Prowadzone medytacje na lamrim

Kliknij powyżej, aby wyświetlić plik PDF. Lub kliknij prawym przyciskiem myszy i „zapisz jako”, aby pobrać jako PDF lub formaty e-booków: mobi (rozpalacz) | epub (iBooki)

Istnieją dwie główne formy medytacja: stabilizująca (jednopunktowa) i sprawdzająca (analityczna). Pierwsza ma na celu rozwinięcie jednopunktowej koncentracji, a druga rozwija zrozumienie i wgląd. Medytując na stopniowej ścieżce do oświecenia, najpierw sprawdzamy medytacja. Tutaj badamy temat nauczany przez Budda aby dogłębnie to zrozumieć. Myślimy o temacie logicznie i odnosimy go do naszego osobistego doświadczenia, robiąc przykłady z naszego życia. Kiedy mamy głębokie uczucie lub silne doświadczenie tego znaczenia medytacja, skupiamy się tylko na tym doświadczeniu ze stabilizacją medytacja, koncentrując się na nim w jednym punkcie, aby stał się częścią nas.

Więcej informacji na temat sprawdzania medytacja i jego rolę w naszej ogólnej praktyce, patrz Przekształcanie przeciwności w radość i odwagę, Gesze Dziampa Tegczok.

Główne punkty tego zarysu:

• Wprowadzenie do poglądu buddyjskiego
• Ścieżka wspólna z praktykującym na poziomie początkowym (strona 2, patrz poniżej)
• Ścieżka praktyka średniego poziomu (strona 3, patrz poniżej)
• Ścieżka praktyka wyższego poziomu (strony 4 i 5, patrz poniżej)
• Jak polegać na duchowym mentorze (strona 6, patrz poniżej)

Wprowadzenie do poglądu buddyjskiego

Ponieważ większość ludzi Zachodu nie została wychowana jako buddysta i nie żyła w kulturze buddyjskiej, pomocne są pewne wstępne refleksje na temat podstawowych podejść buddyjskich. Pierwsze trzy medytacje pomagają nam zrozumieć, w jaki sposób nasz umysł działa w codziennym życiu i jak nasze procesy umysłowe – nasze myśli i uczucia – wpływają na nasze doświadczenia.

Umysł jest źródłem szczęścia i bólu

1. Przypomnij sobie niepokojącą sytuację w swoim życiu. Przypomnij sobie, co myślałeś i czułeś (nie to, co mówiła i robiła druga osoba). Jak sposób, w jaki opisałeś sobie sytuację, wpłynął na to, jak jej doświadczyłeś?
2. Zbadaj, jak twoje nastawienie wpłynęło na to, co powiedziałeś i zrobiłeś w danej sytuacji. Jak twoje słowa i czyny wpłynęły na sytuację? Jak druga osoba zareagowała na to, co powiedziałeś i zrobiłeś?
3. Czy twój pogląd na sytuację był realistyczny? Czy widziałeś wszystkie strony sytuacji, czy też widziałeś rzeczy oczami „ja, ja, moje i moje?”
4. Pomyśl, jak mógłbyś inaczej spojrzeć na tę sytuację, gdybyś miał szeroki umysł i był wolny od egocentryzm. Jak by to zmieniło twoje doświadczenie?

Wnioski: Postanów, że będziesz świadomy tego, jak interpretujesz wydarzenia i kultywuj korzystne i realistyczne sposoby patrzenia na nie.

Wyjmowanie bólu z przywiązania

Oparte na nakładaniu się lub wyolbrzymianiu pozytywnych cech osoby, przedmiotu, idei itp., przywiązanie to postawa, która trzyma się przedmiotu jako źródła szczęścia. Załącznik różni się od pozytywnej dążenie. Na przykład przywiązanie do pieniędzy różni się od posiadania pozytywu dążenie uczyć się Dharmy. Odzwierciedlić:

1. Do jakich rzeczy, ludzi, miejsc, pomysłów itp. jesteś przywiązany? Podaj konkretne przykłady.
2. Jak ta osoba lub rzecz wygląda dla ciebie? Czy naprawdę ma wszystkie cechy, które postrzegasz i przypisujesz mu?
3. Czy rozwijasz nierealne oczekiwania wobec osoby lub rzeczy, myśląc, że zawsze tam będzie, będzie Cię stale uszczęśliwiać itp.?
4. Jak twój przywiązanie sprawić, że zaczniesz działać? Na przykład, czy lekceważysz swoje standardy etyczne, aby uzyskać to, do czego jesteś przywiązany? Czy wchodzisz w dysfunkcyjne związki? Czy stajesz się manipulacyjny lub agresywny?

Wniosek: patrz przywiązanie nie jako przyjaciel przynoszący ci szczęście, ale jako złodziej niszczący spokój ducha. Rozpoznanie wad przywiązanie pomaga puścić to.

Przekształcanie załącznika

Myślenie o przedmiocie twojego przywiązanie, zastosuj antidotum na przywiązanie. Każdy z czterech poniższych punktów jest osobnym antidotum. Dla każdego punktu możesz użyć przykładu ze swojego życia.

1. Jeśli posiadasz tę rzecz, osobę itp. lub jeśli postawisz na swoim, czy przyniesie to trwałe szczęście i satysfakcję? Jakie nowe problemy mogą się pojawić? Czy to lub jakakolwiek osoba z zewnątrz lub rzecz ma zdolność przyniesienia ci trwałego szczęścia?
2. Jeśli odejdziesz od tego, jaka jest najgorsza rzecz, jaka może się wydarzyć? Czy to się prawdopodobnie stanie? Jakie zasoby — wewnętrzne i społeczne — mogą pomóc ci poradzić sobie z sytuacją?
3. Spójrz wstecz na rzecz, osobę itp., od której jesteś teraz oddzielony i ciesz się z tego czasu, który spędziliście razem. Idź w przyszłość z optymizmem.
4. Wyobraź sobie, że dajesz rzecz lub osobę komuś, kto przyjmuje ją z radością. Z radosnym umysłem wyobraź sobie oferuje rzecz lub osoba do Budda.

Wniosek: Poczuj równowagę i ciesz się bez przywiązanie.

Po zaobserwowaniu, jak nasz umysł działa w codziennym życiu, przyjrzyjmy się samemu umysłowi – jego naturze i ciągłości od życia do życia.

Natura umysłu

Słowo „umysł” nie odnosi się do mózgu, ponieważ mózg składa się z atomów, podczas gdy umysł nie. Umysł jest tą częścią nas, która doświadcza, czuje, postrzega, myśli i tak dalej. Obecność umysłu jest tym, co odróżnia żywą istotę od martwej ciało. Umysł ma dwie cechy:

1. Przejrzystość: jest bezforemna i pozwala powstać w niej przedmiotom.
2. Świadomość: może wchodzić w interakcje z przedmiotami.

Uspokój swój umysł, obserwując oddech, a następnie zwróć uwagę na sam umysł, na to, co jest medytacją, doświadczaniem, odczuwaniem, to znaczy na podmiot, a nie przedmiot medytacja. Przestrzegać:

1. Jaki jest twój umysł? Czy ma kształt lub kolor? Gdzie to jest? Czy możesz gdzieś znaleźć swój umysł?
2. Postaraj się uzyskać poczucie jasności i świadomości tego, co postrzegasz, odczuwasz i doświadczasz. Skup się na postrzegającym podmiocie, a nie na przedmiocie percepcji.
3. Jeśli pojawiają się myśli, obserwuj: Czym są myśli? Skąd oni pochodzą? Gdzie oni są? Gdzie znikają?

Wniosek: Doświadczaj swojego umysłu jako jasnego i świadomego, wolnego od myśli.

Umysł i odrodzenie

Nie jesteśmy odizolowanymi, niezależnymi jednostkami, ale częścią ciągłości. Istnialiśmy w przeszłości i będziemy istnieć w przyszłości, chociaż nie jesteśmy statycznymi jednostkami.

1. Czy jesteś tą samą osobą, która była niemowlęciem i będzie osobą starszą, czy też jesteś w stanie ciągłych zmian? Rozpoznaj, że ciało i umysł zmieniły się od poczęcia do teraźniejszości i że będą się zmieniać w przyszłości. W ten sposób rozluźnij koncepcję, że widoki siebie jako trwałego i pojęcie, które identyfikuje „ja” z teraźniejszością ciało i umysł.
2. Połączenia ciało ma charakter materialny. Umysł jest bezforemny; jest jasne i świadome. Tak więc ciągłości ciało i umysł są różne. Spójrz na cechy swojego ciało i umysł i zobacz, jak się różnią.
3. Odrodzenie można wyjaśnić w kategoriach przyczyny i skutku. Każda chwila umysłu ma przyczynę: poprzednia chwila umysłu. Uzyskaj poczucie ciągłości umysłu, cofając się do swojego życia, zauważając, że każda chwila umysłu powstała z poprzedniej chwili. Kiedy dojdziesz do czasu poczęcia, zapytaj: „Skąd wziął się ten moment umysłu?”

Inne sposoby na uzyskanie poczucia odrodzenia to:

1. Kontempluj historie ludzi, którzy pamiętają poprzednie życia.
2. Spróbuj zaakceptować odrodzenie. Jakie inne rzeczy mogłyby pomóc wyjaśnić, na przykład, doświadczenia deja vu, różne osobowości dzieci w tej samej rodzinie oraz znajomość pewnych umiejętności lub przedmiotów?
3. Ponieważ twój ciało— forma życia, w której się urodziłeś — jest odzwierciedleniem twoich stanów mentalnych, pomyśl o tym, jak można narodzić się w innych ciałach. Na przykład człowiek, który zachowuje się gorzej niż zwierzę, może odrodzić się jako zwierzę.

Wniosek: Poczuj, że nie jesteś po prostu tą obecną osobą, ale zamiast tego istniejesz w kontinuum, które obejmuje więcej niż tylko to życie.

Umysł jest jasnością i świadomością. Ma ciągłość, która nie ma początku i nie ma końca, odradzając się w jednym ciało po kolejnym. Cztery Szlachetne Prawdy opisują niezadowalającą sytuację niekontrolowanych odrodzeń, w którą jesteśmy obecnie złapani, a także nasz potencjał do wyzwolenia i szczęścia.

Cztery szlachetne prawdy

Pierwsze dwie z czterech szlachetnych prawd opisują naszą obecną sytuację i jej przyczyny; dwa ostatnie przedstawiają nasz potencjał i drogę do jego urzeczywistnienia.

1. To prawda, że ​​doświadczamy niezadowalających Warunki, cierpienie, trudności i problemy. Cierpienie ma być rozpoznane. Jakie trudności, zarówno fizyczne, jak i psychiczne, napotykasz w swoim życiu? Postrzegaj je jako część ludzkiego doświadczenia, jako powstające po prostu dlatego, że masz ciało i pamiętaj, że to robisz.
2. Prawdą jest, że te niezadowalające doświadczenia mają przyczyny: ignorancję, przywiązanie, złośći inne niepokojące postawy, a także działania (karmy) robimy pod ich wpływem. Te przyczyny naszej niesatysfakcjonującej sytuacji należy porzucić.

Wniosek: Zobacz, jak Twoje negatywne emocje powodują cierpienie. Zastanów się, czy zniekształcają one twoje postrzeganie przedmiotu i powodują, że działasz w sposób przynoszący cierpienie tobie i innym.

