Komentarz do Sutry Serca

• Pustka skupisk i pustka osoby
• Piątka bodhisattwa ścieżki
• Cztery głębokości
• Jak dwie prawdy mają tę samą naturę
• Przedmiot lub pole doświadczenia pustki

Komentarz do Sutra Serca, (pobieranie)

Motywacja

Kultywujmy naszą motywację i przywołajmy nasz ludzki potencjał, nasz Budda natura, pamiętając, że mamy dostęp do warunki współpracy rozwijać to Budda Natura. Naprawdę starajmy się to robić w celu szerzenia dobrobytu na tym świecie, w celu przekroczenia wiążącej nas ignorancji i poprowadzenia wszystkich innych istot, aby były w stanie przekroczyć tę ignorancję, jej nasiona i plamy – tak, aby każdy może stać się w pełni oświecony.

Komentarz do Sutra Serca

Istnieje wiele różnych komentarzy na ten temat Sutra Serca. Kiedy byłem w Delhi w marcu przed tym ostatnim, Jego Świątobliwość Dalajlama nauczany na Sutra Serca, prawdopodobnie tyle czasu, ile będziemy mieli. Używam zarysu, którego używał w tamtym czasie, który jest zarysem Jnanamitry. Dzieli Sutra Serca na sekcje. Opowiem też trochę o niektórych sekcjach i o tym, co się w nich dzieje. To jest kartka papieru, którą masz.

Ta sutra została wypowiedziana dla dobra praktykujących mahajanę, innymi słowy tych, którzy mają dążenie stać się w pełni oświeconymi Buddami dla pożytku wszystkich istot. Stało się tak, aby ci praktykujący mahajanę, którzy chcieli zaangażować się w doskonałość mądrości, byli w stanie to zrobić. Doskonałość mądrości, urzeczywistnienie pustki jest tym, co prowadzi cię do stanu wyzwolenia, aw przypadku praktykujących mahajanę do pełnego oświecenia. Więc mówi się za nich.

Został podzielony na siedem zarysów (choć wydaje mi się, że powinien być też zarys ósmy).

Jest:

1. Ustawienie sceny, czyli preambuła
2. Wejście w mądrość
3. Cecha pustki
4. Przedmiot lub pole doświadczenia pustki
5. Korzyści lub cechy mądrości
6. Owoce mądrości
7. Połączenia mantra Mądrości

Wreszcie, na końcu jest część radości. Nie ma na to specjalnego zarysu, ale wskazuje, że Buddaaprobata tego, co powiedział Awalokiteśwara.

1. Ustawienie sceny – preambuła

Tak słyszałem: pewnego razu Błogosławiony przebywał w Radżagriha na Górze Sępa razem w jeden sposób, z wielkim zgromadzeniem mnichów i wielkim zgromadzeniem bodhisattwów. W tym czasie Błogosławiony był pochłonięty koncentracją niezliczonych aspektów zjawiska zwany Głębokim Iluminacją.

Ustawienie sceny lub preambuła: mówi: „Tak słyszałem…” Ananda jest tym, który przemawia. On był Buddasługa. Po Buddaparinirvana, kiedy 500 arhatów zebrało się, by wyrecytować i zebrać razem wszystkie nauki BuddaAnanda został wyznaczony do wypowiadania sutr, ponieważ wysłuchał ich wszystkich. Tak więc „kiedyś Błogosławiony” – innymi słowy, Budda—„mieszkał w Rajagriha na Górze Sępa…” To miejsce w Indiach niedaleko Bodhgaji.

Siedzą więc „razem w jednej metodzie” – z harmonijnym umysłem – „z wielkim zgromadzeniem mnichów i wielkim zgromadzeniem bodhisattwów”. Jeśli kiedykolwiek byłeś w Rajgir i na Szczycie Sępa, gdzie wypowiedziano sutrę, to w rzeczywistości jest to małe miejsce. Myślę, że zakonników było niewielu, ale mówią, że bodhisattwowie wypełnili całe niebo. Była to więc nauka, która wykraczała poza tylko ludzkie istoty na tej planecie, ale do której uczęszczali również bodhisattwowie z czystej krainy. Więc to jest ustawienie sceny.

2. Wejście w mądrość

Następnie, aby wejść w mądrość: „W tym czasie Budda był pochłonięty koncentracją niezliczonych aspektów zjawiska zwany Głębokim Oświeceniem”. Więc Budda medytowała nad pustką. Nazywało się to głębokim oświeceniem, ponieważ w tym czasie, gdy medytował, promieniowało z niego wielkie światło ciało i rozprzestrzenił się po całym wszechświecie. Oczywiście tylko wysocy bodhisattwowie mogli to zobaczyć. To światło oczyściło umysły czujących istot; i pomogło to dojrzeć ich umysły, tak że jakiekolwiek nasiona, które zasiali w poprzednich czasach, aby zrozumieć dalekosiężną mądrość — te nasiona były w stanie dojrzeć i dojrzeć w tym czasie. Promieniował również światłem, aby stłumić arogancję niektórych dewów, przybyłych bogów, ponieważ ich ciała również promieniują światłem. Devy są trochę aroganckie. Ale Budda'S ciało bardziej promieniował, więc tłumił ich arogancję.

W tym czasie także przełożony Avalokiteśwara, bodhisattwa, wielka istota, doskonale przyglądała się praktyce głębokiej doskonałości mądrości, doskonale przyglądając się również pustce nieodłącznej egzystencji pięciu skupisk.

W tym czasie również szlachetny, Arya Avalokiteshvara – czyli Czenrezig – „the bodhisattwa, wielka istota” – która była bodhisattwa a wielka istota, arja mahajany – „doskonale patrzył na praktykę głębokiej doskonałości mądrości” – medytował również nad doskonałością mądrości.

