Buddyzm i judaizm

Naczelny Rabin, Sir Jonathan Sacks, w artykule zatytułowanym „Następny rok w Jerozolimie – uczenie dzieci historii ich ludu”, który ukazał się w The Times z 8 kwietnia 2006 r. opisuje spotkanie Dalajlama oraz grupę amerykańskich Żydów, których zaprosił do odwiedzenia go w Dharamsali w Indiach. The Dalajlama, szef tybetańskiego rządu na uchodźstwie, chciał poznać od nich „tajemnicę duchowego przetrwania Żydów na uchodźstwie”. Interesuje go to, ponieważ od czasu okupacji Tybetu w 1959 roku przez komunistycznych Chińczyków Tybetańczycy próbują zachować swoją wiarę i tożsamość poza własną ojczyzną. Chciał też wiedzieć o Żydach medytacja i Kabała (żydowski mistycyzm).

Każdy członek grupy otrzymał kopię pisma buddyjskiego znanego jako Dhammapada (Droga Prawdy). Ta broszura zawiera 423 wypowiedzi zaczerpnięte z kazań wygłoszonych przez Budda. Dhammapada było pierwszym pismem buddyjskim przetłumaczonym na język obcy. Tłumaczenie na język angielski przekazane grupie zostało przez starszego buddystę Sri Lanki mnich, zmarły Czcigodny dr Balangoda Ananda Maitreya Mahanayaka Thera (1896-1998).

Naczelny Rabin wspomina w swoim artykule, że wizytę grupy żydowskiej opisuje w swojej książce Rodger Kamenetz, członek tej grupy Żyd w lotosie: ponowne odkrycie tożsamości żydowskiej przez poetę w buddyjskich Indiach. Oprócz rozmowy o swoich dyskusjach z Dalajlama i innych Tybetańczyków, Kamenetz mówi o spotkaniu wielu „JuBu” (żydowskich buddystów/buddyjskich Żydów), którzy są studentami buddyzmu tybetańskiego.

Buddyjskie Towarzystwo Wydawnictw

Fenomen JuBu został zbadany i omówiony, a jeszcze więcej się o nich i od nich trzeba się dowiedzieć. Jednym z pierwszych JuBu był niemiecki Żyd Siegmund Feniger, urodzony w 1901 roku w Hanau koło Frankfurtu, którego interesował medytacja a buddyzm zabrał go na Cejlon (obecnie Sri Lanka). W 1936 został wyświęcony jako buddysta mnich którego imię wyświęcone było Nyanaponika Bhikkhu. Opanował język pali, w którym recytowano wiele pism buddyjskich i w którym Kanon buddyjski został po raz pierwszy spisany w I wieku p.n.e. Później rozpoczął zadanie tłumaczenia wybranych kazań Budda na język angielski, aby były dostępne w niedrogiej formie książeczki. To skromne przedsięwzięcie, rozpoczęte w małym pokoju na poddaszu w centralnych wzgórzach Sri Lanki, jest obecnie znanym na całym świecie Buddyjskim Towarzystwem Publikacji (BPS). Czcigodny Nyanaponika Thera stał się legendą w swoim życiu i służył jako prezes BPS aż do swojej śmierci na Sri Lance 19 października 1994 roku. Spędził 57 lat w szatach jako buddysta mnich. Jego następcą, który kontynuował tłumaczenie, redagowanie i publikowanie buddyjskich książek w Buddyjskim Towarzystwie Publikacyjnym był Bhikkhu Bodhi, amerykański buddysta mnich, który również urodził się Żydem. Bhikkhu Bodhi napisał: „Cały świat buddyjski, a w szczególności anglojęzyczni i czytający po niemiecku wyznawcy buddyzmu Theravada, będą na zawsze wdzięczni Czcigodnemu Nyanaponice Mahatherze za jego życie w bezinteresownej służbie w przekazywaniu mądrości Budda ludzkości”.

Dlaczego tak wiele JuBu?

Często pada pytanie: dlaczego jest tak nieproporcjonalnie duża liczba przywódców buddyjskich, nauczycieli, zakonników i praktykujących, którzy są Żydami? Jednym z powodów może być większa dostępność odpowiedniego materiału na medytacja i mistycyzm w buddyzmie niż w judaizmie.

