Werset 27: Puste pojemniki

• Wady i utrapienia
• Załącznik do samadhi
• Chwytanie się „ja”
• Przywiązanie do tożsamości Dharmy
• Pustka i jaźń

41 Modlitwy o kultywowanie bodhiczitta: werset 27 (pobieranie)

Werset 27 brzmi:

„Niech wszystkie istoty będą bez wad”.
To jest modlitwa bodhisattwa widząc pusty pojemnik.

Kiedy mamy pusty pojemnik, myślimy: „Oby wszyscy byli wolni od wszelkich wad”. Od czasu do czasu widzimy puste pojemniki: pusta jest szklanka lub pusta miska, pusta jest nasza tubka pasty do zębów. W takich chwilach myśl: „Oby wszystkie czujące istoty pozbyły się lub były wolne od wszystkich swoich wad”.

Kiedy mówimy o błędach, nie wydaje mi się, aby miały one na myśli błędy takie, jak zwykle myślimy o błędach w stylu: „O rany, rozlali coś i nie podnieśli tego” lub „Krytykują mnie, jak śmieją”. To nie mówi o tego rodzaju rzeczach, ale o mentalnych splamieniach, cierpieniach, skazach.

Istnieje wiele różnych kategorii splamień umysłowych. w Tradycja sanskrycka istnieje sześć podstawowych dolegliwości. Te same liczby nazywane są w tradycji palijskiej – a także przez Wasubandhu – „podstawowymi tendencjami”. Mają nieco inną definicję, ale lista jest bardzo podobna. Wiele czynników na tej liście pokrywa się z inną listą w tradycji palijskiej. Następnie masz dolegliwości pomocnicze, o których mówi tradycja palijska Tradycja sanskrycka mają różne listy, ale niektóre z nich nakładają się. A potem macie powodzie i skazy, a my mamy wszelkiego rodzaju skalania, jakie możecie sobie wyobrazić.

Co jest bardzo interesujące we wszystkich tych różnych listach, które są używane w różnych sytuacjach, jest kilka, które pojawiają się bardzo, bardzo często, jak na prawie każdej liście głównych. Zgadnij, czym one są? Ignorancja, złość, przywiązanie. Można znaleźć ich wersję, w taki czy inny sposób, na prawie każdej liście. Co ciekawego przywiązanie jest to, że czasami, w zależności od listy i okoliczności, różnorodność przywiązanie to jest dyskutowane przywiązanie dla przyjemności zmysłowej. Innymi słowy, my, istoty w sferze pragnień, jesteśmy tak przyklejeni do pięciu zmysłów, że tak pragnienie dla tego rodzaju przyjemności z przedmiotów zewnętrznych. Potem w innych sytuacjach przywiązanie jest opisany jako przywiązanie dla istnienia. Oto, co to znaczy przywiązanie dla istnienia w samsarze, co obejmuje pragnienie odrodzenia się w sferze pragnień. Obejmuje to również chęć narodzenia się w świecie formy lub w świecie bez formy, na tych wyższych poziomach, na których ludzie rodzą się dzięki swoim medytacyjnym urzeczywistnieniom – nie urzeczywistnieniom mądrości, ale poziomom samadhi. Rodzisz się tam, ale te istoty wciąż mają przywiązanie do istnienia w samsarze, ponieważ szukają odrodzenia albo w sferze formy, albo w sferze bezforemnej.

czasami przywiązanie mówi się w bardzo surowy sposób o przyjemnościach zmysłowych, a czasem tylko o umyśle, który chce nadal rodzić się w samsarze. Ten umysł nie mówi: „Och, samsara śmierdzi, chcę dalej się tam odradzać”. To umysł, który mówi: „Och, te stany medytacyjne są takie miłe. Poczuj przyjemność, to naprawdę śmierdzi. Wygląda dobrze, ale kiedy naprawdę na to patrzysz, nie przechodzi. Ale czyste samadhi, mmmm.” Bardzo łatwo się do tego przywiązać. Jest jeszcze trochę przywiązanie do „ja” w tym momencie, kiedy umysł nie przejrzał fałszywego pojawienia się naprawdę substancjalnej, prawdziwie istniejącej osoby, a zamiast tego umysł wciąż to kupuje. Nie jest jeszcze gotowy, aby naprawdę zrezygnować z bycia istniejącą istotą z prawdziwym „ja”. Nadal chcemy odróżniać się od wszystkiego innego i upewnić się, że w jakiś sposób jesteśmy wyjątkowi i wyjątkowi. Jest to przywiązanie do „ja”, do „ja”. To główna rzecz, która odróżnia nas od wszystkiego innego, prawda? "JA!" I to jest oparte na „mnie”, dzięki czemu dostajecie całość wszystkich innych rzeczy. To właśnie jest interesujące w oglądaniu przywiązanie w tych różnych listach, mówiliśmy o tym w różnych sytuacjach – do czego jesteśmy przywiązani – a potem znajdowaliśmy to we własnym umyśle. Bardzo interesujące, zawsze więcej warstw do odklejenia.

Lubimy nawet tożsamość osoby praktykującej Dharmę, prawda? „Jestem praktykującym Dharmę. Chcę odrodzić się jako uczeń Jego Świątobliwości. Chcę odrodzić się w czystej krainie z Amitabhą. Jestem zmęczony sferą pożądania, to śmierdzi. Nie chcę formy i królestw bez formy, ponieważ to wciąż jest związane z istnieniem, ale CHCĘ ODRODZIĆ SIĘ W CZYSTEJ KRAINIE AMITABHY!” Więc są te wszystkie różne warstwy przywiązanie. Wszystkie te różne warstwy. Więc po prostu zaczynamy je zdzierać, powoli, powoli je zmniejszając, ucząc się patrzeć przez nie. I ucząc się pokonywać to, co niewiarygodne przywiązanie do bycia osobą, byciem odrębnym bytem.

Mówią, że kiedy zdajesz sobie sprawę z pustki, czasami pojawia się ten niewiarygodny strach, ponieważ nagle wszystko, na czym oparłeś całą swoją tożsamość i całe życie, nie istnieje. I jest ten strach: „Chwileczkę, chcę istnieć. Co ty mówisz, że nie istnieję”. Dlatego potrzebujemy dużo zasługi, abyśmy, kiedy pojawia się tego rodzaju postrzeganie pustki, nie cofali się ze strachem, ale mogli powiedzieć: „Och, dzięki Bogu, nie istnieję tak, jak myślałem, że istnieję. ” Oczywiście jest to względna jaźń, ale „Dzięki Bogu nie ma takiej naprawdę istniejącej”. Zamiast „AAAHHHH, gdzie jest moje prawdziwe ja, chcę je z powrotem, to podstawa wszystkiego”. Więc pracujemy nad tym dalej.