Mandziuśri i trzy pojazdy

• Umieszczenie sadhany Mandziuśriego w kontekście trzech pojazdów
• Historyczny rozwój trzech pojazdów
• Motywacja, zasadyi widok w trzech pojazdach
• Jak przygotować umysł na medytacja na pustce
• Pytania i odpowiedzi dotyczące sadhany
• Czy możesz porozmawiać o DHIH w tylnej części gardła?
• Jak mogę przygotować umysł na medytacja na pustkę?
• W jakiej kolejności intonuję mantry?
• Jeśli ktoś nie wygenerował w rzeczywistości cztery moce przeciwnika, czy ta praktyka rzeczywiście oczyszcza negatywności?

Mandziuśri sadhana i komentarz 02 (pobieranie)

Pomyślałem, że postawię praktykę Mandziuśriego¹ w kontekście całej ścieżki Dharmy i porozmawiaj o tym, gdzie to pasuje.

Mandziuśri (fot. Himalajskie zasoby sztuki)

Zacznijmy od tybetańskiej prezentacji trzech pojazdów. Istnieją trzy pojazdy praktyki buddyjskiej: pojazdy słuchaczy, samotnych realizatorów i bodhisattwów. Celem dwóch pierwszych jest indywidualne wyzwolenie z cyklicznej egzystencji. Celem bodhisattwa ścieżka jest pełnym oświeceniem, aby poprowadzić również wszystkie czujące istoty do pełnego przebudzenia.

Jego Świątobliwość Dalajlama mówi również o słuchaczach i samotnych pojazdach urzeczywistniających razem jako tradycji palijskiej, a bodhisattwa pojazd jako Tradycja sanskrycka. Dotyczy to języków, w których spisano te tradycje. Usłyszysz również, jak ludzie odnoszą się do bodhisattwa pojazd jako mahajana. Wadżrajana – czyli diamentowy pojazd – jest podsekcją bodhisattwa pojazd.

W tradycji tybetańskiej człowiek może być wyznawcą tradycji palijskiej lub tradycji sankryckiej na dwa sposoby. Jeden sposób dotyczy motywacji i praktyki, a drugi dotyczy systemu założeń. Tybetańczycy je klasyfikują na dwa różne sposoby.

Jeśli spojrzymy na czyjąś motywację do praktyki: motywacją praktykującego jednego z dwóch nośników tradycji palijskiej będzie dążenie do własnego wyzwolenia z samsary. Dla wyznawców tradycji sanskryckiej – bodhisattwa pojazd – motywacją byłoby osiągnięcie stanu Buddy dla pożytku wszystkich istot. Tak więc praktykujący tradycję palijską dążył do osiągnięcia stanu arhata, własnego wyzwolenia; ten Tradycja sanskrycka lekarz przeszedłby przez bodhisattwa etapy do osiągnięcia pełnego oświecenia z korzyścią dla wszystkich istot.

Wielu ludzi nazywa siebie praktykującymi mahajany, ale jeśli spojrzą we własne umysły, zobaczą, że są w rzeczywistości praktykującymi tradycję palijską. Niektórzy z nich nie są nawet tacy, co oznacza, że ​​nie szukają nawet własnego wyzwolenia. Zamiast tego są zasadniczo motywowani ośmioma światowymi troskami, w którym to przypadku w ogóle nie ma praktyki Dharmy, mimo że jest wiele słów, rozmów, rytuałów i bla, bla, bla.

Chodzi mi o to, że nazywanie siebie praktykującym mahajanę nie czyni z kogoś praktykującego mahajanę. Musisz sprawdzić swój stan umysłu. Na przykład, czy ktoś z nas ma pełny? zrzeczenie się samsary? Uważamy, że samsara to miłe miejsce, prawda? Chcemy czerpać jak najwięcej przyjemności z samsary. Nie mamy nawet buddyjskiej motywacji. Tak więc wyruszam na jakąś wielką podróż w stylu: „Cóż, arhaty są samolubne”. O przepraszam. Kiedy nie mamy nawet ich szlachetnego urzeczywistnienia pustki lub motywacji do uwolnienia się od samsary, nie ma potrzeby odbywania tego rodzaju podróży.

Ponadto ktoś, kto nazywa siebie praktykującym tradycję palijską, może rzeczywiście mieć Tradycja sanskrycka motywacja. Jeśli się nad tym zastanowić, Buddowie i bodhisattwowie z pewnością manifestują się w wielu krajach iw wielu różnych formach. Jestem pewien, że manifestują się one w krajach, w których naucza się tradycji palijskiej. I jestem pewien, że czasami Buddowie i bodhisattwowie pojawiają się jako Żydzi, Chrześcijanie, Muzułmanie i wszyscy inni. Więc znowu, nie możesz powiedzieć, jaka jest czyjakolwiek motywacja oparta na tym, jak sami siebie nazywają. Ze względów społecznych ktoś może nie ćwiczyć pod nazwą Tradycja sanskrycka, ale mogą mieć bodhisattwa motywacja.

System zasad Tybetu

Inny sposób, w jaki Tybetańczycy nakreślają tradycje palijskie, a Tradycja sanskrycka pojazd jest zgodny z filozoficznym systemem założeń.

W starożytnych Indiach, kiedy buddyzm się rozwijał, mieli bardzo żywy system debaty, komentarzy tekstowych, interpretacji i dyskusji. Ideą tego było zgłębienie tego, co Budda mówił. Tybetańczycy przyjęli je dość luźno widoki i umieścić je w systemie zasad buddyjskich. Nakreślili cztery szkoły filozoficzne: Vaibashika, Sautrantika, Cittamatra (lub Yogacharya) i Madhjamaka. I każdy z nich ma różne podpodziały.

W starożytnych Indiach praktykujący nie byli tak jasno zdefiniowani jak to i tamto. W rzeczywistości wiele z tych kategorii — powiedzmy, że Madhjamaka kategoria, na przykład – jest dalej podzielona na madhjamaków svatantrik i madhjamaków prasangika. W starożytnych Indiach nie używano nawet tych określeń. Tybetańczycy powiedzieli: „No cóż, Bhavaviveka myślał inaczej niż Chandrakirti, więc należą do dwóch różnych szkół”. Ale nie sądzę, żeby Bhavaviveka i Chandrakirti postrzegali siebie w ten sposób. Kiedy więc przejdziemy do studiowania systemów założeń, bardzo pomocne jest zapamiętanie, że Tybetańczycy sklasyfikowali te systemy jako bardzo umiejętny sposób, aby pomóc ci stopniowo rozwijać swój pogląd filozoficzny, krok po kroku.

Studiując systemy założeń, zaczynasz od poglądu Vaibashika – jego poglądu na rzeczywistość i jego widoki etapów ścieżki, które nieco rzucają wyzwanie twojemu zwykłemu spojrzeniu. Więc przyzwyczajasz się do tego, dopóki nie poczujesz się komfortowo. Następnie przechodzisz do systemu Sautrantika, który mówi: „Och, niektóre z tych rzeczy Vaibashika są złe. Oto jak to jest.” I myślisz: „Hmmm! Och, naprawdę pomyślę o tym, to ma więcej sensu niż Vaibashika. I tak stajesz się Sautrantiką.

