Cztery czynniki gromadzenia uczniów

• Bycie hojnym
• Mówiąc uprzejmie i mądrze, nauczając Dharmy
• Zachęcanie
• Działać zgodnie z tym, czego się uczy, dawać dobry przykład

LR 118: Zbierz uczniów 02 (pobieranie)

Jeśli spojrzysz w zarys lamrim, jesteśmy na odcinku zaraz po szóstej dalekosiężne postawy: Cztery czynniki dojrzewania umysłów innych lub cztery sposoby gromadzenia uczniów lub cztery sposoby pomagania w dojrzewaniu umysłów innych czujących istot. Te cztery można faktycznie zaliczyć do sześciu dalekosiężne postawy, ale są one tutaj oddzielone, aby pokazać nam bardzo wyraźnie cztery rzeczy, które powinniśmy zrobić, jeśli chcemy prowadzić innych na ścieżce do oświecenia. Oczywiście wtedy jesteśmy w stanie zacząć uczyć innych. Kiedy jeszcze nie jesteśmy w tej pozycji, wtedy dostosowujemy ją do pozycji, w której się znajdujemy. W każdej z tych czterech rzeczy jest coś, co możemy praktykować na naszym obecnym poziomie.

Bycie hojnym

Pierwszym czynnikiem jest hojność. Nie tylko hojność przynosi bezpośrednie korzyści innym, ale zwłaszcza, jeśli starasz się pomóc im poprowadzić ich ścieżką i chcesz dojrzeć ich umysł, wtedy oni muszą chcieć otrzymać nauki. Aby chcieć przyjść na nauki, muszą pomyśleć: „Cóż, nauczyciel jest miłą osobą. Może jest coś, czego mogę się od nich nauczyć”. Jednym ze sposobów na przekonanie ludzi, że jesteś miłą osobą, jest dawanie im rzeczy. To nie jest przekupywanie uczniów, aby przyszli na twoje wykłady. [śmiech] Ale raczej nasze umysły są bardzo, bardzo obrzydliwe. Jeśli ludzie są dla nas życzliwi i okazywają nam jakieś ciepło i dają nam prezenty, od razu nas do nich przyciągają. Natomiast jeśli ktoś nie daje nam prezentów, a zamiast tego nas gryzie, to nas nie pociąga. [śmiech]

Będąc hojną osobą, zaczynają cię lubić. To sprawia, że ​​są gotowi do słuchania waszych nauk Dharmy. Myślę też, że hojność bezpośrednio komunikuje innym, że chcesz dać. Jeśli dajesz rzeczy materialne, daje to dobry przykład potencjalnym ludziom, z których możesz skorzystać. Dajesz dobry przykład jakości, którą mogą podziwiać, co znowu skłoniłoby ich do przyjścia na nauki. Ale z punktu widzenia ucznia nie powinniśmy próbować wszystkich nauczycieli i sprawdzać, kto daje nam najwięcej prezentów. [śmiech] Naszym obowiązkiem jest wspieranie nauczycieli, a nie odwrotnie. Ale kiedy pełnimy tę rolę [jako nauczyciele], aby przynosić korzyści innym, to jest to miłe.

Możesz zobaczyć, jak to działa. Gdybyśmy mieli dostosować go do relacji w pracy, jeśli chcesz dojrzewać umysły ludzi w Dharmie, jednym ze sposobów, aby to zrobić, jest po prostu bycie przyjaznym. Dajesz małe słodycze, drobne prezenty i tym podobne rzeczy ludziom, z którymi pracujesz. Potem zaczynają cię lubić i myślą, że jesteś miłą osobą, ponieważ robisz takie rzeczy, i zastanawiają się: „Co oni robią, że są tak miłą osobą?” Potem mówisz: „To buddyzm”. [śmiech] Ale to działa, ponieważ otrzymałem opinie od ludzi, którzy spotkali niektórych z was przy różnych okazjach i powiedzieli: „Wow, ta osoba była tak miła i przyjazna, że ​​sprawiła, że ​​pomyślałem, kim są robienie musi być czymś miłym. Coś dobrego." To sprawiło, że zainteresowali się Dharmą. Bycie hojnym to jedna rzecz, którą możemy zrobić, która ułatwia relacje i sprawia, że ​​ludzie są zainteresowani tym, co robimy.

Mówiąc przyjemnie

Drugim czynnikiem jest mówienie przyjemnie, ale to oznacza nauczanie Dharmy, ponieważ nauczanie Dharmy to mówienie przyjemnie. Oznacza to nauczenie ludzi sposobów na odrodzenie się w wyższych sferach i osiągnięcie tego, co nazywamy „określoną dobrocią”. „Zdecydowana dobroć” to termin techniczny, który wprowadzam teraz na wypadek, gdybyś usłyszał go później od innych nauczycieli. Oznacza wyzwolenie lub oświecenie. Nazywa się to „określoną dobrocią”, ponieważ kiedy osiągasz wyzwolenie lub oświecenie, jest to pewne, że jesteś wyzwolony. Nie popadniesz już w zamieszanie.

