Przyjazne dla wydruku, PDF i e-mail

Sutra w odpowiedzi na pytanie o to, co dzieje się po śmierci: przegląd

Odpowiedź Buddy na szereg pytań dotyczących kwestii odradzania się

Posąg Buddy w Borobudur ze słońcem w tle.
Tak jak słońce wschodzi ponownie następnego dnia po zachodzie i stopniowo ustępuje miejsca nocy, tak człowiek po odejściu od obecnego życia odbiera sobie następne życie. (Zdjęcie zrobione przez Hartwig HKD)

Centralny Instytut Wyższych Studiów Tybetańskich, Sarnath, UP, Indie
Ten artykuł został umieszczony na stronie thubtenchodron.org za uprzejmą zgodą Gesze Damdula Namgjala, 2008. Zostanie opublikowany w „Dhi”, czasopiśmie Centralnego Tybetańskiego Instytutu Wyższych Studiów Buddyjskich w Sarnath w Indiach, a także w „Dreloma” czasopismo klasztoru Drepung Loseling w Mundgod w Indiach.

Sutra pod tytułem ayuspattiyathakaraparipicchasutra1, z grubsza przetłumaczone na Sutra (wypowiedziana przez Budda) w odpowiedzi na pytanie, co dzieje się po śmierci pojawia się na stronach między 145b a 155a, w tomie „Sa” sekcji „Rozprawa” wydania sDege tybetańskiego kanonu kagjur. W tej sutrze ktoś o imieniu Nandża, który odniósł sukces w całym ziemskim znaczeniu tego słowa, nagle umiera, pogrążając wszystkich swoich bliskich i bliskich w nieodwracalnym smutku. Zbierają się w smutku i rozpaczy ofiary w postaci ozdób, jedzenia, odzieży itp. wokół niego ciało, i życzą mu powodzenia w następnej podróży. Obserwując to wszystko, King Suddhodana2 jest pełen pytań, niecierpliwych, by znaleźć na nie odpowiedzi. Właśnie wtedy widzi tzw Budda wraz ze swoimi zwolennikami idącymi w kierunku sceny. Król czuje wielką ulgę i szuka Buddapozwolenie na zadawanie tych pytań. Na Buddazgody, król zadaje kilka pytań związanych z przyszłym życiem. The Budda odpowiada na każde zapytanie, a na koniec ilustruje całą koncepcję zestawem ośmiu przykładów z życia codziennego.

Nie ingerując w znaczenie sutry, starałem się jedynie dopracować język i nieco uporządkować treść, aby sutra była bardziej zrozumiała i łatwiejsza do zrozumienia dla współczesnych odbiorców. Ponieważ tło i kolofon sutry zostały pokrótce przedstawione odpowiednio na początku i na końcu, przedstawiłem treść sutry w głównej mierze. Chociaż dołożono wszelkich starań, aby oddać pełną sprawiedliwość interpretacji, wszelkie pomyłki, które mogły się wkraść, są całkowicie moje. Sugestie dotyczące ulepszeń i komentarze dotyczące prac rewizyjnych są mile widziane.

Pytanie pierwsze:

O Bhagawanie! Czy człowiek po odejściu z tego świata ginie i wcale się nie odradza, jak wypalające się ognie i pozostawiające po sobie popiół?

Odpowiedź: Nie. Na przykład tam, gdzie jest ziarno, tam będzie wynikowy kiełek. To życie jest jak ziarno, a następne życie jest kiełkiem. Tak więc następne życie następuje po obecnym, po zakończeniu tego życia. Poza tym, tak jak następnego dnia po zachodzie słońce znów wstaje i stopniowo ustępuje nocy, tak człowiek po odejściu od obecnego życia odbiera sobie nowe życie. Gdyby nie istniało coś takiego jak odbieranie kolejnego życia, logiczne byłoby, że wszystkie żywe istoty zostałyby już wytępione. Ponieważ tak nie jest, z pewnością istnieje następne życie. To tak, jakby fizyczne rośliny i drzewa odrastały ponownie po wyschnięciu z powodu zniszczeń czasu.

Pytanie drugie:

O Bhagawanie! Czy czujące istoty, które odejdą z tego świata, odrodzą się w rodzaju odrodzenia bez zmian? Na przykład, czy bogowie odrodzą się jako bogowie? Podobnie ludzie jako ludzie, zwierzęta jako zwierzęta, wygłodniałe duchy jako wygłodniałe duchy i istoty piekielne jako istoty piekielne?