Tutaj tybetańskie wyrażenie to „pha-rol-tu phyin-pa” i często jest tłumaczone jako „doskonałość”. Ale w rzeczywistości „paro” oznacza „daleko sięgające” lub „przekraczać”. Dlatego często tłumaczymy to jako „dalekosiężną mądrość” zamiast „doskonałość mądrości”. To dalekosiężne, ponieważ kiedy ta mądrość rozwija się w umyśle, pomaga nam przekroczyć ocean samsary – gdzie toniemy w naszej ignorancji, cierpieniach, karmyi dukkha.

3. Charakterystyka pustki

Tak więc medytował nad pustką, „doskonale patrząc także na pustkę nieodłącznej egzystencji pięciu skupisk”. „Również” może oznaczać, że również medytował nad pustką. Może to również oznaczać, że oprócz patrzenia na pustkę pięciu skupisk, patrzył na pustkę osoby. Pustka pięciu skupisk – pamiętajcie, że wczoraj mówiłem o dwóch rodzajach bezinteresowności: o bezinteresowności zjawiska i bezinteresowność osoby. Skupiska, które są składnikami jaźni — pięć skupisk: forma lub nasza ciało, uczucia, rozróżnienia, czynniki warunkujące, a następnie świadomość (lub świadomość pierwotna). Oto pięć skupisk. Zbiór ich stanowi podstawę desygnacji, na podstawie której osoba jest wyznaczana lub przypisywana. Kiedy my medytować na pustce pięciu skupisk – to jest bezinteresowność zjawiska. Kiedy my medytować na pustce osoby (która jest im przypisywana w zależności od nich) — to jest bezinteresowność osób. Tak więc „również” tutaj może również obejmować bezinteresowność osób.

Następnie, poprzez moc Budda, Czcigodny Siariputra powiedział do Przełożonego Awalokitweśwary, bodhisattwa, wielka istota, „Jak powinno szkolić dziecko z linii, które pragnie praktykować głęboką doskonałość mądrości?”

„Wtedy, dzięki mocy Budda, Czcigodny Siariputra powiedział do Przełożonego Awalokiteśwary, bodhisattwa, wielka istota…” BuddaSiedzi tutaj medytując przez całą tę sutrę. Ale pobłogosławił lub zainspirował umysł Siariputry; i zainspirował umysł Awalokiteśwary, aby prowadzili ten dialog dla dobra wszystkich słuchających.

Siariputra był jednym z Buddastarszymi uczniami i był ekspertem w mądrości. Pobłogosławiony umysłem powiedział do Awalokiteśwary: „Jak powinno szkolić dziecko z linii, które pragnie zaangażować się w praktykę głębokiej doskonałości mądrości?”

Zadaje to pytanie. Naprawdę musimy podziękować Siariputrze za zadanie tego pytania. Nie siedział z tyłu pokoju i nie myślał: „Och, wszyscy pomyślą, że jestem taki głupi, jeśli zadam to pytanie, więc lepiej, żebym był cicho” albo „Zapytam o to później”. nauka się skończyła”. Nie, Siariputra po prostu to wypuścił i musimy mu za to podziękować.

Jego pytanie brzmiało: „Jak powinno dziecko z linii” – to odnosi się do bodhisattwa, ZA bodhisattwa jest jak dziecko Budda ponieważ dorosną, aby być Budda. Więc jak należy bodhisattwa kto chce trenować w tej głębokiej doskonałości mądrości, robi to? Wiesz, nie tylko siedzisz i mówisz: „Pusta, pusta, pusta” i uświadamiasz sobie pustkę. I nie tylko siedzisz, krzyżujesz nogi i czekasz, aż pojawi się pustka. Musisz naprawdę wiedzieć, co robić.

Tak przemówił, a przełożony Avalokiteśwara, bodhisattwa, wielka istota, odpowiedział Czcigodnemu Siariputrze w następujący sposób: „Siariputro, każdy syn lub córka linii chce zaangażować się w praktykę głębokiej doskonałości mądrości, powinien wyglądać doskonale tak: następnie patrzeć doskonale i poprawnie na pustkę wrodzonej istnienie pięciu skupisk również”.

Tak więc: „Tak przemówił, a przełożony Avalokiteśwara, bodhisattwa, wielka istota, odpowiedział Czcigodnemu Siariputrze w następujący sposób” i to właśnie powiedział. Powiedział: „Shariputro, bez względu na syna lub córkę linii” – więc niezależnie od tego, kto jest praktykującym mężczyzną lub kobietą bodhisattwa kto „chce zaangażować się w praktykę głębokiej doskonałości mądrości, powinien tak doskonale wyglądać…” Tutaj podaje krótkie wyjaśnienie.

Te szczególne dwa akapity, które zaczynają się od „W ten sposób przemówił…” przechodząc do końca następnego akapitu kończącego się „… również pięć agregatów”. Te dwa akapity są krótkim wyjaśnieniem, jak praktykować doskonałość mądrości na ścieżce gromadzenia i ścieżce przygotowania.

Kiedy mówimy o bodhisattwajest pięć ścieżek, przez które przechodzisz, aby dostać się na ścieżkę, w której nie będziesz się już uczyć. (Nie jestem nawet na pierwszym.) Pierwszy to miejsce, w którym masz spontaniczne bodhiczitta, gdzie masz realizację bodhiczitta to jest mocne i stabilne. A więc kiedy widzisz czującą istotę, to jest twoja reakcja: „Chcę zostać Budda aby im pomóc”. To oznacza wejście do bodhisattwa ścieżka, początek ścieżki akumulacji. Ścieżka akumulacji jest tak nazywana, ponieważ w tym czasie gromadzisz zasługi; w tym czasie również rozwijasz swoją mądrość.