Tutaj mówimy o nauczeniu ludzi środków do osiągnięcia dwóch celów – odrodzenia w górę i określonej dobroci. Uczysz ich zgodnie z ich zainteresowaniami i usposobieniem. Dlatego tak ważne jest umiejętne nauczanie w sposób, który ludzie mogą zrozumieć. Na przykład, jak dostosowujemy to do sytuacji w pracy? Jak wspomnieliśmy wcześniej, najpierw dajesz swoim kolegom słodycze i smakołyki i jesteś miłą osobą. Znowu nie chodzi o to, żeby ich podkopać, to dlatego, że cenisz Dharmę. Wtedy możesz porozmawiać z nimi o Dharmie, ale nie musisz używać do tego żadnych buddyjskich słów. Nie musisz przychodzić z wieloma terminami sanskryckimi i palijskimi i dawać im książek w języku chińskim i tybetańskim. [śmiech] Ale ty po prostu mówisz o ogólnych rzeczach Dharmy w bardzo praktycznym, normalnym języku.

Ludzie mogą zapytać, co robiłeś w weekend. Jeśli powiesz: „Och, poszedłem na rekolekcje” i zapytają cię, o co w tym chodzi, wtedy powiesz im treść rekolekcji. Ale znowu mówisz im o punktach, które są dla nich łatwe do zrozumienia. Na tym polega prowadzenie ludzi zgodnie z ich zainteresowaniami i usposobieniem. To jest umiejętne. Kiedy mówisz ludziom o buddyzmie, powiedz im o rzeczach, które prawdopodobnie zrozumieją i z którymi się zgodzą. Kiedy ludzie pytają: „O co chodzi w buddyzmie?” nie zaczynaj im mówić o reinkarnacji. Jego Świątobliwość jest doskonałym przykładem. Zobaczcie, o czym mówi podczas publicznych przemówień – życzliwość, wdzięczność, miłość i współczucie, poszanowanie innych, światowy pokój, powszechna odpowiedzialność. To są rzeczy, do których ludzie się odnoszą, zwłaszcza ludzie z naszej kultury.

Kiedy rozmawiasz ze swoimi kolegami lub rodzicami, mów im o tego rodzaju rzeczach i daj im kilka książek, które mogą od razu przeczytać i zrozumieć, jak książka Jego Świątobliwości, Polityka życzliwości. I w ten sposób powiedzą: „Och, buddyzmie, to jest interesujące”, ponieważ już zgadza się z tym, w co wierzą i co uważają za wartościowe. A potem możesz zacząć wprowadzać inne pomysły. Poza tym nie tylko lubią słuchać o rzeczach takich jak miłująca życzliwość i szacunek, ponieważ współgrają one z tym, w co wierzą, ale także widzą, jak ważne jest rozwijanie ich we własnym umyśle. Daje im od razu coś do pracy. Jest to umiejętne nauczanie zgodnie z zainteresowaniami i skłonnościami innych.

Aby móc nauczać zgodnie z zainteresowaniami i usposobieniem innych, naprawdę musimy stać się Buddami. A budda będzie w stanie dokładnie zrozumieć poziom umysłu ludzi, ich poprzednie karmy, jakie nauki są dla nich odpowiednie, jaki język, jaka terminologia, czy ich uczyć nauk therawady czy nauk mahajany, czy ich uczyć tantra, jakie praktyki tantryczne, czy uczyć ich w tradycyjny sposób, czy dostosowywać je do kultury i tak dalej. Innymi słowy, aby być wrażliwym na to, gdzie są inni i wyjaśniać Dharmę w sposób, który się z nimi komunikuje.

Ponadto ważne jest, aby mówić zgodnie z prawem danego kraju i mówić bardzo przyjemną mową i przyjemnym wyrazem twarzy. Kiedy wyjaśniasz Dharmę, nie przeklinaj i nie używaj szorstkiego języka [śmiech] i bądź bardzo nieokrzesany i tym podobne rzeczy. Nie oznacza to, że musisz być bardzo formalny i purytański, ale znowu uczysz zgodnie z tym, co wydaje się odpowiednie i właściwe.

Kiedy wyjaśniamy ludziom w naszej rodzinie lub w pracy Dharmę, nie musimy postrzegać siebie jako nauczycieli. Kiedy to robimy, możemy stworzyć dystans z innymi ludźmi i możemy zacząć czuć się dość niezręcznie. Albo możemy być trochę dumni lub mechanicznie. Lepiej jest po prostu patrzeć na to, jak jeden człowiek dzieli się czymś, co uważamy za wartościowe, z drugim człowiekiem. Ale oczywiście nigdy nie narzucaj tego nikomu.

