Sześć głównych dolegliwości: Wątpliwości

Mówiliśmy o sześciu podstawowych dolegliwościach: przywiązanie, złość, ignorancja, a teraz wątpić.

Wątpić to umysł dwupunktowy w ważnej sprawie. To nie tylko wątpić który myśli: „Czy zostawiłem klucze tutaj, czy zostawiłem je tam?” Raczej jest to rodzaj wątpić który myśli: „Czy moje działania mają wymiar etyczny, czy nie? Czy rzeczy istnieją z natury, czy nie? Czy ludzie są z natury egoistyczni, czy też możliwe jest oświecenie?” Jest więc konkretnie wątpić o tych ważnych tematach.

Powód dlaczego wątpić jest wymieniona jako dolegliwość, ponieważ utrudnia ci dotarcie dokądkolwiek. Naprawdę porównują to do próby szycia igłą z dwoma ostrzami. Nie możesz nigdzie iść, prawda? Ciągle wbijasz igłę i kończysz sfrustrowany. To samo jest z wątpićprawda? Kręcimy się w kółko.

Często mówią o trzech rodzajach wątpić: the wątpić prowadzi to do błędnego wniosku, wątpić to jest „środek”, a następnie wątpić skłania się ku właściwej konkluzji. The wątpić prowadzi do błędnego wniosku, to ten, w którym naprawdę utknęliśmy, ponieważ tak naprawdę jesteśmy o krok od zły widok.

Wątpić może być bardzo trudne do rozpoznania, ponieważ kiedy pojawia się w umyśle, nie mówi: „Cześć, jestem wątpić. Jestem tu, by ci przeszkadzać. Mówi: „Nie sądzę, żeby to było w porządku. Myślę, że to nie istnieje. Jak to możliwe? Udowodnij mi to." Wątpić zakrada się tam i robi pozornie dobrą sprawę. Potem zostajemy w to wciągnięci, ponieważ nie identyfikujemy tego jako dolegliwości. Gdy złość przychodzi ci do głowy, to jest jak: „Mam rację! Mam rację!" Ale w głębi duszy jesteś naprawdę nieszczęśliwy, więc w pewnym momencie możesz powiedzieć: „To jest dolegliwość”. Ale z wątpić możemy to robić naprawdę, bardzo długo i nawet nie uznać tego za przeszkodę w naszej praktyce.

Wątpliwości kontra ciekawość

Istnieje duża różnica między tego rodzaju „krążeniem”. wątpić” i ciekawość. Oczywiście, kiedy spotykamy się z Dharmą, nie rozumiemy wszystkiego. jesteśmy ciekawi; chcemy wiedzieć. Chcemy informacji, ale nie wszystko ma sens. W rzeczywistości myślę, że aż do oświecenia, nie wszystko ma sens. [śmiech] Pojawi się tego rodzaju ciekawość rzeczy i chęć dowiedzenia się więcej – potrzeba informacji i jasności.

Taki umysł dodaje nam sił. Kiedy mamy tego rodzaju umysł, chcemy się uczyć, chodzić na nauki, dyskutować o Dharmie z innymi ludźmi – naprawdę myślimy o rzeczach i rozważamy „w ten sposób” lub „w ten sposób”. Nie mamy z tego powodu złych nastrojów.

Podczas gdy ten negatywny rodzaj wątpić naprawdę stawia nas w bardzo kwaśnym stanie. To prawie graniczy z byciem cynicznym lub sceptycznym, i jest rodzajem buntowniczego umysłu. „Myślę, że odrodzenie nie istnieje. Twoim zadaniem jest mi to udowodnić. Udowodnisz mi to. Stajemy się naprawdę sceptyczni w ten sposób. Tak naprawdę nie chcemy odpowiedzi; chcemy po prostu sprowokować ludzi.

Czy kiedykolwiek spotkałeś takich ludzi? [śmiech] Tak? Mówią: „Dlaczego to?” Lub „Wyjaśnij to”. Ale oni nie chcą odpowiedzi. Chcą tylko sprowokować. W ten sposób staje się nasz umysł i mówimy to sobie w ten sposób. Albo stajemy się naprawdę cyniczni: „To nie zadziała; to wszystko kupa bzdur. To wszystko jest wymyślone; nikt nigdy nie osiągnął oświecenia”. To ciężki rodzaj umysłu.

Rodzaj wątpić jest wyraźnie czymś, co będzie dużą przeszkodą w naszej praktyce. Musimy więc nauczyć się to rozpoznawać i coś z tym robić. Możesz zobaczyć, jak bardzo różni się to od umysłu, który jest ciekawy, który jest trochę optymistyczny i myśli: „Nie rozumiem tego! Jak Bhāvaviveka może powiedzieć to, Buddhapālita powiedzieć tamto, a Chandrakirti powiedzieć to? Nie wiem, co chcą powiedzieć”. Jesteś zainteresowany i chcesz się uczyć i poznawać. To jest naprawdę dobre. Tego rodzaju ciekawość jest świetna dla naszej praktyki. Ale wątpić jest trochę kwaśny, wiesz? Musimy poćwiczyć rozpoznawanie go, więc jutro opowiem trochę więcej. Tak? Cóż, może dzisiaj. [śmiech]

Publiczność: To wygląda jak wątpić dążenie do właściwego wniosku jest cnotliwym umysłem?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Wątpić dążenie do właściwego wniosku nie jest całkiem cnotliwym umysłem, ale z pewnością jest lepsze niż wątpić do błędnego wniosku lub wątpić to wahanie się między nimi. Ponieważ wątpić to jest skłonne do właściwego wniosku, jest bliższe poprawnemu założeniu, co jest dobre.