Zrzeczenie się

• Po co rozwijać determinacja bycia wolnym
• Jak się rozwijać zrzeczenie się
• Osiem światowych trosk

Trzy główne aspekty 03: Wersety 3-4 Zrzeczenie się (pobieranie)

Ostatni raz z trzech głównych zarysów, wstępnych, głównych ciałoi konkluzja, którą omówiliśmy w eliminacjach. Rozmawialiśmy o pochwale, która była pierwszą linią:

Kłaniam się czcigodnym mistrzom duchowym.

Rozmawialiśmy o przyrzeczeniu komponowania, które było pierwszym kompletnym wersetem. Rozmawialiśmy o zachęcie czytelnika do zwrócenia uwagi na drugi werset. Od trzeciego wersu zaczynamy główny ciało tekstu, który był drugim głównym punktem całego zarysu. Jesteś ze mną? Mamy trzy główne punkty zarysu: wstępny, główny ciałoi konkluzja. Skończyliśmy pierwszy, który był wstępny i miał trzy pododdziały.

Główny korpus

Teraz zaczniemy drugi ważny punkt, główny ciało tekstu. Ten, główny ciało tekstu ma cztery poddziały. Pierwszym z nich jest wyjaśnienie zrzeczenie się. Drugi to wyjaśnienie bodhiczitta. Trzeci to wyjaśnienie prawidłowego poglądu. A czwarta to mocne słowa zachęty, aby czytelnik rozpoznał prawdziwość instrukcji i zastosował je w praktyce.

To może być dla ciebie bardzo pomocne, to co często robię, to wracam i piszę konspekt w formie konspektu. A następnie umieść każdy werset według punktu w zarysie, z którym się wiąże. To pomaga nam naprawdę zrozumieć, o czym mówi każdy werset.

Wyjaśnienie wyrzeczenia

Powrót do pierwszego punktu głównego ciało co jest wyjaśnieniem zrzeczenie się. Poniżej znajdują się trzy podpunkty zrzeczenie się. Pierwszy to powód, dla którego powinniśmy go rozwijać. Po drugie, jak go rozwijać. A trzeci to punkt, w którym możemy powiedzieć, że go rozwinęliśmy; że odnieśliśmy w tym sukces.

Po co rozwijać wyrzeczenie?

Pierwszy punkt pod zrzeczenie się czyli właśnie dlatego powinniśmy się rozwijać zrzeczenie się— to jest werset trzeci. Werset trzy czyta

Bo wcieliliście się w istoty związane przez pragnienie istnienia, bez czystego determinacja bycia wolnym (lub zrzeczenie się) z oceanu cyklicznej egzystencji nie ma sposobu na uspokojenie przyciągania do jego przyjemnych efektów. Tak więc od samego początku staraj się generować determinacja bycia wolnym.

To wyjaśnia powód, dla którego musimy generować zrzeczenie się albo determinacja bycia wolnym. Jeśli nie mamy zrzeczenie się wtedy nie ma dla nas możliwości „uspokojenia pociągu” do „przyjemnych skutków” samsary. Innymi słowy, jeśli myślimy, że w samsarze można uzyskać trochę szczęścia, pójdziemy po to, a nie po wyzwolenie czy oświecenie.

To tak, jak z kimś, kto jest w więzieniu, chyba że widzi wady więzienia, nie będzie miał ochoty wyjść z więzienia. Jeśli jesteś w więzieniu i zamiast tego myślisz o wszystkich zaletach przebywania w więzieniu: trzy gorące posiłki, nie muszę pracować, mam łóżko do spania. Jeśli myślisz w ten sposób, więzienie wydaje się bardzo wygodne . Wtedy masz: „Cóż, dlaczego miałbym próbować wydostać się z więzienia, tutaj jest całkiem wygodnie”. Jeśli myślisz w ten sposób, to nie masz zainteresowania ani bodźca, by się wydostać, więc całe życie spędzasz w więzieniu.

To jest ten sam sposób, dopóki myślimy, że w cyklicznej egzystencji jest szczęście, to nie jesteśmy zainteresowani wydostaniem się. W rezultacie po prostu pozostajemy w cyklicznej egzystencji. To jak więzień, który przebywa w więzieniu i nie widzą: nie mają wolności, są traktowani jak niemowlę, rządzi nimi, nie mogą zdobyć dobrego wykształcenia, jest totalnie głośno, są wszystkie te przeszkody w tak wielu rzeczach, które chcesz zrobić. Ale dopóki nie zobaczą tego wszystkiego, utkną w środku, ponieważ nie chcą się wydostać. To podobna rzecz. Dopóki uważamy, że cykliczne istnienie jest miłe, tak, poczekajmy. To nie problem.

Z czym próbujemy zrobić zrzeczenie się jest dostrzeganie wad cyklicznej egzystencji, ponieważ daje nam to energię do zmiany sytuacji. W rzeczywistości jest to jedna z najtrudniejszych rzeczy do zobaczenia w naszej praktyce. Na pewnym poziomie mamy trochę zrzeczenie się inaczej nie mieszkalibyśmy tutaj, w klasztorze. Mamy więc pewne wrażenie, że „Tak, chcę wyjść z cyklicznej egzystencji”. To doprowadziło nas do klasztoru. Ale jeśli spojrzymy z dnia na dzień, kiedy budzimy się rano, to nasza pierwsza myśl: „Chcę wydostać się z cyklicznej egzystencji” i „Chcę, aby inna czująca istota wydostała się z cyklicznej egzystencji”? A może nasza pierwsza myśl to głównie: „Jak mogę mieć przyjemność, gdy jestem w cyklicznej egzystencji?” Czego dotyczy większość naszych myśli w tym dniu? Czy chodzi o to, jak wydostać się z samsary, czy o to, jak uzyskać trochę przyjemności w samsarze?