Czy mówiłem ci, co mi się wczoraj przydarzyło, mówiąc o wciskaniu rzeczy ludziom? To trochę nie na temat, ale dobrze jest podać tutaj jako przykład tego, czego nigdy nie robić. [śmiech] Uczyłem w Phoenix w piątek, sobotę i niedzielę. Nauki były bardzo dobrze zorganizowane i uczęszczane. Wczoraj po południu odbyłem kilka małych grup i wywiadów osobistych. Był jeden chrześcijański pastor, który przyszedł na niektóre nauki w sobotnie popołudnie, kiedy prowadziłam warsztaty na temat złość. Poprosił o spotkanie w małej grupie.

On i inny pastor, jego kolega, przyszli do mnie. Pomyślałem, że to bardzo miłe, że będzie dialog międzyreligijny. Przybyli ze swoimi bibliami. Powiedzieli, że przyjechali uczyć się i pytali o moje doświadczenie, jak zostałem buddystą. Powiedziałem im o tym. A potem jeden z pastorów powiedział: „Wiesz, nauka to tylko teoria. Mają wszystkie te teorie. Niektóre z nich mogą udowodnić, reszta nie. Buddyzm — nie wiem. Ale ta książka, ta Biblia, od pierwszej do ostatniej strony, jest udowodnionym faktem”.

A potem kontynuował: „Kiedy byłem w Los Angeles, rozmawiałem z jednym kaukaskim mnich. Zapytałem go, dlaczego wierzy w buddyzm? To przesąd. A ta książka jest faktem od początku do końca. Jezus pojawił się na ziemi. Zmarł i został pochowany. Ale został wskrzeszony i został to udowodniony fakt. zapytałem mnich dlaczego on w to nie wierzy? I to mnich nie odpowiedział mi.”

Och, wiedziałem, dlaczego to mnich nie odpowiedział mu. [śmiech] To było dość ciężkie, zupełnie nie tego się spodziewałem. Na szczęście musiałem jechać na lotnisko. Tak nie powinniśmy być, gdy rozmawiamy z ludźmi o buddyzmie. [śmiech]

Szczególnie w przypadku ludzi Zachodu uważam, że dobrze jest, gdy dajemy nowe pomysły i rzeczy, stawiając je jako pytania, a nie jako udowodnione fakty. Po prostu zadawać pytania i dać ludziom przestrzeń do myślenia. Pamiętam pierwsze nauczanie, do którego uczęszczałem, które odbyło się: Lama Zopa Rinpocze. To, co zrobił Rinpocze, było bardzo dobrym przykładem nauczania zgodnego z ludzkim usposobieniem. Jedną z pierwszych rzeczy, które powiedział, było: „Nie musisz wierzyć w nic, co mówię”. Poczułem ulgę słysząc to podczas moich pierwszych buddyjskich nauk. Wtedy mogłem słuchać. Kiedy więc wyjaśniamy ludziom Dharmę, dajemy ją jak prezent: „Sprawdź, czy to ci pomoże. Sprawdź, czy to działa dla ciebie. I zadawaj to jako pytania i pozwól im wybrać, z czym mają pracować.

Zachęcanie

Najpierw jesteśmy hojni, potem przekazujemy im nauki, co jest kolejną formą hojności. A potem, kiedy już udzieliliśmy im nauk, zachęcamy ich do praktyki. Staramy się stwarzać im możliwości praktykowania. Czasami ludzie mogą mieć nauki, ale nie wiedzą, jak się do tego zabrać, są leniwi, rozkojarzeni lub niepewni. Więc zapewniamy Warunki aby mogli ćwiczyć. Możesz to osiągnąć na różne sposoby. Jeden sposób, który zauważyłem Lama [Tak] i [Lama Zopa] Rinpocze czy oni medytować z nami. Są naprawdę dostrojeni do ludzi Zachodu. Większość Tybetańczyków lamowie nie będzie medytować ze swoimi uczniami. Przychodzą, odmawiają kilka modlitw, nauczają, a potem poświęcają zasługi i odchodzą. Zakładają, że wiesz, jak medytować. Bardzo niewielu z nich faktycznie tam usiądzie i poprowadzi cię przez medytacjalub usiądź i zrób medytacja sesja z tobą. Jednym ze sposobów na zachęcenie ludzi z Zachodu jest robienie z nimi sesji. Dlatego mamy Nyung Nes i praktykujemy Czenrezig jako grupa, ponieważ jest to jeden ze sposobów zachęcania ludzi.

