Wprowadzenie

• Tło nauk
• Krótka biografia Nagardżuny
• buddyjski światopogląd cyklicznej egzystencji, karmy, bodhiczitta
• Co to znaczy być osobą
• Pytania i odpowiedzi

Drogocenna girlanda 01 (pobieranie)

Zamierzamy rozpocząć przygodę słuchania nauk Drogocenna girlanda z Khensurem Rinpocze. Chciałem więc wygłosić przemówienie wprowadzające, przygotowujące tło dla światopoglądu, w którym będzie przemawiał. Ale zanim to zrobiłem, pomyślałem, że odmówimy niektóre modlitwy, nasze małe ćwiczenie chóru, a także wykonamy je jako sposób na przygotowanie naszych własnych umysłów do nauczania, a nie tylko nauczenie się intonowania. I trochę ciszy medytacja a potem wygłoszę przemówienie.

[Śpiewanie następuje z milczeniem medytacja]

Motywacja

Zanim zaczniemy, poświęćmy chwilę na kultywowanie naszej motywacji. Warto więc zadać sobie pytanie: „Jaka była nasza początkowa motywacja do przyjazdu tutaj?” Zastanów się nad tym trochę. Jakie myśli i postawy skłoniły nas do bycia tu, w tej sali dzisiaj, rozpoczynając nauki Drogocenna girlanda?

[Więcej ciszy]

I jakakolwiek była nasza początkowa motywacja, wzmocnijmy ją i rozwińmy. I pamiętając, że nasze życie powstało i jest całkowicie zależne od dobroci czujących istot, pielęgnujmy postawę wdzięczności i uznania dla innych czujących istot. Jeśli w ten sposób ćwiczymy nasz umysł w wdzięczności, osąd ten zanika i możemy postrzegać innych jako godnych miłości, ponieważ ich życzliwość wobec nas pozostaje bardzo widoczna w naszym umyśle. A potem zastanowienie się nad własną nędzą w cyklicznej egzystencji narodzin, starzenia się, choroby, śmierci i wszystkiego, co dzieje się pomiędzy; zobaczcie, że jest to również sytuacja wszystkich innych czujących istot. I tak jak my chcemy być wolni i mieć trwałe szczęście, tak i oni. I tak, aby zapewnić im szczęście, musimy uwolnić się od wszelkich wewnętrznych przeszkód i zaciemnień oraz całkowicie rozwinąć własny potencjał i możliwości. I właśnie z tego powodu dzięki współczującej motywacji generujemy dążenie o pełne oświecenie, aby przynieść pożytek wszystkim żywym istotom. A więc wygeneruj to dążenie.

Życie Khensur Dziampy Tegczoka Rinpoczego

Pomyślałem, że zanim przedstawię wam pogląd na świat, z którego będzie przemawiał Khensur Rinpocze, porozmawiam trochę o jego życiu i życiu Nagardżuny.

Khensur Rinpocze urodził się około 1930 roku, więc ma teraz 76 lat. Urodził się w regionie Pempo w Tybecie, poza Lhasą. I Pempo, właściwie to tam Lama Tsongkapa napisał Lamrim Chenmo, w tej części Tybetu. I nie jestem pewien, ile miał lat, kiedy pojechał do Sera, ale trenował w klasztorze Sera, który jest jednym z trzech wielkich klasztorów w Lhasie. I trenował tam przez kilka lat, aż do 1959, kiedy doszło do nieudanego powstania przeciwko chińskiej okupacji komunistycznej. A potem uciekł do Indii jako uchodźca. I myślę, że jestem prawie pewien, że był w Buxa – starym brytyjskim obozie jenieckim, z którego korzystali podczas II wojny światowej – który stał się obozem uchodźców dla Tybetańczyków w 59 i 60 roku. A potem w pewnym momencie udał się do południowych Indii. Rząd indyjski był niesamowicie uprzejmy. Indie, mimo że były tak biedne, udzieliły azylu dziesiątkom tysięcy, a teraz setkom tysięcy Tybetańczyków i dały im ziemię w różnych częściach pod budowę osiedli. Tak więc Sera dostała trochę ziemi w południowych Indiach poza Mysore i była tam, jak słyszałem, lwy i tygrysy, i nie wiem o niedźwiedziach, ale Ho Ho! I tak mnisi od samego początku musieli oczyszczać ziemię i budować swoje klasztory.

A potem musiało to być pod koniec lat 70-tych, po założeniu przez Mandziuśriego Instytutu Lama Yeshe jako jeden z pierwszych ośrodków FPMT. Wtedy ponieważ Lama również pochodził z Sera Je [klasztoru], poprosił Khensura Rinpocze, aby udał się do Instytutu Mandziuśriego i nauczał. I kiedy to usłyszałem – nie słyszałem tego bezpośrednio od Khensura Rinpocze – ale słyszałem, że powiedział: „Dlaczego wysyłacie wszystkich gesze, aby nauczali tych ludzi, którzy nie wiedzą nic o buddyzmie, którzy po prostu muszą się nauczyć jak „Nie zabijaj” i „Nie kradnij” i tym podobne? Bo on jest gesze lharampa co jest jak doktorat z wyróżnieniem, więc jest to bardzo wysoki stopień naukowy. Więc: „Dlaczego wysyłacie takich ludzi na Zachód?” Lama powiedział: „Cóż, poczekaj. Zobaczysz." A kiedy usłyszałem tę historię, kilka lat później Khensur Rinpocze powiedział Lama, "Teraz rozumiem."

Ponieważ my, ludzie z Zachodu, zadajemy wiele pytań i niekoniecznie są to pytania, które zadawaliby Tybetańczycy. Więc naprawdę potrzebujesz kogoś, kto jest całkiem bystry, który bardzo dobrze zna nauki, aby móc prowadzić dialog, ponieważ wywodzimy się z zupełnie innego zestawu założeń. Rozmawiając z tybetańską publicznością, nie musisz mówić o istnieniu odrodzenia, o istnieniu… Budda, Dharma i sanghalub karmy, nirwana. Te rzeczy są brane za pewnik. Ludzie z Zachodu mówią: „Cóż, co masz na myśli karmy? Co to jest?" I, "BuddaDharma, sangha? Skąd mam wiedzieć, że istnieją? Brzmi to tak, jak uczono mnie jako małe dziecko: „Uwierz w Boga”. Skąd mam wiedzieć, że istnieje coś takiego jak BuddaDharma, sangha? Tak więc nie jest łatwo zadać pytania. Więc naprawdę potrzebujesz kogoś, kto jest dość bystry, aby móc poradzić sobie z uczniami takimi jak my.

Uczył więc w Instytucie Mandziuśriego przez kilka lat i musiało to być pod koniec 82 lub na początku 83, kiedy stał się opat klasztoru Nalanda. To jest w południowej Francji. A ja w tym czasie studiowałem, byłem w klasztorze Dordże Palmo, komplement zakonnicy Nalandy. I zwykliśmy jeździć do Nalandy i uczyć się razem. To jest okres od 82 do 85 roku, kiedy naprawdę intensywnie studiowałem u Khensura Rinpocze. I nauczał z niesamowitym, radosnym wysiłkiem. To było niewiarygodne, ponieważ uczyliśmy nas dwie lekcje po 1 godziny przez pięć dni w tygodniu. A my powiedzieliśmy: „Ugh!” a on po prostu miał ochotę iść.

To było interesujące, ponieważ znałem też Czcigodnego Steve'a od tamtego czasu, a więc to było 20-25 lat temu. A czcigodny Steve i ja jakoś myśleliśmy podobnie, mieliśmy te same pytania. Khensur Rinpocze mówił coś, a potem jego lub moja ręka podnosiła się: „Ale, ale, ale…”. „To, to, to, to”. Zawsze zadaję pytania. Więc był wobec nas niesamowicie cierpliwy.

