Kultywowanie konwencjonalnej bodhicitty

• Pytania i odpowiedzi
• Czcza gadanina, błędne poglądy
• Różnica między kochaniem siebie a chwytaniem się siebie
• Umysł medytacja w czasie śmierci
• Ignorancja użalania się nad sobą i złej jakości obraz siebie
• Wprowadzenie do części tekstu o tym, jak uprawiać konwencjonalne bodhiczitta

MTRS 19: Zalety bodhiczitta, Część 1 (pobieranie)

Motywacja

Pielęgnujmy naszą motywację i myślmy o życzliwości, jaką otrzymaliśmy od innych istot. Na przykład tylko w ostatnim tygodniu, odkąd ostatnio mieliśmy zajęcia: jedzenie, które jedliśmy, które zostało przygotowane, wyhodowane i przetransportowane przez innych, lekarstwa, które otrzymaliśmy dzięki uprzejmości innych, wszystkie rzeczy, które używane w tym ostatnim tygodniu, które powstały dzięki wysiłkom innych. Konkretne życzliwości, które mogły być skierowane w szczególności do nas, oraz ogólne akty dobrej woli, które zostały wykonane przez osoby na urzędach publicznych lub urzędach państwowych pracujących dla nas. Poczujmy się więc głęboko połączeni, splecieni ze wszystkimi innymi istotami. I mocno życzcie, aby byli wolni od cierpienia, a nie tylko od cierpienia typu „auch”; ale niech będą wolni od posiadania ciało i umysł pod wpływem nieszczęścia i karmy. Życzenie im ze współczuciem uwolnienia się od dukkha jest bardzo dobre, ale nie doprowadzi ich do wyzwolenia. Musimy działać. A ponieważ stan buddy jest stanem, w którym mamy najlepsze narzędzia, najskuteczniejsze narzędzia przynoszące korzyść, chcemy osiągnąć stan buddy. Dlatego podejmujemy tę decyzję nie tylko po to, by osiągnąć stan buddy jako odległą rzecz, ale także po to, by stworzyć przyczyny stanu buddy, które zaczynają się teraz; iw ten sposób pracować dla dobra czujących istot teraz, jak również w przyszłości. Stwórzmy więc motywację do wspólnego dzielenia się Dharmą tego wieczoru.

Pytania i odpowiedzi

Mamy więc wiele pytań w tym tygodniu. Ludzie byli zajęci myśleniem.¹

Bezczynna rozmowa i odrodzenie

Więc ktoś mówi, że robił przegląd życia, cofając się i myśląc o tym karmy i negatywne działania, destrukcyjne działania, które popełnili, więc przede wszystkim pytają, dlaczego czcza gadka…. („Bezczynny” to idol, [śmiech], więc myślę, że to idolizacja bohaterów sportu, idolizacja gwiazd filmowych. Więc czy to bezczynność, czy idol, to to samo.) Ale dlaczego prowadzi to do nędznego odrodzenia. Mówi więc: „Rozumiem niektóre wady. To marnuje dużo czasu, ale dlaczego miałoby prowadzić do złego odrodzenia?” [Czcigodny Chodron przeformułowuje teraz swoje pytanie] Ponieważ zwykle myślimy o rzeczach, które prowadzą do złych odrodzeń, jako o rzeczach wyraźnie, oczywiście, naprawdę okropnych; ale co jest złego w odrobinie czczej gadaniny tu i tam?

Cóż, rzecz w tym, że jeśli przyjrzymy się naszej czczej gadaninie, zwykle zawiera ona inne słowne niecnoty. TAk? Czy zauważyłeś kiedyś, że kiedy dużo gadasz, bardzo łatwo wyolbrzymiasz rzeczy, bo chcesz utkać dobrą historię, bo o to chodzi w czczej gadaninie. Więc kiedy po prostu rozmawiasz bezczynnie o tym i tamtym, cóż, jaki jest jeden z naszych ulubionych tematów? Co robią inni ludzie. Więc odrzucamy to, co robią inni ludzie i mówimy źle o nich za ich plecami, tworząc dysharmonię. A potem, co jeszcze robimy, kiedy mamy czczą gadkę? Cóż, czasami wściekamy się na osobę, z którą rozmawiamy. Lub dokuczamy im w sposób, który jest bolesny; wyśmiewamy ich. Coś w tym stylu. Widzicie więc, jak łatwo jest z bezczynną rozmową, gdy nasza mowa jest niekontrolowana, że ​​wpływa na wszelkiego rodzaju inne tematy. A jeśli pomyślisz o marnowaniu czasu kogoś, kto naprawdę chce praktykować Dharmę, wciągając go w dyskusję o filmach, rynku nieruchomości i tym podobnych rzeczach, to możesz zobaczyć, że jest to szkodliwe nie tylko dla tej osoby, ale także dla wszystkich innych ludzi, na których ta osoba może pozytywnie wpłynąć.

Czytałem coś w jednym z komentarzy do sutry palijskiej. Nie mam go teraz przy sobie, ale sedno tego było Budda mówił o czczej gadaninie i wspominał takie tematy: A więc polityka, wojna, broń, seks, rozrywka i sport, i to, co robią różni ludzie, kupowanie i sprzedawanie rzeczy i wszelkiego rodzaju rzeczy . Wspomniał więc o tych tematach. Ale potem naprawdę wyjaśnił, że to sposób, w jaki rozmawiasz na te tematy, faktycznie staje się czczą rozmową.

Ponieważ mówił, że jeśli rozmawia się o tych tematach w takim sensie, że pojawiają się i przemijają, że są nietrwałe, a więc nie ma czegoś, czego można by się trzymać jako trwałego szczęścia, to jest to dobry sposób, aby o tym mówić. Jeśli mówisz o przyjemności seksualnej i robieniu tego, ale mówisz o tym w takim sensie, że może to pomóc komuś w Dharmie. Lub jeśli mówisz o ekonomii i o tym, za co się kupuje i sprzedaje rzeczy, ale mówisz o tym w sensie wad przywiązania do tych rzeczy, to jest to coś przydatnego dla twojej praktyki Dharmy. Tak więc cała sprawa zależy nie tyle od tematu, co od tego, jak o nim mówisz. I oczywiście wiele będzie zależeć od twojej motywacji do mówienia.

Zły widok

Następnie drugie pytanie: „Czy zły widok jako droga ograniczona do cynizmu karmy i odrodzenie itp. A co z wiarą, że pełne przygód życie seksualne jest szczęściem lub robieniem czegoś, o czym wiesz, że jest złe, ale usprawiedliwianiem tego zachowaniem innej osoby, na przykład kradzieżą czegoś z pracy, która nie jest wystarczająco płatna. Czy to są błędne poglądy jako ścieżki, czy też są to po prostu ignorancja, a może jedno i drugie?”

