J.Ś. Dalajlama odpowiada na pytania

Question: Kiedy Budda pierwszych wyświęconych zakonników, nie było zasady, zasady były stopniowo wprowadzane później, gdy niektórzy mnisi i mniszki źle się zachowywali. Musiało więc istnieć głębsze znaczenie lub cel, że Budda miał na myśli monastycyzm, poza utrzymaniem zasady. Proszę, porozmawiaj o głębszej istocie lub znaczeniu bycia a klasztorny.

Jego Świątobliwość Dalajlama (HDL): Po pierwsze, na poziomie indywidualnym istnieje cel bycia mnich lub zakonnica. The Budda sam był tego przykładem. Był księciem małego królestwa i wyrzekł się tego. Czemu? Jeśli pozostaje w królestwie ze wszystkimi czynnościami gospodarzy, to właśnie te okoliczności zmuszają go do zaangażowania się w przywiązanie lub w trudnych postawach. To jest przeszkoda w praktyce. W życiu rodzinnym, nawet jeśli sam możesz czuć się zadowolony, musisz dbać o swoją rodzinę, więc musisz angażować się w bardziej światowe zajęcia. Zaleta bycia mnich lub zakonnicą jest to, że nie musisz być uwięziony w zbyt wielu ziemskich zajęciach lub zajęciach. Jeśli po zostaniu mnich lub zakonnica, jako praktykujący możesz myśleć i rozwijać prawdziwe współczucie i troskę o wszystkie czujące istoty – lub przynajmniej czujące istoty wokół ciebie – wtedy ten rodzaj uczucia jest bardzo dobry dla gromadzenia cnót. Z drugiej strony, z własną rodziną, twoją troską i pragnieniem jest odwdzięczenie się członkom rodziny. Być może zdarzają się wyjątkowe przypadki, ale ogólnie rzecz biorąc, że ciężar jest prawdziwym ciężarem, a ból jest prawdziwym bólem. Dzięki temu nie ma nadziei na gromadzenie cnót, ponieważ twoje działania opierają się na przywiązanie. Dlatego stając się mnich lub zakonnica, bez rodziny, jest bardzo dobra do praktyki Dharma Buddy ponieważ podstawowym celem praktyki Dharmy jest nirwana, a nie tylko codzienne szczęście. Jako zakonnicy poszukujemy nirwany, trwałego ustania cierpień sansarycznych, dlatego chcemy uspokoić nasienie lub czynniki, które wiążą nas w świecie sansarycznym. Głównym z nich jest przywiązanie. Dlatego głównym celem bycia klasztorny jest redukcja przywiązanie: pracujemy nad tym, aby nie być dłużej przywiązani do rodziny, nie być dłużej przywiązani do przyjemności seksualnej, nie być dłużej przywiązani do innych światowych udogodnień. To jest główny cel. To jest cel na poziomie indywidualnym.

Pytanie: Proszę, mów o korzyściach płynących z przyjmowania wyższych święceń jako bhikszu lub bhikszuni. Dlaczego zdecydowałeś się zostać mnichem, a nie śramanerą? Jaki jest najlepszy sposób przygotowania się do przyjęcia święceń na bhikszu lub bhikszuni?

HHDL: Ogólnie rzecz biorąc, w naszej tradycji, wraz z wyższymi święceniami, wszystkie wasze cnotliwe działania stają się skuteczniejsze, potężniejsze, silniejsze. Podobnie działania negatywne są silniejsze (chichocze), ale zwykle patrzymy bardziej na pozytywne strony. Nauki bodhisattwa pojazd i pojazd tantryczny, na przykład Kalaczakra, wyrażają wielkie uznanie dla mnicha przysięga. Uważamy, że to świetna okazja do przyjęcia wyższych święceń. Bhikszu lub bhikszuni ma więcej zasady. Jeśli spojrzysz na nie punkt po punkcie, czasami możesz poczuć, że jest ich zbyt wiele zasady. Ale kiedy spojrzysz na cel – zredukować przywiązanie i negatywne emocje – wtedy ma to sens. Aby zredukować nasze negatywne emocje, winaja kładzie większy nacisk na Twoje działania. Więc winaja zawiera bardzo szczegółowe i precyzyjne zasady o działaniach fizycznych i werbalnych. Im wyższy śluby- bodhisattwa przysięga i tantryczny przysięga— połóż większy nacisk na motywację. Jeśli spojrzysz na to, jak bhikszu i bhikszuni zasady pracy, lepiej zrozumiesz ich cel.

