Nauki o pustce

• Początek rozdziału tekstu o ultimate bodhiczitta, pustka
• Typ osoby, która jest odpowiednia do otrzymywania nauk o pustce
• Jak ktoś może błędnie interpretować nauki?

MTRS 55: Kto jest odpowiedni do otrzymywania nauk o pustce (pobieranie)

Motywacja

Pielęgnujmy naszą motywację i naprawdę pomyślmy o czym przyjmując schronienie Budda, Dharma i sangha oznacza. To znaczy, że zastanowiliśmy się nad naszym życiem i sytuacją, w której się znaleźliśmy. Wiemy, czym jest duḥkha. Rozumiemy, że główne przyczyny pochodzą z naszego umysłu jako utrapienia i karmy. Wiemy, że można je wyeliminować, aby zapanował stan pokoju, a następnie dochodzimy do czwartej szlachetnej prawdy, w której chcemy podążać ścieżką do tego stanu pokoju.

A więc naszym azylem jest tzw Budda, Dharma i sangha. To przekonanie o czterech szlachetnych prawdach jest częścią naszego schronienia w Dharmie. Następnie, kiedy jesteśmy w stanie urzeczywistnić dwie ostatnie prawdy – prawdziwe ustanie i prawdziwe ścieżki— stają się prawdziwym schronieniem Dharmy w naszym strumieniu umysłu. Podczas gdy teraz jesteśmy przyjmując schronienie Budda, Dharma i sangha które postrzegamy jako zewnętrzne w stosunku do nas, naszym celem jest stać się trzema obiekty schronienia siebie poprzez urzeczywistnianie prawdziwych ustań i prawdziwe ścieżki.

 Naszym celem jest stać się arją, udoskonalić tę realizację, a następnie stać się arją budda. A głównym powodem, dla którego to robimy, jest chęć zaprzestania nie tylko naszego własnego cierpienia, ale także nieszczęścia i dukkha wszystkich żywych istot. Aby móc to zrobić, szukamy pełnego oświecenia. załóżmy schronić się teraz i wygeneruj naszą motywację.

Ostateczna bodhiczitta

Ruszamy z nowym działem. Skończyliśmy konwencjonalnie bodhiczitta a teraz zaczynamy od ostatecznego bodhiczitta, co oznacza mądrość, która bezpośrednio urzeczywistnia pustkę. W zeszłym tygodniu rozmawialiśmy trochę o stopniach bodhiczitta, i pojawiło się jedno pytanie dotyczące trzech miejsc, w których jest powiedziane, że bodhisattwowie mogą osiągnąć stan nieodwracalności. Nie oznacza to tylko, że nie stracą swoich bodhiczitta, ale to jakaś szczególna cecha ich bodhiczitta nie będzie odwracalny.

Wydaje się, że w tych różnych momentach, kiedy mogą otrzymać oznaki nieodwracalności, wtedy mogą znaleźć się w obecności budda który prorokuje o czasie, w którym osiągną oświecenie. W sutrach mahajany są wszystkie te sutry Budda będzie prorokować czas, kiedy pewne bodhisattwa zostanie oświecony. Zwykle jest to jeden z tych trzech okresów, kiedy mają znak nieodwracalności. Bodhisattwowie o bardzo bystrych zdolnościach osiągają ten znak, gdy wkraczają na ścieżkę przygotowania. W tym czasie na pierwszej ścieżce – ścieżce akumulacji – mają spontaniczność bodhiczitta które wciąż mogą się zmniejszać, aż do połowy ścieżki akumulacji.

Ale kiedy docierają do drugiej ścieżki – ścieżki przygotowania – w tym czasie mają jedność spokoju i wglądu w przedmiot pustki. To jest konceptualne urzeczywistnienie Dharmy – jeśli są to nowi bodhisattwowie, którzy wkraczają na ścieżkę, a nie ci, którzy wcześniej stali się słuchaczami i samotnymi urzeczywistnionymi arhatami. W tym czasie mają tę silną świadomość pustki. Nadal jest konceptualny i oparty na wnioskach, ale jest bardzo potężny, więc w połączeniu z konwencjonalnością bodhiczitta, w bodhisattwa wyższych wydziałów, będzie dość znaczący, prawda?

Ponieważ kiedy naprawdę widzisz pustkę czujących istot, o wiele łatwiej jest kultywować dla nich współczucie. Rozumiecie również, że przyczynę ich dukha można wyeliminować i macie pełną wiarę w możliwość osiągnięcia oświecenia. To całkowicie zrewolucjonizuje twoją konwencjonalność bodhiczitta, prawda?

Następnym miejscem, w którym często mogą osiągnąć stan nieodwracalności – i to jest dla bodhisattwów o zdolnościach średnich – jest ścieżka widzenia. Na ścieżce widzenia, która jest trzecią bodhisattwa ścieżkę, wtedy mają bezpośredni wgląd w pustkę. Nadal mają tę jedność spokoju i wglądu, a teraz staje się to bezpośrednim urzeczywistnieniem pustki, a nie inferencyjnym, jak na ścieżce przygotowania.

Ponownie, kiedy masz to bezpośrednie urzeczywistnienie pustki, to naprawdę zmieni twoją konwencję bodhiczittaprawda? Ponieważ to tylko sprawi, że wasza wiara w możliwość oświecenia stanie się o wiele bardziej intensywna. Również ty sam zbliżasz się do oświecenia – możesz to poczuć i wchodzisz w praktykę dziesięciu bodhisattwa bhumis w tym momencie też.

Dla bodhisattwów o tępych zdolnościach mają oni oznaki nieodwracalności na ósmym bhumi, czyli na ósmym poziomie, który znajduje się na ścieżce medytacja. Ścieżka medytacja to czwarta ścieżka, kiedy przyzwyczajasz się do urzeczywistniania pustki i kiedy osiągasz ósmy poziom, w środku tego usuwasz wszystkie przeszkadzające zaciemnienia.

Pod względem urzeczywistnienia pustki stajesz się porównywalny z arhatem. Ponownie, to naprawdę zmieni twoje konwencjonalne podejście bodhiczittaprawda? Kiedy wyeliminujesz wszystkie dolegliwości i całą ignorancję, zmieni się sposób, w jaki postrzegasz czujące istoty. Zmieni się sposób, w jaki postrzegacie oświecenie. Wszystko naprawdę się zmieni. To dla osób z niskim wykształceniem. A potem, na piątej ścieżce – to jest ścieżka, na której nie ma już nauki – wtedy osiągasz stan buddy i wtedy stajesz się trzy klejnoty, całkowicie i całkowicie.

