Budowanie odwagi i współczucia

List od Franka

Cześć Czcigodny Thubten Chodron,

Ostatnio miałem dylemat dotyczący mojego życia duchowego. Wiele się nauczyłem o większości ludzi w tym kraju i doszedłem do wniosku, że wielu ludzi jest bardzo ekskluzywnych; zaprzyjaźniają się z ludźmi na podstawie powierzchownych cech, takich jak dobry wygląd i poczucie humoru. Nie obchodzi ich, czy ktoś jest miły, współczujący czy inteligentny. Przyjazność ma na nich niewielki wpływ. Są niewrażliwi: słyszałem, jak jeden facet żartował o mężczyznach, którzy zostali ścięci w Iraku. Takie rzeczy przyprawiają mnie o mdłości.

To mnie bardzo zniechęciło. Mam silną niechęć do takich ludzi i to zniechęciło mnie do utrzymywania mojego bodhisattwa śluby. Naprawdę nie mogę nawiązać kontaktu z takimi ludźmi, ponieważ chcą po prostu imprezować i dobrze się bawić. Wielu z nich zdradza swoich bliskich tylko dlatego, że mają na to szansę. To naprawdę wpłynęło na mój duchowy postęp, ponieważ tak wiele awersji wzrosło i zaciemniło mój umysł.

Mój problem polega na tym, że myślę, że stałem się praktykiem średniego zakresu – kimś, kto dąży do własnego wyzwolenia z cyklicznej egzystencji. Wydaje mi się, że straciłem wolę pomagania innym i osiągania oświecenia dla ich dobra. Odkąd zacząłem praktykować buddyzm, kilka razy miałem szansę pomóc innym ludziom, udzielając im rad. Nie nazwałem tej rady „buddyzmem”, ale po prostu powiedziałem im rzeczy, które mogą im pomóc w życiu. Ale zignorowali moją radę i nawet jej nie wypróbowali. To mnie stworzyło wątpić czy rzeczywiście mogę pomóc ludziom.

Obecnie nie wierzę już, że jest możliwe dotarcie do którejkolwiek z tych osób w tym życiu. Jednak czasami jestem wdzięczny tym, którzy wspierali moją praktykę Dharmy. Tak więc mój altruizm w tej chwili jest skierowany tylko do tych, którzy są życzliwi lub byli wobec mnie wspaniałomyślni. Nie mam ochoty rozciągać mojego altruizmu na tych, którzy są nienawistni, wykluczają innych i są aroganccy. Moim planem jest teraz po prostu ćwiczyć i działać jako dobry przykład w nadziei, że poprzez swój przykład będę mógł wpływać na ludzi.

Czy powinienem zmusić się do medytacji o miłości, współczuciu i altruizmie? Naprawdę nie mam na to ochoty. Moim planem jest zdobycie większej mądrości. Wtedy, kiedy w końcu zrozumiem prawdziwą naturę cierpienia i oderwę się od niego, zrozumiem prawdziwą sytuację, w której znajdują się wszystkie czujące istoty. Być może wtedy pojawi się współczucie.

Co o tym myślisz?

Pozdrawiam,
Szczery

Odpowiedź czcigodnego Thubtena Chodrona

Cześć Frank,

Dziękuję, że napisałeś do mnie w tej sprawie. Jest to ważna kwestia, z którą spotyka się wiele osób, próbując żyć ze współczuciem i altruizmem.

To prawda, że ​​wiele osób wybiera przyjaciół z bardzo powierzchownych powodów, a wielu nie traktuje zbyt dobrze swoich przyjaciół lub partnerów. To smutne, bo poprzez takie zachowanie stwarzają wiele problemów w życiu innych jak i we własnym, a także stwarzają wiele negatywnych karmy które dojrzeją w ich cierpieniu w przyszłości. Więc nawet jeśli chcą szczęścia, ponieważ ich umysły są pod kontrolą ignorancji, złość, przywiązanie, stwarzają tyle cierpienia i przyczyn cierpienia dla siebie i innych. Właśnie z tego powodu odczuwanie dla nich współczucia ma sens. Są ignorantami i wyrządzają sobie krzywdę, mimo że mają cenne ludzkie życie, które można wykorzystać do tworzenia szczęścia i jego przyczyn. To smutne, prawda? To sytuacja godna współczucia.

