Odpowiednie źródło utrzymania dla sangi w XXI wieku

Jako żywe istoty, my, zakonnicy, stoimy przed zadaniem utrzymania naszych ciał, aby nasze cenne ludzkie życie mogło być wykorzystywane do praktykowania Dharmy i postępu na ścieżce przebudzenia. Jakie jest właściwe źródło utrzymania zakonników? w winaja i sutry, Budda dał wiele wskazówek na ten temat. Na przykład nie mamy uprawiać ziemi, kupować i sprzedawać rzeczy, czy obchodzić się z pieniędzmi, ale żyć dalej ofiary które są nam dane. Otrzymując te ofiary, nie wolno nam było ich zdobywać przez pochlebstwa, aluzje, przymus, dawanie małego prezentu w celu zdobycia dużego lub obłudne prezentowanie się jako doskonałych praktykujących w obecności potencjalnych dobroczyńców.

Połączenia Budda przedstawić wskazówki dotyczące właściwego źródła utrzymania dla sangha w kontekście starożytnego społeczeństwa indyjskiego, gdzie ludność szanowała praktykujących duchowo i normą było, że gospodarze wspierają wędrujących kontemplatorów. Jako BuddaNauki rozszerzyły się na różne miejsca z ich różnymi kulturami, klimatami oraz strukturami politycznymi, ekonomicznymi i społecznymi, wytyczne te zostały zmodyfikowane, aby pasowały do ​​nowych okoliczności. Podczas gdy kolejne pokolenia zakonników nie zmieniły winaja—500 arhatów z pierwszego soboru odrzuciło tę opcję — interpretację niektórych zasady i sposób, w jaki niektórzy zasady zostały wdrożone nie zmieniły się. The sangha społeczności w każdym regionie zrobiły to, mając na uwadze Buddarada, aby działać w nowych sytuacjach zgodnie z tym, co przepisał lub zakazał w podobnych sytuacjach w winaja.

W rezultacie główne zasady winaja pozostają nienaruszone do dziś i, ogólnie rzecz biorąc, światowi monastycy żyją w podobny sposób. Niemniej jednak istnieją różnice, ponieważ każda tradycja buddyjska ma swój własny sposób interpretowania i dostosowywania wytycznych dotyczących właściwego życia, a w każdej tradycji, w każdym kraju i w każdym konkretnym klasztorze istnieją pewne unikalne zwyczaje i zasady. Z jednej perspektywy musimy ufać motywom i decyzjom, jakie podejmuje każda tradycja, kraj czy klasztor w procesie adaptacji. Wszyscy buddyści kochają Dharmę i starają się ją praktykować i zachować. Z innej perspektywy przeglądanie wcześniejszych decyzji i zadawanie pytań zapobiega samozadowoleniu lub samozadowoleniu.

Klasztorne wartości dla właściwego utrzymania

Jakie są nasze wspólne wartości jako buddyjskich mnichów, którymi powinniśmy się kierować w XXI wieku?

• Prostota pod względem ilości i jakości mienia
• Nie żyje się wygodniej niż świeccy wyznawcy, którzy nas wspierają
• Po winaja tak blisko, jak tylko potrafimy
• Nie przeszkadzać świeckim zwolennikom
• Żyć etycznie
• Bycie inspiracją dla społeczeństwa
• Kapitał własny w wykorzystaniu zasobów

Innymi słowy, stają się one dziesięcioma zaletami założenia zasady że Budda nauczony:

• • Kierować zakonnikami
  • Aby zakonnicy byli spokojni i szczęśliwi
  • Aby chronić zakonników

Te trzy funkcje promują harmonię w sangha.

• • Aby zainspirować tych bez wiary
  • Aby rozwijać praktykę osób z wiarą

Te dwie funkcje służą przemianie społeczeństwa.

• • Aby powstrzymać niespokojnych
  • Aby ustabilizować osoby z poczuciem integralności
  • Aby wyeliminować obecne skazy
  • Aby zapobiec powstawaniu skaz w przyszłości

Te cztery funkcje niosą wyzwolenie.

Ogólnie rzecz biorąc, celem wszystkich powyższych jest Budda Dharma trwać wiecznie.