Potem, po chwili, studiujesz Yogachara lub Cittamatrę, a oni mówią: „Och, te sautrantiki są zbyt ograniczone. W rzeczywistości rzeczywistość jest taka.” Dają swoją prezentację, a ty mówisz: „Ach tak, znacznie lepiej”. Potem idziesz dalej i uczysz się Madhjamakaa madhjamikowie mówią: „Słuchaj, czittamatry mówią: 'tylko umysł'. Co oni wiedzą? Oto prawdziwe znaczenie środkowego sposobu, w jaki Budda nauczony." A potem przechodzisz do tego.

Tybetańczycy zdefiniowali te systemy i szkoły, abyśmy mogli stopniowo rozwijać się w rozwoju poglądu na pustkę i w rozwoju naszego poglądu na to, co pociąga za sobą ścieżka. Ale w starożytnych Indiach nie było tak wyraźnie podzielone. Na przykład nie miałeś Sautrantików z kartami. Praktykujący z różnych szkół mieszali się ze sobą, dyskutowali i to było bardzo wolne i luźne. Mógłbyś mieć kogoś, kto z punktu widzenia doktryn filozoficznych praktykował tradycję palijską (identyfikowaną przez Tybetańczyków jako dwie pierwsze: Vaibashika i Sautrantika), ale może miał bodhiczitta motywacja. Albo możesz mieć kogoś, kto zgodnie z systemem zasad przestrzegał czittamatry – systemu mahajany – ale z powodu motywacji jest bardziej w tradycji palijskiej. Albo możesz mieć kogoś, kto… Tradycja sanskrycka pod względem motywacji i systemu założeń (ich poglądów). Albo możesz mieć kogoś, kto ma tradycję palijską pod względem poglądów i motywacji. I możesz mieć kogoś, kto w ogóle nie jest żadnym z nich.

Historyczny punkt widzenia

Teraz, jeśli spojrzymy na tradycję palijską, Tradycja sanskrycka, Wadżrajana, jest też postęp historyczny. Tak mówią historycy, niekoniecznie buddyści. Ale fajnie jest mieć trochę historii.

Według historyków akademickich, sposób, w jaki na to patrzą, tradycja palijska składa się z początkowych nauk buddyjskich – i zostały one usystematyzowane w to, co Tybetańczycy nazywają słuchacz pojazd i samotny pojazd realizujący. Te pisma święte lub nauki są sutrami, które Budda dał, gdy wędrował po starożytnych Indiach rozmawiając z różnymi ludźmi. Składają się one z trzy kosze nauczania: vinaya, sutra i abhidharma, vinaya przedstawia klasztorny ślubyi dużo o tym mówi karmy i zachowanie. Istnieje sutra, które same w sobie są naukami Dharmy. A potem abhidharma, co z punktu widzenia tradycji palijskiej pojawiło się później. W rzeczywistości nie zostało to wypowiedziane przez Budda, ale został usystematyzowany przez późniejszych ekspertów po Budda zmarł. Tak więc tradycja palijska rozpoczęła się w VI wieku p.n.e. w czasach Buddażycie, a potem abhidharma, ten trzeci koszyk, rozwinął się w pierwszych kilku stuleciach.

Co znamy jako Tradycja sanskrycka (tj. tradycja mahajany lub bodhisattwa pojazd) nie stało się oczywiste na tej planecie aż do około I wieku p.n.e. Zaczęło stawać się nieco bardziej widoczne w pierwszym wieku naszej ery i następnych stuleciach, a potem stało się wściekłością. Ale nie było jej tam, ogłoszonej publicznie, w czasie Budda. To było kilka wieków po Budda że Mahajana stała się wybitna, a nawet znana. A Wadżrajana subtradycja stała się znana dopiero dużo później — być może w V wieku naszej ery. Powoli poznawało się coraz więcej tekstów, a w VII, VIII i IX wieku było wiele Wadżrajana nauki, teksty i praktyki.

Tak historycy opisują historię. Tak więc z ich punktu widzenia historycy często mówią: „Pisma palijskie są prawdziwymi słowami Budda”. Oczywiście były one przekazywane ustnie przez pięć wieków, a potem spisywane, więc jestem pewien, że musiała istnieć jakaś interpretacja, ale kto to powie.

Następnie historycy mają tendencję do twierdzenia, że ​​pisma sanskryckie zostały wymyślone przez ludzi, że Majahana była jak ruch reformatorski. (Podam wam tutaj historyczną linię partyjną. Następnie otrzymacie linię buddyjską). Buddyzm został tak mocno zamknięty w tym podstawowym, palijskim sposobie patrzenia na sprawy, w którym mnisi byli w centrum doktryny i doktryny. tylko ludzie, którzy naprawdę potrafili ćwiczyć. Wielu ludzi miało tego dość i chcieli szerszej praktyki, w której więcej osób mogłoby uczestniczyć. Mówi się, że opracowali bodhisattwa idealny, w którym nie musiałaś być klasztorny ćwiczyć, ponieważ twoją motywacją była korzyść dla wszystkich. W ten sposób nie ograniczałeś się tylko do chodzenia do klasztoru i utrzymywania rygorystycznej dyscypliny.

Ponieważ według historyków mahajana była ruchem reformistycznym obejmującym znacznie więcej ludzi, pisma mahajany to odzwierciedlają. Zamiast tylko mnichów dyskursów z Budda, masz również świeckich – świeckich bodhisattwów – prowadzących dyskursy z Budda. Sutra Wimalakirti jest tego bardzo znanym przykładem. Pomysł jest taki, że mamy świecką osobę taką jak Vimalakirti – która znacznie przyćmiewa arhatów pod względem urzeczywistnienia pustki i swojej bodhicitty – która działa jako wzór do naśladowania dla świeckich ludzi, tak aby o wiele więcej ludzi, którzy nie chcą opuścić życie rodzinne, mogą zaangażować się w Dharmę. Tak historycy postrzegali ten ruch.

I znowu historycy widzą… Wadżrajana (zwany również Mantrayana lub Tantrayana) jako ruch reformistyczny, aby włączyć więcej ludzi. Z Wadżrajana, naprawdę wszedłeś w sedno – mnóstwo rytuałów, aktywności seksualnej i tego typu rzeczy. I dlatego postrzegają to jako ruch, który ma uczynić Dharmę bardziej oddolną.

Tybetański punkt widzenia

Teraz tybetański punkt widzenia to zupełnie inny sposób patrzenia na to. Z tybetańskiego punktu widzenia Budda nauczał pism palijskich, gdy był żywy na Ziemi; a te były propagowane po jego parinirwanie, ponieważ było to zgodne z mentalnością ludzi, którzy żyli na Ziemi w tym czasie. Mówią, że uczył również Pradżniaparamita—co jest esencją pism Mahajany — na Szczycie Sępa, ale nie nauczał w taki sposób, aby każdy mógł go zobaczyć. Jeśli kiedykolwiek byłeś na Vulture's Peak, wiesz, że nie jest to ogromne miejsce, w którym nauczał. A jednak w sutrach jest napisane, że obecne były miliony i miliardy bodhisattwów. Więc albo bodhisattwowie byli naprawdę mali, albo działo się coś innego!

