Przyjazne dla wydruku, PDF i e-mail

Komplementarność doskonałości

Przegląd medytacyjnej stabilizacji i mądrości: część 1 z 2

Część serii nauk opartych na Stopniowa ścieżka do oświecenia (Lamrim) podane w Fundacja Przyjaźni Dharmy w Seattle w stanie Waszyngton w latach 1991-1994.

Komplementarność postaw dalekosiężnych

  • Hojność
  • Etyka
  • Cierpliwość
  • Radosny wysiłek

LR 105: Medytacyjna stabilizacja i mądrość 01 (pobieranie)

Daleko idące postawy medytacyjnej stabilizacji i mądrości

  • Przegląd stabilizacji medytacyjnej
  • Przegląd mądrości
  • Jak koncentracja i mądrość uzupełniają się nawzajem? dalekosiężne praktyki

LR 105: Medytacyjna stabilizacja i mądrość 02 (pobieranie)

Pytania i odpowiedzi

  • Znaczenie robienia oczyszczenie i zrozumienie pustki
  • Terminologia na Zachodzie a tradycyjne użycie

LR 105: Medytacyjna stabilizacja i mądrość 03 (pobieranie)

Ćwiczenie pierwszych czterech dalekosiężnych postaw w stosunku do pozostałych pięciu

Gdy przeglądamy i przeglądamy dalekosiężne postawy, szczególnie chcę podkreślić, jak praktykujemy każdą z nich w stosunku do pozostałych pięciu, abyśmy nie myśleli, że są to różne i odosobnione rzeczy.

Hojność

Kiedy praktykujemy hojność, praktykujemy również etykę hojności. Oznacza to, że kiedy jesteśmy hojni, staramy się również być etyczni. Nie jesteśmy hojni w stosunku do alkoholu, broni palnej i rzeczy, które mogą naprawdę zaszkodzić innym. Wiąże się to z byciem etycznym i mądrym w tym, jak dajemy.

Dawanie nie oznacza po prostu dawania każdemu tego, czego myślą, że chce, ale oznacza patrzenie na rzeczy z perspektywy etycznej i zrozumienie, w jaki sposób nasze dary zostaną wykorzystane, a następnie decydowanie, jak i kiedy dawać. To jest etyka hojności.

Mamy też cierpliwość hojności. Czasami, gdy jesteśmy hojni, ludzie tego nie doceniają. Zamiast być dla nas miłymi i uprzejmymi, tak jak tego chcemy, mogą być niegrzeczni i niemili i mówić: „Dałeś mi tylko tyle. Dlaczego nie dałeś mi więcej? lub „Dlaczego dałeś mi to, a drugiej osobie dałeś więcej? To niesprawiedliwe!"

I tak czasami, mimo że pochodzimy z hojnego umysłu i życzliwej postawy, inni ludzie tego nie doceniają i mówią do nas szorstko. W takich przypadkach bardzo łatwo stracić cierpliwość i wpaść w złość. Ale kiedy to robimy, niszczymy pozytywny potencjał dawania. Dlatego bardzo ważne jest ćwiczenie cierpliwości również podczas dawania.

Myślę, że jest tu wiele do przemyślenia, do przypomnienia sobie różnych chwil w naszym życiu, kiedy byliśmy hojni, ale potem wpadaliśmy w złość. Albo żałowaliśmy tego, ponieważ dana osoba nie zachowywała się tak, jak tego chcieliśmy lub oczekiwaliśmy, albo nie zachowała się tak, jak powinna, mając dobre wartości i właściwe maniery.

Pragniemy również z hojnością praktykować radosny wysiłek; chcemy czerpać przyjemność z bycia hojnym. Innymi słowy, nie bycie hojnym z powodu obowiązku, poczucia winy lub umysłu, który czuje, że powinniśmy. Chcemy być hojni z umysłu, który ma radość i jest entuzjastycznie nastawiony do dawania. Dawanie staje się przyjemnością. Mówią, że kiedy bodhisattwa słyszy, że ktoś czegoś potrzebuje, bodhisattwa jest tak szczęśliwy i podekscytowany: „Ktoś czegoś potrzebuje. Chcę iść i pomóc!” To jest radosny wysiłek hojności.

Ćwiczenie koncentracji wraz z hojnością oznacza utrzymywanie bardzo stabilnej i bardzo jasnej motywacji. Skoncentruj się na naszej motywacji, która ma być korzystna dla wszystkich czujących istot i utrzymuj tę motywację stabilną na początku, w środku i na końcu akcji bycia hojnym. Nie zaczynamy być hojni, ponieważ chcemy, aby inni zauważyli, jak bogaci jesteśmy lub dlatego, że chcemy, aby inni nas lubili i tylko pielęgnowali bodhiczitta motywacja w środku [akcji]. Staraj się generować altruistyczną intencję od samego początku i utrzymywać ją przez cały czas trwania działania, abyśmy mieli motywację, działanie i poświęcenie, wszystko przepojone altruizmem.

Ćwiczenie mądrości połączone z hojnością oznacza nie postrzeganie całego aktu i uczestników akcji dawania jako solidnych, konkretnych, nieodłącznie istniejących bytów. Jeśli dam te kwiaty Leslie, praktykowanie hojności oznacza uznanie, że nie jestem z natury, ona nie istnieje z natury, te kwiaty nie są z natury istniejącymi kwiatami, a czynność dawania nie jest z natury czynnością dawania. Rozpoznajcie, że wszystkie te rzeczy istnieją, ponieważ istnieją inne; nie masz jednego bez drugiego. Uznanie całej współzależności czynności dawania.