Jeśli masz tępe zdolności, musisz trochę ciężej pracować. W rzeczywistości sposób, w jaki definiują tępe zdolności i ostre zdolności, polega na tym, że ludzie o ostrych zdolnościach są po stronie mądrości i nie biorą rzeczy tylko dlatego, że ktoś coś powiedział, ale naprawdę chcą to zrozumieć. Badają, zadają pytania, dociekają, naciskają, dyskutują i tak dalej, aż naprawdę to zrozumieją i nabierze to dla nich sensu.

Ludzie o tępych zdolnościach — a może skromność jest bardziej uprzejma — to ludzie, którzy są bardziej skłonni do wiary i pobożności. Tak więc, zamiast tak wiele dociekać, jeśli ich nauczyciel coś mówi lub czytają cytat z pisma świętego, po prostu wierzą w to z wiary i oddania. Robią postępy w ten sposób. To jest uważane za skromniejsze w porównaniu z bystrymi umysłami, które naprawdę kwestionują i wykorzystują swoją mądrość.

Zaczniemy tutaj:

W treningu kultywowania budzącego się umysłu istnieją trzy czynniki.

To jest początek konspektu tutaj.

Rodzaj osoby, której należy udzielić instrukcji, czas na przekazanie instrukcji i rzeczywiste instrukcje dotyczące kultywowania ostatecznego przebudzonego umysłu.

To są trzy główne zarysy.

Niebezpieczeństwo popadnięcia w nihilizm

Teraz zaczniemy od pierwszego z nich — typu osoby, której należy udzielić instrukcji. Bo to nie jest tak, że po prostu dajesz instrukcje dotyczące pustki każdemu, kto wejdzie przez drzwi. To niekoniecznie jest pomocne dla nich lub pomocne dla Ciebie. Nasz autor mówi,

Przede wszystkim te nauki powinny być przekazywane komuś, kto posiada cechy odpowiedniego odbiorcy. W przeciwnym razie byłoby to przyczyną wykroczenia zarówno dla nauczyciela, jak i dla ucznia.

Jedenasty pierwiastek bodhisattwa ślubyjest „nie uczyć pustki nieprzygotowanych”.

Powodem tego jest — i zobaczymy to w tekście — że jeśli ktoś nie jest przygotowany, to kiedy usłyszy o pustce, pomyśli, że to nicość i popadnie w skrajność nihilizmu . Kiedy negujesz etyczny wymiar naszych działań i zaprzeczasz, że nasze działania mają skutek, kiedy negujesz prawo karmy i jego skutki, jest to niezwykle niebezpieczne, ponieważ wtedy mówicie: „Cóż, nie ma znaczenia, co robię. To nie przyniesie efektu, więc mogę robić, co chcę”. Osoba z takim typem zły widok robią, co chcą, i robiąc to, tworzą tak wiele negatywnych rzeczy karmy.

To dlatego, kiedy mówią o dziesięciu niecnotach, w jeden sposób błędne poglądy mówi się, że jest najpoważniejszy. Bo jeśli masz takie zły widok, robisz pozostałe dziewięć. Myślicie: „To nie ma znaczenia; Mogę zrobić cokolwiek zechcę." Tak myślałem, kiedy byłem młody. Nie wiedziałem nic o przeszłych i przyszłych życiach i pomyślałem: „O ile nie zostaniesz złapany” — ponieważ nie chciałem skończyć w więzieniu — „o ile nie zostaniesz złapany rób, co chcesz, ponieważ nie przyniesie to żadnego trwałego efektu”.

Może czasami było poczucie wewnętrznej integralności – „Nie zamierzam tego robić, bo to nie jest dobre” – ale był pewien okres w mojej młodości, kiedy po prostu wystawiłem to przez okno i powiedziałem: „ Cóż, po prostu spróbujmy zrobić to w inny sposób i zobaczmy, jak daleko mogę się posunąć. Przeszedłeś przez to? „Zobaczmy, jak daleko mogę się posunąć, nie dając się złapać, nie wpadając w kłopoty”. Potem tworzysz całe mnóstwo negatywów karmy. Wadą jest nie myślenie, że nasze działania mają wymiar etyczny i przynoszą efekty, których sami doświadczamy.

Oczywiście niektórzy ludzie mają wrodzone poczucie uczciwości, ponieważ mogą nie wiedzieć nic o przeszłych i przyszłych życiach, ale mówią: „To nie pasuje do mojego etycznego repertuaru. nie zamierzam tego robić. Po prostu nie jest dobrze to robić”. Myślą o dobru drugiej osoby, a może mają teistyczny światopogląd i powiedzą: „To nie spodoba się Bogu”. Z jakiegokolwiek powodu zrezygnują z negatywnych działań i to jest całkiem dobre. Ale jeśli posuniesz się do skrajności i pomyślisz: „Och, nie ma nic”, to naprawdę masz poważne kłopoty etyczne. Dlatego jest to przykazanie nie uczyć pustki Joe Blowa, który przychodzi z ulicy.

Jeśli zastanawiasz się, jak możesz stwierdzić, kto ma cechy odpowiedniego naczynia, Chandrakirti Dodatek do „Traktatu o Środkowej Drodze” Nagardżuny” mówi – a są to wersety, które są dość często cytowane –

Po prostu widząc dym, wiesz, że jest ogień, a widząc ptactwo wodne, wiesz, że jest jezioro, więc obserwując cechy charakterystyczne, poznasz rodowód kogoś, kto ma umysł bodhisattwa.

Jeśli jest dym, wiesz, że jest ogień; jeśli jest ptactwo wodne, wiesz, że jest jezioro. Tak więc, jeśli znasz pewne cechy, to jest to ktoś, kto jest w bodhisattwa linii, którzy są w punkcie, w którym są odpowiednim naczyniem do otrzymania tych nauk.

Teraz to pójdzie dalej i powie wam, jakie to są znaki. W tym momencie wszyscy się ekscytują.

Będziesz w stanie odpowiednio ocenić na podstawie zewnętrznych znaków fizycznych i werbalnych. Ale jak miałyby wyglądać te znaki? Jeśli słuchając po raz pierwszy instrukcji na temat pustki, poczujesz przyjemność, radość i zachwyt, które wywołują takie objawy fizyczne, jak jeżenie włosów i łzy napływające do oczu, są to niewątpliwe oznaki.

Tak więc, kiedy idziesz słuchać nauk o pustce, masz to uczucie błogość i zachwyt i radość, która jest tak intensywna, że ​​jeżą ci się włosy ciało stój prosto, a twoje oczy napełniają się łzami i jesteś naprawdę wzruszony. Większość z nas idzie na pierwszą lekcję o pustce i myśli: „O czym on w ogóle mówi?” Albo myślimy: „Ta nauka jest tak długa; Chcę rozprostować nogi” albo mamy inną reakcję. Muszę też powiedzieć, że to, że włosy stają ci dęba, a oczy napełniają się łzami, niekoniecznie oznacza, że ​​jesteś na haju. bodhisattwa. Włosy stają mi dęba, gdy jest zimno, a oczy napełniają się łzami, gdy słyszę smutne historie, więc nie powinniśmy się tu zbytnio ekscytować.