Pamiętam inny sposób, w jaki musiałem zachęcić kogoś do ćwiczeń. W Singapurze był jeden młody mężczyzna, który miał raka. W tradycji buddyjskiej ratowanie życia staje się przyczyną przedłużenia własnego życia. Jeśli zabijasz, staje się to karmiczną przyczyną krótkiego życia. Dlatego zobaczysz, zwłaszcza w buddyjskich świątyniach w Chinach, mnóstwo stawów i ludzi, którzy przychodzą z rybami i żółwiami i umieszczają je w stawie. Ludzie kupują zwierzęta w sklepie mięsnym, które miały zostać zabite, i zabierają je do świątyni, aby je wyzwolić.

Pewnego razu byłem w centrum Tushita w Delhi, siedziałem tam i coś jadłem, i wchodził kurczak. [śmiech] I powiedziałem sobie: „Co ten kurczak tutaj robi?” Był w drodze do rzeźnika i Rinpocze kupił go, by uratować mu życie, więc tam był. Więc istnieje praktyka ratowania życia.

Wracając do oryginalnej historii, ten młody człowiek miał raka i kazałem mu wyzwolić zwierzęta, ale tego nie zrobił. Zawsze było coś, co musiał zrobić, co było ważniejsze – pracować w nadgodzinach lub zrobić coś dla swojej rodziny. Pewnego dnia powiedziałem mu: „Chcę wyzwolić niektóre zwierzęta. Pomożesz mi to zrobić? Nie miałem samochodu, a ludzie tam lubią robić rzeczy dla sangha. Więc przyszedł i poszliśmy razem po zwierzęta i je wyzwolić. Robiliśmy to kilka razy. To był jedyny sposób, w jaki mogłem nakłonić go do zrobienia tego, co jest dla niego dobre, czyli powiedzenia mu, że chcę to zrobić. [śmiech]

To jeden ze sposobów na zachęcenie kogoś do zrobienia czegoś. Możemy wymyślić różne sposoby zachęcania ludzi. W kontekście twojej sytuacji zawodowej, jeśli ktoś jest zainteresowany nauką, zaproponuj, że pójdzie z nim. Podnieś je. Wprowadź je. Przedstaw je innym osobom w grupie. Często, kiedy przychodzą po raz pierwszy, są nieśmiałe. Nikogo nie znają. To nowa sytuacja. Powiedz im wcześniej, co dzieje się w grupie, aby wiedzieli, czego się spodziewać. A kiedy przyjdą, przedstawcie ich ludziom i dajcie im arkusze modlitewne i tym podobne rzeczy. Jest to sposób na zachęcenie kogoś do praktyki, aby ludzie czuli się swobodnie.

Działać zgodnie z tym, czego się uczy, dawać dobry przykład

Ostatnim czynnikiem, który pomaga dojrzewać umysły innych ludzi, jest to, że powinniśmy praktykować zgodnie z tym, czego uczymy. To niezwykle ważne. Powinniśmy dawać dobry przykład bez udawania. Innymi słowy, nie chodzi o to, że mówisz innym ludziom, aby wstawali wcześnie rano, a kiedy są w pobliżu, wstajesz o piątej, ale kiedy ich nie ma, wstajesz o dziewiątej. Nie tak. Albo mówiąc ludziom: „Cóż, oto pięć zasady. Bardzo dobrze, jeśli je ćwiczysz.” Ale potem zachowujesz się wbrew wszystkim pięciu zasady. Powinniśmy starać się jak najwięcej praktykować to, czego uczymy. I bądź bardzo szczery, jeśli chodzi o nasz poziom i nie przebieraj się w tym.

To są cztery sposoby dojrzewania umysłów innych ludzi. Czy są jakieś pytania na ten temat?

Publiczność: Wydaje mi się, że myślenie: „Mam zamiar nauczyć tę osobę Dharmy, dlatego zamierzam jej coś dać” jest trochę sztuczna, wydaje mi się umysłem spiskującym.

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Nie chcesz dostać się do tego etapu spisku. Ale raczej sam praktykujesz Dharmę i pierwszą z sześciu dalekosiężne postawy jest hojność. Praktykując hojność, a zwłaszcza wobec takich ludzi, sprawia to, że czują się mile widziani. Próba oszukania ich nie jest zrobiona z przebiegłym umysłem. Dzieje się tak głównie dlatego, że praktykujesz hojność.

Publiczność: [Słyszalności]

VTC: To bardzo dobry punkt. Czasami, gdy czujemy się źle na wschodzie wokół kogoś, dobrym sposobem na pokonanie tego uczucia jest danie mu czegoś. Nawiązujemy połączenie. Słuszna uwaga.

To kończy tę sekcję tutaj.