Mówią, że pisma Mahajany były nauczane przez bodhisattwów wysokiego szczebla. Teraz bodhisattwowie, szczególnie na ścieżce widzenia i powyżej, mogą manifestować się w wielu formach. Mogą przylatywać z innych części systemu świata, z innych części wszechświata. Mogą rozłożyć w przestrzeni materiał do siedzenia. Nie muszą siedzieć na ziemi. Więc możesz mieć miliony i miliardy bodhisattwów dookoła, siedzących na bardzo małej przestrzeni, słuchających Budda, który uczy ich bezpośrednio. I mogą postrzegać te nauki dzięki swoim karmy. Natomiast ludzie, którzy nie mieli dobra karmy z powodu braku realizacji nie mogli zobaczyć Budda. Ludzie, którzy mieli karmy, którzy byli już bodhisattwami, mogli zobaczyć Budda i słyszeli pisma Mahajany bezpośrednio, gdy Budda nauczył ich.

Jak mówią Tybetańczycy, ponieważ karmy ludzi na Ziemi w tym czasie nie byli tak naprawdę przygotowani do praktykowania nauk mahajany, te pisma mahajany zostały zabrane do krainy nagów. Nagi to istoty podobne do węży, ale trochę ludzkie. Mają ogromne bogactwa i żyją pod oceanem. Więc Pradżniaparamita Pisma zostały tam zabrane na przechowanie, ponieważ ludzie na naszej Ziemi ich nie mieli karmy aby móc je zrozumieć. Po Buddaw parinirvana nie byliby tutaj nauczani.

Potem pojawił się Nagardżuna. Z tybetańskiego punktu widzenia żył sześćset lat. Nagardżuna udał się do krainy nagów, zdobył teksty, sprowadził je z powrotem na Ziemię i zaczął je rozpowszechniać. W ten sposób teksty mahajany stały się znane w Indiach, szerzyły się i były nauczane. Z tybetańskiego punktu widzenia (a także z chińskiego, japońskiego i wietnamskiego, ponieważ to wszystko są tradycje mahajany), wszystkie te pisma były nauczane przez Budda samego siebie, ale trzymano je bezpiecznie aż do karmy był taki na tej Ziemi, że ludzie mogli je praktykować, a potem Nagardżuna sprowadził ich tutaj.

Podobnie, z tybetańskiego punktu widzenia, Tantrayana była również nauczana przez Budda, ale nie pojawił się jako Budda Siakjamuni. Pojawił się w postaci Wadżradhary, kiedy nauczał tantra. Ponownie, Wadżradhara nie ma ciała i kości ciało tak jak my; Wadżradhara ma ciało światła. Więc musiałbyś być kimś niesamowicie dobrym karmy być w stanie usiąść na tych naukach, dostrzec Budda w formie Wadżradhary z ciało światła. Uczył ich praktyków na naprawdę wysokim poziomie. Ponownie, z tybetańskiego punktu widzenia, te nauki były utrzymywane w tajemnicy i przekazywane w bardzo małych liniach — wyjątkowo potajemnie — aż do VI, VII, VIII wieku naszej ery, kiedy zaczęły być szerzej rozpowszechniane.

Tybetańczycy również postrzegają system buddyzmu, który praktykują, jako obejmujący wszystkie te tradycje: tradycję palijską, Tradycja sanskrycka, Wadżrajana. Wiele osób na Zachodzie nazywa system tybetański Wadżrajana. To nieprawda. System tybetański obejmuje wszystkie te praktyki, a właściwie Wadżrajana samo w sobie jest pododdziałem mahajany. Kiedy więc spojrzymy na przykład na nasze ślubowania pratimokszy – mnich's i zakonnice zasady oraz pięć przykazań świeckich – wszystkie wywodzą się z tradycji palijskiej. Oczywiście faktycznie przybyli do Tybetu w sanskrycie, a nie w języku palijskim, ale uważa się je za tradycję palijską zasady.

Zarówno Tybetańczycy, jak i historycy utrzymują, że tradycja palijska podzieliła się na co najmniej 18 mniejszych szkół w Indiach. A buddyzm rozprzestrzeniał się ustnie. Nie mieli telefonów i faksów; nie mieli pism świętych na napędach CD, więc pewne drobiazgi zostały trochę zmienione. W rzeczywistości jednak, biorąc pod uwagę, że pratimoksza była przekazywana ustnie przez co najmniej pięć wieków, zanim została spisana, to zdumiewające, jak podobne są różne vinaya systemy są w tych 18 szkołach. To, że wszystkie zostały przekazane przez pamięć, jest naprawdę niezwykłe.

Spośród tych 18 początkowych szkół tradycji palijskiej trzy istnieją do dziś: Theravada, Dharmagupta i Mulasarvastivada. Tradycja therawady jest praktykowana w Tajlandii, Sri Lance, Kambodży, Birmie i częściach Wietnamu. Tak więc z tybetańskiego punktu widzenia uważanego za część tradycji palijskiej. Sami Tybetańczycy praktykują Mulasarvastivada vinaya, a Chińczycy podążają za Dharmagupta vinaya, więc ich klasztorny kody również pochodzą z tradycji palijskiej, chociaż bodhisattwa pojazd jest praktykowany w Tybecie i Chinach.

Buddyzm tybetański obejmuje tradycję palijską, sanskryt i wadżrajanę

Mówię to, ponieważ czasami możesz iść do świątyni Theravada. I, na przykład, w dyskusji o przywróceniu linii bhikszuni pełnych święceń dla kobiet w niektórych krajach Theravady, niektórzy starsi Theravady protestują: „Ale to są święcenia mahajany”. Mówią tak, ponieważ linia bhikszuni istnieje w niektórych krajach praktykujących buddyzm mahajany. Ale z punktu widzenia praktykujących mahajanę to… vinaya rodowód wywodzi się z tradycji palijskiej. Jesteś ze mną?

To jest właściwie dość ważny punkt. Mam nadzieję, że niektórzy z was udadzą się do niektórych świątyń etnicznych i zaprzyjaźnią się z buddystami z innych tradycji. To niezwykle cenne. Naprawdę pomocne jest posiadanie takiego tła, o którym tutaj mówimy, kiedy to robisz. Ważne jest, aby wiedzieć, że mnisi i mniszki śluby wszystkie pochodzą z tej samej tradycji; nie mają nic wspólnego z mahajaną. W rzeczywistości, kiedy zostajesz wyświęcony na mnich lub zakonnicą, lub kiedy weźmiesz pięć świeckich wskazań, podstawową motywacją do ich przyjmowania jest zrzeczenie się z cyklicznej egzystencji. To minimalna motywacja – i to jest podkreślane w tradycji palijskiej. Oczywiście, jeśli praktykujesz w tradycji mahajany, wszyscy starają się zmusić cię do generowania bodhiczitta tak bardzo, jak to możliwe, więc urozmaicają to. Ale nie jest to konieczne do przyjęcia tych święceń, w tym twoich pięć świeckich wskazań.

Tak więc widać, z tybetańskiego punktu widzenia, że ​​kiedy zaczynasz praktykować, twój pierwszy poziom praktyki jest poza tradycją palijską. Pierwszą rzeczą, którą robisz, jest schronić się, bierzesz piątkę zasady, a Ty starasz się trochę rozwinąć zrzeczenie się a niektóre determinacja bycia wolnym z cyklicznej egzystencji. W rzeczywistości musisz to praktykować, zanim przejdziesz do tradycji mahajany. Ta podstawowa praktyka jest wymaganą podstawą do podjęcia bodhisattwa śluby tradycji mahajany.

