Kilka myśli po święceniach

Jestem bardzo wdzięczna za wszelkie wsparcie materialne i psychologiczne, jakie od Was otrzymałam, za radość, zachętę, cenne rady i modlitwy. Zawsze jestem zaskoczony wieloma sposobami, w jakie ludzie mogą wyrażać swoją dobroć. Przypomina mi, jak bardzo myliłem się, by być ostrożnym, a nawet przestraszonym w stosunku do ludzi, których znam, nie mówiąc już o obcych. Ponieważ każdy jest taki jak ja – nikt nie chce cierpieć i każdy szuka szczęścia – i dlatego wszyscy jesteśmy zdolni do najmilszych okazów miłości, przyjaźni i współczucia.

Wybieram to, co wydaje mi się najlepszym sposobem na osiągnięcie szczęścia i możliwość rzeczywistego przynoszenia korzyści innym. Wyświęcanie jako klasztorny wypełnił tę wielką dziurę, którą miałem w życiu – tę ogromną pustą przestrzeń zaludnioną przez strach i depresję, które są głównymi głosami mojego złość i przywiązanie…i daje mi teraz ważne narzędzie, które pomoże mi pracować nad moim umysłem i walczyć z moimi demonami. Czuję się chroniony i uspokojony i znalazłem głęboką siłę i pewność siebie w zaangażowaniu. Mimo licznych przeszkód, z jakimi obecnie się zmagam, moi bliscy wyczuwają to prawdziwe szczęście w moim umyśle i korzystają z niego.

Nigdy nie zapominam, że moim prawdziwym szefem jest teraz Budda! A moim pierwszym obowiązkiem jest utrzymanie mojego śluby tak czyste, jak to tylko możliwe w tym zachodnim życiu. W ten sposób chciałem ci podziękować: obiecałem zrobić wszystko, co w mojej mocy, dla dobra wszystkich. Nie mam nic cenniejszego do zaoferowania.

Niech Dharma będzie prosperować, a wszyscy nasi drogocenni Nauczyciele skorzystają z długiego i zdrowego życia! Niech wszystkie czujące istoty osiągną swoje ostateczne pragnienie uwolnienia się od cierpienia i ugruntowania w wiecznym szczęściu!