Kiedy rozwiniesz wystarczająco zasługi i mądrość, aby osiągnąć jedność spokoju (lub Szamata) i wgląd (lub vipassana) na przedmiocie pustki – ale jest to konceptualna, a nie bezpośrednia realizacja; to wnioskowanie. To jest punkt, w którym wchodzisz na drugą ścieżkę, ścieżkę przygotowania. Na ścieżce przygotowań przygotowujesz się do bezpośredniego urzeczywistnienia pustki. Jest to powiedziane, ponieważ w tej chwili twoja realizacja jest nadal konceptualną realizacją. Konceptualne urzeczywistnienie pustki oznacza, że ​​istnieje zasłona tego, co nazywa się ogólnością znaczenia [lub pojęciowym przejawieniem się] – jakimś ogólnym obrazem pustki. Więc znowu zbierasz zasługi, które wesprą twoje urzeczywistnienie pustki.

Kiedy dojdziesz do punktu, w którym twoje rozumienie pustki, gdzie ta zasłona opadła, wtedy następuje bezpośrednie postrzeganie pustki. W tym momencie masz jedność spokoju i wglądu z bezpośrednim urzeczywistnieniem pustki. To oznacza początek ścieżki widzenia – lub trzecią bodhisattwa ścieżka. Nazywa się to „widzeniem”, ponieważ jest to twoje pierwsze bezpośrednie doświadczenie widzenia pustki. Następnie na ścieżce widzenia tego, co się zaczyna, jest tak zwana dziesiątka bodhisattwa fusy. Często słyszysz wyrażenie dziesięciu poziomów lub etapów lub bhumiś z bodhisattwa. Zaczynają na ścieżce widzenia i idą czwartą ścieżką, ścieżką medytacja.

"Medytacja” jest tak nazywany, ponieważ wywodzi się z tego samego rdzenia słownego, co „zapoznać się”. Na ścieżce medytacja, na wszystkich tych dziesięciu bodhisattwa bhumi, to, co robisz, to zapoznawanie się z uświadomieniem sobie pustki i używanie jej do stopniowego zrzucania różnych warstw zaciemnień. Kiedy dojdziesz do ósmego bodhisattwa poziom lub bhumi, w tym momencie pozbyłeś się wszystkich niepokojących zaciemnień, które trzymają cię w samsarze. Ale tylko wtedy, gdy ukończysz wszystkie dziesięć bodhisattwa etapy [albo bhumi albo podstawy] i dochodzisz do piątej ścieżki, ścieżki nieuczenia się więcej, że w tym czasie również pozbyłeś się wszystkich zaciemnień poznawczych, które uniemożliwiają ci osiągnięcie pełnego oświecenia. Piąta ścieżka to ścieżka zaprzestania nauki; to jest ścieżka budda. Nazywa się to „koniec z nauką”, ponieważ osiągnąłeś już wszystko. Pierwsze cztery ścieżki to ścieżki edukacyjne.

Tutaj, te dwa akapity, mówimy o początkowym bodhisattwa kto jest na ścieżce akumulacji i ścieżce przygotowania. Najpierw naprawdę pracują nad ustaleniem właściwego poglądu i doskonaleniem swojej koncentracji i wglądu. To po to, by mogli mieć inferencjalna realizacja pustki – która jest połączenie spokoju i wglądu. To [tj. te dwa akapity] jest streszczeniem dla tej osoby.

Gdzie mówi „następnie” — następnie odnosi się do wnioskowania. Tybetański termin na wnioskowanie jest związany z kolejnym. „Następnie wyglądamy doskonale i poprawnie” – więc mamy właściwy pogląd, ale jest to zrozumienie inferencyjne – „również na pustkę nieodłącznego istnienia pięciu skupisk”. Ponownie, [mamy] pięć skupisk [odnoszących się do] bezinteresowności zjawiska; a „również” oznacza bezinteresowność osoby.

Cztery głębokości

Teraz w następnym akapicie zaczynamy obszerne wyjaśnienie.

Formularz jest pusty; pustka jest formą. Pustka nie jest niczym innym jak formą; forma też nie jest niczym innym jak pustką. Podobnie uczucie, rozróżnianie, czynniki kompozycyjne i świadomość są puste.

Oto kwintesencja: „Forma jest pusta; pustka jest formą. Pustka nie jest niczym innym jak formą; forma też nie jest niczym innym jak pustką. Podobnie: uczucie, rozróżnianie, czynniki kompozycyjne i świadomość są puste”. To mówi o czterech głębiach tutaj. Czasami ludzie tłumaczą to jako „forma jest pustką”, ale tak naprawdę nie jest to poprawne tłumaczenie. To „forma jest pusta”.

Forma jest konwencjonalną prawdą. To uwarunkowane zjawisko, kompozyt, coś, co powstaje. Pustka jest jego ostateczna natura. Więc forma jest pusta; a wtedy pustka jest atrybutem lub jakością formy. Ale forma to nie to samo, co pustka. Tak więc „forma jest pusta”. Tutaj pierwsza głębia mówi o tym, jak forma jest pusta. I przybiera formę, ponieważ jest to pierwszy agregat. Forma tutaj odnosi się do naszego ciało. Jest to pierwszy z pięciu skupisk, od których jesteśmy etykietowani w zależności.