To również sytuacja, w którą my też wpadamy. Ile razy wykluczaliśmy lub ignorowaliśmy innych? A może wybrani przyjaciele z głupich powodów? A może nie doceniałeś tych, którzy próbowali nam pomóc? Kiedy patrzymy na własne życie, wiele razy możemy znaleźć, kiedy nasza ignorancja, złość, przywiązanie zasłoniły nasze umysły tak, że podjęliśmy głupie decyzje lub zrobiliśmy szkodliwe działania. Rozumiemy osobę, którą byliśmy, która robiła te rzeczy. Możemy mieć dla niego współczucie. Widzimy, że wciąż mamy Budda potencjał i dobre cechy. Jeśli potrafimy mieć dla siebie współczucie i cierpliwość, możemy zrezygnować z osądzania innych, którzy robią to samo i mieć dla nich trochę współczucia.

Nasze rozczarowanie innymi często wynika z tego, że mamy zbyt wysokie oczekiwania. Naprawdę chcielibyśmy, żeby inni byli doskonali (cokolwiek znaczy „doskonały”). A jeśli nie mogą być doskonali, oczekujemy, że przynajmniej posłuchają naszych mądrych rad i zmienią swoje życie, pomysły i zachowania, tak aby robili to, co naszym zdaniem jest dla nich najlepsze.

Kiedy przyjrzymy się tym oczekiwaniom, zobaczymy, że są one dość śmieszne. Nasza własna zdolność do udzielania mądrych rad jest ograniczona przez naszą własną ignorancję. Czasami udzielamy dobrych rad, ale w nieodpowiednim czasie. Czasami sposób, w jaki udzielamy porad, nie jest zbyt umiejętny i brzmi bardziej tak, jakbyśmy rozkazywać komuś, osądzać go lub próbować kierować jego życiem za niego. Innym razem służymy radą, gdy nie została ona o to poproszona. Częścią naszego własnego procesu wzrastania w Dharmie jest uczenie się, jak i kiedy przedstawiać sugestie.

Nie możemy kontrolować innych (obecnie nie potrafimy nawet kontrolować własnego umysłu!), więc kiedy udzielamy rad, najlepiej jest również dać tej osobie przestrzeń do samodzielnego myślenia i podejmowania własnych decyzji. Czasami ktoś na początku odrzuci sugestie. Mimo to zostało zasiane ziarno, które później może zapamiętać nasze sugestie i być na nie otwarci. W końcu wiele osób udzieliło nam rad, których zignorowaliśmy. Złościliśmy się nawet na nich za udzielanie rad. Jednak później ponownie przemyślimy sytuację i zdamy sobie sprawę, że ich rada była słuszna i przyjmiemy ją w tamtym czasie.

Warto pamiętać, że nieliczni ludzie, z którymi nie wydajemy się dobrze łączyć, nie reprezentują wszystkich czujących istot. The karmy może nie być w tym momencie, aby pomóc tym konkretnym ludziom, ale karmiczne połączenie, aby pomóc wielu innym, może być obecne. Tak więc nie ma powodu sądzić, że niemożliwe jest dotarcie do czujących istot.

Możemy wykorzystać fakt, że ludzie są uparci i cierpią z powodu przeszkadzających emocji i szkodliwych wartości, aby zwiększyć nasze współczucie dla nich. Łatwo jest kochać i współczuć ludziom, którzy są dla nas mili, zgadzają się z naszymi opiniami i robią rzeczy po swojemu. Nawet zwierzęta kochają innych, którzy są tacy. Psy kochają ludzi, którzy je karmią i warczą na obcych, którzy wchodzą na ich terytorium. Jeśli współczujemy przyjaciołom i ignorujemy lub nienawidzimy innych, którzy nas nie doceniają, ignorują lub nie robią rzeczy tak, jak my, nie różnimy się tak bardzo od zwierząt. Ważne jest, aby pamiętać, że mamy cenne ludzkie życie, a także niesamowitą fortunę na spotkanie z nimi Dharma Buddy, więc możemy robić lepiej niż zwierzęta. Jasne, potrzeba wytrwałości i cierpliwości z naszej strony, aby rozwinąć stabilną miłość i współczucie, ale mamy do tego potencjał. Te cechy są tak cenne dla nas samych i dla innych, że warto z naszej strony starać się je pielęgnować.