Jest też coś w tym, że jeśli masz tego rodzaju znaki, oznacza to, że spotkałeś swojego głównego nauczyciela. Pamiętam, jak wiele lat temu pewna osoba podeszła do mnie po tym, jak Gesze Sonam Richen udzielił nauk i powiedziała: „Och, włosy mi się zjeżyły; Byłem taki emocjonalny. On jest moim korzeniem guru, i chcę wyświęcać”. Ona nic nie wiedziała o Dharmie, a ja próbowałem powiedzieć: „Gesze-la jest wspaniałym nauczycielem. Tak, zdecydowanie powinieneś za nim podążać. On całkowicie ci pomoże, ale może poczekaj chwilę, aż wyświęcasz”. Bardzo się na mnie zdenerwowała. Po latach przyjechała na rekolekcje i podziękowała mi za to, co powiedziałem.

Połączenia Uzupełnienie przez Chandrakirtiego mówi,

Kiedy zwykła istota, słysząc o pustce,

—zwykła istota to ktoś, kto nie urzeczywistnił pustki—

czuje narastającą w nim nieustannie wielką radość iz powodu tak wielkiej radości łzy wilgotnieją mu w oczach i włosach ciało wstaje, ma w umyśle ziarno całkowitego oświecenia i jest odpowiednim naczyniem do intymnych nauk o pustce.

Tak Chandrakirti mówi o tej osobie. To nie znaczy, że reszta z nas nie jest odpowiednimi naczyniami i nie powinna być nauczana pustki, ponieważ jak zobaczymy tutaj, jeśli mamy trochę stabilności w czterech eliminacjach, możemy zacząć uczyć się o pustce .

Wiele lat temu, w 1981 lub 82 roku, Kyabje Zong Rinpocze był w Dharamsali i poszedłem zadać mu pytanie o pustkę. Rinpocze był czasami bardzo, bardzo surowy. Jego oczy były niesamowite. Kiedy na nie spojrzałeś, wiedziałeś, że miał realizację – nie było tam nikogo. Zadałem mu pytanie o pustkę, a on spojrzał na mnie i powiedział coś w rodzaju: „Nie zrozumiałbyś odpowiedzi, gdybym ci powiedział”. To było coś takiego. Powiedziałem: „Dobrze”, a potem zaczął wygłaszać mi krótką pogawędkę o pustce, chociaż wiedział, że nie zrozumiem odpowiedzi na to pytanie. To było dość niezwykłe; był bardzo szczery.

Dlaczego pustki nie uczy się tych, którzy nie są przygotowani

Teraz przejdziemy do tego, dlaczego nie uczycie o pustce ludzi, którzy nie są odpowiednimi naczyniami.

Jeśli pustka jest nauczana nieodpowiednich odbiorców, niektórzy, bojaźliwi i bez wiary, odwrócą się od niej, a jeśli ją porzucą, odrzucą istotę nauk transcendentnego pogromcy i z powodu odrzucenia prawdy tej doktryny będą wędrować bez końca poprzez królestwa trwającej egzystencji.

Niektórzy ludzie się boją. Nie mają zbytniej wiary. Słyszą nauki o pustce i myślą: „To źle. To jest nicość. To niedorzeczne; Nie chcę stać się niczym.” Jest dużo strachu; myślą: „Jeśli pustka jest prawdziwa, oznacza to nicość. Zamierzam zniknąć w nicości. Nic nie istnieje, a to nie może być prawda. To nie może być prawda. Cała ta nauka to bujda”. Więc potem to odpychają.

Ponieważ ta osoba nie została wystarczająco przygotowana przez uczenie się karmy, o konwencjonalnych prawdach, że pustka nie oznacza nicości – bo nie mają takiego przygotowania, kiedy o tym słyszą, wyciągają pochopny wniosek i odpychają go. W ten sposób porzucają Dharmę; odrzucają Buddanauki.

Mogą się naprawdę przestraszyć i powiedzieć: „Wynoszę się stąd i nigdy nie będę słuchał żadnego z tych Buddaznowu uczy. To nie ma sensu. To jest niedorzeczne." Ten stan umysłu polegający na odrzuceniu Dharmy stwarza dla nich powód, dla którego nie spotykają się z Dharmą Buddanauk lub nie rozumieć nauk, nawet jeśli je spełniają. W ten sposób wędrują bez końca w samsarze. To jedna rzecz, która się dzieje; to jest jeden rodzaj osoby.

Jest jeszcze inny rodzaj osoby —

Niektórzy, którzy mają powierzchowną wiarę, pomylą znaczenie pustki i założą, że oznacza ona nieistnienie. Z powodu takiego zniekształconego myślenia spadną w przepaść, ignorując określone konsekwencje pozytywnych i negatywnych działań.

To jest ktoś, kto ma bardzo powierzchowną wiarę. Słyszą te nauki o pustce i podobnie jak pierwsza osoba, również myślą, że pustka oznacza nicość. Ale podczas gdy pierwsza osoba odepchnęła to i powiedziała: „To nieprawda”, ta osoba mówi: „O tak, nie ma nicości”. Następnie ignorują konsekwencje pozytywnych i negatywnych działań – innymi słowy odrzucają prawo karmy i jego skutki, o czym mówiłem wcześniej.

Obie osoby myślą w zniekształcony sposób, że pustka oznacza nicość, ale reagują na dwa różne sposoby. Jeden reaguje odrzucając tę ​​interpretację i mówiąc: „The Buddajego nauki są błędne”. Drugi akceptuje ich błędną interpretację i mówi: „Nie muszę zachowywać się etycznie, bo to wszystko nic”. To jest wielkie niebezpieczeństwo.

Jednakże, jeśli te nauki zostaną przekazane osobom scharakteryzowanym, jak wyjaśniono powyżej, jako odpowiednim odbiorcom, dzięki ich bezbłędnemu zrozumieniu pustki jako przekazującej znaczenie współzależnego powstawania, ich urzeczywistnienie pustki stanie się całkowicie czystą ścieżką do wyzwolenia.

Ci ludzie, którym włosy stają dęba, a ich oczy są pełne, najwyraźniej mieli jakiś związek z Dharmą w poprzednich żywotach i dlatego, kiedy to słyszą, nasiona w ich umysłach zaczynają dojrzewać. Te nasiona zostały odciśnięte w poprzednich żywotach, kiedy studiowali, myśleli o pustce, próbowali ją zrozumieć i tak dalej. Tak więc, nawet jeśli nie zdawali sobie z tego sprawy w poprzednim życiu, mają w to wielką wiarę, ponieważ trochę się nad tym zastanowili i przestudiowali. Wtedy oni mają tego rodzaju znaki w tym życiu i stają się odpowiednimi adresatami.