Ogólnie rzecz biorąc, ci praktykujący buddyści, którzy są naprawdę zdeterminowani, aby postępować zgodnie z tą praktyką, zgodnie z BuddaOczywiście przewodnictwo staje się śramanera(ika), a następnie bhikszu(ni). Potem biorą bodhisattwa przysięga i wreszcie tantryczny przysięga. Uważam, że prawdziwym przygotowaniem do przyjęcia święceń bhikszu lub bhikszuni nie jest studiowanie winaja, ale więcej medytacja o naturze samsary. Na przykład istnieje przykazanie celibatu. Jeśli tylko pomyślisz: „Seks nie jest dobry. Budda zabroniłem tego, więc nie mogę tego zrobić”, wtedy bardzo trudno jest zapanować nad swoim pragnieniem. Z drugiej strony, jeśli pomyślisz o podstawowym celu, podstawowym celu – nirwanie – wtedy zrozumiesz przyczynę tego przykazanie i łatwiej będzie go śledzić. Kiedy robisz bardziej analityczne medytacja o Czterech Szlachetnych Prawdach zyskasz przekonanie, że dwie pierwsze prawdy należy porzucić, a ostatnie dwie urzeczywistnić. Po zbadaniu, czy te negatywne emocje — przyczynę cierpienia — można wyeliminować, nabierzesz pewności, że mogą. Widać wyraźnie, że istnieje alternatywa. Teraz cała praktyka nabiera sensu. W przeciwnym razie trzymanie zasady jest jak kara. Kiedy robisz analizy medytacja, zdasz sobie sprawę, że istnieje systematyczny sposób na zmniejszenie negatywnych emocji i będziesz chciał to zrobić, ponieważ Twoim celem jest nirwana, całkowite wyeliminowanie negatywnych emocji. Rozważanie tego jest głównym przygotowaniem. Studiuj Cztery Szlachetne Prawdy i rób więcej analiz medytacja na te tematy. Kiedy rozwiniesz prawdziwe zainteresowanie nirwaną i poczujesz, że jest to możliwe do osiągnięcia, poczujesz: „To jest mój cel, to jest moje przeznaczenie”. Następne pytanie brzmi: „Jak mogę redukować negatywne emocje krok po kroku na poziomie emocjonalnym i na poziomie praktycznym?” W ten sposób stopniowo stajesz się upasaka, pełny upasaka, upasaka z celibatem, śramanerą i bhikszu. Dla kobiet jedna jest pierwsza upasika, następnie śramanerika, śiksamana i bhikszuni. Stopniowo podejmując różne poziomy zasady wspina się po schodach do wyzwolenia.

Pytanie: Czy istnieje inny sposób praktykowania winaja dla kogoś, kto jest w Wadżrajana tradycja? Jak integrujemy nasze studia i praktykę? winaja z naszymi badaniami i praktyką tantra?

HHDL: Zgodnie z naszą tradycją jesteśmy zakonnikami i żyjemy w celibacie, a jednocześnie praktykujemy Tantrajanę. Ale sposobem na praktykę jest wizualizacja. Na przykład wizualizujemy małżonka, ale nigdy nie dotykamy. Nigdy nie wdrażamy tego w praktyce. Chyba że osiągnęliśmy etap, w którym całkowicie rozwinęliśmy moc kontrolowania całej naszej energii i zdobyliśmy prawidłowe zrozumienie śunji (pustki, rzeczywistości), chyba że naprawdę posiadamy wszystkie zdolności, dzięki którym te negatywne emocje mogą zostać przekształcone w pozytywną energię , nigdy nie realizujemy praktyki z rzeczywistym małżonkiem. Chociaż praktykujemy wszystkie wyższe praktyki, jeśli chodzi o wdrożenie, to kierujemy się winaja. Nigdy nie podążamy według Tantrayany. Nie możemy pić krwi!! (wszyscy się śmieją). Jeśli chodzi o rzeczywistą praktykę, musimy przestrzegać ściślejszej dyscypliny: winaja. W starożytnych Indiach jedną z przyczyn zwyrodnienia Dharma Buddy była błędna implementacja pewnych wyjaśnień tantrycznych.

Pytanie: Trudno jest postępować zgodnie z winaja dosłownie we wszystkich dzisiejszych sytuacjach. Czy można dokonać adaptacji tego, jak żyjemy?

HHDL: Oczywiście musimy dołożyć wszelkich starań, aby podążać za winaja nauki i zasady. Wtedy w niektórych przypadkach, jeśli istnieje wystarczający powód, aby dokonać pewnych adaptacji, jest to możliwe. Ale nie powinniśmy zbyt łatwo dokonywać tych adaptacji. Najpierw powinniśmy dać pierwszeństwo podążaniu za winaja zasady tak jak oni. W przypadkach, w których istnieje wystarczająca liczba uzasadnionych powodów, które wymagają dostosowania, jest to dopuszczalne.

Pytanie: Jakie jest źródło radości w umyśle? Jak zachowujemy poczucie radości? Jak sobie radzimy wątpić i niepewność, która może się pojawić?

HHDL: Jako praktykujący, gdy zdobędziesz jakieś wewnętrzne doświadczenie w wyniku swojej duchowej praktyki, da ci to głęboką satysfakcję, szczęście lub radość. Daje również pewną pewność siebie. Myślę, że to jest najważniejsze. To przychodzi przez medytacja. Najskuteczniejszą metodą dla Twojego umysłu jest metoda analityczna medytacja. Ale bez odpowiedniej wiedzy i zrozumienia trudno jest medytować. Nie ma podstaw, aby wiedzieć, jak to zrobić medytować. Aby móc robić analityczne medytacja skutecznie, powinieneś mieć wiedzę o całej strukturze buddyzmu. Więc nauka jest ważna; to robi różnicę w twoim medytacja. Ale czasami w naszych tybetańskich klasztorach zbyt duży nacisk kładzie się na stronę intelektualną, a praktyka jest zaniedbywana. W rezultacie niektórzy ludzie są wielkimi uczonymi, ale jak tylko ich wykład się kończy, pojawia się brzydota. Czemu? Intelektualnie są wielkimi uczonymi, ale Dharma nie jest zintegrowana z ich życiem.

Kiedy już osobiście doświadczysz jakiejś głębszej wartości w wyniku naszej praktyki, to bez względu na to, co robią inni ludzie, co mówią inni, twoje szczęście nie zostanie naruszone. Ponieważ dzięki własnemu doświadczeniu będziesz przekonany: „Tak, jest w tym coś dobrego”. The Budda wyjaśnił to bardzo jasno. Już na początku powiedział, że dla każdej osoby niezwykle ważne jest podejmowanie decyzji i wysiłku w praktyce.