Zrozumienie trzech klejnotów

• Trzy obiekty schronienia
• Cechy Budda

Esencja Rafinowanego Złota 17 (pobieranie)

Teraz chcemy rozpocząć nasze nauczanie na temat lamrim tekst Jego Świątobliwości trzeci Dalajlama. Pielęgnujmy naszą motywację i pomyślmy przez chwilę, że chcemy słuchać nauk i bardzo dobrze o nich myśleć, abyśmy mogli ulepszyć nasz umysł i wzbudzić miłość, współczucie i mądrość, aby stać się w pełni oświeconym budda dla dobra wszystkich istot. Pielęgnujmy tę motywację.

Trzy powody, dla których warto się schronić

Mówiliśmy o schronieniu w DalajlamaSMS-a i ostatnim razem rozmawialiśmy o trzech powodach przyjmując schronienie. Innymi słowy, (1) świadomość niebezpieczeństwa lub możliwości odrodzenia się w trzech niższych sferach lub w samsarze, (2) zaufanie lub wiara w Budda, Dharma i sangha jako realne schronienie do podążania duchową ścieżką, oraz (3) następnie w przypadku schronienia mahajany, po przyjęciu schronienia wielkie współczucie dla wszystkich żywych istot, które są w takiej samej sytuacji jak my. Proszę spróbować i medytować nad tym i jeśli wykonujesz codzienną praktykę, jeśli medytujesz nad tym Budda czy Chenrezig czy cokolwiek innego, zawsze zaczynamy nasze praktyki od przyjmując schronienie.

W ten sposób bardzo dobrze jest zrobić sobie refleksję na samym początku medytacja o trzech przyczynach przyjmując schronienie i mocno rozwiń te trzy elementy w swoim umyśle, tak aby kiedy faktycznie odmawiasz modlitwę schronienia, miałeś na myśli to, co mówisz. To wszystko jest bardzo dobrą okazją do integracji lamrim wraz z wszelkimi praktykami bóstw, które możemy wykonywać. Jeśli nie wykonujemy żadnych praktyk bóstwa, to po prostu robiąc medytacja na Budda a potem kontemplacja różnych punktów, przez które przechodzimy w naszym nauczaniu, jako kontrola lub analiza medytacja, to naprawdę korzystne.

Trzy Klejnoty Schronienia: Klejnot Buddy

Dzisiaj chciałem trochę pogadać o tym, czym jest tzw Trzy klejnoty schronienia są, ponieważ jeśli zrozumiemy, czym one są, łatwiej będzie mieć wiarę, zaufanie i zaufanie do nich. To jest jeden z Warunki dla przyjmując schronienie— pomaga nam schronić się w głębszy i bardziej znaczący sposób. Kiedy mówimy o klejnocie Budda, ostateczny Budda Klejnotem jest umysł dharmakaji – wszechwiedzący umysł Budda jak również pustkę tego umysłu i prawdziwe ustanie, które istnieją w tym strumieniu umysłu. To jest ostateczne Budda schronienie.

konwencjonalny Budda schronienie, to, co pojawia się na świecie, aby przynosić nam pożytek, nazywa się rupakaya, czyli formą ciało ukończenia Budda. Jest to dwojakiego rodzaju: istnieje zasób ciało— Tłumaczyłem to jako przyjemność ciało ale faktycznie zasób ciało jest lepszy, bo to ciało działa jako zasób dla wszystkich arjów bodhisattwów w czystej krainie – to jeden z rodzajów formy ciało, a drugi rodzaj to emanacja ciało lub dharmakaja. To jest na przykład Siakjamuni BuddaThe Budda który pojawił się w naszym świecie. Wszyscy buddowie, którzy się pojawiają, których możemy faktycznie spotkać, są formą emanacji nirmanakaji i są konwencjonalnymi Budda Klejnot.