W „formie jest pusta” pustka nie oznacza nieistnienia. Pustka oznacza, że ​​brakuje jej pewnego rodzaju nieprawidłowej egzystencji, którą w swoim pomieszaniu projektowaliśmy na nią i myślimy, że tak jest. Aby dać bardzo przybliżoną analogię, to tak, jakbyś urodził się z okularami przeciwsłonecznymi. Wszystko, co widzisz, jest ciemne. Nie zdajesz sobie sprawy, że to, co widzisz, nie jest rzeczywistością, ponieważ to wszystko, co kiedykolwiek znałeś.

To trochę jak my. Mamy tę ignorancję. Widzimy rzeczy jako z natury istniejące lub wydają się nam z natury rzeczy istniejące. Zgadzamy się na ten wygląd; i pojmuj je i pojmuj jako z natury istniejące – i nigdy nie postrzegamy tego jako problemu, ponieważ to właśnie robiliśmy od zawsze. Jednak rzeczy nie istnieją z natury. Innymi słowy, nie mają swojej własnej natury, która je czyni. Nie istnieją niezależnie od innych czynników, czyli niezależnie od ich przyczyn i Warunki—ponieważ nasz ciało zależy od przyczyn i Warunki, ciało nie istnieje niezależnie od swoich części. Ma wiele części. To zależy od części. Nie możesz mieć ciało bez części ciało, ciało zależy również od terminu i koncepcji. Nasz umysł bierze te części i składa je razem i mówi: „Och, to jest ciało”, — nadając mu etykietę „ciało”. Więc ciało jest zależny na wszystkie te różne sposoby. Ale nie postrzegamy tego jako zależnego. Uważamy, że ma tę własną esencję, która sprawia, że ​​stoi sama.

Więc tutaj Siariputra mówi o ostateczna natura formy: „Forma jest pusta” – brakuje jej wrodzonej egzystencji, o której myślimy, że ma.

Następnie druga głębia to „pustka jest formą”. To oznacza, że ​​rozumiemy, że forma jest zwykłym przejawem i istnieje jedynie przez etykietowanie – przez samo imię. To zrozumienie współzależnego powstawania pomaga nam zrozumieć, że forma jest manifestacją pustki. Innymi słowy, forma istnieje w byciu pustym. Więc ostateczna natura formy jest pustką – forma jest pusta. Ale pustka nie istnieje gdzieś w jakimś innym wszechświecie – wewnątrz powstaje forma pustki.

Tutaj mówimy o konwencjonalnej naturze formy. Właściwie ostatnie trzy z czterech głębi mają do czynienia z konwencjonalną naturą formy. Tutaj rozumiemy, że w pustce powstaje forma. Tak więc forma jest pod tym względem przejawem pustki, w tym sensie, że powstaje w pustce. Ale nie myśl, że jest to manifestacja pustki w tym sensie, że pustka jest jakąś pozytywną substancją, która potem pojawia się ponownie jako forma. Nie, to nie to. To jest zły widok.

Trzecia głębia i czwarta głębia są właściwie omówione w dwóch następnych zdaniach. „Pustka nie jest niczym innym jak formą; forma też nie jest niczym innym jak pustką”. Tutaj patrzymy na to, że dwie prawdy mają tę samą naturę, ale nie są całkowicie identyczne. Pustka nie jest więc czymś innym niż formą, co oznacza, że ​​ma tę samą naturę co forma. Możemy mieć tendencję do myślenia: „Och, ostateczna prawda. Istnieje gdzieś, wiesz, w jakimś innym wszechświecie. Oto jesteśmy w samsarze, w naszym szalonym świecie z naszym szalonym umysłem; a pustka, natura rzeczywistości, istnieje w jakimś innym transcendentalnym miejscu, do którego musimy się udać”. Zło! Pustka jest teraz we wszystkim – ponieważ pustka jest tym ostateczna natura wszystkiego. Pustka nie istnieje oddzielona od wszystkiego innego; więc pustka jest formą. Nie jest oddzielona od formy. Ale to też nie jest dokładnie to samo, co forma — ponieważ pustka jest prawdą ostateczną, a forma jest prawdą konwencjonalną. Są tym, co nazywamy „jedna natura ale nominalnie inny”. Oznacza to, że dwie prawdy są bardzo bliskie. oni są jedna natura. Nie mogą istnieć bez siebie. (Kiedy mamy bezpośrednią percepcję jako Budda ma, te dwie — prawda ostateczna i prawda konwencjonalna — nie pojawiają się oddzielnie). Mają więc tę samą naturę, ale nie są identyczne. To trzecia z czterech głębi.

Implikuje się tutaj czwartą z czterech głębi, wyrażoną również przez: „Pustka nie jest niczym innym niż formą, forma też nie jest niczym innym niż pustką”. Chodzi o to, że dwie prawdy, prawdy konwencjonalne i ostateczne, są tym samym bytem, ​​ale są nominalnie różne. Nie mogą istnieć bez siebie, ale nie są dokładnie takie same. Aby to zrozumieć, musimy uświadomić sobie zarówno ostateczna natura i konwencjonalną naturę formy oraz być w stanie odróżnić naturę ostateczną i konwencjonalną. Więc nie chodzi tylko o uświadomienie sobie pustki. Jest to również uświadomienie sobie, że istnienie jako zależne powstawanie i pustka dochodzą do tego samego punktu; nie są sprzeczne. Jeśli masz tego rodzaju zrozumienie, nie popadasz w dwie skrajności. Jedną skrajnością jest absolutyzm — myślenie, że rzeczy istnieją wewnętrznie. Druga, skrajność nihilizmu, to mylenie pustki z całkowitym nieistnieniem. Pustka jest pustką nieodłącznej egzystencji — możemy skrócić mówiąc „pustka”, ale jest to pustka nieodłącznej egzystencji. To nie jest pustka istnienia. Istnienie i przyrodzone istnienie są różne, ponieważ istnienie istnieje, [podczas gdy] przyrodzone istnienie nigdy nie istniało.