Odpowiedź:

Nie. Czujące istoty rodzą się jako różne typy dzięki sile ich korzystnych i niezdrowych działań. Na przykład obecni ludzie mogli stać się ludźmi z poprzednich bogów. Obecne zwierzęta mogły stać się zwierzętami z poprzednich ludzi, którzy pozwalali sobie na niezdrowe działania.

Pytanie trzecie:

O Bhagawanie! Czy bogowie mogą po śmierci narodzić się w innych typach, takich jak ludzie itp.? Podobnie, czy ludzie, zwierzęta, wygłodniałe duchy i istoty piekielne mogą po śmierci narodzić się jako inne istoty, takie jak bogowie?

Odpowiedź: Tak, tak jest. Bogowie po śmierci mogą narodzić się w innych istotach, takich jak ludzie itp. Podobnie ludzie, zwierzęta, wygłodniałe duchy i istoty piekielne, po swojej śmierci, mogą urodzić się jako inne istoty, takie jak bogowie.

Pytanie czwarte:

O Bhagawanie! Kiedy czujące istoty odchodzą z tego życia, zachowują w następnym życiu ten sam krąg członków rodziny, co w obecnym życiu, takich jak rodzice, dziadkowie, pradziadkowie itp., z których się urodzili życie po życiu czas bez początku. Takie jest zrozumienie zwykłych ludzi. Czy to prawda?

Odpowiedź:

  1. Kiedy rodzice i dzieci itp. ukazują się sobie nawzajem, robią to jako istoty fizycznie wcielone. To nie jest tak, że jeden umysł ukazuje się drugiemu umysłowi. Kiedy fizyczne skupisko zostało tutaj pozostawione i przestało istnieć, w jaki sposób umysł mógłby towarzyszyć umysłom i objawiać się sobie nawzajem? Zmarłych rodziców, dziadków, pradziadków itp. nie widzą nawet ich żyjące dzieci i wnuki, które posiadają ciała fizyczne. W jaki sposób rodzice, dziadkowie, pradziadkowie itp., którzy już umarli i nie posiadają już fizycznych ciał, mogli być uważani za towarzyszących sobie nawzajem, tak jak przedtem? Nawet przyznając to, bez ciał fizycznych, jak moglibyśmy zobaczyć ich towarzyszących sobie nawzajem?
  2. W tym życiu, kiedy rodzice, dzieci i liczni krewni żyją razem, rozpoznają się nawzajem na podstawie swoich różnych ciał fizycznych. Nie widzą nawet swoich własnych umysłów, nie mówiąc już o widzeniu umysłów innych. Jak więc widzieliby się po śmierci? Jak rodzice, dziadkowie, pradziadkowie itp. widzieliby się i towarzyszyli sobie nawzajem?
  3. Jeśli w bezpoczątkowym biegu czasu byli pierwsi przodkowie, którym towarzyszyli obecni wnukowie, to wszystkie obecne plemiona, klany, skupiska, typy, których jest wielu wrogów, osiedliły się w miejscach, należą do plemion, mówią językami i przestrzegają zwyczajów, o których nie słyszeli lub nie są sobie nawzajem znani, musieli pochodzić od tego samego przodka. Gdzie więc wytyczyć granicę między tymi przodkami i wnukami oraz rozgraniczyć między osobami z opieką a osobami bez opieki?

Pytanie piąte:

O Bhagawanie! Czy ci, którzy są bogaci i zamożni w tym życiu, pozostają bogaci i zamożni także w życiu następnym? Czy ci, którzy są biedni i pozbawieni środków do życia w tym życiu, pozostają biedni i pozbawieni środków do życia również w następnym? A może te dwa stany zmieniają się i nie pozostają stałe?

Odpowiedź: Wśród żyjących obecnie są tacy, którzy są bogaci od urodzenia, ale później stają się biedni. Są inni, którzy od urodzenia są bez środków do życia, ale później stają się bogaci. Tak więc bogactwo i ubóstwo są niewątpliwie nietrwałe.

