Refleksje na temat „U wrót piekieł”

Usłyszałem: „Wojna się skończyła!”
Jak się odwróciłem, żeby zobaczyć
Odbite w lustrze
Wróg, jak „ja!”

Zbuntowani obrazem
Cofnąłem się ze strachu
I krzyczał: „Wojna się nie skończyła!
Wróg jest właśnie tutaj!”

Zbieram moją odwagę
Stanęłam przed nim tam, gdzie staliśmy
I widząc, że został ranny
Chciałem mu pomóc, jeśli mogłem.

Więc czule go przytuliłem
Całe chwile zamieniły się w lata,
A balsam prawdy powoli nas leczył
Roztapianie nienawiści we łzach.

Do dziś trwamy w objęciach
ja, mój wróg i przyjaciel
Dzielenie się świętą podróżą uzdrawiania
Krok po kroku do końca

W obliczu prawdy

Nie mogę wymyślić swojej drogi do nowego sposobu życia, ale mogę przeżyć swoją drogę do nowego sposobu myślenia.

Nie mogę kontrolować okoliczności, ale mogę odgrywać aktywną rolę w uzdrawianiu. Uzdrowienie jest zakorzenione w prawdzie. Uzdrowienie to nie brak bólu, ale życie z bólem, aby nie kontrolowało mojego życia. Uzdrowienie nie przydarzy mi się, stanie się przeze mnie i zostanie udowodnione w samej materii mojego życia.

Uzdrowienie zaczyna się, gdy stanę zdecydowanie, stawiam czoła okolicznościom, zakotwiczonym w oddechu; gdy stoję czule otwarty, opanowany, skoncentrowany na prawdzie, zrelaksowany i potężny – bez sztywności i agresji. Uzdrowienie rośnie, gdy stoję dzielnie, jak nieruchoma woda, zdając sobie sprawę z intymnych szczegółów okoliczności i ich wpływu na mój umysł – nie walcząc z nimi, uciekając przed nimi lub chowając się przed nimi. Uzdrowienie jest urzeczywistniane, gdy stoję spokojnie, pewny, że mogę działać, ale decydując się czekać, aż z jasną świadomością, właściwym zrozumieniem i prawdziwą wiedzą, okoliczności wzywają mnie do oddania całego pozytywnego potencjału, jaki posiadam, z szacunkiem i współczuciem, aby mogą pojawić się błogosławieństwa — bez trzymania się wyobrażonych wyników. Uzdrowienie to stanie; tak po prostu, więc cierpienie może się zmniejszyć, a życie stanie się jaśniejsze, bardziej płynne i proste – nawet jeśli jest bolesne.