Więc wrócił do klasztoru Sera po około dziesięciu latach w Nalandzie i naucza tam od wielu lat. I stał się opat; on był opat przez sześć lat. Dlatego ma tytuł „Khensur Rinpocze”. „Khensur” oznacza pierwszy opat; a „Rinpocze” oznacza drogocenny. Więc to jest tytuł. To nie jest jego imię; więc „drogocenny były” opat” Sera Je. Chociaż nie byłem wtedy w Sera Je, słyszałem od wielu osób, że był naprawdę znakomity opat i był w stanie zaprowadzić w klasztorze dużo spokoju i harmonii. Ponieważ w tamtych czasach zdarzały się pewne trudności, więc najwyraźniej był dość sprawny w kontaktach z ludźmi, którzy mieli inne pomysły.

A potem w ostatnich latach trochę więcej podróżuje: był na Tajwanie w zeszłym roku lub wcześniej w tym roku. Po przyjeździe jedzie do Nowej Zelandii, tak naprawdę szerząc Dharmę. I dosyć wyjątkowym nauczycielem, więc naprawdę polecam, abyście w pełni korzystali z nauki u niego i zadawania pytań. A Czcigodny Steve jest również całkiem dobrym tłumaczem. Tłumaczy dla Khensur Rinpocze od wielu lat, więc naprawdę zna język.

Życie Nagardżuny

A potem będziemy studiować Drogocenna girlanda Nagardżuny. Nagardżuna był jednym z wczesnych mędrców buddyjskich. The Budda żył w V wieku p.n.e., a Nagardżuna pojawił się 5 stuleci później, a więc był to I wiek p.n.e. i żył przez sześćset lat. Zachodni uczeni twierdzą, że Nagardżuna pojawił się pod koniec I/na początku II wne i że prawdopodobnie było dwóch, a może nawet więcej Nagardżunów: ten, który nauczał sutry, ten, który nauczał tantra. Niezależnie od tego to nie ma znaczenia. Jeśli spojrzeć na znaczenie tekstu, jest on dość głęboki.

Ale pomyślałem, że opowiem ci trochę o historiach związanych z pismami świętymi dotyczącymi Nagardżuny. To, czy weźmiesz je dosłownie, czy nie, zależy wyłącznie od Ciebie. Ale myślę, że mają też za sobą jakiś cel. Mówi się więc, że Nagardżuna – przed tym życiem, wiele eonów temu – był uczniem innego Budda. Zrobił bardzo silną determinację i przysięga w obecności tego Budda ponieważ miał wielkie współczucie, wielki altruizm, aby naprawdę szerzyć Dharmę i sprawić, by Dharma rozkwitła. I tak, że Budda wtedy przepowiedział jego oświecenie po tylu eonach; urodzić się w pewnej czystej krainie i tam się oświecić. I w wyniku tego przysięga że zrobił w tym poprzednim życiu, a wiele eonów później urodził się w Indiach podczas dyspensy Siakjamuniego Budda. A ci, którzy wierzą, że żył sześćset lat, mówią, że Nagardżuna trzykrotnie pojawił się na naszej ziemi. Urodził się po raz pierwszy i stał się mnich pod Sarahą. Mieszkał w Nalandzie i chronił tamtejszych mnichów przed głodem, robiąc alchemię i inne rzeczy. Więc pracował dla sanghaThe klasztorny społeczności, w tym charakterze w tym czasie.

Następnie udał się do krainy nagów. Nagi są stworzeniami podobnymi do węży, ale nie do końca. Niektórzy z nich żyją na mokrych lub wilgotnych terenach i podobno mają wspaniałe klejnoty i ogromne bogactwo. Udał się więc do krainy nag, a powodem, dla którego to zrobił, było to, że w czasach Siakjamuni Budda dotychczasowy Budda nauczał sutr Pradżniaparamity. A treść tych sutr była dość radykalna; tak naprawdę uczyła o pustce nieodłącznej egzystencji wszystkich zjawiska. Mówi się, że ludzie, którzy żyli w czasach Siakjamuni Budda nie mieli mentalnej wrażliwości na ten poziom nauk. I tak chociaż Budda dał im, nie były szeroko rozpowszechnione, a pisma zostały zabrane do krainy nagów w celu ochrony. Więc Nagardżuna udał się do krainy nagów. Potem, kiedy wrócił, a więc po raz drugi pojawił się na naszej ziemi, przywiózł ze sobą sutry Pradżniaparamity i zaczął ich nauczać.

I to są niektóre z sutr, które są w Kandziur. Są niesamowicie głębokie i na nich opiera się tak duża część naszej tradycji: naprawdę przedstawiają obraz rzeczywistości. I tak w tym okresie życia Nagardżuny nauczał bardzo dużo o pustce i tak wiele tekstów, które napisał, łącznie z tym, jak sądzę, pochodziło z tego okresu w jego życiu.

A potem znowu opuścił ziemię i poszedł…. Zapomniałem, dokąd poszedł tym razem. Ale kiedy wrócił tamtego czasu, przyniósł ze sobą kilka sutr mahajany, takich jak Sutra Wielkiego Bębna, Sutra Wielkiego Obłoku i tak dalej; więc sprowadzając na naszą ziemię jeszcze więcej sutr Mahajany. A potem, gdy odszedł z tego życia, urodził się w czystej krainie i tam osiągnął lub wkrótce osiągnie pełne oświecenie.

To, co myślę, jest dość interesujące, ta historia, czy weźmiesz to dosłownie, czy nie, jest taka, że ​​umieszcza ona egzystencję osoby na wiele wcieleń. I to naprawdę jest dla nas przykładem potęgi przyczyny i skutku. Ponieważ w poprzednim życiu ta osoba z ogromnego współczucia dla reszty z nas, czyniąc to przysięga rozpowszechniać nauki; a zwłaszcza nauki o pustce. Więc ze względu na siłę tego stanu psychicznego, to wspaniałe przysięga, świetnie dążenie, a następnie urodzony w dyspensacji Siakjamuni Budda i być w stanie uczyć pustki i pozostawić nam te niesamowite teksty, które uczą właściwego poglądu i drogi do wyzwolenia i oświecenia. A potem podobnie z tego powodu przysięga, z powodu jego wspaniałych altruistycznych czynów w tym życiu, a następnie odrodzenia się w czystej krainie i osiągnięcia pełnego oświecenia. Tak naprawdę pokazuje istnienie osoby przez wiele, wiele razy w życiu i jak to, co robimy w jednym momencie naszego istnienia, wpływa na to, co dzieje się w innym momencie naszego istnienia.

I myślę, że może to pomóc nam spojrzeć na to, do czego dążymy. Jakie aspiracje umieszczamy w strumieniu naszych własnych umysłów? Nagardżuna, motywowany współczuciem, postawił dążenie by przynieść pożytek wszystkim istotom poprzez szerzenie nauk o pustce. Do czego dążymy? „Dążę do zdobycia dobrej pracy, aby móc mieć dużo pieniędzy. Dążę do szczęśliwego związku i szczęśliwego życia rodzinnego”. Spójrz na rodzaje aspiracji, które przychodzą nam do głowy całkiem naturalnie, zacznij je kwestionować i mówić: „W porządku, wszyscy aspirujemy cały czas, ale spójrzcie na aspiracje, które robię. Spójrz na aspiracje, jakie stworzył Nagardżuna. Jakie będą rezultaty moich aspiracji? A jakie są rezultaty jego aspiracji?”