Na przykład w świecie, w którym Warunki ciepła i wilgoci, rozwijają się liście i gałęzie roślin, podczas gdy w Warunki ekstremalnego zimna i braku wilgoci wysychają. Podobnie z Warunki hojności itp. staje się bogaty, a wraz z nim Warunki kradzieży i skąpstwa, człowiek staje się bez środków do życia. Są tacy, którzy pozostają bogaci przez całe życie, ponieważ bez przerwy angażowali się w akty hojności. Natomiast przerywając akty hojności, angażując się w nią raz, a nie innym razem, lub żałując swego aktu hojności, można stać się biednym albo na początku, albo później. Przy uporczywej kradzieży i skąpstwie można pozostać biednym przez kilka wcieleń. Jednak są tacy, którzy stali się bogaci w pewnych wcieleniach lub we wcześniejszej lub późniejszej części określonego życia po tym, jak żałowano swoich aktów kradzieży i skąpstwa. Bieda i deprywacja nie wynikają z hojności, a bogactwo nie wynika ze skąpstwa. Również zamożność i bieda niekoniecznie występują naprzemiennie w ciągu całego życia.

Pytanie szóste:

O Bhagawanie! Jakimikolwiek końmi, słoniami itp. można jeździć w tym życiu, jakimikolwiek ozdobami i szatami można się posługiwać w tym życiu, jakimikolwiek pokarmami i napojami można się cieszyć w tym życiu, będzie się ich używało w następnym życiu. Takie jest zrozumienie zwykłych ludzi. Czy to prawda?

Odpowiedź:

  1. Nie. Ludzie, kiedy umierają, rodzą się albo w wyższych, albo niższych sferach, w zależności od tego, jakie działania — zdrowe lub niezdrowe — mogli zrobić.
  2. Czasami ludzie są widziani w swoich starych, znajomych ubraniach nawet po śmierci. Takie pozory wynikają z faktu, że istnieją nieograniczone, niewyobrażalne, niezliczone światy-systemy gandharwowie3 (duchy pochłaniające zapachy) wypełniające przestrzeń. Wśród tych zjadaczy zapachów jest szczególny typ zwany wejściem w strumień myśli tych, którzy są na skraju śmierci4. W poszukiwaniu pożywienia ci zjadacze zapachów przybierają wygląd tych zmarłych istot z ich fizycznymi formami, ubraniami, ozdobami i zwyczajami, a nawet mówią jak one.
  3. Ponadto istnieją inne niż wspomniane wyżej zjadacze zapachów jak” ma5 (złośliwe duchy), gandharwowie6 (duchów zjadających zapachy), piŸaki7 (spirytusy mięsożerne), bhuty8 (złe duchy) itp., które w celu zwabienia krewnych i przyjaciół zmarłego, poprzez przyziemne moce magiczne, poznają zachowania, miejsca pochówku i wydarzenia życiowe związane ze zmarłym. Następnie rzucali zaklęcia na krewnych itp., którzy ich widzieli lub śnili o nich.
  4. Możliwe jest, że krewni itp. zobaczą zmarłego lub śnią o nim z powodu dojrzewania latencji pozostawionych z powodu długiego bycia razem. Na przykład, załóżmy, że ktoś śni o swoich żyjących krewnych, służących lub kimkolwiek, z kim dzielił przyjemność z ich towarzystwa i bogactwa, lub jeśli już o to chodzi, załóżmy, że śni o swoim wrogu lub kimkolwiek, kto ograbił go z jego majątku, tj. z którymi dzielił niezadowolenie z walki lub kłótni. Jeśli osoby, które widział we śnie, również miały ten sam sen, można to uznać za prawdziwe przeżycie. Jednak inni nie śnią jego snów. Jeśli więc nawet wśród tych, którzy żyją, nie doświadczamy snów o sobie nawzajem, to w jaki sposób sny o zmarłych mogą naprawdę być zmarłymi? Tak więc jest to tylko przypadek aktywowania przeszłych latencji.
  5. Jest jeszcze inny przykład przedstawiający działanie opóźnień. Załóżmy, że jest osoba, która w pierwszej połowie swojego życia posiadała zamek, dom, miasto, które zostawiła i przeniosła się do innego miasta. W międzyczasie jego wcześniejsze miasto zostało całkowicie zniszczone i zniszczone. Później śni o swoim dawnym zamku, domu i mieście, wszystkie nienaruszone, kompletne pod względem wielkości i kształtu tak żywo, że wydawało się prawdziwe. Jednak wszystko, co widział we śnie, było tylko przypadkiem aktywacji jego latencji. Podobnie, śnienie lub wizja zmarłego jest podobne do śnienia o przeszłym domu. Ponieważ świadomość zmarłego już się odrodziła zgodnie z czyimś działaniem karmicznym, nie ma możliwości, aby można ją było jeszcze zobaczyć. Dlatego właśnie dzięki dojrzewaniu potencjału latencji widzi się i śni o cechach i ubiorze zmarłego.
  6. Podobnie pojawienie się lub śnienie zmarłej osoby trzymającej broń, taką jak miecze; noszenie ubrań, ozdób itp.; wierzchowce, takie jak słonie itp., są spowodowane dojrzewaniem latencji. Więc spójrz na to jak na przykład domu.