To są ludzie, którzy są w 100% odpowiednimi odbiorcami. Nie oznacza to, że nikt inny nie może usłyszeć nauk o pustce, ale są one wspaniałe. W rezultacie, tak jak oni rozumieją pustkę – jak się nad nią zastanawiają, jak oni medytować na nim – ich urzeczywistnienie stanie się całkowicie czystą ścieżką do wyzwolenia. Zaczną od an inferencjalna realizacja pustki, a kiedy posiądą bezpośrednią percepcję pustki – ścieżkę widzenia – staje się to a prawdziwa ścieżka. Potem te prawdziwe ścieżki prowadzą do prawdziwego zaprzestania, które jest ustaniem różnych poziomów udręk, bodhisattwa bhumi.

Dlaczego niektóre nadają się do nauk o pustce?

Dzieje się tak dlatego, że zachowają wszystkie aspekty metodycznej strony ścieżki, takie jak czysta ochrona ich etycznego postępowania, co kwalifikuje ich jako odpowiednich odbiorców, do wzięcia sobie do serca praktyki słuchania, kontemplacji i medytacji nad pustką.

To, co zakwalifikowało ich jako odpowiednich odbiorców, to fakt, że dość dobrze nauczyli się metodycznego aspektu ścieżki. Dlatego zaczynamy tak dużo mówić o cennym ludzkim życiu, śmierci, schronieniu, karmy, cztery szlachetne prawdy, bodhiczitta i wszystkie te rzeczy związane z konwencjonalną egzystencją i tym, jak różne rzeczy współpracują ze sobą – co powoduje co, co jest skutkiem czego. Tyle tego wcześniej lamrim medytacje o tym mówią, prawda?

Kiedy studiujesz cenne ludzkie życie, uczysz się, jakie są przyczyny cennego ludzkiego życia. Wiesz już, że istnieje i że jest wytwarzany przez przyczyny. Zatem, jeśli pomyślisz o śmierci i przyszłych narodzinach, to ona istnieje; jest wytwarzany przez przyczyny. The obiekty schronienia istnieć; są wytwarzane przez przyczyny. Prawdziwe ustania są trwałe — tego nie policzymy, ale inne tak. Potem studiujemy karmy. Jak robisz bodhiczitta medytacji, możesz zobaczyć, jak każda z początkowych medytacji jest przyczyną zrozumienia kolejnych medytacji.

 To cała strona metody ścieżki. Kiedy to studiujesz i zaczynasz robić te medytacje, uzyskujesz lepszy pogląd na konwencjonalną rzeczywistość, jak działają różne przyczyny i skutki, i uczysz się, że rzeczy istnieją. Mogą nie istnieć w sposób, w jaki nam się wydają, ale istnieją, ponieważ są wytwarzane przez przyczyny i Warunki. Jeśli masz takie podstawy, istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że popadniesz w nihilizm, kiedy usłyszysz nauki o pustce – ponieważ studiowałeś już wszystkie inne rzeczy dotyczące przyczyny i skutku oraz konwencjonalnej egzystencji. Więc nie popadniesz w nihilizm.

Ponadto, praktykując aspekt metody ścieżki i będąc z nią dość zaznajomionym, zrobiłeś wiele oczyszczenie. Zgromadziliście wiele zasługi, więc kiedy medytować w pustce umysł jest bardziej stabilny i nie jest tak skłonny do błędnej interpretacji rzeczy, wyciągania pochopnych wniosków, błędnego rozumienia nauk. Dlatego dużo robimy oczyszczenie i stworzenie zasługi.

Możemy być bardzo inteligentni na światowy sposób – możesz mieć nie wiadomo jakie IQ i wszelkiego rodzaju stopnie naukowe – ale jeśli nie zrobiłeś oczyszczenie i zebranej zasługi, kiedy słyszysz nauki, czasami po prostu ich nie rozumiesz, albo dostajesz, ale wyciągasz pochopny wniosek, albo nawet nie jesteś zainteresowany naukami, więc nie idziesz ich słuchać w pierwsze miejsce. Dlatego robimy trzydziestu pięciu buddów. Robisz je każdego wieczoru, robisz mandalę ofiary, oferuje służba, robienie bodhiczitta medytacja i wszystkie tego typu rzeczy, ponieważ to czyni umysł silniejszym i bardziej stabilnym. Czujesz to podczas ćwiczeń, prawda? Czy możesz powiedzieć, że twój umysł jest bardziej stabilny niż rok temu? Myślę, że tak. Większość z Was znam dość dobrze.

Kolejny cytat z Uzupełnienie przez Chandrakirtiego mówi,

Zawsze przyjmą czystą etykę i będą jej przestrzegać.

Są to ludzie, którzy są odpowiednimi odbiorcami. Starają się jak najlepiej porzucić dziesięć nie-cnót, a następnie przyjmują różne poziomy zasady kiedy są w stanie.

Dadzą z hojności.

Ponownie dzieje się tak, ponieważ wierzą w przyczynę i skutek i wiedzą, że hojność nie tylko przynosi szczęście drugiej osobie, ale jest także warunkiem posiadania cennego ludzkiego życia. Jeśli jest to motywowane bodhiczitta, może stać się czymś, co prowadzi do pełnego oświecenia.

Dzięki wierze w przyczynę i skutek są hojni, a następnie dzięki hojności gromadzą wiele zasług. Hojność jest dobra bez względu na to, kim jesteś. Mamy wszystkie te powody — „gromadzisz zasługę, więc zbliżasz się do oświecenia i da-da-da-da-da” — ale nawet na poziomie całkowicie niereligijnym ludzie cenią hojność, prawda? Patrzymy na hojnych ludzi i mówimy: „Wow, jacy oni mili. Nie są całkowicie pochłonięci sobą”.

Śmiałam się dzisiaj sama z siebie, bo samatha mieszkająca obok chaty wiewiórka znalazła moją pretę oferuje tego popołudnia. Nie jest dużo większa od prety oferuje, ale ona go złapała, a ja powiedziałem: „Teraz podziel się tym ze znajomymi”. To jest jak: „Dobra, wiewiórko Samatha, nie bądź skąpy”. Śmiać się musiałam, bo jak pomyślę, że jak dostanę coś dobrego, to nie dzielę się tym z koleżankami, a tu jednak mówię wiewiórce, co powinna zrobić.

