Coś o Zen

Czujące istoty są niezliczone; I przysięga aby ich wyzwolić.
Pragnienia są niewyczerpane; I przysięga aby położyć im kres.
Dharmy są nieograniczone; I przysięga aby je opanować.
Połączenia BuddaDroga jest niezrównana; I przysięga stać się nim.

Mitra Biskup Sensei

Te śluby są powtarzane codziennie w świątyniach i klasztorach zen na całym świecie. Przypominając nam o naszej intencji, kiedy praktykujemy, są one podstawą naszej szkoły i buddyzmu. „Zen” to japońska wymowa chińskiego słowa „Ch'an”, które pochodzi od sanskryckiego słowa „dhyana”, oznaczającego medytacja. Medytacja jest nacisk Zen, rdzeń naszego medytacja ćwiczyć bycie sesshin, A medytacja rekolekcje, które zwykle trwają tydzień. W Rochester Zen Center w Nowym Jorku iw Sogen-ji, świątyni, w której mieszkałem w Japonii, mamy comiesięczne odosobnienia. Ponadto w Sogen-ji mamy dwa w grudniu: tradycyjne ośmiodniowe Rohatsu Sesshin, obchodzi Buddaoświecenie i kontynuacja siedmiodniowa sesshin.

Wieki temu Zen podzielił się na sektę Soto i sektę Rinzai, w oparciu o specyficzne akcenty poszczególnych mistrzów. Sekta Rinzai wywodzi się z Budda poprzez Lin Chi (Rinzai), chińskiego mistrza słynącego z silnego, dynamicznego sposobu nauczania. Styl Soto jest łagodniejszy i kładzie większy nacisk na formę. Rochester Zen Center, chociaż technicznie ośrodek Soto, jest połączeniem obu, ponieważ dwaj główni nauczyciele jego założyciela, Roshi Kapleau, szkolili się w obu sektach. Linia Sogen-ji to Rinzai.

W wersji Soto sekty Rinzai i Rochester podstawowym zaawansowanym badaniem jest Koan praca. Niektóre koany stały się znane na Zachodzie. Przełomowe koany to te, nad którymi pracuje się latami, aż do uzyskania pewnego stopnia zrozumienia. Zrozumienie to jest poszerzane i pogłębiane poprzez pracę nad kolejnymi koanami. Jednym z najbardziej znanych przełomowych koanów jest: „Jaki jest dźwięk klaskania jednej ręki?” Ma odpowiedź, ale nie taką, o której można rozmawiać z nauczycielem. Koan praca musi być empiryczna; głęboko medytacja jest wymagane do rozwiązania tych koanów.

Takie intensywne medytacja odbywa się głównie, choć nie wyłącznie, w sesshin. Podczas Sogen-ji sesshin, zaczynamy dzień o 3:30 nad ranem godzinnym śpiewaniem sutr. Następnie udajemy się do Zendo (medytacja sala) dla zazen (medytacja) do śniadania. Podczas tego wczesnego poranka medytacja okres, my też mamy Sanzen (dokusan), krótkie, prywatne spotkanie jeden na jeden z naszym nauczycielem. Nasz nauczyciel sprawdza naszą praktykę, udziela nam wskazówek duchowych i zachęca do dalszego działania. Kiedy mieszkamy w klasztorze, świątyni czy ośrodku i pracujemy bezpośrednio z nauczycielem, często mamy takie prywatne spotkania. Jest to część drogi zen i bardzo skutecznie pogłębia naszą praktykę. Po śniadaniu przez krótki czas zajmujemy się obowiązkami domowymi, a potem wracamy do medytacja hala, aby kontynuować zazen aż do pory obiadowej. Po tym następuje okres odpoczynku teisho (Mowa Dharmy) przez nauczyciela, więcej zazen, krótki czas ćwiczeń i lekka kolacja. Po kolejnej krótkiej przerwie robimy bardziej formalne zazen przez kilka godzin, aż do przejścia na emeryturę około 10:30

Trening Zen

Nacisk w zen kładzie się na dojście do przebudzenia, pogłębienie tego przebudzenia do głębokich poziomów i przeżywanie naszego życia z tym zrozumieniem. W związku z tym kładziemy nieco mniejszy nacisk na tzw zasady niż te szkoły, które się skupiają winaja nauka. Nie ignorujemy tzw zasady dowolnymi środkami. Stanowią one fundamentalną podstawę praktyki, ponieważ praktykowanie ze zdezorientowanym umysłem jest trudne i podążanie za nimi jest trudne zasady daje nam jasność i upraszcza nasze życie, umożliwiając nam medytować głęboko.