To jest małe zadanie domowe, aby zrobić mały przegląd i przyjrzeć się swoim myślom. Zobacz: „Ile moich myśli dotyczy zrzeczenie się i bodhiczitta? Ile myśli to myśli o tym, jak mogę mieć przyjemność?” To może oznaczać przyjemność w tym życiu, ale może też oznaczać przyjemność w przyszłych żywotach. Cały nasz umysł, który po prostu myśli, no wiesz, budzi się rano: „Och, moje łóżko jest takie wygodne. Nie chcę się wydostać. Lub „Jakie dobre jedzenie mogę dziś zjeść?” Lub „Z jakimi miłymi ludźmi mogę być dzisiaj?” Albo: „Jak mogę dziś uniknąć robienia nieprzyjemnych rzeczy?” Z czym wiąże się większość naszych myśli? Czy to jest? zrzeczenie się czy pociągają nas przyjemne efekty cyklicznej egzystencji? Zrób trochę badań i obserwuj swój umysł. Zobacz, co się dzieje.

Bycie wcielonymi istotami

Zwrot tutaj, który zawsze mnie uderza, jest na początku, kiedy mówi: „dla was wcielonych istot związanych przez pragnienie istnienia”. Dla mnie właśnie to zdanie, a zwłaszcza słowa „wcielone istoty”, mam na myśli, że tacy właśnie jesteśmy. Jesteśmy wcielonymi istotami. Jesteśmy istotami z ciało. Cóż to znaczy być wcieloną istotą?

Oznacza to posiadanie ciało która się urodziła, a potem starzeje się, choruje i umiera. W Ameryce jest cały ten ruchciało jest piękna” i „bądź w naszym” ciało' i 'kocham twoją ciało' i wszystkie te rzeczy. Są pewne punkty tego ruchu, które moim zdaniem są ważne, ponieważ nie chcemy nienawidzić naszych ciało. Nienawidzę naszego ciało oznacza, że ​​jesteśmy tym tak samo zajęci, jak oddawaniem się naszemu ciało. Więc to nie jest kwestia nienawiści do naszego ciało i pogardzając nim.

Kiedy zobaczymy, co to znaczy być ucieleśnionym – po prostu przez sam fakt podjęcia ciało która starzeje się, choruje i umiera – o czym będzie nasze życie? Tylko przez sam fakt urodzenia się z tym ciałodo czego już jesteśmy skierowani lub zmuszeni? Cóż, po prostu mając to ciało i przez pragnienie za istnienie tego ciało, musimy włożyć tyle energii w jego ochronę i utrzymanie zdrowego. Wtedy przywiązujemy się do niego i chcemy, żeby wyglądał pięknie. Pociągają nas ciała innych ludzi, a potem boimy się zestarzeć, ponieważ nasze ciało robi się brzydkie, choruje i boimy się śmierci. Wszystkie te lęki po prostu przelatują przez nasz umysł tak bardzo, ponieważ jesteśmy wcielonymi istotami – lękami, że coś pójdzie nie tak z naszym ciało.

Generujemy tak wiele naszej osobistej tożsamości w oparciu o nasze ciało— bez względu na naszą narodowość, pochodzenie etniczne, rasę, płeć, orientację seksualną. Wszystkie te rzeczy są oparte na ciało. Po prostu mając to ciało wtedy zostajemy uwikłani w te wszystkie inne tożsamości. Oczywiście to stawia nas w konflikcie z innymi ludźmi, którzy mają inne tożsamości oparte na ich ciałach, które są inne niż nasze ciała. Więc po prostu mając ciało już jesteśmy predysponowani do wielu cierpień: tylko fizyczne cierpienie ciało; psychiczne cierpienie lęku przed starzeniem się, chorobą i śmiercią; psychiczne cierpienie związane z przywiązaniem do tożsamości w oparciu o nasze ciało; psychiczne cierpienie kłótni z innymi ludźmi, którzy mają inne tożsamości oparte na ich ciele. Samo wyrażenie „istoty ucieleśnione” – fuj, to jest niezadowalające.

Cała ta rozmowa, którą mamy w Ameryce o tym, jak „cudowny” jest twój ciało jest i „kocham twoją” ciało„i wszystko to, myślę, że ta rozmowa jest bardzo wyraźnie podana, ponieważ ludzie nie widzą żadnej alternatywy dla skażenia ciało. Kiedy nic nie wiemy o Dharmie, w naszym umyśle nie ma alternatywy dla skonceptualizowanej egzystencji. Nigdy nie myślisz o posiadaniu ciało zrobiony ze światła – jak arhat. Nigdy nie myślisz o posiadaniu ciało to jest pod wpływem współczucia – jak a bodhisattwa. Nigdy nie myślisz o posiadaniu ciało który składa się z oczyszczonych wiatrów, które mogą manifestować się w dowolnej formie, aby przynieść pożytek czującym istotom – jak budda. Ludzie, którzy nie wiedzą o Dharmie, nie widzą żadnej alternatywy dla posiadania tego rodzaju ciało. Kiedy utkniesz w tym światopoglądzie, musisz powiedzieć: „Kochaj swoje ciało i czuję się dobrze.” W przeciwnym razie, jeśli spojrzysz na prawdę o tym, co to ciało po prostu wpadasz w depresję, ponieważ nie widzisz żadnej możliwości skorzystania z niej. Myślę, że Budda starał się nas nakłonić do przyjrzenia się naturze tego ciało: jak to jest nietrwałe, jak cierpi w naturze, nie ma nas przygnębić. Możemy to zrobić sami. Ale powiedzieć, że nie musimy być wcielonymi istotami z tego rodzaju ciało; istnieje inna alternatywa. Bierzemy to ciało pod wpływem ignorancji i karmy, ale nie musimy być ignorantami i tworzyć karmy. Nie musimy tego brać ciało; istnieje inny sposób na istnienie poza skażoną egzystencją. Myślę że Budda Odkrycie tego, a następnie uczenie nas, daje nam zupełnie nowe spojrzenie na to, czym może być życie i jaki jest nasz potencjał.