Jeśli potrafimy rozwinąć cechy takie jak cechy bodhisattwów, wtedy ludzie, z którymi teraz mamy trudności, będą mieli w swoim życiu przykład korzyści płynących z kultywowania współczującego serca. To może skłonić ich do ponownego przemyślenia swoich wartości i działań. W ten sposób odnieślibyśmy im wielką korzyść.

Nawet jeśli inni mogą być teraz powierzchowni i uparci, nie zawsze tacy będą. Ludzie rosną i zmieniają się. W międzyczasie możemy modlić się za nich i robić to metta medytacja dla nich, myśląc: „Niech im będzie dobrze i szczęśliwi. Oby byli wolni od wszelkich błędnych koncepcji. Niech rozkwita ich wewnętrzny potencjał, aby cenili życzliwych ludzi i aby traktowali swoich przyjaciół z szacunkiem. Niech ich życie nabierze sensu dzięki spotkaniu z Buddanauki. Oby w swoim życiu rozwiązali więcej problemów niż stworzyli i sprawili radość innym. Oby kultywowali altruizm i stali się w pełni oświeconymi Buddami.”

Najwyraźniej to nasz własny egoizm powoduje, że nasza altruistyczna motywacja spada i sprawia, że ​​nasz umysł myśli tylko o własnym duchowym postępie i zapomina o innych. To samo egocentryzm jest naszym wrogiem – to sprawia, że ​​kłamiemy, oszukujemy i rozmawiamy za plecami innych. Podążanie za pragnieniami naszej egocentrycznej postawy nie jest zbyt mądre. Tak więc tylko dlatego, że może nam być łatwiej myśleć tylko o korzyściach dla siebie i tych, którzy są dla nas mili, pozwalanie, by zaabsorbowanie sobą miało przyczółek w naszym umyśle, jest niebezpieczne.

Jesteśmy zależni od innych w każdym aspekcie naszego życia iz tego powodu mówimy, że inni byli dla nas tak dobrzy. Na przykład potrzebujemy kolegów z klasy, aby szkoła istniała. Szkoła z dobrymi nauczycielami nie zostanie zbudowana tylko dla nas. Jeśli chcemy uczyć się w szkole, zależymy od tego, żeby inni też tam chodzili. Drogi, po których jeździmy, zostały zbudowane przez innych, podobnie jak miejsce, w którym mieszkamy. Nasze jedzenie pochodziło od innych. Czujące istoty były dla nas tak miłe na wiele sposobów. Nawet jeśli nie widzimy żadnych bezpośrednich korzyści otrzymanych od kogoś w tym życiu, nadal wiemy, że był dla nas dobry w poprzednich żywotach.

Co więcej, gdzie byśmy byli, gdyby Buddowie i bodhisattwowie poddali się i powiedzieli: „Och, Frank i Chodron, oni są po prostu zbyt ignorantami. Od niepamiętnych czasów staramy się ich prowadzić do oświecenia, a oni nadal używają ostrej mowy i wdają się w jałowe rozmowy, nie wspominając już o tym, że są tak przywiązani do tego, by wszystko było po swojemu. Mamy ich dość. Wejdziemy w parinirwanę i pozwolimy im radzić sobie sami w samsarze.” Gdzie byśmy byli, gdyby święte istoty tak zrobiły?

Widząc, że mają wielkie współczucie i nie rezygnuj z nas, nawet jeśli nadal podejmujemy niemądre decyzje i robimy głupie rzeczy, to nie rezygnujmy z naszego postanowienia bodhi wobec innych istot. Jasne, obecnie nasza bodhiczitta nie jest tak silna jak u świętych istot, ale powoli, powoli możemy ją wzmacniać, abyśmy stali się tacy jak oni. Jeśli potrafią znosić trudy dla naszego dobra, możemy rozwinąć w sobie odwagę, by znosić trudy dla dobra innych. Kiedy to zrobimy, te trudy nie będą nam się wydawać takie trudne. Będziemy w stanie zachowywać się współczująco i uprzejmie w sposób, którego obecnie nawet nie potrafimy sobie wyobrazić.

Proszę, pomyśl o tym. Siła, by podążać za bodhisattwa ścieżka istnieje w tobie. Stuknij w to.

Czcigodny Thubten Chodron