Stosowanie tych wartości monastycznych

Przyjrzyjmy się niektórym sposobom wykorzystania tych wartości i zasad. Podnosząc poniższe kwestie, nie jestem osobą, która osądza, co jest dobre, a co złe. Nie do nikogo z nas należy wskazywanie palcem na innych i krytykowanie ich za ich wybory. Jest to sprawa, którą każdy z nas powinien osobiście zbadać, a nasze społeczności przedyskutować. Oprócz różnych okoliczności wymienionych powyżej, ludzie dojdą do różnych wniosków w zależności od tego, czy mieszkają w kraju buddyjskim, czy niebuddyjskim, czy w ich klasztorze jest mała liczba zakonników czy tysiące, czy są uchodźcami, czy mieszkają w własnego kraju. Poniższe przykłady pochodzą z różnych tradycji buddyjskich w Azji i na Zachodzie.

Jeśli chodzi o pieniądze, niektórzy zakonnicy nie dotykają pieniędzy; inni go dotkną, ale to klasztor, a nie poszczególni monastycy, są w posiadaniu pieniędzy. Niektórzy monastycy, których znam, mają własne pieniądze — niektórzy z nich musieli pracować w pracy, aby je zarobić, ponieważ mieszkają w kraju niebuddyjskim, a świeccy buddyści w swojej okolicy przekazują darowizny głównie szanowanym zakonnikom, ale nie nowicjuszom. wyświęcony. Spośród tych, którzy muszą pracować w pracy, aby przeżyć, niektórzy uczą w szkołach, są kapelanami w szpitalach lub psychoterapeutami. Inni pracują w każdej pracy, jaką mogą dostać. Ponieważ żyją sami, chodzą do sklepów i kupują, co im się podoba, i mogą sobie na to pozwolić.

Jeśli chodzi o jedzenie, niektórzy mnisi obchodzą jałmużnę, inni jedzą jedzenie przynoszone do świątyni. Niektóre klasztory kupują i gotują żywność dla społeczności, podczas gdy niektórzy zakonnicy żyją samotnie, robiąc zakupy i gotując dla siebie.
Niektórzy zakonnicy polegają na darowiznach i nie naciskają na swoich wyznawców, aby dawali; inni śpiewają na pogrzebach, oczekując, że otrzymają za to duże datki. Niektóre klasztory są właścicielami restauracji i hoteli, które obsługują dużą liczbę klasztorów, które mają.

Niektórzy zakonnicy nie jeżdżą, chociaż będą jeździć luksusowymi samochodami prowadzonymi przez bogatych dobroczyńców; inne klasztory posiadają własne pojazdy wspólnotowe. Niektórzy zakonnicy jeżdżą na motocyklach, a niektórzy zakonnicy, którzy żyją samotnie, mają własne samochody.

Wykorzystanie technologii informatycznych

Połączenia Budda nie wydał szczegółowych wytycznych dla jednego obszaru sangha środki do życia, ponieważ nie istniały w jego czasach: technologia informacyjna. Obejmuje to korzystanie z Internetu, czaty, iPody, telefony komórkowe, komputery, iPady, pocztę e-mail, Facebook, blogi i tak dalej. Technologia informacyjna sama w sobie nie jest ani dobra, ani zła. Jest to narzędzie, które można wykorzystać na wiele sposobów, w zależności od naszej motywacji i sposobu, w jaki z niego korzystamy.

W moich podróżach zaobserwowałem sangha społeczności odnoszą się do nich w bardzo różny sposób. Jeden mnich żył prosto i ciężko studiował Dharmę. Nie posiadał komputera, więc zaczął chodzić do klasztornej kawiarenki internetowej. Tam wziął udział w czacie, gdzie spotkał kobietę z innego kraju, która jest teraz jego żoną. Jedna grupa mnichów nigdy nie jadła po południu, nie dotykała pieniędzy i ostrożnie siedziała z dala od kobiet, z którymi rozmawiali. Kiedy jednak spotkali się po dłuższej nieobecności, każdy wyciągnął swojego iPoda, Blackberry lub telefon komórkowy i spędził kilka godzin na porównywaniu jakości i cen każdego z nich. W niektórych klasztorach większość zakonników rozmawiała przez telefony komórkowe, spacerując po okolicy; w innym klasztorze z dużym kampusem poszczególni mnisi mieli telefony komórkowe, których używali do koordynowania sanghadziałalności. Niektórzy zakonnicy mają własne strony na Facebooku, na których aktualizowaniu poświęcają dużo czasu, podczas gdy inni nie. Niektórzy mają dużo wolnego czasu i pracują nad swoimi blogami wiele godzin dziennie. Niektóre blogi zawierają dobre dyskusje na temat Dharmy i przydatne informacje, inne skupiają się na relacjach w grupach buddyjskich i pomiędzy nimi.