Powiedziałbym, że są błędne poglądy jako czynnik mentalny, który jest częścią ignorancji i że oni też są zły widok jako ścieżka, jako ścieżka karmiczna. Podczas gdy zły widok jest zwykle opisywane jako brak wiary w przyczynę i skutek karmiczny, brak wiary w oświecenie i odrodzenie, tego typu rzeczy. Ale Jego Świątobliwość ostatnio mówił, że to brzmi jak zły widok ogranicza się tylko do ludzi, którzy mają filozofię widoki. I powiedział, że tak naprawdę po samej myśli: „Och, to, co robię, nie ma żadnego wpływu na nikogo innego”, że tak naprawdę jest to zły widok. Lub po prostu mieć pogląd: „To, co robię, nie ma znaczenia, kogo to obchodzi”, to jest rodzaj zły widok. Więc jeśli takie są błędne poglądy, wtedy powiedziałbym widoki które widzą szczęście w tym, co nie jest szczęściem, też jest rodzajem szczęścia zły widok ponieważ naprawdę odciąga cię od właściwego działania i działa w taki sam sposób jak błędne poglądy. Do przykładu kradzieży z pracy, która nie jest wystarczająco płatna; jeśli ci to pomaga, działa jako podstawa do tworzenia innych rodzajów niecnotliwych działań.

Bardzo mnie cieszą takie pytania, ponieważ oznacza to, że ludzie myśleli o Dharmie.

Tak więc w zeszłym tygodniu odbyliśmy całą dyskusję o naszych dolegliwościach, stanach psychicznych złość, są spowodowane przez karmy. Więc ta osoba, która zadała pytanie, powiedziała, że ​​teraz rozumie podstawowe zamieszanie, ponieważ mówimy o przyczynowo zgodnych działaniach, które są podobne do doświadczenia i które są podobne do nawyku tego, co robisz. Mówiła więc: „Doświadczam” nieszczęść, więc postrzegałam to jako doświadczenie spowodowane przez karmy ale rozumiejąc teraz, że przyczynowo zgodny wynik to tak, jakby doświadczenie oznaczało pewne sytuacje, w których się znajdujesz”. To tak dla wyjaśnienia.

Karma: zbyt dosłowna lub niedosłowna

A potem powiedzieli, że w zeszłym tygodniu mówiłem o nie przyjmowaniu niektórych zeznań karmy dosłownie. Na przykład ten jeden przykład, że jeśli nazwiesz kogoś kaczką, urodzisz się jako kaczka pięćset razy. Postrzeganie tego jako jednej akcji bez żadnego innego rodzaju karmy zaangażowanych nie będzie tego, czego potrzeba, abyś urodził się jako kaczka pięćset razy. Z pewnością będą musiały być z tym związane inne niecnotliwe działania. Potem mówili, cóż, czy to znaczy, że nie powinniśmy zabierać tutaj wszystkich innych rzeczy karmy dosłownie?

Nie, powiedzmy sobie jasno. Mówiłem o stwierdzeniach, które brzmiały naprawdę daleko, jak tego rodzaju. Lub jak recytowanie om mani padme hum raz, a nie urodzisz się w niższym królestwie. Takie stwierdzenia, że ​​jeśli użyjesz rozumu i logiki, łatwo zrozumieć, że są one wypowiedziane jako nakaz moralny lub jako sposób na zainspirowanie kogoś do praktyki. Nie są one powiedziane w sposób, który należy [brać] dosłownie. Ale kiedy słyszymy, że jeśli zdradzasz swojego partnera, spowoduje to, że będziesz mieć dysharmonijne relacje. Tę jedną możesz wziąć dosłownie, ponieważ taka jest jej karmiczna reperkusja. Więc nie zrozumcie mnie źle, kiedy mówię o niebraniu niektórych rzeczy dosłownie. Mówię o rzeczach, których można aktywnie używać rozumu i logiki, aby powiedzieć, że nie należy ich brać dosłownie. Ale rzeczy, które wyraźnie, jeśli robisz, jeśli coś tworzysz, jeśli robisz coś pod wpływem ignorancji, złość, przywiązanie, a jest to czynność kompletna, przyniesie szkodliwy skutek. To jedna z czterech cech karmyprawda? A więc: bierzesz tak, jak jest powiedziane. Więc chcę po prostu wyjaśnić to ludziom, ponieważ nasz umysł mówi: „Cóż, jeśli rozumiem, że to dotyczy mnie, a moje ego tego nie lubi, więc musiała uwzględnić to w rzeczach, których nie należy brać dosłownie ”. Mmmmm. Nie. Uważaj na ten.

Wspomniała tutaj również o fragmencie z pism świętych, a to dlatego, że mówiłeś, że niektóre rzeczy należy brać dosłownie. I tak, tutaj Budda mówił o swoim doświadczeniu tuż przed osiągnięciem oświecenia, gdzie dzięki boskim oczom – boskie oko jest rodzajem mocy psychicznej, dzięki której możesz widzieć rzeczy w różnych wszechświatach i w różnych okresach czasu, a konkretnie jednym ze sposobów użycia jest zobaczenie, jak istoty umierają i rodzą się na nowo. I tak, Budda w noc swojego oświecenia był w stanie ćwiczyć to boskie oko. A to, co zobaczył, powiedział [nie podano żadnego cytatu w tekście],

Widziałem istoty odchodzące i pojawiające się ponownie, gorsze i lepsze, piękne i brzydkie, szczęśliwe i nieszczęśliwe. Zrozumiałem, jak istoty przemijają zgodnie ze swoimi czynami, stąd te wartościowe istoty…

„Te godne istoty?” Sprawdźmy inną sutrę i zobaczmy, czy ona też tak mówi. Ale powiedzmy, że te istoty, które były,

… źle prowadzony w ciałomowie i umyśle, oszczercy szlachetnych, niesprawiedliwi w swoich widoki, dając efekt zły widok w swoich działaniach, o rozwiązaniu ich ciało po śmierci pojawili się ponownie w stanie nędzy, w złym miejscu przeznaczenia, w zatraceniu, a nawet w piekle. Ale te godne istoty, które były dobrze prowadzone w swoich ciałomową i umysłem, a nie złorzeczącymi szlachetnych, prawymi w swoich działaniach, wprowadzającymi w życie prawy pogląd w swoich działaniach, o rozwiązaniu ciało po śmierci pojawili się ponownie w dobrym miejscu przeznaczenia, nawet w niebiańskich światach.