3. Prawdą jest, że możliwość całkowitego zaprzestania tych niezadowalających Warunki i ich przyczyny istnieją. Te zaprzestania mają być aktualizowane. Pomyśl, że można się od nich uwolnić. Jak by to było nie być pod wpływem niepokojących postaw, negatywnych emocji i motywowanych przez nie działań?
4. To prawda, że ​​istnieje droga prowadząca do tego wyzwolenia. Ścieżka ma być praktykowana.

Wniosek: prawdziwe zaprzestania i prawdziwe ścieżki są schronieniem Dharmy. Podejmij determinację, aby porzucić wszelkie chaotyczne lub błędne sposoby, które fałszywie obiecują szczęście i podążać ścieżkami etyki, koncentracji, mądrości, a także generować miłość, współczucie i bodhiczitta.

Trzy cechy

Kontemplując trzy cechy wszystkich rzeczy w cyklicznej egzystencji pomaga nam lepiej zrozumieć naszą obecną sytuację i potencjał. Wszyscy ludzie i rzeczy w cyklicznej egzystencji mają trzy cechy:

1. Krótkotrwałość. Patrząc na swoje życie, zastanów się:
   • Wszystko w naszym świecie — ludzie, przedmioty, reputacja itd. — jest z natury przemijające i zmienne.
   • Nasza odmowa zaakceptowania tej rzeczywistości powoduje ból.
   • W swoim sercu postaraj się zaakceptować przemijającą naturę wszystkich rzeczy.
2. Niedostateczny Warunki. Nie wszystko w naszym życiu jest w 100 procentach cudowne. Doświadczamy:
   • Niezadowalające sytuacje bólu i cierpienia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego.
   • Szczęśliwe sytuacje, które są niezadowalające, ponieważ w rzeczywistości są jedynie chwilowym złagodzeniem cierpienia. Ponadto zmieniają się i znikają.
   • Niezadowalająca sytuacja posiadania ciało starzeje się, choruje i umiera, a umysł jest pod kontrolą niepokojących postaw i… karmy.

Zastanów się nad przemijaniem i niezadowalaniem Warunki, a następnie zapamiętaj swój potencjał. Podejmij determinację, aby puścić przywiązanie i ignorancja, która trzyma cię w niesatysfakcjonujących sytuacjach.

3. Bezinteresowność. Pomyśl, że wszystkie te pozornie solidne i niezależne rzeczy – nas i innych zjawiska— są bez wrodzonej, dającej się znaleźć egzystencji. Zrozumienie tego przeciwdziała ignorancji, eliminując w ten sposób pierwotną przyczynę wszystkich niezadowalających doświadczeń cyklicznej egzystencji.

Mając ogólne pojęcie o buddyjskim podejściu, zacznijmy teraz medytacje trzech poziomów praktykujących: początkowego, średniego i zaawansowanego.

Przed faktycznym zaangażowaniem się w ścieżkę wspólną z praktykującym poziomu początkowego — ktoś, kto kontempluje śmierć i nietrwałość, generuje w wyniku tego dążenie o dobre odrodzenie, a następnie praktykuje schronienie i obserwację karmy i jego efekt, aby to urzeczywistnić dążenie— musimy zastanowić się nad naszym obecnym ludzkim życiem, jego znaczeniem i celem oraz rzadkością, abyśmy nie traktowali naszej obecnej szansy jako czegoś oczywistego.

Ścieżka wspólna z praktykującym na poziomie początkowym

Drogocenne ludzkie życie

Sprawdź, czy masz Warunki sprzyja praktykom duchowym. Rozważ zalety każdej cechy, ciesz się, jeśli ją posiadasz, i pomyśl, jak ją zdobyć, jeśli jej nie masz. (Uwaga: punkty tego medytacja zostały podsumowane na podstawie zarysu ośmiu swobód i dziesięciu fortun znalezionych w Lamrim teksty.)

1. Czy jesteś wolny od niefortunnych stanów? Czy masz człowieka ciało i ludzka inteligencja?
2. Czy twoje zmysły i zdolności umysłowe są zdrowe i kompletne?
3. Czy żyjesz w czasach, kiedy A Budda pojawił się i udzielił nauk? Czy te nauki nadal istnieją w czystej postaci? Czy mieszkasz w miejscu, w którym masz dostęp do nich?
4. Czy popełniłeś któryś z pięciu ohydnych czynów (zabicie ojca, matki lub arhata, pobranie krwi z Budda'S ciałolub powodując schizmę w sangha), które zaciemniają umysł i utrudniają praktykę?
5. Czy jesteś naturalnie zainteresowany praktyką duchową? Czy instynktownie wierzysz w rzeczy godne szacunku, takie jak etyka, ścieżka do oświecenia, współczucie i Dharma?
6. Czy masz wspierającą grupę duchowych przyjaciół, którzy zachęcają cię do praktyki i którzy są dobrym przykładem? mieszkasz blisko a sangha wspólnota mnichów i mniszek?
7. Czy masz materiał Warunki do praktyki, takie jak jedzenie, ubrania i tak dalej?
8. Czy masz dostęp do wykwalifikowanych nauczycieli duchowych, którzy mogą poprowadzić cię właściwą ścieżką?

Wniosek: Poczuj się jak żebrak, który właśnie wygrał los na loterii, czyli radosne i entuzjastyczne podejście do wszystkiego, co czeka Cię w życiu.

Cel i szansa naszego cennego ludzkiego życia

1. Co to dla ciebie znaczy żyć sensownie? W jakim stopniu robisz to teraz? Jak możesz uczynić swoje życie bardziej znaczącym?
2. Zastanów się, jaki jest cel posiadania cennego ludzkiego życia:
   • Tymczasowe cele w ramach cyklicznej egzystencji: mamy możliwość tworzenia przyczyn szczęśliwych odrodzeń w przyszłości.
   • Ostateczne cele: mamy możliwość osiągnięcia wyzwolenia lub oświecenia, czyli uwolnienia się od wszelkich problemów i skutecznego pomagania innym.
   • Możemy uczynić każdą chwilę naszego życia znaczącą, przekształcając ją w ścieżkę do oświecenia poprzez praktykowanie treningu myślenia. możemy wygenerować bodhiczitta każdego ranka i pamiętaj o tym przez cały dzień jako motywację do wszystkiego, co robimy.

Wniosek: Uznaj, że w życiu można robić wiele pożytecznych rzeczy i bądź entuzjastycznie nastawiony do ich wykonywania.

Rzadkość i trudność w osiągnięciu cennego ludzkiego życia

Aby rozwinąć poczucie wartości swojego obecnego życia, rozważ:

1. Przyczynami cennego ludzkiego życia są:
   • zachowując czystą etykę, porzucając dziesięć destrukcyjnych działań
   • ćwiczy szóstkę dalekosiężne postawy (paramit)
   • odprawianie czystych modlitw, aby móc mieć cenne ludzkie życie i praktykować Dharmę

   Przeanalizuj działania, które wykonujesz ty i inni. Czy większość ludzi tworzy te cele każdego dnia? Czy łatwo jest tworzyć przyczyny cennego ludzkiego życia?

2. Osiągnięcie cennego ludzkiego życia w oceanie cyklicznej egzystencji jest tak samo prawdopodobne, jak niedowidzący żółw, który raz na sto lat wypływa na powierzchnię oceanu i wkłada głowę przez złoty pierścień unoszący się na powierzchni oceanu. Jak prawdopodobne jest to?
3. Czy na tej planecie jest więcej ludzi czy zwierząt? Czy spośród ludzi jest więcej tych, którzy mają cenne ludzkie życie, czy więcej jest tych, którzy go nie mają? Patrząc na liczby, czy to rzadkie czy powszechne posiadanie cennego ludzkiego życia?

Wniosek: Poczuj się zdumiony swoją fortuną, że masz tę okazję i postanów dobrze ją wykorzystać.

Mamy ogromne szczęście, że mamy cenne ludzkie życie z jego swobodami i fortunami. Jest to rzadkie i trudne do osiągnięcia i ma wielki cel i znaczenie. Ale jak bardzo to zrozumienie wpływa na nasze codzienne życie? Czy spędzamy większość czasu i energii na kultywowaniu naszych umysłów i serc? A może rządzi nami nasz przywiązanie i złość, zaplątanie się w rozproszenia, takie jak osiem światowych trosk, które teraz wydają się ważne, ale na dłuższą metę takie nie są?

Osiem światowych trosk

Osiem światowych trosk to główne czynniki rozpraszające uwagę w praktykowaniu Dharmy i przekształcaniu naszych umysłów. Zbadaj, jak cztery pary światowych trosk działają w twoim życiu:

• Podaj konkretne przykłady każdego rodzaju przywiązanie i każdy rodzaj niechęci. Czy sprawiają, że jesteś szczęśliwy, czy zdezorientowany? Czy pomagają ci się rozwijać, czy trzymają cię w więzieniu?
• Zastanów się, że im większy przywiązanie do czegoś, tym większa niechęć, gdy tego nie dostajesz lub jesteś od tego oddzielony.
• Zastosuj niektóre z antidotum na przywiązanie i złość w celu zmiany tych postaw.

1. Załącznik do otrzymywania dóbr materialnych i niechęć do ich nieotrzymywania lub rozłąki z nimi.
2. Załącznik do pochwały lub aprobaty i niechęci do winy lub dezaprobaty.
3. Załącznik do dobrej reputacji (posiadanie dobrego wizerunku, inni dobrze o tobie myślą) i niechęć do złej reputacji.
4. Załącznik do przyjemności pięciu zmysłów i niechęć do przykrych doświadczeń.

Wniosek: Poczuj, że nie chcesz dalej żyć „automatycznie” i że chcesz zmienić nastawienie, które sprawia, że ​​masz problemy.

Osiem światowych trosk zdominowało nasze życie, przysparza nam problemów i marnuje nasz potencjał. Powstają łatwo, gdy myślimy tylko o szczęściu tego życia. Refleksja nad przemijaniem i śmiercią poszerza naszą perspektywę i pomaga mądrze ustalać priorytety. To z kolei pozwala nam odwrócić naszą uwagę od ośmiu światowych trosk i zająć się ważniejszymi czynnościami, takimi jak kultywowanie współczucia i mądrości.

Dziewięciopunktowa medytacja śmierci

Uwzględnienie śmiertelności własnej i innych pomaga nam określić nasze życiowe priorytety, dzięki czemu nasze życie jest naprawdę wartościowe i znaczące. Myśląc o swoim życiu, rozważ:

1. Śmierć jest nieunikniona, zdecydowana. Nie ma sposobu, aby uniknąć śmierci.
   • Nic nie może zapobiec naszej ostatecznej śmierci. Każdy, kto się rodzi, musi umrzeć, bez względu na to, kim jesteśmy. Pomyśl, że ty i wszyscy, których znasz i na których ci zależy, kiedyś umrzecie.
   • Nasze życie nie może zostać przedłużone, kiedy nadejdzie czas naszej śmierci. Z każdą mijającą chwilą zbliżamy się do śmierci. Nie możemy cofnąć czasu ani uciec od śmierci.
   • Umrzemy, nawet jeśli nie mieliśmy czasu na praktykowanie Dharmy.

Wniosek: Musisz praktykować Dharmę, to znaczy musisz przemienić swój umysł.