Pytanie siódme:

O Bhagawanie! Ci, którzy pozostają w tyle, jak krewni itp., rozdają jedzenie i napoje, bez względu na to, jak niewiele może to być, i poświęcają je zmarłemu. Wierzą, że takie przedmioty będą trwać niewyczerpane przez eony, aby zmarły mógł je spożyć. Takie jest zrozumienie zwykłych ludzi. Czy to prawda?

Odpowiedź:

  1. Czy kiedykolwiek widziałeś lub słyszałeś o czujących istotach, od systemu światów czterech kontynentów do pierwszego tysiąckrotnego systemu światów, drugiego tysiąckrotnego systemu światów, trzeciego tysiąckrotnego systemu światów i nieograniczonych, niewyobrażalnych systemów światów, które spożywać pokarm i napoje kawałek po kawałku, przez cały czas lub przez kilka eonów? Nie ma żadnych.
  2. Uniwersalny Monarcha posiada klejnot spełniający życzenia, który jest wynikiem zgromadzenia przez niego nieograniczonej kolekcji zasług wiele eonów temu. Nie spada z nieba ani nie pojawia się nagle. Zatem nie jest możliwe, aby istoty spożywały tak niewielką ilość jedzenia i napojów do końca eonów bez wyczerpania, ponieważ nie ma powodu, aby te rzeczy trwały wiecznie.
  3. Nawet wśród rodziców, dzieci i rodzeństwa jeszcze żyjących, ale oddalonych od siebie, bez względu na to, jak bardzo chcą poświęcić jedzenie i picie dla dobra drugiego, inni nawet nie widzą tych darów we śnie, nie mówiąc już o tym, że mogą faktycznie w nich uczestniczyć. Jeżeli tak jest, to jak realne byłoby dla tych, którzy odeszli i zostali oddzieleni od swoich ciał, spożywanie pokarmów i napojów poświęconych im przez tych, którzy jeszcze żyją? Nie, nie jest to wykonalne.
  4. W jaki sposób ci, którzy odeszli i zostali oddzieleni od swoich ciał, a tym samym zredukowani do umysłu, który jest niematerialny i niefizyczny, mogliby przejąć materialne pokarmy i napoje oferowane przez ich dzieci i krewnych? To nie jest wykonalne. Ponieważ pokarmy i przedmioty do żucia reagują na wysiłki organów fizycznych przyczepionych do ciało. Czy umysł posiada taką aktywność fizycznego organu, który jest związany z a ciało?

Pytanie ósme:

O Bhagawanie! Jeśli tak jest, czy oznacza to, że wszystkie nasze akty dedykowania zmarłemu rzeczy użytecznych w tym życiu, takich jak jedzenie, pojazdy, ubrania i ozdoby, są bez znaczenia?

Odpowiedź:

Zmarłemu, który jeszcze nie doświadczył dojrzewającego karmicznego rezultatu jakichkolwiek czynów, które mógł popełnić, takich jak ponowne narodziny w królestwie egzystencji, wszelka udzielona mu pomoc w formie oddanych, zdrowych działań, która byłaby równa do nagromadzenia zasług nieskalanych przez negatywność doprowadziłoby go do wyższych narodzin, a nawet do nirwany. Gdyby zmarły już się odrodził, to jakakolwiek udzielona mu pomoc w postaci pożytecznych działań, które byłyby równoznaczne z gromadzeniem zasług, umożliwiłaby mu zdobycie bogactwa, zebranie dobrych plonów, powiększenie upragnionego majątku, uzyskanie szacunku i oddanie od wszystkich innych. To nie jest tak, że zmarły nigdy się nie odradza i zamiast tego pozostaje na zawsze w Królestwie Śmierci9 używania tych środków spożywczych, napojów, pojazdów, ubrań i ozdób.

