Hojność: pierwsza paramit

Hojność: co to jest?

To pierwszy z sześciu paramit, które są również nazywane szóstkami dalekosiężne praktyki i sześć doskonałości. Paramita hojności polega na dawaniu zarówno w sensie materialnym, jak i duchowym. Obejmuje to bycie współczującym i życzliwym oraz nieutrzymywanie nagromadzonej zasługi dla siebie, ale raczej poświęcenie jej na wyzwolenie wszystkich istot. Szczodrość jest postawą oferuje wszystko co mamy; przemienia wszystkie niepożądane rzeczy w naszym życiu w szczęście.

Praktykowanie współczucia

Kiedy praktykujemy hojność, jednocześnie praktykujemy współczucie. Musimy rozwinąć doskonałe współczucie, które oznacza odczuwanie do każdej żywej istoty tego samego współczucia, które czuje matka, gdy jej dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie. Z wielkie współczucie nie chcemy po prostu, aby każda żywa istota była wolna od wszelkiego cierpienia; sami pragniemy uwolnić ich od cierpienia.

Dla mnie hojność to dawanie czegokolwiek bez oczekiwania nagrody. Jest to akt skrajnej dobroci i współczucia. Przez całe życie praktykowałem hojność na wiele sposobów. Na przykład w przeszłości natknąłem się na bezdomną rodzinę, która była głodna i w potrzebie i zabrałem tę rodzinę na posiłek i dałem im pieniądze z mojej kieszeni. Zrobiłem to wiedząc, że nie zostanę nagrodzony. Ale nie potrzebuję nagrody materialnej, bo radość, jaką daje robienie takich rzeczy, jest wystarczającą nagrodą.

Praktyka bodhisattwy

Istnieje wiele historii skoncentrowanych na gotowości bodhisattwów do poświęcenia się dla innych. Na przykład: w poprzednim życiu Budda, gdy był księciem, położył się przed żarłoczną tygrysicą, oferuje jego ciało jako pokarm dla niej, aby z kolei mogła nakarmić swoje wygłodniałe młode. Takie historie bodhisattwaJego hojność w poświęceniu się dla dobra innych zainspirowała wielu innych, a także mnie, do naśladowania go. Szczodrość okazywana przez Buddów i bodhisattwów jest dla nas wspaniałym przykładem do naśladowania, a także wspaniałą lekcją na temat pierwszej paramity.

Inną wielką postacią znaną z hojności był Anathapindika. Jego imię oznacza: „Ten, który opiekuje się wdowami i sierotami”. Już samo znaczenie jego imienia wiele o nim mówi, ale był także tym, który podarował Gaj Jeta Sakyamuni Budda oraz sangha, Budda udzielił tam wielu nauk. The Budda był również znany ze swojej hojności w udzielaniu nauk wszystkim, którzy chcieli słuchać.

Połączenia Kompendium Doskonałości stwierdza:

Bodhisattwowie wyrzekają się wszystkiego, co potęguje wadę skąpstwa, które nie rozwija hojności, zwodziciela, który staje się przeszkodą.
Bodhisattwowie nie powinni akceptować klejnotów, bogactwa, a nawet królestwa, jeśli zaszkodziłoby to ich hojnej postawie lub przesłoniłoby ścieżkę do doskonałego oświecenia.

Skąpstwo może sprawić, że poczujemy się przywiązani do naszych celów i pomyślimy, że wszystko jest naszą osobistą własnością, ale jeśli jesteśmy w stanie wywołać intensywny zachwyt, gdy kontemplujemy wiele korzyści z rozdawania rzeczy i wielki strach, gdy zastanawiamy się nad wadami skąpstwa a następnie wielokrotnie przystosowujemy się do tego myślenia, naturalnie wytworzymy hojną postawę. Czyniąc to, będziemy postępować na ścieżce do stania się bodhisattwa.

Połączenia Kompendium Doskonałości stwierdza również:

Wszystkie te rzeczy są twoje;
Nie mam dumy, że są moje.

Ktoś, kto wielokrotnie ma tę niesamowitą myśl i naśladuje cechy ideału Budda nazywa się bodhisattwa—tak powiedział Niepojęte” Budda, Najwyższa istota.

Eliminowanie przywiązania

Tak więc ćwiczymy, aby zniszczyć nasze skąpe przywiązanie do wszystkiego, co posiadamy – naszego ciało, zasoby i korzenie cnoty, i całkowicie warunkujemy nasz umysł, aby oddawać je żywym istotom z głębi naszego serca. Mało tego, dajemy także innym efekty tego dawania. W ten sposób będziemy na dobrej drodze do doskonalenia hojności.

Dlatego jestem oddany praktykowaniu hojności i będę głęboko praktykował, aby zdać sobie sprawę, że szczęście i cierpienie innych nie są oddzielone od mojego własnego szczęścia i cierpienia. Prawdziwe szczęście nie jest możliwe bez zrozumienia i współczucia.

Niech zasługa zgromadzona w tej mowie będzie poświęcona wszystkim czującym istotom. - Dziękuję Ci!