A potem może nas zainspirować, abyśmy byli trochę bardziej ostrożni w tym, do czego dążymy. Ponieważ zasiewamy te nasiona w naszym umyśle; jakiś dążenie kieruje naszym umysłem w określony sposób. Więc musimy uważać. Czasami możemy aspirować: „Och, czy mogę wyrównać rachunki z tą osobą, która mnie skrzywdziła”. Co to robi z naszym umysłem, kiedy stawiamy dążenie energii do niego? Jaki wynik przyniesie nam to, jeśli chodzi o to, gdzie się odrodzimy i co będziemy mogli zrobić w naszym przyszłym życiu? I to właśnie uważam za przydatne w tego rodzaju historiach. Kiedyś buntowałem się przeciwko nim: „To brzmi jak bajki. Czy naprawdę oczekują, że uwierzymy, że Nagardżuna żył sześćset lat?” Odłóżmy to na bok i spójrzmy bardziej na punkt za tym. Kiedy przyjrzysz się temu punktowi, jest tam pewne znaczenie Dharmy, które może naprawdę nauczyć nas czegoś naprawdę ważnego.

Dwa główne tematy: wysoki status i zdecydowana dobroć

Ok, więc to trochę o Nagardżunie. A w Drogocenna girlanda w naukach są dwa główne tematy. Nie wiem, czy Nagardżuna ją napisał, czy wypowiedział, ale była to cenna girlanda rad dla króla, jak praktykować. Zatem dwa główne tematy to to, co Jeffrey Hopkins w swoim tłumaczeniu tłumaczy jako „wysoki status”, ale ja wolę tłumaczenie „szczęśliwego stanu”, ponieważ jesteśmy tak świadomi statusu w tym kraju, że uważamy, że „wysoki status” oznacza bycie prezydentem lub CEO, a to nie jest to, co należy rozumieć przez „wysoki status”. To „szczęśliwy stan”, który za chwilę wyjaśnię, co to oznacza. Drugi temat to tak zwana „określona dobroć”, która odnosi się do wyzwolenia i oświecenia. Więc tutaj mówimy o tym, jak uczynić nasze życie użytecznym, o rzeczach, które możemy skierować na przyszłość, wykorzystując potencjał, jaki mamy teraz z naszym cennym ludzkim życiem. „Szczęśliwy stan” odnosi się do dobrego odrodzenia, a konkretnie do wszelkiego rodzaju szczęśliwego uczucia w umyśle lub do cnotliwego stanu umysłu, który pojawia się u osób z ludzkim odrodzeniem lub Deva odrodzenia lub odrodzenia boga. To jest szczęście w cyklicznej egzystencji. To ograniczone szczęście, ale to „szczęśliwy stan”, taki stan, jaki mamy teraz.

A potem inny cel naszego cennego ludzkiego życia, inny temat Drogocenna girlanda, jest „określoną dobrocią”, która odnosi się do uwolnienia się z cyklu stale powracających problemów lub samsary i oświecenia, które jest osiągnięciem pełnego stanu Buddy. Tak więc nie tylko uwolnienie się z tego błędnego koła, ale także uzyskanie wszystkich cech niezbędnych do prowadzenia innych na ścieżce do oświecenia.

Więc to są dwa główne tematy. Więc aby zrozumieć te motywy, musimy trochę cofnąć, dobrze? A co to znaczy być w cyklicznej egzystencji? Czym jest ta cykliczna egzystencja, w której chcemy osiągnąć wyższy stan? A czym jest ten cykl egzystencji, od którego tak naprawdę chcemy być wolni i od innych?

Kim jest osoba?

1. Natura ciała

Teraz, aby zrozumieć cykliczną egzystencję, musimy jeszcze bardziej cofnąć się do tego, co to znaczy być osobą? To, co nazywamy „ja”, lub co nazywamy osobą, zależy od: ciało i umysł. Więc po prostu odnieśmy to do naszego doświadczenia. Mamy pewną nazwę, ponieważ istnieje ciało i umysł tutaj, a potem zamiast mówić: „To… ciało tam z tymi siwymi włosami, zmarszczkami i umysłem, który ma zwyczaj wpadać w złość, idzie ulicą. Skrótem jest powiedzenie Sam, Harry, Susan, Patricia lub ktokolwiek, kto idzie ulicą. Tak więc osoba jest czymś, co jest jedynie oznaczone w zależności od a ciało i umysł. Więc spójrzmy, co ciało i umysł. Ciałonasze społeczeństwo dużo wie o ciałach. A przynajmniej tak nam się wydaje, kiedy wydajemy wiele dolarów na badania, próbując dowiedzieć się więcej na temat ciało. Ale jedno wiemy o tym ciało jest to, że składa się z atomów i cząsteczek; ma charakter materialny. Ma kolor, kształt i zapach, wydaje dźwięki, dotyk i inne tego typu rzeczy. Dużo wiemy o mózgu. Mózg jest organem fizycznym, znowu koloru, kształtu, zbudowanym z atomów i molekuł.

Więc taka jest natura ciało. I to ciało ma swoje przyczyny. Istotną przyczyną naszego ciało, główna rzecz, która stała się naszą ciało, jest plemnikiem i komórką jajową naszych rodziców. Więc właściwie nasz ciało nie jest nawet nasz; to właściwie nasi rodzice, prawda? Jeśli o tym pomyślisz, to nie jest nasze; to nasienie i jajeczko naszych rodziców. Ale to nie tylko plemnik i komórka jajowa naszych rodziców; to wszystkie brokuły, tofu i wszystko, co jadłeś od urodzenia. Więc to jest to ciało jest: to połączenie wszystkich różnych pierwiastków z tabeli pierwiastków, które uczymy się na zajęciach z chemii, to wszystko. Tak więc plemniki, komórki jajowe i całe jedzenie, które jedliśmy wcześniej, to jest przyczyna ciało, ciało żyje teraz, mówimy, że żyje lub żyjemy, ponieważ umysł i ciało są ze sobą powiązane, mają jakiś związek. Kiedy umysł i ciało podzielić ciało staje się trupem i poddaje się recyklingowi, prawda? The ciało tak bardzo cenimy, to ciało tak bardzo rozpieszczamy, że tak bardzo się martwimy, że wydajemy tyle pieniędzy, aby było pięknie i wygodnie, w zasadzie po prostu zostaje poddane recyklingowi. I pochodził z materiału pochodzącego z recyklingu. Pochodzi z ciał naszych rodziców, które są recyklingiem brokułów, ziemniaków i wszystkiego innego. Śmiejemy się z tego, ale to prawda; to wszystko ciało jest. Więc zastanawiamy się, dlaczego jesteśmy do tego tak przywiązani. Chodzi mi o to, że gdyby była tam ta sterta artykułów spożywczych, byłabyś do tego tak przywiązana? "O mój ciało musisz być wygodny”. Naprawdę taka jest natura ciało, jaka jest przyczyna ciało jest i jaki jest wynik ciało jest.

2. Natura umysłu

Umysł nie składa się z atomów i cząsteczek. Nie składa się z rzeczy na wykresie okresowym. Umysł ma dwie cechy. Jedna to jasność, a druga to świadomość. Przejrzystość oznacza zdolność odbijania przedmiotów. Świadomość polega na zaangażowaniu się w te przedmioty. Więc kiedy mówimy umysł, mówimy o wszystkich częściach nas, które są świadome; które odbijają i angażują przedmioty. Obejmuje to więc nasze emocje, nasz intelekt, nasze świadomości zmysłowe; świadomość wzrokowa, która widzi kolor i kształt, świadomość słuchowa, która słyszy dźwięk, świadomość węchowa, która wykrywa zapachy, świadomość smakowa, która smakuje, świadomość dotykowa, która odczuwa różne doznania oraz świadomość mentalna, która między innymi myśli i robi inne różne działania. Śpi i wszystko inne. Mamy więc sześć podstawowych świadomości, pięć świadomości zmysłowych i świadomość mentalną.

