Sześć dalekosiężnych postaw

Przegląd sześciu dalekosiężnych postaw

• Co sprawia, że ​​te postawy są „dalekosiężne”
• Usposobienie mahajany
• Sześć dalekosiężne postawy
• Konieczność i funkcja sześciu postaw
• Jak sześć postaw spełnia cele nasze i innych?

LR 091: Sześć doskonałości 01 (pobieranie)

Tworzenie przyczyny cennego odrodzenia człowieka

• Motywacja do pragnienia cennego ludzkiego życia
• Różnica między cennym życiem ludzkim a życiem ludzkim
• W jaki sposób sześć postaw pomaga nam osiągnąć cenne ludzkie życie?

LR 091: Sześć doskonałości 02 (pobieranie)

Sześć dalekosiężne postawy to sześć praktyk, w które się angażujemy, ponieważ chcemy osiągnąć oświecenie z korzyścią dla innych. Po pierwsze, generujemy tę altruistyczną intencję osiągnięcia oświecenia. Następnie, aby móc ją urzeczywistnić, oczyścić umysł i rozwinąć nasze dobre cechy, zgodnie ze ścieżką sutr, oto sześć rzeczy, które musimy zrobić.

W sanskrycie termin to sześć paramit— czasami tłumaczy się to jako sześć doskonałości. Nie sądzę, aby „perfekcja” była tak dobrym tłumaczeniem, ponieważ w języku angielskim „perfekcja” to takie lepkie słowo. I tak mamy takie kompleksy doskonałości, że myślę, że lepiej powiedzieć po prostu sześć”dalekosiężne postawy".

Co sprawia, że ​​te postawy są „dalekosiężne”

Te postawy są bardzo dalekosiężne, ponieważ:

• Obejmują wszystkie czujące istoty w zakresie tego, dla kogo je robimy
• Mamy dalekosiężną motywację, aby osiągnąć oświecenie dla dobra wszystkich tych istot, bez względu na to, jak się zachowują, czy gryzą twoje palce u nóg, czy nie. [Śmiech]

Wszystkie te sześć dalekosiężne postawy są niezbędne do osiągnięcia oświecenia. Jeśli przegapimy jeden z nich, stracimy dużą część. Istnieje wiele sposobów na omówienie tych sześciu. Zanim zacznę omawiać je indywidualnie, opowiem trochę o nich ogólnie i o tym, jak do siebie pasują.

Ścieżka do oświecenia składa się z aspektu metody ścieżki i aspektu mądrości ścieżki. Metodowym aspektem ścieżki są wszystkie działania wykonywane z altruistycznej intencji osiągnięcia oświecenia dla dobra wszystkich czujących istot, gdzie intencja ta jest naprawdę świadoma, obecna w umyśle. Aspekt mądrości ścieżki to mądrość, która urzeczywistnia pustkę.

Pierwsza piątka z sześciu dalekosiężne postawy są uważane za część aspektu metody:

1. Hojność
2. Etyka
3. Cierpliwość
4. Entuzjastyczna wytrwałość
5. Stężenie

Aspekt mądrości na ścieżce jest szósty dalekosiężne nastawienieThe dalekosiężne nastawienie Mądrości.

Są inne sposoby patrzenia na dalekosiężne postawy także. Jednym ze sposobów jest powiedzenie, że praktykujemy pierwsze trzy — hojność, etykę i cierpliwość — dla celów innych, aby osiągnąć ich cel. Ćwiczymy kolejne trzy — entuzjastyczną wytrwałość, koncentrację i mądrość — aby osiągnąć swój własny cel.

Realizowanie celów innych odnosi się do możliwości bezpośredniego przynoszenia korzyści innym. Aby to zrobić, musimy mieć tak zwaną rupakaję lub formę ciało ukończenia Budda. Osiągnięcie własnego celu jest osiągnięciem oświecenia i osiągnięciem dharmakaji. Dharmakaja jest analogiczna do umysłu Budda. Kiedy stajemy się Buddami, potrzebujemy zarówno Buddaumysł i Buddafizyczna forma, a Buddafizyczna forma nie jest taka jak nasza fizyczna forma, ale raczej ciało wykonane ze światła i zdolnością manifestowania się w wielu różnych formach.

Usposobienie mahajany

Kiedy mówimy o szóstce dalekosiężne postawy, podstawą, na której są praktykowane, jest ktoś, kto ma przebudzone usposobienie mahajany. Jakie jest usposobienie mahajany? „Mahajana” odnosi się do ogromnego pojazdu praktyki, tego, który jest ogromny pod względem naszej motywacji, pod względem liczby czujących istot, które obejmuje, pod względem celu, do którego dążymy. Zatem podstawą jest ktoś, kto ma altruistyczną intencję osiągnięcia oświecenia z korzyścią dla innych tam, gdzie zostało to przebudzone.