Dawanie jest nauczane jako pierwsze dalekosiężne nastawienie bo mówią, że to najłatwiejsze. Ale Budda bardzo umiejętnie zdał sobie sprawę, że dla niektórych z nas nie jest to takie proste. Myślę, że opowiedziałem ci historię, że dla jednej osoby, która miała wiele trudności z dawaniem, Budda ćwiczyła dawanie z jednej ręki do drugiej, tak aby otrzymała energię dawania. [śmiech]

Etyka

Drugi dalekosiężne nastawienie to etyka, która jest pragnieniem porzucenia krzywdzenia innych. Trzy rodzaje etyki to:

  1. Etyka zaniechania szkodliwych działań
  2. Etyka tworzenia pozytywnych
  3. Etyka pracy dla dobra innych

Istnieje lista różnych rodzajów osób, na które należy zwrócić szczególną uwagę, gdy pomagamy. Przykładami są biedni i potrzebujący, ludzie, którzy byli dla nas mili, podróżnicy, ludzie pogrążeni w żałobie, ludzie, którzy nie wiedzą, jak odróżnić działania konstruktywne od destrukcyjnych i tak dalej.

Ponownie, kiedy praktykujemy etykę, próbujemy praktykować ją z pozostałymi pięcioma dalekosiężne postawy.

  1. Po pierwsze, mamy hojność etyki, co oznacza, że ​​staramy się uczyć etyki innych ludzi. Staramy się prowadzić ludzi tą ścieżką i pomagamy im docenić wartość etyki, nauczając o niej, ukazując się poprzez nasz przykład i tak dalej.

    Dla tych z was, którzy są rodzicami, którzy mają siostrzenice i siostrzeńców lub ludzi, którzy na was patrzą, kiedy postępujecie w sposób etyczny, dajecie im przykład. To staje się hojnością etyki. Natomiast nie jest tak koszerne, jeśli uczysz swoje dzieci kłamać, oszukiwać i robić takie rzeczy, albo każesz im robić to, co mówisz, a nie to, co robisz: ale nie dla ciebie!”

  2. Wtedy mamy cierpliwość etyki. Czasami, gdy staramy się zachować etyczną dyscyplinę, niektórym może się to nie podobać. Mogą się na nas zdenerwować. Na przykład, jeśli wziąłeś pięć świeckich wskazań a ty starasz się nie kraść, wtedy ktoś inny, kto chce, żebyś uczestniczył w ich podejrzanych interesach, może się na ciebie wściekać. Lub jeśli masz przykazanie żeby nie brać środków odurzających, to ktoś może się na ciebie złościć, gdy powiesz: „Nie, zamiast wina wypiję sok winogronowy”. Albo mogą się z ciebie naśmiewać.

    Musimy być cierpliwi, gdy jesteśmy etyczni, abyśmy mogli przejść przez te sytuacje bez denerwowania się negatywnymi reakcjami innych na naszą praktykę. To naprawdę ważne, ponieważ czasami możemy stać się bardzo obłudni: „Zachowuję zasady. Zejdź z mojej walizki! Nie bądź dla mnie nieprzyjemny. Nie złość się na mnie, bo trzymam zasady! "

    Nie mówimy o tym, że stajemy się obłudni, ponieważ kiedy stajemy się obłudni i defensywni, jest wiele przywiązanie i dużo solidności. Ale raczej mówimy o tym, by nie popadać w drugą skrajność, pozwalającą na poddawanie się wpływom ludzi, którzy nie zgadzają się z naszym postępowaniem etycznym. Albo nie złościć się na nich i tracić cierpliwość, gdy robią szydercze uwagi, komentarze lub wyśmiewają nas.

  3. Następnie podejmujemy radosny wysiłek etyki — czerpanie radości z bycia etycznym, rozkoszowanie się i poczucie osobistej satysfakcji z zachowania zasady. Tak więc, jeśli schroniłeś się i pięć zasady, miej prawdziwą radość z tego, że je masz. Aby zobaczyć swoje zasady jako coś, co cię wyzwala, coś, co chroni przed krzywdą.

    Ciesz się też braniem ósemki zasady—wstawanie wcześnie rano, żeby to zrobić. Zimą szczególnie łatwo jest je zabrać, bo słońce wschodzi później i nie trzeba wstawać tak wcześnie! [Śmiech] Naprawdę czerpię przyjemność z robienia zasady na jeden dzień, ponieważ dostrzegasz w tym wartość dla siebie i innych. Tak więc staje się to radosnym wysiłkiem bycia etycznym.

  4. A potem koncentracja etyki, ponownie ma na celu utrzymanie naszej motywacji na bodhiczitta bardzo jasne w całym procesie bycia etycznym — z naszą motywacją, naszym działaniem, naszym wnioskiem i poświęceniem. Chociaż etyka jest również przyczyną naszego osobistego szczęścia (etyka jest przyczyną dobrego odrodzenia i przyczyną osiągnięcia wyzwolenia), jest dalekosiężne nastawienie ponieważ staramy się to praktykować również dla dobra innych. Nie tylko praktykujemy etykę dla własnego dobra.