Atisha powiedziała, że ​​nie możesz wziąć bodhisattwa śluby chyba że zrobiłeś przynajmniej część z vinaya śluby, więc dla świeckich to jest pięć świeckich wskazań. Niektórzy ludzie mają inne interpretacje tego, ale tak właśnie powiedziała Atisha. Dlatego z tybetańskiego punktu widzenia nie bierzesz bodhisattwa śluby dopóki nie osiągniesz pewnego poziomu vinaya śluby. Zapamiętaj vinaya zawiera twój pięć świeckich wskazań; nie musisz być mnich lub zakonnica, aby wziąć bodhisattwa zasady.

Poza tym nie możesz mieć bodhisattwa motywacja pojazdu, dopóki nie rozwiniesz motywacji w tradycji palijskiej, to znaczy, że postrzegasz cykliczną egzystencję jako katastrofalny dół obrzydliwego kręcenia się w kółko przez eony i chcesz się wycofać, ponieważ masz dla siebie współczucie i chcesz, aby bądź szczęśliwy. Co często nazywamy zrzeczenie się, mówiąc innym językiem, jest współczuciem dla siebie.

Mówimy tutaj o determinacja bycia wolnym: pragnienie uzyskania wyzwolenia opartego na współczuciu dla siebie. Nie myśl, że słowo zrzeczenie się oznacza nienawidzenie siebie i odmawianie sobie szczęścia. W języku angielskim wiele osób kojarzy słowo zrzeczenie się z postawą, która mówi: „Och, nie mogę tego zrobić i nie mogę zrobić tamtego, a moje życie jest takie nieszczęśliwe, ponieważ się wyrzekam i cierpię”. W rzeczywistości wyrzekasz się, ponieważ kochasz siebie. Wyrzekasz się, ponieważ szanujesz siebie, współczujesz sobie i chcesz być szczęśliwy.

Motywacja mahajany

Motywacja mahajany, bodhiczitta Motywacja jest wtedy, gdy patrzysz na innych, którzy zostali złapani w tę popękaną sieć samsary i chcesz, aby oni również byli od niej wolni. Teraz nie możemy mieć współczucia dla innych i determinacji, by uwolnić ich od samsary, jeśli najpierw nie mamy tej motywacji dla siebie. Dlatego musimy się rozwijać zrzeczenie się zanim się rozwiniemy bodhiczitta. Jasne? To niezwykle ważne!

Mówię, że jest to bardzo ważne, ponieważ kiedy studiują lamrim, wiele osób nie lubi wykonywać medytacji z początkowego i średniego zakresu, które prowadzą do rozwoju zrzeczenie się. Nie lubią medytować nad śmiercią. Nie chcą myśleć o sześciu cierpieniach i ośmiu cierpieniach, o trzech cierpieniach, o sześciu rdzennych złudzeniach i sześciu czynnikach, które powodują ich powstawanie. Nie chcą rozmawiać o królestwach bogów, światach piekielnych i wszystkich niższych światach. Mówią: „Nie chcę się tym uczyć. lubię bodhiczitta ponieważ jest o miłości i współczuciu i sprawia, że ​​czuję się dobrze.” Właściwie nie ma możliwości wygenerowania bodhiczitta chyba że masz trochę zrzeczenie się po pierwsze, ponieważ wszystko, co robisz w generowaniu bodhiczitta przenosi przedmiot współczucia z siebie na wszystkie żywe istoty. Tak więc ludzie, którzy chcą pominąć pierwsze dwa poziomy praktyki w lamrim i przejść bezpośrednio do poziomu najwyżej zaawansowanego praktykującego, nie będą w stanie tego urzeczywistnić.

Wadżrajana i miejsce vipassany

Jeśli chcesz ćwiczyć Wadżrajana, robisz to na podstawie co najmniej pięć świeckich wskazań oraz bodhisattwa śluby. A potem w Wadżrajana, w zależności od poziomu tantrycznego inicjacja bierzesz, możesz mieć pewność śluby i zobowiązania według tej klasy tantra. W najwyższej jodze tantra bierzesz to, co nazywa się tantrycznym śluby oraz samaja pięciu Buddów Dhyani.

Jeśli masz zamiar ćwiczyć Wadżrajana, trzeba mieć mocne podstawy w tak zwanej tradycji palijskiej, tak zwanej Tradycja sanskrycka, a potem — na dodatek — robisz Wadżrajana.

Ludzie często mówią: „Cóż, na Zachodzie mamy trzy rodzaje buddyzmu: mamy vipassanę, zen i Wadżrajana”. To jest źle! Przede wszystkim vipassana to medytacja technika, to nie jest szkoła. Masz vipassanę medytacja w Zen iw buddyzmie tybetańskim.

Vipassana medytacja nie jest odrębną szkołą; wszystkie tradycje tak mają. Nawet jeśli nazwiesz ten system „theravadą”, to powiesz, że „zen” obejmuje wszystkie szkoły mahajany, nie jest to wcale dokładne. Myślę, że stwierdzenie, że istnieje vipassana, zen i wadżrajana, jest w istocie bardzo euroamerykańskie, ponieważ w Ameryce jest wielu azjatyckich buddystów, którzy nie mieszczą się w żadnej z tych trzech kategorii.

Mamy Buddyjskie Kościoły w Ameryce, które skupiają się w Berkeley, czyli Szkole Jodo – Szkole Czystej Krainy – która jest bardzo popularna w Izraelu i Japonii. I wielu ludzi w Ameryce praktykuje Buddyzm Czystej Krainy. To nie jest tradycja Zen.

Masz tajskich buddystów, którzy są Theravadą. Są buddyści z Chin i Japonii, którzy być może praktykują Zen – po chińsku nazywa się to Chan – albo mogą praktykować Czystą Krainę. A nawet w buddyzmie chińskim jest więcej podpodziałów oprócz tego. A nawet w buddyzmie japońskim istnieje Tendai, który nie jest Zen. Jest więc wielu innych buddystów, nie tylko Czysta Kraina, Chan czy Zen.

A potem, jak to bywa w Ameryce, powiedzmy Wadżrajana jest szkołą samą w sobie – jakby nie miała związku z vipassaną i mahajaną – jest również całkowicie błędna. Jak właśnie pokazałem, nie ćwiczysz Wadżrajana chyba że praktykujesz wiele rzeczy na ścieżkach tradycji palijskiej i sankryckiej. Również Wadżrajana tradycja znajduje się w Japonii. Rozprzestrzenił się także w Chinach, chociaż nigdy nie stał się tam bardzo popularny.