Trzy Klejnoty Schronienia: Klejnot Dharmy

Kiedy mówimy o Klejnocie Dharmy, ostatecznym Klejnotem Dharmy są dwie ostatnie szlachetne prawdy: prawdziwe ustanie i prawdziwe ścieżki, prawdziwe ścieżki, czasami mówimy o nich jako o trzy wyższe szkoleniainnymi słowy, wyższy trening etycznego postępowania, koncentracji i mądrości — można je podzielić na ośmiokrotna szlachetna ścieżka, więc tam prawdziwa ścieżka staje się właściwym poglądem i właściwą intencją, które są zawarte w wyższym treningu mądrości. Właściwa mowa, właściwe działanie i właściwe środki do życia są wyższym wykształceniem etycznego postępowania. Właściwy wysiłek, właściwa uważność i właściwa koncentracja są częścią wyższego treningu koncentracji. To jeden ze sposobów mówienia o ścieżce, a raczej powinienem powiedzieć o ścieżce prawdziwe ścieżki, ostatnia z Czterech Szlachetnych Prawd. The prawdziwe ścieżki obejmują również bodhiczitta, rzeczywiste realizacje bodhiczitta. Ale przede wszystkim tzw prawdziwe ścieżki odnoszą się do mądrość realizująca pustkę bezpośrednio, niekonceptualnie, ponieważ to właśnie ta mądrość faktycznie eliminuje splamienia i uwalnia nas od cyklicznej egzystencji.

Urzeczywistniając ścieżkę, kolejno eliminujemy różne warstwy lub poziomy skalań w umyśle. Za każdym razem, gdy jedna z tych warstw lub poziomów jest eliminowana w taki sposób, że nie może już pojawiać się w naszym strumieniu umysłu, to jest to prawdziwe ustanie. [W buddyzmie opisujemy pięć bhumi, czyli gruntów lub ścieżek. Różne realizacje pojawiają się sekwencyjnie, co wyznacza początek każdego z nich. Wymienione w kolejności pięć to: ścieżka akumulacji, przygotowania, widzenia, z medytacjai zaprzestania uczenia się, którym jest Stan Buddy.] Prawdziwe ustanie rozpoczyna się na wielu etapach ścieżki, poczynając od trzeciego, ścieżki widzenia. To jest moment, w którym faktycznie zaczynamy mieć rzeczywiste ustanie. Tylko dzięki ścieżce widzenia pustka jest urzeczywistniana bezpośrednio, a następnie usuwane są różne warstwy dolegliwości i skalań. Każda z tych eliminacji dolegliwości i skalań jest prawdziwym ustaniem.

Czasami, gdy mówimy o czterech szlachetnych prawdach, używamy liczby pojedynczej, jak prawdziwe cierpienie lub prawdziwy duḥkha, (dukkha to palijskie, a duḥkha to sanskryckie słowo), prawdziwe początki, prawdziwe ustania i prawdziwa ścieżka. Ale właściwie powinny to być prawdziwe cierpienia (liczba mnoga) i prawdziwe początki, prawdziwe ustania i prawdziwe ścieżki, ponieważ wszystkie te rzeczy są w liczbie mnogiej. Mimo że umieściliśmy je w liczbie pojedynczej, wszystkie są w liczbie mnogiej. To jest prawdziwe zaprzestanie i prawdziwe ścieżki. To jest ostateczne schronienie w Dharmie. Konwencjonalnym schronieniem w Dharmie są nauki, które Budda przemówił. Istnieją ustne nauki, spisane nauki, wszystkie sposoby, w jakie Budda przekazał nam ścieżkę i swoje urzeczywistnienia. Następnie pod względem sangha, ostateczny sangha są arjowie, te istoty, które bezpośrednio, niekonceptualnie, zrealizowały pustkę. Mogą to być zarówno osoby świeckie, jak i mnisi oraz arja sangha może być jedna osoba, która ma urzeczywistnienie pustki.