Więc, tam Budda mówi, że widział to na podstawie własnego doświadczenia. Tak więc oświadczenie jest również wyraźną wskazówką, że Budda mówi o odradzaniu się w sutrach. To bardzo jasne i oczywiste. A także bardzo jasne i oczywiste, co jest przyczyną nieszczęśliwych odrodzeń, jaka jest przyczyna szczęśliwych odrodzeń.

Spontaniczne odrodzenie

[Czyta pytanie] Więc myśląc o tych jagodach jałowca, Lama Tsongkhapa wspomniał, że jako ludzie, zwierzęta i głodne duchy rodzimy się z matek. Jak rodzą się bogowie i istoty piekielne? Bo zwykle mówi się, że to spontaniczne porody. Ta osoba mówi: „To kłóci się z moją nową praktyką postrzegania wszystkiego jako produktu przyczyn”.

Spontaniczne narodziny nie oznaczają odrodzenia bez przyczyny. Spontaniczne narodziny oznaczają, że umierasz, a potem odradzasz się. Nie musisz czekać na rodziców. To właśnie oznacza spontaniczność. Po prostu umierasz, a odrodzenie przychodzi spontanicznie, bardzo szybko, bo nie musisz czekać na rodziców. Więc nie rodzisz się z łona; nie rodzisz się z jajka. Nie ma żadnego rodzaju czasu ciąży ani takich rzeczy. Tak więc istoty w piekle i niektórych boskich królestwach, myślę, że większość boskich królestw, a następnie zdecydowanie istoty w królestwie bez formy i królestwie formy; następnie istoty, które narodzą się w takich sytuacjach, a potem, kiedy umrą w swoim poprzednim życiu, ponieważ ich karmy jest tam dojrzała i tyle karmy jest przyczyną tego nowego odrodzenia, wtedy po prostu spontanicznie pojawiają się w następnej chwili w tych wymiarach. Rozumiem? Taki jest sens spontaniczności.

W bezkształtnym królestwie nie ma ciało. W sferze formy mamy subtelny rodzaj ciało. nie wiem, może tzw karmy po prostu sprawia, że ​​cały materiał łączy się w ten sposób. Shuu! [tj. fuj; gestykulując] Może atomy łączą się; [to] musi być czymś takim – że umysł z tego powodu manifestuje się w jakiś sposób ciało a materiał się z tym zgadza. Oczywiście możesz być np bodhisattwa a następnie zamanifestuj się w królestwie piekła i obserwuj, jak rodzą się tam istoty, kiedy próbujesz im pomóc, a one ci się opierają. Urodzenie się w piekle wymaga wielkiej odwagi. Czy możesz sobie wyobrazić? Desperacko próbujecie pomóc istotom, a one mówią: „Słuchajcie, mam zbyt wiele problemów; Nie mogę zwrócić na ciebie uwagi. Lub postrzegają cię jako wroga, próbującego ich zabić, zamiast jako wroga bodhisattwa próbując im pomóc.

Trzecie z ośmiu cierpień — jak to jest sformułowane

Teraz ta osoba mówi w zeszłym tygodniu w wersecie o ośmiu cierpieniach: Ja dałem trzecie cierpienie inaczej, niż oni to słyszeli wcześniej. Ponieważ w niektórych przypadkach można usłyszeć, jak trzeci to „Rozstanie z tym, co lubisz”, a ja opisałem to jako „Zdobycie tego, co lubisz i bycie z tego niezadowolonym”. Cóż, można to usłyszeć na różne sposoby. Istnieją różne sposoby ich prezentacji. Moim zdaniem nieotrzymanie tego, czego chcesz i rozstanie z tym, co lubisz, są bardzo podobne, prawda? Jeśli więc jedno z nich już nie dostaje tego, czego chcesz, oznacza to, że jesteś odsunięty od tego, co lubisz — prawda? TAk? Więc widzę je jako bardzo podobne, więc inaczej to opisując, to ty to rozumiesz, a potem to jest niezadowalające.

Często też, kiedy czasami patrzysz na różne listy, czasami nacisk kładzie się na taki lub inny sposób. Już sam sposób, w jaki się o tym mówi, podkreśla jeden lub drugi aspekt. Więc nie przejmuj się czasami, gdy rzeczy nie są dokładnie takie same.

Źródło dolegliwości: egocentryzm czy egocentryzm?

[Odczytywanie pytania] „Czasami wydaje się, że nauki mówią, że nieszczęścia powstają w wyniku egoizmu, egocentryzm.... "

Nie lubię używać terminu kochanie siebie, ponieważ powinniśmy dbać o siebie, prawda? nie sądzisz? Myślę, że kochanie siebie to bardzo kiepskie tłumaczenie, ponieważ przeciwieństwem kochania siebie jest nienawiść do samego siebie, a tego już mamy dość i to jest bardzo egocentryczne. Myślę więc, że musimy cenić siebie, ponieważ jesteśmy istotami ludzkimi z potencjałem, by stać się Budda. Ale nie chcemy być zaabsorbowani sobą i egocentryczni. Więc użyjmy tego terminu, myślę, że jest o wiele dokładniejszy. Tak więc całe pytanie jest jak około piętnastu pytań w kilku zdaniach.

[Pytanie ciąg dalszy] „Czasami wydaje się, że nauki mówią, że nieszczęścia powstają w wyniku egocentryzm, które nie jest utrapieniem, lecz opiera się na nękającej ignorancji”.

Nie, koniecznie.

[Pytanie ciąg dalszy] „Czasami wydaje się, że mówią, że pochodzą z samolubnej ignorancji…”

Więc to chyba pierwsze pytanie.

[Pytanie ciąg dalszy] „Od słuchacz i pojazdy samotnego realizatora nie radzą sobie egocentryzm, to musi być ignorancja jest źródłem, i egocentryzm jest wzmacniaczem lub modyfikatorem lub czymś w tym rodzaju. Dlaczego więc tak często mówimy, że wszelkie cierpienie bierze się z pragnienia własnego szczęścia?

Wiąże się z tym kilka pytań. Mamy więc werset pt Lama Chopa o tym, że całe cierpienie bierze się z poszukiwania własnego szczęścia. Pamiętam, jak kiedyś byłem z kimś, kto zapytał o to gesze. Ponieważ chodzi o to, „Cóż, chwileczkę, myślałem, że ignorancja skupiająca się na sobie jest źródłem całej dukkha. Co to jest teraz mówi, że jest egocentryzm jest?"

