Samotny buddysta

Cóż, oto jestem po przeniesieniu do więzienia piątego poziomu. Nie ma wielkiej różnicy między tym obozem a moim ostatnim, poza tym, że w tym miejscu panuje dziwne napięcie. Jest wielu ludzi, których znam z ostatniego obozu, na którym byłem. Jak sama nazwa artykułu wskazuje, jestem tutaj jedynym buddystą i nie jest to duży problem ani nic takiego, ale chciałbym poznać innych praktykujących, wymienić się pomysłami i doświadczeniami (jakie małe doświadczenie mam). Nie jest to całkowicie konieczne, ale dobrze jest mieć ludzi, z którymi można rozmawiać o tym samym celu.

Chcę trochę porozmawiać o współczuciu. Kilka dni temu przeglądałem kanały telewizyjne i natknąłem się na wersję „Człowieka słonia” z 1980 roku z Anthonym Hopkinsem i Johnem Hurtem. Chociaż w przeszłości nie interesowałem się tego typu filmami, bardzo się w to wkręciłem. Ten biedny człowiek był tak strasznie zdeformowany, że ludzie byli bardzo nieprzyjemni i skłonni do drażnienia się i wyśmiewania go. Oglądałem i od razu było mi go smutno i chciałem dla niego dobrych rzeczy, mimo że to tylko film (ale oparty na prawdziwej historii).

Byłem w to zaangażowany emocjonalnie. To dało mi pierwsze silne uczucie współczucia. Teraz rozumiem, czym naprawdę jest współczucie i muszę dążyć do kultywowania tego współczucia dla KAŻDEJ żywej istoty, niezależnie od tego, kim są i co zrobiły. To, że ktoś jest w więzieniu, nie oznacza, że ​​nie zasługuje na nasze współczucie. Gdyby tak było, nie pisałbym tego artykułu.

Dla mnie współczucie to dostrzeganie cierpienia w życiu człowieka, uświadamianie sobie, że każda żywa istota cierpi w ten sam sposób, odczuwanie smutku z powodu tych, którzy cierpią i determinacja, by powstrzymać to cierpienie w każdy możliwy sposób, niezależnie od ryzyko lub ośmieszenie.

Spróbuj w tym tygodniu okazać komuś współczucie, nawet jeśli jest to tylko jedna osoba. Musimy gdzieś zacząć. Pamiętaj, na swój własny sposób wszyscy jesteśmy ludźmi słoni. Obyś był zdrowy i szczęśliwy!