W japońskim zen poruszamy się jako grupa z jednego budynku do drugiego, maszerując rzędem według starszeństwa, na podstawie daty przybycia do świątyni i tego, czy ktoś jest wyświęcony, a nie tego, jak długo trenuje. Starszeństwo jest poważnym aspektem szkolenia w japońskich świątyniach: najważniejsze jest to, że jeśli ktoś starszy o coś prosi, to się to robi.

Mamy dwa okresy szkoleniowe w roku w Sogen-ji. Jeden trwa od 4 lutego do 4 sierpnia, a drugi od 4 sierpnia do 4 lutego. Więc zasadniczo cały czas trenujemy. Trzonki, co oznacza zmianę, ma miejsce 4 sierpnia i 4 lutego. W tym czasie praca w świątyni jest rotacyjna, podobnie jak nasze pokoje. Podczas każdego kotai kobiety poruszają się zgodnie z ruchem wskazówek zegara o jedno pomieszczenie wokół kwater kobiecych, a nasi współlokatorzy zazwyczaj również się zmieniają. Nauka pracy ze zmianami jest fundamentalnym aspektem naszej praktyki Zen, której celem jest bycie jak woda, która może płynąć zależnie od okoliczności. Do dnia kotai prawie nikt nie wie, kto będzie wykonywał jaką pracę na następną kadencję. Istnieje bardzo krótki czas, w którym osoby poprzednio pracujące mogą spotkać się z nowo przydzielonymi im osobami, tak że ci drudzy muszą starać się zrozumieć swoją nową pracę, zanim kilka minut później będą musieli coś zrobić na nowym stanowisku. W tym samym czasie wszyscy spieszą się, aby przenieść jej rzeczy do nowego pokoju, co oznacza, że ​​poprzedni lokator musi opuścić ten pokój jako pierwszy. To jak wielka gra w muzyczne krzesła!

Sogen-ji to podwójny klasztor, co oznacza, że ​​trenują w nim zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Jest to stosunkowo wyjątkowe w Japonii, gdzie zwykle istnieją klasztory lub klasztory żeńskie. W Sogen-ji wszyscy żyją klasztorny formie, niezależnie od tego, czy są wyświęceni, czy nie. Nazywa się to zarówno świątynią, jak i klasztorem, podczas gdy Rochester Zen Center jest „ośrodkiem codziennej praktyki”, amerykańskim terminem obejmującym praktykę wyświęconą i świecką. W Stanach Zjednoczonych, "mnich”, „zakonnica” i „kapłan” mają różne znaczenia w różnych świątyniach. W mojej domowej świątyni, Rochester Zen Center, zostałem wyświęcony na kapłana kapłan, co oznacza, że ​​mogę prowadzić pewne ceremonie i prowadzić świątynię. Według systemu japońskiego, a kapłan też mogę wyjść za mąż, chociaż nie jestem i nie chcę być. “Mnich” jest używane zarówno w odniesieniu do mężczyzn, jak i kobiet w niektórych świątyniach. Nie ma różnic w zasady w moim rodowodzie, czy ktoś nazywa się a mnich, zakonnica lub kapłan. Tytuły „roshi” i „sensei” odnoszą się do statusu nauczyciela, a nie do wyświęcenia.

Wiele osób praktykujących zen w Japonii to obcokrajowcy, podczas gdy obecnie niewielu Japończyków interesuje się praktykami religijnymi. W XIX wieku rząd japoński ogłosił, że buddyjscy mnisi i mniszki mogą się żenić, co w wielu przypadkach pozbawiło praktykę duchową zębów. Przyspieszyło to również upadek buddyzmu w Japonii, trend, który niestety trwa do dziś. W Japonii istnieją „akredytowane” świątynie, w których każdy, którego rodzic jest świątynią kapłan może uczyć się od sześciu miesięcy do trzech lat i otrzymać zaświadczenie zezwalające mu na odziedziczenie świątyni po rodzicach i prowadzenie ceremonii — zwykle pogrzebów — w celu zarobienia na życie.