Pytanie dziewiąte:

O Bhagawanie! Jakiekolwiek słowa i tajemnice, którymi czujące istoty dzielą się ze swoimi krewnymi itp., i jakiekolwiek cechy fizyczne, które mogą mieć na skraju śmierci, zostaną wypowiedziane i pokazane krewnym, a zatem ich żyjący krewni usłyszą je i będą świadkami ich po śmierci. Takie jest zrozumienie zwykłych ludzi. Czy to prawda?

Odpowiedź:

  1. Mowa jest tworzona w zależności od fizycznych narządów jamy ustnej i języka, które są przyczepione do a ciało. Ponieważ zmarły opuścił ww ciało z tyłu, jak bezkształtna istota mogłaby wygłosić mowę? Kiedy słyszy się, że zmarły posiada a ciało, to wtedy, gdy już się odrodził. Do tego potrzebni byliby rodzice. Tak więc nie ma czegoś takiego jak wieczne Królestwo Śmierci.
  2. To, o czym światowe istoty mówią w kategoriach utrzymujących się znaków i dowodów zmarłych, jest w całości dziełem klasy zjadaczy zapachów zwanych „Przenikliwymi”. Tak jak silna burza natychmiast ogarnia rozległy obszar ziemi i wody, tak samo istnieją zjadacze zapachów, zwani Vicana, złośliwe duchy (jakszas) należące do klasy „Chętnych do Wypowiedzenia” oraz złe duchy (bhuty) o nazwie „Wyszukiwanie we wszystkich” (parahinta), które natychmiast przenikają świadomość10 zmarłego, naśladując jego maniery i sposób mówienia, demonstrując te umiejętności, oszukują zwykłe istoty.

W tym momencie Dewadatta11 i Mahanama z sakja klanu, z których obaj tam są, wyrażają niedowierzanie w to, co Budda mówił o tym, co dzieje się po śmierci. W celu przetestowania Buddaroszcząc sobie pretensje do wszechwiedzy, za pomocą której widzi to wszystko, Dewadatta ścina gałęzie każdego drzewa i krzewu i pali je. Następnie wkłada popiół do osobnych woreczków i zaznacza każdy, żeby sam nie pomylić, który woreczek zawiera popiół z którego drzewa. Następnie przynosi je do Budda i pyta Go, z jakiego drzewa pochodzi popiół. The Budda odpowiada poprawnie na każde z jego pytań, nie popełniając ani jednego błędu.

Podobnie Mahanama z klanu Sakya krąży po wielkim mieście Dysk12 i zbiera garść ryżu z każdej rodziny. Wkłada ryż do osobnych woreczków i zaznacza każdy, żeby sam ich nie pomylił. Przynosi słoniom woreczki z ryżem Budda i pyta Go, z jakiej rodziny pochodzi każda torebka ryżu. The Budda odpowiada poprawnie na każde z jego pytań, nie popełniając ani jednego błędu.

Wszyscy tam zgromadzeni, w tym Dewadatta i Mahanama, w pełni podziwiają BuddaJego wszechwiedzy i przekonaj się o prawdzie wszystkiego, co On powiedział o tym, co dzieje się po śmierci. Zarówno Devadatta, jak i Mahanama oddzielnie komponują spontaniczne pochwały Budda.

Pytanie dziesiąte:

O Bhagawanie! Czujące istoty, które popełniły niezdrowe działania, takie jak bezgraniczne zbrodnie iz pewnością doświadczą ich okropnych karmicznych konsekwencji, w jaki sposób mogłyby osiągnąć szczęśliwe odrodzenie?

Odpowiedź:

  1. Jeśli czujące istoty, które popełniły tak niezdrowe działania, jak bezgraniczne zbrodnie, naprawdę wierzą w prawo karmy i jego skutki oraz szczerze odpokutują za swoje przewinienia, te niezdrowe czyny zostaną oczyszczone. W chwili śmierci, jeśli żałują swoich przeszłych niezdrowych czynów i wzbudzą w sobie prawdziwy podziw dla Buddów i Bodhisattwów oraz schronić się w nich niezdrowe czyny zostaną oczyszczone. Mogli nawet odrodzić się w wyższych królestwach. Nie myślcie, że nie ma następnego życia. Nie myśl, że narodziny są skutkiem stwórcy lub kaprysu samego siebie, albo że narodziny są bez przyczyny. Nie trzymajcie się ziemskich przyjemności ani żadnego aspektu cyklicznej egzystencji.
  2. Kiedy ktoś transmigruje z tego życia i odradza się w następnym, nie jest tak, że albo coś trwałego trwa w następnym życiu, albo że wszystko zostaje przerwane i staje się niczym. Nie jest tak, że nie ma żadnej przyczyny lub że coś rodzi się bez przyczyny, albo że coś jest spowodowane przez stwórcę. Raczej odrodzenie ma miejsce z powodu agregacji przyczyn i Warunki w postaci uciążliwych emocji i wywołanych nimi działań.