Przykład

Ponieważ buddyzm rozprzestrzenia się i zakorzenia na Zachodzie — obszarze świata, w którym mieszkam — chciałbym podzielić się decyzjami, które podjęliśmy w Opactwo Sravasti w sprawie sangha źródła utrzymania, aw szczególności nasz związek z technologią. Czyniąc to, opiszę niektóre z wyborów, których dokonaliśmy, próbując podążać środkową drogą, która pozwala nam przestrzegać Buddapodstawowe zasady dotyczące sangha jak również być praktycznym w odniesieniu do warunków, w jakich żyjemy – konserwatywnego, wiejskiego obszaru w kraju niebuddyjskim.

Tuż przed otrzymaniem święceń zakonnicy mentalnie pozbywają się swoich pieniędzy i przekazują je innym. Praktycznie mogą mieć prywatne fundusze, ale mogą je wykorzystywać tylko na określone cele: wydatki na leczenie i leczenie dentystyczne (chyba że nie mają na nie środków, w takim przypadku opactwo je pokrywa), podróże na nauki i zarobienie ofiary. Opactwo pokrywa ubezpieczenie zdrowotne za w pełni wyświęcone, materiały do ​​nauki i wszystkie inne wydatki.

Zakonnicy opactwa Sravasti nie mają własnego samochodu. Wszystkie pojazdy należą do klasztoru i mogą być używane tylko za zgodą. Ponieważ mieszkamy na odludziu i proszenie świeckich wyznawców mieszkających w mieście, aby przybyli do opactwa, aby zawieźć nas do miejsc, spowodowałoby ogromne zanieczyszczenie, sami zakonnicy jeżdżą. Wszystkie nasze wycieczki do miasta są skoordynowane tak, aby załatwić maksymalną liczbę spraw w jednej wycieczce, a na szczęście świeccy wyznawcy, którzy przychodzą do opactwa, aby oferować usługi na dany dzień, pomagają nam w tym. Podczas wieczornej podróży, aby nauczać Dharmy, w samochodzie jest co najmniej dwóch mnichów tej samej płci.

Wszystkie komputery, nagrywarki, iPody i inny sprzęt informatyczny są własnością społeczności, a nie osób fizycznych. Zachęca się ludzi do korzystania z komputerów we wspólnych przestrzeniach. Ktoś inny musi być w pokoju, gdy dana osoba jest online, a ludzie mogą być online tylko po to, aby: dostęp Informacje Dharmy lub do celów związanych z Abbey. Uczestnictwo w czatach, osobistych blogach i osobistych stronach na Facebooku jest niedozwolone, chociaż istnieje jedna strona na Facebooku dla Opactwa i Opatki, zarządzana przez świeckich wyznawców. Korzystanie z osobistej poczty e-mail jest ograniczone, ponieważ chcemy, aby ludzie odnosili się do żywych ludzi, a nie wpadali w wirtualny świat.

Jeśli chodzi o dzielenie się Dharmą, bardzo często korzystamy z IT: krótkie codzienne wykłady Dharmy są publikowane na YouTube, cotygodniowe nauki i inne dłuższe nauki są archiwizowane na BlipTV, a jedno nauczanie tygodniowo jest transmitowane na żywo przez Internet. Wysyłamy comiesięczny biuletyn elektroniczny i comiesięczne krótkie nauczanie Dharmy, a program edukacji Dharmy jest również dostępny online. Wszystko to jest bezpłatne. Nie ma żadnych opłat za dostęp nasz materiał online.