W sytuacji, gdy próbujesz nakierować ludzi na ścieżkę mahajany, możesz to przedstawić w następujący sposób: „Cała dukkha pochodzi z egocentryzm”, ale jest to specyficzne dla tego kontekstu. Nie oznacza to dosłownie, że cała dukkha pochodzi egocentryzm ponieważ korzeń egocentryzm jest samolubną ignorancją. Więc nie korzeń egocentryzm; korzeniem nieszczęść, korzeniem dukkha jest samolubna ignorancja. Tak więc na naszym poziomie, kiedy mamy zarówno chwytliwą ignorancję, jak i egocentryzm manifestują się razem. Więc jeśli powiemy: „Och, zdemolowałem kogoś i zbeształem”, cóż, tak, było to spowodowane ignorancją, która doprowadziła do złość, co wywołało ostrą mowę. Było to również spowodowane myśleniem, że moje szczęście jest ważniejsze niż szczęście kogokolwiek innego, więc nie muszę kontrolować mojej mowy. Po prostu rzucę się na nich, bo to sprawia, że ​​​​czuję się dobrze. Ale jeśli zamierzasz prześledzić to w sposób techniczny, wynika to z egoistycznej ignorancji, która błędnie pojmuje rzeczywistość i myśli, że rzeczy naprawdę istnieją.

Więc w naszym obrzydliwym stanie, czasami te dwa, łatwo je połączyć - zwłaszcza patrząc na nasze codzienne życie, ponieważ obaj są aktywni. Kiedy dojdziesz do punktu, w którym powiedzmy, że ktoś jest słuchacz lub samotnego urzeczywistnionego arhata, wyeliminowali wszelkie lgnięcie do siebie. Wiele też wyeliminowali egocentryzm ponieważ zachowują dobre etyczne postępowanie. Więc ten obrzydliwy rodzaj egocentryzm które mamy — jak „Kogo to obchodzi” — które definitywnie wyeliminowali. Ale jest inny rodzaj egocentryzm który mówi: „Moje oświecenie, moje wyzwolenie są ważniejsze niż inne”. To jest rodzaj egocentryzm nie wyeliminowali. Rodzaj egocentryzm, nie jest to dokuczliwe zaciemnienie, ponieważ słuchacz a samotni arhaci urzeczywistnieni wyeliminowali wszystkie przeszkadzające zaciemnienia, ale nadal je mają. Nie jest to również zaciemnienie poznawcze, ponieważ zaciemnienia poznawcze – i toczy się na ten temat dyskusja – ale ludzie mają tendencję do dostrzegania, że ​​zaciemnienia poznawcze nie są świadomościami. Są to pozory prawdziwej egzystencji i utajenia, które powodują pojawienie się prawdziwej egzystencji, żadne z nich nie jest świadomością. Egocentryzm jest świadomością. Więc wtedy mówisz: „Cóż, chwileczkę, myślałem, że wszystkie zaciemnienia muszą być zaciemnieniami nękającymi albo zaciemnieniami poznawczymi”. A gesze powie: „Tak, to prawda”. A potem mówisz: „Co z tym egocentryzm?” A oni mówią: „To zaciemnienie na ścieżce mahajany”. Ale nie jest to zaciemnienie afektywne ani zaciemnienie poznawcze. To powstrzymuje cię przed wejściem na ścieżkę mahajany. Uniemożliwia ci to, ponieważ jeśli nie wejdziesz na ścieżkę, nie możesz zdobyć owocu. Uniemożliwia ci wejście na ścieżkę mahajany.

Więc ta osoba mówi: „Do czasu, gdy będziesz na bodhisattwa bhumis, twój egocentryzm jest tylko plamą, nawykiem postrzegania wrodzonej egzystencji, prawda?”

Źle. Egocentryzm nie postrzega wrodzonej egzystencji i nie jest śladem latencji wrodzonej egzystencji, ani przejawem wrodzonej egzystencji. Wszystkie te rzeczy są zaciemnieniami poznawczymi.

Jest tu również pewne zamieszanie: „Więc zjednoczenie bodhiczitta a pustka jest tym, co popycha cię przez dualistyczny pogląd, który wciąż mają arhaci i samotni urzeczywistnieni.”

Nie mają dualistycznego poglądu, kiedy są w środku medytacyjna równowaga nad pustką; żaden z Aryów nie ma dualistycznego poglądu, kiedy jest w środku medytacyjna równowaga nad pustką. Dualistyczny pogląd nie oznacza „ja i ty”. Dualistyczny pogląd oznacza wrodzoną egzystencję. Albo dualizm [lepiej powiedziane] oznacza wrodzoną egzystencję. Oznacza to widzenie podmiotu i przedmiotu, które są z natury różne i niezwiązane ze sobą. Tak więc podwójny pogląd to nie tylko „ja to ja, a ty to ty”, ponieważ na konwencjonalnej rzeczy [lub poziomie] istnieje ja i ty. Więc nie myl dualizmu z myśleniem, że moje szczęście jest ważniejsze niż szczęście innych, ponieważ są inni. Kiedy mówimy o dualizmie, mówimy o podmiotach i przedmiotach z natury oddzielnych lub nieodłącznej egzystencji. Rzeczy takie jak te.

Dualistyczny wygląd

[Czyta pytanie] „Czy można więc powiedzieć, że egocentryzm jest przyczyną dualistycznego wyglądu?”

Nie. To, co powoduje dualistyczny wygląd, wynika z tego, że przez długi czas utrzymywałeś ignorancję w strumieniu umysłu. Opóźnienia pozostałe po tej ignorancji są tym, co tworzy dualistyczny wygląd. Możesz więc usunąć ignorancję, ale opóźnienia istnieją. Tak więc, podobnie jak arhaci, usunęli chwytanie się prawdziwego istnienia. Istnieją jednak opóźnienia chwytania się prawdziwego istnienia i te opóźnienia są tym, co tworzy dualistyczny wygląd. A dualistyczne pojawienie się oznacza to, że kiedy powstają medytacja na pustce, kiedy nie postrzegają pustki bezpośrednio, wciąż pojawia się pozór rzeczy jako z natury istniejących. Ale nie pojmują, że rzeczy istnieją z natury. Uznają, że to zły wygląd. Tak więc Aryowie, którzy mają bezpośrednie postrzeganie pustki, kiedy są poza tym bezpośrednim postrzeganiem pustki, mają wygląd, ale nie chwytają go jako właściwego wyglądu. Ale to wszystko jest oddzielną formą egocentryzm.