Tak więc patrzenie na rzeczy z tego punktu widzenia, jak właśnie wyjaśniłem, jest zupełnie inne niż z historycznego punktu widzenia. Z historycznego punktu widzenia wygląda to na reformę mahajany i reformę Wadżrajana zostały zrobione, aby rozpowszechnić buddyzm wśród większej liczby ludzi. Ale jeśli myślisz o tym w sensie, że ludzie są bardzo poważnymi praktykującymi, w rzeczywistości będziesz miał więcej ludzi, którzy praktykują na poziomie therawady, mniej tych, którzy praktykują na poziomie mahajany, i bardzo niewielu, którzy faktycznie praktykują Wadżrajana. Czemu? Ponieważ jedno opiera się na drugim i ponieważ poziom zasady bierzesz, jest znacznie bardziej skomplikowane, gdy przechodzisz od jednego do drugiego. Praktyki, które wykonujesz, są również znacznie bardziej techniczne, znacznie bardziej skomplikowane, gdy idziesz w górę.

Właśnie przedstawiłem wam pogląd z tybetańskiej tradycji gelug. Możesz być inny widoki od innych ludzi, ale to do Ciebie należy samodzielne myślenie i analiza oraz sprawdzenie, co ma sens i jak różne tradycje i różne systemy pasują do siebie.

Pytania i odpowiedzi

Buddyzm przed Buddą i karma

Publiczność: Mam pytanie. Skomentowałeś te istoty, które były tak zaawansowane, które miały tak dobre karmy, który przyszedł do Buddanauk na Szczycie Sępa. Ale ponieważ nie było żadnego buddyzmu przed Buddaco zrobili ci ludzie, aby stworzyć dobro? karmy móc uczestniczyć w tych naukach?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Sformułujmy pytanie: gdyby wszyscy ci bodhisattwowie byli w stanie przyjść i posłuchać… Budda kiedy dał Pradżniaparamita nauk — nauk o Doskonałości Mądrości — w jaki sposób osiągnęli ten poziom urzeczywistnienia, jeśli buddyzm rozpoczął się od Budda?

Poprzednie życia. Ludzie wykonali wiele ćwiczeń w poprzednich żywotach, więc kiedy urodzą się w tym życiu, mają te zdolności. Właściwie mówimy, że Budda został oświecony, zanim pojawił się również na tej Ziemi.

Zawsze słyszymy historię o oświeceniu Milarepy w tym jednym życiu. Cóż, nie powiedzieli ci, co zrobił przez poprzednie pięćset. Był tym niesamowicie pilnym praktykującym w poprzednich pięciuset życiach. To nie było tak, że w tym zaczynał od zera.

Publiczność: Ale co on ćwiczył?

VTC: Siakjamuni był tylko historycznym Budda na naszej małej drobince pyłu zwanej planetą Ziemią. Wszędzie tam, gdzie są istoty z karmy aby nauczyć się Dharmy, Buddowie muszą się zamanifestować. Więc jeśli masz karmy, nie martw się, że nie otrzymasz nauk, bo to jest twoje karmy który wzywa Buddów i Bodhisattwów, aby cię nauczali. Dlatego musimy stworzyć dużo dobrego karmy. Nawet aby mieć nauki Dharmy tutaj, bez karmy z was ludzie, nauczyciele nie przyjadą tutaj uczyć. Możemy napisać 10 milionów listów z zaproszeniami, ale jeśli uczniowie tutaj nie mają karmy, nikt nie przyjdzie.

Dlatego niezwykle ważne jest, aby ludzie tworzyli dobro karmy i ćwiczyć. A kiedy masz możliwość pójścia na nauki i praktyki, ważne jest, aby skorzystać z tej okazji. Bo jeśli jesteś dobry karmy zostanie spalony, możesz nie otrzymać nauk. Mam na myśli to, że w tym mieście mieszka wielu ludzi, którzy z łatwością mogliby tu przyjechać i uczyć się. To właśnie tutaj. Ale oni nie mają tego karmy. To takie proste: nie muszą kupować biletów lotniczych; nie musieli nic robić. Kiedy nie ma karmy, zapomnij o tym. Dlatego też tak ważne jest, aby to zrobić oczyszczenie i tworzyć zasługi. Jeśli nie masz karmyThe Budda mógłby przyjść i usiąść tuż przed tobą, a ty rzucisz w niego butem. Cóż, mam na myśli całą historię o Asangi, prawda? Pamiętasz to.

Publiczność: Cóż, to ma większy sens w tej historii, którą opowiedziałeś po raz pierwszy, gdy przemawiałeś w college'u w Kalifornii, i przyszli znajomi i powiedzieli po prostu: „Ho hum”.

VTC: Tak, kiedy nie ma karmy to nie ma znaczenia. Spójrz na rząd w Pekinie. Nazywają Jego Świątobliwość Dalajlama „rozłam ojczyzny”. Jest przeklęty. Zgodnie z twoim karmicznym poglądem, tak postrzegasz kogoś takiego jak Jego Świątobliwość. Kto chce mieć karmy tak? Następnie pomyśl o karmy tworzycie, kiedy macie taki pogląd i dokąd was to zaprowadzi w waszych przyszłych życiach. Tak wiele zależy od karmy; musimy być naprawdę ostrożni.

Publiczność: Jest piękny tekst o nazwie Oblicza buddyzmu w Ameryce. Wyszła z University of California Press. To miłe podsumowanie wielu z tego, co przed chwilą powiedziałeś, a także wiąże się z grupami imigrantów, które sprowadziły buddyzm do Ameryki i dlaczego. Historycznie wyjaśnia, co działo się w krajach, z których pochodzili; a potem, które grupy w Ameryce nabrały otuchy po ich przybyciu. To miłe skrzyżowanie amerykańskiej historii.

Więcej o praktyce wadżrajany

Publiczność: Powiedziałeś, z perspektywy historycznej, że Wadżrajana miał być bardziej oddolny, ale potem powiedziałeś, że trudniej jest ćwiczyć. W jaki sposób to ma sens?

VTC: Och, w sensie jak mogło być więcej oddolnych? Ponieważ masz historie o ludziach, którzy byli barmankami i rolnikami – ludźmi, którzy byli analfabetami i nie wiedzieli „nic od niczego” – którzy stali się Wadżrajana praktyków. Teraz, z tybetańskiego punktu widzenia, ci ludzie byli bardzo urzeczywistnionymi praktykującymi, którzy manifestowali się w tych formach jako… umiejętne środki przełamać wyobrażenia innych ludzi, a także przełamać własne uprzedzenia. W tym świetle mamy kogoś takiego jak Tilopa, który jest po prostu tym nikim siedzącym na poboczu drogi, o którym wszyscy myśleli, że jest opuszczonym, który w rzeczywistości był tak bardzo urzeczywistniony Wadżrajana praktykujący. Więc trzymał swoją praktykę w tajemnicy.

To jest sposób Wadżrajana był początkowo praktykowany. A potem stało się znacznie bardziej rozłożone. W rzeczywistości wiele praktyk mahajany było dość tajnych. Na przykład, kiedy studiujesz siedmiopunktową transformację myśli, mówią o braniu i dawaniu medytacja jako taki, którego początkowo nauczano w tajemnicy, dopóki Gesze Cze-ka-wa nie uczynił tego bardziej publicznie znanym. Uzyskał pozwolenie od swojego nauczyciela i uczył tego publicznie.

