Wizyta w więzieniu po zabójstwie osoby uwięzionej

4 września 2003 roku czcigodny Thubten Chodron i ja pojechaliśmy międzystanową nr 5 do Salem w stanie Oregon, aby odwiedzić buddyjską grupę w więzieniu stanowym Oregon (OSP). Nasz łącznik z więzieniem, Karuna Thompson, jeden z kapelanów więziennych, poinformował nas, że jeden z więźniów zamordował innego zaledwie dzień lub dwa i że od tego czasu wszyscy mężczyźni są zamknięci. Poinformowała nas, że czynności takie jak nasza wizyta zostały właśnie przywrócone mężczyznom. Tak więc dotarliśmy do OSP, zastanawiając się, jak to straszne wydarzenie wpłynęło na mężczyzn. Poczekalnia była pełna członków rodziny, którzy pojedynczo przechodzili przez wykrywacz metalu, aby uzyskać krótką wizytę. Jedna nastolatka nosiła dżinsy z wieloma suwakami i nie mogła się przedostać, więc odmówiono jej wizyty.

Po raz kolejny o. Jacobsen jezuita kapłan Kapelan odprowadził nas do środka. Przeszliśmy przez dwa punkty bezpieczeństwa, z kontrolami tożsamości, ręcznymi stemplami itp., a następnie wspięliśmy się po dwóch ciągach schodów z szarego betonu. Minęliśmy więzienną bibliotekę i weszliśmy do kaplicy. Kilku mężczyzn przywitało się z nami, ustawiło mały ołtarz i ustawiło ławki w kształcie litery L. Potem pojawili się inni: niektórzy siwowłosi, jeden Azjata, jeden afrykańskiego pochodzenia, młodzi, wysocy, niscy, potężni i smukli. Przywitaliśmy się, zebraliśmy się cicho, a potem Czcigodny poprowadził tych ośmiu mężczyzn do pokłonów. Większość z nich powiedziała, że ​​nigdy wcześniej nie kłaniali się. Większość mężczyzn poszła na parkiet, oddając cześć Budda, Dharma i sangha w niebieskich, więziennych dżinsach i koszulach z napisem „więzień” na plecach. Myślę, że nigdy nie zapomnę widoku tej grupy mężczyzn zaangażowanych w ten prosty, ale głęboki akt pokory i oczyszczenie.

Po chwili medytacjaCzcigodny otworzył się na pytania. Zakres był bardzo szeroki: kilku mężczyzn rozmawiało o tym, jak wiele znaczy dla nich Dharma; jak to wyrównuje ich reakcje na codzienne prowokacje, których doświadczają w OSP. Jeden z nich opisał, że w niebezpiecznych lub napiętych czasach uzbrojeni strażnicy w maskach są ustawiani na dachach więzień z wycelowaną w nich bronią, gdy mają czas na dziedzińcu. Czcigodny zapytał ich, jak wpłynęło na nich morderstwo.

Oczywiście od kilku dni nie było czasu na podwórku – a było gorąco w latach 90. Byli wdzięczni, że po prostu wyszli z gorących cel. Jeden mężczyzna powiedział, że czasami grał w szachy z ofiarą. Powiedział, że mężczyzna chciał się poprawić, ale „po prostu nie miał talentu, aby to zrobić”. Wszyscy byli cicho. Nagle mogłem dostrzec człowieczeństwo ofiary morderstwa. Był mężczyzną, grał w szachy, chciał lepiej. jako Dalajlama zawsze przypomina nam, że wszyscy pragniemy szczęścia. Kiedy przygotowywaliśmy się do opuszczenia kaplicy, spojrzałem w dół na ławkę, w której siedziałem. W drewnie była wyrzeźbiona swastyka. Więzienie. To trudne, trudne miejsce do życia; pełne jawnej nienawiści, strachu, a nawet morderstwa. A jednak tych ośmiu mężczyzn pojawiło się, aby studiować Dharmę i oczyścić ich karmy przez pokłony i medytację. Mają społeczność buddyjską. I nadzieja.