Jeśli na to spojrzysz, jesteśmy „wcielonymi istotami pragnienie istnienia". Pragnienie istnienia, to właśnie robimy, prawda? Pragnę. Pragnę mieć swoją tożsamość ego. Na tym opiera się moja tożsamość ego ciało więc pragnę tego ciało. A kiedy już to mam ciało Chcę, żeby było szczęśliwe, więc pragnę glazurowanych pączków, wodorostów i chińskich bułek i cokolwiek to jest. Pragniemy jakiegoś rodzaju przyjemności, a potem wskakują wszystkie nasze inne pragnienia. Wtedy nasz umysł po prostu się plącze, ponieważ nie zawsze możemy dostać to, czego chcemy, więc stajemy się nieszczęśliwi.

Więc tylko to zdanie: „wcielone istoty związane pragnienie istnienia”. Kiedy myślę bardzo głęboko o tym zdaniu, to co to oznacza, brzmi: „Ugh, chcę się z tego wycofać!”

To co zrzeczenie się jest. To jak „Chcę się wycofać!” W życiu jest coś więcej niż tylko takie życie. Mamy inne potencjały. Ale nie widząc tych potencjałów, jesteśmy „wcielonymi istotami związanymi przez pragnienie istnienia”. Nie postrzegając siebie w ten sposób, mamy po prostu swój normalny sposób widzenia: „Cóż, jestem tylko trochę starym sobą, skaczącym tutaj. A celem mojego życia jest czerpanie przyjemności, bycie szczęśliwym”. Czasami szczęście uzyskujemy dzięki przyjemnościom zmysłowym. Czasami czerpiemy szczęście, myśląc, że jesteśmy ważni, ponieważ pomagamy innym ludziom. Istnieje wiele różnych sposobów, w jakie nasze ego uzyskuje szczęście, ale jesteśmy całkowicie związani całym tym egoizmem i ignorancją.

Sposobem na wyjście z tego jest zobaczenie nieprzyjemnych skutków samsary, zobaczenie jej cierpiącej natury. Zajmiemy się tym nieco później w następnych wersetach, jak dostrzec cierpiącą naturę samsary. Kiedy to robimy, nie jesteśmy już dłużej zainteresowani tylko kręceniem kciukami i próbami uzyskania przyjemności klasy B, kiedy możemy mieć przyjemność klasy A i klasy AA, która pochodzi z praktyki Dharmy. Co ciekawe, przyjemność z praktyki Dharmy pochodzi z wyrzeczenia się przyjemności cyklicznej egzystencji, ponieważ postrzegamy ją jako małą i nieadekwatną.

Werset trzeci mówi o tym, dlaczego powinniśmy generować zrzeczenie się i dlaczego jest to ważne. Dlaczego Lama Tsongkhapa mówi: „Od samego początku staraj się wygenerować determinacja bycia wolnym”? Nie mówi, że od samego początku generować poprawny pogląd; lub od samego początku generować bodhiczitta. On tego nie mówi. Mówi, że od samego początku staraj się generować determinacja bycia wolnym ponieważ mając dość ograniczeń naszej obecnej egzystencji, jest to rzecz, która pobudza nas do praktyki Dharmy. Bez tego nasz bodhiczitta nie jest prawdziwe bodhiczitta; i nie mamy też inspiracji, aby uzyskać właściwy pogląd. Cały powód, aby uzyskać właściwy pogląd, nie dotyczy wiedzy intelektualnej; chodzi o wydostanie się z cyklicznej egzystencji. Jeśli nie widzimy nic złego w cyklicznym istnieniu, po co generować poprawny pogląd? To jest takie trudne. Jeśli nie mamy żadnego bodźca, by wydostać się z cyklicznej egzystencji, jak u licha będziemy mieli bodhiczitta który chce, aby inni wyszli z cyklicznej egzystencji? Tego też nie będziemy mieć. Więc to determinacja bycia wolnym jest niezbędna. Dlatego mówi, żeby go generować od samego początku.

Oczywiście wielu ludzi na Zachodzie, kiedy przychodzą do nauk, nie chcą o tym słyszeć – wszystkie wady cyklicznej egzystencji. To, co właśnie powiedziałem o wadach bycia wcielonymi istotami z tym? ciało to jest ograniczone; ludzie nie chcą tego słyszeć w dzisiejszych czasach. Ludzie chcą słyszeć o tym, jak mieć swój ciało, jak czerpać przyjemność ze zmysłów ciałoi jak uniknąć wszystkich problemów związanych z posiadaniem ciało. Jak masz zamiar to zrobić? Dlatego ludzie chcą nauki, ponieważ uważają, że nauka będzie w stanie odwrócić choroby i starzenie się. Całość, co to jest kriogenika, w której zamrażasz swoje ciało w nadziei, że nauka może ją później odmłodzić? Robi się to, aby uniknąć cierpienia śmierci. Ludzie chcą tego zamiast tego, jak tego uniknąć ciało i na początek wpaść w tę sytuację. Wtedy ludzie mówią: „Och, medytuję nad zrzeczenie się jest tak nieszczęśliwy. Muszę myśleć o cierpieniu io tym, jak niezadowalające jest moje życie i to sprawia, że ​​jestem tak przygnębiony”.