Osoba hojna będzie pielęgnować współczucie. Ponownie, osoba praktykująca aspekt metody na ścieżce z pewnością będzie kultywować współczucie. To nie ma znaczenia, czy jesteś na słuchacz, samotny realizator, lub bodhisattwa ścieżka — wszystkie medytować na czterech niezmierzonych, więc kultywujesz współczucie. Niektórzy ludzie myślą: „Ludzie, którzy podążają za słuchacz i samotna ścieżka urzeczywistnienia są samolubne. Nie mają współczucia”. To nieprawda. Oni medytować na czterech niezmierzonych, tak jak my. I w wielu przypadkach mają więcej współczucia niż ci z nas, którzy po prostu mówią cztery niezmierzone, a potem biorą to wszystko dla siebie.

Będą pielęgnować współczucie i wolę medytować on hart.

Ponownie, zachowując etyczne postępowanie, hojność i hart to pierwsza trójka dalekosiężne praktyki. Mają cierpliwość lub hart ponieważ wiedzą, że jeśli będą to kultywować, nie skrzywdzą tak wielu ludzi. Zmniejsza możliwości wpadania w złość i złość niszczy naszą zasługę. Wierzą w to, więc ćwiczą hart.

Całkowite poświęcenie każdej cnoty pełnemu przebudzeniu, wyzwoleniu błądzących istot.

Tworząc zasługę, poświęcają ją pełnemu przebudzeniu, wyzwoleniu wszystkich błąkających się istot. Poświęcają to dla własnego oświecenia, aby jako oświecona istota mogli najlepiej służyć innym. Ta praktyka dedykowania zasługi jest kolejną praktyką hojności, ponieważ jesteś hojny dzięki swojej zasługi. Nie mówisz: „To jest moja zasługa! Po prostu chcę urodzić się w jakimś super-luksusowym raju zmysłowej przyjemności; to wszystko, czego chcę, i to wszystko dla mnie”. Zamiast tego naprawdę chcą dzielić się wynikami swojej zasługi, ponieważ wiedzą, że gdy dzielisz się wynikami swojej zasługi, wyniki te rosną i mnożą się.

Robiąc te wszystkie rzeczy,

Oddają szacunek urzeczywistnionym bodhisattwom.

Kiedy widzą urzeczywistnionych bodhisattwów i dostrzegają cechy tych bodhisattwów, ci, którzy są odpowiednimi naczyniami, mogą zidentyfikować ich jako cnotliwe cechy, które sami chcą kultywować. Składają więc hołd tym bodhisattwom.

Ponownie, tutaj widzimy, że kiedy składamy hołd innym, w rzeczywistości sprawia to, że nasz własny umysł jest bardziej otwarty na generowanie tego samego rodzaju urzeczywistnień, jakie mają oni. Dzięki temu procesowi szacunku i uznania sami pracujemy ciężej, aby rozwinąć te cechy. Natomiast kiedy jesteśmy zazdrośni o czyjeś dobre cechy, wcale nam to nie pomaga w wytwarzaniu tych dobrych cech. Nasz stan umysłu jest w odwrotnym trybie; jest to dość negatywny tryb, gdy jest zazdrosny.

Kiedy jest odpowiedni czas na udzielanie nauk?

Następna część dotyczy czasu przekazywania nauk. Tekst mówi,

Kiedy stabilność zostanie osiągnięta, przekaż tajemne nauki.

Lub inne tłumaczenie brzmi:

Osiągnąwszy stabilność, przyjmijcie tajemne nauki.

Nauka tajemna oznacza naukę o pustce. Nazywa się je „sekretami” w tym sensie, że trzeba się odpowiednio przygotować, aby naprawdę z nich skorzystać; to nie są nauki, których nauczasz na rogu ulicy.

Kiedy Jego Świątobliwość wygłasza wykład publiczny, nie zaczyna od „wszystko jest puste, ludzie”, ponieważ ludzie mogliby to naprawdę źle zrozumieć. Zawsze mówi o miłości, współczuciu i przebaczeniu, prawda? Zawsze, ponieważ kiedy to praktykujesz, stabilizujesz swój umysł, tworzysz zasługi, oczyszczasz – masz lepsze życie tu i teraz, nawet teraz.

Sposób, w jaki ludzie z linii Wielkiego Pojazdu na ogół zapuszczają się na ścieżkę duchową, polega na tym, że początkowo stabilizują swój pogląd na pustkę, a następnie angażują się w aspekty praktyki dotyczące metody.

Tutaj mówi o osobie o ostrych zdolnościach. Sposób, w jaki jest to tutaj sformułowane, brzmi tak, jakby robili tylko stronę mądrości ścieżki i żadnej metody, a potem idą i robią metodę po tym, jak urzeczywistnili pustkę. To nie jest poprawne, ponieważ zawsze trzeba stosować metodę i mądrość razem — zawsze, zawsze, dobrze?

Oznacza to, że dana osoba będzie bardziej kłaść nacisk na nauki mądrości w swojej praktyce, a kiedy doświadczy pewnego rodzaju urzeczywistnienia pustki, cofnie się i udoskonali swoje bodhiczitta. To nie znaczy, że nic nie zrobili medytacja on bodhiczitta wcześniej, lub że nie słuchali żadnych nauk po stronie metody na ścieżce. To nie znaczy, że. Z pewnością mają. Ale jeśli chodzi o to, na co kładą nacisk i na czym chcą najpierw urzeczywistnić, idą w stronę mądrości.

Ktoś może mieć np inferencjalna realizacja pustki, zanim jeszcze wejdą na ścieżkę akumulacji. Jeszcze zanim wszedłeś do pierwszego bodhisattwa ścieżka, możesz mieć inferencjalna realizacja. Nie możesz mieć bezpośredniej realizacji przed wejściem na ścieżkę, ale możesz mieć inferencyjną. To może być coś bardzo potężnego, a niektórzy ludzie mogą pracować dość intensywnie, aby to osiągnąć.

Teraz moglibyśmy powiedzieć: „Cóż, rozumiem argument, że„ osoba jest pozbawiona wrodzonej egzystencji, ponieważ jest zależna-powstająca”. Tak, wiem, że jestem uzależniony, więc uświadomiłem sobie pustkę”. W sylogizmie „ja jest pozbawione wrodzonej egzystencji, ponieważ jest współzależnym powstawaniem”, najpierw musisz uświadomić sobie to, co nazywają obecnością rozumu w podmiocie. Innymi słowy, musisz zrozumieć, że ja jest współzależnym powstawaniem. To jedna rzecz do powiedzenia – „O tak, jestem współzależnym powstawaniem” – ale czy naprawdę rozumiemy, co oznacza współzależne powstawanie? Czy naprawdę mamy to przeczucie? Tym bardziej musisz zobaczyć, że wszystko, co jest współzależnym powstawaniem, jest również puste. Lub ujmując to w inny sposób: jeśli jest to współzależne powstawanie, jest puste. I to też jest dość trudne do zrealizowania.