Podobnie nie ma opłat za pobyt w opactwie, chociaż musieliśmy ustanowić kaucję za rekolekcje, ponieważ czasami ludzie odwoływali się w ostatniej chwili i ich miejsce było stracone, ponieważ było za późno, aby powiadomić kogoś z listy oczekujących. Nie kupujemy własnej żywności, jemy tylko to, co oferują ludzie. Jednak gotujemy, ponieważ mieszkamy na odludziu, a ludzie świeccy nie mogli codziennie przynosić gotowanego jedzenia. Wszystkie książki i inne materiały Dharmy są swobodnie dostępne, chociaż mamy koszyk Dany, aby ludzie mogli robić ofiary. Krótko mówiąc, chcemy, aby nasze życie było życiem wielkodusznym i zachęcało innych do hojności.

Równość płci

Podczas gdy mój temat był sangha środków do życia, aw szczególności naszego wykorzystania technologii, chciałbym również pokrótce wspomnieć o innym obszarze, do którego odnoszą się zasady, o których mowa na początku tego artykułu. To jest równość płci. W nowoczesnych społeczeństwach, które cenią równość płci i gdzie przepisy mają jednakowe zastosowanie do mężczyzn i kobiet, ważne jest, aby: sangha również być równym płci. Można to zrobić bez narażania naszego celibatu przykazanie, Jeśli sangha pozostaje stronniczy ze względu na płeć, wiele osób – zarówno mężczyzn, jak i kobiet – straci wiarę w Buddanauki, mówiąc: „The Budda był przeciwny systemowi kastowemu, promował harmonię między ludźmi i wyraźnie stwierdzał równość wszystkich czujących istot w zdolności do przebudzenia. Dlaczego tak się dzieje sangha nie żyje według tych wartości?” Chociaż możemy powiedzieć: „Jeśli inni opuszczają buddyzm z tego powodu, to jest to ich wybór. Moim obowiązkiem jest wykonywanie mojej praktyki” lub „Chciałbym móc coś zrobić, ale winaja zakazuje wprowadzania zmian”, byłaby to straszna strata dla wszystkich tych, którzy mogliby z tego skorzystać Buddacenne nauki. Ponadto ostatecznie wpłynie to na źródła utrzymania sangha, ponieważ ludzie przestaną wspierać to, co uważają za archaiczną instytucję.

W opactwie Sravasti praktykujemy równość płci w tym sensie, że wszyscy monastycy otrzymują taką samą edukację, a pełne wyświęcenie jako bhikszu lub bhiksuni jest dostępne dla wszystkich. Zarówno mężczyźni, jak i kobiety spędzają dwa lata jako nowicjusze przed otrzymaniem pełnych święceń, a zarówno kobiety, jak i mężczyźni wygłaszają mowy Dharmy sangha i do wspólnoty świeckiej. Zamówienie na jedzenie i inne ofiary jest według stażu pracy, niezależnie od płci. Kobiety prowadzą piły łańcuchowe, mężczyźni gotują i zmywają naczynia i odwrotnie.

Relacja życia we wspólnocie i właściwego źródła utrzymania

Połączenia Budda założyłem sangha jako wspólnota do wielu celów. Wśród nich są takie, że:

• zakonnicy będą się wzajemnie zachęcać i wspierać w utrzymywaniu zasady i ćwiczyć ścieżkę
• społeczeństwo będzie inspirowane widząc ciało praktykujących starających się żyć w harmonii i w zgodzie z zasady

Niemniej jednak każda tradycja buddyjska ma: sangha członkowie żyjący w społeczności i ci, którzy żyją samotnie. Może to mieć różne przyczyny: brak wsparcia na założenie klasztoru, brak nauczyciela lub seniora klasztorny kierowanie społecznością, niechęć jednostek do rezygnacji z niezależności i tak dalej. Jednak samotne życie niesie ze sobą wiele zagrożeń dla właściwego źródła utrzymania. Bez punktu odniesienia sangha, „interpretujemy” i stosujemy zasady zgodnie z tym, co zadowala nasz egocentryczny umysł i egocentryczną ignorancję. Zawsze kuszące jest po prostu robić to, co robią ludzie, którzy nas otaczają, tj. pracować w pracy, chodzić do sklepu, kiedy tylko chcemy kupić, co chcemy, mieć wielu przyjaciół online i odwiedzać dowolne strony internetowe, i itd. Nieokiełznani dostęp do dóbr materialnych, do informacji i do zaprzyjaźnienia się z wszystkimi rodzajami ludzi, które można łatwo zabrać klasztorny w dół śliskiego zbocza, które prowadzi do złamania zasady i rozbieranie się.

