Zrozumienie karmy

Question: W Sutra o zaletach podstaw Śluby Mistrza Uzdrawiania, Tathagaty Promieniującego Lapis Lazuli (Medycyna Budda)w sekcji „ratowanie osób znajdujących się na krawędzi śmierci lub katastrofy” czytamy:

Potem, podczas gdy jego ciało leży w swojej pierwotnej pozycji, zostaje pochwycony przez posłańców Jamy, którzy prowadzą jego duchową świadomość przed Królem Prawa. Wrodzone duchy przywiązane do wszystkich czujących istot, które rejestrują, czy zapis każdej istoty jest dobry, czy zły, przekażą następnie w całości te zapisy Jamie, Królowi Prawa. Wtedy król przesłucha tę osobę i podsumuje czyny tej osoby. Według pozytywnych i negatywnych czynników, osądzi go.

Moje pytanie brzmi: czy buddyzm nie uczy bezinteresowności? Dlaczego to mówi o świadomości duchowej? Czy buddyzm tak nie mówi karmy jest systemem przyczyny i skutku i nie ma nikogo, kto by nas sądził po śmierci?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): To jest przykład fragmentu wymagającego interpretacji; nie należy tego rozumieć dosłownie. Według buddyzmu nie ma świadomości duchowej. Nie ma Jamy ani Pana Śmierci, który by nas osądzał. Wierzę, że ta część została zawarta w sutrze, ponieważ odpowiadała sposobowi, w jaki zwykli ludzie postrzegali proces śmierci i odradzania się w starożytności. Pamiętaj, że większość zwykłych ludzi w tamtych czasach była analfabetami. Gdy dorastali, słyszeli wiele wierzeń ludowych, a idee Jamy i świadomości duchowej były im znajome. Zwykli ludzie nie byli wykształceni i nie znali filozoficznego słownictwa, takiego jak „bezinteresowność”, „współzależne powstawanie”, „pustka” i innych pojęć potrzebnych do wyrażenia tego, jak karmy faktycznie funkcjonuje.

W ten sposób używano języka i pojęć niewykształconych ludzi, aby pomóc im łatwiej zrozumieć ideę karmy. Celem Budda mówiąc, że to było podwójne. Chciał, aby ludzie zrozumieli:

1. Nasze działania przynoszą długoterminowe rezultaty, z których wiele pojawia się po naszej śmierci
2. Ważne jest, aby nie tworzyć negatywów karmy i tworzenia pozytywnego karmy.

Question: Jeśli tak jest, czy niektórzy ludzie nie mogliby oskarżyć Budda kłamstwa, bo wszystko, co powiedział, ma być prawdą. Czy to nie spowoduje, że niektórzy ludzie stracą wiarę w buddyzm? Czy nie powinien Budda wiesz, że w przyszłości ludzie tacy jak ja, bez głębokiej wiedzy o buddyzmie, źle zrozumieją znaczenie?

VTC: Może Budda wiedziałem, że ludzie tacy jak ty będą zadawać dobre pytania, aby wyjaśnić swoje wątpliwości, tak jak ty to zrobiłeś!

Po Buddażycia, wielcy mędrcy, uczeni i praktykujący debatowali nad znaczeniem wielu fragmentów sutr, ponieważ Budda mówił różne rzeczy różnym ludziom przy różnych okazjach. To, co zauważyli bardziej niż cokolwiek innego, to tzw Buddawielką zręczność jako nauczyciela. Znał kulturowe, edukacyjne, psychologiczne i duchowe pochodzenie ludzi na widowni i przemawiał w sposób najlepiej dopasowany do konkretnej publiczności, do której przemawiał w tamtym czasie. Na przykład dobry nauczyciel matematyki uczy inaczej, gdy uczy małe dzieci w przedszkolu, kiedy uczy w szkole średniej, a kiedy uczy na studiach.

Podobnie, gdy dzieci są małe i nie są w stanie zrozumieć rzeczy w wyrafinowany sposób, czy rodzice wyjaśniają wszystko szczegółowo, dokładnie? A może wyjaśniają sprawy w taki sposób, aby dziecko zrozumiało, że nie jest to dobre działanie? Gdy dziecko dorośnie, rodzice będą wyjaśniać tę samą sytuację w różny sposób, w zależności od zdolności dziecka do rozumienia w danym momencie.

Indyjscy mędrcy napisali komentarze do sutr. Nakreślili w nich fragmenty sutr, które można było wziąć dosłownie z tych, które wymagały interpretacji. Mówili tak, ponieważ Budda uczył ludzi tego, co było odpowiednie dla ich określonego poziomu lub sposobu myślenia, nie kłamał, mówiąc różne rzeczy różnym ludziom. Ci mędrcy następnie określają wytyczne, abyśmy wiedzieli, co rozumieć dosłownie, a co wymaga interpretacji. Nauczali także wskazówek, jak rozpoznać różnicę między fragmentami, które podają ostateczne znaczenie pustki, a tymi, które przedstawiają etapy ścieżki i różnorodność zjawiska, a więc były interpretowalne.

Na przykład sutry opisują świat jako płaski. Nie bierzemy tego dosłownie, ponieważ naukowcy udowodnili, że świat jest okrągły. The Budda powiedział to, ponieważ był to dominujący pogląd w społeczeństwie w jego czasach.

