święcenia monastyczne

Nasz umysł jest twórcą naszego szczęścia i cierpienia, a nasza motywacja jest kluczem do naszych działań i ich rezultatów. Dlatego motywacja do otrzymywania klasztorny święcenia mają wielkie znaczenie. Kiedy głęboko zastanawiamy się nad wadami cyklicznej egzystencji, w naszym umyśle pojawia się determinacja, by się od niej uwolnić i osiągnąć wyzwolenie. Metodą na to jest ćwiczenie Trzy Wyższe Szkolenia: etyka, koncentracja i mądrość. Aby rozwinąć mądrość, która wyzwala nas z cyklicznej egzystencji, musimy być w stanie się skoncentrować. W przeciwnym razie nie będziemy mogli medytować na pustkę w sposób trwały. Rozwijanie koncentracji wymaga od nas ujarzmienia manifestujących się w naszym umyśle przeszkadzających postaw. Mocna podstawa do tego jest tworzona przez uspokojenie naszych wulgarnych, werbalnych i fizycznych działań motywowanych tymi niepokojącymi postawami. Etyka – życie zgodnie z zasady— jest metodą harmonizowania naszych fizycznych i werbalnych działań, a tym samym ujarzmienia rażących niepokojących postaw. Myślenie, że możemy ignorować nasze złe nawyki i to, jak manifestują się one w naszym codziennym życiu, a mimo to rozwijać duchowe urzeczywistnienia poprzez medytację, jest błędne.

Dyscyplina etyczna wzywa nas do życia zgodnie z Dharmą w naszych codziennych interakcjach, to znaczy do integracji tego, czego doświadczamy w medytacja w nasze relacje z innymi ludźmi i z naszym środowiskiem. Wyższe szkolenie w zakresie etyki rozwija się poprzez przyjmowanie i utrzymywanie jednego z różnych rodzajów Pratimoksa śluby: świeckich przysięga z pięcioma zasady lub jeden z klasztorny śluby: nowicjusz przysięga (sramanara/sramanerika) z dziesięcioma zasadylub pełna przysięga (bhikszu/bhikszuni). W przypadku kobiet istnieje święcenia pośrednie (shiksamana) między nowicjuszem a święceniami pełnymi z sześcioma dodatkowymi przepisami. Ponieważ przekaz linii bhikszuni nie miał miejsca w Tybecie, kobiety ubiegające się o te święcenia muszą udać się z prośbą do mistrzów chińskich, koreańskich lub wietnamskich.

Ponieważ istnieją różne poziomy święceń, a każdy kolejny poziom wymaga większej uważności i świadomości ze względu na zwiększoną liczbę zasadywskazane jest, aby robić postępy stopniowo, a nie od razu otrzymywać pełne święcenia. W ten sposób będziemy mogli dostosować się do wymaganego zaangażowania na każdym etapie. Czasami, w entuzjazmie ludzi dla Dharmy i święceń, szybko przyjmują pełne święcenia. Doświadczenie pokazuje jednak, że może się to okazać trudne, a niektórzy ludzie czują się przytłoczeni. Stopniowe podejście pozwala na zbudowanie solidnych fundamentów oraz na trwałą i radosną praktykę.

Wyświęcenie jest łatwe do przyjęcia, ale trudne do utrzymania. Jeśli szczerze pragniemy pozostać jako monastycy przez całe życie, musimy pielęgnować silną motywację przed święceniami, a następnie stale ją rozwijać. Bez głębokiego zastanowienia się nad wadami cyklicznej egzystencji nasza motywacja do wyświęcania będzie słaba, a zasady będzie wyglądać jak wiele „powinien” i „nie”. W takim przypadku zachowanie zasady będzie wydawać się uciążliwe. Jednakże, gdy jesteśmy świadomi cenności i rzadkości tego ludzkiego życia oraz naszego potencjału do osiągania wyższych stanów duchowych, aby przynosić pożytek innym, wtedy żyjemy w zgodzie z zasady to radość. Dla porównania szczęście rodziny, kariery, związków i przyjemności są postrzegane jako niezadowalające, a nasze zainteresowanie nimi blednie. Mamy dalekosiężny i szlachetny cel duchowy, a to daje nam odwagę, by przechodzić przez wzloty i upadki życia i praktyki Dharmy. Posiadanie tego długoterminowego celu i stabilności w praktyce Dharmy przez pewien czas umożliwia nam utrzymanie święceń po ich przyjęciu.