Pytanie jedenaste:

O Bhagawanie! Kiedy czujące istoty umierają i rodzą się ponownie, nie ma ani czegoś trwałego, ani tego, że wszystko się kończy, ani nie ma żadnej przyczyny w działaniu, ani też wszystko to jest dziełem Stwórcy, a mimo to odradzają się w następnym świecie ma miejsce. To wszystko jest trudne do zrozumienia. Czy istnieją na to wspierające przykłady?

Odpowiedź:

Istnieje osiem wspierających przykładów13 dla tego.

  1. Przykład studenta uczącego się z wykładów swojego nauczyciela;
  2. przykład lampy zapalanej z innej lampy;
  3. przykład odbić pojawiających się w lustrze;
  4. przykład tłoczonych odcisków i wzorów wyłaniających się ze znaczków;
  5. przykład ognia wytwarzanego przez szkło powiększające;
  6. przykład kiełków wyrastających z nasion;
  7. przykład ślinienia się na wzmiankę o czymś kwaśnym i
  8. przykład echa.

Poprzez te przykłady można dojść do zrozumienia.

Jest tak:

  1. Nauczyciel reprezentuje obecne życie; uczeń oznacza następne życie; wykład oznacza świadomość wchodzącą w związek plemnika i komórki jajowej w momencie poczęcia.
  2. Poprzednia lampa oznacza obecne życie; nowa lampa oznacza następne życie; fakt, że poprzednia lampa nadal istnieje, nawet po zapaleniu nowej lampy, wskazuje, że nie jest przesyłane nic trwałego; to, że nowa lampka zapala się od poprzedniej, wskazuje, że nowa nie pojawiła się bez przyczyny.
  3. Przykład odbicia w lustrze wskazuje, że życie następne powstaje z powodu istnienia życia obecnego. Jednak w trakcie tego procesu, chociaż żadne zjawisko nie jest przenoszone, zapewnione jest następne życie.
  4. Pieczęć lub pieczęć wskazuje, że zgodnie z wszelkimi działaniami, jakie dana osoba zgromadziła w życiu, odbierze przyszłe życie.
  5. Szkło powiększające wskazuje, że po śmierci można narodzić się w innym królestwie niż obecny.
  6. Ziarno, które przekształciło się w kiełek, wskazuje, że człowiek nie tylko rozpada się i przestaje istnieć.
  7. Ślinienie się na wzmiankę o czymś kwaśnym wskazuje, że człowiek odradza się siłą swojego poprzedniego działania.
  8. Echo wskazuje, że należy się odrodzić, kiedy Warunki są dojrzałe i nie ma przeszkód. Wskazuje również, że następne narodziny nie są ani jednym, ani oddzielnym od obecnego.
  1. Poza tym nikt nie rodzi się w przyszłym życiu z obecnym, które uległo całkowitej dezintegracji. Albowiem ani nie przerywa, ani nie ustaje całkowicie.
  2. Jeden nie przenosi się do następnego z jakąkolwiek trwałą istotą przenoszoną w stanie nienaruszonym.
  3. Nikt nie rodzi się w następnym świecie bez polegania na tym życiu.
  4. Człowiek nie rodzi się w tym życiu dlatego, że tego chciał.
  5. Nikt nie rodzi się w tym życiu, ponieważ modlił się o narodziny w wyższych sferach w zależności od Stwórcy.
  6. Nie rodzi się z pragnienia „Niech się urodzi w wyższym lub niższym królestwie, gdziekolwiek zechcę”.
  7. Nie rodzi się z pragnienia „Niech się urodzi bez zależności od jakiejkolwiek przyczyny i warunku, bez jakiegokolwiek działania sprawczego”.
  8. Nie jest tutaj powiedziane, że nic nie pozostaje po śmierci, gdy skupiska się rozpadają.
  9. Nie twierdzi się, że po odejściu z tego życia pozostaje się w tak zwanym Królestwie Śmierci, jak gdyby nie było odrodzenia.
  10. Nie jest powiedziane, że następne narodziny przyjmą ze świadomością całkowicie niezwiązaną ze świadomością obecnego życia.
  11. Nie twierdzi się, że agregaty obecnego i następnego życia istnieją jednocześnie.
  12. Nie jest powiedziane, że ktoś, kto jest kulawy, odrodzi się chromy, biały jak biały.
  13. Nie jest powiedziane, że bóg odrodzi się jako bóg, a człowiek odrodzi się jako człowiek.
  14. Nie jest powiedziane, że dobre działanie może doprowadzić do niefortunnych narodzin, a niezdrowe działanie do szczęśliwych narodzin.
  15. Nie jest tak, że z jednej świadomości wyłania się wiele świadomości.
  16. Nie jest tak, że można urodzić się jako bóg, mimo że nie popełniono żadnego korzystnego czynu, lub w niższych sferach, mimo że nie popełniono żadnego niezdrowego czynu.
  17. Nie jest tak, że czyjeś narodziny są dziełem Stwórcy.

