Nauczanie dzieci przez przykład

Praktyka Dharmy to nie tylko przychodzenie do świątyni; to nie jest po prostu czytanie pism buddyjskich lub intonowanie Buddaimię. Praktyka to to, jak żyjemy, jak żyjemy z rodziną, jak pracujemy razem z kolegami, jak odnosimy się do innych ludzi w kraju i na planecie. Musimy przynieść Buddanauk o miłującej dobroci w naszym miejscu pracy, w naszej rodzinie, a nawet w sklepie spożywczym i na siłowni. Robimy to nie przez rozdawanie ulotek na rogu ulicy, ale poprzez praktykowanie i życie Dharmą sami. Kiedy to zrobimy, automatycznie będziemy mieć pozytywny wpływ na otaczających nas ludzi. Na przykład uczysz swoje dzieci miłującej dobroci, przebaczania i cierpliwości nie tylko przez mówienie im, ale także przez okazywanie tego swoim własnym zachowaniem. Jeśli powiesz swoim dzieciom jedną rzecz, ale postępujesz w odwrotny sposób, będą podążać za tym, co robimy, a nie za tym, co mówimy.

Jeśli nie jesteśmy ostrożni, łatwo jest nauczyć nasze dzieci nienawidzić i nigdy nie wybaczać, gdy inni je krzywdzą. Spójrzmy na sytuację w byłej Jugosławii: to dobry przykład na to, jak dorośli uczyli dzieci nienawiści zarówno w rodzinie, jak iw szkole. Kiedy te dzieci dorosły, nauczyły je nienawidzić. To trwało z pokolenia na pokolenie i zobacz, co się stało. Tyle tam cierpienia; to bardzo smutne. Czasami możesz nauczyć dzieci nienawidzić innej części rodziny. Może twoi dziadkowie pokłócili się z braćmi i siostrami i od tego czasu różne strony rodziny nie rozmawiały ze sobą. Coś wydarzyło się lata przed twoim urodzeniem — nawet nie wiesz, co to było — ale z tego powodu nie wolno ci rozmawiać z pewnymi krewnymi. Potem uczysz tego swoje dzieci i wnuki. Uczą się, że rozwiązaniem na kłótnię z kimś jest nigdy więcej z nim nie rozmawiać. Czy to pomoże im być szczęśliwymi i życzliwymi ludźmi? Powinieneś się nad tym głęboko zastanowić i upewnić się, że uczysz swoje dzieci tylko tego, co jest wartościowe.

Dlatego tak ważne jest, abyś swoim zachowaniem ilustrował to, czego chcesz, aby Twoje dzieci się nauczyły. Kiedy znajdziesz urazę, złość, urazy czy wojowniczość w twoim sercu, musisz nad nimi pracować, nie tylko dla własnego wewnętrznego spokoju, ale żeby nie uczyć swoich dzieci posiadania tych szkodliwych emocji. Ponieważ kochasz swoje dzieci, postaraj się również pokochać siebie. Kochanie siebie i pragnienie bycia szczęśliwym oznacza, że ​​rozwijasz dobre serce dla dobra wszystkich członków rodziny.

Wnoszenie do szkoły miłującej dobroci

Musimy wnosić miłującą dobroć nie tylko do rodziny, ale także do szkół. Zanim zostałam zakonnicą, byłam nauczycielką, więc mam do tego szczególnie silne uczucia. Najważniejszą rzeczą do nauczenia się przez dzieci nie jest dużo informacji, ale jak być dobrymi ludźmi i jak rozwiązywać swoje konflikty z innymi w konstruktywny sposób. Rodzice i nauczyciele poświęcają dużo czasu i pieniędzy na nauczanie dzieci przedmiotów ścisłych, arytmetyki, literatury, geografii, geologii i komputerów. Ale czy kiedykolwiek poświęcamy czas na uczenie ich, jak być miłym? Czy mamy jakieś kursy uprzejmości? Czy uczymy dzieci pracy z własnymi negatywnymi emocjami i rozwiązywania konfliktów z innymi? Myślę, że jest to o wiele ważniejsze niż przedmioty akademickie. Czemu? Dzieci mogą dużo wiedzieć, ale jeśli wyrosną na niemiłych, urażonych lub chciwych dorosłych, ich życie nie będzie szczęśliwe.

