Medytując nad śmiercią i nietrwałością

• Gdzie medytacja o śmierci i nietrwałości pasuje do sekwencji
• Jak ważny jest medytacja o śmierci jest
• Kwestionowanie status quo

Przechodzimy do trzeciej zwrotki:

Przerażony palącym płomieniem cierpienia w niższych królestwach,
z całego serca przyjmujemy schronienie w Trzy klejnoty.
Natchnij nas, abyśmy gorliwie starali się praktykować środki
za porzucenie negatywności i gromadzenie cnót.

Werset ten zaczyna się słowami: „Przerażony palącym płomieniem cierpienia niższych wymiarów” (w lamrim dotychczasowy medytacja o niefortunnych ponownych narodzinach), po którym następuje: „Przyjmujemy szczere schronienie w Trzy klejnoty”. To następne medytacja lamrim. A następnie „Zainspiruj nas do gorliwego praktykowania środków pozwalających na porzucenie negatywności i gromadzenie cnót” medytacja on karmy, czyli następna.

Wtedy powiecie: „Co się stało ze śmiercią i nietrwałością?” Czy to umarło? [śmiech] W rzeczywistości jest o tym mowa w drugim i trzecim wersecie. W drugim wersecie, kiedy mówiliśmy o naszym drogocennym ludzkim życiu i uczestnictwie w jego istocie, czyniąc je wartościowym i nie rozpraszającym się bezsensownymi sprawami tego życia, jednym z antidotum na osiem światowych trosk, które nas rozpraszają, jest medytacja o śmierci i nietrwałości. Następnie podobnie medytacja o śmierci i nietrwałości jest tym, co musimy zrobić, abyśmy choć trochę odczuli możliwość niefortunnego odrodzenia. Ponieważ jeśli nie myślimy o naszej śmierci, nie będziemy myśleć o tym, co będzie po niej.

Połączenia medytacja o śmierci i nietrwałości jest naprawdę bardzo ważny. Mówią, że jeśli rano nie pamiętasz o śmierci i nietrwałości, zmarnujesz swój poranek, jeśli nie będziesz o tym pamiętać po południu, zmarnujesz popołudnie, a jeśli nie będziesz o tym pamiętać w nocy, zmarnuję twoją noc. Chodzi o to, że fakt, że umrzemy i nie będziemy istnieć wiecznie, jest tym, co działa jak lustro, które każe nam zadać sobie pytanie: „Co ja robię w życiu? A co jest wartościowego w moim życiu? A kiedy umrę, kiedy spojrzę wstecz na swoje życie, z czego będę się cieszył, a czego będę żałował? Fakt naszej śmiertelności stawia nas przed tymi bardzo ważnymi pytaniami. I te pytania, jak sądzę, są najważniejszymi, jakie kiedykolwiek musimy zadać w naszym życiu, na temat „jaki jest sens mojego życia?” Co jest wartościowe w naszym życiu?

Tak często w naszym społeczeństwie ludzie nie lubią zadawać takich pytań. Boją się tego, ponieważ podważa to status quo. Rzuca wyzwanie wszystkim „powinien”, „powinien” i „powinien być”, z którymi dorastasz, jacy powinniście być, co powinniście robić, mieć, zachowywać się i tak dalej . I mówiąc: „no, umrę, więc jakie znaczenie mają te wszystkie rzeczy, które powinienem i powinienem mieć, jeśli mam umrzeć i oddzielić się od nich wszystkich. Tak więc całe to zadawanie pytań może być przerażającym procesem dla ludzi, ponieważ im bardziej jesteś do czegoś przywiązany, tym trudniej jest powiedzieć: „Popełniłem błąd w tym, co zrobiłem, źle ustaliłem priorytety”. Ponieważ jeśli jesteś bardzo przywiązany, a wtedy twojemu ego jest tak trudno powiedzieć: „Źle ustaliłem priorytety i teraz muszę zmienić priorytety i zrobić coś inaczej. Dla niektórych osób ten proces jest bardzo przerażający, ponieważ często popadają w samoosądzanie. Nie muszą wdawać się w samoosądzanie, mogą powiedzieć: „W tamtym okresie życia działałem automatycznie, ponieważ nikt nigdy nie powiedział mi:„ Pomyśl o śmierci i nietrwałości”. Teraz mam to przed sobą, to naprawdę ważne, aby o tym pomyśleć, a teraz naprawdę ożywia moje życie, dając mi wiele oomph oraz odwagę i entuzjazm, aby żyć moim życiem w inny sposób. Więc ludzie mogliby spojrzeć na ten proces samokontroli w ten sposób. Nie muszą patrzeć na to w ten sposób: „Och, śmierć i nietrwałość mówią mi, że wszystko, co do tej pory zrobiłem w życiu, jest bezużyteczne i dlatego jestem zły”. Widzisz, gdzie popełniamy błąd? Zawsze dodajemy do tego „A ja jestem zły”. Co, dlaczego musimy dodać „i jestem zły”? To nie ma z tym nic wspólnego.

Kiedy oceniamy nasze życie w tym lustrze „to nie będzie trwało wiecznie, więc co jest naprawdę znaczące?” To pomaga nam jasno określić, co jest ważne, a co bezużyteczne. I może rzeczywiście sprawić, że nasz umysł będzie całkiem jasny, dość silny w podążaniu za tym, co wiemy, że jest naprawdę prawdziwe i znaczące. Oczywiście, czasami w naszym życiu nie wiemy, co jest prawdziwe i znaczące. To pasuje do tego, jakie mamy szczęście, że mamy cenne ludzkie życie, w którym spotkaliśmy się z naukami, które zapewniają nam alternatywę do przeanalizowania, aby zobaczyć, czy jest to znacząca alternatywa. Jak cenne jest nasze życie, że spotkaliśmy się z naukami, widzimy pewne alternatywy. A potem mieć inspirację, by naprawdę podążać za tym i robić to, zamiast żyć automatycznie, robić to, co wydaje nam się, że powinniśmy robić, a potem dojść do punktu, w którym umieramy i powiedzieć: „Co ja zrobiłem spędzić całe życie na robieniu?” Bo w chwili śmierci to jest nasze karmy to przychodzi z nami, podczas gdy wszystkie rzeczy, które spędziliśmy na robieniu przez całe życie, aby zadowolić innych ludzi i być tym, kim powinniśmy być, wszystkie te rzeczy zostają w tyle.