Teraz możesz powiedzieć, dlaczego arhaci nie wyeliminowali tego dualistycznego wyglądu? No bo jeszcze trochę egocentryzm w ich kontinuum i tyle egocentryzm powstrzymuje ich przed pragnieniem osiągnięcia pełnego oświecenia a Budda. I bez tej motywacji do osiągnięcia pełnego oświecenia a Budda, wtedy nie będziesz tracić czasu i energii na oczyszczanie strumienia umysłu z zaciemnień poznawczych w celu uzyskania wszechwiedzącego umysłu, dzięki któremu będziesz mógł przynosić największą korzyść innym — ponieważ już się wyzwoliłeś i wykonałeś swoją własną pracę i osiągnąłeś swój własny cel. Więc tak egocentryzm utrudnia oświecenie; jest to, że nie masz dążenie aby całkowicie oczyścić umysł ze wszystkich tych opóźnień, które powodują podwójne pojawienie się.

Pozory prawdziwego istnienia i chwytanie się prawdziwego istnienia

A potem [w twoich pytaniach] była rzecz z wyglądem naprawdę istniejącej osoby i wyglądem naprawdę istniejącej osoby uchwyconej jako rzeczywista. Pytałeś o różnicę między nimi.

Publiczność: To naprawdę nie jest pytanie z sadhany Mandziuśriego, ale jeśli chcesz na nie odpowiedzieć, jaka jest różnica między wyglądem a uchwyceniem?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Różnica między przejawieniem prawdziwego istnienia a chwytaniem się prawdziwego istnienia polega na tym, że przejawienie prawdziwego istnienia jest przejawieniem. Chwytanie się prawdziwego istnienia jest godzeniem się z tym wyglądem i chwytaniem rzeczy jako: „Naprawdę istnieją w ten sposób”. To tak, jakbyś patrzył na telewizor, a na ekranie pojawiają się ludzie. Możesz zostawić to jako pojawienie się ludzi na ekranie lub możesz to uchwycić, ponieważ w tym pudełku są prawdziwi ludzie. To jest różnica.

Pojawienie się istnieje, ale jeśli urzeczywistniłeś pustkę, nie pojmujesz tego przejawienia jako prawdziwego. Po drugie, postrzegasz wygląd jako prawdziwy i to wzmacnia wygląd, ponieważ wtedy wszystko jest całkowicie połączone. Mam na myśli tego rodzaju rzeczy, czasami kiedy je badamy, to tak jakbyśmy dzielili je na te różne rzeczy i myślimy, że wszystkie są podzielone na te ładne, ustalone kategorie. Najpierw jest wygląd, potem jest chwytanie, a to są różne rzeczy. Jedno jest zaciemnieniem afektywnym, a drugie zaciemnieniem poznawczym, i możesz narysować linię dokładnie pośrodku między nimi, aby je rozróżnić. Ale myślę, że biorąc pod uwagę nasze doświadczenie, jest to trochę trudne, ponieważ, zwłaszcza gdy jesteś na naszym poziomie, przez większość czasu po prostu zgadzamy się z wyglądem. Aby właściwie rozróżnić, co jest wyglądem, a czym jest chwytanie — zwłaszcza, gdy na początku nie możemy nawet rozróżnić chwytania. Ile razy jesteśmy nawet świadomi, że chwytamy się prawdziwego istnienia? W ciągu dnia możemy powiedzieć: „Och, jestem zły”. „Och, jestem zazdrosny”. Możemy zidentyfikować te rzeczy. Ale czy kiedykolwiek mówisz: „Chwytam się teraz prawdziwego istnienia?” Czy w ogóle uczymy się rozpoznawać to? Nawet kiedy jesteśmy źli, a nauczono nas, że kiedy jesteśmy źli, chwytamy się prawdziwego istnienia; nawet wtedy, gdy jesteśmy źli, czy mówimy sobie: „Jestem zły i chwytam się prawdziwego istnienia?”

Publiczność: Wciąż próbuję zaakceptować, że jest to stan umysłu dotknięty chorobą.

VTC: Tak, racja. Wciąż próbujemy zaakceptować, że jest to utrapienie, a nie: „Ja mam rację, a oni się mylą!”

Publiczność: Wystarczy mieć świadomość, że tam jest!

VTC: TAk. Wystarczy być świadomym, że to istnieje i że jest utrapieniem. Widzisz więc, że jest wiele poziomów prób rozebrania tego, zrozumienia i naprawdę wybrania tego z naszego doświadczenia. Więc może powinniśmy sobie pomagać, bo czasami sobie pomagamy. Jeśli ktoś jest zły lub ktoś ma dużo przywiązanie, w pewnym sensie skomentujemy to dla nich. Może powinniśmy też dodać: „Czy chwytasz się teraz prawdziwego istnienia?” [śmiech] Cóż, to ich zatrzyma. Nikt nigdy mi tego nie powiedział, kiedy byłem zły. Czy chwytam się prawdziwego istnienia? Więc, zobaczmy.

Obiekt medytacji w czasie śmierci

[Odczytuje pytanie] „Rozwijając lepszą koncentrację na oddechu, a także medytując nad śmiercią i momentem śmierci, ponieważ omawialiśmy cały temat śmierci na poprzednich zajęciach, nagle przyszło mi do głowy…”

Nagle? spontanicznie? Jak to się stało? Nie było powodu?

[kontynuuje pytanie] „… nagle przyszło mi do głowy, że kiedy umierasz, używając oddechu jako przedmiotu medytacja ma poważne niebezpieczeństwa, ponieważ twój obiekt medytacja zaraz ustanie”. [śmiech]

Słuszna uwaga! Ale to jest w porządku, jeśli pozostajesz skupiony na oddechu i obserwujesz, jak zwalnia, i patrzysz, jak ustał, jesteś z nim obecny. W porządku – przenosząc to do stanu pośredniego.

„Wygląda na to, że twój medytacja siebie jako bóstwa lub na zewnętrznie wizualizowanym Budda musiałby być bardzo, bardzo stabilny, żeby wiedzieć, że można go utrzymać nieruchomo podczas umierania.

Słuszna uwaga. Właściwie utrzymywanie jakiejś myśli Dharmy w naszym umyśle, gdy umieramy, jest wyzwaniem, prawda? Trudno jest mieć stałą myśl Dharmy w naszym umyśle, kiedy żyjemy, nie mówiąc już o śmierci. prawda?

„Tak więc, jeśli chcemy świadomie przygotować się na śmierć, jaki jest w praktyce najlepszy przedmiot, z którym możemy kultywować naszą zażyłość i koncentrację?”