A potem mamy wszystkie te metalowe czynniki, które mogą być uczuciem szczęścia, nieszczęścia lub neutralności. Mogą to być rozróżnienia i mogą to być wszystkie rodzaje emocji, jakie mamy, wszystkie różne postawy i widoki które mamy. Więc każdy rodzaj świadomego, świadomego elementu nas jest spiętrzony pod tą wielką torbą, którą nazywamy umysłem. Nie myśl więc o umyśle i mózgu jako tej samej rzeczy; nie są. Mózg jest fizycznym organem, umysł nie.

Mam na komputerze Encyklopedię Encarta i pewnego dnia sprawdziłem mózg. Strony na stronach na stronach o mózgu. Spojrzałem w górę umysłu; bardzo krótki wpis. Jeśli zapytasz naukowca, jaki jest umysł, zwykle zmieniają temat. Ponieważ naukowcy tak naprawdę nie wiedzą, czym jest umysł. Niektórzy z nich twierdzą, że umysł jest po prostu wyłaniającą się własnością mózgu. Kiedy twoja serotonina robi to i tamto, a twoje synapsy zapalają się w określony sposób, wtedy pojawia się umysł. Ale nie uważam tego za bardzo satysfakcjonujące. Zapytałem kiedyś jednego z naukowców, powiedziałem: „Kiedy jestem na kogoś zdenerwowany, myślisz, że tylko moje synapsy działają w określony sposób?” A on powiedział: „Nie”. To prawda, kiedy jesteśmy zdenerwowani lub kiedy czujemy dużo wdzięczności lub życzliwości, uznanie dla innych, które jest wewnętrznym doświadczeniem, czyż nie? To nie tylko nerwy i chemikalia, ponieważ możesz mieć te nerwy i chemikalia migające na szalce Petriego i czy zamierzasz powiedzieć: „O, jest przywiązaniejest miłość? Nie, ponieważ te rzeczy są doświadczeniami, które są w naszym umyśle i nie są zbudowane z atomów i cząsteczek. Umysł i ciało mieć jakiś związek póki żyjemy, prawda? Działa w obie strony. Kiedy jesteś chory, łatwiej wpadasz w zły nastrój. Ale także, jeśli jesteś w złym humorze, łatwiej zachorujesz. Jeśli jesteś w dobrym nastroju i masz szczęśliwy umysł, zdrowiejesz lepiej. Więc ciało i umysł są ze sobą powiązane, ale nie są dokładnie tym samym. Kiedy na przykład odczuwamy ból lub przyjemność, są to prawdziwe uczucia, które mamy sami. To nie tylko synapsy i substancje chemiczne. Nie zajrzysz do naczynia i nie powiesz: „Och, boli. Jest przyjemność”.

Ciągłość umysłu

To samo, ludzie widzą martwe ciała; nasza kultura ma tendencję do ich ukrywania. Ale kiedy widzisz martwego ciałocoś jest inne niż na żywo ciało, co to jest? Czego tam nie ma, gdy są zwłoki? Mózg wciąż tam jest, ale umysł zniknął. Tak więc, podczas gdy ciało ma charakter fizyczny, a jego ciągłość jest fizyczna — pochodzi z nasienia i komórki jajowej, jest w naturze przetworzony, w 100% przetworzony materiał — umysł, jasność i świadomość nie są w ten sposób fizyczne. Ma swoją ciągłość. Jeśli weźmiemy pod uwagę nasz umysł, tak jak w tej chwili, jaka jest zasadnicza przyczyna? Skąd wziął się ten moment umysłu? Czy pojawił się znikąd? Nie, to wyszło z naszej poprzedniej chwili umysłu, prawda? A to wyszło z wcześniejszej chwili umysłu i wcześniejszej chwili umysłu. Mamy więc tę niesamowitą ciągłość chwil umysłu, które po prostu cofają się, a każda z tych różnych chwil umysłu jest inna.

Czy nasz umysł jest teraz dokładnie taki sam, jak wtedy, gdy weszliśmy do tego pokoju? Nie, myślimy inaczej, coś jest inne. A co z twoim umysłem teraz i kiedy miałeś pięć lat? Duża różnica. Ale jest tam ciągłość, prawda? Istnieje ciągłość między umysłem pięciolatka a umysłem, który masz teraz. Kiedy byliśmy w łonie matki, była wtedy świadomość. Nie pamiętamy tego, ale wiemy, że dzieci mają świadomość. Nawet kiedy miałeś miesiąc, nie pamiętasz tego, ale ta świadomość, ten umysł noworodka, płodu, macicy, również ma świadomość. Jest również w tej samej ciągłości naszego obecnego strumienia umysłu. Widzimy więc, że jedna chwila umysłu jest wytwarzana przez poprzednią. Jeden moment jasności i świadomości jest wytwarzany przez poprzedni moment, a ten przez poprzedni moment, a ten przez poprzedni, a ten przez poprzedni. Teraz wracasz do czasu poczęcia lub kiedy dokładnie świadomość wchodzi do nasienia i komórki jajowej, a ta świadomość, ten umysł w momencie poczęcia, skąd się wziął? Jaka była jego zasadnicza przyczyna? Czy bocian to przyniósł? Nie sądzę. Czy pojawił się właśnie z powodu wypalania chemicznego w mózgu? Nie. Do tego momentu każda chwila umysłu pojawiała się z powodu poprzedniej chwili umysłu.

Tak więc ten pierwszy moment świadomości w tym obecnym życiu pojawił się z powodu wcześniejszej chwili umysłu. Więc umysł istniał, zanim w to wszedł… ciało i tutaj wchodzimy w temat poprzednich wcieleń, ponieważ ta świadomość miała chwile ciągłości i tak dalej. Tak więc możemy cofnąć się w nieskończoność pod względem umysłu o jedną chwilę umysłu wytworzoną przez chwilę poprzednią. W tej chwili nasz umysł jest z tym połączony ciało. Kiedy umiera, śmierć jest po prostu oddzieleniem ciało i umysł, to wszystko, czym jest śmierć. To poprostu ciało podążając w jednym kierunku, umysł podążający w innym kierunku. W momencie śmierci umysł nie zatrzymuje się, ponieważ masz jedną chwilę jasności i świadomości poprzedzającą następną, a więc umysł kontynuuje po śmierci tego ciało w inne życie.

Niektórzy ludzie mówią: „Gdzie to się zaczęło?” A kiedy to mówią, ja mówię: „Gdzie zaczęła się linia liczb?” Gdzie kończy się linia liczbowa? Gdzie kończy się pierwiastek kwadratowy z dwóch? Wchodzimy w temat zwany nieskończonością; nie ma żadnego początku. Tak więc czasami nasz umysł czuje się znacznie bezpieczniej, gdy jest początek. Chcę ładnego, czystego, jasnego początku. Ale tak nie jest. Powiedzmy, że był początek umysłu. Więc masz tutaj coś, co jest nicością, a tutaj jest umysł początkujący, a potem masz ciągłość umysłu. Więc była jakaś pierwsza chwila umysłu. Jeśli stwierdzisz, że jest jakaś absolutna pierwsza chwila umysłu, wtedy pojawia się pytanie: „Co to spowodowało?” Bo jeśli nie było przyczyny, to stało się to bezprzyczynowo; przyszło bez przyczyn. Czy cokolwiek, co istnieje i funkcjonuje, dzieje się bez przyczyn? Nie. Wszystko musi mieć przyczynę. Więc jeśli ta pierwsza chwila umysłu miała przyczynę, to nie był to absolutny początek umysłu; był ku temu powód. Tak więc buddyzm mówi dużo o nieskończoności, nie mamy do czynienia z identyfikacją pierwszej chwili wszechświata, pierwszej chwili umysłu czy czegoś w tym rodzaju. Ponieważ logicznie rzecz biorąc, kiedy stosujesz rozumowanie, bardzo trudno jest zidentyfikować jakikolwiek taki absolutny początek. I to bez względu na to, czy wierzymy w to bezpieczniej, czy nie. W rzeczywistości nie możemy zidentyfikować czegoś takiego.