Możemy nie mieć spontanicznych bodhiczitta, ale jest przynajmniej jakaś iskra, trochę zainteresowania. W pismach jest wiele wzmianek o przebudzeniu usposobienia mahajany. To bardzo ważne, ponieważ kiedy myślisz o naszym życiu, różnica między tym, kiedy słyszałeś nauki na bodhiczitta i mieć trochę dążenie w tym kierunku, w porównaniu z czasem, zanim usłyszałeś nauki o tym bodhiczitta tam, gdzie nawet o tym nie wiedziałeś, widać, że jest duża różnica.

Nawet jeśli nie zrealizowaliśmy bodhiczitta jednak sama świadomość, że to istnieje, świadomość, że jest to możliwość, podziw, przebudzenie w naszych sercach, że chcemy stać się altruistami i mieć tę miłującą dobroć, to wielka zmiana w umyśle. Tak więc mówimy, że usposobienie mahajany zostało przebudzone.

A potem poprzez poleganie na nauczycielach i otrzymywanie obszernych nauk na temat tekstów mahajany, wraz z bodhiczitta oraz mądrość realizująca pustkę, próbujemy i ćwiczymy te sześć dalekosiężne postawy osiągnąć oświecenie. Tak więc podstawą robienia tych sześciu jest ktoś, kto ma uznanie lub urzeczywistnienie bodhiczitta.

Sześć dalekosiężnych postaw

1. Hojność

Jest różnica między dalekosiężne nastawienie hojności i regularnej starej hojności. Zwykła stara hojność, każdy ma – prawie. Dajesz komuś coś. To zwykła stara hojność. To cnotliwe. Ale różni się od dalekosiężne nastawienie hojności podejmowanej na podstawie bodhiczitta. Jest duża różnica w działaniu i duża różnica w wyniku, który osiągasz, ze względu na podstawę motywacji. Musimy więc pamiętać o znaczeniu motywacji tutaj. Ciągle do tego wracamy.

Pierwszy dalekosiężne nastawienie, hojność, to fizyczne lub werbalne działania oparte na chęci dawania i życzliwej myśli, która chce dawać. Szczodrość to nie rozdawanie wszystkiego, co posiadasz. Hojność nie zaspokaja życzeń wszystkich innych, bo to niemożliwe. Szczodrość to fizyczne i werbalne działania, które podejmujemy w oparciu o chęć dawania.

2. Etyka

Etyka powstrzymuje się od siedmiu destrukcyjnych działań ciało i mowa oraz trzy destrukcyjne działania umysłu. Jest to pragnienie, aby nie krzywdzić innych, a tym samym połączyć nasze działania etyczne.

3. Cierpliwość

Cierpliwość to umiejętność zachowania spokoju w obliczu trudności, cierpienia lub krzywdy ze strony innych. Cierpliwość to nie tylko tłumienie twojego złość i nałożenie plastikowego uśmiechu na twoją twarz. Ale raczej cierpliwość to umysł, który jest niezakłócony, niezależnie od tego, czy wokół ciebie rozpęta się piekło, czy nie. To ta mentalna postawa.

4. Entuzjastyczna wytrwałość (radosny wysiłek)

Entuzjastyczna wytrwałość jest czasami tłumaczona jako radosny wysiłek. Nie wiem, które tłumaczenie wolisz. Waham się między nimi. To radość z osiągania celów własnych i innych. Innymi słowy, rozkoszuj się robieniem tego, co jest konstruktywne, co jest cnotliwe.

Jest to umysł, który jest szczęśliwy, mogąc służyć sobie i innym. To nie umysł służy sobie i innym, ponieważ czujemy się winni i zobowiązani i tak dalej. Ale to umysł rozkoszuje się służbą.

5. Stężenie

Koncentracja to umiejętność pozostawania nieruchomo na pozytywnym obiekcie ogniskowym bez rozpraszania uwagi. Umiejętność kierowania umysłem w stronę konstruktywnego lub cnotliwego obiektu i umiejętność utrzymywania go tam do woli, bez rozpraszania umysłu przez coś, zasypiania lub rzucania się na banany w taki czy inny sposób. Umysł, który jest bardzo stonowany. Zamiast kontrolowania nas przez umysł, umysł jest dość elastyczny.

6. Mądrość

Połączenia dalekosiężne nastawienie mądrość to umiejętność dokładnego odróżniania prawd konwencjonalnych od prawd ostatecznych — konwencjonalnego sposobu istnienia przedmiotów oraz głębszej lub ostatecznej natury ich istnienia.

Mądrość to także umiejętność odróżniania tego, co praktykować na ścieżce, a co porzucić, czyli co jest konstruktywne dla oświecenia, a co destrukcyjne.