Następnie ruszamy dalej. Następny akapit opisuje, jak praktykować doskonałość mądrości na ścieżce widzenia. To wtedy masz pierwszy bezpośredni wgląd, jeśli jesteś nowy bodhisattwa, a nie [praktykujący] przenoszący się z pojazdu arhat [do bodhisattwa pojazd]. To wtedy masz pierwsze bezpośrednie postrzeganie pustki.

Siariputro, jak to wszystko zjawiska są po prostu puste, nie mają żadnych cech. Nie są produkowane i nie ustają. Nie mają skalania i nie mają oddzielenia od skalania. Nie mają spadku ani wzrostu.

Tutaj Awalokiteśwara mówi: „Siariputro, jak to wszystko zjawiska są po prostu puste, nie mają żadnych cech”. Możesz powiedzieć: „Ale mają cechy. Ta tkanina jest zielona, ​​ma kształt prostokąta i ma teksturę. Ma cechy.” Ale oznacza to, że nie istnieje dzięki swoim własnym cechom. Nie ma z natury istniejących cech. Chociaż nie mówi, że „nie ma z natury istniejących cech”, jest to dorozumiane. Pamiętajcie wcześniej w tej sutrze wspominaliśmy o pustce wrodzonej egzystencji, że nie mówicie tego za każdym razem. Dojdziemy do części „brak formy, brak uczucia, brak dyskryminacji…” Nie mówisz za każdym razem: „brak z natury istniejącej formy, brak z natury istniejącego uczucia, brak z natury istniejącej dyskryminacji, brak z natury istniejącej…” Wiesz co mam na myśli. Nigdy byś tego nie zrobił! Jest to po prostu przyjęte i przeniesione z tego, co zostało powiedziane wcześniej w sutrze. Czasami ma to większy wpływ.

Siariputro, jak to wszystko zjawiska są po prostu puste, nie mają żadnych cech.

Forma nie ma z natury istniejących cech, ale ma cechy konwencjonalne.

Nie są produkowane i nie ustają.

Forma… no cóż, wszystko zjawiska mówimy tutaj, nie są produkowane. Ale powiecie: „Są produkowane. Kwiaty wyrastają z nasion”. Nie są produkowane z natury. Nie powstają niezależnie od innych rzeczy. Nie ustają niezależnie lub z natury — ponieważ coś, co nie jest z natury wytworzone, nie może z natury zniknąć.

Nie mają skalania i nie mają oddzielenia od skalania.

„Nie mają skazy…” Powiecie: „Ale poczekaj chwilę! Właśnie skończyliśmy mówić o wczoraj, że wszystko, co jest skażone ignorancją, ma naturę dukkha. Więc poczekaj chwilę! Pewnie, że mają skazy”. Nie ma nieodłącznie istniejącego splamienia. Innymi słowy, skalanie nie jest nieodłączną naturą czegokolwiek. Ale nie mają też z natury istniejącego „oddzielenia od skalania”.

Oddzielenie od skalania odnosi się do prawdziwego ustania – tego, co staramy się urzeczywistniać. Te też nie istnieją z natury. Jednak czasami nasz umysł mówi: „Ok, wszystkie te złożone rzeczy, złożone rzeczy, wszystkie rzeczy, które widzę na świecie, nie istnieją z natury. Ale nirwana jest jedyną absolutną prawdą; oddzielenie od skalania – które z natury istnieje niezależnie od wszystkiego innego. Pustka z natury istnieje. To nie zależy od niczego”. Zło! To wielki błąd, wielki błąd. Wszystkie te rzeczy, chociaż są negacjami, nadal istnieją w zależności od innych czynników. Nadal istnieją w zależności od innych czynników; i nadal istnieją szczególnie ze względu na koncepcję i etykietę.

Nie mają spadku ani wzrostu.

Nie mają one z natury istniejącego spadku ani nie ma z natury istniejącego wzrostu. Zwykle zmniejszają się – twoje konto bankowe spada, twoje konto bankowe rośnie. Rzeczy maleją i rosną, ale nie z natury.

Następnie następny akapit rozpoczyna sekcję o tym, jak ćwiczysz na ścieżce medytacja.

Dlatego Siariputro, w pustce nie ma formy, uczucia, rozróżniania, czynników kompozycyjnych, świadomości. Nie ma oka, ucha, nosa, języka, nie ciało, nie myśl; bez formy, bez dźwięku, bez zapachu, bez smaku, bez przedmiotu dotykowego, bez zjawiska. Nie ma elementu oka i tak dalej, aż do elementu umysłu, a także do elementu świadomości mentalnej. Nie ma ignorancji ani wyczerpania ignorancji, i tak dalej, aż do braku starzenia się i śmierci i nie ma wyczerpania starzenia się i śmierci. Podobnie nie ma cierpienia, pochodzenia, ustania ani ścieżki; bez wzniosłej mądrości, bez osiągnięcia, a także bez nieosiągnięcia.

A więc „Dlatego Siariputro, w pustce…” Tutaj, kiedy bezpośrednio urzeczywistniasz pustkę, nie pojawia się żadna konwencjonalna zjawiska i w ogóle nie ma wrażenia wrodzonej egzystencji. Kiedy ty medytować na pustce i mieć tę bezpośrednią percepcję, jedyną rzeczą, która pojawia się w umyśle, jest pustka — nic więcej. Nie ma nawet poczucia mnie, który uświadamia sobie pustkę. To właśnie oznacza nie-dwoistość. Nie ma poczucia, że ​​uświadamiam sobie pustkę.