Więc nawet branie i dawanie medytacja było czymś bardzo tajnym. Kiedy naprawdę na to spojrzysz, jest dość potężny medytacja, prawda? I musisz mieć albo bardzo mały rozwój umysłowy, albo bardzo dużo rozwoju umysłowego, aby móc to zrobić, ponieważ jeśli jesteś pomiędzy nimi, zaczynasz się bać. To przerażające medytacja jeśli jesteś pomiędzy. Jeśli nie masz rozwoju umysłowego, myślisz: „Jasne, mogę znieść cierpienie wszystkich, to żaden problem”. Jeśli masz świetny rozwój umysłowy, możesz to zrobić. Ale jeśli jesteś w środku, to jak: „Hej, nie chcę tego”. Więc nawet ta praktyka mahajany była bardzo tajna.

Rozległe buddyjskie spojrzenie na czas i przestrzeń

Publiczność: Wciąż wracam do wszystkich bodhisattwów, którzy kręcą się po nauki. Czy ma to również coś wspólnego z naszym poczuciem czasu?

VTC: Tak, jestem pewien, że ma to również związek z ideą czasu. Pisma Mahajany są tak piękne do czytania, ponieważ zostajesz przeniesiony poza czas i przestrzeń. Będziesz miał pismo, gdzie, od loków w BuddaNa czole światło emanuje, oddalając się o pięćdziesiąt miliardów kilocosimów i mówiąc wszystkim tamtejszym bodhisattwom, że nauka ma się rozpocząć. Wtedy wszyscy ci bodhisattwowie w tym kilocosim przybyli na planetę Ziemię natychmiast, nie gubiąc się, bez czasu. W rzeczywistości nie przybywają na planetę Ziemia; przychodzą tam, gdzie jest nauczane.

W sutrach nie jest napisane: „Na planecie Ziemia”, chociaż czasami mówi: „Podczas gdy Budda był w Śrawasti” lub coś w tym rodzaju. Na przykład Diamentowa Sutra była nauczana w Śrawasti. Ale bodhisattwowie po prostu tam przylatują, a sutra opisuje scenę tych wszystkich miliardów przybywających bodhisattwów. I myślisz: „No cóż, jak oni wszyscy mają się tam zmieścić?” Ale jest zupełnie inna koncepcja przestrzeni i myślę, że też zupełnie inna koncepcja czasu.

Właściwie mówią, że w królestwach bogów – nawet na najniższym poziomie królestw bogów – jeden poranek w królestwach bogów jest porównywalny do 50 lat tutaj. Więc to, co robimy od 50 lat, starzeją się tylko jednego ranka. Nie powiem ci, ile lat to dzień w światach piekielnych, ale to też zupełnie inne pojęcie czasu. Kiedy czytasz Król Modlitw czy nie uważasz, że obrazy tam są po prostu zdumiewające? „Na każdym atomie jest Budda”, otoczony przez wszystkich tych bodhisattwów. Na każdym atomie? To jest piękne!

A co z nagami i naukami mahajany?

Publiczność: Za każdym razem, gdy słyszę wyjaśnienie, że nauki mahajany są chronione przez nagi na dnie morza, a Nagardżuna schodzi na dno, aby je zachować, czekam na kontynuację. Co to symbolizuje? Nie rozumiem tego.

VTC: Dobra. Tak więc z historią Nagardżuny czekasz na interpretację, chcąc wiedzieć, co ona symbolizuje.

To było bardzo interesujące. Byłem na jednym z tych spotkań zachodnich nauczycieli buddyjskich z Jego Świątobliwością Dalajlamai był tam Martin Kalff. Jest synem Dory Kalff. Była bardzo znanym psychologiem jungowskim, który wynalazł terapię zabaw piaskowych; właściwie ona była buddystką, a on buddystą. Powiedział więc do Jego Świątobliwości: „Czy nie możemy postrzegać tej historii jako symbolu? Czy nie może być tak, że Nagardżuna był w pełni oświecony, a Pradżniaparamita tekst wyszedł z głębi jego umysłu? Więc nie udał się do miejsca fizycznego, ale do głębi własnej realizacji i przyniósł te sutry”. Martin kontynuował: „Jeśli spojrzymy na to w ten sposób, wówczas pogląd historyczny i pogląd buddyjski nie będą sprzeczne”.

A Jego Świątobliwość powiedział tylko: „Nie podoba mi się to”.

Osobiście nie znajduję żadnego problemu z historią. Wszyscy ci ludzie w akademiach i na uniwersytetach mówią: „No wiesz, to nie jest prawdziwe słowo Budda i bla, bla, bla”. A czasami ludzie Theravady mówią: „Ta filozofia została wynaleziona później. To nie jest słowo Budda”. Dla mnie tego rodzaju debaty nie są zbyt interesujące, ponieważ studiowałem tradycję mahajany. To jest fantastyczne! Myślę: „Gdyby to nie pochodziło z Budda, nie wiem od kogo pochodzi! A jeśli to nie pochodziło z Budda, to ktokolwiek to pochodził, był Budda!” Tak więc historia, osobiście mówiąc, nie obchodzi mnie zbytnio. Czy to Ci przeszkadza?

Publiczność: Nie, to ma jakiś sens. Ja też to poczułem. Jaką to robi różnicę? Dlaczego tak się kręcę „The Budda powiedział to, a Budda powiedziałem, że”, kiedy nauki mają dla mnie tyle sensu? Mogę po prostu zaakceptować to, czym jest i nie martwić się o historie o nagach.

VTC: Tak, dokładnie. Jeśli Mahajana ma dla ciebie sens – i jeśli możesz mi powiedzieć, gdzie znajdziesz coś lepszego niż bodhiczitta ćwiczyć – jeśli możesz to zrobić, to może możesz wątpić historia nag. Lub jeśli zaczniesz studiować Doskonałość Mądrości sutry i uświadomiłeś sobie pustkę, jeśli możesz znaleźć coś lepszego niż to, tym lepiej dla ciebie. Ale tylko z mojego ignoranckiego poglądu i małego studium, które zrobiłem na temat Pradżniaparamita sutry, widok pustki jest po prostu niesamowity. Niesamowite!! To jak: „Wow! Nic lepszego nie przychodzi mi do głowy.

Naukowe teorie rzeczywistości

Publiczność: Pomyśl o naukowych teoriach, jakie istnieją w tej chwili na temat kosmologii i wszechświata. To są całkiem fantastyczne pomysły; wszystkie wszechświaty i jak wszystkie są połączone w siebie. Nie mam większego problemu z myśleniem o tym, ponieważ jest mi to bardziej znajome.

VTC: To prawda. Czasami, jeśli studiujesz teorię matematyczną i jak najkrótsza odległość między dwoma punktami jest krzywą – jeśli masz środek ciężkości i krzywe światła w środku – to najkrótsza droga do czegoś. I to ma sens. Pamiętam, że jako dziecko czytałem tę książkę zatytułowaną W Czasie zmarszczek i jeszcze jeden o nazwie Teren płaski. Między tym a filmem Kaprys, to nie jest takie trudne. I Czarnoksiężnik z krainy Oz. Mam na myśli, klikasz obcasami i idziesz gdzie indziej. Klikasz obcasami i idziesz posłuchać Pradżniaparamita sutry powyżej Radżagriha z Budda.

O praktyce Mandziuśriego

Niektórzy z was mieli pytania dotyczące praktyki i sadhany; więc przejdźmy teraz do tych.

Publiczność: Czy możesz jeszcze raz wyjaśnić, jak wykonujesz DHIH?