  5. Mądrość etyki to umiejętność bycia etycznym. Mówimy o względnej mądrości: jak być etycznym, bo etyka nie jest czarno-białym tematem. Jak zawsze mówi Jego Świątobliwość, to zależy. Ludzie zadają mu którekolwiek z tych pytań, a on zawsze mówi: „To zależy”. Dzieje się tak, ponieważ jest to zależne powstawanie. Wymaga zrozumienia różnych czynników, przyczyn i skutków działań oraz tego, jak umieścić trzy zestawy śluby razem i praktykuj je razem (wyzwolenie indywidualne) śluby które są pięć świeckich wskazań lub mnichów i mniszek ślubyThe bodhisattwa ślubyi tantryczny śluby). To wiąże się z mądrością.

    Mądrość etyki polega również na dostrzeganiu siebie, sytuacji, rzeczy lub osoby, z którą postępujemy etycznie, oraz pozytywnego potencjału praktykowania etyki – żadna z tych rzeczy nie istnieje z natury. Wszystkie te rzeczy powstają w zależności. Żaden z nich nie ma własnej istoty.

Cierpliwość

Więc mamy dalekosiężne nastawienie cierpliwości. Jest to umiejętność zachowania spokoju w obliczu krzywdy lub trudności. To całkiem szlachetny stan umysłu. Tutaj mamy trzy rodzaje cierpliwości:

  1. Cierpliwość, by nie brać odwetu — kiedy inni nas krzywdzą, nie brać odwetu i wyrównywać rachunki

  2. Cierpliwość w znoszeniu cierpienia — gdy jesteśmy chorzy, gdy przydarzają się nam nieszczęśliwe rzeczy, nie wpadanie w złość, niezadowolenie i niesmak z tego powodu

  3. Cierpliwość w studiowaniu Dharmy — cierpliwość w obliczu różnych trudności, jakie napotykamy w praktyce Dharmy; stawianie czoła własnym wewnętrznym zaciemnieniom lub zewnętrzne stawianie czoła trudnościom w celu praktykowania Dharmy

Ćwiczyć cierpliwość z pozostałymi pięcioma dalekosiężne postawy,

  1. najpierw mamy hojność cierpliwości, która jest uczeniem innych ludzi, jak być cierpliwym. Może to być dobry przykład. Albo kiedy rozmawiamy z ludźmi, kiedy nasi przyjaciele przychodzą do nas i są naprawdę przygnębieni, aby porozmawiać z nimi o cierpliwości w tym sensie, że możemy omówić ich problem z buddyjskiego punktu widzenia, ale bez żadnego buddyjskiego żargonu. To jest dawanie cierpliwości, pomaganie innym w nauce bycia cierpliwym. Ucząc tego również nasze dzieci. Lub, jeśli jesteś nauczycielem, uczysz tego uczniów.

  2. Etyka cierpliwości. Okazując cierpliwość, chcemy mieć pewność, że zachowujemy się również etycznie — a nie w sposób, który przeciwdziała naszemu etycznemu postępowaniu.

  3. Czerpanie radości z bycia cierpliwym to uwzględnianie dalekosiężne nastawienie radosnego wysiłku. To bardzo ważne, prawda? Ponieważ oznacza to, że bycie cierpliwym jest czymś, co robimy z radością. To nie jest tak: „O Boże, muszę być cierpliwy. Jeśli nie jestem cierpliwy, jakim jestem kiepskim człowiekiem. Wszyscy ci ludzie będą mnie krytykować, jeśli nie wypchnę swojego złość i wklej uśmiech na mojej twarzy”. To nie jest radosny wysiłek cierpliwości. Tutaj naprawdę dostrzega się zalety bycia cierpliwym, a więc próbuje praktykować antidotum, wykonywać medytacje, abyśmy mogli wykorzenić złość i zmienić sytuację, a nie tylko ją stłumić. Wypychanie go nie jest ćwiczeniem cierpliwości.

  4. Koncentracja na praktykowaniu cierpliwości – musimy mieć jasną motywację. Zachowaj bodhiczitta motywacja na początku, w środku i na końcu. Cały czas, kiedy praktykujemy cierpliwość, pamiętajmy, że robimy to dla dobra wszystkich czujących istot. Robimy to, aby osiągnąć oświecenie. Kiedy możemy skoncentrować się na tej motywacji i mamy tę intencję w naszym umyśle, wtedy praktyka cierpliwości daje naszemu umysłowi o wiele więcej odwagi i wytrwałości. Ponieważ wiemy: „Wow, to dla dobra wszystkich czujących istot! To nie jest banalne działanie. To, co robię, jest całkiem wartościowe”. To daje naszemu umysłowi trochę wewnętrznej siły. Bodhiczitta czyni umysł dość silnym, dość mocnym.

  5. Mądrość praktykowania cierpliwości. Zrozumienie, czym jest cierpliwość. Cierpliwość nie zbeształa innych ludzi. Cierpliwość nie tłumi naszego złość. Naprawdę zrozum to na głębokim poziomie. Cierpliwość nie czuje się winna, kiedy się złościmy – mamy do tego tendencję. Złościmy się na siebie. To nie posiadanie mądrości, która rozumie, czym jest cierpliwość. Musimy zrozumieć, jak to praktykować. Ponadto zrozumienie, że bycie cierpliwym nie oznacza bierności. Nie oznacza to, że pozwalamy sobie być wycieraczką. To nie znaczy: „Och, jestem taka cierpliwa. Pewny. Co chcesz robić? Chcesz mnie wykorzystać? W porządku, śmiało. To nie jest cierpliwość. Rozpoznaj, że kiedy inni są źli, po prostu pozwól im odegrać swoje złość nie zawsze jest tak korzystne dla nich karmy lub ich przyszłe życie. Posiadanie pewnej mądrości w kontaktach z ludźmi, którzy są wściekli.