Czasami słyszysz, jak ludzie mówią: „Zdałem sobie sprawę, że byłem jednością ze wszystkim”. Jedno i niedwoistość bardzo się różnią. Dzieje się tak, ponieważ jedna jest pozytywna, a żeby ją mieć, musisz mieć dwa, trzy – musisz mieć więcej niż jedną. Niedwoistość polega na tym, że mówisz: „To jest to”. Negujemy. Kiedy myślisz: „Jestem jednością ze wszystkim”, już istnieje dwoistość – ponieważ ja jestem i jest wszystko. Tutaj, w bezpośrednim postrzeganiu pustki, jedyną rzeczą, która się pojawia, jest pustka. W umyśle nie pojawia się umysł, świadomość czy osoba, która zna pustkę. Podmiot i przedmiot są całkowicie zrośnięte. To właśnie oznacza nie-dwoistość.

Teraz nie wiem jak wy, ale kiedy o tym myślę, trudno mi nawet pojąć, jak to jest postrzegać pustkę w sposób niedwoisty. Dzieje się tak, ponieważ zawsze istnieje poczucie, że podmiot postrzega przedmiot – zawsze. Wraz z tym pojawia się naprawdę istniejący podmiot i prawdziwie istniejący przedmiot. I zgadzamy się na to, chwytamy się tego. Ale kiedy masz bezpośrednią percepcję pustki, nie pojawia się żadna konwencjonalność zjawiska. Więc kiedy mówimy: „Bez formy, bez uczucia, bez rozróżniania…”, musisz umieścić „wewnętrznie istniejącą” przed tym wszystkim – tak, aby cała ta lista rzeczy, które mają nadejść, sugerowała, że ​​istnieje przed nimi wszystkimi z natury.

Kiedy mówimy: „Bez formy, bez uczucia, bez rozróżniania, bez czynników kompozycyjnych (lub warunkujących), bez świadomości” – to jest pięć skupisk. Tak naprawdę nie istnieją. „Bez oka, bez ucha, bez nosa, bez języka, nie ciało, bez umysłu” – to sześć zdolności zmysłowych, dzięki którym pojmujemy przedmioty. Następnie obiekty, które pojmują: „Brak formy (brak wzroku), bez dźwięku, bez zapachu, bez smaku, bez przedmiotów dotykowych, bez zjawiska”. Władza, przedmiot i (zbliżamy się do) świadomość, żadna z tych rzeczy nie istnieje z natury. Wszystkie istnieją zależnie. Tak więc: „Nie ma elementu oka i tak dalej, aż do żadnego elementu umysłu, a także do żadnego elementu świadomości mentalnej” – tutaj negujemy osiemnaście elementów lub osiemnaście składników. Obejmuje to sześć obiektów, sześć zdolności zmysłów i sześć świadomości. Więc mówi, że wszystko, nasz umysł, zmysł zmysłu, przedmiot, wszystkie te rzeczy powstają w zależności. Żaden z nich nie istnieje z natury. „Nie ma ignorancji ani wyczerpania ignorancji i tak dalej, aż do braku starzenia się i śmierci i nie ma wyczerpania starzenia się i śmierci” – to mówi o dwunastu ogniwach współzależnego powstawania, które zaczynają się od ignorancji, a kończą wraz ze starzeniem się i śmiercią. Te dwanaście linków mówi o tym, jak odradzamy się w samsarze. Te dwanaście ogniw jest również pozbawionych wrodzonej egzystencji; a ich ustanie lub wyczerpanie jest również pozbawione wrodzonej egzystencji.

Awalokiteśwara mówi, że wszystko, czego nasz umysł próbuje uchwycić jako istniejące, mówi: „Zapomnij o tym! Zapomnij o tym! Nic z tego z natury nie istnieje. Zapomnij o tym." Nasz umysł jest zawsze: „No cóż, jeśli nie mogę się tego trzymać, będę się tego trzymać”.

„Podobnie nie ma cierpienia, źródła, ustania ani ścieżki…” Co to jest? Cztery Szlachetne Prawdy; i tak naprawdę nie istnieją. Nie mają żadnej własnej natury.

„Brak wzniosłej mądrości” – mądrość, która ma nas wyzwolić, nie jest też naprawdę istniejącą zjawiska.

„Brak osiągnięcia, a także brak nieosiągnięcia.” „Osiągnięcie” wyzwolenia lub oświecenia – to również tak naprawdę nie istnieje. I dopóki tam nie dotarliśmy, „nieosiąganie” – które również tak naprawdę nie istnieje. Tak więc wszystko, czego nasz umysł zdecydowanie próbuje się uchwycić, nie istnieje w sposób, w jaki nam się wydaje.

To była cecha pustki; naprawdę wyjaśnia, czym jest pustka.

4. Przedmiot lub pole doświadczenia pustki

Teraz jest przedmiotem lub polem doświadczenia pustki. Od teraz aż do końca punktu piątego mówi to również o drodze do osiągnięcia ścieżki zaprzestania uczenia się. Widać, że tutaj również przechodzimy przez pięć ścieżek mahajany.

Dlatego Siariputro, ponieważ nie ma osiągnięcia, bodhisattwowie polegają na doskonałości mądrości i trwają w niej; ich umysły nie mają przeszkód i strachu. Przechodząc całkowicie poza perwersję, osiągają ostateczny stan poza smutkiem. Również wszyscy Buddowie, którzy doskonale przebywają w trzech czasach, opierając się na doskonałości mądrości, stają się przejawionymi i kompletnymi Buddami w stanie niezrównanego, doskonałego i całkowitego przebudzenia.