Question: We wspomnianej powyżej sutrze i kilku innych sutrach jest powiedziane, że wiele zła i wiele negatywnych karmy można oczyścić przez kopiowanie, recytowanie lub tworzenie ofiary do tekstów. Czy to prawda? Czy ktoś nie mógłby sądzić, że może wyrządzić wiele zła, ale w końcu oczyścić się i dzięki temu nie cierpieć? Ponadto, czy nie jest to niesprawiedliwe w stosunku do ofiar szkodliwych działań tej osoby?

VTC: Nie oznacza to, że tylko kopiując, recytując lub tworząc ofiary do sutry, wszystkie negatywne cechy danej osoby karmy zniknie. Każde pozytywne działanie, jakie wykonujemy, ma dobre rezultaty, a zatem kopiowanie sutr i tak dalej, jeśli robimy to z altruistyczną motywacją lub z zaufaniem Trzy klejnoty, może pomóc w oczyszczeniu negatywności. Jednak samo czytanie lub pisanie sutry bez skupiania się na jej znaczeniu lub z dobrą motywacją nie ma zbyt dobrego efektu, ponieważ jest to po prostu wyuczona czynność.

Sutra mówiła o dobrych skutkach kopiowania sutr i tak dalej, aby zachęcić ludzi do oczyszczenia swoich negatywów karmy zamiast spędzić resztę życia z poczuciem winy i nie praktykowaniem Dharmy, ponieważ tak źle się czują.

Fakt, że karmy można oczyścić, nie oznacza, że ​​tworzenie negatywów jest w porządku karmy. Na przykład złamaną nogę można naprawić, ale czy to oznacza, że ​​można ją złamać?

Wydaje się, że uważasz, że cierpienie sprawcy szkodliwego działania jest sprawiedliwe w stosunku do ofiar. Jak powiedział Gandhi: „Oko za oko uczyniłoby wszystkich niedowidzącymi”. Bólu ofiary nie łagodzi cierpienie sprawcy. W rzeczywistości radowanie się z czyjegoś cierpienia powoduje tylko więcej negatywnych skutków karmy.

Question: Czytałem w książce, że złe uczynki i dobre uczynki mogą się zrównoważyć. Na przykład zrobiłem dzisiaj dwa dobre i dwa złe uczynki, więc ostatecznie nie zrobiłem nic dobrego ani złego. Czy to jest poprawne?

VTC: Karma jest bardzo skomplikowany; nie jest to takie proste, jak opisano powyżej. To prawda, że ​​konstruktywne działania pomagają oczyścić destrukcyjne wzorce karmiczne, ale wiele innych czynników wpływa na siłę każdego konkretnego działania (karmy). Nie powinniśmy myśleć, że możemy zrobić bardzo szkodliwą akcję, a potem małą pozytywną, która to zniweluje. Zamiast tego powinniśmy dołożyć wszelkich starań, aby zaniechać wszelkich szkodliwych działań lub przynajmniej zminimalizować ich siłę. W Wielki traktat o etapach drogi do oświecenia, w rozdziale pt karmy, Lama Tsongkhapa wyjaśnia niektóre z czynników, które sprawiają, że karmy ciężki lub lekki.

Question: Czytałam, że za dobry uczynek nie należy oczekiwać nagrody, ale najczęściej kiedy robię coś dobrego, w głębi serca mam nadzieję, że dostanę w zamian coś dobrego. Czy to w porządku? Wydaje się, że robię dobre uczynki tylko po to, by otrzymać dobrą nagrodę, a nie z czystego serca.

VTC: Ludzie mogą być różni pod tym względem. Pierwsza osoba może zacząć myśleć: „Robię to dla pożytku wszystkich czujących istot (lub przynajmniej dla pożytku jeszcze jednej osoby)”, ale ich egocentryzm może wkraść się później, myśląc: „Tworzę pozytyw karmy i otrzyma coś dobrego w wyniku tego działania.” Druga osoba może zacząć od motywacji własnej korzyści: „Tworzę dobro karmy. Teraz szczęście pojawi się na mojej drodze w przyszłych żywotach”. Trzecia osoba może w ogóle nie myśleć o przyszłych żywotach i po prostu mieć motywację: „Jeśli zrobię to dla kogoś, polubi mnie i później zrobi dla mnie coś miłego”.

Oczywiście najczystszą motywacją jest bodhiczitta, wykonując działanie dla dobra wszystkich czujących istot. Ale kiedy egocentryzm zakrada się – a tak się stanie, ponieważ jesteśmy zwykłymi istotami – powinniśmy spróbować to naprawić. Pierwsza osoba powinna pomyśleć: „To prawda, w przyszłości mogę osiągnąć dobry wynik, ale kiedy to się stanie, wykorzystam tę okazję, aby zwiększyć moją praktykę Dharmy z korzyścią dla wszystkich”. Druga osoba, choć brakuje bodhiczitta motyw, przynajmniej ma wiarę karmy i poświęca swój dobry wynik na przyszłe życie. To bardzo pozytywne, ponieważ on nie myśli tylko o swoim osobistym szczęściu w tym życiu. Ta osoba może cieszyć się z tej części swojej motywacji, a następnie spróbować ją rozwinąć, najpierw generując determinacja bycia wolnym z cyklicznej egzystencji, a następnie dążenie o oświecenie (bodhiczitta). Motywacja trzeciej osoby jest w zasadzie egoistyczna, po prostu myśli o jak najszybszym zdobyciu czegoś dobrego dla siebie. On musi medytować o nietrwałości i śmierci oraz wadach cyklicznej egzystencji, aby poprawić swoją motywację.