    Na najwyższym poziomie mądrości zrozum, że my jako praktykujący, osoba, na którą możemy być zdenerwowani (lub z którą praktykujemy cierpliwość) i praktykujemy cierpliwość – wszystkie te trzy powstają we wzajemnej zależności. Nie ma wewnętrznie istniejącego praktykującego cierpliwość bez sytuacji praktykowania cierpliwości i osoby, z którą praktykujesz cierpliwość. I nie masz żadnego z pozostałych dwóch bez tego. Wszystkie są współzależne. Nazywa się to uświadomieniem sobie pustki okręgu trzech – agenta, który to robi, obiektu, z którym to robisz, i działania. Tak samo jest dla wszystkich sześciu dalekosiężne postawy.

Radosny wysiłek (entuzjastyczna wytrwałość)

Teraz mamy praktykę radosnego wysiłku. Tutaj mamy do czynienia z trzema rodzajami radosnego wysiłku:

  1. Radosny wysiłek podobny do zbroi, który jest gotów udać się do niższych światów na eony, jeśli jest to z korzyścią dla choćby jednej czującej istoty. Możesz sobie to wyobrazić? Tyle radości i szczęścia: „Och, mogę iść do piekielnego królestwa na eony, aby komuś pomóc!” [Śmiech]

  2. Radosny wysiłek tworzenia pozytywnych działań lub konstruktywnego działania

  3. Radosny wysiłek przynoszenia korzyści czującym istotom

Dużo rozmawialiśmy również o trzech rodzajach lenistwa, którym się sprzeciwiają:

  1. Lenistwo lenistwa i marazmu, czyli kręcenie się i spanie lub leżenie na plaży
  2. Lenistwo polegające na zajmowaniu się ziemskimi rzeczami i bezużytecznymi czynnościami
  3. Lenistwo poniżania się i deprecjonowania samego siebie

Ćwiczyć entuzjastyczną wytrwałość z pozostałą piątką dalekosiężne postawy,

  1. najpierw mamy hojność entuzjastycznej wytrwałości. Oznacza to nauczanie innych entuzjastycznej wytrwałości, pokazywanie im naszym przykładem, jak to jest być entuzjastycznym praktykującym Dharmę. Tutaj myślę o Lama Zopa Rinpocze, który nie śpi w nocy. Jest tak entuzjastycznie nastawiony do nieprzespania nocy, że chce, aby wszyscy inni dołączyli do niego w tej wspaniałej praktyce. [Śmiech] Hojność polegająca na pokazywaniu innym ludziom, że jest to możliwe, że naprawdę możesz to zrobić i być całkowicie razem i być bardzo szczęśliwym, robiąc to.

  2. Etyka entuzjastycznej wytrwałości lub radosnego wysiłku: Kiedy praktykujemy Dharmę z radością — zachowując etyczne śluby, zachowując nasze standardy etyczne.

  3. Cierpliwość radosnego wysiłku: Bycie cierpliwym podczas praktyki. Bycie cierpliwym wobec własnych przeszkód w podejmowaniu radosnego wysiłku. Bycie cierpliwym wobec innych ludzi, którzy krytykują nas, ponieważ czerpiemy radość z praktykowania Dharmy. Bycie cierpliwym wobec wszelkiego rodzaju cierpienia, jakie napotykamy podczas praktykowania Dharmy. Zatem bądźcie cierpliwi, gdy rozkoszujemy się tym, co jest cnotliwe.

  4. Koncentracja radosnego wysiłku. Trzymanie się altruistycznej intencji osiągnięcia oświecenia dla pożytku innych na początku, w środku i na końcu — radośnie wysilania się we wszystkim, co robimy.

  5. Mądrość radosnego wysiłku. Uznanie, że my jako praktykujący i z kimkolwiek praktykujemy, działanie radosnego wysiłku, że te rzeczy powstają w zależności od siebie. Żadna z nich nie istnieje z natury z własnym rodzajem niezależnej istoty, egzystencją „możliwą do znalezienia” oddzieloną od pozostałych.

W lamrim, ostatnie dwa dalekosiężne postawy skupienia i mądrości są wyjaśnione w bardzo zwięzły sposób jako część sześciu dalekosiężne postawy. A potem w następnej części zagłębia się w nie (koncentracja i mądrość), ponieważ te dwa są tak ważne dla odcięcia korzenia cyklicznej egzystencji. Pomyślałam więc, że pokrótce o nich opowiem, żeby dokończyć szóstkę dalekosiężne postawy dzisiaj, a następnie na kolejnej sesji, porozmawiamy bardziej dogłębnie o koncentracji i mądrości.

Daleko idąca postawa stabilizacji medytacyjnej (koncentracji)

Stabilizacja medytacyjna to kolejne tłumaczenie na koncentrację. Jest to czynnik mentalny, który skupia się w sposób jednoznaczny na cnotliwym przedmiocie. To zdolność kontrolowania naszego umysłu i kierowania go w stronę konstruktywnego obiektu, który poprowadzi nas ku wyzwoleniu i oświeceniu.