Jakie są ważne pytania?

Połączenia Budda był bardzo praktyczny również w tym sensie, że czasami ludzie przychodzili i pytali go, kiedy był początek wszechświata, a kiedy koniec wszechświata — rzeczy fizyczne. Nie odpowiedział na te pytania; był bardzo praktyczny. Powiedział, że to tak, jakbyś został postrzelony strzałą. Rana tryska krwią, ale przed pójściem do lekarza powiedziałeś. „Chcę wiedzieć, kto zrobił strzałę i skąd pochodzi strzała, ile miała piór i kto ją wystrzelił”. Jeśli chciałeś to wszystko wiedzieć przed otrzymaniem leczenia, zapomnij o tym, umrzesz. Więc podobnie powiedział, że znajdujemy się w tej sytuacji zamętu, nieszczęścia w naszym życiu, jeśli spędzamy cały nasz czas próbując teoretyzować o początku wszechświata i początku umysłu, jaki jest cel? Zamierzamy utrwalać naszą własną nędzę. Zamiast tego ważne jest, abyśmy zbadali, co tak naprawdę jest przyczyną naszego nieszczęścia. Co tak naprawdę powoduje nieszczęście?

Co tak naprawdę powoduje nieszczęście?

Zwykle, gdy myślimy o tym, co powoduje nasze szczęście – zwłaszcza w naszej zachodniej kulturze – wymyślamy całą litanię. Zaczyna się od naszych rodziców. Od czasów Freuda za wszystko obwiniamy naszych rodziców, co moim zdaniem jest rażącą niesprawiedliwością. „Dlaczego jestem tak schrzaniona? No bo moi rodzice pobrali się za młodo, walczyli, byłam trzecim dzieckiem i nie lubili mnie. To jest powód." Albo: „Moi nauczyciele: mój nauczyciel pierwszej klasy mnie nie rozumiał, a mój nauczyciel trzeciej klasy kazał mi robić to, czego nie chciałem. To jest powód moich problemów”. Co jeszcze powoduje nasze problemy? „George Bush jest przyczyną wszystkich problemów”. A na bardziej osobistym poziomie, jakie są inne przyczyny naszych problemów: nasi nauczyciele, nasi szefowie, nasi partnerzy, nasi przyjaciele, nasi sąsiedzi?

Zawsze obwiniamy coś na zewnątrz. „Dlaczego jestem nieszczęśliwy? Ponieważ zrobił to ktoś inny. To jest zwykły pogląd na przyczynę naszej nędzy. Ten światopogląd to ślepy zaułek, ponieważ jeśli masz ten światopogląd, że szczęście i cierpienie pochodzą z zewnątrz, to jedynym sposobem na szczęście jest pozbycie się wszystkich, którzy cię denerwują, pozbycie się wszystkich sytuacji, których nie lubisz i otaczaj się wszystkim i wszystkimi, których lubisz. I to jest sposób, w jaki staramy się to robić od urodzenia. Zawsze starając się przybliżyć do nas wszystko, co lubimy, każdego, kogo lubimy, i pozbyć się, uciec lub zniszczyć wszystko, co nam się nie podoba. Czy nam się udało? Nie. Więc to mam na myśli, że ten światopogląd to totalny ślepy zaułek. Czy znasz kogoś, komu się udało, kogoś, kto jest w 100 procentach szczęśliwy, kto ma wszystko, czego chce i nic, czego nie chce? Czy znasz kogoś? Czy możesz wymienić jedną osobę? Powiesz: „Księżniczko Dianna”. Myślisz, że księżna Diana była szczęśliwa? Nie sądzę. Nie chciałbym być księżną Dianą. Czy uważasz, że Bill Gates jest szczęśliwy? Nie może nawet iść ulicą. Kiedy jesteś tak bogaty, nie możesz nawet zrobić tak prostej rzeczy jak spacer ulicą. Ich dzieci nie mogą nawet wyjść i bawić się. Są uwięzieni przez bogactwo.

Więc spójrz. Kogo znamy, kto jest wiecznie szczęśliwy dzięki udanej zmianie wszystkiego w swoim życiu? To nie działa. Zresztą wszyscy to zrobiliśmy, czyż nie? Mamy wokół nas wszystkich, których lubimy, a potem co się dzieje? Już ich nie lubimy! (L) Oni nas nie lubią! A osoba, o której myśleliśmy, że jest najwspanialszą osobą, która zawsze nas uszczęśliwi, wkurza nas, działa nam na nerwy i chcemy się od nich uwolnić! Nasze umysły są niesamowicie niestabilne. Czyż nie? A to, co w każdej chwili czyni nas szczęśliwymi lub nieszczęśliwymi, jest tak zmienne. W jednej chwili tego chcemy, w następnej chcemy tamtego.

Możemy więc zobaczyć ten cały światopogląd, że szczęście i cierpienie pochodzą z zewnątrz i dlatego muszę zmienić swoje otoczenie, to po prostu nie działa Co do Budda czy powiedział: „Sprawdź i zobacz, czy ten pogląd na świat jest rzeczywiście poprawny, czy nie”. A potem podał nam kilka metod sprawdzania. Powiedział: „Spójrz na stan swojego umysłu. W jaki sposób twój umysł tworzy twoje szczęście lub cierpienie?”

Patrząc na nasz gniew

Przykład jest taki surowy. Budzi się w złym nastroju. Wszyscy obudziliśmy się w złym humorze. Kiedy budzę się w złym humorze mam to, co nazywam free-floating złość. To znaczy, że jestem w złym humorze. Nic się nie stało i nie wiem dlaczego jestem w złym humorze. Ale czekam, aż ktoś powie „Dzień dobry”, żebym mógł się na niego wściec, a potem zrzucić winę na kogoś innego. Powiedzieli dzień dobry w sposób, który mi się nie podobał. Stało się tak oczywiste, że kiedy jesteśmy w złym humorze, nic nas nie uszczęśliwia. Możemy być w najpiękniejszym miejscu, ale jeśli jesteśmy w złym humorze, jesteśmy bardzo nieszczęśliwi. Możemy być z kimś, kogo bardzo lubimy, ale jeśli jesteśmy w złym humorze, nie możemy tego znieść. Może być tak, że chcemy jakiegoś uznania, prestiżu lub czegoś takiego i możemy to zdobyć; ale jeśli jesteśmy w złym humorze, to nam się to nie podoba.

Dochodzimy do tego, że stan naszego umysłu tworzy nasze szczęście i cierpienie. Podobnie, jeśli jesteśmy w dobrym nastroju, nawet jeśli ktoś nas krytykuje, nie przeszkadza nam to i nie tracimy formy. Nawet nie serwują tego, co lubimy na lunch, jeśli jesteśmy w dobrym humorze, nic nam nie jest. Nie narzekamy. Tak wiele pochodzi z naszego własnego umysłu. Nawet jeśli nie jesteśmy w złym humorze, ale powiedzmy, że ktoś nam coś mówi, a my interpretujemy to jako krytykę, myślimy: „Ta osoba mnie krytykuje. Unieszczęśliwiają mnie i są źródłem mojego cierpienia. Dlatego muszę się zemścić i muszę coś powiedzieć, żeby się bronić, bo oskarżają mnie niesłusznie”. Bo gdy ktoś przekazuje nam opinię, która nam się nie podoba, jest to zawsze niesprawiedliwe, czyż nie? To jest podstawowe założenie w całym wszechświecie. „Jak śmiesz dawać mi negatywną opinię? Nie zrobiłem tego!” Nauczyliśmy się tego odkąd byliśmy dziećmi, prawda? "To niesprawiedliwe! To jego wina, nie moja!” Nawet jeśli zrobiliśmy cokolwiek nieprzyjemnego, co zrobiliśmy jako dzieci, zawsze mówimy: „To nie moja wina; to wina kogoś innego!”