Wad cyklicznej egzystencji jest wiele: oprócz narodzin, choroby, starzenia się i śmierci, żyjemy w obliczu nieotrzymywania tego, czego szukamy, oddzielenia od tego, co lubimy i napotykania niepożądanych okoliczności. Wszystkie te problemy są spowodowane naszymi wewnętrznymi niepokojącymi postawami i działaniami (karmy), że są paliwem. Jako właściciel domu musimy robić wiele rzeczy dla dobra naszej rodziny. Łatwo znajdujemy się w sytuacjach, w których musimy tworzyć negatywne karmy kłamiąc lub oszukując. Otaczają nas rozpraszacze: media, nasza kariera i obowiązki społeczne. Łatwo jest powstać niepokojące nastawienie i trudniej akumulować pozytywny potencjał, ponieważ nasze życie jest tak zajęte innymi sprawami. Mamy trudności ze znalezieniem odpowiedniego partnera życiowego, a następnie z trudnością, aby związek trwał. Na początku mamy problem braku dzieci, a później problemy z wychowaniem dzieci.

Jak klasztorny, mamy więcej wolności od takich rozproszeń i trudności. Z drugiej strony ponosimy też wielką odpowiedzialność. Postanowiliśmy być bardziej świadomi i nie działać zgodnie z jakimkolwiek impulsem, który pojawia się w naszym umyśle. Początkowo może się to wydawać brakiem wolności, ale w rzeczywistości taka świadomość uwalnia nas od naszych złych nawyków i trudności, jakie stwarzają. Zdecydowaliśmy się dobrowolnie zachować zasady, a więc musimy zwolnić, być świadomym naszych działań i mądrze wybierać to, co robimy i mówimy. Jeśli mamy pogląd, że możemy działać wbrew naszym zasady a potem po prostu oczyścić później, to tak, jakbyśmy myśleli, że możemy teraz wypić truciznę i później wziąć antidotum. Taka postawa lub zachowanie nas boli.

Nie powinniśmy jednak myśleć, że jesteśmy złymi ludźmi, gdy nie jesteśmy w stanie utrzymać naszego zasady doskonale. Powód, dla którego bierzemy zasady dzieje się tak, ponieważ nasz umysł, mowa i działania nie są ujarzmione. Gdybyśmy byli już doskonali, nie musielibyśmy brać zasady. Dlatego powinniśmy starać się żyć zgodnie z zasady, ale kiedy nasze niepokojące postawy są zbyt silne i sytuacja staje się dla nas lepsza, nie powinniśmy się zniechęcać ani krytykować siebie w niezdrowy sposób. Przeciwnie, możemy zastosować antidotum, aby oczyścić i odnowić nasze zasadyi określić, jak zamierzamy działać w przyszłości. W ten sposób nauczymy się na własnych błędach i staniemy się silniejszymi praktykami.

Jako zakonnicy reprezentujemy Trzy klejnoty do innych. Ludzie będą inspirowani lub zniechęcani do uczenia się i praktykowania Dharmy w zależności od naszego zachowania. Na przykład, jeśli zobaczą mnichów, którzy są życzliwi dla innych i szczęśliwi żyjąc etycznie, spróbują zrobić to samo. Jeśli zobaczą mnichów, którzy zachowują się zuchwale i głośno lub manipulują innymi, aby uzyskać to, czego chcą, mogą stracić wiarę w Dharmę. Kiedy pielęgnujemy Trzy klejnoty i opiekować się innymi istotami, wtedy odpowiedzialne działanie dla ich dobra jest radością. Widzimy, że w tych czasach, kiedy nasze niepokojące postawy są silne i szukamy natychmiastowego szczęścia i korzyści, zasady jako uciążliwe i uciążliwe. W tych czasach ważne jest, aby na nowo kultywować naszą motywację do zostania monastykami i pamiętać, że życie zgodnie z zasady przynosi korzyści nam i innym.

Jeśli staniemy się klasztorny z silnym przekonaniem o drodze do wyzwolenia, chęcią wytrwania i stawienia czoła naszym problemom, wiarą w swój potencjał oraz cierpliwością wobec siebie i innych, będziemy mogli żyć szczęśliwie i długo jako zakonnicy. Jeśli jednak pragniemy wyświęcać, ponieważ mamy romantyczny pomysł na życie święte lub szukamy łatwego wyjścia z naszych osobistych lub finansowych problemów, będziemy nieszczęśliwi jako klasztorny ponieważ to, czego szukamy, nie zostanie urzeczywistnione. Rozumiejąc, jak kluczową rolę odgrywa nasz umysł w utrzymywaniu święceń, widzimy, że utrzymywanie pratimokszy (indywidualnego wyzwolenia) zasady uspokaja nie tylko nasze słowa i czyny, ale także nasz umysł.