Mówiąc właściwie osobiście, stwierdziłem, że wszystkie te medytacje o niezadowalającej naturze samsary przynoszą całkowitą ulgę. Wreszcie znalazło się miejsce, w którym mogłam przyznać, że „tak, moje życie nie jest w pełni satysfakcjonujące”. Wcześniej jest cała ta presja: „O tak, moje życie jest wspaniałe. Moje życie jest cudowne. Wszystko idzie świetnie”, kiedy wcale tak nie jest. znalazłem w Buddauczy po prostu: „W porządku. Mogę przyznać, że mam problemy. To dobrze."

Więc od samego początku wygeneruj determinacja bycia wolnym. To naprawdę ważne. Daje nam dużo energii w naszej praktyce.

Jak rozwijać wyrzeczenie

Druga część konspektu dla zrzeczenie się było jak to rozwijać. Jak ją rozwinąć, wyjaśniono w wersecie czwartym. Werset czwarty mówi

Kontemplując czas wolny i wyposażenie tak trudne do znalezienia i ulotną naturę twojego życia, odwróć przywiązanie do tego życia. Wielokrotnie kontemplując nieomylne efekty karmy i nieszczęścia cyklicznej egzystencji, odwróć przywiązanie do przyszłych żywotów.

Ten drugi zarys „jak się rozwijać zrzeczenie się” składa się z dwóch części. Pierwszy to jak się rozwijać zrzeczenie się dla tego życia. To pierwsze zdanie. Drugi to sposób generowania zrzeczenie się dla przyszłych żywotów, i to jest drugie zdanie. Tak więc werset czwarty zawiera informacje o tym, jak się rozwijać zrzeczenie się najpierw dla naszego obecnego życia, a następnie dla przyszłego życia.

Jak rozwijać wyrzeczenie w tym życiu?

Przyjrzyjmy się pierwszemu punktowi, jak zatrzymać pragnienie i przywiązanie dla tego życia. Jak to zrobimy? Przede wszystkim, co to jest pragnienie i przywiązanie do tego życia? Co to jest? Zasadniczo sprowadza się to do ośmiu światowych trosk. Kiedy mówimy o pragnienie i przywiązanie w tym życiu jest to przywiązanie do szczęścia tego życia, innymi słowy, do ośmiu światowych trosk. Przyjrzyjmy się tym ośmiu światowym troskom. Są bardzo ważne i bardzo wstydliwe.

Osiem światowych trosk

Ósemka dzieli się na cztery pary. Pierwsza para to uczucie szczęścia, gdy dostajemy rzeczy materialne lub pieniądze, a następnie uczucie nieszczęścia, gdy ich nie dostajemy lub gdy je tracimy. Druga para czuje się szczęśliwa, kiedy jesteśmy chwaleni, a ludzie nas aprobują i mówią do nas bardzo ładnie i słodko; a potem na odwrót, bycie nieszczęśliwym, gdy jesteśmy krytykowani, kiedy słyszymy słowa, które nie podobają się naszemu ego, kiedy jesteśmy obwiniani, kiedy ludzie nas nie akceptują. Trzecia para jest zadowolona, ​​gdy mamy dobry wizerunek i dobrą reputację, gdy jesteśmy sławni i ludzie o nas wiedzą; a potem na odwrót, uczucie nieszczęścia, gdy mamy zły wizerunek i złą reputację. Czwarta para to uczucie szczęścia, kiedy odczuwamy jakąkolwiek przyjemność zmysłową: z rzeczy, które widzimy lub słyszymy, wąchamy, smakujemy lub dotykamy; i bycie nieszczęśliwym, gdy mamy nieprzyjemne doznania zmysłowe. Oto osiem światowych dharm. Przyjrzyjmy się tym, ponieważ są one tak niezbędne.

Kiedy po raz pierwszy nauczyłem się Dharmy, Zopa Rinpocze nauczał przez cały miesiąc medytacja kurs na te osiem światowych spraw. Raz za razem: przeglądał je, aż wpadł nam do głowy, że to naprawdę ważny temat. I to jest! Ilekroć robimy coś motywowanego jedną z ośmiu światowych trosk, działanie to wytwarza rezultat cyklicznej egzystencji. Ilekroć robimy działanie, które nie jest motywowane ośmioma światowymi troskami, działanie to przyniesie rezultat wyzwolenia i oświecenia.

To rozgraniczenie między tym, co jest Dharmą, a tym, co światowe, opiera się na tym, czy kierujemy się ośmioma ziemskimi troskami, czy nie. Nawet aby uzyskać dobre przyszłe odrodzenie, musimy porzucić osiem światowych trosk – nie mówiąc już o wyzwoleniu i oświeceniu. Nawet najniższy cel Dharmy — aby to osiągnąć, musimy porzucić osiem światowych trosk. Nie wiem jak ty, ale kiedy patrzę na moje życie? Moje życie jest w 100% zaangażowane w osiem światowych spraw. Przyjrzyjmy się im.

