Werset 17-2: Dbanie o siebie

• Zadbaj o siebie i nasze karmy
• Nie daj się zwieść przywiązanie

41 Modlitwy o kultywowanie bodhiczitta: Werset 17-2 (pobieranie)

Wczoraj rozmawialiśmy o numerze 17:

„Obym mógł zamknąć drzwi do niższych form życia dla wszystkich istot”.
To jest modlitwa bodhisattwa podczas zamykania drzwi.

Rozmawialiśmy o tym, jak zanim będziemy mogli rozmawiać o zamknięciu drzwi do niższych odrodzeń dla innych czujących istot, musimy zamknąć drzwi do niższych odrodzeń dla siebie, ponieważ jeśli skończymy w niższych sferach, nie ma możliwości w przyszłym życiu, aby przynosząc korzyść innym, dopóki nie będziemy mieli lepszego odrodzenia. Kiedy naprawdę zależy nam na innych, musimy również zadbać o siebie w odpowiedni sposób.

Myślę, że to jest naprawdę ważne, ponieważ czasami dostajemy ten zabawny umysł, który mówi: „Och, po prostu poświęcam wszystko dla innych, więc oddam wszystko, co mam, i po prostu zapracuję się na śmierć, ponieważ” Pracuję dla innych…” I to nie działa. Musimy być praktyczni i dbać o siebie, dbać o swoje zdrowie, dbać o swoje ciało, opiekuj się naszym karmy abyśmy w przyszłym życiu mieli dobre odrodzenie i nie pozwalali ani na niską samoocenę, ani przywiązanie odwrócić nas od tego.

Czasami z niską samooceną mówimy: „Och, nie jestem godzien, by się mną zaopiekowano lub muszę poświęcić wszystko, oddać wszystko dla Dharmy, ponieważ nie zasługuję na to, aby coś mieć” i to jest nie dobrze, wiesz, ponieważ musimy być praktyczni, a także musimy dawać nie z poczucia, że ​​jestem niegodny, ale z poczucia, że ​​jestem godny i jestem hojny. Czy rozumiesz o co mi chodzi?

Tak samo jest z ochroną naszego karmy. Kiedy powiedziałem, nie dajmy się zwieść przywiązanie, czasami poza przywiązanie na rzecz jednej czującej istoty możemy zrezygnować z możliwości przynoszenia korzyści wielu czującym istotom. A co się z tym dzieje? przywiązanie czy to z powodu przywiązanie, tworzymy wiele negatywnych działań i nie korzystamy z naszego cennego ludzkiego życia. Następnie w następnym odrodzeniu kończymy niższe sfery, mimo że mówiliśmy sobie o tym odrodzeniu, że przynosimy korzyści innym, będąc do nich przywiązanymi i robiąc to, czego chcą. W rzeczywistości, na dłuższą metę, nie odnosimy im korzyści, ponieważ jeśli następnym razem nie będziemy mieli dobrego odrodzenia, jak wtedy przyniesiemy korzyść tym ludziom?

W Dharmie bardzo ważne jest, aby naprawdę dbać o siebie we właściwy sposób, nie dlatego, że jesteśmy egocentryczni, nie dlatego, że jesteśmy samolubni, ale dlatego, że musimy zachować swoje ciało i zdrowie, musimy utrzymywać pozytywny stan umysłu, aby tworzyć dobro karmy dla dobra innych, ponieważ jesteśmy ze sobą spleceni. Jak powiedziałem, czasami ludzie mają ten zabawny umysł: „Po prostu oddam wszystko, ponieważ ćwiczę bodhisattwahojność”, a wtedy nie mają pieniędzy na jedzenie i staje się to prawdziwym problemem dla ludzi wokół nich. Albo nie mają gdzie mieszkać, a ludzie wokół nich mówią: „Och, co ja robię, nie chcę, żebyś był na ulicy”. To nie jest dobre dla ludzi wokół nas.

Jeśli rozprasza nas przywiązanie i kończymy w niższej sferze, nie możemy wtedy nikomu przynosić korzyści, a nawet w tym życiu, jeśli rozpraszają nas przywiązanie jednej lub dwóm osobom, wtedy rezygnujemy z możliwości skorzystania z tak wielu.

Naprawdę ważne jest, aby jasno myśleć o tych rzeczach i mieć poczucie, że jesteśmy skutecznymi, wartościowymi ludźmi, którzy potrafią, ponieważ staramy się być uprzejmi dla innych, ponieważ ich szanujemy i postrzegamy jako wartościowych ludzi, wtedy musimy to mieć czujemy się też dla siebie, prawda? Szanować siebie i czuć, że jesteśmy warci zachodu, a to nie jest egocentryzm.

Jeśli cenimy siebie bardziej niż wszystkich innych, jest to egocentryzm. Jeśli myślimy: „Moje szczęście jest ważniejsze niż kogokolwiek innego, zapomnij o innych”, to jest egocentryzm. Ale nie powinniśmy popadać w drugą skrajność i mówić: „Jestem całkowicie bezwartościowy”, a potem nie wykorzystywać naszego potencjału, a nawet fizycznie stawać się ciężarem dla innych. Czy rozumiesz to, co mówię? To jest ważne.

Chcemy porzucić pobłażliwy umysł, który jest umysłem przywiązanie, ale musimy szanować siebie i własne cnoty i wykorzystywać je dla dobra innych. Nie tylko „Mam cnotę, więc zamierzam z nich korzystać, a wtedy będę najważniejszą osobą w klasztorze, ludzie będą mnie chwalić, dadzą mi dużo oferuje”, to bzdury. Szanuj nasze cnoty, korzystaj z nich, ponieważ one istnieją i używamy ich dla dobra wszystkich.