Z drugiej strony tworzenie zdrowej społeczności jest również pełne wyzwań. Większość z nas jest przecież nieoświecona i podatna na nieszczęścia. Społeczność jako całość może być dotknięta chciwością lub lenistwem w utrzymywaniu zasady, co jest bardzo szkodliwe nie tylko dla poszczególnych członków, ale także dla całego społeczeństwa. Ponieważ jednak społeczność składa się z wielu jednostek, jest prawdopodobne, że ktoś sprzeciwi się praktykom prowadzącym do degeneracji i przypomni społeczności o wspólnych wartościach i zasadach, które wywodzą się z Budda. Mamy większe szanse na życie z właściwym źródłem utrzymania, jeśli jesteśmy otoczeni przez innych, którzy starają się zrobić to samo. Przypomina to młode drzewko, które próbuje wyrosnąć prosto. Zrobi to w otoczeniu starszych drzew i innych drzewek, które rosną razem. Jednak samotna sadzonka – miotana przez wiatr i deptana przez przechodniów – będzie miała trudności z wyrośnięciem i wyprostowaniem.

Temat wpływu monastyków żyjących we wspólnocie lub żyjących samodzielnie wpływa na właściwe środki utrzymania jest obszernym tematem, który najlepiej zostawić na inny artykuł. Możemy jednak zachować to w pamięci i być tego świadomym, gdy dokonujemy wyborów, które wpływają na nasze wartości, zasady i styl życia jako zakonników.

Wnioski

Podsumowując, sposób, w jaki sangha otrzymuje środki utrzymania będzie miało głęboki wpływ na przetrwanie Budda Dharma w społeczeństwie XXI wieku. Jako Budda podkreślił, że zanikanie Dharmy na świecie będzie pochodzić bardziej z wnętrza Warunki niż od sił zewnętrznych. Jeśli sangha jest zbyt „luźny” w tym, co uważa za słuszne źródło utrzymania, mnisi dbają o zasady zdegeneruje się, a społeczeństwo straci szacunek dla sangha. Z drugiej strony, jeśli sangha jest zbyt „sztywna” w kwestii tego, co uważa za słuszne, społeczeństwo będzie ją postrzegać jako archaiczną instytucję, której utrzymanie jest niewygodne. Każda tradycja i każda społeczność musi znaleźć środek, który działa, biorąc pod uwagę konkretną kulturę, klimat itp., w którym przebywa.

Buddysta sangha istnieje we współczesnym świecie, który różni się od tego, w którym sangha powstała 26 wieków temu. Różnice te obejmują powszechne korzystanie z pieniędzy, a nie system handlu wymiennego, technologię informacyjną oraz wartości równości rasowej, etnicznej i płci oraz praw człowieka. Musimy wyartykułować wartości i zasady z Budda które kierują naszym życiem i naszym stylem życia i wielokrotnie dokonują introspekcji, zadając sobie pytanie: „Jak dobrze ja jako jednostka żyć zgodnie z tymi wartościami? W jakim stopniu mój klasztor lub wspólnota żyje w zgodzie z nimi? Co możemy zrobić, aby zwiększyć naszą uczciwość w tym zakresie?” Każdy z nas dojdzie do innego wniosku ze względu na swoje wyjątkowe okoliczności, ale ważne jest to, że dokonaliśmy wyborów po przemyślanym namyśle i mając dobre powody. W ten sposób będziemy mieć pokój w sobie iw naszych społecznościach, inspirować społeczeństwo i postępować na drodze do przebudzenia.

Ten artykuł jest dostępny w języku niemieckim: Rechte Lebensweise für die Sangha im 21. Jahrhundert