Klasyfikowanie stabilizacji medytacyjnej według jej natury

Kiedy mówimy ogólnie o koncentracji lub stabilizacji medytacyjnej, mówimy o dwóch rodzajach koncentracji zgodnie z ich naturą. Jeden jest doczesnym rodzajem koncentracji, a drugi jest rodzajem ponadziemskim, czyli transcendentalnym.

Ziemska medytacyjna stabilizacja lub koncentracja ma miejsce wtedy, gdy wykonujesz kroki spokojnego przebywania lub samatha lub zhi-nay (w języku tybetańskim) i osiągasz pewne poziomy wchłonięcia zwane koncentracją form i sfer bezforemnych. Kiedy rozwijasz te stany jednopunktowej koncentracji, rodzisz się w formie i sferach bezforemnych. Masz możliwość skupienia się w jednym punkcie. Jest to koncentracja w formie i bezforemnych sferach. Twoja koncentracja nie jest nasycona determinacja bycia wolnym. Nie jest przesiąknięta schronieniem. Nie jest nasycony bodhiczitta lub mądrość.

Kiedy masz przyziemną medytacyjną stabilizację, zasadniczo tworzysz przyczynę odrodzenia w jednej z tych sfer [formy i bez formy], gdzie możesz mieć błogość cały czas samadhi. To jest świetne tak długo, jak się tam rodzisz, ale kiedy karmy urodzić się tam się kończy, wtedy jak mówi Serkong Rinpocze: „Kiedy dotrzesz na szczyt wieży Eiffla, jest tylko jedna droga do przejścia”. Więc kiedy urodzisz się w tych wyższych sferach koncentracji, kiedy… karmy kończy, jest tylko jedna droga.

Ponad-światowa lub transcendentalna koncentracja jest koncentracją aryi, kogoś, kto bezpośrednio urzeczywistnił pustkę. Nazywa się to „transcendentalnym” lub „nadprzyziemnym” w tym sensie, że ta koncentracja ma zdolność skupiania się na pustce i urzeczywistniania pustki za pomocą bezpośredniej percepcji. Uświadomienie sobie pustki za pomocą bezpośredniej percepcji odcina korzeń cyklicznej egzystencji poprzez eliminację ignorancji, złość i przywiązanie na zawsze z ich korzenia. Dlatego ten rodzaj koncentracji jest ponadprzyziemny. Zabiera cię poza cykliczną egzystencję, poza światową egzystencję. Pragniemy uzyskać taką dobrą koncentrację, ponieważ to ona przyniesie długotrwałe szczęście, a nie tylko wielkie dreszcze.

Klasyfikacja stabilizacji medytacyjnej według jej funkcji lub wyniku

Jest inny sposób mówienia o koncentracji, dzieląc ją zgodnie z jej funkcją lub wynikiem. Po pierwsze, mamy koncentrację, która kultywuje fizyczne i umysłowe błogość. Kiedy wykonujesz praktykę spokojnego przebywania, możesz uzyskać dużo wysiłku fizycznego i psychicznego błogość i to jest świetne. To jest dobre. Choć jest ograniczony, to zdecydowanie krok we właściwym kierunku.

Druga, w zależności od funkcji lub wyniku, to koncentracja, która przynosi wszystkie inne korzyści. Przykładem jest koncentracja, która umożliwia nam posiadanie mocy psychicznych. Istnieje wiele sposobów na uzyskanie mocy psychicznych. Niektórzy ludzie je przechodzą karmy. Dostajesz je z powodu działań dokonanych w poprzednich życiach. Ale ten rodzaj mocy psychicznej może być niedokładny.

Możesz także uzyskać moce psychiczne poprzez głębokie stany koncentracji. Jeśli masz bodhiczitta, zdobycie tych psychicznych mocy może być bardzo przydatne, ponieważ daje to o wiele więcej narzędzi, aby móc przynosić korzyści czującym istotom. Dlatego celem zdobycia mocy parapsychicznych nie jest otwieranie sklepu i przepowiadanie przyszłości. Raczej otrzymujesz moce psychiczne, ponieważ masz bardzo szczere pragnienie poprowadzenia wszystkich czujących istot do oświecenia. Jeśli potrafisz zrozumieć ich poprzednie karmy i zrozumieć, o czym myślą, ich usposobienie i zainteresowania, daje to o wiele więcej informacji o innych niż jest to od razu dostępne dla oka. Łatwiej jest umiejętnie je podawać.

Tak więc moce psychiczne są przydatne, jeśli mamy odpowiednią motywację. Jeśli nie mamy odpowiedniej motywacji, stają się po prostu rzeczami doczesnymi. I mogą nawet przysporzyć ci dużych problemów. Niektórzy ludzie, którzy mają moc psychiczną, stają się dumni i aroganccy. Następnie ta umiejętność w zasadzie prowadzi ich do niższych sfer.

Publiczność: Czy mógłbyś podać kilka przykładów mocy psychicznych rodzaju karmicznego?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Czasami spotykasz ludzi, którzy mają bardzo trafne przeczucia dotyczące przyszłości lub tego typu rzeczy. Albo niektórzy ludzie mogą mieć trochę jasnowidzenia lub jasnosłyszenia i czasami jest to dla nich przerażające. Mam przyjaciółkę, która miała taką moc, kiedy była dzieckiem i było to dla niej bardzo przerażające, ponieważ nikt inny nie miał takiej mocy. Nikt nie wiedział, o czym mówi. Tak więc była bardzo zadowolona, ​​kiedy to odeszło. Niektórzy ludzie, którzy twierdzą, że mają zdolności parapsychiczne, mogą mieć jakąś moc lub nie. Trudno powiedzieć. Czasami te umiejętności są dokładne, a czasami nie.