Zatem obiekt lub pole doświadczenia: „Dlatego Siariputro, ponieważ nie ma (z natury rzeczy) osiągnięcia, bodhisattwowie polegają na doskonałości mądrości i trwają w niej”. Co jest ostateczne? obiekt schronienia dla bodhisattwa? To mądrość urzeczywistnia pustkę. Czasami pustka samej wrodzonej egzystencji nazywana jest doskonałością mądrości, ponieważ jest przedmiotem tej mądrości. To jest przedmiot lub pole doświadczenia mądrości.

5. Korzyści lub cechy mądrości

Następnie punkt piąty to korzyści lub cechy tej mądrości. Ponieważ bodhisattwowie polegają na nich, jakie korzyści odnoszą? „Ich umysły nie mają przeszkód ani strachu”. Nie boją się samsary i nie tkwią w swoim samozadowoleniu słuchaczjest nirwana. Oni też nie mają tego strachu. Mają tak zwaną nietrwałą nirwanę.

„Przejście całkowicie poza perwersyjność” – więc nigdy więcej błędnych koncepcji, nigdy więcej ignorancji, nigdy więcej złego chwytania – „osiągają ostateczny stan poza smutkiem”. Ostatecznym stanem poza smutkiem jest pełne oświecenie, ta nietrwała nirwana. Nazywa się to nietrwaniem, ponieważ nie trwa w samsarze. [Jest to podobne lub] podobne do nirwany arhata [która również nie trwa w samsarze]. Ale nie trwa też w nirwanie arhata, która jest stanem osobistego spokoju. Zamiast tego przeszła całą drogę do pełnego oświecenia, gdzie wyeliminowano nawet zaciemnienia poznawcze. Umożliwia to bodhisattwa zostać Budda i pracować dla dobra czujących istot bez żadnych przeszkód, aż samsara się skończy.

6. Owoce mądrości

Następnie owoc mądrości jest następny. To mówi o tym, jak osiągasz oświecenie poprzez poleganie na doskonałości mądrości na pięciu ścieżkach.

Tak więc „Ponadto wszyscy Buddowie, którzy doskonale przebywają w trzech czasach (przeszłości, teraźniejszości i przyszłości), polegając na doskonałości mądrości, stają się przejawionymi i kompletnymi Buddami” – usunęli wszystkie zaciemnienia i rozwinęli wszystkie cechy –” stan niezrównanego, doskonałego i całkowitego oświecenia.” Byli więc w stanie przekroczyć wszystkie ścieżki i dojść do pełnego oświecenia, ścieżki bez dalszej nauki.

7. Mantra mądrości

Punkt siódmy to mantra Mądrości. To, co mieliśmy wcześniej, to „szersze” wyjaśnienie dla tych, którzy mieli skromniejsze wydziały. Teraz Siariputra udzieli odpowiedzi dla tych o naprawdę zaawansowanych i wysokich zdolnościach. Robi to w kategoriach mantra. Mantra oznacza ochronę umysłu przed skazami.

Dlatego też mantra doskonałości mądrości, mantra wielkiej wiedzy, niezrównany mantra, równy niezrównanemu mantraThe mantra to, co dogłębnie uspokaja wszelkie cierpienie, ponieważ nie jest fałszywe, powinno być znane jako prawda. The mantra o doskonałości mądrości głosi: tayata brama brama paragate parasamgate bodhi soha.¹

Siariputra, a bodhisattwa, wielka istota, powinna ćwiczyć się w takiej głębokiej doskonałości mądrości.

Tak więc „te mantra doskonałości mądrości, mantra wielkiej wiedzy” – ponieważ zna wielką pieczęć, wielką pustkę obiektu. Więc to jest wielka wiedza. Zna ten obiekt. „… niezrównany mantra”—tak zwane, ponieważ nie ma mantra to jest wyższe i lepsze – „równy niezrównanym” mantra”—innymi słowy, nie ma mantra to równa się temu mantra. „…ten mantra który dogłębnie uspokaja wszelkie cierpienie” – uwalnia nas więc od samsary, a także od samozadowolenia nirwany.

"The mantra”, właściwie mądrość, to nie są słowa mantra. Oznacza mądrość, ponieważ to mądrość faktycznie chroni umysł – „ponieważ nie jest fałszem, należy ją nazywać prawdą” – to, co mówi, jest całkowicie nieoszukańcze i możemy jej ufać.

"The mantra o doskonałości mądrości głosi: tayata brama brama paragate parasamgate bodhi soha".

Tayata: „tak jest”

brama: oznacza „idź”. Właściwie oznacza to „zniknął”. Jego Świątobliwość wyjaśnia to w czasie przeszłym: „Przeminęło, przeszło, przeszło, przeszło całkowicie poza”

Bodhi: "oświecenie"

tak: „Niech tak będzie” lub „Niech tak się stanie”

Pierwszy brama jest ścieżką akumulacji; druga brama—ścieżka przygotowania; paragat— ścieżka widzenia; parasamgat-ścieżka medytacja; bodhi— ścieżka, w której nie trzeba się już uczyć.

Widzisz, jak wcześniej Awalokiteśwara udzielił tej odpowiedzi, która mówiła o tym, jak ty medytować na pustkę tymi pięcioma ścieżkami; jak rozwijasz swoje rozumienie pustki, zaczynając od niczego i przechodząc przez zakończenie. Cały ten proces: czym jest pustka, jak ją realizujesz, jak używasz jej do oczyszczenia umysłu i osiągnięcia oświecenia, streszcza się w tym mantra tayata brama brama paragate parasamgate bodhi soha. Możesz pomyśleć o pięciu ścieżkach, kiedy mówisz: mantra.