W Japonii nadal istnieje kilka poważnych świątyń szkoleniowych, z których jedną jest Sogen-ji. Mamy szczęście, że nie jesteśmy tzw kapłan-świątynia akredytująca, więc nie tłoczą się u nas ludzie, których interesuje tylko zdobycie tego certyfikatu. Ludzie, którzy przychodzą do Sogen-ji poważnie traktują praktykę, a jeśli tak nie jest, bardzo szybko odchodzą, ponieważ jest to intensywny tryb życia.

Słowo "sangha” jest używane w szerokim znaczeniu zarówno w Rochester, jak iw Sogen-ji i nie odnosi się wyłącznie do osób wyświęconych. Ponieważ tak wielu świeckich praktykujących traktuje poważnie, trudniej jest odróżnić tych z nas, którzy zostali wyświęceni — którzy podjęli formalne zobowiązania na całe życie — od tych, którzy mają rodziny i stałą pracę w społeczeństwie, ale nadal medytować regularnie każdego dnia i spędzają czas na wakacjach sesshin. Praktyka świecka jest silna w Ameryce i Europie i jest jednym z kierunków, w którym buddyzm zdaje się podążać na Zachodzie.

Mimo to wielu z nas jest wezwanych do poświęcenia całego życia tej praktyce. W mojej linii oznacza to, że kiedy pracujemy, pracujemy dla Dharmy, a nie dla pieniędzy. Możemy otrzymać wsparcie za naszą pracę, ale nie może to być np. architektura, inżynieria, praca sekretarska czy praca przy komputerze. Chociaż bycie pracownikiem hospicjum byłoby do zaakceptowania, generalnie większość sposobów, w jakie ludzie zarabiają pieniądze, jest dla nas niedostępna. To jest ćwiczenie wiary. Tak długo, jak pozostajemy w świątyni w Japonii — która istnieje od trzystu lat i ma silne poparcie — jesteśmy wspierani. Nasze podstawowe potrzeby są zaspokajane poprzez datki na rzecz świątyni. W Rochester jest podobnie. Jednak poza tymi świątyniami jesteśmy zdani na siebie.

Liturgia lub śpiewanie sutr w Sogen-ji iw Rochester odbywa się zarówno w języku angielskim, jak i japońskim. Nasz nauczyciel, Harada Shodo Roshi, jest bardzo nietypowy jak na Japończyka. Jedynym powodem, dla którego w ogóle śpiewamy po japońsku, jest to, że świątynia znajduje się w Japonii. Czasami przychodzą świeccy zwolennicy, a japońscy mnisi nadal mieszkają w świątyni. W przeciwnym razie kazałby nam odprawiać liturgię w języku angielskim, głównym języku w świątyni po japońskim. Nasz nauczyciel zamierza przetłumaczyć wszystkie pieśni na języki osób przyjeżdżających na szkolenie, tak aby mogły śpiewać we własnym języku. Uważa, że ​​jeśli słyszymy nauki w naszym własnym języku, są one bardziej rejestrowane i to jest prawda. Jeśli ktoś przebywający w Sogen-ji nie mówi po japońsku, kobieta z Zachodu, która przez lata dobrze nauczyła się japońskiego, chętnie przetłumaczy w razie potrzeby. Chociaż Harada Shodo Roshi zna trochę angielski, subtelna praca, jaką trzeba wykonać podczas prywatnych spotkań z nim, wymaga tłumacza.

przykazania

Co roku w Rochester Zen Center trzy osoby otrzymują zasady odbywają się ceremonie (jukai) dla dorosłych i dwie dla dzieci. Jedno odbywa się w Święto Dziękczynienia, ponieważ przez lata Święto Dziękczynienia zostało przekształcone w święto buddyjskie w naszych ośrodkach Zen. Organizujemy również jukai w Nowy Rok, a wiosną w Vesak, obchody Budda'urodziny.