Spośród różnych filozoficznych szkół doktrynalnych tylko prasangika tak mówią. Tylko oni mówią: „jeśli coś jest współzależnym powstawaniem, jest puste”. Wszystkie inne szkoły mówią: „Jeśli jest to współzależne powstawanie, to istnieje w sposób naturalny”. Tutaj możesz zobaczyć prawdziwą wyjątkowość poglądu prasangiki, ponieważ ta nauka o współzależnym powstawaniu jest tak żywotna w tradycji buddyjskiej, ale tylko prasangika powie: „Jeśli to jest zależne, jest puste”.

 Wszystkie inne szkoły mówią: „Jeśli coś jest zależne, istnieje samoistnie”. Dlaczego tak mówią? Ponieważ dla nich, jeśli jest to współzależne powstawanie, oznacza to, że istnieje, a jeśli istnieje, istnieje naturalnie. Pomieszali egzystencję z wrodzoną egzystencją i myślą, że to to samo. Myślą, że jeśli rzeczy nie istnieją z natury, to muszą nie istnieć.

Nie możesz powiedzieć: „Jeśli to jest współzależne powstawanie, to nie istnieje”, więc wtedy musisz powiedzieć, że istnieje, co oznacza, że ​​istnieje z natury dla tych systemów doktryn. Podczas gdy prasangika mówią: „Jeśli jest to współzależne powstawanie, jest pozbawione wrodzonej egzystencji”. Jest zupełnie odwrotnie, o 180 stopni. To niesamowite, kiedy się nad tym zastanowić, ale tak naprawdę nie rozumiemy, co to znaczy. Dlatego moglibyśmy powiedzieć: „O tak, rozumiem – ja jest puste, ponieważ jest to współzależne powstawanie”, ale tak naprawdę nie rozumiemy.

Medytujemy nad tą ideą, że ja jest współzależnym powstawaniem. myślimy o tym. Dochodzimy do pewnego rodzaju zrozumienia. A potem musimy pomyśleć: „Jeśli jest to współzależne powstawanie, to musi być pozbawione wrodzonej egzystencji”. Dlaczego? Ponieważ jeśli jest zależne, nie może być niezależne. One się wzajemnie wykluczają. A niezależne istnienie jest równoznaczne z istnieniem wrodzonym, więc jeśli są współzależne, nie mogą istnieć z natury. Nie mogą mieć własnej esencji – jakiejś obiektywnej podstawy, którą można zlokalizować i powiedzieć: „To wszystko”.

W różnych systemach filozoficznych, kiedy mówią o tym, co przechodzi z jednego życia do następnego, co niesie ze sobą karmy, wszyscy postulują coś, co naprawdę jest osobą, która niesie karmy. Niektórzy z nich powiedzą: „Och, to wszystko pięć skupisk”. Cóż, to trochę dziwne, bo tzw ciało nie może nieść karmy. Niektórzy z nich mogą powiedzieć: „To umysłowa świadomość niesie ze sobą karmy”. Mówią, że świadomość mentalna jest osobą.

Wtedy Cittamatrin mówią: „Och, ale istnieje zupełnie inna świadomość zwana „świadomością podstawy”, „świadomością magazynu”, i umieszczacie tam wszystkie swoje nasiona karmiczne, i to jest ta, która przechodzi do następnego życia. Oto coś, co naprawdę istnieje z własnej strony, ta skarbnica nasion karmicznych”. Tak więc wszyscy postulują coś, co można wyizolować, co można znaleźć, badając i mówiąc: „To jest osoba, która przechodzi z jednego życia do drugiego”.

Każdy musi mieć sposób na wytłumaczenie, w jaki sposób nasiona karmiczne przechodzą z jednego życia do następnego, ponieważ jeśli nie możesz tego zrobić, cała twoja teoria o karmy idzie do widzenia, prawda? Wszyscy coś postulują, więc wszyscy utrzymują jakąś wrodzoną egzystencję — „Jest coś, co można znaleźć, co można zidentyfikować jako osobę, która przeniesie nasiona karmiczne do następnego życia”.

Widok prasangiki

Podczas gdy prasaṅgika mówią: „Nie potrzebujesz jakiejś metafizycznej rzeczy, takiej jak podstawowa świadomość, i nie musisz mówić, że świadomość mentalna, kontinuum świadomości lub coś w tym rodzaju niesie ze sobą nasiona, ponieważ wszystko jest jedynie oznakowane. Istnieje tylko ja, a samo ja przechodzi z jednego życia do następnego.

A potem mówisz: „Ach, sam… widzisz, prasangika myśli, że istnieje prawdziwa osoba”. Więc nie. Ponieważ jeśli zapytacie: „Czym jest zwykłe ja”, to jest to ja, które jest jedynie określone w zależności od wszelkich skupisk, które tam są. Czy potrafisz znaleźć to ja? Nie. Nie, nie możesz go znaleźć. Dlatego nazywają to tzw sam Ja ponieważ sam neguje to, że istnieje dzięki swoim własnym cechom lub istnieje z własnej strony. Sam noszę karmy, ale nie możesz znaleźć samego ja, kiedy go szukasz. Kiedy tego nie szukasz, możesz o tym porozmawiać. Kiedy tego szukasz, nie możesz znaleźć, co to jest.

Dlatego używamy mądrości analitycznej do badania ostateczna natura jak rzeczy istnieją w głęboki sposób. Ale kiedy mówimy o konwencjonalnej egzystencji, nie używasz ostateczna natura zrozumieć, bo to tylko nominalna egzystencja na poziomie języka, symboli i tym podobnych rzeczy. Nie musisz analizować. Ktoś mówi: „Gdzie jest kot?” A ty mówisz: „Tam”. I nie pytasz: „Jaki kot?”

Jeśli zaczniesz mówić: „Który kot? Chcę zobaczyć to, co naprawdę istnieje. Kim naprawdę jest Mandziuśri? Chcę to wiedzieć”, wtedy wchodzicie na poziom ostatecznej analizy. I nie znajdziesz niczego, co naprawdę nim jest. Kiedy nie analizujesz, mówisz: „Jest kotek Mandziuśri i kotek Ach”. I tak samo jest z nami – „Jest Semkye”. Ale kiedy pytasz: „Kim jest Semkye? Jaki jest prawdziwy Semkye? Czy prawdziwy Semkye powstanie? Następnie spójrz na to uczucie, które masz teraz; to ten.

Niektórzy ludzie kładą nacisk na pustkę na ścieżce, a kiedy pojmą inferencyjne zrozumienie pustki, pójdą i naprawdę ciężko będą nad tym pracować. bodhiczitta. Kiedy mają to zrozumienie bodhiczitta spontanicznie wkraczają na ścieżkę akumulacji.