Dołączanie do społeczności sangha

Wyświęcenie to nie tylko etyczne życie, to bycie członkiem specjalnej społeczności, buddyjskiej sangha, zakonnicy podtrzymujący zasady i zleceniodawców ustanowionych przez Budda. To cnotliwa społeczność ludzi, którzy praktykują Buddanauki i pomagać innym w przyjmując schronienie. Jako członkowie sangha skupiamy się na rozwoju czterech szczególnych cech:

1. Kiedy ktoś nas krzywdzi, staramy się nie odpowiadać krzywdą;
2. Kiedy ktoś jest na nas zły, staramy się nie reagować złość;
3. Kiedy ktoś nas obraża lub krytykuje, staramy się nie odpowiadać zniewagą lub krytyką;
4. Kiedy ktoś nas maltretuje lub bije, staramy się nie brać odwetu.

To jest zachowanie a klasztorny powinien starać się rozwijać. Korzeniem tego jest współczucie. Zatem główna cecha wspólnoty duchowej wynika ze współczucia.

Połączenia Buddaostatecznym celem ustanowienia sangha jest dla ludzi osiągnięcie wyzwolenia i oświecenia. Oczywistym celem jest stworzenie harmonijnej społeczności, która umożliwi jej członkom postęp na ścieżce. The winaja Pitaka mówi, że ta społeczność powinna pracować nad byciem:

1. Harmonijny fizycznie: żyjemy razem w pokoju;
2. Harmonijna komunikacja: mało jest kłótni i sporów, a gdy już się pojawią, naprawiamy je;
3. Harmonijni psychicznie: doceniamy i wspieramy się nawzajem;
4. Harmonijny w zasady: mamy podobny styl życia i żyjemy według tego samego zasady;
5. Harmonijne w widoki: podzielamy podobne przekonania;
6. Harmonijni w dobrobycie: w równym stopniu wykorzystujemy i cieszymy się tym, co jest dane społeczności.

Są to idealne okoliczności, do których dążymy i do których dążymy w naszym wspólnym życiu jako wspólnota.

Obecna sytuacja zachodnich monastyków w tradycji tybetańskiej

Połączenia Budda powiedział, że mistrz wyświęcający powinien troszczyć się o uczniów jak rodzic o dziecko, pomagając w zapewnieniu środków do codziennego utrzymania, jak również w naukach Dharmy. Jednak ze względu na różne czynniki, z których jednym jest to, że Tybetańczycy są społecznością uchodźców, zazwyczaj nie tak się dzieje u wyświęcających ludzi z Zachodu. Ważne jest, aby być tego świadomym przed wyświęceniem, ponieważ ludzie Zachodu stoją przed szczególnymi wyzwaniami życia zakonnego. Jeśli przed święceniami będziemy świadomi wyzwań, z jakimi możemy się zmierzyć po nich, będziemy lepiej przygotowani do zapobiegania trudnościom, które mogą się pojawić.

Obecnie istnieje kilka ustalonych klasztorny społeczności na Zachodzie. Dlatego często nie mamy wspólnoty, z którą moglibyśmy żyć, lub mieszkamy w ośrodku ze świeckimi, być może z jednym lub dwoma innymi zakonnikami, lub w mieszanej wspólnocie mnichów i mniszek. Często oczekuje się od nas utrzymania się finansowo. To dodaje napięcia do wyświęconego życia, ponieważ jeśli ktoś musi założyć świeckie ubrania i pracować w pracy w mieście z ludźmi nie-buddyjskimi, może stracić motywację i wizję święceń. Dlatego przed wydaniem święceń wskazane jest uregulowanie wszystkich długów finansowych, jakie możemy mieć, i szukanie dobroczyńcy lub innych środków wsparcia. Jeśli chodzi o edukację, często brakuje wskazówek lub szkoleń dotyczących tego, jak żyć jako klasztornyi wielu z nas musi stworzyć własny program studiów, rozwijać przyjaźnie na odległość z innymi zakonnikami i być odpowiedzialnymi za siebie. Dlatego przed wyświęceniem mądrze jest nawiązać dobre relacje z duchowym mentorem, który nas poprowadzi i znaleźć sprzyjające okoliczności, w których możemy żyć i otrzymywać klasztorny szkolenia i edukacja Dharmy, których potrzebujemy.