Bierzemy szesnaście bodhisattwa zasady. Pierwsze trzy są nazywane trzema postanowieniami ogólnymi. Są to: 1) unikanie zła, 2) czynienie dobra i 3) wyzwolenie wszystkich czujących istot. Te trzy obejmują pełny zakres działań i są trudne do naśladowania. Kolejne trzy zasady to trzy schronienia, sformułowane jako a przysięga. Są to: „Ja schronić się in Budda i postanowić, że wraz ze wszystkimi istotami zrozumiem Wielką Drogę, dzięki której Budda ziarno może zawsze kwitnąć. I schronić się w Dharmie i postanowić, że wraz ze wszystkimi istotami wejdę głęboko w skarbiec sutr, dzięki czemu moja mądrość może wzrosnąć do rozmiarów oceanu. I schronić się in sangha i w ich mądrości, przykładzie i niezawodnej pomocy, i postanowili żyć w harmonii ze wszystkimi istotami”. Finałowa dziesiątka zasady są dziesięcioma kardynałami zasady. Przez lata w Rochester pracowaliśmy nad ich tłumaczeniem zasady. Każdy z nich jest przedstawiany jako dwuaspektowy przykazanie, z czymś, przed czym można się powstrzymać i czymś, co można ulepszyć. Oni są:

1. Nie zabijać, ale pielęgnować wszelkie życie
2. Nie brać tego, co nie jest darmo dane, ale szanować wszystko
3. Nie kłamać, ale mówić prawdę
4. Nie angażować się w niewłaściwą seksualność, ale żyć w czystości i powściągliwości (How this przykazanie jest przechowywany zależy od okoliczności życiowych)
5. Nie brać substancji, które dezorientują umysł, ale utrzymywać umysł w czystości przez cały czas (jest to sformułowane w ten sposób, ponieważ tak wiele rzeczy poza alkoholem może dezorientować umysł)
6. Nie mówić o występkach innych, ale być wyrozumiałym i współczującym
7. Nie po to, żeby się chwalić i dyskredytować innych, ale pracować nad własnymi niedociągnięciami
8. Nie odmawiać pomocy duchowej ani materialnej, lecz dobrowolnie ją udzielać tam, gdzie jest to potrzebne
9. Nie dać się ponieść złość, ale zachować powściągliwość
10. Nie obrażać Trzech Skarbów Budda, Dharma i sanghaale pielęgnować je i podtrzymywać

Oprócz naszego przykazanie-przyjmując ceremonie i ceremonie pokuty i spowiedzi, pracujemy nad tym zasady w naszej formalnej praktyce, używając długich serii koanów. Ponieważ zasady są tak głębokie i można je postrzegać na wiele sposobów i na wielu poziomach, poświęconych jest ponad pięćdziesiąt koanów przykazanie działają, a przebrnięcie przez nie zajmuje trochę czasu. The zasady są rozpatrywane z wielu różnych perspektyw, zaczynając od dosłownej interpretacji, przechodząc przez rozumienie mahajany i tak dalej, aż do ich ostateczna natura. W ten sposób odkrywamy wiele warstw zrozumienia każdej z nich przykazanie. Aby mówić na zasady w ogóle jest trudne, ponieważ są one o wiele głębsze, niż mogą wyrazić słowa. Gdy tylko powiemy jedną rzecz, można również powiedzieć inną, która pojawia się pod kątem i jest poprawna na pewnym poziomie.

Ponieważ wciąż jesteśmy ograniczonymi istotami, popełniamy błędy i przekraczamy nasze zasady. Aby oczyścić i przywrócić nasze zasady, przed każdym odprawiamy ceremonię spowiedzi i pokuty sesshin, przed każdym przykazanie- ceremonii przyjęcia, a także w innych terminach. Ceremonia ta stała się podstawą poważnej, głębokiej praktyki w Rochester. Włączają się w nią osoby świeckie, w przeciwieństwie do zwyczaju ściśle klasztorny tradycji Azji Południowo-Wschodniej, Tybetu i Chin. Ludziom Zachodu zajęło kilka lat zrozumienie ducha tych ceremonii. Na początku nasze zrozumienie było raczej powierzchowne, tak wiele osób przychodziło tylko dlatego, że było to wymagane. Jednak dzięki naukom i praktyce Dharmy zostaliśmy przemienieni, więc teraz te ceremonie spowiedzi i pokuty stały się głębokie i poruszające. Wychodzimy z nich czując się oczyszczeni i zainspirowani zmaganiami ludzi o utrzymanie zasady.