Zależy na jakim poziomie praktyki jesteś. Jeśli masz dobrą koncentrację i dobrze rozumiesz pustkę, wówczas wykonywanie praktyki przekształcania śmierci, stanu pośredniego i odrodzenia w trzy ciała Budda. To doskonała praktyka, jeśli potrafisz ją opanować, ponieważ wtedy, w procesie umierania, stanu pośredniego i odradzania się, możesz użyć każdego z tych trzech czasów, aby urzeczywistnić dharmakaję, sambogakaję i nirmanakaję – prawdę ciało, zasób ciałoi emanacja ciało. Jeśli nie jesteś na tym poziomie, będziemy przychodzić na praktykę w trening umysłu nazywa się to pięcioma mocami lub pięcioma siłami w chwili śmierci. To naprawdę doskonała praktyka, ponieważ mówi o posiadaniu widoku pustki w chwili śmierci i o posiadaniu bodhiczitta w chwili śmierci. Więc jeśli możemy mieć tych dwóch w naszym umyśle, to wspaniale, gdy umieramy. Jeśli nie jesteśmy z nimi wystarczająco zaznajomieni, to schronienie. Tylko przyjmując schronienie BuddaDharma, sangha i czyniąc silnym dążenie modlitwy o narodziny albo w czystej krainie, gdzie możemy zostać oświeceni w czystej krainie, albo o cenne ludzkie odrodzenie ze wszystkimi niezbędnymi sprzyjającymi Warunki ćwiczyć.

Publiczność: Czyż nie jest to pierwsza praktyka trzech kaji, czyż nie jest to tylko w najwyższej jodze tantra?

VTC: Tak.

Widok zwykły a widok czysty; czemu przeciwdziała?

[Odczytuje pytanie] „Jaka część ignorancji lub jaki rodzaj ignorancji jest odpowiedzialny za nasze użalanie się nad sobą, zwykły pogląd? Czy przeciwdziałamy samoczepieniu się, egocentryzm, oba czy żadne?

OK, innymi słowy, kiedy próbujesz praktykować czysty pogląd, na przykład ludzie, którzy odbywają odosobnienie na Mańdziuśriego, a ty próbujesz praktykować czysty pogląd, postrzegając innych jako Mańdziuśriego, a otoczenie jako czystą krainę Mańdziuśriego; czy przeciwdziałamy samozachwytowi, egocentryzm, oba czy żadne? [ponownie pytanie:] „Czy przeciwdziałamy samochwytaniu się, egocentryzm, oba czy żadne? Ach, studiowałeś tam jakąś debatę. Więc jaka część ignorancji, jaki rodzaj ignorancji jest odpowiedzialny za nasze użalanie się nad sobą, zwykły pogląd? Mówią, że zwykły pogląd ma dwa znaczenia. Jeden naprawdę istnieje – postrzeganie rzeczy jako naprawdę istniejących. Drugim jest postrzeganie rzeczy jako zwyczajnych. Innymi słowy, jako zwykłe żywe istoty, które zostały stworzone w warunkach ucisku i karmy, zwykłe środowisko, które jest prawdziwym cierpieniem – zamiast postrzegać te rzeczy jako czystą krainę. Więc to właśnie oznacza zwykły widok w Tantra, te dwa znaczenia. Więc to, co próbujesz zrobić, kiedy kultywujesz czysty pogląd, jest przeciwdziałaniem zarówno chwytaniu się prawdziwego istnienia, jak i pozór rzeczy jako zwykłych. I próbujecie to zrobić na poziomie świadomości mentalnej. To nie jest tak, że próbujesz swoją świadomością oczu sprawić, by wszystko wyglądało jak Mandziuśri. To jest z waszą mentalną świadomością, widzenie rzeczy: wydaje się, dlaczego, ale próbujecie zobaczyć to w inny sposób.

Więc jeśli chodzi o nasze użalanie się nad sobą, zwykły człowiek, powiedziałbym, że zarówno chwytliwa ignorancja, jak i egocentryzm są w to zaangażowani. Po pierwsze, wiąże się to z czepianiem się ignorancji, ponieważ kiedy utkniemy, wiesz: „Biedny ja, nikt mnie nie kocha, wszyscy mnie nienawidzą, myślą, że zjem trochę robaków. [Jęk, jęk, jęk]” Zdecydowanie istnieje pewna chwytliwa ignorancja. Więc to właściwie dobry moment, kiedy wchodzimy w to, aby powiedzieć sobie, zadać sobie pytanie: „Czy chwytam się teraz prawdziwego istnienia?” TAk? Lub, kiedy widzisz praktykującego Dharmę w środku tego: „Czy chwytasz się prawdziwego istnienia? Czy to naprawdę istniejące „ja”, którego ci współczuje?” “Jeeessss. I współczuję sobie, bo chwytam się prawdziwego istnienia; biedny ja, bo chwytam się prawdziwego istnienia”. Jest więc samouchwytna ignorancja. A potem z pewnością, kiedy wpadamy w nasze partie litości, jest egocentryzm także. Bo wiesz, zablokowaliśmy istnienie reszty planety: wszystko kręci się wokół mnie i tego, jaki jestem nieszczęśliwy. Więc powiedziałbym, że obaj są obecni w tym momencie.

Dobra, teraz, kiedy zostało nam 13 minut, przejdziemy do nauk. Ale bardzo dobre pytania, ludzie myśleli, więc to jest całkiem dobre. Myślisz o naukach. Bardzo dobry.

Tekst: Cztery przygotowania do generowania bodhicitty

Dobra, więc ostatnim razem skończyliśmy rozmawiać o czterech eliminacjach. Jakie są cztery eliminacje? Po pierwsze, do czego są wstępne? Są wstępne do generowania bodhiczitta. Jakie są cztery? Po pierwsze, cenne ludzkie odrodzenie. Śmierć i nietrwałość. Karma i jego wyniki. Wady cyklicznej egzystencji. Dobra. Następnie w ramach wad cyklicznej egzystencji omówiliśmy w książce sześć z nich. Czym oni są? Po pierwsze, nie ma pewności ani stabilności. Drugi? Nie ma satysfakcji. Trzeci? Umierasz w kółko. Czwarty? Rodzisz się w kółko. Piąty? Wchodzisz i spadasz w statusie. A szósty? Cierpisz samotnie. Więc rozmawialiśmy o tych sześciu. Więc zauważ je w swoim własnym doświadczeniu. Dobra?