2. Czas śmierci jest niepewny. Nie wiemy, kiedy umrzemy.
   • Ogólnie rzecz biorąc, nie ma pewności co do długości życia w naszym świecie. Ludzie umierają w każdym wieku. Nie ma gwarancji, że będziemy żyć długo. Pomyśl o ludziach, których znasz, którzy zginęli. W jakim wieku byli oni? Co robili, kiedy umierali? Czy spodziewali się śmierci tego dnia?
   • Szanse na śmierć są większe, a na przeżycie mniejsze. Potrzeba wielkiego wysiłku, aby pozostać przy życiu, a bardzo niewiele, aby umrzeć. Ochrona naszych ciało karmienie, ubranie i schronienie pochłania dużo energii. Z drugiej strony umieranie wymaga niewielkiego wysiłku.
   • Autonomiczne ciało jest niezwykle kruchy. Małe rzeczy — wirusy, bakterie lub kawałki metalu — mogą mu zaszkodzić i spowodować śmierć.

Wniosek: Musisz nieustannie praktykować Dharmę, zaczynając już teraz.

3. Nic innego nie może pomóc w chwili śmierci oprócz Dharmy.
   • Bogactwo nie pomaga. Nasze dobra materialne nie mogą iść z nami po śmierci. Spędzamy życie ciężko pracując, aby gromadzić i chronić nasze rzeczy. W chwili śmierci, karmy to, co stworzyliśmy, idzie z nami, podczas gdy my zostawiamy za sobą pieniądze i dobytek.
   • Przyjaciele i krewni nie pomagają. Pozostają tutaj, podczas gdy my przechodzimy do następnego życia. Jednak karmiczne ziarna działań, które wykonaliśmy w stosunku do tych ludzi, przechodzą z nami do następnego życia.
   • Nawet nie nasz ciało jest jakąkolwiek pomocą. Jest spalony lub zakopany i nikomu nie służy. The karmy stworzyliśmy upiększając, rozpieszczając i szukając w tym celu przyjemności ciałowpłynie jednak na nasze przyszłe doświadczenia.

Wniosek: Musisz praktykować Dharmę w czystej postaci. Być może spędziłeś całe życie gromadząc i troszcząc się o te rzeczy, ale w chwili śmierci musisz się od nich oddzielić bez wyboru. Jaki jest więc pożytek z gonienia za tymi rzeczami, kiedy żyjesz i tworzysz negatywy karmy aby je zdobyć? Od twojego karmy przychodzi z tobą i tylko twój rozwój duchowy pomaga ci w śmierci, czy nie warto zwrócić na to bardziej uwagi? Wiedząc o tym, jaka jest zdrowa i zrównoważona postawa wobec dóbr materialnych, przyjaciół i krewnych oraz swoich ciało?

Wyobrażanie sobie naszej śmierci

1. Wyobraź sobie okoliczności, w których umierasz: gdzie jesteś, jak umierasz i reakcje przyjaciół i rodziny. Jak się czujesz z umieraniem? Co dzieje się w twoim umyśle?
2. Zadaj sobie pytanie:
   • Biorąc pod uwagę, że kiedyś umrę, co jest ważne w moim życiu?
   • Co czuję się dobrze po zrobieniu?
   • Czego żałuję?
   • Co chcę robić, a czego unikać, gdy żyję?
   • Co mogę zrobić, aby przygotować się na śmierć?
   • Jakie są moje priorytety w życiu?

Wniosek: Poczuj, jak ważne jest nadanie swojemu życiu sensu. Wyciągnij konkretne wnioski na temat tego, co chcesz robić i czego od teraz unikać.

Rozważanie nad naszą przemijającą naturą i śmiertelnością sprawia, że ​​jesteśmy zainteresowani przygotowaniem się na śmierć i na nasze przyszłe odrodzenia. Aby to zrobić, potrzebujemy przewodników na ścieżce, a zatem zwracamy się do Buddów, Dharmy i sangha o schronienie.

Schronienie: jego znaczenie, przyczyny i cele

1. Schronienie oznacza powierzenie naszego duchowego przewodnictwa Trzy klejnoty: Buddowie, Dharma i sangha. Przyjmując schronienie otwiera nasze serca, aby mogły nas uczyć i prowadzić na drodze do wolności. Zastanów się, jaki to ma wpływ przyjmując schronienie Trzy klejnoty może mieć na twoje życie i życie.
2. Aby pogłębić swoje schronienie, kultywuj jego przyczyny:
   • Rozważając, jak wyglądałaby twoja przyszłość, gdybyś nadal żył „automatycznie”, bądź świadomy możliwości doświadczania cierpienia w przyszłości.
   • Myśląc o właściwościach Trzy klejnoty i jak mogą odciągnąć cię od potencjalnego cierpienia i jego przyczyn, rozwinąć zaufanie do ich zdolności prowadzenia cię.
   • Pamiętając, że inni są w takiej samej sytuacji jak ty, niech wzbudzi w tobie współczucie dla nich, abyś szukał sposobu na zrobienie duchowego postępu zarówno dla nich, jak i dla siebie.
3. Aby wzbogacić swoją wiarę i zaufanie do św Trzy klejnoty as obiekty schronienia, rozwiń ogólne pojęcie o ich cechach:
   • Buddowie to ci, którzy wyeliminowali wszelkie splamienia i całkowicie rozwinęli wszystkie dobre cechy.
   • Dharma to ustanie wszystkiego, co niesatysfakcjonujące Warunki i ich przyczyny oraz ścieżki prowadzące do tych ustań.
   • Połączenia sangha to ci, którzy mają bezpośrednią percepcję rzeczywistości.

Wniosek: Z poczuciem ostrożności w odniesieniu do cierpienia i z wiarą w możliwości Trzy klejnoty, z serca zwróć się do Trzy klejnoty w celu uzyskania pomocy.

Schronienie: Analogia i właściwości Trzech Klejnotów

1. Rozważmy analogię do chorego, który szuka lekarstwa na swoją chorobę. Istoty uwięzione w cyklicznej egzystencji są jak chorzy ludzie. Zwracamy się do Budda, który jest jak lekarz, aby zdiagnozować naszą chorobę i przepisać lekarstwo. Dharma jest lekarstwem, które musimy przyjąć i sangha to pielęgniarki, które pomagają nam to wziąć. W ten sposób możemy uwolnić się od nieszczęścia.
2. Aby wzmocnić naszą wiarę i pewność siebie, zastanów się, dlaczego Buddowie są odpowiednimi przewodnikami na ścieżce:
   • Są wolni od skrajności cyklicznej egzystencji i samozadowolenia z pokoju.
   • Dysponują zręcznymi i skutecznymi środkami, aby uwolnić innych od wszelkiego strachu.
   • Mają jednakowe współczucie dla wszystkich, niezależnie od tego, czy w nich wierzymy, czy nie.
   • Spełniają cele wszystkich istot, niezależnie od tego, czy te istoty im pomogły, czy nie.

Wniosek: Postanów w swoim sercu, by postępować zgodnie z tymi niezawodnymi wskazówkami i wprowadzać je w życie.

Powierzywszy nasze kierownictwo duchowe ks Trzy klejnoty, chcemy pójść za ich radą. Pierwsza rada, jaką nam dają, to przestać krzywdzić innych i siebie. Robimy to obserwując działania (karmy) i ich skutki.

Karma

Karma jest celowym działaniem. Takie działania pozostawiają ślady w naszym strumieniu umysłowym, które wpływają na to, czego doświadczymy w przyszłości. Karma ma cztery ogólne aspekty. Odnieś każdą z nich do wydarzeń w swoim życiu.

1. Karma jest określony. Szczęście zawsze pochodzi z konstruktywnych działań, a ból z destrukcyjnych. Dlatego dla nas korzystne jest tworzenie tych pierwszych i porzucanie tych drugich.
2. Karma jest rozszerzalny. Mała przyczyna może prowadzić do wielkiego rezultatu. Dlatego powinniśmy zadbać o to, aby porzucić nawet małe negatywności i podjąć nawet małe konstruktywne działania.
3. Jeśli przyczyna nie została stworzona, rezultat nie będzie doświadczany. Jeśli nie będziemy działać destrukcyjnie, nie doświadczymy trudności i przeszkód; jeśli nie stworzymy przyczyny urzeczywistnień ścieżki, nie uzyskamy ich.
4. Odciski karmiczne nie giną; poznamy ich skutki. Jednak negatywne odciski mogą być oczyszczone przez cztery moce przeciwnika a pozytywne wzorce mogą zostać osłabione przez złość lub generowanie błędne poglądy.

Wniosek: postanowić obserwować swoje motywacje i działania, aby tworzyć przyczyny szczęścia i unikać przyczyn cierpienia.

Dziesięć destrukcyjnych działań

Dokonanie przeglądu życia w celu podsumowania naszych szkodliwych i korzystnych działań umożliwia nam oczyszczenie tych pierwszych i rozwinięcie silnej intencji, by żyć mądrze i współczująco w przyszłości. Aby to zrobić, zastanów się, jakie destrukcyjne działania wykonałeś. Zrozum, jak się w nie zaangażowałeś, a także ich natychmiastowe i długoterminowe skutki. Dziesięć destrukcyjnych działań to:

1. Zabijanie: odbieranie życia każdej czującej istocie, w tym zwierzętom.
2. Kradzież: zabieranie tego, co nie zostało ci dane. Obejmuje to niepłacenie opłat lub podatków, które jesteś winien, korzystanie z materiałów w miejscu pracy na własny użytek bez pozwolenia oraz niezwracanie pożyczonych rzeczy.
3. Niemądre zachowanie seksualne: cudzołóstwo i beztroskie wykorzystywanie seksualności, które szkodzi fizycznie lub emocjonalnie innym.
4. Kłamstwo: celowe oszukiwanie innych.
5. Mowa dzieląca: powodująca dysharmonię u innych lub uniemożliwiająca im pogodzenie się.
6. Ostre słowa: obrażanie, obrażanie, wyśmiewanie, dokuczanie lub celowe ranienie uczuć innej osoby.
7. Bezczynna rozmowa: rozmowa na nieistotne tematy bez określonego celu.
8. Pożądanie: pragnienie dóbr, które należą do innych i planowanie, jak je zdobyć.
9. Złośliwość: planowanie zranienia innych lub zemsty na nich.
10. Błędne poglądy: Mocno trzyma się cynizmu widoki które zaprzeczają istnieniu ważnych rzeczy, takich jak możliwość osiągnięcia oświecenia, odrodzenia, karmyi Trzy klejnoty.

Wniosek: Poczuj ulgę, ponieważ byłeś ze sobą szczery w kwestii przeszłości. Pamiętaj, że możesz oczyścić ślady tych błędnych działań. Postanów kierować swoją energię w konstruktywnych kierunkach i unikać działań, które szkodzą tobie i innym.

Konstruktywne działania

Równie ważna jest świadomość naszych konstruktywnych działań, motywacji do ich podejmowania i ich rezultatów. Dla każdego rodzaju pozytywnego działania wymienionego poniżej:

• Podaj konkretne przykłady sytuacji, w których się tym zajmowałeś.
• Jaka była Twoja motywacja?
• Jak wykonałeś akcję?
• Jakie były krótko- i długoterminowe wyniki?
• Jak możesz chronić swoje skłonności do konstruktywnego działania? Jak możesz zwiększyć swoje pozytywne działania?

Konstruktywne działania obejmują:

1. Znalezienie się w sytuacji, w której moglibyśmy działać negatywnie, ale zdecydowaliśmy się tego nie robić.
2. Wykonanie dziesięciu konstruktywnych działań, które są przeciwieństwem dziesięciu działań destrukcyjnych. Ratowanie życia jest przeciwieństwem zabijania, ochrona i szanowanie mienia innych jest przeciwieństwem kradzieży i tak dalej.
3. Kultywowanie szóstki dalekosiężne postawy: hojność, dyscyplina etyczna, cierpliwość, radosny wysiłek, koncentracja i mądrość.