Trzy Klejnoty Schronienia: Klejnot Sanghi

konwencjonalny sangha to grupa czterech lub więcej w pełni wyświęconych mnichów, czterech bhikszu lub czterech bhikszuni. Powodem, dla którego jest to numer cztery, jest to, że istnieją różne wymagania w vinaya, Nasz klasztorny kodeksu, ilu bhikszu lub ilu bhikszuni musi być obecnych, aby wykonać określone klasztorny Funkcje. Cztery to liczba, która na przykład jest wymagana do naszej spowiedzi i przywrócenia śluby które robimy dwa razy w miesiącu – czterech w pełni wyświęconych mnichów lub mniszek.

Chcę tutaj skomentować — i wielu z was prawdopodobnie słyszało, jak to wcześniej mówiłem — że sposób, w jaki to słowo sangha jest używany na Zachodzie, nie jest dokładny. Widziałam, że czasami ludzie są zdezorientowani, ponieważ pytają Jego Świątobliwość Dalajlama pytanie o sangha iw umyśle Jego Świątobliwości sangha oznacza klasztorny wspólnota. Na Zachodzie wiele osób nazywa tzw sangha każdy, kto przychodzi do ośrodka buddyjskiego. Nie sądzę, żeby to było dokładne.

Przede wszystkim nie są mnichami, ale poza tym nie każdy, kto przychodzi do ośrodka buddyjskiego, jest nawet buddystą. Ostatnim razem rozmawialiśmy o tym, jak niektórzy ludzie niechętnie nazywają siebie buddystami, nawet jeśli przyjęli schronienie. Jeśli nie jesteś pewien, czy jesteś buddystą, zdecydowanie nie możesz być brany pod uwagę sangha. Ponadto może to być bardzo mylące dla ludzi, ponieważ kiedy słyszą w naukach: „Schronić się sangha”, potem rozglądają się po centrum buddyjskim i jest tam wielu ludzi, którzy dopiero zaczynają swoją ścieżkę. Ten wychodzi napić się po naukach, a ten pali, a tamten sypia z czyjąś żoną, a ten oszukuje na podatku dochodowym. Nowicjusze mówią: „Chwileczkę, ci ludzie wcale nie są lepsi ode mnie. Jak to się dzieje, że są sangha powinienem schronić się w?" Oni naprawdę się mylą.

Myślę, że znacznie lepiej jest użyć terminu „sangha” w tradycyjny sposób, jako ostateczny sangha to jedna lub więcej osób, które bezpośrednio i konwencjonalnie zrealizowały pustkę sangha jest klasztorny wspólnota. Istnieje jednak sposób, w jaki Budda mówił o czwórce sangha a tutaj miał na myśli mężczyzn i kobiety w pełni wyświęconych oraz męskich upasaków i żeńskich upasika. Mężczyzna upasaka czy kobieta upasika jest świeckim, który przyjął schronienie i wszystkich pięciu świeckich zasady. Właściwie istnieje sposób, w którym nie bierzesz wszystkich pięciu, gdzie bierzesz jeden, dwa, trzy lub cztery, ale cały upasaka lub kompletne upasika zabrał całą piątkę.

Widać, że istnieje realne zobowiązanie do zachowania etycznego postępowania i dlatego klasztorny społeczność nie jest tylko jedna mnich lub zakonnicą samodzielnie, ale musi to być wspólnota ludzi, którzy zachowują czystość etyczną i mają zdolność do oczyszczenia swoich śluby i udzielać święceń i tak dalej, i tak dalej. To oni przede wszystkim decydują o tym, czy Dharma rozkwita w danym kraju.

Każdego, kto przychodzi do ośrodka buddyjskiego, nazwałbym ludźmi, którzy zgłębiają buddyzm. To daje im przestrzeń, ponieważ niektórzy z nich nawet nie uważają się za buddystów, nie mówiąc już o tym, że chcą być nazywani sangha. Jeśli jest to praktykujące świeckie osoby, które przyjęły schronienie i które je przyjęły zasady, to myślę, że dobrze jest nazwać to wspólnotą buddyjską. Jesteście społecznością buddyjską, która praktykuje razem iw ten sposób, kiedy poprosicie Jego Świątobliwość o pomoc Dalajlama, a właściwie którykolwiek z azjatyckich nauczycieli, pytania i używasz tego słowa sangha, otrzymasz odpowiedź odpowiadającą Twojemu pytaniu. Jeśli masz na myśli sangha jak ludzie, którzy przychodzą do centrum buddyjskiego i tłumaczą sangha jak klasztorny społeczności, prawdopodobnie otrzymasz odpowiedź, która nie pasuje do Twojego pytania.