VTC: Och, DHIH w tylnej części gardła. Zajrzyj do sekcji, w której jest napisane „mantra recytacja." Robisz „Om ah ra pa tsa na dhih”, i są wszystkie te różne wizualizacje, które wykonujesz podczas mantra recytacja. Na samym końcu mantra recytacja – bez względu na to, jaką wizualizację wykonałeś – z tyłu języka wizualizujesz literę DHIH leżącą płasko – z górną częścią DHIH w kierunku tylnej części ust. Następnie wyobrażasz sobie promienie świetlne wychodzące z DHIH we wszystkich kierunkach i możesz sobie wyobrazić, jak promienie świetlne wytwarzają ofiary Jeśli chcesz. Promienie światła przywołują całą mądrość Buddów w formie DHIH, które następnie przychodzą i rozpuszczają się w DHIH na twoim języku. Następnie bierzesz bardzo głęboki oddech i mówisz 108 DHIH, jeśli możesz. Za każdym razem, gdy mówisz DHIH, wyobrażasz sobie, że kolejna DHIH — replika — przechodzi z tego na twoim języku i rozpuszcza się w tym w twoim sercu. Tworzy ciągły strumień DHIH, repliki DHIH, przechodzący od tego na języku do serca.

Kiedy w końcu zabraknie ci tchu – bez względu na to, ile DHIH zrobiłeś – połykasz po cichu trochę śliny i wyobrażasz sobie, że DHIH, który jest na twoim języku, sam opada i łączy się z DHIH, który jest w twoim sercu. Wtedy czujesz, że naprawdę masz w sercu mądrość Mandziuśriego. I wtedy ta litera DHIH może emanować światłem, które wypełnia twoje ciało.

To tak, jakbyś miał pionową literę DHIH na patyku do loda, a następnie wkładał go do ust, tak aby DHIH leżał płasko na języku.

Publiczność: 108 na jednym oddechu?

VTC: Tak, jeśli możesz. Jeśli nie możesz wykonać 108 DHIH, po prostu zrób tyle DHIH, ile możesz zrobić na jednym oddechu. Ty idź, "Om ah ra pa tsa na dhih, Om ah ra pa tsa na dhih, Om ah ra pa tsa na [w oddechu] dhih dhih dhih dhih dhih…” i rób tyle, ile możesz. Na koniec przełykasz trochę śliny, wyobrażając sobie, jak spływa.

Praktyka Mandziuśriego, lamrim i Wadżrasattwa

A potem robisz Wadżrasattwa mantra po Mandziuśriu mantra, a następnie twój lamrim medytacja po tym.

Oznaczasz Wadżrasattwa mantra na koniec twojego „Om ah ra pa tsa na dhih” recytacja w celu oczyszczenia wszelkich błędów w wymowie”Om ah ra pa tsa na dhih" mantra.

Ty robisz, "Om ah ra pa tsa na dhih, Om ah ra pa tsa na dhih, Om ah ra pa tsa na dhih dhih dhih dhih dhih …”, a potem idziesz, „Om Wadżrasattwa samaja .... "

Potem robisz trochę lamrim medytacja – twoja lamrim medytacja przychodzi po twoim mantra recytacja. To bardzo skuteczne lamrim medytacja po tym, jak zrobisz mantra, ponieważ właśnie wykonałeś wizualizację przywołującą mądrość wszystkich Buddów i bodhisattwów. Teraz, jeśli zrobisz tylko trochę lamrim, twój umysł będzie bardzo jasny, bardzo bystry i będzie to naprawdę łatwe do zrozumienia.

Swoją drogą, aby przygotować się do rekolekcji, chcę, żeby ludzie zabrali ze sobą Przekształcanie przeciwności w radość i odwagę Gesze Dziampa Tegczok. To naprawdę świetna książka do wykorzystania jako podstawa do twojego lamrim medytacje. Poświęć trochę czasu na przeglądanie tej książki, ponieważ jest dużo do… medytować tam.

Publiczność: Więc później lamrim robisz krótki oferuje?

VTC: Tak, robisz krótki ofiary i pochwały, które są opcjonalne, ale są miłe, a następnie wykonujesz wizualizację obejmującą cały wszechświat.

Publiczność: Zawsze się zastanawiałem, kiedy robisz Wadżrasattwa recytacja, czy wizualizujesz coś szczególnego, na przykład Wadżrasattwa?

VTC: Kiedy robisz Wadżrasattwa recytacja możesz sobie wyobrazić małą Wadżrasattwa na głowie i oczyszcza. Tak, jesteś Mandziuśri i Wadżrasattwa jest tam i bardzo dobrze się dogadują. Recytacja oczyszcza, jeśli popełniłeś jakieś błędy w swoim mantra recytacja. Czasami będziesz robił „Om ah ra pa tsa na dhih”, a potem zdasz sobie sprawę, że mówisz, „Om mani padme bum”. Nigdy nie myślałem, że to się może zdarzyć, dopóki tak się nie stało. Pamiętam, jak słyszałem nauki, a oni zwykli mówić: „Jeśli złapiesz się, że mówisz coś innego mantra wtedy sam siebie karzesz”. Pomyślałem: „Kto na świecie by to zrobił?” Cóż, teraz wiem.

Medytacja nad pustką

[W odpowiedzi na publiczność] medytacja pustka pojawia się wcześnie w sadhanie, a ty mówisz, że nie czujesz się gotowy, aby wejść w tak głęboką medytacja, dobrze?

Powodem, dla którego pojawia się na początku sadhany, jest to, że cała sadhana jest w zasadzie a medytacja na pustce i zależnym powstawaniu. Więc to musi być wprowadzone wcześniej. Oto sposób, aby twój umysł był na to bardziej przygotowany: widzisz, gdzie jest napisane schronienie i bodhiczitta tam powyżej? Właśnie usłyszałeś całe moje wyjaśnienie na temat bodhiczittai jak generujesz bodhiczitta, Na podstawie czego? Zrzeczenie się. Więc nie idź po prostu: „W moim sercu idę do Trzy klejnoty schronienia… bla, bla, bla, niech wszystkie czujące istoty będą szczęśliwe.” Jeśli to zrobisz, nie będziesz rozgrzany. Spędzic trochę czasu.

Przede wszystkim pielęgnuj motywację do przyjmując schronienie. Istnieją trzy przyczyny przyjmując schronienie, czym oni są? Strach przed niższymi królestwami, wiara i zaufanie do Trzy klejnoty, bodhiczitta; to jest schronienie Mahajany. Spędzasz więc trochę czasu, by wzbudzić te uczucia w swoim umyśle, zanim odmówisz modlitwę schronienia. Naprawdę wizualizujesz Budda i pomyśl o Buddacechy, a to sprawia, że ​​czujesz się podniesiony i szczęśliwy.

Następnie zrób to samo, gdy generujesz bodhiczittai kiedy medytujesz nad czterema niezmierzonymi. Aby naprawdę je zdobyć, abyś poczuł je w swoim umyśle, przejrzyj niektóre z wcześniejszych lamrim medytacje. Dlatego może być bardzo korzystne, zanim się schronisz i bodhiczitta, aby wyrecytować jedną z medytacji spojrzenia na lamrim: aby pomóc Ci rozgrzać się dla Twojej motywacji.