A ich zrozumienie jest wstępem do generowania bodhiczitta ponieważ pomogą nam one wygenerować determinacja bycia wolnym z samsary w odniesieniu do nas samych, co jest współczuciem dla nas samych. A potem, jeśli widzimy te same sześć, lub jeśli mówisz o ośmiu rodzajach dukkha, lub trzech rodzajach dukkha, kiedy widzisz te same rzeczy w odniesieniu do innych czujących istot, jest to bardzo dobry sposób na kultywowanie współczucia dla nich. Tak więc jako sposób na kultywowanie współczucia dla innych ludzi bierze się te same sześć. TAk? A potem zacznij od jednej osoby, a następnie rozwiń ją stamtąd, a następnie zobacz, jak: „O tak, w życiu tej osoby nic nie jest pewne” i jaka to dla niej wada. I nie mają żadnej satysfakcji, a jak to się objawia w tym życiu? W ich życiu? I w jaki sposób nieustannie tworzą więcej negatywnych karmy szukanie satysfakcji? I jak umierają raz po raz, jak odradzają się raz po raz.

Pamiętam, jak raz to zrobiłem, to było wiele lat temu, i byłem naprawdę zły na kogoś, kto naprawdę był totalnym palantem i, no wiesz, oczywiście. Jest jasne. Inni też się ze mną zgodzili, więc muszę mieć rację. Tak, muszę mieć rację. [śmiech] Więc jest wielkim palantem. I pamiętam Lama Zopa uczył. I tak siedziałem tam podczas jednej z nauk. I myślałem o tej osobie, na którą byłem dość wkurzony, i pomyślałem: „Och, ona umrze, a potem się odrodzi”. I to jest tak, że samo myślenie o tych dwóch rzeczach, a potem, wiesz, samo myślenie o tym wystarczyło, by anulować moje złość w jej kierunku. Bo jak mogę się złościć na kogoś, kto umrze niekontrolowaną śmiercią i kto będzie miał niekontrolowane odrodzenie? Jak mogę się złościć? I czy to nie szczęście, że spotkała Dharmę? TAk? Powinienem się z tego cieszyć. Tak więc myślenie o tych rzeczach nie tylko w kategoriach własnego życia, ale także życia innych ludzi jest bardzo dobrym sposobem na kultywowanie współczucia.

Kultywowanie konwencjonalnego przebudzającego się umysłu

Teraz przejdziemy do rozdziału o kultywowaniu konwencjonalnego przebudzającego się umysłu. Więc najpierw będziemy czytać z naszej książki.

Istnieją dwa podejścia do podstawowej praktyki rozwijania cennego budzącego się umysłu:

Nawiasem mówiąc, „przebudzenie umysłu” jest tłumaczeniem „bodhiczitta”. Możesz też przetłumaczyć bodhiczitta jako „altruistyczną intencję”, więc nie daj się zmylić tylko różnymi terminami tłumaczeniowymi. Okej, więc istnieją dwa podejścia do rozwijania cennego budzącego się umysłu:

ta zajmująca się procesem treningu w konwencjonalnym przebudzonym umyśle i ta obejmująca proces kultywowania ostatecznego przebudzonego umysłu. Pierwsza zawiera wyjaśnienie, w jaki sposób jesteśmy w stanie wejść do wielkiego pojazdu jedynie poprzez aktywację altruistycznego umysłu oświecenia, a następnie następuje opis rzeczywistych technik kultywowania cennego budzącego się umysłu. (Ten ostatni, [innymi słowy, ostateczny bodhiczitta²] dotyczące rozwoju poglądu na pustkę, zostaną omówione później [w książce].)

Więc kiedy mówimy o dwóch bodhiczittach, konwencjonalnych bodhiczitta to właśnie rozumiemy przez intencję altruistyczną. Ostateczny bodhiczitta jest mądrość realizująca pustkę. Ostateczny bodhiczitta tak naprawdę nie jest bodhiczitta. Musisz się do tego przyzwyczaić, tak? To, jak robią kategorie w niektórych z tych rzeczy: to, że coś jest wymienione w kategorii, nie oznacza, że ​​jest to ta kategoria. Może to być opis tej kategorii, może to być przyczyna tej kategorii, może to być cecha tej kategorii, może to być coś, co jest po prostu podobne do tej rzeczy. Więc ostateczny bodhiczitta jest mądrość realizująca pustkę, ale to nie jest bodhiczitta które generujemy, to jest dążenie aby osiągnąć oświecenie. To jest konwencjonalne bodhiczitta.

Konwencjonalna bodhiczitta

Więc będziemy mówić o konwencjonalnym bodhiczitta pierwszy. Pierwszym tematem jest docenienie wartości budzącego się umysłu, który jest wejściem do Wielkiego Pojazdu, do Mahajany. Teraz Wielki Pojazd nie oznacza nowej ciężarówki z dużym pługiem śnieżnym. [śmiech] To byłby świetny pojazd. Albo traktor z odśnieżarką, to byłby świetny pojazd. Ale nie to mamy na myśli mówiąc o Wielkim Pojeździe. Pojazd to droga. A ścieżka jest świadomością. W szczególności jest to świadomość ze zrozumieniem do pewnego stopnia pustki. Nazywa się to pojazdem, ponieważ jeśli macie świadomość, pewien rodzaj świadomości, zabierze was on do określonego duchowego celu. Tak więc Wielki Pojazd, taki wspaniały stan umysłu, zabierze nas do celu oświecenia.

Teraz najpierw musimy docenić oświecenie i musimy docenić to, co konwencjonalne bodhiczitta. Ta sekcja jest czymś, co można nazwać reklamą lub reklamą. I, wiecie, robią to bardzo często w naukach, wskazują korzyści płynące z czegoś. W naszym konwencjonalnym świecie reklama dotyczy przede wszystkim przedmiotów pożądania; a po drugie jest to zwykle przesada, jeśli nie jawne kłamstwo. Ale tutaj tego rodzaju reklama i promocja jest czymś, co mówi prawdę i prowadzi do korzystnego celu. Ale zdecydowanie jest coś w trenowaniu umysłu, aby dostrzegał zalety czegoś. Ponieważ kiedy dostrzegamy zalety czegoś, nasz umysł staje się bardziej chętny, zainspirowany i entuzjastycznie nastawiony do tego. Więc,

Ponieważ konieczne jest wsiadanie do wielkiego pojazdu, jak wskazano powyżej, [Dlaczego jest to konieczne? Ponieważ chcemy przynosić pożytek wszystkim czującym istotom.] Wielu z was zastanawia się, jakie jest wejście do takiej działalności. Stwierdzając, że wielki pojazd ma dwa aspekty, praktyki transcendentnej doskonałości i praktyki tajemne mantra, Budda, Conqueror, jasno dał do zrozumienia, że ​​nie ma innej wspaniałej praktyki samochodowej niż te dwie.