Pamiętam, jak zaledwie kilka tygodni temu rozmawiałem z pewnym therawadą mnich, zachodnia therawada mnich faktycznie, który mieszkał na Sri Lance od wielu lat. Nie tak dawno wrócił na Zachód do Ameryki i został zaproszony do centrum buddyjskiego, aby nauczać i powiedział, że pytał, ile osób przyszło i ktoś powiedział: „Cóż, mamy 20 osób w naszym sangha”. Pomyślał: „Wow, to fantastyczne, 20 mnichów! To jest świetne!" Ale kiedy tam dotarł, nie było ani jednego klasztorny. Musiał powiedzieć: „Cóż, co się stało? Gdzie oni wszyscy są? Potem wyszło na jaw, że on, słowem sangha, myślał o klasztorny społeczność i laik, który powiedział mu, ile osób myśli o innej definicji, więc brakowało tam komunikacji.

To ciekawe, ponieważ w Stanach jesteśmy bardzo egalitarnym społeczeństwem. Nie lubimy hierarchii, więc każdy chce być sangha, ale niekoniecznie chcemy wypełniać zobowiązania wynikające z bycia a sangha. Prosisz ludzi o zabranie zasady i to jest jak: „Um… ach… ach… ach, jestem dzisiaj bardzo zajęty”. Jeśli wezmą zasady biorą pierwszą czwórkę. Piąty, dotyczący środków odurzających, jest dla niektórych nieco trudny.

Wtedy wszyscy chcemy wziąć bodhisattwa śluby i zrobić najwyższej klasy tantra inicjacja, rób Mahamudrę i Dzogczen, które są bardzo zaawansowanymi praktykami. Ale zasady które są podstawą praktyki, aby nie zabijać, nie kraść, nie mieć niemądrego i nieuprzejmego seksu, nie kłamać, nie pić, nie zażywać narkotyków i nie palić, czyli rzeczy, z którymi nie chcemy mieć nic wspólnego . Nie ruszają się, biorąc te zasady. Ale my chcemy medytować na wszystkie fantazyjne rzeczy. W jakiś sposób wskazuje to na nasz amerykański umysł konsumencki i tak naprawdę musimy zacząć od początku praktyki i zbudować solidny fundament. Jeśli to zrobimy, możemy od tego awansować.

Przyjęcie schronienia i pięć wskazań

Naprawdę polecam ludziom schronić się formalnie podczas ceremonii i dojść do punktu, w którym będziesz mógł nazywać się buddystą. Jeśli naprawdę nie czujesz się komfortowo nazywając siebie buddystą, weź bodhisattwa śluby lub tantryczne inicjacje nie są jeszcze odpowiednie. Chcesz schronić się i chcesz wziąć piątkę zasady. Naprawdę dobrze się w nich trenuje i są one piękną, piękną praktyką.

Jeśli zatrzymasz piątkę zasady, gwarantowane, twoje relacje z innymi ludźmi poprawią się, gwarantowane. Bo jeśli o tym pomyślisz, jeśli przestaniesz krzywdzić ich fizycznie, przestaniesz kraść ich rzeczy, przestaniesz sypiać z ludźmi, z którymi nie powinieneś sypiać, przestaniesz kłamać, przestaniesz pić i ćpać, będziesz miał o wiele więcej przyjaciół i dużo mniej argumentów. W twoim życiu sprawy potoczą się znacznie lepiej, po prostu automatycznie. To swego rodzaju podstawowa praktyka i jeśli dobrze je utrzymamy, na pewno zobaczymy zmianę w naszym życiu.