Jeśli zapytasz, dlaczego tak nie jest, oto powody:

  1. Na przykładzie studenta uczącego się z wykładów nauczyciela można błędnie zinterpretować, że istota odradza się do następnego życia bez konieczności ustania jej poprzedniej świadomości. Aby zapobiec takiej interpretacji, przytoczono przykład nasienia. Dzieje się tak, ponieważ jeśli kiełki rosły bez zmiany ich nasion, to atman14-wykładnicy mieliby rację w swoich twierdzeniach. Jednak tak nie jest. Kiełki rosły dopiero po tym, jak ziarno przekształciło się w coś innego niż wcześniej.
  2. Na przykładzie lamp, w których obecne są obie lampy, gdy jedna jest zapalana od drugiej, można błędnie zinterpretować, że zarówno w obecnym, jak i przyszłym życiu utrzymują się te same skupiska. Aby zapobiec takiej interpretacji, przytoczono przypadek echa. Dzieje się tak dlatego, że echo nie jest wytwarzane, jeśli ktoś nie wydał hałasu, ani nie dzieje się to w tym samym czasie, co hałas. W ten sposób te same agregaty nie są przenoszone.
  3. Na przykładzie odbicia w lustrze, w którym występuje element podobieństwa, można błędnie zinterpretować, że ten, kto jest kulawy, odrodzi się chromym. Aby zapobiec takiej interpretacji, przytoczono przykład pożaru wytwarzanego przez szkło powiększające. Dzieje się tak dlatego, że szkło powiększające wytwarza ogień, który jest czymś odmiennym od niego.
  4. Na przykładzie stempli tłoczonych można błędnie zinterpretować, że bóg po śmierci odradza się jako bóg, a człowiek jako człowiek. Aby zapobiec takiej interpretacji, przytacza się przypadek studenta uczącego się z wykładów nauczyciela. Dzieje się tak dlatego, że nauczyciel, który reprezentuje to życie, i uczeń, który reprezentuje życie następne, nie są tym samym. Nauczyciel nie jest uczniem, a uczeń nie jest nauczycielem.
  5. Na przykładzie szkła powiększającego można błędnie zinterpretować, że korzystne działanie prowadziłoby do narodzin w niefortunnych królestwach, a niekorzystne w królestwach szczęśliwych. Aby zapobiec takiej interpretacji, podano przykład zapalania jednej lampy od drugiej. Dzieje się tak dlatego, że światło wytwarza światło, a nie coś niezgodnego i odmiennego. Podobnie właściwe jest tylko korzystne działanie, które powoduje odrodzenie się w szczęśliwej krainie, a niezdrowe działanie – niefortunne działanie.
  6. Na przykładzie nasienia można błędnie zinterpretować, że pojedyncza świadomość może dać początek wielu świadomościom. Aby zapobiec takiej interpretacji, przedstawiono przykład stempla wytłaczanego. Dzieje się tak dlatego, że niezależnie od tego, jaki wzór może mieć stempel, odciska on ten sam wzór, a nie inny, na glinie.
  7. Na przykładzie zgorzkniałego smaku można błędnie zinterpretować, że nawet jeśli nie popełniono dobrego czynu, to ktoś, kto doświadczył istnienia jako bóg, zawsze odrodzi się jako bóg, a ktoś, kto doświadczył niefortunnej egzystencji, zawsze urodzi się w nieszczęśliwego królestwa, nawet bez popełnienia niezdrowego czynu. Aby zapobiec takiej interpretacji, przedstawiono przypadek lustra. Dzieje się tak, ponieważ lustro dokładnie odzwierciedla obraz. Podobnie nie do utrzymania i sprzeczne jest kojarzenie korzystnych i niezdrowych działań z niezwiązanymi ze sobą stanami wynikowymi.
  8. Z przykładu echa, gdzie echo nie jest słyszalne, chyba że osoba narobiła hałasu, można błędnie zinterpretować, że żadne istoty nie narodziłyby się, gdyby Stwórca tego nie chciał. Aby zapobiec takiej interpretacji, przytoczono przypadek kwaśnego smaku. Dzieje się tak dlatego, że tylko ktoś, kto już wcześniej pił lub jadł coś kwaśnego, zareaguje śliną na wzmiankę o czymś kwaśnym. Podobnie tylko ktoś, kto wcześniej oddawał się dotkniętym emocjom i wywołanym przez nie działaniom, zostanie poddany uwarunkowanym porodom, a nie inni.