Zysk i strata

Czujesz radość, gdy dostajemy pieniądze i rzeczy materialne, prawda? Teraz możemy pomyśleć: „Och, nie mam przywiązanie za pieniądze i rzeczy materialne”. Pomyśl tylko, ile czasu spędzamy martwiąc się, czy mamy wystarczająco dużo pieniędzy, czy nie. Czy kiedykolwiek mamy wystarczająco dużo pieniędzy, żeby czuć się bezpiecznie? Pomyśl o zmartwieniach, jakie mamy, cóż, wiesz, co się dzieje? Jesteśmy zakonnikami i polegamy na ludziach świeckich. Co się stanie, jeśli nie przyniosą nam rzeczy? Albo co się stanie, jeśli nasz klasztor nie ma pieniędzy i nie możemy dostać potrzebnych nam rzeczy?

Możemy myśleć, że nie dbamy o pieniądze i majątek, ale tak naprawdę to robimy. Nawet bardzo proste rzeczy, takie jak nasze buty. Możemy pomyśleć: „Nie mam przywiązanie dla moich butów.

Buty? Każdy, kto ich chce, może mieć moje buty. Nie jestem do nich przywiązany”. Ale jeśli z tego wyjdziemy medytacja hala i idziemy i patrzymy, a naszych butów nie ma, a ktoś zabrał nam buty. Będziemy zdenerwowani. Prawda?

To zdarzyło się raz. Ktoś mnie odwiedził, kiedy mieszkałam w Singapurze i mieszkałam w czyimś mieszkaniu. Przyszedł do mnie i zostawił buty za drzwiami. Kiedy wyszedł, jego buty zniknęły. Ktoś ukradł mu buty. Zdarzyło mi się to, kiedy byłem w kolumna w Bodhgaya, gdzie zostawiłem moje buty na zewnątrz. Wróciłem… to były tylko plastikowe buty, moje tanie plastikowe buty. Ale moje buty zniknęły. A twój umysł, to niesamowite, co robi twój umysł: „Ktoś zabrał moje buty!”

I: „Muszę wracać boso, to już po żwirze i to boli! Jak ktoś śmie brać moje buty!” I: „Teraz moje stopy będą tak bardzo boleć i nie chcę tego”.

Mamy ten intelektualny pomysł: „Och, nie obchodzą mnie rzeczy materialne”. Ale jak tylko ktoś coś weźmie, wariujemy. Naprawdę się denerwujemy. Gdybyśmy po tych zajęciach wszyscy wrócili do naszego pokoju, a nawet ktoś zabrał nam… Budda posąg, nawet święty przedmiot, „Ktoś zabrał mój Budda statua. Jak oni mogli!" Jeśli ktoś zabierze nasze ubrania: „Och, zabrałeś moje ubrania!” Jeśli ktoś po prostu idzie i zabiera nasze rzeczy, to nam się to nie podoba. Jeśli ktoś przyjdzie i poprosi nas o coś? Zawsze myślimy: „Jestem taki hojny”, ale ktoś przychodzi i prosi nas o coś i „nie chcę tego dać”.

Widzisz, to niesamowite. Na przykład dostajesz przekąskę i powiedzmy, a dzieje się tak cały czas w Indiach. To jest zaleta mieszkania w Indiach. Siedzisz w pociągu i jesz, a żebrak przychodzi i mówi: „Daj mi coś”. Obserwujesz, jak twój umysł myśli: „Nie, nie chcę niczego dawać. Chcę to jedzenie dla siebie.” A jednak zawsze myślimy: „Och, nie jestem przywiązany do jedzenia. Jasne, mogę wszystko oddać. Naprawdę interesujące jest po prostu obserwowanie naszego umysłu. Martwimy się o mienie i pieniądze, jak reagujemy, gdy ktoś nas o coś prosi, jak reagujemy, gdy ktoś zabiera nasze rzeczy. A potem widzimy, czy nasza intelektualna koncepcja tego, jak bardzo jesteśmy wyrzeczeniem, rzeczywiście pasuje do rzeczywistości tego, jak działamy. Wróć do swojego pokoju i jeśli ktoś zabrał twój koc, „Bez koca! Jest zimno. Nie chcę być zimny w nocy. Jak ktoś śmie brać mój koc.

Chodzi o to, że im bardziej jesteśmy do czegoś przywiązani, tym większa niechęć i złość i denerwujemy się, gdy go tracimy. Więc te pary: przywiązanie pieniądze i dobra materialne oraz niechęć do ich utraty. Te dwa pasują do siebie. Jeśli masz jeden, będziesz miał drugi. Po prostu bardzo ciekawie jest to sprawdzić. Tak jak w Fundacji Przyjaźni Dharmy, kiedy proszę ludzi, aby poszli do domu, posprzątali swoje szafy i oddali rzeczy, których nie używają. Było to dla nich tak trudne, mimo że nie używają tych rzeczy. Przeszukiwać szafy i rozdawać rzeczy: „Nie chcę tego rozdawać. Może będę tego potrzebować w przyszłości. Albo: „Och, mój krewny mi to dał. Ma tak wielką wartość sentymentalną. Nie chcę tego rozdawać”. Naprawdę trudno jest nam rozdawać rzeczy, nawet jeśli ich nie używamy. To pokazuje, że jesteśmy zaangażowani w te osiem światowych spraw. To jest tutaj.

