Czy buddyści są ambitni?

Kiedy ludzie po raz pierwszy rozpoczynają praktykę Dharmy, często pytają: „Buddyzm mówi czepianie się przywiązania jest niepokojącą postawą. Jeśli zmniejszę moje czepianie się przywiązania, co stanie się z moją ambicją? Czy będę apatyczny i brak mi motywacji do zrobienia czegokolwiek? Co się stanie z moją karierą?” Podobnie zastanawiają się: „Jaką rolę odgrywa ambicja, kiedy organizujemy wydarzenia Dharmy i pracę wolontariuszy w ośrodku Dharmy? Skąd wiemy, czy nasze wysiłki są pozytywne?”

To są dobre pytania i aby na nie odpowiedzieć, musimy odróżnić konstruktywną ambicję od destrukcyjnej ambicji. Ambicja, podobnie jak pragnienie, może mieć dwa aspekty, w zależności od motywacji i poszukiwanego obiektu. Negatywna ambicja dąży do światowego sukcesu i ziemskich przyjemności z motywacją egocentryczną. Pozytywna ambicja poszukuje korzystnych celów z jednym z trzech rodzajów motywacji Dharmy: dobrego odrodzenia w przyszłości, uwolnienia się od trudności cyklicznej egzystencji i osiągnięcia pełnego oświecenia, aby jak najskuteczniej przynosić korzyści wszystkim istotom.

Mówiąc o pierwszej przeszkodzie w prawdziwej praktyce Dharmy:przywiązanie do szczęścia tylko tego życia – Budda mówił o pragnieniu lub ambicji posiadania dóbr materialnych, pieniędzy, sławy, pochwały, aprobaty i zmysłowych przyjemności, takich jak jedzenie, muzyka i seks. Ze względu na nasze silne pragnienie czerpania przyjemności, jak sądzimy, że te rzeczy przyniosą, często krzywdzimy, manipulujemy lub oszukujemy innych, aby je uzyskać. Nawet jeśli dążymy do tych rzeczy bez bezpośredniego znęcania się nad innymi, nasz umysł wciąż jest zamknięty w ciasnym stanie, szukając szczęścia od zewnętrznych ludzi i przedmiotów, które nie mają możliwości zapewnienia nam trwałego szczęścia. W ten sposób czas, który moglibyśmy spędzić na rozwijaniu bezstronnej miłości, współczucia i mądrości, jest kierowany na poszukiwanie rzeczy, które na dłuższą metę nas nie satysfakcjonują. Aby zapewnić trwałe szczęście, musimy zmniejszyć tego rodzaju ambicje, po pierwsze, dostrzegając jego wady — działania te stwarzają problemy w naszych relacjach z innymi, a także umieszczają negatywne ślady karmiczne w naszym strumieniu umysłu — a po drugie, uznając, że rzeczy ziemskie ambicje poszukują. brak zdolności do przyniesienia nam długotrwałego szczęścia. Jest wielu bogatych i sławnych ludzi, którzy są nieszczęśliwi i cierpią z powodu problemów emocjonalnych i alkoholizmu.

Gdy stopniowo zmniejszamy nasze ziemskie ambicje, w naszym umyśle otwiera się przestrzeń do działania ze współczuciem i mądrością. To jest pozytywna ambicja. Współczucie — pragnienie, by żywe istoty były wolne od cierpienia — może być potężnym motywatorem do działania. Może zastąpić złość to wcześniej motywowało nas, gdy widzieliśmy niesprawiedliwość społeczną i inspirowało nas do działania na rzecz pomocy innym. Podobnie konstruktywna ambicja jest przepojona umiejętną mądrością, która uważnie zastanawia się nad długo- i krótkoterminowymi skutkami naszych działań. Krótko mówiąc, poprzez konsekwentną praktykę, energia naszych samolubnych ambicji do ziemskich przyjemności przekształca się w energię praktykowania Dharmy i przynoszenia korzyści innym.

Załóżmy na przykład, że Sam jest bardzo przywiązany do swojej reputacji. Chce, aby ludzie dobrze o nim myśleli i mówili o nim dobrze, nie dlatego, że naprawdę troszczy się o ludzi, ale dlatego, że chce, aby ludzie dawali mu różne rzeczy, robili coś dla niego i przedstawiali go sławnym i wpływowym ludziom. Z taką motywacją może kłamać, ukrywać swoje braki, udawać, że ma cechy, których nie ma, lub mieć kontakty, które w rzeczywistości są fałszywe. Albo może nawet zrobić coś pozornie miłego, na przykład słodko porozmawiać z kimś, ale jego intencją jest wyłącznie spełnienie jego samolubnego życzenia.

Jeśli zatrzyma się i zastanowi się: „Jaki jest rezultat takiej postawy i działań? Czy osiągnięcie tego, czego pragnie moja ambicja, naprawdę przyniesie mi szczęście?” Sam zdałby sobie sprawę, że w rzeczywistości stwarza więcej problemów dla siebie i innych poprzez swoje oszustwa i manipulacje. Chociaż na początku może być w stanie oszukać ludzi, w końcu odda się, a oni odkryją jego niskie motywy i stracą w niego wiarę. Nawet jeśli uda mu się uzyskać to, czego chce i początkowo czuje się dobrze, te rzeczy nie sprawią, że będzie całkowicie usatysfakcjonowany i przyniosą ze sobą nowy zestaw problemów. Poza tym tworzy negatyw karmy, co jest przyczyną problemów w przyszłych wcieleniach. Myśląc w ten sposób, jego światowe ambicje umrą i będzie teraz miejsce na jasne myślenie. Rozważając swoją współzależność ze wszystkimi istotami, Sam zrozumie, że szczęście jego i innych nie są oddzielone. Jak mógłby być szczęśliwy, jeśli ludzie wokół niego są nieszczęśliwi? Jak mógłby przynieść szczęście innym, jeśli sam siebie zaniedbuje? Mógł wtedy angażować się w różne projekty z tą nową, bardziej realistyczną motywacją troski i troski o siebie i innych.