Wniosek: Ciesz się pozytywnymi czynami, które zrobiłeś i zachęcaj się do działania w korzystny sposób w przyszłości.

Skutki karmy

Każde kompletne działanie — to znaczy takie, które obejmuje przygotowanie, rzeczywiste działanie i zakończenie — przynosi cztery rezultaty. Kontemplacja związku między określonymi działaniami a ich skutkami pomaga nam zrozumieć przyczyny naszych obecnych doświadczeń i przyszłe skutki naszych obecnych działań. To z kolei pozwala nam wziąć odpowiedzialność za nasze szczęście, unikając destrukcyjnych działań, oczyszczając te, które już zrobiliśmy i działając konstruktywnie. Dla każdego z dziesięciu destrukcyjnych i konstruktywnych działań rozważ ich:

1. Wynik dojrzewania: ciało i umysł, który weźmiemy pod uwagę w naszym przyszłym życiu. Wszystkie destrukcyjne działania skutkują niefortunnymi odrodzeniami. Wszystkie konstruktywne działania skutkują szczęśliwymi odrodzeniami.
2. Wynik podobny do przyczyny:
   • Jeśli chodzi o nasze doświadczenie: doświadczamy rzeczy podobnych do tego, do czego doprowadziliśmy innych. Na przykład, jeśli krytykujemy innych, spotkamy się z niesprawiedliwą krytyką.
   • Jeśli chodzi o nasze działania: każde działanie powoduje, że tworzymy nawykowe wzorce zachowań. Na przykład częste kłamstwo rozwija nawyk kłamania.
3. Wpływ na środowisko: mieszkanie w przyjemnym lub nieprzyjemnym miejscu. Na przykład dzieląca, nieharmonijna mowa przynosi odrodzenie w niegościnnym środowisku z gwałtownymi burzami.

Wniosek: Nie chcąc doświadczać bolesnych lub nieprzyjemnych skutków swoich szkodliwych czynów, postanów oczyścić się z nich poprzez zastosowanie cztery moce przeciwnika.

Cztery moce przeciwnika do oczyszczenia

Robiąc cztery moce przeciwnika wielokrotnie może oczyścić karmiczne ślady naszych destrukcyjnych działań i złagodzić psychologiczny ciężar winy.

1. Wizualizuj buddów i bodhisattwów przed sobą i generuj żal (nie poczucie winy!) z powodu swoich negatywnych działań i motywacji poprzez szczere przyznanie się do nich. Poczuj, jak buddowie i bodhisattwowie są świadkami uwolnienia się od tych rzeczy i patrzą na ciebie z całkowitą akceptacją i współczuciem.
2. Napraw relacje z tymi, których skrzywdziłeś. W przypadku świętych istot potwierdź w nich swoje schronienie. W przypadku zwykłych istot wygeneruj pozytywne nastawienie do nich i altruistyczną intencję czynienia im dobra w przyszłości. Jeśli to możliwe, przeproś tych, których skrzywdziłeś. Kiedy nie jest to możliwe, skup się na życzeniu im dobrze.
3. Postaraj się nie powtarzać tych działań w przyszłości. W przypadku działań, których nie możesz uczciwie powiedzieć, że nigdy więcej tego nie zrobisz, postanów, że porzucisz je na określony czas, który jest dla ciebie rozsądny.
4. Zaangażuj się w zachowania zaradcze. Może to być praca społeczna, praktyka duchowa, pokłony, robienie ofiary, wizualizując światło i nektar płynące od Buddów do ciebie podczas recytacji mantra, medytując nad bodhiczitta albo pustka i tak dalej.

Wniosek: Poczuj, że oczyściłeś wszystkie negatywne wzorce karmiczne i uwolniłeś się od poczucia winy. Poczuj się psychicznie i duchowo oczyszczony, abyś mógł kontynuować swoje życie ze świeżym i pozytywnym nastawieniem.

Zdobywając solidne zrozumienie medytacji wspólne z praktykującym na poziomie początkowym, zaczynamy zmieniać nasze nastawienie i zachowanie. Dzięki temu jesteśmy szczęśliwsi i lepiej dogadujemy się z innymi. Ponadto przygotowujemy się, abyśmy mogli spokojnie umrzeć i dobrze się odrodzić.

Kiedy zagłębiamy się w praktykę Dharmy, widzimy, że choć przygotowanie do naszego przyszłego życia jest dobre, to nie uwalnia nas całkowicie od cyklicznej egzystencji. Z tego powodu kontemplujemy różne wady i cierpienia cyklicznej egzystencji oraz jej przyczyny, aby wygenerować determinacja bycia wolnym od niego i osiągnąć wyzwolenie (nirwanę).

Ścieżka praktyka średniego szczebla

Osiem cierpień istot ludzkich

Aby uzyskać lepsze poczucie niezadowalającego Warunki naszej obecnej sytuacji, rozważ trudności, jakich doświadczamy jako istoty ludzkie:

1. Narodziny. Czy bycie w łonie matki, a następnie przechodzenie przez proces narodzin jest wygodne, czy też jest mylące?
2. Starzenie się. Wyobraź sobie siebie jako starego człowieka. Co sądzisz o nieuchronnym spadku twoich zdolności fizycznych i umysłowych?
3. Choroba. Jak to jest zachorować bez wyboru i kontroli?
4. Śmierć. Czy śmierć jest czymś, na co czekasz?
5. Bycie oddzielonym od tego, co lubimy. Pomyśl o cierpieniu związanym z tym, co ci się przydarzyło.
6. Spotkanie z tym, czego nie lubimy. Jakie to uczucie, gdy pojawiają się problemy, mimo że ich nie chcesz?
7. Nieuzyskanie rzeczy, które lubimy, mimo że tak bardzo się staramy. Podaj przykłady tego ze swojego życia. Czy podoba ci się ta sytuacja?
8. Mający ciało i umysł pod kontrolą niepokojących postaw i karmy. Odzwierciedlaj naturę swojej teraźniejszości ciało a umysł jest niezadowalający, ponieważ masz nad nimi bardzo małą kontrolę. Na przykład nie możesz zatrzymać swojego ciało przed starzeniem się i umieraniem, trudno jest poradzić sobie z silnymi negatywnymi emocjami i skoncentrować umysł medytacja.

Wniosek: Rozwiń w sobie determinację, aby uwolnić się od cyklicznej egzystencji i praktykować ścieżkę prowadzącą do tego. Kiedy to dążenie jest czasami tłumaczone jako „zrzeczenie się” (cierpienia i jego przyczyn), w rzeczywistości jest współczuciem dla siebie i pragnieniem trwałego szczęścia zgodnego z Dharmą.

Sześć cierpień cyklicznej egzystencji

Aby rozwinąć silny determinacja bycia wolnym z cyklicznej egzystencji i osiągnąć wyzwolenie, kontempluj to, co niesatysfakcjonujące Warunki cyklicznej egzystencji, podając wiele przykładów ze swojego życia:

1. W naszym życiu nie ma pewności, bezpieczeństwa ani stabilności. Na przykład staramy się być bezpieczni finansowo lub bezpieczni w naszych związkach, ale to ciągle nam umyka.
2. Nigdy nie jesteśmy zadowoleni z tego, co mamy, co robimy lub kim jesteśmy. Zawsze chcemy więcej i lepiej. Niezadowolenie często przenika nasze życie.
3. Umieramy wielokrotnie, jedno życie po drugim.
4. Odradzamy się wielokrotnie, bez wyboru.
5. Wielokrotnie zmieniamy status – z wywyższonego na pokornego. Raz jesteśmy bogaci, innym razem biedni. Czasami jesteśmy szanowani, innym razem ludzie są wobec nas protekcjonalni.
6. Cierpienie przeżywamy sami. Nikt inny nie może tego doświadczyć za nas.

Wniosek: Pragnąc uwolnić się od cyklicznej egzystencji, zbuduj w sobie determinację do osiągnięcia wyzwolenia (nirwany).

Przyczyny cyklicznego istnienia

Przyczyną naszego niezadowalającego doświadczenia bycia w cyklicznej egzystencji są niepokojące postawy i negatywne emocje w naszym umyśle. Podaj przykłady następujących postaw i emocji w swoim życiu. Dla każdego rozważ:

• W jaki sposób nierealistyczne interpretowanie wydarzeń w twoim życiu sprawia ci teraz problemy?
• W jaki sposób powoduje przyszłe nieszczęścia, zmuszając cię do stworzenia przyczyny, negatywnej karmy?
• Jakie antidotum możesz zastosować, gdy pojawi się w twoim umyśle?
• Który z nich jest dla Ciebie najsilniejszy? Miej szczególnie silny dążenie być tego świadomym i przeciwdziałać temu.

1. Załącznik: wyolbrzymianie lub projekcja dobrych cech i dalej przywiązanie do obiektu.
2. Złość: wyolbrzymianie lub projekcja złych cech, a następnie chęć wyrządzenia krzywdy lub ucieczki od tego, co czyni nas nieszczęśliwymi.
3. Duma: zawyżone poczucie własnej wartości, które sprawia, że ​​czujemy się albo najlepsi, albo najgorsi ze wszystkich.
4. Ignorancja: brak jasności co do natury rzeczy i aktywne błędne wyobrażenia o naturze rzeczywistości io niej karmy i jego skutki.
5. Złudzony wątpić: wątpić zmierzające do błędnych wniosków.
6. Zniekształcone widoki: błędne koncepcje.
   • Pogląd na przemijający zbiór: koncepcja wrodzonego „ja” lub „moje” (chwytanie siebie jako nieodłącznie istniejącego)
   • Pogląd trzymający się skrajności: wieczność (chwytanie się wrodzonej egzystencji) lub nihilizm (wiara, że ​​w ogóle nic nie istnieje)
   • Zły widok: zaprzeczanie istnieniu przyczyny i skutku, odrodzenia, oświecenia i Trzy klejnoty
   • Holding błędne poglądy jako najwyższy: myśląc, że powyższe są najlepsze widoki
   • Utrzymywanie złej etyki i sposobów postępowania jako nadrzędne: myślenie, że nieetyczne działania są etyczne, a niewłaściwe praktyki są drogą do wyzwolenia

Wniosek: Widząc szkody, jakie te przeszkadzające postawy i negatywne emocje powodują w twoim życiu, rozwiń w sobie determinację, by być świadomym ich powstawania oraz nauczyć się i praktykować antidotum na nie.

Czynniki stymulujące powstawanie niepokojących postaw i negatywnych emocji

Opierając się na przykładach ze swojego życia, zrozum, w jaki sposób następujące czynniki stymulują powstawanie negatywnych emocji i nieporozumień:

1. Predyspozycje postaw przeszkadzających. Czy masz ziarno lub potencjał do generowania niepokojących postaw i negatywnych emocji, nawet jeśli teraz nie manifestują się one w twoim umyśle?
2. Kontakt z obiektem. Jakie przedmioty, osoby, sytuacje wywołują u Ciebie niepokojące postawy i negatywne emocje? Jak możesz być bardziej świadomy, kiedy spotykasz tych ludzi, sytuacje lub przedmioty?
3. Szkodliwe wpływy, takie jak niewłaściwi przyjaciele. W jakim stopniu presja rówieśników lub to, co myślą o tobie inni ludzie, wpływa na twoje zachowanie? Czy duży wpływ wywierają na ciebie przyjaciele lub krewni, którzy postępują nieetycznie lub odciągają cię od duchowej ścieżki?
4. Bodźce werbalne — media, książki, telewizja, Internet, radio, czasopisma itp. W jakim stopniu media kształtują to, w co wierzysz, i twój obraz siebie? Ile czasu poświęcasz na słuchanie, oglądanie lub czytanie mediów? Jak możesz mieć zdrowe i rozsądne relacje z mediami, aby nie kontrolowały Twojego życia i myśli?
5. Nawyk. Jakie masz nawyki lub wzorce emocjonalne?
6. Niewłaściwa uwaga. Czy zwracasz uwagę na negatywne aspekty sytuacji? Czy masz wiele uprzedzeń? Czy szybko wyciągasz pochopne wnioski lub osądzasz? Jakie kroki możesz podjąć, aby zaradzić tym tendencjom?