Najbardziej znaną książką do omówienia tego jest To zabawne, nie wyglądasz na buddystę: o byciu wiernym Żydem i namiętnym buddystą przez Sylvię Boorstein. Autorka wyjaśnia, że ​​jej praktyka buddyjska uczyniła ją lepszą Żydówką, a pozwalając jej jidyszkeit (żydowskość) pokazywać, stała się lepszą buddystką.

Klasyczną książką o buddyzmie i judaizmie jest książka Harolda Heifetza Zen i chasydyzm wydana w 1978 roku. Wspaniała niedawna książka to Listy do buddyjskiego Żyda, autorstwa rabina Akivy Tatza i Davida Gottlieba. Ta książka wyewoluowała z korespondencji między ortodoksyjnym rabinem Akiwą Tatzem a Davidem Gottliebem, JuBu, który szukał drogi powrotu do judaizmu. Rabin Tatz próbuje odpowiedzieć na pytania, które wielu zniechęconych Żydów zadało od dziesięcioleci. David Gottlieb wyjaśnia również, dlaczego buddyzm pociąga niektórych Żydów.

Buddyzm i judaizm w Anglii

Osobiście uważam, że ta wymiana między buddystami a żydami jest ożywcza. Od czasów studiów na uniwersytecie studiowałem judaizm, zwłaszcza u rabina Reuvena Silvermana w synagodze reformowanej w Manchesterze [Jacksons Row]. W czerwcu 2000 towarzyszyłem Sri Lanki Opat Czcigodny Pidiville Piyatissa i Czcigodny Nagama Hemaloka z buddyzmu Ketumati Wihara, Oldham, do synagogi, gdzie wydano doskonały obiad Dana do mnichów. Dzięki rabinowi Silvermanowi mogłem poznać jego nauczyciela, rabina Hugo Gryna z Synagogi Zachodniego Londynu, gdzie Dalajlama raz przemówił. Mnisi buddyjscy Theravada z londyńskiego buddyzmu Wihara i Klasztor Amaravati przemawiali również w Synagodze Zachodniego Londynu. The Daily Telegraph opisał rabina Gryna jako „najukochańszego rabina Wielkiej Brytanii” w swoim nekrologu, a nawet w czasopiśmie Londyńskiego Towarzystwa Buddyjskiego, Środkowa Droga, opublikował dwa jego nekrologi (jeden autora) w swoim listopadowym numerze 1996.

Bibliografia buddyzmu i judaizmu

Bhikkhu Bodhi (redaktor), Nyanaponika a pożegnalny hołd: szkic życia, bibliografia, uznanie i wybór pism czcigodnej Nyanaponiki Mahathera [Siegmund Feniger] (1901-1994) (Kandy, Sri Lanka, Buddyjskie Towarzystwo Publikacji BPS, 1995) (ISBN 955-24-0130-5)

Sylwii Boorstein, To zabawne, nie wyglądasz na buddystę: o byciu wiernym Żydem i namiętnym buddystą (Harper Collins, 1998) ( ISBN 0-06-060958-3 )

Normana Fischera, Światło księżyca w Jerozolimie: amerykański nauczyciel zen kroczy ścieżką swoich przodków (Prasa do przezroczystego szkła, 1995) (ISBN 0-93142-546-8)

Harolda Heifetza, Zen i chasydyzm (Wydawnictwo Teozoficzne, 1978) (ISBN 0-8356-0514-0)

Rodgera Kamenetza, Żyd w lotosie: ponowne odkrycie tożsamości żydowskiej przez poetę w buddyjskich Indiach (Harper Collins, 1994) ( ISBN 0-06-064574-1 )

Harold Kasimow, John P. Keenan i Linda Klepinger (redaktorzy), Obok wód spokojnych: Żydzi, chrześcijanie i droga Budda (Publikacje mądrości, 2003) (ISBN 0-86171-336-2)

Rabin Alan Lew, Jeden Bóg Klaskający: Duchowa Ścieżka Rabina Zen (Żydowskie światła, 2001) (ISBN 1-58023-115-2)

Brenda Szoszana, Żydowski Dharma: Przewodnik po praktyce judaizmu i zen (Da Capo Press, 2008) (ISBN 13-978-1-6009-4043-9) (www.jewishdharma.com)

Rabin Akiwa Tatz i David Gottlieb, Listy do buddyjskiego Żyda (Targum Press, 2005) (ISBN 1-56871-356-8)