Przywiązanie do pomysłów

• W jaki sposób przywiązanie do pomysłów i racji jest źródłem konfliktu
• Załącznik do idei politycznych, religijnych widoki, nasz sposób robienia rzeczy

Osiem niebezpieczeństw 18: Powódź przywiązanie, Część 4 (pobieranie)

Ogarniając nas strumieniem cyklicznej egzystencji, tak trudnym do przekroczenia,
jesteśmy uwarunkowani przez napędzające nas wiatry karmy.
Jesteśmy rzucani w fale narodzin, starzenia się, choroby i śmierci:
Powódź przywiązanie—proszę, chroń nas przed tym niebezpieczeństwem!

Więc chcę się tylko zakończyć przywiązanie. Ponieważ zwykle mówi się o tym w kategoriach naszych ciało, nasze mienie oraz naszych przyjaciół i krewnych. Ale pomyślałem tylko, żeby wspomnieć, że bardzo przywiązujemy się do naszych pomysłów. [Do publiczności] O nie, nigdy, nie ty. Tylko reszta z nas. Ponieważ JEJ pomysły są słuszne! [Śmiech] Ona nie jest do nich przywiązana, mają rację. [Śmiech]

Więc tak myślimy, prawda? „Nie jestem przywiązany do moich pomysłów. Mają rację i wszyscy powinni w nie wierzyć”.

Ale to naprawdę jest źródłem wielu konfliktów. Kiedy pracujemy razem z ludźmi, nie zawsze jest to „ty chcesz tego, a ja chcę tamtego”, jeśli chodzi o sprawy fizyczne. Ale jest to: „Chcę to zrobić w ten sposób, a ty chcesz to zrobić w ten sposób”. I zapomnij o tym.

I tak bardzo przywiązujemy się do naszych pomysłów. Widzimy to w religii – ludzie bardzo przywiązują się do swoich przekonań religijnych. A to tworzy wiele sekciarstwa, wiele uprzedzeń. W Ameryce cały czas wymyślamy nowe religie. To bardzo interesujące. Ponieważ w Europie, kiedy mieli już dość, przeprowadzili się tutaj. A tutaj każda religia ma tak wiele różnych odłamów, że nie ma ich w Europie. Ponieważ za każdym razem, gdy coś się tu działo w ramach jednej gałęzi, wtedy wyłaniała się z tego odłamek, przywiązani do swoich pomysłów, odrywali się i zaczynali nową denominację czegokolwiek.

I jesteśmy bardzo przywiązani do naszych politycznych idei. A to powoduje tyle urazy i naprawdę obrzydliwe rozmowy wśród dzisiejszych polityków. Brak możliwości współpracy, ponieważ ludzie są bardzo przywiązani do swoich pomysłów.

I nawet w rodzinie, w miejscu pracy, w klasztorze możemy bardzo przywiązać się do naszego sposobu działania. I co myślimy. Albo nasza interpretacja fragmentu sutr. Albo nasz sposób zmywania naczyń. Albo nasz sposób na zrobienie czegoś w ogrodzie. I po prostu się tego trzymamy.

Pamiętam, jak mój przyjaciel opowiadał mi to – zapominam, czy to starszy, czy młodszy z klasztoru opowiadał mi tę historię. Ale to junior, który był na treningu, naprawdę opierał się temu, w jaki sposób senior uczył go, jak coś robić. A młodszy mówi: „Ale ciągle mi powtarzasz, że to tylko forma, więc jeśli to tylko forma, dlaczego nie możemy tego zmienić?” A senior mówi: „Cóż, jeśli to tylko forma, dlaczego nie możesz tego zrobić tak, jak robi to reszta z nas?” [Śmiech] Więc można zobaczyć wiele przywiązanie tam.

Ale wiecie, przychodzicie do klasztoru i to jest jedną z największych rzeczy, że musicie się szkolić, a więc są te wszystkie małe rzeczy, które robimy na swój sposób i po prostu nie ustąpimy. A jednym z dużych szkoleń, przez które przechodzisz, jest otwarcie umysłu na ideę, że mogą istnieć inne sposoby robienia rzeczy poza naszym sposobem. (Wiem, co to za innowacyjny pomysł.) I że zrobienie czegoś w nowy sposób może być dla nas wzbogacające, zamiast robić to w ten sam stary sposób.

Tak więc, jeśli mamy taki pomysł i przedstawimy go każdemu, z kim pracujemy, wtedy można zobaczyć w świecie biznesu, że wiele spotkań byłoby znacznie krótszych, gdyby zamiast wszystkich kopać po piętach i będąc przywiązanym do ich pomysłów, po prostu powiedz: „Dobrze, spróbujmy to zrobić w nowy sposób, a potem możemy wrócić i ponownie ocenić i wszyscy się z tego wyciągną”.

Więc to może być dobry sposób. Po prostu bawię się rzeczami, zamiast być do nich przywiązanym.

Więc wiem, że to pomysł, ale słuszny. [Śmiech]