Wniosek: Rozumiejąc wady przeszkadzających postaw, zdecyduj się je porzucić. Zastanów się, jak możesz uniknąć czynników powodujących ich powstawanie i postanów odpowiednio zmienić swój styl życia.

Ścieżki, które ustają przeszkadzające postawy, negatywne emocje i karmę

Połączenia Trzy Wyższe Szkolenia— w etyce, medytacyjna stabilizacja i mądrość — są drogami do zaprzestania tego, co nas nie zadowala Warunki i osiągnąć stan trwałego pokoju i szczęścia. Dla każdego z wyższych treningów zastanów się:

1. Jakie korzyści płyną teraz iw przyszłości z praktykowania tego szkolenia?
2. Jak możesz wdrożyć to szkolenie w swoje codzienne życie? Miej konkretne pomysły i postanów, że to zrobisz.
3. W jaki sposób każde wyższe szkolenie opiera się na poprzednim? Dlaczego praktykuje się je w tej kolejności?

Wniosek: Dążyć do praktyki i aktualizacji Trzy Wyższe Szkolenia.

Chociaż praktykujemy ścieżki wspólnie z praktykującymi na poziomie początkowym i średnim, nie zatrzymujemy się na osiągnięciu ich celów, odpowiednio odrodzenia na wyższych poziomach i wyzwolenia. Zamiast tego, widząc, że wszystkie czujące istoty, które były dla nas dobre w wielu naszych życiach, znajdują się w tej samej sytuacji, pracujemy nad stworzeniem bodhiczitta— altruistyczna intencja osiągnięcia oświecenia w celu najskuteczniejszego pożytku dla wszystkich czujących istot. Taka jest motywacja praktykującego wyższego poziomu. Podstawa dla bodhiczitta jest równowaga, postawa wolna od uprzedzeń, niechęci, czepianie się przywiązaniai apatii wobec innych, i że troszczy się o nich w równym stopniu.

Ścieżka Praktyka Wyższego Poziomu

Spokój umysłu

1. Wizualizuj przyjaciela, osobę, z którą masz trudności i nieznajomego. Zadaj sobie pytanie: „Dlaczego się czuję przywiązanie dla mojego przyjaciela?" Słuchaj powodów, które podaje twój umysł. Następnie zapytaj: „Dlaczego mam niechęć do trudnej osoby?” i zrób to samo. Na koniec zastanów się: „Dlaczego jestem apatyczny wobec nieznajomego?”
2. Jakie słowo słyszysz we wszystkich tych powodach? Na jakiej podstawie twój umysł uważa kogoś za dobrego, złego lub neutralnego; przyjaciel, nieprzyjemna osoba czy nieznajomy? Czy realistyczne jest ocenianie innych na podstawie tego, jak odnoszą się do „JA”? Czy inni są naprawdę dobrzy, źli lub neutralni z własnej strony, czy też to twój umysł kategoryzuje ich jako takich? Jak postrzegaliby cię inni, gdybyś przestał ich dyskryminować na podstawie własnych samolubnych opinii, potrzeb i pragnień?
3. Relacje przyjaciela, trudnej osoby i nieznajomego nieustannie się zmieniają. Jedna osoba może być wszystkimi trzema w krótkim czasie. Jeśli ktoś uderzył cię wczoraj i chwali cię dzisiaj, a inna osoba chwaliła cię wczoraj i uderza cię dzisiaj, kto jest twoim przyjacielem? Która osoba jest trudna?

Wniosek: Uznając, że twoje postawy tworzą pozornie trwałe relacje przyjaciela, trudnej osoby i nieznajomego, odpuść przywiązanie, złośći niechęć do nich. Pozwólcie sobie odczuć szczerą troskę o wszystkie istoty.

Zanim będziemy mogli odczuwać prawdziwą miłość i współczucie dla innych, musimy postrzegać ich jako godnych miłości. Postrzeganie ich jako naszych rodziców lub życzliwych opiekunów i pamiętanie o ich życzliwości dla nas, zarówno wtedy, gdy są naszymi rodzicami lub opiekunami, jak i wtedy, gdy nimi nie są, pozwala nam mieć o nich pozytywne zdanie.

Wszystkie czujące istoty były naszymi rodzicami, ich dobrocią i odwdzięczaniem się za ich dobroć

1. Od czasu, który nie ma początku, odradzaliśmy się jedno po drugim, w wielu typach ciał we wszystkich domenach cyklicznej egzystencji. Jako istoty ludzkie, zwierzęta i głodne duchy mieliśmy matki, które nas urodziły. Ponieważ nasze poprzednie życia są nieskończone, wszystkie czujące istoty w takim czy innym czasie były naszymi matkami i ojcami. Widząc, że inni nie są tylko tym, kim wydają się być dzisiaj, spróbuj zrozumieć swój nie mający początku kontakt z nimi.
2. Kiedy byli naszymi rodzicami, każda czująca istota była dla nas dobra, kochając nas tak, jak rodzice kochają swoje dzieci. Jako przykład życzliwości rodziców, pamiętaj o życzliwości, jaką okazali ci rodzice twojego obecnego życia. Jeśli łatwiej ci pomyśleć o życzliwości innego krewnego, przyjaciela lub opiekuna, zrób to. Rozważając każdą życzliwość, pozwól sobie poczuć wdzięczność wobec tej osoby. Jeśli w procesie przypominania sobie wydarzeń z dzieciństwa pojawią się bolesne wspomnienia, pamiętaj, że twoi rodzice to zwykłe czujące istoty, które dawały z siebie wszystko, biorąc pod uwagę ich możliwości i sytuację, w jakiej się znalazły.
   • Nasza mama z radością znosiła niewygody bycia w ciąży i rodzenia nas.
   • Nasi rodzice opiekowali się nami, gdy byliśmy niemowlętami i małymi dziećmi i nie potrafiliśmy zadbać o siebie. Chronili nas przed niebezpieczeństwem i wstawali w środku nocy, aby nas nakarmić, nawet gdy byli zmęczeni.
   • Nauczyli nas mówić i dbać o podstawowe potrzeby. Nauczyliśmy się od nich wielu małych, ale niezbędnych umiejętności, takich jak wiązanie butów, gotowanie, sprzątanie po sobie i tak dalej.
   • Jako dzieci myśleliśmy głównie tylko o sobie, a nasi rodzice musieli uczyć nas manier, umiejętności społecznych i współżycia z innymi.
   • Dali nam wykształcenie.
   • Ciężko pracowali, aby zdobyć środki finansowe na mieszkanie, zabawki i inne przyjemności.
3. Ponieważ wszystkie czujące istoty były naszymi rodzicami, one również wielokrotnie okazywały nam podobną życzliwość.
4. Pamiętając o ich dobroci i wiedząc, że otrzymałeś od nich tak wiele życzliwości przez całe swoje bezpoczątkowe życie, niech pragnienie odwdzięczenia się za ich dobroć naturalnie pojawi się w twoim sercu. Pozwól swojemu umysłowi odpocząć w tych uczuciach.

Życzliwość innych

Aby rozwinąć świadomość swoich wzajemnych powiązań ze wszystkimi innymi i poczucie bycia odbiorcą wielu życzliwości z ich strony, rozważ:

1. Pomoc, którą otrzymaliśmy od przyjaciół. Obejmuje to wsparcie, zachętę, prezenty, praktyczną pomoc i tak dalej, które od nich otrzymaliśmy. Nie myśl o przyjaciołach w sposób, który zwiększa przywiązanie do nich. Zamiast tego uznaj ich pomoc za akt ludzkiej dobroci i poczuj wdzięczność.
2. Korzyści, które otrzymaliśmy od rodziców, krewnych i nauczycieli. Pomyśl o trosce, jaką otaczali nas, gdy byliśmy młodzi, chroniąc nas przed niebezpieczeństwem i dając nam wykształcenie. To, że potrafimy mówić, jest zasługą tych, którzy opiekowali się nami, gdy byliśmy młodzi, w tym naszych nauczycieli. Wszystkie talenty, zdolności i umiejętności, które mamy teraz, zawdzięczamy ludziom, którzy nas uczyli i szkolili. Nawet gdy nie chcieliśmy się uczyć i byliśmy niesforni, nadal starali się pomóc nam w nauce.
3. Pomoc, którą otrzymaliśmy od nieznajomych. Budynki, z których korzystamy, ubrania, które nosimy, jedzenie, które jemy i drogi, po których jeździmy, zostały stworzone przez ludzi, których nie znamy. Bez ich wysiłku — wkładu, jaki wnoszą w społeczeństwo niezależnie od wykonywanej pracy — nie bylibyśmy w stanie przetrwać.
4. Korzyść, którą otrzymaliśmy od ludzi, z którymi nie dogadujemy się i od ludzi, którzy nas skrzywdzili. Ci ludzie pokazują nam, nad czym musimy popracować i wskazują nasze słabości, abyśmy mogli się poprawić. Dają nam szansę na rozwinięcie cierpliwości, tolerancji i współczucia, cech, które są niezbędne do robienia postępów na ścieżce.

Wniosek: Uznaj, że otrzymałeś nieobliczalne korzyści i pomoc od innych przez całe życie. Pozwól sobie doświadczyć troski, życzliwości i miłości, które okazali ci inni. Niech pojawi się poczucie wdzięczności i pragnienie bycia dla nich życzliwym w zamian.

Wyrównywanie siebie i innych

Aby poczuć, że wszystkie czujące istoty – przyjaciele, nieznajomi, trudni ludzie, ja i inni – są jednakowo godni szacunku i pomocy oraz są równie wartościowi, rozważ następujące dziewięć punktów:

1. Wszystkie istoty chcą być szczęśliwe i unikać bólu tak intensywnie jak my. Spróbuj spojrzeć na każdą napotkaną osobę z tą myślą.
2. Dziesięciu pacjentów może cierpieć na różne choroby, ale wszyscy chcą być wyleczeni. Podobnie czujące istoty mają różne problemy, ale wszystkie jednakowo chcą się od nich uwolnić. Nie ma powodu, abyśmy byli stronniczy, myśląc, że niektóre istoty są ważniejsze od innych.
3. Dziesięciu żebraków może potrzebować różnych rzeczy, ale wszyscy chcą być szczęśliwi. Podobnie, każda czująca istota może chcieć różnych rzeczy, ale wszystkie chcą być szczęśliwe. Byłoby niesprawiedliwe, gdybyśmy mieli dyskryminującą postawę, pomagając jednym i ignorując innych.

Wniosek: Wszystkie istoty, łącznie z tobą, w równym stopniu chcą być szczęśliwe i unikać cierpienia. Pomyślcie, że musicie pracować nad wyeliminowaniem cierpienia wszystkich jednakowo i pomóc wszystkim jednakowo. Chociaż nie możesz tego zrobić na zewnątrz, możesz zachować tę postawę wewnętrznie.