To, o czym tutaj mówi się w prostszym języku, to to, że w mahajanie, Wielkim Pojeździe, są dwa aspekty. Istnieje ogólna praktyka paramity, w której podąża się za szóstką dalekosiężne praktykii istnieje praktyka zachowania tajemnicy mantra, co jest innym określeniem Wadżrajana lub Tantrajany. Więc to jest coś ważnego; że Wadżrajana jest gałęzią praktyki mahajany. Nie jest czymś odrębnym od praktyki mahajany. Jest to niezwykle ważne, ponieważ na Zachodzie ludzie często mówią: „Cóż, istnieją trzy tradycje buddyjskie: vipassana, zen i Wadżrajana”. Nie. Nie. Przede wszystkim dlatego, że vipassana jest stylem medytacja, a wszystkie tradycje buddyjskie mają vipassanę. Buddyzm tybetański ma vipassanę. Vipassana jest rodzajem medytacja; nie ogranicza się do jednej buddyjskiej tradycji czy innej. Po drugie, zen, jeśli spojrzysz na mahajanę, jest wiele różnych rodzajów ogólnej mahajany. Nie wszyscy są Cha'an czy Zen. Istnieje praktyka Czystej Krainy, praktyka Tendai, istnieje wiele różnych rodzajów ogólnych praktyk mahajany. I w całym parasolu mahajany, ty też masz Wadżrajana. Dobra? Więc Wadżrajananie jest czymś robionym oddzielnie od praktyki mahajany. Odbywa się to na podstawie tzw Podstawowy pojazd praktykę, ogólną praktykę mahajany, a potem Wadżrajana. To dość ważne, wiesz, na Zachodzie, jak to się teraz mówi. Nie. To nie jest zwykły sposób mówienia o trzech pojazdach.

Co więcej, wejście do każdego z nich [niezależnie od tego, czy ćwiczysz pojazd paramita—paramita, oznacza doskonałość lub dalekosiężność, więc taka jest ogólna praktyka mahajany. Więc niezależnie od tego, czy praktykujesz to, czy tantrajanę, wejście do każdej z nich] jest tylko bodhiczitta.³ Moment, w którym się pojawia [„to” jest bodhiczitta, chwila bodhiczitta powstaje] w twoim kontinuum umysłu, nawet jeśli nie wygenerowałeś żadnej innej jakości, stajesz się wyznawcą wielkiego pojazdu.

Teraz szanse, że nie wygenerowałem żadnej innej jakości, ale bodhiczitta są szczupłe, ale to naprawdę podkreśla tutaj znaczenie bodhiczitta jako drzwi do mahajany.

Wręcz przeciwnie, w momencie jej zagubienia spadasz do poziomu (niskiego pojazdu) Słuchaczy i samotnych realizatorów,⁴ nawet jeśli posiadasz takie cechy, jak urzeczywistnienie pustki.⁵ Takie odstępstwo od wielkiego pojazdu jest wspominane w wielu pismach świętych o wielkim pojeździe i można je również ustalić na podstawie rozumu”.

Więc jest to możliwe po wygenerowaniu bodhiczitta stracić to.

Opowieść o Sariputrze

Kiedy generujesz bodhiczitta do punktu, w którym kiedy zobaczysz jakąkolwiek czującą istotę, twoim życzeniem jest: „Obym został oświecony, abym mógł przynieść jej pożytek”, wtedy wkraczasz na ścieżkę akumulacji mahajany. Ścieżka akumulacji mahajany składa się z trzech części: małej, średniej i wielkiej. Na małym poziomie ścieżki akumulacji mahajany możesz jeszcze zgubić swoją bodhiczitta, zwłaszcza jeśli ktoś jest dla ciebie naprawdę wredny. Tak więc historia, której zawsze używają, dotyczy Siariputry. Nie wiem, skąd wzięło się źródło tej historii. stworzył Sariputrę bodhiczitta, ale potem spotkał kilku nie-buddystów, którzy poprosili go o prawą rękę – aby uczynił jałmużnę z jego prawej ręki. Więc odciął sobie prawą rękę i podał ją temu niebuddyście, trzymając ją lewą ręką. W kulturze indyjskiej nigdy nie je się ani nie podaje ludziom rzeczy lewą ręką, ponieważ jest to ręka, której używasz do wycierania się po wyjściu z toalety, ponieważ w starożytnych Indiach nie było papieru toaletowego. Więc ten nie-buddysta był bardzo urażony, że podawał mu rękę lewą ręką. Zdenerwował się i po prostu go wyrzucił, mówiąc: „Nie chcę tego!” W tym momencie Siariputra stracił swoją bodhiczitta i powiedział: „Czujące istoty to za dużo! Dlaczego, u licha, miałbym próbować osiągnąć oświecenie dla ich dobra?” Więc to jest historia, której zwykle używają. Myślę, że są inne historie.

To taka ekstremalna sytuacja. Myślę, że nie stanie się to dla nas zbyt wiele. Ale z pewnością możemy stracić nasze bodhiczitta jeśli ćwiczyliśmy bardzo ciężko, a potem w końcu uzyskaliśmy jakiś rodzaj spontaniczności bodhiczitta to jest tam, kiedy widzimy czujące istoty. A potem ktoś jest naprawdę paskudny, niegrzeczny i wredny dla nas. TAk? Po prostu mamy dość i myślimy: „Pracuję dla waszego oświecenia, a wy tak mnie traktujecie? Czym sobie na to zasłużyłem?” Och, znasz tę linię. Och, czy ja znam ten wiersz. TAk? Więc zadajesz sobie to pytanie i do widzenia bodhiczitta. Dlatego chcemy temu zapobiec.

To tyle, ile udało nam się osiągnąć dzisiejszego wieczoru. W przyszłym tygodniu będziemy mówić o innych dobrych cechach bodhiczitta. Dobrze by było, gdybyś z góry zastanowił się, co uważasz za dobre cechy bodhiczitta. Stwórz własną listę. Gdybyś chciał się upublicznić bodhiczitta do ludzi — ponieważ już coś o tym studiowałeś bodhiczitta; jeśli zamierzasz sprawić, by ludzie byli podekscytowani generowaniem bodhiczitta, o czym byś powiedział jako o jego zaletach? Więc zrób małą listę i przynieś ją w przyszłym tygodniu. Dobra? Dobrze.

1. Pytania zostały zapisane, a Czcigodny Chodron czyta lub parafrazuje je i odpowiada. ↩

2. Komentarz Czcigodnego Chodrona znajduje się w nawiasach kwadratowych [ ] w tekście głównym. ↩

3. Tekst źródłowy brzmi: „…wejście do każdego z nich jest możliwe jedynie za pomocą budzącego się umysłu”. ↩

4. Tekst źródłowy brzmi: „Słuchający i tak dalej”. ↩

5. Tekst źródłowy brzmi: „… takie cechy, jak zrozumienie pustki”. ↩