W treningu myślenia robimy to w odwrotny sposób. Tutaj jest napisane,

Jednak zgodnie z tą tradycją

-tradycja siedmiopunktowa trening umysłu-

najpierw głęboko kontemplujesz cztery podstawowe tematy praktyki wstępne a następnie w rzeczywistej praktyce stajesz się dobrze zaznajomiony z budzącym się umysłem i jego atrybutami, poszukując znaczenia oświecenia w interesie innych.

A więc w tej tradycji trening umysłu najpierw głęboko kontemplujecie cztery przygotowania wstępne, którymi są: drogocenne życie ludzkie; śmierć i nietrwałość; karmy i jego skutki; i nieszczęścia cyklicznej egzystencji. Ty medytować na nich i naprawdę integrujesz je w swoim umyśle. Jeśli to zrobisz, możesz mieć naprawdę mocne doświadczenia w swoim medytacja. Nie myślcie, że ponieważ nazywa się je wstępnymi, są to dziecinne rzeczy i nie wpłyną na wasz umysł. Jeśli ty naprawdę medytować dość głęboko na nich, mogą dość mocno wpłynąć na twój umysł.

Potem po uzyskaniu takiej stabilności,

Dobrze zapoznajesz się z budzącym się umysłem i jego atrybutami, poszukując znaczenia oświecenia w interesie innych.

Z tymi czterema jako podstawą zaczynasz robić wszystko bodhiczitta medytacje. Pomiędzy bodhiczitta medytacje, tzw zasady, zobowiązania trening umysłu i wszystkie tego rodzaju praktyki, wtedy to robicie.

W tej tradycji następuje to dopiero po ustabilizowaniu znajomości aspektów metody

-bodhiczitta i cztery eliminacje —

że przekazywane są tajemne nauki dotyczące kultywowania ostatecznego przebudzonego umysłu.

Nie sądzę, aby oznaczało to, że nie słyszysz żadnych nauk o pustce, dopóki nie uzyskasz stabilności we wszystkich innych rzeczach. Gdy rozwiniesz trochę świadomości i trochę wyczucia ćwiczeń wstępnych i niesamowitej praktyki bodhiczitta, oczywiście słyszysz jednocześnie kilka nauk o pustce.

 To wpływa na twoje rozumienie przygotowawczych i bodhiczitta, ale nie robisz z tego swojej wyłącznej praktyki. Nie kładziecie tam nacisku lub tylko słuchacie nauk o pustce. Kiedy praktykujesz stronę metodyczną ścieżki, jeśli słyszysz nauki o pustce, z pewnością pomoże ci to w praktykowaniu metodycznej strony ścieżki. Ponieważ trudno jest ćwiczyć ścieżkę, jeśli nie masz globalnego spojrzenia i nie wiesz, co będzie dalej. Kiedy usłyszysz nauki o pustce, zainspiruje to twoją praktykę bodhiczitta i eliminacje.

Pytania i Odpowiedzi

Publiczność: Powiedziałeś, że wszystkie szkoły poza prasangiką powiedziałyby, że jeśli coś istnieje, to musi ostatecznie istnieć. Ale czy Cittamatrin nie zaakceptowałby faktu, że istnieją pewne rzeczy, które ostatecznie nie istnieją?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Cittamatrin mówią o rzeczach, które nie istnieją dzięki swoim własnym cechom, ale jedyne rzeczy, które nie istnieją dzięki swoim własnym cechom, to wyobrażenia. W swoich trzech klasyfikacjach zjawiska, to tylko imaginarium. Istnieją dwa rodzaje wyobrażeń: rzeczy, które nie istnieją, takie jak róg królika i jaźń osób, oraz rzeczy, takie jak niezłożona stała przestrzeń. Stały zjawiska które istnieją, ponieważ są konceptualizowane, nie istnieją dzięki swoim własnym cechom.

Publiczność: A więc w Cittamatrin istnieją wyimaginowane rzeczy?

VTC: Tak, tak jak istnieje stała przestrzeń, ale istnieje ona tylko przez poczęcie. Podczas gdy wszystko inne ma jakiś nieodłączny lub ostateczna natura.

Publiczność: Moje drugie pytanie dotyczy jedenastego bodhisattwa przysięga a nie uczenie ludzi, którzy nie są gotowi. Wydaje się, że jest to swego rodzaju deklaracja, biorąc pod uwagę, że prawie wszystkie nauki są udzielane prawie każdemu. Na przykład nasze nauki są teraz transmitowane przez Internet, aby każdy mógł je zobaczyć. Więc, co to jest przysięga, a co to znaczy, że nikt tego nie przestrzega?

VTC: Cóż, zakładam, że nawet jeśli to nadajemy, to tylko ludzie, którzy do tej pory śledzą tę serię, będą jej słuchać. Jeśli to twoja pierwsza noc słuchania i nie słyszałeś żadnych nauk buddyjskich wcześniej, napisz do nas i daj nam znać, dobrze? Ale w pewnym sensie zakładam, że nie ma nikogo takiego, że wszyscy są ludźmi, którzy śledzą nas od jakiegoś czasu lub trochę czytali lub coś w tym stylu.

Publiczność: Na przykład książki — każdy może pójść i wziąć do ręki książkę o pustce, nie mając o niej pojęcia.

VTC: Tak, możesz iść i wziąć książkę Nagardżuny, ale to jest tak, jak powiedział mi Zong Rinpocze: „Nie zrozumiałbyś tego, nawet gdybym ci powiedział”. To tak, jakbyś podniósł Nagardżunę Fundamentalna mądrość, a nie przeprowadziłeś żadnych badań, nie zrozumiesz, o czym on, u licha, mówi. Więc nie sądzę, że grozi ci popadnięcie w nihilizm, ponieważ nie zrozumiesz nawet wystarczająco dużo, by wpaść w nihilizm.

Publiczność: Chciałem też podać przykład ludzi, którzy popadają w skrajność nihilizmu i negują przyczynę i skutek. Ktoś użył przykładu Charlesa Mansona, który moim zdaniem był bardzo dobry. Myślę, że nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, że Charles Manson był tak dobrze znany, ponieważ oglądał rzeczywisty proces, kiedy to się stało, i myślę, że pojechał na Sri Lankę czy gdziekolwiek. Ale powiedział, że Charles Manson był na sali sądowej i mówił coś w rodzaju: „To wszystko jest snem. To wszystko sen. Człowieku, to wszystko jest snem”.

VTC: W ten sposób ktoś może źle zrozumieć pewne rzeczy. Mówimy w tradycji: „Rzeczy są lubić marzenia. Jeśli słuchasz nauk, nauczyciel powie również: „Są jak sny, ale to nie znaczy, że jest marzenia. Kiedy myślisz, że to sny, możesz popaść w nihilistyczną skrajność, tak jak zrobił to Manson.