4. Wszystkie istoty bardzo nam pomogły. Sam fakt, że byliśmy w stanie pozostać przy życiu od urodzenia, jest zasługą innych. Zastanów się nad pomocą, jaką otrzymałeś przez całe życie.
5. Nawet jeśli niektórzy ludzie nas skrzywdzili, korzyści, jakie od nich otrzymujemy, znacznie przewyższają to.
6. Chowanie urazy do tych, którzy nas skrzywdzili, przynosi efekt przeciwny do zamierzonego.

Wniosek: Niech w twoim sercu pojawi się pragnienie pomagania innym. Porzuć wszelkie pragnienie zemsty lub odwetu za przeszłe krzywdy.

7. Relacje przyjaciela, osoby nieprzyjemnej i nieznajomego nie są stałe; łatwo się zmieniają.
8. Połączenia Budda nie widzi wrodzonego przyjaciela, trudnej osoby ani nieznajomego, więc czy oni istnieją?
9. Ja i inni nie są nieodłączną różnicą między ludźmi. Jest czysto nominalna i zależna, jak po tej stronie doliny i po drugiej stronie.

Wniosek: Nie ma różnicy na konwencjonalnym lub ostatecznym poziomie między tobą a innymi. Czując to w swoim sercu, porzuć jakąkolwiek postawę stronniczości, która faworyzuje ciebie lub twoich bliskich i otwórz swoje serce na szacunek i miłowanie wszystkich istot. Chociaż nie możesz postępować tak samo ze wszystkimi – nadal musisz zgadzać się z pewnymi rolami społecznymi i brać pod uwagę zdolności innych – w swoim sercu możesz jednakowo im dobrze życzyć.

Mając równy stosunek do wszystkich istot i postrzegając je jako godne miłości i szczęścia, skupiamy się teraz na wykorzenieniu głównej przeszkody dla altruizmu, naszego egocentrycznego nastawienia. Ponadto rozwijamy umysł, który kocha innych i bazując na tym, miłość i współczucie.

Wady egocentryzmu

Nie jesteśmy egocentrycznymi postawami, które zaciemniają czystą naturę naszych umysłów. My i nasz egoizm nie jesteśmy jednym i tym samym, dlatego zaabsorbowanie sobą można wyeliminować z naszych umysłów. Zastanawiając się nad doświadczeniami w swoim życiu, możesz zobaczyć, jak twoja egocentryczna postawa wyrządziła ci krzywdę i w ten sposób chcesz ją przezwyciężyć. Nasz egocentryzm:

1. Sprawia, że ​​działamy w sposób, który szkodzi innym.
2. Powoduje, że zachowujemy się w sposób, którego później żałujemy i jest źródłem nienawiści do samego siebie.
3. Sprawia, że ​​jesteśmy zbyt wrażliwi i łatwo się obrażamy.
4. Jest podstawą wszelkiego strachu.
5. Rodzi niezadowolenie. Niemożliwe jest zaspokojenie bezdennej otchłani naszych pragnień.
6. Leży u podstaw wszelkich konfliktów między jednostkami, małymi grupami i narodami.
7. Motywuje nas do szkodliwych działań w zdezorientowanej próbie bycia szczęśliwym. W ten sposób tworzymy negatyw karmy, ściągając na siebie w przyszłości niepożądane sytuacje. Nasze obecne problemy są wynikiem naszych przeszłych samolubnych działań.
8. Utrudnia nasz duchowy postęp i uniemożliwia oświecenie.

Wniosek: patrz egocentryzm jako swojego prawdziwego wroga i postanowić odpuścić.

Zalety troszczenia się o innych

Myśląc o przykładach z życia własnego i innych osób, zastanów się nad korzyściami płynącymi z troszczenia się o innych, które odnoszą się zarówno do ciebie, jak i do innych osób:

1. Inne czujące istoty są szczęśliwe.
2. Nasze życie nabiera sensu.
3. Wychodzimy z naszych egocentrycznych sposobów, które czynią nas tak nieszczęśliwymi.
4. Możemy być szczęśliwi zawsze i wszędzie.
5. Nasze relacje układają się lepiej i wzrasta harmonia w społeczeństwie.
6. Tworzymy wielki pozytywny potencjał, tworząc w ten sposób przyczynę dobrych odrodzeń i ułatwiając nam zdobywanie urzeczywistnień na ścieżce.
7. Jest korzeniem wszelkiego szczęścia własnego i innych, teraz iw przyszłości.

Wniosek: Postanów troszczyć się o innych ze szczerym uczuciem. Rozpoznaj różnicę między szczerą troską o innych a troską o nich z poczucia winy, obowiązku, strachu lub współzależności.

Miłość

Miłość to życzenie czującym istotom, w tym tobie, szczęścia i jego przyczyn.

1. Zastanów się: Czym jest szczęście? Pomyśl o krótkoterminowych korzyściach doczesnego szczęścia (szczęścia doświadczanego w cyklicznej egzystencji), takich jak bogactwo, przyjaciele, reputacja, zdrowie, dobre odrodzenie i tak dalej. Pomyśl o długoterminowych korzyściach płynących ze szczęścia wynikającego z praktykowania Dharmy: szczęście umysłowe i spokój umysłu, wyzwolenie i oświecenie.
2. Zacznij od życzenia sobie tych dwóch rodzajów szczęścia, nie w samolubny sposób, ale dlatego, że szanujesz siebie i troszczysz się o siebie jako jedną z wielu czujących istot. Wyobraź sobie, że jesteś szczęśliwy w ten sposób.
3. Oby twoi przyjaciele i bliscy mieli te dwa rodzaje szczęścia. Pomyśl, poczuj i wyobraź sobie: „Niech moi przyjaciele i wszyscy, którzy byli dla mnie dobrzy, będą mieli szczęście i jego przyczyny. Niech będą wolni od cierpienia, zamętu i strachu. Niech mają spokojne, spokojne i spełnione serca. Niech zostaną wyzwoleni ze wszystkich nieszczęść cyklicznej egzystencji. Niech osiągną błogość oświeceniowy." W przypadku tej i każdej z kolejnych grup ludzi pomyśl o konkretnych osobach i wygeneruj w stosunku do nich te myśli i uczucia. Następnie uogólnij na całą grupę.
4. Wzbudź w sobie to samo pełne miłości uczucie wobec obcych.
5. Rozprzestrzeniaj swoją miłość na tych, którzy cię skrzywdzili lub z którymi nie potrafisz się dogadać. Uznaj, że robią to, co uważasz za niewłaściwe, ponieważ doświadczają bólu lub zamieszania. Jak wspaniale byłoby, gdyby byli od nich wolni.
6. Stwórz miłość do wszystkich czujących istot. Pomyśl o tych istotach we wszystkich królestwach istnienia – istotach piekielnych, głodnych duchach, zwierzętach, istotach ludzkich, półbogach i bogach. Wzbudzajcie miłość także w stosunku do arhatów i bodhisattwów.

Wniosek: Pozwól swojemu umysłowi spocząć w skupieniu na tym uczuciu miłości do wszystkich istot.

Współczucie

Współczucie to życzenie czującym istotom, w tym tobie, uwolnienia się od cierpienia i jego przyczyn.

1. Przypomnij sobie czas, kiedy twój umysł był pełen strachu i agresji. Wyobraź sobie, że staje się całą twoją rzeczywistością, tak że manifestuje się jako twoja ciało i środowisko — królestwa piekieł. Pomyśl, że inni właśnie tego doświadczają i rozwiń dla nich współczucie, życząc im uwolnienia się od tego cierpienia.
2. Przypomnij sobie czas, kiedy pragnienie a niezadowolenie opanowało twój umysł tak, że biegałeś wszędzie w poszukiwaniu szczęścia, ale nie mogąc cieszyć się tym, co masz, chciałeś więcej. Wyobraź sobie, że staje się to tak intensywne, że staje się twoje ciało i środowisko — głodna kraina duchów. Pomyśl, że inni właśnie tego doświadczają i rozwiń dla nich współczucie, życząc im uwolnienia się od tego cierpienia.
3. Przypomnij sobie czas, kiedy twój umysł był zamglony głęboką ignorancją i zamętem, tak że nie mogłeś jasno myśleć ani używać swojej mądrości. Wyobraź sobie, że staje się to tak intensywne, że staje się twoje ciało i środowisko — świat zwierząt. Pomyśl, że inni właśnie tego doświadczają i rozwiń dla nich współczucie, życząc im uwolnienia się od tego cierpienia.
4. Zastanów się nad ośmioma cierpieniami istot ludzkich, które rozważałeś wcześniej. Pomyśl, że inni tego właśnie doświadczają i rozwiń dla nich współczucie, życząc im uwolnienia się od tego cierpienia.
5. Przypomnij sobie czas, kiedy twój umysł był tak przesycony przyjemnością, że całkowicie pochłonąłeś się sobą. Rozkojarzony przyjemnością nie mogłeś skupić się na niczym sensownym i nie mogłeś otworzyć serca na innych. Wyobraź sobie, że staje się to tak intensywne, że staje się twoje ciało i środowisko — królestwa niebieskie. Pomyśl, że inni właśnie tego doświadczają i rozwiń dla nich współczucie, życząc im uwolnienia się od tego cierpienia.

Wniosek: Skoncentruj swój umysł na odczuwaniu współczucia dla wszystkich istot.

Wymiana siebie i innych

Wymiana siebie i innych nie oznacza „ja staję się tobą, a ty mną”. Oznacza to zmianę tego, kto jest ważny i ceniony, z siebie na innych. Aby to zrobić, zastanów się:

1. Cierpienie jest cierpieniem. Bez względu na to, czyje to jest — moje czy innych — należy je usunąć.
2. Chociaż myślimy o naszym ciało jako „mój”, w rzeczywistości nim nie jest. Nasze geny pochodzą z nasienia i komórki jajowej naszych rodziców, a pożywienie, które sprawiło, że zapłodniona komórka jajowa wyrosła na dorosłego osobnika, pochodziło od innych istot. Tylko dzięki sile znajomości możemy to pojąć ciało jako „moje”, a zatem jako ważne i godne pocieszenia i szczęścia. Podobnie, dzięki zażyłości, możemy zacząć uważać szczęście innych za równie ważne i wartościowe, jak teraz uważamy własne.

Wniosek: Wymień siebie i innych, życząc innym szczęścia w taki sam sposób, w jaki teraz pragniesz szczęścia dla siebie.

Branie i dawanie

W naszym obecnym egocentrycznym pomieszaniu, kiedy tylko możemy, bierzemy dla siebie wszelkie dobro i szczęście, a wszelkie trudności i niewygody sprawiamy innym. Widząc wady zajmowania się sobą i zalety troszczenia się o innych oraz wymieniania życzenia szczęścia z siebie na innych, kultywuj teraz silne współczucie, pragnąc zająć się ich problemami i dać im swoje szczęście.