Rodzice chcą, aby ich dzieci miały dobrą przyszłość i dlatego uważają, że ich dzieci muszą zarabiać dużo pieniędzy. Uczą swoje dzieci umiejętności akademickich i technicznych, aby mogły znaleźć dobrą pracę i zarobić dużo pieniędzy — tak jakby pieniądze były przyczyną szczęścia. Ale kiedy ludzie są na łożu śmierci, nigdy nie słyszysz, jak ktoś życzeniowo mówi: „Powinienem był spędzić więcej czasu w biurze. Powinienem był zarobić więcej pieniędzy”. Kiedy ludzie żałują tego, jak żyli, zwykle żałują, że nie komunikowali się lepiej z innymi ludźmi, nie byli milsi, nie pozwolili ludziom, na których im zależy, wiedzieć, że im zależy. Jeśli chcesz, aby twoje dzieci miały dobrą przyszłość, nie ucz ich tylko, jak zarabiać pieniądze, ale jak żyć zdrowo, jak być szczęśliwym człowiekiem, jak w produktywny sposób przyczyniać się do rozwoju społeczeństwa.

Uczenie dzieci dzielenia się z innymi

Jako rodzice musicie to modelować. Powiedzmy, że twoje dzieci przychodzą do domu i mówią: „Mamo i tato, chcę markowe dżinsy, chcę nowe rolki, chcę to i chcę tamto, ponieważ wszystkie inne dzieci to mają”. Mówicie swoim dzieciom: „Te rzeczy nie uczynią was szczęśliwymi. Nie potrzebujesz ich. Nadążanie za Lee nie sprawi ci przyjemności. Ale potem wychodzisz i kupujesz wszystkie rzeczy, które mają wszyscy inni, mimo że twój dom jest już wypełniony rzeczami, których nie używasz. W tym przypadku to, co mówisz, i to, co robisz, są sprzeczne. Mówisz swoim dzieciom, żeby dzieliły się z innymi dziećmi, nie dajesz rzeczy na cele charytatywne dla biednych i potrzebujących. Spójrz na domy w tym kraju: są pełne rzeczy, których nie używamy, ale których nie możemy oddać. Dlaczego nie? Boimy się, że jeśli coś oddamy, możemy tego potrzebować w przyszłości. Trudno nam dzielić się naszymi rzeczami, ale uczymy dzieci, że powinny się dzielić. Prostym sposobem nauczenia dzieci szczodrości jest rozdawanie wszystkich rzeczy, których nie używałeś przez ostatni rok. Jeśli minęły wszystkie cztery sezony i czegoś nie używaliśmy, prawdopodobnie nie użyjemy tego również w przyszłym roku. Jest wielu ludzi, którzy są biedni i mogą korzystać z tych rzeczy, i pomogłoby nam, naszym dzieciom i innym ludziom, gdybyśmy je rozdali.

Innym sposobem nauczenia dzieci dobroci jest nie kupowanie wszystkiego, czego chcesz. Zamiast tego zaoszczędź pieniądze i przekaż je na cele charytatywne lub komuś, kto jest w potrzebie. Możesz pokazać swoim dzieciom na własnym przykładzie, że gromadzenie coraz większej ilości rzeczy materialnych nie daje szczęścia i że ważniejsze jest dzielenie się z innymi.

Uczenie dzieci o środowisku i recyklingu

W związku z tym musimy uczyć dzieci o środowisku i recyklingu. Dbanie o środowisko, które dzielimy z innymi żywymi istotami, jest częścią praktyki miłującej dobroci. Niszcząc środowisko, szkodzimy innym. Na przykład, jeśli używamy wielu rzeczy jednorazowego użytku i nie poddajemy ich recyklingowi, tylko wyrzucamy, co dajemy przyszłym pokoleniom? Odziedziczą po nas większe wysypiska śmieci. Bardzo się cieszę, że coraz więcej osób używa rzeczy i poddaje je recyklingowi. Jest to ważna część naszej praktyki buddyjskiej i działalność, w której świątynie i ośrodki Dharmy powinny przewodzić.