Trzecim rodzajem koncentracji, zgodnie z jej funkcją lub rezultatem, jest koncentracja na pracy dla dobra czujących istot. Dzieje się tak, gdy jesteś w stanie połączyć spokojne przebywanie z wnikliwym wglądem lub, używając sanskryckich określeń, samatha z vipassaną. Dzięki tej zdolności możemy pracować dla dobra innych czujących istot, ucząc je tych dwóch rzeczy i pomagając im się wydarzyć. W ten sposób możemy naprawdę pomóc czującym istotom odciąć korzenie ich własnej cyklicznej egzystencji.

Daleko idąca postawa mądrości

Na poziomie względnym mądrość to umiejętność analizowania tego, co jest konstruktywne i destrukcyjne. Na ostatecznym poziomie jest to dostrzeganie pustki nieodłącznej egzystencji wszystkich zjawiska.

Mamy tutaj trzy rodzaje mądrości:

  1. Mądrość, która rozumie względne prawdy

    Ta mądrość rozumie karmy. Rozumie, jak rzeczy funkcjonują. Rozumie, co jest pozytywnym działaniem, co jest negatywnym działaniem, co praktykować, co porzucić. To mądrość, która czyni cię ulicznym bystrym na sposób Dharmy.

    Bycie praktykującym Dharmę nie oznacza, że ​​jesteś rozproszony i pozbawiony kontaktu z tym, jak żyją ludzie. Raczej całkiem dobrze rozumiesz relatywną egzystencję i rozumiesz związki przyczynowo-skutkowe oraz to, jak rzeczy do siebie pasują. Jest to niezwykle ważne, ponieważ jak możemy odnieść korzyść czującym istotom, jeśli nie rozumiemy względnego funkcjonowania rzeczy? Staje się to dość trudne.

  2. Mądrość, która rozumie ostateczne prawdy

    Ta mądrość uznaje, że wszystkie te względnie istniejące rzeczy są ostatecznie pozbawione wrodzonej egzystencji. Chociaż funkcjonują i pojawiają się, nie mają żadnej stałej, istniejącej esencji, która jest nimi, która sprawia, że ​​są tym, kim są, kim są, w sobie.

    Ta mądrość ostatecznych prawd jest niezwykle ważna, ponieważ kiedy zdamy sobie sprawę z pustki jaźni i pustki zjawiska, wtedy jesteśmy w stanie wyeliminować ignorancję chwytającą się niezależnej egzystencji jaźni i zjawiska. Eliminując tę ​​ignorancję, eliminujemy przywiązanie, niechęć, zazdrość, duma, lenistwo i wszystkie inne nieszczęścia, a także przestajemy tworzyć wszelkie negatywne karmy stworzony pod wpływem tych nieszczęść. Tak więc ta mądrość rozumiejąca ostateczne prawdy jest tym, co naprawdę wyzwala nas z cyklicznej egzystencji. To niezwykle ważne.

  3. Mądrość rozumiejąca, jak przynosić pożytek innym

    Pamiętaj, kiedy rozmawialiśmy o etyce i kiedy mówiliśmy o radosnym wysiłku przynoszenia pożytku innym, mieliśmy listę jedenastu rodzajów istot, którymi trzeba się zaopiekować lub odnieść korzyści. Tutaj również mamy listę istot, z których możemy skorzystać: chorzy i potrzebujący, biedni, ludzie zaciemnieni, ludzie w żałobie, ludzie, którzy byli dla nas mili, ludzie, którzy nie potrafią odróżnić działań konstruktywnych od destrukcyjnych . Jest to więc mądrość, jak przynosić korzyści wszystkim różnym kategoriom ludzi.

Praktykowanie każdego z nich (koncentracja i mądrość) z innymi dalekosiężnymi postawami

Podobnie, kiedy praktykujemy koncentrację i mądrość, praktykujemy je również z tymi początkowymi.

Stężenie

  1. Najpierw mamy hojność koncentracji. Pomaganie innym w ćwiczeniu koncentracji. Pomaganie innym w nauce medytować. Przygotowanie sytuacji fizycznej tak, aby ludzie mogli rozwijać koncentrację.

  2. Etyka praktykowania koncentracji: Bycie etycznym podczas praktyki. Właściwie etyka jest niezwykle ważna dla rozwijania koncentracji, ponieważ jeśli nie możesz zachować etyki zasady, co oznacza kontrolowanie mowy i ciało, wtedy bardzo trudno będzie rozwinąć koncentrację, która kontroluje umysł. Tak więc etyka jest naprawdę niezbędna w praktyce koncentracji.

  3. Bycie cierpliwym, kiedy ćwiczymy koncentrację: rozwinięcie zdolności koncentracji zajmie dużo czasu. Bycie cierpliwym w całym tym procesie. Bycie cierpliwym wobec siebie, wobec naszych zaciemnień, wobec każdego innego, kto mógłby ingerować w naszą praktykę, posiadanie tego rodzaju niewiarygodnej stabilności i niewzruszoności, aby umysł nie był jak jojo, kiedy praktykujemy koncentrację.