Publiczność: Powiedział tylko, że osoba o bystrych zdolnościach kładzie nacisk na nauki mądrości, ale w tej tradycji tak nie jest. ,czy to tradycja dla ludzi o tępych zdolnościach? Co on mówi, kiedy to mówi?

VTC: Miałem to samo pytanie. Myślę, że mówią, że niektórzy ludzie najpierw wykonują nauki o pustce, a potem generują bodhiczitta. Ale to jest trening umysłu nauczanie, więc może być tak, że mówią, że to jest dla skromniejszych wykładowców, albo mogą mówić, że chcecie zacząć trenować umysł od samego początku z cennym ludzkim życiem i śmiercią, nietrwałością i tym podobnymi rzeczami. Również, jeśli niektórzy ludzie są zbyt zainteresowani zrzeczenie się i mądrości, istnieje niebezpieczeństwo, że się nie pojawią bodhiczitta, i wejdą do słuchacz pojazd lub pojazd samotnego urzeczywistnienia i stać się arhatem. Więc chcesz się upewnić, że masz dużo nauk bodhiczitta, nawet jeśli kładziesz nacisk na stronę mądrości, aby upewnić się, że wejdziesz w bodhisattwa pojazd.

Publiczność: Siedmiopunktowa przyczyna i skutek nie podkreśla pustki, ale wymiana siebie i innych robi. I właśnie tego się uczyliśmy…

VTC: W książce nie napisali: „To jest technika dla tępych ludzi”. [śmiech] Tego nie powiedzieli.

Publiczność: Ale to nie tak, że tego nie uczą; po prostu nie podkreśla...

VTC: Tak, nie podkreśla tego. Ponieważ uczyliśmy się wyrównywania i wymiana siebie i innych, a to ma perspektywę pustki. Ale widzisz, co mówię? Nie powiedziałem tego, jeśli ty medytować w aspekcie mądrości nie robisz żadnego bodhiczitta, i jeśli ty medytować on bodhiczitta nie czynisz żadnej mądrości. nie powiedziałem tego.

Publiczność: Dlatego to stwierdzenie nie miało dla mnie żadnego sensu.

VTC: Jakie stwierdzenie?

Publiczność: W tej kwestii, zgodnie z tradycją treningu myśli, nie kładziemy nacisku na pustkę.

VTC: To mówi,

Jednak zgodnie z tą tradycją najpierw głęboko kontempluje się cztery podstawowe tematy praktyki wstępne a następnie w rzeczywistej praktyce dobrze zapoznajesz się z budzącym się umysłem i jego atrybutami, szukając znaczenia oświecenia w interesie innych. W tej tradycji dopiero po ustabilizowaniu znajomości aspektów metody przekazywane są tajemne nauki dotyczące kultywowania ostatecznego przebudzonego umysłu.

I wyjaśniłem, że kiedy jest napisane „tylko po”, nie oznacza to, że musisz wejść bodhisattwa ścieżkę, zanim otrzymacie jakiekolwiek nauki o pustce. Oznacza to po prostu, że masz pewną stabilność w metodzie, zanim otrzymasz nauki o pustce. Tu nie było napisane, że nie uczysz ludzi pustki.

Publiczność: Jaka jest różnica między zwykłym mówieniem o pustce a nauczaniem jej?

VTC: Co się stanie, jeśli pijesz herbatę ze swoim przyjacielem, a oni powiedzą: „Cóż, co słyszałeś na zajęciach Dharmy zeszłego wieczoru?” A ty mówisz: „Cóż, to jest tajemne nauczanie, a ty nie zrobiłeś przygotowań, więc przepraszam, nie powiem ci”. Nie. Możesz powiedzieć swojemu przyjacielowi: „Och, właśnie rozmawialiśmy o tym, że rzeczy nie istnieją w sposób, w jaki pojawiają się w naszej świadomości” lub „Mówiliśmy o tym, jak rzeczy istnieją w zależności”. Ponieważ jeśli mówisz o współzależnym powstawaniu, sugerujesz pustkę. Ale mówisz o współzależnym powstawaniu, więc zachęcasz ludzi. Każdy może coś zrozumieć na temat współzależnego powstawania.

To stwierdzenie o nieuczeniu pustki nieprzygotowanych nie oznacza, że ​​nie uczy się współzależnego powstawania. Tylko dlatego, że współzależne powstawanie jest jednym z powodów, które dowodzą pustki, nie oznacza to, że nie uczysz tego. W rzeczywistości współzależne powstawanie jest głównym z rozumowań, ponieważ ustanawia istnienie konwencjonalne i neguje istnienie wrodzone.

Czasami jestem zapraszany do wygłoszenia wykładu o pustce i nie mam pojęcia o pochodzeniu ludzi na widowni. To może być publiczne przemówienie i prawdopodobnie pojawi się tam kilka nowych osób. Więc to, co robię, to mówię o tym, jak tworzymy rzeczy od koncepcji, a potem myślimy, że mają one jakieś znaczenie same w sobie. Następnie podam przykłady, na przykład kiedy mówimy o manierach – jedna kultura powie: „To jest dobre maniery, a to złe maniery”, ale w innej kulturze będzie zupełnie odwrotnie.

Kiedy dorastamy w określonej kulturze i uczymy się, jakie są dobre maniery w tej kulturze, utrwalamy to i „legitymizujemy”, a kiedy widzimy, że ktoś nie zachowuje się w ten sposób, krytykujemy go. Właściwie to tylko z powodu sposobu, w jaki oznaczyliśmy rzeczy, co sprawia, że ​​​​jest to złe maniery. To nie są z natury złe maniery, ponieważ w innej kulturze są to dobre maniery. Na przykład w naszej kulturze wystawianie języka jest bardzo złym obyczajem, ale w kulturze tybetańskiej jest to oznaką szacunku. Więc użyję tego rodzaju przykładu, jak rzeczy nie istnieją w ten sposób z ich własnej strony; stają się takimi dzięki naszym procesom konceptualnym. To dobry przykład, który ludzie mogą zrozumieć i nie popadną w nihilizm, myśląc o tym. Może faktycznie sprawić, że będą bardziej tolerancyjni kulturowo.

Lub, jeśli chcesz porozmawiać o mentalnym etykietowaniu rzeczy, podaj przykład: Jest Książę z bajki, nieomylny i doskonały, i nie mogę bez niego żyć, ale wszyscy inni patrzą na faceta i myślą: „Fuj! ” Natomiast gdyby miał w sobie coś nieodłącznego, wszyscy by to zauważyli i zareagowali w ten sam sposób. Więc wtedy możesz zobaczyć, że nie ma jakiegoś wrodzonego piękna. Wynika to z naszych procesów koncepcyjnych i naszej perspektywy. To dobry sposób na wprowadzenie ludzi w pojęcie pustki bez nauczania pustki.