Strach przed śmiercią

• Przegląd paniki i strachu przed mądrością
• Większość ludzi panicznie boi się śmierci
• Ludzie, którzy właściwie rozumieją Dharmę, mają mądrą troskę o śmierć

Strach 04: Umieranie (pobieranie)

No dobrze, pomyślałem, że dzisiaj powiem coś o strachu przed śmiercią. Ponieważ poprzedniego dnia rozmawialiśmy o strachu mądrości, a potem rozmawialiśmy też o panicznym strachu i różnicy. Mądrość boi się bycia, zobaczmy, niższym odrodzeniem lub połączeniem się na autostradzie. Panika boi się rozpaczy i rozpaczy, gdy słyszymy o wydarzeniach tego świata. A więc strach przed śmiercią, wiesz, ponieważ wiele się o nim mówi w naukach Dharmy.

Paniczny widok śmierci

We medytować o śmierci i musimy jasno powiedzieć, kiedy to robimy medytacja jaki jest właściwy wniosek. Ponieważ ludzie, którzy nie znają Dharmy popadają w paniczny strach przed śmiercią, a ludzie, którzy właściwie rozumieją Dharmę, przejmują się mądrą troską o śmierć, dobrze? I bardzo ważne jest, abyśmy rozróżniali te dwie rzeczy, a nie tylko zakładali, że ponieważ jesteśmy praktykującymi Dharmę, automatycznie rozumiemy medytacja odpowiednio. Bo nie zawsze, dobrze? I widziałem, jak to się dzieje; ludzie medytować po śmierci, a potem po prostu szlochają, bo myślą o śmierci ich rodziny, myślą o własnej śmierci, myślą o śmierci swoich przyjaciół i są po prostu tak przepełnieni uczuciami straty i żalu a potem mówią „Cóż, jak to się dzieje Budda każe nam medytować na śmierć? Jak to pomoże w mojej praktyce?” Cóż, to dlatego, że robią medytacja błędnie i dochodząc do błędnego wniosku. Ponieważ ten rodzaj żalu, a czasem strachu przed śmiercią, który może z tego wynikać, wszystko bierze się z przywiązanie, w porządku? To bardzo jasne przywiązanie do mojego życia, przywiązanie do ludzi, których kocham, wiesz. Opiera się na przekonaniu o trwałości, o wieczności ludzi, o ludziach, którzy nigdy nie przestają istnieć. I tak, kiedy rzeczywistość nawet tej grubej nietrwałości uderza ich w twarz lub kiedy nawet o tym pomyślą, wtedy popadają w strach lub rozpacz. Widać więc bardzo wyraźnie, że strach i rozpacz opierają się na przywiązaniei nie jest to perspektywa Dharmy i wcale nie jest pomocna w naszej praktyce Dharmy.

Pogląd Dharmy na śmierć

Teraz, będąc zwykłymi istotami, czasami pojawia się ten strach lub smutek, dobrze? Ale to, co musimy zrobić, kiedy tak się dzieje, to nie tylko paść jej ofiarą, ale naprawdę nauczyć się myśleć o śmierci z punktu widzenia Dharmy. Abyśmy mogli dostosować nasz umysł i aby nasz umysł miał właściwy pogląd na śmierć i nie wpadał w to wszystko przywiązanie, światowy smutek i tak dalej; co faktycznie odciąga cię od twojej duchowej praktyki, ponieważ jesteś zbyt zajęty płaczem. Więc nie mówimy, że się mylimy, kiedy je mamy, nie można po prostu powstrzymać tych uczuć, ale kiedy się pojawiają, zamiast im się pobłażać, musimy się zatrzymać i pomyśleć o tym, jaki jest właściwy sposób postrzegania śmierci, i co jest poprawne medytacja na śmierć jest, dobrze? Więc to jest bardzo ważne.