  4. Radosny wysiłek koncentracji. Radość z robienia tego. Uznając, że rozwijanie spokojnego przebywania będzie wymagało wiele wysiłku i dużo czasu, ale czerpanie radości z tego procesu, posiadanie tego długiego, dalekosiężnego celu, który utrzyma nas w tym miejscu, zamiast doskonalenia niecierpliwości, doskonałość chęci zrobienia tego dobrze za pierwszym razem i natychmiastowego zakończenia. [Śmiech]

  5. Mądrość koncentracji. Wiedząc, jakie są nauki. Wiedząc, czym jest koncentracja, a czym nie. Umiejętność rozpoznawania podekscytowania, gdy pojawia się ono w umyśle. Umiejętność rozpoznania rozluźnienia, gdy pojawia się w umyśle. Te dwie rzeczy – rozluźnienie i podniecenie – są dwiema głównymi przeszkodami w rozwoju koncentracji. Zatem posiadanie pewnego rodzaju mądrości lub inteligencji, która może rozróżnić wszystkie różne czynniki mentalne, które musimy kultywować, aby się skoncentrować, od różnych czynników mentalnych, które są przeszkodami w koncentracji.

    Mądrość koncentracji to także zrozumienie, że my, obiekt medytacjai proces medytacji są pozbawione wrodzonej egzystencji.

Mądrość

Praktykujemy również mądrość z pozostałą piątką daleko idące postawy.

  1. Mamy hojność mądrości. Uczenie innych, jak być mądrym. Pokazanie dobrego przykładu bycia mądrym.

  2. Etyka mądrości. Utrzymywanie naszego etycznego postępowania, gdy praktykujemy mądrość. Kiedy praktykujemy mądrość, nie posuwając się do skrajności negacji względna prawda a tym samym negując wartość karmy i etyki. Chcemy być w stanie zrównoważyć naszą mądrość ze zrozumieniem względna prawda i funkcjonalność rzeczy, a więc z dużym szacunkiem dla etyki.

    Na ostatniej konferencji nauczycielskiej Jego Świątobliwość poruszył bardzo ważną kwestię. Powiedział, że jeśli właściwie urzeczywistniasz pustkę, to automatycznie, z właściwego urzeczywistnienia pustki, będziesz miał więcej szacunku dla przyczyny i skutku oraz etyki. Unikanie błędnych wyobrażeń typu: „Och, zdałem sobie sprawę z pustki. Więc jestem poza przyczyną i skutkiem.”

  3. Cierpliwość mądrości. Posiadając dużo cierpliwości, gdy staramy się rozwijać mądrość. Mądrość nie jest łatwa do rozwinięcia, jak wszyscy wiemy. Wciąż jesteśmy tutaj w cyklicznej egzystencji od nieskończonego czasu. To nie jest łatwa sprawa. Potrzebujemy cierpliwości.

  4. Potrzebujemy też entuzjastycznej wytrwałości…

    [Nauki utracone z powodu zmiany taśmy]

    …mądrość jest tym, co zbawi nas i innych, uwolni nas i wyzwoli. I tak czerpać radość z praktykowania mądrości, zamiast zniechęcać się. I zobaczysz to. Nauki o mądrości można przedstawić w ładny, prosty sposób. Ale kiedy zaczniesz zagłębiać się w nauki filozoficzne na ten temat, to jest to zupełnie nowy słownik. To naprawdę rozciąga twój mózg. Naprawdę. A więc trzeba mieć dużo cierpliwości i wiele radosnego wysiłku, aby nadążyć za tym studium.

  5. A potem potrzebujemy również koncentracji. Musimy się skoncentrować, kiedy rozwijamy mądrość. Musimy utrzymywać dobrą motywację przez cały czas, w którym rozwijamy mądrość, abyśmy mogli połączyć dobrą motywację bodhiczitta z mądrość realizująca pustkę, który zaprowadzi nas do pełnego oświecenia.

Publiczność: Jak zdolni jesteśmy do rozwijania mądrości, jeśli najpierw potrzebujemy innych cech?

VTC: Myślę, że to dobry punkt. Wiele zależy od osoby. Aby uświadomić sobie pustkę, musimy zrobić dużo oczyszczenie i dużo gromadzenia pozytywnego potencjału poprzez wszystkie inne praktyki. Są naprawdę niezbędne. Dlatego ważne jest, aby wykonywać wszystkie inne praktyki.

Ale ważne jest również, aby mieć pewne zrozumienie pustki, ponieważ kiedy wykonujemy inne praktyki, powinniśmy również praktykować je z mądrością – mądrość hojności, mądrość etyki, mądrość cierpliwości i tak dalej. Dlatego bardzo ważne jest również rozwinięcie pewnego zrozumienia nauk o mądrości, ponieważ pomaga nam to praktykować powyższe praktyki w znacznie głębszy sposób.

Na przykład powiedzmy, że nic nie wiesz o naukach o mądrości. Następnie, gdy wykonujesz wizualizację Budda i nadchodzi światło, zobaczysz Budda jako z natury istniejące, wszystkie twoje śmieci jako z natury istniejące, oczyszczenie jako z natury istniejące, a światło przychodzące jako z natury istniejące. Widzisz wszystko w sposób ograniczony i kategoryczny. Natomiast jeśli mamy jakieś nauki na temat pustki, to kiedy wykonujemy wizualizację, powiedzmy o Budda a światłość nadchodzi, możemy zacząć mówić: „Oh the Budda nie istnieje z natury. Wszystkie moje śmieci też z natury nie istnieją. Wyobraź sobie, że!"