„Shariputra, a bodhisattwa, wielka istota, powinna trenować w tak głębokiej doskonałości mądrości” – jeśli jesteś bodhisattwa a chcesz trenować w głębokiej doskonałości mądrości, oto co musisz zrobić.

Zatwierdzenie

Teraz następna część to aprobata odpowiedzi udzielonej przez Awalokiteśwarę [na pytanie Siariputry]. Czy możesz sobie wyobrazić mówienie o pustce w obecności Budda, podczas Buddasiedzi tam? Buddajest w medytacja a ty to wyjaśniasz? Niektórzy ludzie mogą powiedzieć: „No cóż, wiesz, Buddanie uczy. To tylko Awalokiteśwara. Co on wie? Jest taki jak ja. Nie muszę słuchać tego, co mówi. Aby przezwyciężyć to, że masz Budda wychodząc z jego medytacja i mówiąc: „Dobrze, dobrze” i potwierdzając to, co powiedział Awalokiteśwara.

Wtedy Błogosławiony powstał z tego skupienia i powiedział do Przełożonego Awalokiteśwary: bodhisattwa, wielka istota, że ​​mówił dobrze. „Dobrze, dobrze, o dziecko rodu. Tak to jest. Skoro tak jest, tak jak ujawniłeś, głęboka doskonałość mądrości powinna być praktykowana w ten sposób, a tathagatowie również będą się radować.

Kiedy Błogosławiony to powiedział, Czcigodny Siariputro, Przełożony Awalokiteśwaro, bodhisattwa, wielka istota i całe zgromadzenie uczniów, jak również światowe istoty – bogowie, ludzie, półbogowie i duchy – byli zachwyceni i wysoko wychwalani tym, co zostało powiedziane przez Zrealizowanego”.

Tak więc: „Wtedy Błogosławiony powstał z tego skupienia i rzekł do Przełożonego Awalokiteśwary: bodhisattwa, wielka istota, że ​​mówił dobrze. "Dobrze dobrze." Więc powiedziałeś to dokładnie na miejscu. On nie wychwala Awalokiteśwary. Mówi wszystkim innym na widowni: „Słuchaj tego, co powiedział, ponieważ powiedział to dobrze”.

I nazwał go „dzieckiem rodu”, ponieważ jest bodhisattwa niedługo zostanie Budda. „Tak to jest” – jak powiedziałeś. I: „Skoro tak jest, tak jak to ujawniłeś, głęboka doskonałość mądrości powinna być praktykowana w ten sposób” – powinniśmy praktykować zgodnie z tym, jak wyjaśnił Awalokiteśwara, a jeśli to zrobimy, „tathagatowie (Buddowie) będą radujcie się także”. Dlaczego Buddowie będą się radować? Ponieważ ich jedynym celem stania się buddami było przyniesienie nam korzyści i pomoc w osiągnięciu wyzwolenia i oświecenia, a na koniec praktykujemy i robimy to. Zatem Buddowie i bodhisattwowie byli tak szczęśliwi. Cieszymy się, gdy ludzie dają nam prezent; są szczęśliwi, kiedy jesteśmy oświeceni.

Następna część mówi o tym, jak wyznawcy, reszta słuchaczy, jak są zadowoleni i jak biorą sobie te nauki do serca.

Tak więc: „Kiedy Błogosławiony to powiedział, Czcigodny Siariputro, Przełożony Awalokiteśwaro, bodhisattwa, wielka istota i to całe zgromadzenie uczniów” – a więc wszyscy słuchacze i samotni realizatorzy – „jak również ziemskie istoty” – czyli dewy, ludzkie istoty, półbogowie, duchy, prawdopodobnie mrówki które były na Szczycie Sępa, pająki i wszystkie te istoty. Każdy był „zachwycony i bardzo chwalony tym, co powiedział Zrealizowany”. W tym momencie zdali sobie sprawę, że cały ten dialog został faktycznie zrobiony pod inspiracją Budda i w ten sposób zostało powiedziane przez Błogosławionego – do tego czasu… Budda.

Zrobiliśmy to!!! [oklaski] Teraz musimy to tylko urzeczywistnić.

Publiczność: Czy powtórzyłbyś tłumaczenie mantra?

Czcigodny Thubten Chodron: „Przeminęło, przeszło, wyszło poza, przeszło całkowicie poza, oświecone (lub przebudzone). Niech tak będzie." (Lub „Niech to się stanie” lub „Niech te błogosławieństwa zapadną”).

Kiedy to śpiewamy, jest o czym myśleć, prawda? Naprawdę podoba mi się w tym to, że jest w tym cała scena. Możesz tam siedzieć i wyobrażać sobie, że wszystko się dzieje. Na Szczycie Sępa — wszyscy tam siedzą, ten dialog się dzieje i co mówią. To naprawdę bardzo inspirujące. To tak, jakbyś przeżywał to na nowo lub odtwarzał, kiedy recytujesz sutrę.

To bardzo szczęśliwe, że mogę słyszeć tego rodzaju nauczanie. Powinniśmy naprawdę o tym pomyśleć, zapamiętać i zastosować w praktyce tak bardzo, jak to możliwe. Nawet jeśli nie rozumiemy wszystkiego, ja na pewno nie – wszyscy jesteśmy w trakcie treningu. Wszyscy słuchamy, kontemplujemy i medytujemy, a potem powoli, powoli, nasze zrozumienie się pogłębi. Wtedy rzeczywiście będziemy mogli wejść na pierwszą ścieżkę, drugą, trzecią, czwartą, a następnie osiągnąć stan Buddy.

Poświęćmy.

---

1. Przeminęło, przeszło, wyszło poza, przeszło całkowicie poza, przebudzone, niech tak będzie! ↩