Zależne powstawanie i bodhicitta

• Stać się a budda zależy od generowania bodhiczitta
• Bodhiczitta jest chęć zostania budda na rzecz cała kolekcja istoty
• Bez czujących istot, nawet tych, które uważamy za trudne, nie ma bodhiczitta

Kontynuować trochę więcej z zależnym powstawaniem i tym, jak to pomaga nam w rozwoju bodhiczittaInnym sposobem myślenia jest to, że nasza zdolność do osiągnięcia oświecenia zależy od czujących istot. Zwykle myślimy: „Osiągam oświecenie dla ich korzyści, tych biednych gnuśników”. To nie jest sposób myślenia. Raczej, aby stać się Budda zależy od generowania bodhiczitta. Bodhiczitta jest chęć zostania Budda dla dobra każdej czującej istoty. Oznacza to, że nasze oświecenie zależy od tych czujących istot. Ponieważ bez czujących istot nie mielibyśmy tego bodhiczitta, co oznaczałoby, że nie możemy osiągnąć oświecenia. I to nie tylko czujące istoty jako szeroka klasa, od których zależy nasze oświecenie, ponieważ to jest łatwe, wszystkie te daleko, z którymi nie mamy do czynienia, łatwe do zdobycia. bodhiczitta i współczucie dla nich, ale od każdej czującej istoty zależy nasze oświecenie, dobrze? Tak więc, kiedy spacerujesz po łące i skacze na ciebie pasikonik, twoje oświecenie jest całkowicie zależne od tego pasikonika. Bo jeśli pominiemy jedną czującą istotę z zasięgu naszego bodhiczitta, to nie ma bodhiczitta, tak? Jeśli wyeliminujemy jedną czującą istotę, jeśli tak się złościmy na jedną czującą istotę, że mówimy: „zapomnij o tej. Będę oświecony dla dobra wszystkich innych, ale nie dla tego jednego”, wiesz? Wtedy nasz bodhiczitta jest całkowicie zniszczony, a nasze własne oświecenie jest niemożliwe, tak?

To naprawdę niezwykłe, kiedy myślisz o tym w ten sposób. Jak zależni jesteśmy od każdej czującej istoty, jak potrzebujemy każdej czującej istoty, aby stała się oświecona. Więc to dotyczy nawet naszej własnej duchowej praktyki; więc te dni, kiedy, wiecie: „Zostanę oświecony. Chcę się oświecić”. Nie o nas, chodzi o czujące istoty. Ale nawet oświecenie – mówią o spełnieniu celu własnego ja i celu innych. Celem jaźni jest dharmakaja – urzeczywistnienie pustki i oczyszczenie własnego umysłu. Więc jeśli chcemy osiągnąć ten stan umysłu, w którym wszystkie niepokojące i poznawcze zaciemnienia są całkowicie oczyszczone, polegamy na tym koniku polnym, wiesz? Zależymy od George'a Busha, od faceta, który porysował nasz samochód, od naszego szefa i od pracownika w Indiach, który robi włazy na ulicach Nowego Jorku. Jesteśmy zależni od każdej czującej istoty, wiesz? To jest szeroki zakres współczucia.

Kiedy myślisz, że całe nasze duchowe osiągnięcia zależą od czujących istot, to nie jest tak, że jesteśmy tam jakąś niezależną istotą, albo że nasze oświecenie jest jakąś niezależną istotą. Tak naprawdę musimy rozszerzyć umysł, aby obejmował wszystkich. I to, co uważam za bardzo pomocne w robieniu tego, to spojrzenie poza pozory, jakie mamy, czujących istot – aby spojrzeć poza rolę, jaką akurat z nimi pełnimy w tym konkretnym życiu lub rodzaj relacji, jaką mamy z nimi. w tym życiu – ale zdaj sobie sprawę, że istnieje tylko umysł i… ciało tam i nie ma rzeczywistej osoby, to tylko karmiczny wygląd. Więc nie zamykać się w idei osoby, której po prostu nie możemy znieść lub osoby, której naprawdę pragniemy. Nie ma nikogo w domu, nie ma nikogo w domu, jest tylko etykieta, tylko etykietowana osoba, której nie możesz znaleźć, gdy jej szukasz. To naprawdę pomaga nam spojrzeć poza te powierzchowne pozory i powierzchowne relacje, które mamy z różnymi istotami w tym konkretnym życiu. Może to pomóc, jeśli masz silną reakcję na tę lub inną czującą istotę, aby uspokoić swój umysł, a następnie pamiętać: „Och! Będę z nimi w zupełnie innym związku w następnym życiu”, więc nie zatrzymujmy się też w tym, jak to jest w tym życiu przywiązanie do nich, odpychając ich lub w jakiś sposób wyłączając ich z zasięgu naszego współczucia i bodhiczitta.