Kiedy zaczniesz zdawać sobie sprawę, że twoje śmieci nie istnieją z natury, wtedy twoja wina zaczyna znikać, ponieważ poczucie winy skłania się ku nieodłącznemu istnieniu, ku temu zły widok. Zatem zrozumienie pustki może naprawdę wzmocnić wszystkie inne praktyki, tak jak inne praktyki wzmacniają zrozumienie pustki.

W ten sam sposób, gdy zrozumiemy chociaż trochę pustki, może to pomóc bodhiczitta zwiększać. Kiedy rozumiemy pustkę, zaczynamy dostrzegać, że rzeczywiście istnieje sposób na zakończenie samsary. Że rzeczywiście można usunąć ignorancję. I całe cierpienie, którego doświadczają inne istoty – tak naprawdę nie muszą przechodzić. To sprawia, że ​​twoje współczucie i altruizm są znacznie silniejsze. Myślę więc, że ważne jest, aby zebrać je razem i ćwiczyć je ręka w rękę.

Nie powinniśmy też myśleć, że wykonujesz te wszystkie inne praktyki, nie wiedząc nic o mądrości, a potem nagle zaczynasz studiować mądrość od podstaw. Ponieważ cały sposób studiowania Dharmy polega na tym, że dużo mówimy o sadzeniu nasion. Pamiętam, kiedy po raz pierwszy zacząłem otrzymywać nauki mądrości, to było tak: „O czym ty mówisz, Geszelo? Co to za słowo? Jak to przeliterujesz?" A potem, gdy usłyszałem to po raz drugi, to było jak: „O tak, pamiętam te dziwnie brzmiące słowa”. A potem po raz trzeci: „O tak, pamiętam, co mają na myśli”. A potem czwarty raz: „Och tak…” Tak więc naprawdę chodzi o uczenie się tego w sposób stopniowy, trenowanie umysłu w sposób stopniowy, abyś mógł zrozumieć.

Publiczność: [niesłyszalne]

VTC: Wiele słów używanych tutaj na Zachodzie nie jest tradycyjnym sposobem używania tych słów w Azji. Na przykład słowo „vipassana”. „Vipassana” oznacza szczególny wgląd, szczególnie szczególny wgląd urzeczywistniający pustkę. Jest to szczególny rodzaj medytacja. To, co wydarzyło się tutaj na Zachodzie, to czy przyjęli nazwę jednego typu medytacja i sprawił, że brzmiało to jak cała tradycja. Zwykle istnieje tradycja therawady, tradycja zen, tradycja tybetańska, tradycja czystej krainy i tak dalej. A teraz nagle na Zachodzie mamy tradycję Vipassany. Ale w rzeczywistości ludzie, którzy mówią: „Praktykuję Vipassanę”, nauczyli się tego od mistrzów Theravady. Ale kiedy ludzie z Zachodu zabrali nauki na Zachód, nie przyjęli wszystkich nauk mistrzów Theravady, takich jak schronienie i karmy i wszystkie inne tematy. W zasadzie wydobyli ten jeden rodzaj medytacja, ponieważ myśleli, że jest to naprawdę skuteczne dla ludzi Zachodu i uczynili to tradycją. Ale tak naprawdę vipassana medytacja znajduje się we wszystkich tradycjach buddyjskich. To rodzaj medytacja.

Dlatego to, co teraz nazywają tradycją Vipassany, nie jest tak naprawdę tradycją Vipassany. To tradycja Theravady i tam nie tylko masz vipassanę medytacja, masz schronienie, masz karmy, ty masz mettamasz też wiele innych nauk.

Tak więc na Zachodzie jest cała masa słów, których nie używa się w tradycyjny sposób. Jak słowo „jogin”. Kiedy wróciłem na Zachód, każdy, kto idzie na odosobnienie, nazywa się joginem. W Azji nie tak można użyć słowa „jogin”. W Azji jogini to ci, którzy chodzą w góry i są naprawdę poważnymi praktykującymi. Jogin to nie tylko ktoś, kto wybiera się na weekendowe odosobnienie.

Podobnie, weź słowo „sangha”. W Azji, kiedy mówisz o trzech schronieniach, sangha to istoty, które urzeczywistniły pustkę. Lub ogólnie, sangha odnosi się do klasztorny wspólnota. Tylko tutaj, na Zachodzie, każdy, kto przychodzi na kurs buddyzmu, jest automatycznie nazywany sangha. To było ciekawe. Pewnego razu w USA ktoś zadał Jego Świątobliwości pytanie o sangha, a Jego Świątobliwość zaczął mówić o monastykach, bo to właśnie oznacza w kontekście azjatyckim. Więc znajdziesz wszystkie te słowa, które są tutaj używane inaczej niż w tradycyjny sposób.

[W odpowiedzi na publiczność] Zawsze używam terminów w tradycyjny sposób, bo tak dorastałem. Moje buddyjskie dzieciństwo spędziłem w Azji.

Czcigodny Thubten Chodron

Czcigodny Chodron kładzie nacisk na praktyczne zastosowanie nauk Buddy w naszym codziennym życiu i jest szczególnie uzdolniony w wyjaśnianiu ich w sposób łatwo zrozumiały i praktykowany przez ludzi Zachodu. Jest dobrze znana ze swoich ciepłych, pełnych humoru i klarownych nauk. Została wyświęcona na mniszkę buddyjską w 1977 roku przez Kyabje Ling Rinpocze w Dharamsali w Indiach, aw 1986 otrzymała święcenia bhikszuni (pełne) na Tajwanie. Przeczytaj jej pełną biografię.