1. Wyobraź sobie przed sobą osobę lub grupę osób, które w jakiś sposób doświadczają trudności. Pomyśl: „Jak wspaniale byłoby, gdybym mógł doświadczać tych problemów zamiast nich”. Wyobraź sobie, że przejmujesz ich problemy i zamieszanie, wdychając je w postaci czarnego dymu.
2. Dym zamienia się w piorun lub bombę, która całkowicie zaciera czarną bryłę egoizmu i ignorancji w twoim sercu.
3. Poczuj otwartą przestrzeń, brak błędnego wyobrażenia o sobie i innych. Odpocznij w tej przestronności.
4. W tej przestrzeni wyobraź sobie białe światło – naturę twojej miłości – które promieniuje na wszystkie istoty. Wyobraź sobie, że mnożysz i przekształcasz swoje ciało, majątek i pozytywny potencjał we wszystko, czego potrzebują inni. Z radością daj je tym ludziom.
5. Wyobraź sobie, że są zadowoleni i szczęśliwi. Pomyślcie, że mają wszelkie warunki sprzyjające osiągnięciu oświecenia. Ciesz się, że udało Ci się to osiągnąć.

Na początek zrób to medytacja powoli i wykorzystuj konkretne osoby lub grupy. W miarę jak będziesz się z tym lepiej zapoznawać, powiększ grupę, z którą będziesz brać i dawać medytacja, aż stanie się wszystkimi czującymi istotami z sześciu światów.

Wniosek: Poczuj, że jesteś wystarczająco silny, aby wziąć na siebie nieszczęście innych i dać im swoje szczęście. Ciesz się, że możesz to sobie wyobrazić i módl się, aby rzeczywiście móc to zrobić.

Wielkie postanowienie i altruistyczna intencja (bodhicitta)

1. Aby wygenerować wielkie postanowienie, podejmij silną determinację, aby wziąć na siebie odpowiedzialność za wyzwolenie wszystkich czujących istot z cyklicznej egzystencji i doprowadzenie ich do Stanu Buddy. Oznacza to, że zobowiążcie się do urzeczywistnienia celów waszej miłości i współczucia.
2. Aby wzbudzić altruistyczną intencję, pomyśl o tym, że będziesz najlepiej przygotowany do pracy dla dobra innych, kiedy w pełni rozwiniesz własne współczucie, mądrość i umiejętności. Następnie staraj się osiągnąć pełne oświecenie – stan, w którym wszystkie splamienia są całkowicie wykorzenione, a wszystkie dobre cechy w pełni rozwinięte – aby móc jak najlepiej przynosić pożytek innym.

Wniosek: Poczuj radość, że wygenerowałeś bodhiczitta (intencja altruistyczna).

Gdy już wygenerowaliśmy bodhiczitta, musimy zaangażować się w szóstkę dalekosiężne postawy (sześć paramit lub sześć doskonałości), aby zakończyć gromadzenie pozytywnego potencjału i gromadzenie mądrości, które są potrzebne do osiągnięcia oświecenia. Te sześć praktyk – szczodrość, etyczna dyscyplina, cierpliwość, radosny wysiłek, koncentracja i mądrość – stają się dalekosiężne postawy kiedy są motywowani i podtrzymywani przez altruistyczną intencję. Oczyszczają się i urzeczywistniają, gdy trzyma ich mądrość uświadamiająca sobie pustkę kręgu trzech: sprawcy, działania i przedmiotu. Dlatego ćwicz każdy dalekosiężne nastawienie z motywacją bodhiczitta, zapieczętuj to zrozumieniem pustki i poświęć pozytywny potencjał oświeceniu nas samych i wszystkich innych.

Każdy dalekosiężne nastawienie należy ćwiczyć razem z innymi. Na przykład etyka hojności polega na tym, aby nie krzywdzić innych podczas dawania. Cierpliwość hojności polega na tym, aby nie złościć się, jeśli ci, którym dajemy, są niewdzięczni lub niegrzeczni. Radosny wysiłek hojności polega na czerpaniu radości z dawania. Koncentracja hojności polega na utrzymaniu altruistycznej intencji podczas dawania i dawania bez rozpraszania uwagi. Mądrość hojności polega na zastanowieniu się nad pustką kręgu trzech. Integracja praktyki każdego z nich dalekosiężne nastawienie na inne można zrozumieć z tego przykładu.

dalekosiężna postawa hojności

Hojność jest pragnieniem dawania naszego ciało, własności i pozytywnego potencjału innym bez chęci otrzymywania czegokolwiek — w tym uznania — w zamian. Trzy rodzaje hojności to:

1. Dawanie dóbr materialnych potrzebującym, w tym osobom, które znasz i nie znasz oraz ludziom, których lubisz i których nie lubisz.
2. Zapewnienie ochrony zagrożonym: podróżnikom, owadom tonącym w wodzie, walczącym dzieciom itp.
3. Udzielanie mądrych rad i nauk Dharmy tym, którzy ich potrzebują. Obejmuje to pomaganie w uspokajaniu rozgniewanych przyjaciół, odmawianie na głos modlitw i mantr, aby zwierzęta w pobliżu mogły je słyszeć, prowadzenie medytacji i nauczanie Dharmy.

Dla każdego z nich:

• Pomyśl, co możesz dać
• Pomyśl o tym, komu możesz dawać i jak możesz dawać
• Pielęgnuj altruistyczną intencję, a następnie wyobraź sobie dawanie

Medytowanie w ten sposób przygotowuje cię do rzeczywistego dawania w swoim codziennym życiu.

Wniosek: miej poczucie tego, co, jak i komu możesz dawać, i czerp radość z możliwości dawania.

Daleko idąca postawa etycznego postępowania

Postępowanie etyczne to chęć zaprzestania krzywdzenia wszystkich innych. Rozważ każdy z następujących rodzajów etycznego postępowania:

• Twoja motywacja do tego
• Czynności związane z jej wykonaniem

1. Porzucenie destrukcyjnych działań, na przykład powstrzymanie się od dziesięciu destrukcyjnych działań.
2. Angażowanie się w konstruktywne działania, na przykład radosne wykorzystywanie okazji do konstruktywnego działania.
3. Przynoszenie korzyści innym poprzez:
   • Pomoc cierpiącym lub chorym
   • Udzielanie rad i porad tym, którzy są zaciemnieni lub nie znają sposobów, aby sobie pomóc
   • Udzielanie pomocy tym, którzy jej potrzebują w realizacji swoich celów
   • Ochrona tych, którzy się boją, są w niebezpieczeństwie, mają zostać zabici lub ranni
   • Pocieszenie tych, którzy są w żałobie, których krewny zmarł lub którzy stracili swoją pozycję społeczną
   • Pomoc ubogim i potrzebującym
   • Zaopatrywanie tych, którzy potrzebują miejsca na pobyt, takich jak biedni, praktykujący Dharmę i podróżnicy
   • Pomoc w pojednaniu tych, którzy się kłócą i dążą do harmonii
   • Wspieranie tych, którzy chcą praktykować Dharmę i działać konstruktywnie
   • Powstrzymywanie tych, którzy zachowują się negatywnie lub zamierzają to zrobić
   • Używanie mocy jasnowidzenia, jeśli ktoś je posiada, do udowodnienia słuszności Dharmy, jeśli wszystkie inne metody zawiodą, lub do powstrzymania negatywnych działań innych.

Wniosek: Odczuwaj radość z praktykowania etycznego postępowania z altruizmem i świadomością pustki.

Daleko idąca postawa cierpliwości

Złość (lub wrogość) może pojawić się w stosunku do ludzi, przedmiotów lub naszego własnego cierpienia (na przykład, gdy jesteśmy chorzy). Powstaje w wyniku wyolbrzymiania negatywnych cech osoby, przedmiotu lub sytuacji lub przez nakładanie negatywnych cech, których nie ma. Złość następnie chce zaszkodzić źródłu nieszczęścia. Złość (wrogość) to ogólny termin, który obejmuje bycie poirytowanym, zirytowanym, krytycznym, osądzającym, przekonanym o własnej nieomylności, wojowniczym i wrogim.

Wady gniewu

Zastanawiając się nad własnymi doświadczeniami, zbadaj, czy złość jest destrukcyjny lub użyteczny.

1. Czy jesteś szczęśliwy, kiedy jesteś zły?
2. Czy dostrzegasz pewien wzorzec w typie sytuacji, w których się złościsz, lub ludzi, na których się złościsz? Jaki wpływ ma ten wzór na twoje życie?
3. Jak się czujesz, kiedy jesteś zły? pod złość, czy boli? Strach? Smutek? Złość często sprawia, że ​​czujemy się potężni, kiedy wewnątrz czujemy się bezsilni. Nawiązanie kontaktu z uczuciem pod naszym złość może pomóc nam to lepiej zrozumieć.
4. Czy skutecznie komunikujesz się z innymi, gdy jesteś zły? Agresywnie się na nich nabijasz? Wycofujesz się i nie mówisz?
5. Jaki jest wpływ twoich działań na innych? Czy Twój złość przynieść szczęście, którego pragniesz?
6. Później, kiedy będziesz spokojny, co myślisz o tym, co powiedziałeś i zrobiłeś, kiedy byłeś zły? Czy istnieje wstyd, poczucie winy lub utrata poczucia własnej wartości?
7. Jak wyglądasz w oczach innych, kiedy jesteś zły? Czy złość promować wzajemny szacunek, harmonię i przyjaźń?

Wniosek: Widząc to złość i niechęć niszczą szczęście twoje i innych, postanów obserwować, kiedy się w tobie pojawia, i stosować odtrutki Dharmy, aby je ujarzmić.

Antidotum na złość

Cierpliwość to zdolność do zachowania spokoju w obliczu krzywdy lub cierpienia. Bycie cierpliwym nie oznacza bierności. Raczej daje nam jasność umysłu niezbędną do działania lub niedziałania. Każdy z poniższych punktów to inna metoda redukcji złość. Weź przykład ze swojego życia, kiedy byłeś zły i przećwicz patrzenie na sytuację z tej nowej perspektywy.

1. Niezależnie od tego, czy to, co mówi druga osoba, jest prawdą, czy nie, nie ma powodu do złości, gdy jesteś krytykowany. Jeśli to, co mówi druga osoba, jest prawdą, to tak, jakbyś usłyszał, że masz nos. Zarówno druga osoba, jak i ty wiecie, że to prawda, więc nie ma powodu, by się z tego powodu złościć. Powinieneś po prostu przyznać się do błędu. Z drugiej strony, jeśli ktoś obwinia cię za coś, czego nie zrobiłeś, to tak, jakby powiedział, że masz rogi na głowie. Nie ma powodu, by złościć się na coś, co jest nieprawdą.
2. Zadaj sobie pytanie: „Czy mogę coś z tym zrobić?” Jeśli możesz, złość jest nie na miejscu, ponieważ możesz poprawić sytuację. jeśli nie możesz, złość jest bezużyteczny, ponieważ nic nie można zrobić.
3. Sprawdź, w jaki sposób zaangażowałeś się w tę sytuację. Ma to dwie części:
   • Jakie działania podjąłeś ostatnio, aby wywołać niezgodę? Zbadanie tego pomoże ci zrozumieć, dlaczego druga osoba jest zdenerwowana.
   • Rozpoznaj, że nieprzyjemne sytuacje wynikają z tego, że skrzywdziłeś innych wcześniej w tym życiu lub w poprzednich żywotach. Uznając to za główną przyczynę, możesz uczyć się na błędach z przeszłości i postanawiać działać inaczej w przyszłości.
4. Pamiętaj o życzliwości niemiłej osoby (wroga). Najpierw zwraca uwagę na twoje błędy, abyś mógł je poprawić i poprawić. Po drugie, wróg daje ci możliwość ćwiczenia cierpliwości, niezbędnej cechy w twoim rozwoju duchowym. W ten sposób wróg jest dla ciebie milszy niż twoi przyjaciele, a nawet oni Budda.
5. Zadaj ból swojej samolubnej postawie, uznając, że jest ona źródłem wszystkich twoich problemów.
6. Zadaj sobie pytanie: „Czy takie zachowanie leży w naturze danej osoby?” Jeśli tak, nie ma powodu do złości, ponieważ byłoby to jak zirytowanie się ogniem do palenia. Jeśli nie leży to w naturze człowieka, złość jest również nierealne, ponieważ byłoby to jak złość na niebo za to, że ma na nim chmury.
7. Przeanalizuj wady złość i chować urazę. Gdy to zrobisz, będziesz chciał z nich zrezygnować, ponieważ chcesz być szczęśliwy, a one powodują tylko cierpienie.
8. Rozpoznaj, że to nieszczęście i zakłopotanie drugiej osoby sprawia, że ​​ta osoba cię krzywdzi. Ponieważ wiesz, jak to jest być nieszczęśliwym, możesz wczuć się i współczuć drugiej osobie.

