10 niecnót: Kłamstwo

• Różne rodzaje kłamstw
• Brać odpowiedzialność

Porozmawiamy dzisiaj o czterech działaniach werbalnych. I dla karmy być kompletnym karmy do ukończenia potrzebne są cztery części. A więc przedmiot, postawa lub motywacja, działanie i zakończenie działania. Przejrzałem je wczoraj.

Jeśli akcja jest zakończona, ma moc rzucenia przyszłego odrodzenia. Jeśli nie wszystkie te gałęzie są kompletne, to niekoniecznie dojrzeje podczas odrodzenia, ale może dojrzeć w inny sposób. Na przykład coś, czego doświadczasz w swoim życiu lub coś podobnego.

Kłamstwo to celowe mówienie tego, o czym wiemy, że tak nie jest. Istnieją wielkie kłamstwa, w których naprawdę chcemy ukryć coś, co zrobiliśmy, o czym nie chcemy, aby inni wiedzieli. A w tym przypadku jest to podwójna sprawa. To kłamstwo. Ale jest też rzecz, o której nie chcemy, aby inni wiedzieli. Kiedy więc kusi nas, by kłamać w ten sposób, zadajmy sobie pytanie: „Co zrobiłem, o czym nie chcę, aby inni wiedzieli?” A potem naprawdę musimy zrobić trochę introspekcji na ten temat, ponieważ może nie powinniśmy byli tego robić na początku, więc wtedy nie musimy o tym kłamać.

Są też inne rodzaje kłamstw, które nazywamy „małymi białymi kłamstwami”. Ale to wciąż kłamstwa, prawda? Ponieważ nie mówią prawdy. I myślę, że często ludzie opowiadają te małe, białe kłamstwa, ponieważ myślą, że w jakiś sposób ochronią kogoś innego, ale zwykle tego nie robią. Wiesz, że jeśli jesteś w domu i nie chcesz z nikim rozmawiać przez telefon, mówisz: „Jestem zajęty, oddzwonię”. Nie musisz mówić: „Powiedz im, że mnie tu nie ma”. Wiesz, że? To tak, że ludzie rozumieją, że jesteś zajęty i oddzwonisz do nich.

Są też inne kłamstwa, które robimy, aby się ukryć. Jakby coś zrobiliśmy i naprawdę nie chcemy się do tego przyznać, więc kłamiemy, żeby to ukryć. Albo nie chcemy dać się złapać na robieniu drobiazgów, więc kłamiemy. Albo myślimy, że ktoś nie pochwali tego, co zamierzamy zrobić, albo będzie mówić do nas szorstko z powodu jakiejś drobnostki, więc jakoś to ukrywamy i kłamiemy, i to i tamto. I to może stać się wzorem w naszym życiu. I znowu, aby zatrzymać się i zadać sobie pytanie: „Cóż ja to robię?”

Ponieważ zawiera już założenie, że druga osoba mnie osądzi. Wiesz, że? Jest jakaś drobnostka i nie mogę powiedzieć rzeczy szczerze, ponieważ jestem pewien, że chociaż to drobnostka, ktoś mnie nie pochwali, ktoś mnie osądzi, ktoś mnie skrytykuje… Ale to udawanie, że jesteśmy czytający w myślach. Prawda? I nie jest to tak naprawdę ufanie drugiej osobie, że zareagują ze zrozumieniem. A także nie jest tak naprawdę szczerość w kwestii tego, co robimy i branie odpowiedzialności.

Więc myślę, że to dobrze, po prostu powiedz rzeczy, a ludzie zrozumieją. A jeśli nie, to mówisz o tym i wyjaśniasz, a wtedy oni rozumieją. Ale myślę, że to, co jest tak szkodliwe… Cóż, jest wiele szkodliwych rzeczy w kłamstwie, ale przede wszystkim niszczy zaufanie. Bo ja nic o tobie nie wiem <… Jeśli ktoś ci powie wielkie kłamstwo – a ty zwykle dowiadujesz się o tym później – to czy potem ufasz tej osobie? [kręci głową] Zapomnij.

I tak pomyśleć, w naszych związkach, jeśli robimy rzeczy, o których nie chcemy, aby inni wiedzieli, a potem kłamiemy, to po prostu spytaj Billa Clintona, co się dzieje. Wiesz, że? [Śmiech] Nie jest dobrze, prawda? O wiele lepiej po prostu monitorować nasze działania, być szczerym w tym, co robimy i iść dalej.

Dobra, wystarczy na dzisiaj.