Stajemy się tak defensywni, gdy ktoś przekazuje nam uwagi, które nam się nie podobają, nawet jeśli próbuje nam pomóc. Nawet jeśli ktoś powie: „Proszę wyczyść łyżkę”, my mówimy: „Nie mów mi, co mam robić! Dlaczego mówisz mi, co mam robić, kim myślisz, że jesteś?” Po prostu obserwuj nasze umysły. Wpisujemy się tam na listę obowiązków. „Dlaczego muszę się zapisać do pracy? Dlaczego muszę odkładać naczynia?” Nasz umysł zawsze ma tyle opinii, tyle osądów na temat wszystkiego. A kiedy mamy tego rodzaju opinie lub osądy, tego rodzaju interpretacje naszych doświadczeń, stajemy się urażeni. Stajemy się wojowniczy, źli, zdenerwowani i nieszczęśliwi. A wszystko to pochodzi z naszego własnego umysłu. To jedna z rzeczy, które naprawdę widzisz, kiedy mieszkasz razem w społeczności i jest to część celu opactwa. Żyjemy razem i obserwujemy, jak nasze umysły piszą te niesamowite historie i są albo zachwycone, albo zdenerwowane. I w ogóle nie miało to nic wspólnego z drugą osobą! To nasza własna podróż.

Nawet jeśli ktoś nam powie: „Och, miałeś to zrobić, a tego nie zrobiłeś”, a my się denerwujemy. Dlaczego musimy się denerwować? To jest rzecz, przez którą przechodzę, kiedy się denerwuję. Jestem zły, a potem mówię: „Dlaczego jestem zły?” a mój umysł mówi: „Cóż, ponieważ on zrobił to, a ona tamto”. A potem zadaję sobie pytanie: „Oczywiście, że zrobili te rzeczy, ale dlaczego jesteś zły?” – Cóż, on zrobił to, a ona tamto. „To prawda, ale dlaczego jesteś zły? Dlaczego ktoś, kto to robi, musi skutkować tym, że jestem zły? Gdzie to jest złość pochodzące z? Nie pochodzi od drugiej osoby. Mam wybór, czy się złościć, czy nie, i zwykle naprawdę wpadam w to złość! Ooooo!! Ale potem robię się nieszczęśliwy.

Patrząc na nasze doświadczenie w kategoriach karmy

Tak więc naprawdę zaczynamy dostrzegać, jak nasze szczęście i cierpienie pochodzą ze stanu naszego własnego umysłu. Nasz umysł tworzy nasze własne szczęście i cierpienie. Tworzy szczęście i cierpienie na dwa sposoby. Jednym ze sposobów jest to, o czym teraz myślimy; jak interpretujemy wydarzenie w tej chwili: uszczęśliwiamy lub unieszczęśliwiamy. Innym sposobem jest przejście przez jakiekolwiek motywacje, które mamy teraz. Te motywacje, te myśli lub te emocje generują określone działania. Te działania są karmy. To jest to karmy jest: po prostu działanie naszego ciało, naszej mowy i naszego umysłu. Te fizyczne, werbalne i mentalne działania pozostawiają ślady energii w kontinuum naszego umysłu. Są to tak zwane nasiona karmiczne lub odciski karmiczne. Są jak predyspozycje lub skłonności do różnych doświadczeń. Tak więc jest to kolejny sposób, w jaki nasz umysł powoduje nasze doświadczenie, poprzez: karmy które tworzymy. Poprzez działania, które wykonujemy, umieszczamy w naszym umyśle nasiona, które wpływają na to, czego doświadczamy.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się: „Dlaczego się urodziłem?” Czy kiedykolwiek się nad tym zastanawiałeś? „Dlaczego urodziłem się w tej konkretnej rodzinie lub w tym kraju? Dlaczego miałem możliwości, które miałem w życiu? Dlaczego nie miałem w życiu innych możliwości? Czemu?" Mogliśmy urodzić się jako zupełnie inna osoba: inna ciało, inna rodzina, inna edukacja. Dlaczego się w tym urodziliśmy ciało z jego zbiorem okoliczności? Z buddyjskiego punktu widzenia przypisujemy to karmy, działania, które robiliśmy w poprzednich żywotach.

Tak więc w tym obecnym życiu doświadczamy rezultatów ogromnej ilości dobra karmy. Mamy ludzkie ciała i ludzki umysł, więc możemy myśleć. Słyszymy nauki. Mamy pewną rozróżniającą mądrość, która może odróżnić to, co jest pomocne w praktyce, a co powinniśmy porzucić; między przyczynami szczęścia a przyczynami nieszczęścia. Więc po prostu mając tego człowieka ciało a umysł jest wynikiem niesamowicie dobrego karmy które stworzyliśmy w przeszłości. Posiadanie jedzenia, które zjedliśmy, które uważaliśmy za oczywiste. To nie stało się przypadkiem. Stworzyliśmy karmy poprzez bycie hojnym w poprzednich wcieleniach, aby mieć teraz jedzenie. Stworzyliśmy przyczynę dla człowieka ciało i umysł, zachowując etyczne postępowanie w przeszłości. Jeśli mamy rozsądny wygląd i nie jesteśmy wyjątkowo brzydcy, to z powodu cierpliwości w przeszłości i powstrzymywania się od złość. Tak więc wiele sytuacji i Warunki które mamy teraz, nie biorą się znikąd. Wywodzą się z naszych przeszłych działań.

Jeśli naprawdę spojrzymy na nasze życie, mamy ogromną swobodę i szczęście. Więc to nie stało się przypadkiem. I to nie jest wolność i szczęście tylko w kategoriach przyjemności. Ponieważ możemy doświadczyć wiele przyjemności, ale dokąd to się udaje po tym, jak się tego doświadczy?

Pamiętam, zanim zostałem wyświęcony, wróciłem do domu moich rodziców, gdzie przechowywałem mnóstwo rzeczy. I wróciłem. Notatniki! Miałam te wszystkie pamiątki po wszystkich facetach, z którymi umawiałam się jako nastolatka, ogromny album z wycinkami z tymi wszystkimi serwetkami i, cóż, śmieciami! Więc patrzysz na to i jest to bzdura nastolatka. Ale jako dorośli zbieramy dużo własnych dorosłych śmieci, prawda? I nawet jeśli nie są to rzeczy fizyczne, przechowujemy wiele wspomnień. Ale wspomnienia poprzedniego szczęścia to tylko wspomnienia, prawda? To szczęście nie dzieje się teraz.

Tak więc szczególnie, jeśli musieliśmy kogoś skrzywdzić, zraniliśmy kogoś innego lub działaliśmy w bardzo egoistyczny sposób, aby wcześniej uzyskać pewnego rodzaju szczęście: doprowadziło do uzyskania tego, czego chcieliśmy? Te karmiczne ślady wciąż znajdują się w naszym strumieniu umysłu i będą wpływać na to, co się z nami stanie.

Ilekroć w naszym życiu doświadczamy jakiegoś nieszczęścia, zawsze pytamy: „Dlaczego ja?” Nigdy tego nie robimy, kiedy jesteśmy szczęśliwi. Dziś rano po śniadaniu nikt z nas nie zapytał: „Dlaczego ja? Dlaczego miałem szczęście zjeść śniadanie dziś rano, kiedy tak wielu ludzi głoduje? Żaden z nas. Myślałeś, że dziś rano? Po prostu rozstawiliśmy się. Przyjmujemy to za pewnik, ale nie stało się to przypadkiem. I to niesamowite, jakie szczęście mamy. Ale w momencie, gdy wydarzy się jakaś drobna szkodliwa rzecz, uderzamy się w palec u nogi: „Dlaczego ja?”