Porzucając światowe ambicje, możemy podejść do naszej pracy i kariery z nową motywacją. Z światowymi ambicjami chwytamy się naszej pensji i wszystkiego, co chcemy za nią kupić, i troszczymy się o naszą reputację w miejscu pracy i uzyskanie upragnionych awansów. Kiedy zdamy sobie sprawę, że nawet gdybyśmy je zdobyli, nie sprawiłyby one, żebyśmy byli wiecznie szczęśliwi, ani nie nadałyby ostatecznego sensu naszemu życiu, wtedy możemy się zrelaksować. Ten relaks nie jest jednak lenistwem, na razie w naszych umysłach jest miejsce na bardziej altruistyczne i dalekosiężne postawy które motywują naszą pracę. Na przykład rano przed pójściem do pracy możemy pomyśleć: „Chcę oferować usługi moim klientom i współpracownikom. Moim celem w pracy jest przynoszenie pożytku tym ludziom oraz traktowanie ich z życzliwością i szacunkiem”. Wyobraź sobie, jak odmienne byłoby nasze środowisko pracy, gdyby choć jedna osoba — my — działała z takim zamiarem tak bardzo, jak tylko potrafimy! Możemy również pomyśleć: „Cokolwiek się dzisiaj wydarzy – nawet jeśli zostanę skrytykowany lub zestresowany – wykorzystam to, aby poznać swój umysł i praktykować Dharmę”. Następnie, jeśli w pracy wydarzy się coś nieprzyjemnego, możemy obserwować swój umysł i próbować zastosować antidotum Dharmy na przeszkadzające emocje, takie jak złość. Jeśli nie uda nam się uspokoić umysłu na miejscu, kiedy wrócimy do domu, możemy przyjrzeć się temu, co się stało i zastosować antidotum na Dharmę, w tym przykładzie, wykonując jedną z medytacji, aby wzbudzić cierpliwość. W ten sposób możemy zobaczyć, że rezygnacja ze światowych ambicji sprawi, że będziemy milsi, bardziej zrelaksowani, a przez to wydajniejsi w naszej pracy. Co ciekawe, są to cechy, które w naturalny sposób przyniosą nam lepszą reputację, a nawet awans, chociaż możemy ich bezpośrednio nie szukać!

Czasami, jeśli nie jesteśmy ostrożni, nasze światowe ambicje wiążą się z projektami Dharmy. Na przykład możemy przywiązać się do bycia kimś ważnym w naszych oczach mistrz duchowy i bądźcie zazdrośni lub rywalizujcie z innymi uczniami o uwagę naszego nauczyciela. Możemy starać się być potężni w naszym ośrodku Dharmy, tak aby wszystko odbywało się zgodnie z naszymi pomysłami i by zasługiwać na osiągnięcia ośrodka. Możemy chcieć mieć wiele drogich i pięknych Budda posągi, księgi Dharmy i zdjęcia mistrzów duchowych, abyśmy mogli je pokazać naszym buddyjskim przyjaciołom. Możemy chcieć mieć reputację dobrego medytującego lub kogoś, kto przeszedł wiele inicjacji i odbył kilka odosobnień.

W takich przypadkach, chociaż przedmioty i ludzie wokół nas są buddystami, nasza motywacja nie jest taka. To ta sama światowa ambicja, tylko teraz jest bardziej zabójcza, ponieważ skupia się na obiektach Dharmy. Łatwo wpaść w tę pułapkę. Myślimy, że praktykujemy Dharmę tylko dlatego, że pracujemy w grupach Dharmy, chodzimy na nauki lub mamy buddyjskie obiekty. To nie jest to regułą. Motywacja poszukująca reputacji, posiadłości i tak dalej dla szczęścia tylko tego życia zanieczyszcza nasze działania. Tylko poprzez wielokrotne patrzenie na naszą motywację możemy rozpoznać, czy jest ona światowa, czy dharmiczna. Często odkrywamy, że nasze motywacje są mieszane: troszczymy się o Dharmę i chcemy służyć innym, ale chcemy też, aby nasze wysiłki zostały zauważone i docenione, a w zamian otrzymywały uznanie lub wynagrodzenie. To normalne, że znajdujemy takie mieszane motywacje, ponieważ nie jesteśmy jeszcze istotami urzeczywistnionymi. Jeśli odkryjemy motywację mieszaną lub splamioną troską świata, musimy rozważyć jej wady, jak wyjaśniono wcześniej, i celowo wygenerować jedną z trzech motywacji Dharmy.

Celem naszej praktyki nie jest udawanie, że praktykujemy Dharmę, ale faktyczne jej praktykowanie. Praktykowanie Dharmy oznacza przekształcanie naszych umysłów. Dzieje się to w naszych własnych umysłach. Posągi, książki, ośrodki Dharmy i tak dalej pomagają nam to zrobić. Są narzędziami, które pomagają nam urzeczywistniać nasz cel; nie są samą praktyką. Tak więc, aby postępować na tej ścieżce, musimy nieustannie być świadomi naszych wewnętrznych myśli i uczuć oraz sprawdzać, czy dotyczą one ziemskich ambicji i pragnień, które z natury są egocentryczne i wąskie. Jeśli tak, możemy przekształcić je w pozytywną ambicję i pragnienie bardziej szlachetnych celów, takich jak szczęście innych, wyzwolenie z cyklicznej egzystencji i pełne oświecenie Budda. Gdy będziemy to stopniowo robić, korzyści dla nas i innych będą widoczne.