W Rochester nasza ceremonia spowiedzi i pokuty opiera się na pismach Dogena, japońskiego mistrza, który sprowadził linię Soto z Chin. Przed rozpoczęciem ceremonii prowadzący, który jest osobą wyświęconą, mówi o celu pokuty i duchu ceremonii. Ceremonia rozpoczyna się śpiewem i chwilą ciszy. Następnie przywódca recytuje fragment, który mówi o otwartym wyznawaniu przed Buddami i przodkami w celu oczyszczenia się. Następnie zapala się kadzidełko i umieszcza w małym naczyniu z kadzidłem, które jest przekazywane od osoby do osoby. Jeśli nie mamy nic do wyznania podczas tej konkretnej ceremonii – co zdarza się rzadko – przez chwilę ofiarowujemy kadzidło, a następnie przekazujemy je dalej. Jeśli mamy coś do wyznania, robimy to. Wyznanie składa się z dwóch części: ujawnienia naszych złych uczynków i postanowienia, aby nie kontynuować tych nawykowych wzorców zachowań w przyszłości. Kiedy kończymy naszą spowiedź, inni ludzie mogą mówić o błędach lub niewłaściwych działaniach, które w nas zauważyli. Jeśli nic nie zostanie poruszone, przekazujemy kadzidło następnej osobie. Trzonem ceremonii jest gatha skruchy: „Wszystkie złe czyny, których dopuściłem się od niepamiętnych czasów, wynikające z chciwości, złośći ignorancja, wynikające z ciało, mowy i umysłu, teraz żałuję, że popełniłem”. Odbywa się to dziewięć razy pod koniec ceremonii, aby ukryć to, co mogliśmy przegapić w naszej konkretnej spowiedzi. Ujawnianie w ten sposób naszych błędów jest bardzo pomocne w rozjaśnianiu serca i wprowadzaniu w nas zmian.

Ceremonia święceń

Zajmuje dużo czasu, zanim ktoś może zostać wyświęcony w tradycji zen, chociaż w Japonii robi się wyjątki w przypadku dzieci, które mają odziedziczyć świątynię rodzica. Istnieją różne poziomy święceń. Szczególnie w sekcie Soto osoby świeckie tradycyjnie przyjmują przyjęcie zasady ceremonię jako osobiste i publiczne zobowiązanie do praktyki buddyjskiej. Podczas tych święceń świeckich przyjmuje się szesnaście bodhisattwa zasady i otrzymuje świeckę rakusu (miniaturowy Buddaszata) i świeckie buddyjskie imię.

Mnisi buddyjscy Zen, mniszki i księża również przyjmują szesnaście bodhisattwa zasady. Jednakże, podczas gdy osoby świeckie trzymają je w kontekście stylu życia rodziny, od osób w pełni wyświęconych oczekuje się, że będą ich przykładem jak najpełniej przez resztę życia. Ponadto, osoba w pełni wyświęcona w tradycji buddyzmu zen, praktykowanej w Rochester, śluby poświęcić swoje życie Dharma Buddyoraz w otrzymaniu szat święceń śluby używać ich dla dobra wszystkich istot. Coś na temat tego poziomu wyświęceń jest trudne do wyrażenia słowami. Przypomina to różnicę między mieszkaniem z kimś a ślubem. Kiedy ktoś jest w pełni wyświęcony, zaangażowanie jest większe, chociaż zasady bierzemy są takie same.