Chwała i obwinianie

Druga para z ośmiu światowych trosk to: przywiązanie chwalić i słodkie słowa i aprobatę; i niechęć do dezaprobaty, nagany i niemiłych słów. Ten jest jeszcze trudniejszy. Rezygnacja z pieniędzy i dóbr materialnych jest łatwa w porównaniu z rezygnacją przywiązanie na pochwałę i słodkie słowa. Wystarczy na to spojrzeć, zwłaszcza jeśli na co dzień patrzymy na nasze nastroje. Tylko nasze nastroje w jeden dzień: jak idziemy w górę i w dół w jeden dzień.

Ktoś wchodzi i mówi: „Och, dziękuję, że to zrobiłeś”. I: „Och, czuję się dobrze. Ktoś rozpoznał, że dobrze wykonałem swoją pracę” – i czujemy się całkiem szczęśliwi. Potem przychodzi następna osoba i mówi: „Dlaczego tego nie zrobiłeś?” A potem czujemy: „Och, oni mnie krytykują” i czujemy się przygnębieni. Albo wpadamy w złość: „Oni mnie krytykują! Jak oni śmią to robić!” Potem przychodzi następna osoba i mówi: „Och, jesteś taki miły”, wtedy czujemy się bardzo szczęśliwi, ta osoba jest moim przyjacielem.

Wchodzi następna osoba i mówi: „Jesteś taki niechlujny w swojej mowie. Myślałem, że jesteś praktykującym Dharmę. Dlaczego tak mówisz?” — a potem stajemy się naprawdę nieszczęśliwi i czujemy się nieszczęśliwi, ponieważ zostaliśmy skrytykowani. Albo ktoś powie: „Och, jesteś tak wspaniały w praktykowaniu Dharmy. Bardzo Cię podziwiam. Jesteś takim dobrym praktykującym” i czujemy: „Ach tak” – bardzo szczęśliwi. A potem pojawia się następna osoba i mówi: „Nazywasz siebie praktykującym Dharmę? Co u licha robisz? Jesteś taki pełen przywiązanie”. Wtedy czujemy się naprawdę urażeni, źli, wpadamy w depresję, atakujemy drugą osobę.

Oglądanie tego na co dzień jest niesamowite. Obserwuj nasze nastroje, a zwłaszcza to, jak reagujemy na słowa, które wypowiadają do nas inni ludzie. Absolutnie niewiarygodne! Jak reaguje i jak działa nasz umysł: „Ta osoba mnie nie lubi. O nie” i obwiniamy siebie. Albo: „Ta osoba mnie nie lubi. Co jest z nimi nie tak?" Jesteśmy tak reaktywni, a nasze nastroje zmieniają się w górę i w dół.

Pomyśl o tym, jak rozmawiamy z innymi ludźmi. Ludzie nas chwalą, więc oczywiście ładnie im odpowiadamy. Ktoś inny wytyka nam naszą winę i nawet jeśli jest to wada, która jest prawdziwa i wiemy, że ją mamy, wpadamy w szał. Ktoś mówi: „Zawsze się spóźniasz”. Albo ktoś mówi: „Zawsze robisz to czy tamto czy tamto” i to prawda, zawsze to robimy. A my mówimy: „Augh”. To tak, jakby nikt nie miał zauważać moich wad. Jeśli zauważysz moje wady, nie powinieneś ich mówić. Jesteśmy po prostu tak reaktywni. My złość tak szybko. Tak szybko wpadamy w depresję.

To tylko część z ośmiu światowych trosk: przywiązanie do słodkich słów, pochwały i aprobaty, i nie lubi, gdy ktoś nas obwinia i nie akceptuje nas, i ludzi, którzy mówią nam niemiłe rzeczy. Obserwuję swój własny umysł i to jest osiem światowych trosk. Jak już mówiłem, linia demarkacyjna pomiędzy działaniem Dharmy i działaniem niedharmy jest związana z ośmioma ziemskimi troskami. To jest buddyzm 101. To pierwsza rzecz, z którą musimy zacząć pracować – osiem światowych spraw. Przyglądam się własnemu życiu i temu, jak wariuję, gdy ludzie mnie krytykują. Jak nieszczęśliwy staje się mój umysł, kiedy jestem krytykowany. Jak bardzo się denerwuję. Powracam do tych wszystkich starych wzorców: „Ktoś jest na mnie zły”, więc po prostu się zamykam, a potem wpadam w depresję i trzymam to wszystko w sobie. Wtedy w moim umyśle po prostu mówię o nich te wszystkie paskudne rzeczy. Nie chcę mówić tego na głos, bo jeśli powiem to na głos, zaatakują mnie bardziej. Wtedy cały mój umysł jest po prostu bałaganem. To wszystko to zestaw ośmiu światowych trosk: pochwała i obwinianie. Po prostu to!

Tutaj mam cenne ludzkie życie z tak wielką możliwością praktykowania Dharmy. Jednak umysł wciąż rozmyśla o tych ośmiu ziemskich troskach. „Ta osoba to powiedziała”. „Może nie należę tutaj.” „Nie lubią mnie?” "Co zrobiłem źle?" „Wszyscy zawsze tak o mnie mówią. Kim oni w ogóle myślą, że są?

Garnek nie powinien nazywać czajnika czarnym. Powiem im, że robią dokładnie to samo. Umieść je na swoim miejscu. Planujemy wszystkie te rzeczy, które chcemy im powiedzieć; tylko osiem światowych trosk!

