Człowiek i wiewiórka

W środę spotkałem kogoś, kogo znałem z innego więzienia. Był tam członkiem grupy rdzennych Amerykanów i dostarczał nam swoje koraliki na nasze aukcje sztuki każdego listopada. Był zaskoczony widząc mnie tam i zapytał, co robię. Powiedziałem mu, że jestem teraz buddyjskim kapelanem, a on spojrzał w górę i powiedział „Dziękuję”. Potem powiedział: „O nie, właśnie zgłosiłem się do transferu i muszę to zmienić. Zobaczymy się później."

W piątek po południu przyszedł do mojego biura i powiedział, że planował przyjść rano, ale miał pewne problemy. Widzisz, że karmi wiewiórkę, a kiedy okno jego celi jest otwarte, wiewiórka przychodzi go odwiedzić. Jeśli jest zimno, a on ma zamknięte okno, wiewiórka pójdzie dalej, aż znajdzie otwarte okno kogoś innego. Wejdzie do więzienia przez to okno i będzie szukał tego człowieka.

Tego ranka było chłodno, więc wiewiórka nie mogła dostać się do celi i znalazła inne otwarte okno. Mężczyzna wychodził do mnie, kiedy więzienny krzyczał na niego, żeby poszedł po swoją wiewiórkę, bo leżała w czyjejś celi. I dlatego nie zdążył do mnie rano i musiał czekać do popołudnia.

Kiedy o tym myślę, jest to jedna z najwspanialszych rzeczy w ludzkiej naturze – to, że naprawdę chcemy połączyć się z innymi. Czasami oddzielają nas nasze przekonania lub percepcje, ale najważniejsze jest to, że chcemy być połączeni z innymi istotami, zwierzętami, naturą, światem. Ten człowiek jest powiązany z wiewiórką, a wiewiórka jest najwyraźniej powiązana z nim. Jaka piękna rzecz!