temu, że jest jedynie etykietowana. Ale nie możesz go znaleźć, gdy go szukasz. Jest tam, kiedy nie patrzysz. Nadal możesz powiedzieć: „Tak, Czcigodny Tarpa jest tam; Czcigodny Semkye tam jest. Możesz patrzeć na konwencjonalnym poziomie. Ale kiedy dokładnie sprawdzisz, do czego odnosi się to słowo, nie możesz znaleźć czegoś i powiedzieć: „To wszystko; żekim jest dana osoba.” 

Kiedy nie badamy i nie analizujemy, osoba jest skrótem od tej kombinacji ciało i umysł. To rodzaj krótkiej ręki, która mówi coś konkretnego ciało a umysł chodzi po pokoju! [śmiech] A może tak mówisz ciało przechodzi przez pokój, ale musisz dodać tam umysł, bo w przeciwnym razie byłby martwy ciało. Zatem staje się: „To ciało to, co jest połączone z umysłem, spaceruje po pokoju.” To dość długo, żeby powiedzieć. Łatwiej jest po prostu powiedzieć: „Joe idzie przez pokój”. 

To interesujące, kiedy mamy to poczucie me spróbować zbadać i zapytać: „Co to dokładnie jest?” Moja mama często mnie pytała: „Jak myślisz, kim jesteś?” To doskonałe pytanie! [śmiech]