W klasztorny społeczności w Azji, jesteśmy oddzieleni od azjatyckich monastyków kulturą, językiem, obyczajami i zwyczajami. Trudno jest żyć w tybetańskich klasztorach, ponieważ są one często przepełnione, a ludzie Zachodu borykają się z problemami wizowymi i chorobami. Mieszkając w ośrodkach zachodniej Dharmy, często oczekuje się od nas, że będziemy pracować przez długie godziny, aby służyć naszym nauczycielom i społeczeństwu. Chociaż jest to korzystne, musimy zachować równowagę między służbą, studiowaniem i praktyką. Jeśli nie żyjemy we wspólnocie z innymi zakonnikami, czasami pojawia się trudność samotności. Jeśli staniemy się zbyt blisko emocjonalnie ze świeckimi praktykującymi, istnieje niebezpieczeństwo, że rozproszymy się i stracimy nasz cel jako zakonnicy. W związku z tym jesteśmy wezwani do uznania i nauczenia się pracy z naszymi emocjami. Społeczeństwo zachodnie często postrzega zakonników jakiejkolwiek tradycji jako pasożytów, ponieważ wydaje się, że nic nie produkują. Musimy mieć silny umysł i jasne cele, aby uniknąć niepotrzebnych wątpić z powodu pojawienia się, gdy napotykamy na niezrozumienie przez innych celu klasztorny życie.

Korzyści ze święceń

Wytyczne nasze zasady Dostarczenie ma wielkie znaczenie, gdy poświęcamy się praktyce, a nie tylko intelektualne lub przypadkowe zainteresowanie buddyzmem. Jako zakonnicy, nasz uproszczony styl życia pozwala nam zadowolić się niewielką ilością i daje nam czas na rozwój naszej praktyki w głęboki i zaangażowany sposób. Staniemy się bardziej uważni i powstrzymamy się od wpadnięcia w pułapkę lub zbłądzenia, podążając za naszymi niekończącymi się pragnieniami i pragnieniami. Rozwiniemy większą świadomość siebie i innych; będziemy mieli sposób na radzenie sobie z naszymi problemami i nie będziemy już musieli silnie reagować na rzeczy, do których mamy awersję. Zamiast działać pod wpływem impulsu, uważność naszej zasady pomoże nam to najpierw sprawdzić przed podjęciem działania. Rozwiniemy większą tolerancję, nie będziemy wikłać się emocjonalnie w niezdrowe relacje i będziemy bardziej pomagać innym. Ludzie stają się spokojniejsi, zdrowsi i bardziej zadowoleni, żyjąc w sprzyjających okolicznościach, które: zasady Stwórz. Żyjąc zgodnie z zasady, staniemy się osobą etyczną i godną zaufania, a tym samym staniemy się silniejsi i bardziej pewni siebie.

Utrzymanie naszego zasady umożliwia nam oczyszczanie zapasów negatywów karmy i stworzyć wielki pozytywny potencjał (zasługa). Działa to jako podstawa do uzyskania wyższych odrodzeń w przyszłości, abyśmy mogli kontynuować praktykowanie Dharmy i ostatecznie osiągnąć wyzwolenie i oświecenie. Żyć w zasady ochroni nas przed krzywdą, a dzięki naszemu stonowanemu zachowaniu miejsce, w którym żyjemy, stanie się spokojniejsze i zamożniejsze. Staniemy się przykładem jednostek, które zadowalają się niewielkimi ilościami oraz społeczności, która potrafi współpracować i rozwiązywać swoje problemy w zdrowy sposób. Nasz umysł będzie spokojny i spokojny; nie będziemy już dłużej napędzani naszymi złymi nawykami; i rozpraszacze w medytacja będą pojawiać się rzadziej. Lepiej dogadujemy się z innymi. W przyszłych żywotach spotkamy się z Buddanauki i sprzyjające okoliczności do praktyki, a urodzimy się jako uczniowie Maitrei Budda.

Życie w zgodzie z zasady bezpośrednio przyczynia się do pokoju na świecie. Na przykład, kiedy porzucamy zabijanie, wszystkie żywe istoty, które się z nami kontaktują, mogą czuć się bezpiecznie. Kiedy porzucamy kradzież, wszyscy wokół nas mogą się zrelaksować i nie bać się o swój dobytek. Żyjąc w celibacie, odnosimy się do innych uczciwiej, wolni od subtelnych i nie tak subtelnych gier między ludźmi. Inni mogą nam zaufać, gdy jesteśmy zobowiązani do mówienia szczerze. W ten sposób każdy przykazanie wpływa nie tylko na nas samych, ale także na tych, z którymi dzielimy ten świat.

W Lamrim Chenmo, wyższe szkolenie w zakresie etyki jest opisane jako schody prowadzące do wszystkich innych cnotliwych praktyk. Jest sztandarem wszelkiej praktyki Dharmy, niszczycielem wszelkich negatywnych działań i niefortunnych odrodzeń. Jest to lekarstwo, które leczy chorobę od szkodliwych działań, pożywienie do jedzenia podczas podróży trudną drogą w samsarze, broń do niszczenia wroga niepokojących postaw i podstawa wszystkich pozytywnych cech.