O Wielki Królu! Niech będzie wiadomo, że czujące istoty rodzą się, umierają, migrują do następnego życia i przechodzą zmiany w powyższe sposoby.

Sutra kończy się tym napomnieniem. Mówi się, że ta sutra została przetłumaczona podczas wcześniejszego rozpowszechniania Doktryny i nie została zredagowana ani dopracowana w procesie standaryzacji.


  1. Informacje bibliograficzne sutry są następujące: tshe 'pho ba ji ltar' gyur ba zhus pa'i mdo; ayuspattiyathakaraparipicchasutra; Numer katalogowy Tohoku 308 (dla redakcji sDege): MDO, SA 145b4 -155a1; Numer katalogowy pekiński 974 (dla redakcji pekińskiej): MDO SNA TSHOGS, SHU 155b1-164b8. W lhaskiej redakcji bka'-'gyur (MDO, LA 223b7-237b3) tytuł brzmi: 'chi'pho ba ji ltar'gyur ba zhus pa'i mdo  

  2. Gautama Buddaojca, który był królem Kapilavastu  

  3. Są dwojakiego rodzaju. Jeden odnosi się do niebiańskich muzyków należących do Królestwa Pragnień, którzy mają melodyjne gardła i podtrzymują zapach. Drugi odnosi się do istot pośrednich w Królestwie Pragnień, które również utrzymują się z zapachu. Tutaj odniesienie jest do tego ostatniego typu  

  4. Odnosi się to jedynie do rodzaju takiego ducha, a nie do kogoś, kto faktycznie wkracza w kontinuum umysłu innych.  

  5. Ta klasa duchów jest czasami kojarzona jako orszak Kūbera, jednego z czterech kierunkowych królów, znajdującego się na północ od góry Meru, lub odnosi się do typu, który żywi się pokarmami ofiarowanymi bogom.  

  6. Tamże uwaga 3  

  7. Odnosi się to do klasy wygłodniałych duchów, które żywią się mięsem. W niektórych zastosowaniach ta klasa duchów reprezentuje duchy.  

  8. Ma to kilka zastosowań. Często jest używany ogólnie w odniesieniu do jednego z osiemnastu, według niektórych źródeł, rodzajów upiornych duchów. Mówiąc dokładniej, ten typ oznacza klasę wśród wygłodniałych duchów, które tworzą wygląd fizyczny i uzurpują sobie witalność innych istot.  

  9. Wskazuje to na takie królestwo tylko hipotetycznie, sugerując, że w rzeczywistości takiego królestwa nie ma.  

  10. To tylko wskazuje na ich zamiar obezwładnienia zmarłego i opanowania swoich manier, aby oszukać żyjących krewnych.  

  11. Jest jednym z braci kuzynów Budda słynący z wszelkiego rodzaju złośliwości.  

  12. Królestwo Króla Suddhodana, Buddaojciec. Prawie cała ludność królestwa w tym czasie należała do klanu Sakya.  

  13. Nie są to alternatywne przykłady zdolne do indywidualnego odzwierciedlenia pełnego procesu odrodzenia. Działają jako zestaw, aby wspólnie uchwycić proces.  

  14. Niezależne, trwałe i monolityczne „ja”, postulowane przez zwolenników wczesnych niebuddyjskich szkół filozoficznych.  

Autor gościnny: Geshe Damdul Namgyal