Werset 15-2: Trzy rodzaje bodhisattwów

• Trzy rodzaje bodhisattwów
• „Rodzicowy”, „kierowca autobusu”, „prezydencki”

41 Modlitwy o kultywowanie bodhiczitta: Werset 15-2 (pobieranie)

Wczoraj pojawiło się pytanie, kiedy rozmawialiśmy o różnych rodzajach bodhisattwa, bo mówiliśmy o:

„Obym pogrążył się w cyklicznej egzystencji dla dobra wszystkich istot”.
To jest modlitwa bodhisattwa podczas schodzenia po schodach.

mówił o tym, jak bodhisattwowie chcą osiągnąć oświecenie dla dobra innych i jak czasami panuje błędne przekonanie, że tego nie robią, ponieważ chcą pozostać w samsarze, aby przynosić pożytek czującym istotom. Potem pojawiło się pytanie: „Ale w naukach często mówiono o trzech rodzajach bodhisattwów”. Trzy rodzaje, pierwszy jest podobny do pasterskiego bodhisattwa, a następnie wioślarz typu bodhisattwa, a potem królewski bodhisattwa. Mówi się, że w ten sposób niektórzy ludzie generują bodhiczitta.

Pierwszy, pasterski bodhisattwa: kiedy pasterz idzie, owce idą z przodu. To jest bodhisattwa to mówi: „Ok, porzucam własne oświecenie i wszyscy inni zostają oświeceni, a potem ja doznaję oświecenia”. Wydaje się to zaprzeczać temu, co powiedziałem wczoraj.

Potem jest wioślarz typu bodhisattwa, ponieważ jest w tym samym pojeździe, więc dochodzą do oświecenia w tym samym czasie.

A potem jest podobny do króla bodhisattwa: król zwykle idzie pierwszy, potem wszyscy inni podążają za świtą. To bodhisattwa najpierw osiąga oświecenie, a następnie prowadzi tam wszystkich innych.

Podają te trzy przykłady i mówią, że faktycznie królowa bodhisattwajest jedną z najwyższych zdolności, ponieważ zdali sobie sprawę, że w rzeczywistości ważniejsze jest osiągnięcie oświecenia dla dobra innych niż trwanie w samsarze i niemożność pomagania nikomu tak dobrze, jak byście byli już budda. Powiedzieli, że w rzeczywistości wszyscy bodhisattwowie ostatecznie stają się bodhisattwami podobnymi do króla i osiągają oświecenie dla korzyści czujących istot.

Kiedy myślałem o tych trzech przykładach, pomyślałem, że niektóre z nich mogą nie pasować tak dobrze do naszej kultury, więc musiałem je dostosować. Pasterski bodhisattwa…. Nie wiem, czy ktoś z was widział kiedyś pasterza z owcami, może nie. W Indiach tak, ale jeśli mieszkasz w mieście w Ameryce, nie. Ale to, co widzisz, jest w stołówce, matkę z dziećmi z przodu lub tatę z dziećmi z przodu. To ten sam pomysł, stawiasz dzieci na czele. Jeśli wsiadasz do samolotu z grupą małych dzieci, dzieci idą z przodu, mama lub tata idzie z tyłu, a ty ich tam prowadzisz, tam ich prowadzisz. Załatwiasz je wszystkie, a potem się uspokajasz. To może być jeden rodzaj bodhisattwa który początkowo tak myśli, ale potem zdaje sobie sprawę, że faktycznie lepiej najpierw osiągnąć oświecenie, a potem mieć większe możliwości przewodzenia innym.

Potem coś w rodzaju wioślarza bodhisattwa. Znowu nie wiem ilu z was widziało wioślarza, ale wszyscy jeździliśmy autobusami. Tak więc typ kierowcy autobusu bodhisattwa, gdzie kierowca autobusu dojeżdża w tym samym czasie co pasażerowie.

A potem królewsko bodhisattwa. Powinniśmy chyba powiedzieć prezydencki bodhisattwa, z wyjątkiem tego, że tak naprawdę to nie jest tak, że prezydent idzie pierwszy, ponieważ właściwie wszyscy ochroniarze idą jako pierwsi i ostatni i dookoła. Ale wiesz, możemy tam trochę poszperać. Myślę, że z królem bodhisattwaChodzi o to, że masz tę ogromną pewność siebie: „Osiągnę oświecenie i poprowadzę tam wszystkie istoty”. Naprawdę, ćwiczyć bodhisattwa ścieżce, musisz mieć ogromną pewność siebie. I to poczucie „ja”, które praktykujesz bodhisattwa ścieżka z, nie jest egoistycznym poczuciem „ja”. Nie powinniśmy się tu mylić.

Oczywiście, jeśli zamierzasz „Chcę być bodhisattwa, Chcę być budda, bo wtedy ludzie dadzą mi gruszkę i trochę migdałów”. Jeśli myślisz w ten sposób, to na pewno masz problemy z chwytaniem siebie i ego. A jeśli rezygnujesz z oświecenia, aby zdobyć gruszkę i kilka migdałów, to naprawdę je masz zły widok. Ale trzeba mieć tę wielką pewność siebie, aby móc praktykować ścieżkę i naprawdę pracować dla dobra innych.

Bodhisattwowie…. Czasami myślimy, że są pełne miłości i współczucia, więc są takie łagodne i słodkie. W rzeczywistości bodhisattwowie mają tak dużo energii, ponieważ muszą osiągnąć ścieżkę, a są wszystkie te czujące istoty, które robią nie wiadomo co, co próbują osiągnąć korzyść, a które w ogóle ich nie słuchają. Bodhisattwowie ciągną nas do oświecenia, a my z nimi walczymy, kopiąc i krzycząc. Muszą więc mieć ogromną energię i ogromną pewność siebie. To poczucie „ja”, ten rodzaj pewności siebie, to nie jest chwytanie się ego.

Nie myśl, że kiedy masz miłość i współczucie, jesteś po prostu naprawdę słodki i wszyscy po tobie chodzą, to nie tak. Jesteś naprawdę silny i możesz zrobić wiele dla dobra. Podobnie powinniśmy mieć wielką pewność siebie, kiedy praktykujemy ścieżkę. A nie tylko myśleć: „Och, jestem trochę stary, nie zasługuję na oświecenie”. To śmieci.