Ponieważ to zobowiązanie ma trwać przez całe życie, do pełnych święceń podchodzi się etapami. Pierwszy otrzymuje święcenia nowicjatu, w których to samo zasady są zabierane i obcinane są włosy, ale nie podaje się ani szat, ani imienia święceń. Następuje okres próbny, podczas którego nowicjusz musi żyć jak osoba wyświęcona, ale może zdecydować, że nie przyjmie ostatecznych święceń, a nawet nie wróci do życia świeckiego. Z tego samego powodu nauczyciel może zdecydować, czy nie udzielić ostatecznych święceń lub je opóźnić.

Przyjęcie święceń świeckich wymaga po prostu stanowczej woli, ale dojście do święceń nowicjatu wymaga znacznie więcej. W Centrum Zen w Rochester trzeba osiągnąć określony poziom praktyki i przestrzegać pełnego harmonogramu praktyki, mieszkając w Centrum przez co najmniej dwa lata. Następnie prosi swojego nauczyciela o udzielenie święceń. Nauczyciel zwykle ignoruje lub odrzuca wiele próśb o sprawdzenie powagi i poświęcenia ucznia. Po przyjęciu święceń nowicjusza kontynuuje się praktykę i życie we wspólnocie, a po roku lub dwóch ocenia się postępy w celu ustalenia, czy zostaną udzielone pełne święcenia.

Miałem zaszczyt ogolić głowy niektórym kobietom przed święceniami nowicjatu. Główne golenie wykonujemy prywatnie, najpierw goląc duże kółko Zen na jej głowie. Okrąg jest ważny w buddyzmie zen, klips na naszych szatach również jest okrągły. Symbolizuje nasze Budda natura, która jak koło jest doskonała taka jaka jest; nie można do tego nic dodać ani odjąć. Następnie golimy resztę jej włosów, z wyjątkiem małego koka na czubku głowy, który nauczyciel obetnie podczas ceremonii święceń.

Po samotnej kąpieli w tradycyjnej japońskiej wannie pachnącej kadzidłem, przyszła nowicjuszka ubiera się w białe podkoszulek. Następnie, podczas właściwej ceremonii, idzie przed nauczyciela i po odpokutowaniu za swoje złe uczynki otrzymuje pierwszą szatę. Następuje przerwa, gdy wracamy i pomagamy jej ją założyć. Kiedy wraca, po kolei kłania się przed starszym członkiem wyświęconych sangha, jej rodzice, zaproszeni świeccy i reszta sangha. Następnie podchodzi do nauczyciela, który goli mały kok włosów ze słowami: „Teraz wygląd jest zrujnowany”. Otrzymuje resztę swojego ubioru — wierzchnią szatę i tak dalej — wkłada je, bierze zasadyi robi więcej pokłonów. Po tym jest uroczysta kolacja dla sangha i zaproszonych gości do świętowania tej radosnej okazji.

Rodzice jednej kobiety przybyli z Niemiec na święcenia kapłańskie. Pierwsi rodzice mieszkańca Zachodu zostali wyświęceni w Sogen-ji, aby to uczynić. Większość zachodnich rodziców jest nieco przerażona, gdy ich dziecko postanawia porzucić obiecującą karierę, ogolić głowę i nosić dziwne ubrania do końca życia. Kiedy zostałem wyświęcony w Rochester, przyszła na świat moja dwójka dzieci, już dorosłych, co bardzo mnie ucieszyło. Moi rodzice i rodzeństwo z różnych powodów nie. Nie wierzę, że moja matka kiedykolwiek pogodziła się z moimi święceniami przed śmiercią, ale mój ojciec i ja przeżyliśmy ostatnio cudowne spotkanie serc. Byłem głęboko wzruszony, że w końcu był w stanie całkowicie zaakceptować moją decyzję i mój sposób życia.

Wielu ludzi Zachodu w końcu akceptuje święcenia członka rodziny. W miarę jak coraz więcej z nas będzie nosić te szaty, stanie się to bardziej akceptowalne. Moje dzieci dorastały w krajach buddyjskich i chodziły do ​​świątyń z buddyjską nianią, która dla nas pracowała. Więc kiedy ich matka została wyświęcona na buddystkę – coś, czego nie robi żadna inna amerykańska matka – moim dzieciom było to w porządku. Ich wsparcie głęboko mnie poruszyło.