Tak więc dzieje się jakakolwiek negatywna rzecz i jest to: „Dlaczego ja? Mam to cierpienie, którego nikt inny nie ma”. A potem wkraczamy na wielką imprezę litości. „Biedny ja, biedny ja”. I naprawdę w to wchodzimy, co oczywiście pogarsza sytuację. Ale czerpiemy pewien rodzaj przyjemności ego z użalania się nad sobą, czyż nie?

Więc zaczynamy dostrzegać, że kiedy mamy szczęście w naszym życiu, nie bierze się ono znikąd. Wynika to z naszych wcześniejszych działań, które zależały od motywującego ich umysłu. A kiedy teraz cierpimy, zależy to od naszego poprzedniego karmy zależało to również od poprzednich umysłów, które wykonywały te działania, które zasiały te karmiczne nasiona, które dojrzały do ​​niedoli, której doświadczamy. I zaczynamy również dostrzegać, że to, jak reagujemy na jakiekolwiek szczęście lub nieszczęście, jakie mamy teraz, albo zwiększa to szczęście lub nieszczęście, albo je zmniejsza. Że chociaż karmy dojrzewa z przeszłości, to jak reagujemy na naszą sytuację teraz tworzy nasze szczęście i cierpienie teraz; a także tworzy więcej karmy na przyszłość.

Praca z negatywnymi skutkami karmicznymi

Powiedzmy, że chcę czegoś naprawdę złego i nie dostaję tego, czego chcę. A potem wpadam w złość i urazę, bo świat zawsze jest dla mnie niesprawiedliwy i wszyscy mają dobre rzeczy, ale nie ja. I utknąłem w moim złość i moja niechęć, a może zazdrość: „Och, oni zawsze to dostają, a ja nigdy”. Wtedy te emocje sprawiają, że jesteśmy teraz nieszczęśliwi i dlatego, że prowadzą nas do knucia zemsty, urządzania litości lub jęków i narzekania na nasze życie. Wtedy te same stany mentalne prowadzą nas do tworzenia coraz bardziej negatywnych karmy co powoduje coraz więcej cierpienia w przyszłości.

Gdzie jakbyśmy mieli dojrzewanie negatywu karmy, jesteśmy teraz nieszczęśliwi, ale mówimy: „Och, to jest dojrzewanie negatywu karmy. Dobrze, że to karmy przeszłości dojrzała i teraz się kończy. To już koniec i koniec. Mogło to spowodować wiele eonów nieszczęśliwych, żałosnych odrodzeń, ale tak się nie stało”. „Więc mam teraz ból głowy, cóż, to jest do opanowania”.

Tak więc wiele naszych nieszczęść: „Och, to jest nie do zniesienia!” Ale kiedy myślisz, że mogło dojrzeć w okropnym odrodzeniu, wtedy cała ta nędza jest całkiem znośna: „Przejdę przez to”. Jeśli myślimy w ten sposób, nasz umysł staje się teraz szczęśliwy i nie angażujemy się w bardziej negatywne karmy jęcząc i jęcząc i będąc zgorzkniałym i nieszczęśliwym. Zamiast tego jesteśmy w stanie zmienić nasze umysły, więc umysł jest teraz szczęśliwy. A potem będziemy angażować się w więcej działań, że chociaż doświadczamy trochę cierpienia, staliśmy się o wiele bardziej współczujący i pomocni dla innych ludzi, ponieważ lepiej rozumiemy ich sytuację. Aby ta współczująca postawa i wynikające z niej działania tworzyły więcej dobra karmy. Więc możemy doświadczyć dojrzewania negatywu karmy i z tego możemy albo stworzyć bardziej negatywne karmy lub możemy tworzyć pozytywne karmy.

W podobny sposób możemy doświadczyć dojrzewania pozytywów karmy i całkowicie na zewnątrz: tak jak w przypadku śniadania. Zwłaszcza jeśli tylko spojrzymy na śniadanie „Och, jest dobre jedzenie, które lubię”. Chrup, chrup, chrup, chrup i chrup! Czasami jesteśmy tacy przy jedzeniu. Jesteśmy trochę jak zwierzęta. Wiesz, jak psy i koty po prostu SSSlluuurp. Uwielbiam oglądać w stołówkach, ludzie zaczynają jeść jedzenie, zanim jeszcze za nie zapłacili. Po prostu umysł jest jak całkowicie skupiony. Więc jest dojrzewanie dobra karmy; ale może ta osoba bierze to, co nie zostało jej dobrowolnie dane przez jedzenie. A może mają bardzo chciwy umysł podczas jedzenia. A może czują się arogancko: „Och, mam całe to dobre jedzenie. A co z tymi biednymi głupcami na ziemi, którzy nie mają.

Czyli reakcja na nasze dobro karmy może być bardzo zróżnicowana. Więc jeśli reagujemy z jakąś egocentryczną motywacją, to może to łatwo doprowadzić nas do bycia lub posiadania większej ilości oszustwa, kradzieży lub oszustwa w jakiś sposób, aby zdobyć więcej rzeczy, których pragniemy. Lub jeśli mamy dojrzewanie dobrego karmy moglibyśmy odpowiedzieć: i dlatego modlimy się przed jedzeniem. Odpowiadamy: oto jedzenie i oferujemy je Budda, Dharma i sangha. Lub oferujemy go czującym istotom, aby mogły zrobić oferuje do BuddaDharma, sangha. Jemy z uważnością i uczuciem wdzięczności dla tych wszystkich, którzy dali nam jedzenie. A więc z tego tworzy się wiele dobrego karmy co prowadzi do szczęścia w przyszłości.

Nasz umysł w chwili śmierci

Widzimy więc, że to, czego teraz doświadczamy, jest wynikiem przeszłości. Ale to, czego doświadczamy teraz, prowadzi nas również do tworzenia przyczyn tego, czego doświadczymy w przyszłości. Dlatego tak ważne jest zwracanie uwagi na to, co dzieje się w naszym umyśle. Ponieważ w momencie śmierci to, co dzieje się w umyśle, określi, gdzie się odrodzimy. Więc jeśli umrzemy iw chwili śmierci jesteśmy bardzo źli, powiedzmy: „Dlaczego muszę umrzeć? To niesprawiedliwe. Medycyna powinna była wymyślić sposób na wyleczenie mnie. Powinienem móc żyć długo”. Lub „Jestem taki nieszczęśliwy, dlaczego muszę tak cierpieć?” I mając dużo złość; niż to złość tworzy…. To jak nawóz, który robi trochę negatywu karmy, które stworzyliśmy wcześniej, dojrzewają. A kiedy to negatywne karmy dojrzewa, a następnie zniekształca sposób, w jaki nasz umysł postrzega rzeczy. I nagle: „Wow, urodzenie się zwierzęciem wygląda dobrze!” i zanim się zorientujesz, jesteśmy w ciało osła. Albo jesteśmy w ciało konika polnego czy coś takiego.

Więc są te różne sfery egzystencji. Widzimy sferę zwierzęcą, ale są też inne sfery egzystencji. Są piekielne istoty, są głodne duchy, które zawsze są niezadowolone. A te powstają dzięki mocy naszego umysłu i temu, z czym nasz umysł jest zaznajomiony. Więc jeśli mamy umysł, który jest zawsze pragnienie, pragnienie, pragnienie i zawsze niezadowolony; cóż, to trochę jak umysł głodnego ducha. Odradzamy się w ten sposób. Jeśli spędzamy dużo naszego życia wywołując u innych strach i mając wiele złośliwych myśli i złej woli wobec innych, tworzymy przyczynę piekielnej egzystencji w naszym własnym umyśle mocą tego, o czym myśli nasz umysł.