Sława i wstyd

Trzecia para to przywiązanie do dobrej reputacji i wizerunku; i niechęć do złej reputacji i złego wizerunku – to jest sława i rozgłos. Różni się to od poprzedniej pochwały i nagany. Pochwała i obwinianie to więcej tego, co mówi do ciebie osoba. Ten o reputacji, dobrej i złej reputacji, to twój wizerunek wśród całej grupy ludzi. Więc jest inaczej. Możemy pomyśleć: „Nie chcę być sławny. Nie chcę być Georgem Bushem, Madonną czy kimś takim. Nie jestem uzależniony od sławy”.

Ale jeśli ponownie spojrzymy na nasze życie, wszyscy mamy swoją małą strefę wpływów, nasze własne małe grupy. W naszych małych grupach chcemy mieć dobrą reputację. Chcemy, aby ludzie dobrze o nas myśleli, bez względu na to, jaka jest nasza mała grupa.

Jak ludzie, którzy mają hobby — powiedzmy, że są w drużynie pływackiej. Każdy, kto jest w zespole pływackim, chce mieć dobrą reputację wśród wszystkich innych członków zespołu pływackiego. Jesteś przywiązany do swojej reputacji, do tego, co myślą o tobie wszyscy twoi koledzy z drużyny. Przychodzimy i jesteśmy w klasztorze. Cóż, jesteśmy przywiązani do: „Co myślą o mnie wszyscy pozostali buddyści? Czy mam dobrą reputację wśród świeckich? Czy mam dobrą reputację w organizacji buddyjskiej? Czy piszą o mnie i wymieniają moje imię w buddyjskich czasopismach? Czy w buddyjskich czasopismach wymieniają nazwisko mojego nauczyciela?” Jeśli mój nauczyciel jest sławny i jestem do niego przywiązany, to też mam dobrą reputację. Cokolwiek to jest, bez względu na podgrupę, w której jesteśmy, chcemy mieć w tym dobrą reputację. Jeśli grasz w koszykówkę, nawet jeśli tylko z innymi ludźmi z twojego bloku, chcesz mieć dobrą reputację wśród ludzi z twojego bloku.

Znowu możemy stracić formę, gdy nie mamy dobrej reputacji, gdy nasz wizerunek jest zrujnowany. Kiedy próbujemy przedstawić ten obraz, nawet praktykującego Dharmę,

„Oto jestem. Jestem bardzo dobrym praktykującym Dharmę.” Wtedy ujawniają się wszystkie nasze wady, a potem ludzie mówią o nas za naszymi plecami, a nasza reputacja jest zrujnowana. Mówimy: „Och, nic na to nie poradzę. Wszyscy powinni myśleć, że jestem dobrym praktykiem”. Całe to zdenerwowanie dzieje się głównie dlatego, że jesteśmy przywiązani do reputacji, która jest światowym problemem.

To się zdarza cały czas. Ta rzecz jest naprawdę głęboko zakorzeniona. W rzeczywistości często mówią, że pozbycie się tych dwóch zestawów: tego o pochwałach i obwinianiu oraz tego o reputacji – że jest to o wiele trudniejsze niż pokonanie przywiązanie do jedzenia i odzieży oraz komfortu naszego ciało. Mówią, że możesz iść w górę – a ideał w Tybecie – iść w górę i medytować w jaskini.

Po prostu jesz bardzo skąpe jedzenie. Śpisz na skale. Masz bardzo proste podarte ubrania. Ale w swoim umyśle myślisz: „Mam nadzieję, że wszyscy w mieście myślą o tym, jakim jestem wspaniałym i wyrzeczonym medytującym”. Widać, że nawet zwracają na to uwagę w pismach świętych: jak trudno jest zrezygnować z naszego… przywiązanie do naszej reputacji i bycia dobrze znanym i chcącym, aby ludzie dobrze o nas myśleli. Chcemy nawet mieć dobrą reputację ascetów, co jest całkowicie sprzeczne, prawda?

Pomyśl o wszystkich rzeczach, które robimy, aby zyskać dobrą reputację. Jak mylimy niektórych ludzi. Wykonujemy akcje, które pozwolą nam zdobyć punkty brownie, abyśmy dobrze wyglądali. Upewniamy się, że inni ludzie wiedzą, co zrobiliśmy. A potem, kiedy nie mamy dobrej reputacji i ludzie plotkują o nas za naszymi plecami? Nienawidzimy tego i dlatego chcemy wyrównać rachunki, więc plotkujemy za ich plecami. Mówimy o nich paskudne rzeczy. Może powodować wiele problemów w naszym życiu.

Podobny do poprzedniego światowego zainteresowania pochwałami i naganami; wiesz, co robimy, aby otrzymać pochwałę? Czasami zachowujemy się w pewien sposób, który jest naprawdę nieszczery, tylko po to, by ktoś nas pochwalił. Będziemy nawet zaprzeczać naszym własnym zasadom etycznym, ponieważ chcemy, aby niektórzy ludzie nas lubili i myśleli o nas dobrze. Tam ulegamy presji rówieśników.

Robimy różne rzeczy, aby uzyskać aprobatę innych ludzi. Powiedzmy, że są ludzie, na których nam zależy, którzy myślą, że jesteśmy głupi przez praktykowanie Dharmy. Wtedy nawet porzucimy naszą praktykę Dharmy, aby ci ludzie dobrze o nas myśleli. Czemu? Chcemy po prostu, żeby ludzie nas chwalili. Następnie, kiedy zostajemy obwiniani i angażujemy się w tworzenie tak wielu negatywnych działań – to jest osiem światowych trosk. To po prostu zdumiewające, jak to kieruje naszym życiem i sprawia nam tyle cierpienia.