Przy okazji kolejne dobre miejsce, jeśli lubisz recytować medytacje spojrzeń, to zrobić po mantra recytacja (a kiedy to mówię, to znaczy po Wadżrasattwa także). To również dobry punkt do zrobienia medytacja spojrzenia Jeśli chcesz. Albo przed schronieniem, jako sposób na pielęgnowanie motywacji, albo po mantra jako sposób na refleksję nad wszystkimi realizacjami.

Odprawianie mantry, oczyszczanie i integrowanie praktyki

[W odpowiedzi na publiczność] Twoje pytanie brzmi: bez cztery moce przeciwnika, kiedy masz DHIH, który jest w jajku, ponieważ wypełnia i wypełnia całą twoją ciało ze światłem, czy naprawdę może oczyścić twoje negatywności?

Cóż, zrobiłeś schronienie i bodhiczitta przed tym, a ty podobno masz uczucie żalu i determinację, aby nie robić ponownie negatywności. Możesz więc myśleć o tym żalu i determinacji, wyobrażając sobie światło pochodzące z DHIH.

Publiczność: A potem robiąc mantra recytacja jest aspektem działań naprawczych cztery moce przeciwnika. Prawidłowy? Próbuję znaleźć te miejsca, w których mogę wziąć to naprawdę do siebie, rozwijając trzy różne rodzaje wiary, o których mówiłaś, aby włączyć w to wiarę.

VTC: To jest naprawdę dobre: ​​jak uczynić to osobistym i jak wnieść coś innego lamrim tematy do sadhany. Kiedy mówiłem o trzech rodzajach wiary, używaj tego, kiedy robisz schronienie. Rozważ to, ponieważ trzy rodzaje wiary pochodzą bezpośrednio z rozdziału schronienia lamrim. Więc myślisz o tych trzech rodzajach wiary – wiara z podziwem, wiara aspirująca i wiara przekonania – i rozwijasz wszystkie trzy rodzaje, a potem schronić się, Jeśli cztery moce przeciwnika jest dobrą ramą do ćwiczenia — jeśli jest to sposób, abyś czuł, że naprawdę się tym zajmujesz — to przed tobą schronić się, pamiętaj, że jedną z motywacji do przyjmując schronienie jest poczuciem niebezpieczeństwa spadnięcia do niższych sfer lub poczuciem niebezpieczeństwa pozostania w cyklicznej egzystencji. Dlaczego spadamy do niższych sfer lub pozostajemy w cyklicznej egzystencji? Z powodu naszego negatywnego karmy. Więc kiedy myślisz o tej motywacji, to naturalnie generuje w tobie uczucie żalu z powodu wszelkiego rodzaju negatywów karmy co zrobiłeś w przeszłości, a także determinację, by spróbować tego uniknąć w przyszłości. I to może przygotować grunt pod resztę sadhany.

Nie myśl, że kiedy coś robisz, musi to być super formalne. Żeby dać ci wyobrażenie o tym, jak ćwiczę: prowadziłem zajęcia podczas „Discover U” w piątek wieczorem. W czasie przerwy poszedłem do łazienki. Powiedziałem: „Cześć” do tamtej kobiety, a ona powiedziała: „Cześć” z powrotem do mnie. Jej głos był bardzo dziwny. I sprawiło, że pomyślałem: „O mój Boże. Zastanawiam się, ile razy urodziłem się z głosem, który brzmiał bardzo dziwnie i niesmacznie dla innych ludzi”. Przypomniało mi się historię faceta, który zaoferował dzwonek kolumna. Zapomniałem o szczegółach. Ale zacząłem myśleć: „Jeśli krytykujesz Dharmę lub jeśli poświęcasz dużo swojej werbalnej energii na wypowiadanie brzydkich słów, wychodzisz z brzydkim głosem”. Potem pomyślałem, jak by to było, gdybyś chciał dzielić się Dharmą z innymi żywymi istotami, ale urodziłeś się z brzydkim głosem. Możesz mieć wspaniały umysł, ale ludzie nie będą chcieli cię słuchać.

Więc robiłem cały ten proces myślowy i zdałem sobie sprawę, „Wow, co to za karmy czy stworzyłem w przeszłości? Bo kto wie? Wszyscy mieliśmy nieskończenie nieskończone wcielenia, w których stworzyłem karmy mieć okropny głos. I pomyślałem: „Co mam zrobić? Jak mogę pomóc czującym istotom?”

Natychmiast zacząłem myśleć: „Cóż, za każdym razem, gdy mówiłem w brzydki sposób, że krytykowałem Dharmę, że krytykowałem święte istoty, wszystko, co mogłoby spowodować, że urodziłbym się z takim głosem, który uniemożliwiłby mi dzieląc się Dharmą z kimkolwiek, teraz to wyznaję. I nie chcę tego robić ponownie. Nie pamiętam, co robiłem w poprzednich wcieleniach, ale to karmy równie dobrze mógłby tam być i nie chcę tego robić ponownie”. Więc ta całość oczyszczenie Ćwiczenie podpowiadał mi ktoś, kto po prostu powiedział mi „Cześć”.

Więc widzisz, o to mi chodzi. To nie tak, że musisz usiąść i powiedzieć: „Dobra, zamierzam medytować na cztery moce przeciwnika teraz: raz, dwa, trzy, cztery.” I to nie jest tak, jak kiedy spacerujesz i robisz inne rzeczy, o których nie możesz myśleć o Dharmie. Rzeczy z życia codziennego – tak wiele rzeczy – nauczą cię.

A co z ofertami?

Publiczność: Chcę wyjaśnić: na zakończenie, gdzie jest napisane opcjonalnie zrobić ofiary, ktoś powiedział „krótki oferuje".

VTC: Możesz zrobić krótkie lub długie.

Publiczność: Co jest krótkie, a co długie?

VTC: Z ofiary i chwała, gdy robimy długą wersję, recytujemy:

Om arya vagih shara saparivara argham pratichcha hum svaha,
Om arya vagih shara saparivara padyam pratichcha hum svaha,
Om arya vagih shara saparivara pushpe pratichcha hum svaha,
Om arya vagih shara saparivara dhupe pratichcha hum svaha,
Om arya vagih shara saparivara aloke pratichcha hum svaha,
Om arya vagih shara saparivara gandhe pratichcha hum svaha,
Om arya vagih shara saparivara naivedya pratichcha hum svaha,
Om arya vagih shara saparivara shabde pratichchha hum svaha,

… nazywanie każdego oferuje w ciągu mantra. To długa droga.

Krótka droga to po prostu powiedzenie: „Om arya vagih shara saparivara argham, padyam, pushpe, dhupe, aloke, gandhe, naivedya, shabde pratichcha hum svaha”, wszystko z rzędu. Jasne?

1. Sadhana używana podczas tego odosobnienia to krija tantra ćwiczyć. Aby dokonać samogeneracji, musiałeś otrzymać jenang tego bóstwa. (Jenang jest często nazywany inicjacja. Jest to krótka ceremonia udzielana przez tantrykę lama). Musisz również otrzymać wong (to jest dwudniowy) upodmiotowienie, inicjacja w spektakl tantra, joga tantra, czyli najwyższa joga tantra ćwiczyć). W przeciwnym razie wykonaj następujące czynności sadhana z pierwszej generacji. ↩