Cztery rodzaje nieustraszoności

Chciałem zagłębić się tutaj nieco bardziej w temat cech Budda ponieważ jest to bardzo interesujące i nie zawsze otrzymujemy tego rodzaju wyjaśnienia. Pomyślałem, że możesz być zainteresowany poznaniem, w nieco głębszy sposób, jakie niektóre cechy Budda rozmawiają o cztery nieustraszonościlub cztery rodzaje nieustraszoności. Cztery rodzaje nieustraszoności, które znajdują się w kanonie palijskim w Większy dyskurs o sutrze ryku lwa, są również cytowane przez Chandrakirtiego w jego Dodatek do Podstawowej mądrości. Nie jestem pewien, w której sutrze w kanonie tybetańskim lub sanskryckim one się znajdują, ale przeczytam wam dwa wersety z kanonu palijskiego. The Budda tutaj rozmawia z Siariputrą. On mówi,

Siariputra, tathagata [tathagata to kolejny synonim a budda] ma te cztery rodzaje nieustraszoności, dzięki którym zajmuje miejsce przywódcy stada, ryczy swoim lwim rykiem na zgromadzeniach i wprawia w ruch Koło Brahmy. Jakie są cztery?

Oto pierwszy:

Tutaj nie widzę podstaw, na których jakikolwiek pustelnik, bramin, bóg, Mara, Brahma lub ktokolwiek inny na świecie mógłby, zgodnie z Dharma (Dharma) oskarżają mnie w ten sposób: „Chociaż twierdzisz, że jesteś oświecony, nie jesteś w pełni oświecony w odniesieniu do pewnych rzeczy”. I nie widząc ku temu podstaw, trwam w bezpieczeństwie, nieustraszoności i nieustraszoności.

W tym, co Budda mówi, że nie ma podstaw dla żadnego pustelnika. Innymi słowy, tutaj przez pustelnika mają na myśli wyrzeczonego lub a klasztorny lub bramin (ponieważ w czasach Budda była cała ta klasa braminów, którzy spełniali wszystkie funkcje rytualne) lub bogów (jakikolwiek rodzaj niebiańskich istot lub Mara, który jest rodzajem psotnika, lub Brahma, który jest postrzegany w hinduizmie jako pan świata), „lub ktokolwiek w ogóle na świecie, kto zgodnie z Dharmą…” (tj. ktoś, kto mówi zgodnie z Dharmą – zgodnie z prawdą) nie ma nikogo, kto mógłby oskarżyć Budda, mówiąc, że chociaż twierdzi, że jest w pełni oświecony, tak naprawdę nie jest w pełni oświecony w odniesieniu do pewnych rzeczy. Sprowadza się to do tego, że Budda jest nieustraszony w tym sensie, że deklaruje, że jest w pełni wszechwiedzący iw pełni oświecony.

Znaczenie wszechwiedzy

Wszechwiedzący oznacza tutaj, że Budda jest w stanie poznać wszystko zjawiska bardzo wyraźnie, tak wyraźnie, jak widzimy rzeczy na dłoni. W ten sposób wyraźnie Budda wie wszystko zjawiska w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. The Budda, jednak nie jest wszechmocny, więc wszechwiedzący i wszechmocny są różne. Wszechwiedzący oznacza wszechwiedzący. The Budda wyeliminował wszelkie splamienia z umysłu, więc nie ma żadnych zaciemnień (ani niczego, co blokuje) jego wiedzę o wszystkich rzeczach, które istnieją. The Budda nie jest wszechmocny w tym sensie, w jakim religie teistyczne twierdzą, że ich bóstwo jest wszechmocne, ponieważ na przykład wszechmocny stwórca lub wszechmocny władca wszechświata ma wszelką moc i może sprawić, że wszystko się wydarzy. Innymi słowy, wszystko, co muszą zrobić, to zdecydować, że chcą, aby coś się wydarzyło i sprawić, by to się stało.