Podobnie w chwili śmierci, jeśli: powiedzmy, że my schronić się Budda, Dharma i sanghalub powiedzmy, że generujemy miłość i współczucie, to przygotowuje grunt pod konstruktywną karmy dojrzeć. Więc może karmy od podejmowania ofiary do Trzy klejnoty; a może karmy bycia miłym i służenia innym; a może karmy rzeczywistego pomagania innym, dbania o innych; niż to karmy dojrzewa i to sprawia, że ​​nasz umysł przyciąga dobre odrodzenie jako człowiek lub w niebiańskiej sferze jako Deva lub boga.

Więc żadna z tych sfer, w których się odradzamy, nie jest trwała; nie są trwałymi życiami, tak jak to życie nie jest trwałe. To nie trwa wiecznie. Tak długo, jak karmy lub energia przyczynowa jest po to, aby żyć w jakimś konkretnym przypadku ciało wtedy nasza świadomość jest z tym połączona ciało. Kiedy to karmy kończy się wtedy ciało i umysł oddziela się i umysł idzie dalej.

Teraz ciągle się odradzamy, ponieważ jesteśmy pod wpływem ignorancji. Błędnie pojmujemy głębszą naturę tego, jak istniejemy my i wszystko inne. Tak więc ten ignorancki umysł leży u podstaw naszego nieustannego odradzania się w cyklu egzystencji czyli samsarze. Tak więc początkowo w naszej praktyce staramy się osiągnąć dobre odrodzenie, ponieważ jest to najpilniejsza rzecz. Przynajmniej w następnym życiu trzymajmy się z daleka od naprawdę złych narodzin. Więc dlatego dążenie ponieważ wyższy status lub szczęśliwe państwa są na pierwszym miejscu, jest to najpilniejsza sprawa. Ale potem, gdy nasz umysł się rozszerza, chcemy spojrzeć poza to. I widzimy, że nawet jeśli następnym razem odrodzisz się dobrze, to i tak rodzimy się pod wpływem ignorancji, czepianie się przywiązania, złość. A więc nadal nie mamy wolności. Umysł jest przez nie kontrolowany trzy trujące postawy.

W tym momencie mówimy: „Cóż, poczekaj chwilę! Co powoduje te trzy trujące postawy i czy jest dla nich antidotum? Widzimy, jak są zakorzenione w ignorancji; jak mądrość jest antidotum na ignorancję. A potem generujemy dążenie uwolnić się od cyklicznej egzystencji i osiągnąć nirwanę, czyli wyzwolenie. A więc to początek definitywnej dobroci: drugi temat w tekście. A potem, gdy nasz umysł rozwija się coraz bardziej: zaczął od myślenia: „Wydostańmy się z cyklicznej egzystencji”. Gdy nasz umysł się rozszerza, myślimy: „No to co z wszystkimi innymi? Wszyscy są dokładnie tacy jak ja, którzy chcą szczęścia, a nie chcą cierpieć. Co powiesz na pomoc wszystkim z cyklicznej egzystencji?” A kiedy to robimy, prowadzi to do generowania bodhiczitta, altruistyczny zamiar stania się w pełni oświeconym Budda aby przynieść pożytek wszystkim istotom. I to jest drugi aspekt określonej dobroci.

To trochę wstępu. Pod koniec przyspieszyłem, ponieważ musimy trzymać się harmonogramu. Ale jest jutro, jeśli będziemy żywi i będziemy mogli kontynuować dalej i trochę bardziej zagłębić się w ten temat.

Pytania i odpowiedzi

Może więc mamy czas na kilka pytań.

Publiczność: Czy z buddyjskiej perspektywy umysł jest w sercu?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Czy umysł jest w sercu? Serce: masz na myśli to, które pompuje? Niektórzy ludzie myślą, że umysł jest w mózgu. W rzeczywistości umysł przenika całość ciało. Kiedy nadchodzi czas śmierci, umysł wchłania: ciało nie jest już w stanie podtrzymywać świadomości, wtedy umysł wchłania się i rozpuszcza w centrum serca w centrum naszej klatki piersiowej. I stamtąd odchodzi do następnego życia.

Publiczność: Intryguje mnie to przez całe życie. Jeśli jest kontynuacja, to dlaczego nie ma stałego stanu ludzkich dusz. Czy istnieją inne wymiary?

VTC: Więc twoje pytanie brzmi: jak to się dzieje, że ludzka populacja na Ziemi się powiększa? Ponieważ istnieje cały wielki wszechświat, w którym możesz się odrodzić. I jest wiele sfer egzystencji. A istoty ludzkie stanowią w rzeczywistości dość mniejszość na tej planecie. Jesteśmy trochę aroganccy, myśląc, że kontrolujemy planetę, ponieważ jest o wiele więcej zwierząt i owadów, prawda? Poza tym w tym wszechświecie jest wiele miejsc, w których można się narodzić, wiele miejsc w innych wszechświatach. Planeta Ziemia jest w rzeczywistości bardzo mała.

Publiczność: Czy jedna chwila opiera się na poprzedniej? Pytam, ponieważ z wiekiem wydaje się, że stajemy się znacznie mądrzejsi.

VTC: Czy więc jedna chwila opiera się na poprzedniej, ponieważ z wiekiem stajemy się mądrzejsi, w przeciwieństwie do tego, co myśleliśmy, gdy byliśmy nastolatkami? Myśleliśmy, że wtedy już wszystko wiemy, a dorośli byli głupsi. Tak, jedna chwila opiera się na następnej. Ale to, czy staniemy się mądrzejsi, zależy od nas. Ponieważ niektórzy ludzie mogą zobaczyć w swoim życiu, że ciągle popełniają ten sam błąd. Wydaje się, że nie uczą się na swoich błędach; podczas gdy jeśli naprawdę możemy pogodzić się z naszą przeszłością i uczyć się na naszych błędach, to jedna chwila w cudowny sposób buduje się na drugiej.

Publiczność: Jeśli dwie cechy umysłu to jasność i świadomość, dlaczego brak jest ciągłości w tym, co pamiętamy; jak wtedy, gdy umysł oddziela się od ciało po śmierci?

VTC: Dlaczego więc nie pamiętamy poprzednich wcieleń albo dlaczego nie pamiętamy, gdzie pół godziny temu schowaliśmy kluczyki do samochodu? Skąd ta przerwa w świadomości? Cóż, umysł jest po prostu świadomy innych rzeczy. Lub czasami może być świadomy jasnego stanu. Więc nie możemy sobie przypomnieć. Umysł jest zawsze czegoś świadomy, ale może być rozproszony przez coś innego. A także nasz umysł jest bardzo, bardzo zasłonięty. Jest niesamowicie zaciemniony. Uczymy się rzeczy i często to zauważamy z wiekiem, prawda? Słyszysz coś i pięć minut później znika, znika. Dobra? Więc umysł jest zasłonięty. Albo nawet uczymy się czegoś, gdy jesteśmy młodzi, nie możemy tego zrozumieć; umysł jest zasłonięty. Jest przesłonięty przez te dotknięte stany psychiczne: to, co czasami nazywa się urojeniami, cierpieniami lub niepokojącymi postawami i negatywnymi emocjami. Jest też zasłonięty przez wiele karmy które stworzyliśmy w przeszłości. Więc umysł ma możliwość, zdolność do odzwierciedlania rzeczy, ale jest zaciemniony, więc czasami nie może.

Posiedźmy w ciszy przez kilka minut i przetrawiajmy to, co usłyszeliśmy i zastanówmy się, jak zastosować to w naszym życiu.