Ludzie często pytają mnie, dlaczego zostałem kapłan. Odkąd to się stało, próbowałem wyrazić słowami to uczucie i nie byłem w stanie tego zrobić. Najlepsze, co mogę powiedzieć, to to, że szukałem czegoś jako dziecko. Kiedy miałem dziewięć lat, babcia dała mi Biblię z moim imieniem wygrawerowanym złotem. Ustawiłem ołtarz pod schodami do piwnicy w naszym domu w Cleveland i przeszukałem tę Biblię, szukając znaczenia; ale w tamtych czasach to mnie przerastało. Kiedy dorastałem, moja rodzina chciała, abym został nauczycielem plastyki, co zrobiłem, a następnie zająłem się projektowaniem graficznym, architekturą i inżynierią, co sprawiało mi przyjemność. Założyłem rodzinę, która była satysfakcjonująca; ale wciąż czegoś brakowało. W końcu zetknąłem się z buddyzmem zen i po dziesięciu latach zostałem wyświęcony. W tamtym czasie wszystko się ułożyło. To było dla mnie odpowiednie: kwadratowy kołek w końcu znalazł kwadratowy otwór po tym, jak przez całe życie próbowałem zmieścić się w okrągłych otworach. Nigdy nie żałowałem tej decyzji, nawet przez sekundę.

Znam ludzi świeckich w Rochester Zen Center iw Sogen-ji, którzy są tak samo oddani praktyce. Myślę, że różnica może polegać na tym, że poświęciłem temu resztę życia; Nie zamierzam robić nic innego. Nie wrócę do inżynierii ani architektury, chociaż mogę robić coś w trakcie mojej pracy nad Dharmą.

Stanie się oświeconym jest osobistą możliwością dla każdego. Wszyscy już tam są; jest to po prostu kwestia odkrycia naszych błędnych wyobrażeń, oczyszczenia okularów i wyraźnego zobaczenia tego, co już tam jest – że już jesteśmy tak doskonali jak to koło, z wyjątkiem tego, że z powodu złudzeń i naszych błędnych wyobrażeń postępujemy inaczej. Chciałbym zakończyć „Dai E Zenji”Przysięga za przebudzenie”:

Naszą jedyną modlitwą jest być niewzruszonym w postanowieniu całkowitego oddania się Bogu Budda's Way, aby nie było wątpliwości, jak długa wydaje się być droga. Być lekkim i łatwym w czterech częściach naszego ciało, być silnym i nieustraszonym ciało i na uwadze. Aby uwolnić się od chorób i odpędzić zarówno przygnębione uczucia, jak i rozkojarzenie. Być wolnym od nieszczęść, nieszczęść, szkodliwych wpływów i przeszkód. Nie szukać Prawdy poza sobą, abyśmy mogli natychmiast wejść na właściwą drogę. Być wolnym od przywiązania do wszystkich myśli, abyśmy mogli osiągnąć doskonale jasny, jasny umysł mądrości pradżni i uzyskać natychmiastowe oświecenie w wielkiej sprawie narodzin i śmierci. W ten sposób otrzymujemy przekaz głębokiej mądrości Buddów, aby ocalić wszystkie czujące istoty, które cierpią w kręgu narodzin i śmierci. W ten sposób wyrażamy naszą wdzięczność za współczucie Buddów i patriarchów. Naszą dalszą modlitwą jest, aby nie być bardzo chorym ani nie cierpieć w czasie wyjazdu. Wiedzieć, że nadejdzie siedem dni naprzód, abyśmy mogli uspokoić umysł, aby porzucić ciało i nie przywiązywać się do wszystkich rzeczy w ostatniej chwili, w której powracamy do Pierwotnego Umysłu w królestwie bez narodzin i śmierci, i łączymy się nieskończenie z całym wszechświatem, aby zamanifestować się jako wszystkie rzeczy w ich prawdziwej naturze i, z wielką mądrością Buddów, aby obudzić wszystkie istoty do Budda Umysł. Oferujemy to wszystkim Buddom i bodhisattwa- mahasattwów przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, w dziesięciu dzielnicach i do Maha Pradżniaparamity.