Przyjemność i ból

Czwarty zestaw to odczuwanie zadowolenia z różnych przyjemności zmysłowych; i niezadowolony z innych przyjemności zmysłowych. Więc jak, na co dzień, szukamy zdrowych zmysłowych przyjemności. Szukamy: „Na jakie ładne rzeczy mogę patrzeć? Chcę mieć ładne zdjęcie w moim pokoju. Chcę medytacja pokój do pomalowania na określony kolor bo myślę, że ten kolor jest fajny. Chcę słuchać miłej muzyki. Nie chcę słuchać tego innego rodzaju muzyki.” Jedna osoba mówi: „Lubię dzwonki wietrzne”, a druga mówi: „Nie lubię dzwonków wietrznych”. Po prostu wszyscy jesteśmy w to zaangażowani.

Następnie to, co czujemy: „Chcę wąchać ładne rzeczy”. Więc musimy umieścić cały ten zapach w łazience (który myślę, że pachnie gorzej). Nie lubimy brzydkich zapachów. A potem jedzenie, jesteśmy tak przywiązani do jedzenia: „Muszę ugotować takie smaczne jedzenie”, „Dobrze smakuje” i „Dużo tego”. Jesteśmy bardzo przywiązani do jedzenia.

A potem rzeczy dotykowe, nie lubimy, gdy jest nam za zimno, jesteśmy nieszczęśliwi. Jeśli jest nam za gorąco, jesteśmy nieszczęśliwi. Jeśli nasze łóżko jest za twarde, narzekamy. Jeśli nasze łóżko jest zbyt miękkie, narzekamy. Lubimy uczucie, gdy ludzie nas dotykają – całe doświadczenie seksualne jest wrażeniami dotykowymi.

Co robimy, aby uzyskać te wszystkie bardzo przyjemne doznania? Ile naszej mentalnej energii zużywamy na takie zorganizowanie naszego życia, abyśmy mogli czerpać te przyjemności? Jeszcze trudniejsze jest to, kiedy jesteśmy praktykującymi Dharmę. Staramy się organizować nasze życie tak, aby czerpać te przyjemności, nie sprawiając, że wygląda na to, że aranżujemy nasze życie tak, abyśmy czerpali te przyjemności.

Jeśli ludzie wiedzą, że staramy się czerpać te przyjemności, otrzymujemy złą reputację, ponieważ nie jest to praktyka Dharmy. Ale nasz umysł wciąż jest w to wszystko zaangażowany. Próbujemy uzyskać wszystkie te rzeczy, które dają nam szczęście w tym życiu, ale tak naprawdę nie przyznając, że jesteśmy do nich przywiązani i sprawiając, że wygląda to na jakiś inny powód Dharmy lub coś w tym rodzaju.

Umysł jest taki podstępny. Niesamowicie podstępne, jak nasz umysł po prostu wypacza naszą motywację i wymyśla powody, wymówki, kłamstwa i inne rzeczy. Robimy to, abyśmy mogli uzyskać cztery z ośmiu światowych trosk; abyśmy mogli uniknąć pozostałych czterech lub zemścić się, gdy je zdobędziemy. Pomyśl o tym, kiedy tracimy nasz dobytek, kiedy ludzie nas krytykują, kiedy rozmawiają za naszymi plecami i dają nam złą reputację, kiedy nie doświadczamy przyjemności zmysłowych, których pragniemy. To jest: „Jak mogę się zemścić? Jak mogę wyrównać rachunki?

Czasami krytykujemy tych ludzi. Czasami chodzimy z niezadowoloną miną: „Jestem na ciebie zły. Gotujesz jedzenie, o którym wiesz, że nie lubię.

Nasz umysł jest tak pochłonięty, a wszystko, co o tym myślimy, to przywiązanie do szczęścia tego życia. A to życie jest takie krótkie. A te przyjemności są tak krótkie.

Jaki jest pożytek z bycia tak przywiązanym do nich? To tak: mamy dobry obiad. Cóż, obiad jest skończony za pół godziny i gotowe. A czy pamiętasz, co jadłeś w zeszły poniedziałek? A co dopiero rok temu? A co dopiero pięć lat temu? Nawet nie pamiętamy, co jedliśmy. Przyjemność jest tak krótkotrwała. A jednak spędzamy tak dużo czasu, próbując to zdobyć, a potem będąc nieszczęśliwym, jeśli tego nie otrzymamy.

Możemy patrzeć na tak wiele z tymi ośmioma światowymi troskami: wszystkie rzeczy, które robimy, aby zdobyć uznanie ludzi i sprawić, by nas polubili. Naprawdę nie dbamy o nich, ale udajemy, że robimy miłe rzeczy, aby nas lubili i chwalili. Wtedy nie możemy przyznać sobie, że naprawdę robimy to ze złą motywacją. Myślimy więc: „Właściwie jestem taki współczujący. Zobacz, co robię dla tej osoby. Naszą prawdziwą motywacją jest to, że chcemy, aby nas lubili i mówili o nas miło, ale nie możemy tego przyznać przed sobą ani przed nimi. Tak więc tworzymy naszą motywację Dharmy o tym, jak bardzo jesteśmy współczujący i wierzymy w to. Jednak jeśli jesteśmy naprawdę szczerzy wobec siebie, to tylko osiem światowych trosk. To znaczy, dlatego powiedziałem, że to zawstydzające. I wiem, bo moja nauczycielka tak bardzo podkreślała, jak ważny jest ten temat. To jest naprawdę sedno tego, czy zostaniemy praktykującymi Dharmę, czy nie.