Werbalne ścieżki cnoty

• Powstrzymywanie się od niecnot mowy
• Praktykowanie przeciwieństwa werbalnych niecnót
• Nauka życzliwego komunikowania się ze wszystkimi wokół nas

Mówiliśmy o dziesięciu cnotliwych czynach. Rozmawialiśmy o ochronie życia i własności innych, o hojności. Mądrze i życzliwie korzystaj z seksualności. Bycie prawdomównym. Używając naszej mowy do tworzenia harmonii.

Kolejny to przeciwieństwo ostrych słów. To przemawia życzliwie do innych. Może to obejmować wskazywanie im dobrych cech ludzi. W rzeczywistości jest to bardzo dobra praktyka, do której należy się przyzwyczaić. Ostrymi słowami zwracamy uwagę na złe cechy ludzi. Jesteśmy w tym bardzo biegli. Bez względu na to, czy mają te cechy, nie obchodzi nas to, zwracamy na nie uwagę. Ale jest dla nas bardzo przydatne, gdy naprawdę przyjrzymy się zaletom ludzi, wskazujemy je i chwalimy. A kiedy ludzie robią rzeczy, które doceniamy, ponownie zwracaj na to uwagę. I bądź konkretny.

Myślę, że szczególnie w przypadku dzieci jest to ważne, ponieważ czasami mówimy po prostu: „Och, jesteś grzecznym chłopcem albo grzeczną dziewczynką”, a dzieciak nie ma pojęcia, co zrobili, że mamusia i tata lubią. Ale jeśli powiesz: „Och, posprzątałeś dzisiaj swój pokój i tak miło mi teraz na niego patrzeć”, to dziecko wie. Podobnie z dorosłymi, myślę, że to bardzo dobrze, jeśli możemy wskazać coś, co ktoś zrobił dobrze i to przyznać. Lub wskaż jakąś cechę, jakiś nawyk, który według Ciebie jest naprawdę dobry. Czyniąc to regularną codzienną praktyką. Zadanie domowe: Codzienne powiedzenie komuś czegoś miłego w kategoriach pochwały. Nie po to, żeby cię lubili, nie z taką motywacją, bo to jest rodzaj zgniłej motywacji, ale tak naprawdę dlatego, że to nasza własna praktyka, aby widzieć dobro w innych.

Mówiąc ogólnie uprzejmie. I myślę, że tutaj bardzo ważne jest zachowanie manier. Zdaję sobie sprawę, że tak wiele naszych tarć z innymi ludźmi wynika z tego, że zapominamy o podstawowych ludzkich manierach i po prostu zaczynamy oczekiwać, że ludzie będą prawie naszymi sługami. Zamiast mówić „proszę”, „dziękuję” lub „czy mógłbyś prosić”, mówimy „zrób to”. Samo bycie wrażliwym na innych ludzi i bycie uprzejmym może naprawdę poprawić jakość naszych relacji. Pewnie zauważyłeś, że takie małe rzeczy mogą być wielkimi rzeczami.

Nauka komunikowania się w sposób miły, przyjemny, ale z odpowiednią motywacją. To nie jest przyjemne dla ludzi. Zadowolenie ludzi to: „Robię to, abyś był mi coś winien”. Nie chodzi o to, żeby ludzie nas lubili. Robi się to z umysłu, który naprawdę się troszczy.

I być w ten sposób także wobec obcych, a nie tylko wobec ludzi, których znamy. Łatwiej jest ludziom, których znamy. Czasami. Kiedy robią to, co lubimy. Kiedy nie robią tego, co lubimy, stają się naszymi obiektami ostrych słów. Ale także z nieznajomymi. Kiedy mamy do czynienia z ludźmi przez telefon, na lotnisku lub w sklepie, aby być dla nich uprzejmym, spojrzeć im w oczy, aby poczuć się jak ludzie. Jeśli na ulicy jest ktoś, kto potrzebuje jedzenia, a ty dajesz jedzenie, spójrz tej osobie w oczy, spraw oferuje obiema rękami. Coś, w czym rozmawiamy uprzejmie z innymi.