dalekosiężna postawa radosnego wysiłku

Radosny wysiłek to rozkoszowanie się tym, co cnotliwe i wartościowe. Aby ją pielęgnować, musimy przeciwdziałać trzem rodzajom lenistwa:

1. Prokrastynacja i sen. Czy odkładasz studiowanie i praktykowanie Dharmy? Czy śpisz więcej niż ty ciało wymagania? Lubisz leżeć i nic nie robić? W takim razie, medytacja śmierci pomoże ci nie marnować czasu na lenistwo.
2. Załącznik do ziemskich spraw i przyjemności. Czy jesteś zajęty robieniem rzeczy lub martwieniem się o rzeczy, które nie są bardzo ważne z punktu widzenia Dharmy? Czy jesteś przywiązany do światowych sukcesów, światowych przyjemności i działań, które na dłuższą metę nie mają większego znaczenia? Jeśli tak, zastanów się nad wadami cyklicznej egzystencji. Pomoże ci to dostrzec daremność przywiązania do cyklicznej egzystencji, ożywi twoje pragnienie uwolnienia się od niej i umożliwi mądre ustalenie priorytetów.
3. Zniechęcenie i poniżanie siebie. Czy masz skłonność do samokrytyki i osądzania? Czy masz trudności z poczuciem własnej wartości? Pamiętaj o swoim Budda przyrodę i zastanowić się nad swoim cennym ludzkim życiem. To podniesie twój umysł, abyś mógł rozpoznać swój potencjał.

Wniosek: Rozwijaj poczucie odwagi i radości, abyś mógł angażować się w trzy rodzaje radosnego wysiłku:

1. Znoszenie dyskomfortu w pracy dla dobra innych (radosny wysiłek przypominający zbroję)
2. Wykonywanie wszelkich konstruktywnych działań motywowanych altruistyczną intencją
3. Praca na rzecz innych

Daleko idąca postawa koncentracji

Koncentracja to zdolność skupienia się w jednym punkcie na konstruktywnym obiekcie. W odróżnieniu od innych postaw daleko idących, analitycznych medytacja nie odbywa się na dalekosiężne nastawienie koncentracji. Zamiast tego, poniższe punkty są ćwiczone, aby rozwinąć stabilizację lub jednopunktowość medytacja. Możesz zastosować punkty podczas stabilizacji medytacja, na przykład na oddechu lub wizualizowanym obrazie Budda.

Badając swój umysł, zauważ, kiedy pojawia się pięć czynników powstrzymujących koncentrację:

1. Lenistwo: uczucie tego medytacja jest trudne i niechętne do podjęcia wysiłku
2. Zapominanie instrukcji, jak rozwijać spokojne trwanie lub zapominanie o przedmiocie medytacja (twoja koncentracja na obiekcie medytacja nie jest stabilny)
3. Rozluźnienie (ciężar lub niejasność) lub podniecenie (odwrócenie uwagi od obiektu przywiązanie)
4. Niestosowanie antidotum na powyższe środki odstraszające
5. Stosowanie odtrutek, gdy nie są potrzebne

Kiedy pojawią się środki odstraszające, zastosuj jedno z ośmiu antidotów.

Aby przeciwdziałać lenistwu:

1. Pewność siebie: znajomość korzyści i rezultatów spokojnego trwania
2. Aspiracja: pragnący praktykować spokój
3. Entuzjastyczna wytrwałość: radość i chęć do praktyki
4. Elastyczność: mając użyteczność ciało i umysł podczas medytacji

Aby przeciwdziałać zapominaniu o przedmiocie medytacja:

5. Uważność: pamiętanie i pozostawanie na obiekcie medytacja

Aby przeciwdziałać rozproszeniu uwagi, rozluźnieniu lub podekscytowaniu, zauważając ich obecność:

6. Introspektywna czujność

Aby przeciwdziałać niestosowaniu odtrutek na środki odstraszające:

7. Zastosowanie odpowiednich antidotów

Aby przeciwdziałać stosowaniu odtrutek, gdy nie jest to konieczne:

8. Spokój: powstrzymywanie się od stosowania antidotów, gdy nie jest to konieczne

dalekosiężna postawa mądrości

Mądrość to umiejętność analizowania tego, co cnotliwe, a co niecnotliwe, a także umiejętność dostrzegania pustki, braku wrodzonej egzystencji wszystkich osób i zjawiska. Zrozumienie współzależnego powstawania pomaga w zrozumieniu pustki wrodzonej lub niezależnej egzystencji.

Zależne powstawanie

Wszystkie kategorie zjawiska (w tym ludzie) zależą od innych czynników dla swojego istnienia. Są zależne na trzy sposoby:

1. Wszystkie funkcjonujące rzeczy w naszym świecie powstają w zależności od przyczyn. Wybierz dowolny przedmiot i zastanów się nad różnymi przyczynami i Warunki które były niezbędne do jego powstania. Na przykład dom istnieje dzięki tak wielu rzeczom niebędącym domem, które istniały przed nim — materiałom budowlanym, projektantom i robotnikom budowlanym itp.
2. Zjawiska istnieją w zależności od ich części. Przeanalizuj rzecz w myślach, aby odkryć wszystkie części, które ją tworzą. Każda z tych części jest ponownie wykonana z części. Na przykład twój ciało składa się z wielu nie-ciało rzeczy — kończyny, narządy itp. Każdy z nich z kolei składa się z cząsteczek, atomów i cząstek subatomowych.
3. Zjawiska istnieją w zależności od ich poczęcia i nadania im nazwy. Na przykład Tenzin Gyatso jest Dalajlama ponieważ ludzie wymyślili to stanowisko i nadali mu ten tytuł.

Wniosek: ponieważ nic nie istnieje samo z siebie, zobacz, że rzeczy są bardziej płynne i zależne, niż wcześniej myślałeś.

Pustka

Czteropunktowa analiza medytacji nad pustką osoby, samego siebie:

1. Zidentyfikuj obiekt, który ma zostać obalony: niezależna, solidna, z natury istniejąca osoba. Przypomnij sobie sytuację, w której odczuwałeś silne emocje. Jak pojawia się wtedy „ja”?
2. Ustanów przenikanie: gdyby taka niezależna jaźń istniała, musiałaby być albo jednym i tym samym z skupiskami mentalnymi i fizycznymi, albo całkowicie od nich oddzielona. Nie ma innej alternatywy.
3. Zbadaj wszystkie części swojego ciało i wszystkie aspekty twojego umysłu. Czy jesteś jednym z nich? Ustal, że „ja” nie jest jedno i to samo co „ja”. ciało albo umysł, albo kombinacja tych dwóch.
4. Spróbuj znaleźć ja, które jest niezależne od ciebie ciało i umysł. Czy twój ciało i umysł jest w jednym miejscu, a „ja” w innym? Ustal, że jaźń nie jest oddzielona od ciało i umysł.

Wniosek: Jaźń nie istnieje w sposób, w jaki wcześniej ją odczuwałeś. Poczuj brak takiej niezależnej i solidnej ja, której trzeba bronić.

To zdjęcie medytacja pojawia się na początku tradycyjnego Lamrim, która zakłada, że ​​dana osoba jest już zaznajomiona z buddyzmem. Nie dotyczy to jednak mieszkańców Zachodu. Tylko wtedy, gdy będziemy mieli pojęcie o ogólnym poglądzie buddyjskim i celach — zdobytych podczas poprzednich medytacji — będziemy chcieli zaangażować się w ścieżkę. W tym celu niezbędne jest nawiązanie zdrowej relacji z duchowym mentorem.

Jak polegać na duchowym mentorze

1. Aby czynić postępy na ścieżce, ważne jest, aby polegać na wykwalifikowanych i kierować się nimi duchowi mentorzy. Zastanów się, dlaczego ważne jest, aby wybierać nauczycieli, którzy mają następujące cechy:
   • Stabilna praktyka lub realizacja wyższych treningów etycznego postępowania, stabilizacji medytacyjnej i mądrości
   • Ogromna i głęboka znajomość pism świętych
   • Radość i zapał do nauczania
   • Umiejętność jasnego wyrażania nauk
   • Pełna miłości troska i współczucie dla uczniów
   • Cierpliwość i chęć znoszenia trudności prowadzenia innych na ścieżce
2. Rozważ zalety polegania na wykwalifikowanym nauczycielu:
   • Nauczysz się właściwych nauk i będziesz wiedział, jak właściwie je praktykować
   • Osiągniesz urzeczywistnienia i zbliżysz się do oświecenia
   • Unikniesz niefortunnych ponownych narodzin
   • W przyszłych żywotach nie zabraknie wam duchowych nauczycieli
3. Rozważ wady niewłaściwego polegania na nauczycielu:
   • Żadna z powyższych korzyści nie zostanie naliczona
   • Będziecie nadal błądzić w cyklicznej egzystencji, zwłaszcza w niefortunnych odrodzeniach
   • Nawet jeśli możesz próbować ćwiczyć, twoja praktyka nie zakończy się sukcesem
   • Twoje dobre cechy osłabną
4. Ćwicz poleganie na nauczycielach poprzez swoje myśli:
   • Rozwijaj w nich wiarę, pamiętając o ich zaletach i roli, jaką odgrywają w twoim rozwoju duchowym. Uczą cię dokładnie, co Budda nauczyłby cię, gdyby tu był. Działają, aby przynosić ci korzyści w taki sam sposób jak Budda czy. Jeśli twój umysł wyszukuje błędy w twoich nauczycielach, sprawdź, czy błędy pochodzą od nauczyciela, czy raczej są projekcjami twojego własnego umysłu.
   • Rozwijaj wdzięczność i szacunek, myśląc o ich życzliwości. Nie miałeś szczęścia otrzymywać nauk bezpośrednio od Budda lub wielkich mistrzów przeszłości. Dzięki uprzejmości Państwa duchowi mentorzy, jesteś w stanie słuchać nauk, być zainspirowanym ich żywym przykładem Dharmy, weź zasadyi otrzymać wskazówki w swojej praktyce.
5. Ćwicz poleganie na swoich nauczycielach poprzez swoje działania. Robisz to przez:
   • Dokonywanie ofiary do nich
   • Okazywanie szacunku i oferuje swoje usługi, aby pomóc im w różnych projektach, które wykonują
   • Praktykowanie nauk zgodnie z ich zaleceniami

Wniosek: Postanów, że sprawdzisz cechy danej osoby, zanim weźmiesz ją na swojego nauczyciela. Postarajcie się wkładać wysiłek w kultywowanie dobrych relacji ze swoimi nauczycielami, abyście mogli łatwo i stabilnie czynić postępy na ścieżce do oświecenia.