Połączenia Budda nie ma żadnych przeszkód z własnej strony w pomaganiu czującym istotom i manifestowaniu rzeczy, ale moc Budda musi działać w mocy czujących istot karmy, Budda może tylko pomóc i zrobić rzeczy zgodnie z karmy które stworzyli ludzie. The Budda nie jest wszechmocny w tym sensie, że a budda nie może usunąć naszego karmy jak wyciąganie ciernia z nogi. The Budda nie może anulować naszego karmy. Nie może wpełznąć do naszego umysłu i nacisnąć kilka przycisków, aby zmienić sposób, w jaki myślimy i czujemy. Nie stworzył nas i nie uczyni nas oświeconymi. Wszystkie Budda chodziło o opisanie rzeczy. The Budda nie jest wszechmocny w sposób, w jaki religia teistyczna twierdzi, że jego bóstwo jest wszechmocne. To coś ważnego do zrozumienia.

Dlaczego modlimy się w buddyzmie?

Wychodzę tutaj na trochę stycznej, ale niektórzy ludzie mogą powiedzieć: „Więc, dlaczego modlisz się w buddyzmie? jeśli Budda nie jest wszechmocny, to po co modlisz się tymi wszystkimi prośbami? Do kogo się modlisz i jak się modlisz?” Modlitwa oznacza coś nieco innego w buddyzmie niż w religiach teistycznych. Kierujemy nasze modlitwy do buddów i bodhisattwów oraz wysoko urzeczywistnionych istot i możemy prosić ich o natchnienie lub błogosławieństwo. Ale zdajemy sobie sprawę, że kiedy o to prosimy, proces proszenia o nie otwiera nasz umysł na otrzymanie Buddawpływ.

Pamiętacie ostatni raz, kiedy mówiliśmy: „Buddowie i bodhisattwowie, proszę, zwróćcie na mnie uwagę?” To, co naprawdę mamy na myśli, to „ja”, proszę, zwróćcie uwagę na buddów i bodhisattwów. W ten sam sposób, czasami, kiedy czytamy lub wypowiadamy nasze prośby o modlitwę, tak naprawdę sygnalizujemy sobie, że tego rodzaju tematy są bardzo ważne; chcemy je kontemplować, aktualizować i rozwijać ich realizację w naszym własnym umyśle.

Jesteśmy również świadomi, że proces otwierania naszego umysłu na Budda, Dharma i sangha, rozpoznając ich dobre cechy, tworzy pewien pozytywny potencjał, który może zrównoważyć zaciemnienie i negatyw karmy w naszym umyśle, abyśmy mogli otrzymać Buddaoświecająca działalność. Nie modlimy się tylko do Budda"Budda, proszę, czy mógłbym wielkie współczucie”, a tymczasem idę oglądać boks w telewizji albo iść na mecz baseballowy, na pokaz mody czy coś, ale „Budda, proszę, czy mógłbym wielkie współczucie dla wszystkich czujących istot.” To tak nie działa, bo jeśli np Budda mógł po prostu przenieść swoje spostrzeżenia do naszego umysłu, jakikolwiek budda już by to zrobił. Ale jest tak, że faktycznie musimy rozwinąć te urzeczywistnienia, a odmawianie modlitw jest krokiem, który pomaga nam rozwinąć te urzeczywistnienia. Jego Świątobliwość Dalajlama mówi o tym tak dużo – cały czas – że samo modlitwa z prośbą do buddów i bodhisattwów nie przyniesie nam urzeczywistnienia. Powtarza to w kółko, ponieważ wydaje mi się, że rozgląda się dookoła, a wielu ludzi lubi robić pudże, modlić się, dzwonić, grać na bębnach i odprawiać rytuały. Może nie zmieniają zbytnio zdania, ponieważ tak naprawdę nie medytują właściwie podczas wykonywania rytuałów. I dlatego ciągle…

[Tutaj rozmowa nagle się kończy]