I właściwy sposób patrzenia na śmierć i do… medytować śmierci jest to, że robimy to w celu zrozumienia niesamowitej okazji, jaką mamy w tym życiu, aby praktykować Dharmę. Jak krótkie jest to życie, jak krótka jest ta szansa i dlatego ważne jest, abyśmy z niej skorzystali i nie marnowali jej na głupie rzeczy, dobrze? Taki jest cel medytacja o śmierci w buddyzmie; aby nasze umysły i nasze życie były bardzo żywe, dobrze? Ponieważ z przywiązanie, mamy tendencję do życia na automatyce i jesteśmy rozproszeni. Kiedy mamy świadomość śmierci, nasze życie jest tak żywe, ponieważ naprawdę pielęgnujemy każdą chwilę i wykorzystujemy każdą chwilę, a nie tylko oddalamy się, kołysząc się do tego, że żyjemy automatycznie, ponieważ bierzemy wszystko za przyznane, dobrze? Więc jeśli my medytować o śmierci w ten właściwy sposób naprawdę widzimy; „Och, śmierć jest definitywna”. To znaczy, że umrę, to znaczy, że ludzie, których kocham i których znam, umrą. I taka jest rzeczywistość, dobrze? Więc dlaczego płaczę nad rzeczywistością? Czy rzeczywistość nie powinna być wyzwalająca? No dobrze, to nie znaczy, że jesteśmy wyzwoleni, kiedy ludzie umierają, nie mówię o tym. Ale jeśli właściwie zrozumiemy śmierć, znając tę ​​rzeczywistość, uwalniamy nasz umysł od brania naszego życia za pewnik, od reifikowania innych ludzi i nas samych i uczynienia ich trwałymi. Uwalnia nas od tego całego żalu i rozpaczy, dobrze? Ponieważ po prostu widzimy: „To jest rzeczywistość” i to naprawdę motywuje nas do chęci praktykowania, aby osiągnąć wyzwolenie z samsary. Ponieważ wyzwolenie nazywa się nieśmiertelny, w porządku? Odnosząc się do tych z nas związanych w samsarze, jesteśmy śmiertelni, czyż nie? Ponieważ umieramy raz za razem i raz za razem i to jest jedno z największych cierpień samsary. Widzenie tego zwyczajnego sposobu śmierci było jedną z rzeczy, które napędzały Budda opuścić pałac i szukać prawdy. Tak więc widząc śmierć jako rzeczywistość naszego życia, ale wiedząc, że śmierć w samsarze jest napędzana przez ignorancję, cierpienia i karmy. Wtedy, gdy jesteśmy świadomi śmierci, otrzymujemy silną intencję uwolnienia się od ignorancji, cierpień i… karmy, w porządku? To prowadzi do zrzeczenie się samsary; ten determinacja bycia wolnym. A to stawia nas na ścieżce w bardzo mocny, jasny sposób, abyśmy nie zniechęcali się całym blaskiem rzeczy, które wydają się przyjemne i wydają się trwałe, ale po prostu przyczyniają się do rozproszenia. Dobra?

Myślenie o śmierci

Poświęć więc trochę czasu na myślenie o tym, czym jest światowy strach przed śmiercią, czym jest troska Dharmy o śmierć. I spójrz we własny umysł, a kiedy odczuwasz światowy lęk przed śmiercią? I prześledź, skąd pochodzi; naprawdę spójrz na to bardzo wyraźnie. Skąd bierze się strach przed śmiercią? Skąd bierze się ten żal z powodu śmierci? Dobra? A potem spójrz na pogląd Dharmy i zobacz, jak może on napędzać twoją praktykę. Ponieważ zasadniczo z troską Dharmy o śmierć, jeśli się boimy, boimy się zwykłego strachu przed śmiercią. Dobra? Ponieważ zdajemy sobie sprawę, że jeśli nie będziemy praktykować, w chwili śmierci będziemy odczuwać zwykły strach przed śmiercią, a nasz umysł będzie przerażony, a my tego nie chcemy. Dlatego teraz musimy ćwiczyć. Dobra? Więc nie kupujemy tego zwykłego strachu, postrzegamy go jako coś, co świadomość śmierci pomoże nam przezwyciężyć, popychając nas do praktyki lub inspirując nas do praktyki. Dobra? I wtedy, gdy umiera ktoś wokół nas, czy to jest błąd, czy jest to ktoś, na kim nam zależy, właściwie, jeśli naprawdę dobrze ćwiczymy, dbamy nawet o błędy, ale patrzymy na to wszystko jak na nauczanie. Przypominanie nam o naszej własnej śmiertelności i znaczeniu praktykowania, aby uwolnić nasz umysł od przywiązanie, uwolnij nasz umysł od ignorancji, oczyść karmy. Dobra?