Taka jest natura każdego z dalekosiężne postawy. Przeszedłem przez krótką definicję wszystkich z nich, aby dać ci krótki przegląd.

Konieczność i funkcja sześciu postaw

Możemy również mówić o konieczności i funkcji każdej z sześciu postaw.

Hojność

Aby osiągnąć dobro innych, innymi słowy, aby poprowadzić ich ścieżką do oświecenia, potrzebujemy hojności. Musimy być w stanie zapewnić im podstawowe potrzeby fizyczne, nauki i ochronę. W przeciwnym razie trudno byłoby prowadzić czujące istoty do oświecenia. Tak więc hojność jest konieczna, aby wypełnić ich cel, aby osiągnąć ich dobro.

Etyka

Aby osiągnąć ich dobro, musimy przestać im szkodzić. To całkiem proste, prawda? Pierwszym sposobem, aby zacząć komuś pomagać, jest przestać go krzywdzić.

Cierpliwość

Sposób, w jaki potrzebujemy cierpliwości, aby osiągnąć dobro innych, polega na tym, że musimy być cierpliwi, gdy inne czujące istoty nie zachowują się tak dobrze. Jeśli próbujemy pracować dla dobra innych, ale zamiast tego wpadamy w złość i denerwujemy się, gdy nie robią tego, czego chcemy, wtedy naprawdę trudno jest pracować na ich korzyść i służyć.

Potrzebujemy niesamowitej cierpliwości, aby móc odpuścić i nie trzymać się wszystkich głupich rzeczy, które robią ludzie. A jeśli spojrzymy na własne zachowanie, wiemy, że robimy wiele głupich rzeczy. Tak jak chcemy, aby inni byli wobec nas cierpliwi, odwracamy się i okazujemy im tę cierpliwość.

Entuzjastyczna wytrwałość (radosny wysiłek)

Potrzebujemy też radosnego wysiłku, aby móc im stale pomagać. Aby pracować dla dobra innych, by im służyć, musimy mieć tę radość, która może to robić bez przerwy. Bo naprawdę wprowadzać zmiany, naprawdę pomagać ludziom, to nie jest jednorazowy strzał.

Wytrwanie i ciągłe służenie pomocą to prawdziwe zobowiązanie. Widzimy to nawet w zawodach, które regularnie pomagają – czy to w pracy społecznej, medycynie, czy terapii itp. To ciągły proces. Potrzebujemy tego radosnego wysiłku, aby naprawdę dokonać zmiany.

Stężenie

Potrzebujemy również koncentracji, ponieważ musimy rozwinąć różne moce psychiczne, aby móc lepiej służyć innym. Innymi słowy, jeśli mamy zdolności parapsychiczne, które potrafią poznać przeszłość ludzi, gdzie moglibyśmy opowiedzieć przeszłe związki karmiczne, wtedy łatwiej jest wiedzieć, jak kierować ludźmi. Dowiemy się kim są nauczyciele, z którymi ludzie mają karmiczne powiązania i jak ich tam poprowadzić.

Jeśli posiadamy zdolności parapsychiczne, które potrafią zrozumieć ludzkie myśli i ich usposobienie, to znowu łatwiej jest nimi kierować. Kiedy wiemy, jakie są ich zainteresowania, jakie są ich osobowości, łatwiej jest zaproponować odpowiednią dla nich praktykę.

W buddyzmie praktykujemy rozwijanie mocy psychicznych, ale zawsze w kontekście używania ich dla dobra czujących istot. Nie chodzi o robienie z siebie wielkiego interesu lub zgarnianie mnóstwa pieniędzy przez popisywanie się nimi.

Mądrość

Potrzebujemy dalekosiężne nastawienie mądrości, aby osiągnąć dobro innych, ponieważ musimy być mądrzy, aby ich uczyć. Musimy wiedzieć, czego ich uczyć. Musimy wiedzieć, co jest rzeczywistością konwencjonalną, a co jest rzeczywistością ostateczną, ponieważ to ta nauka pomoże innym usunąć ich skazy.

Zanim tego nauczymy, sami musimy to zrozumieć. Musimy być w stanie nauczyć ich, co praktykować na ścieżce, jakie działania kultywować, jakie działania porzucić, jakie postawy i działania są sprzeczne ze szczęściem. Aby uczyć tego innych, sami musimy być w tym mądrzy.

Jak sześć postaw spełnia cele nasze i innych?

Możemy również porozmawiać o wykorzystaniu sześciu dalekosiężne postawy aby wypełnić cel innych i spełnić swój własny cel. Tak jak mówiłem wcześniej, pierwsze trzy spełniają cel innych, podczas gdy ostatnie trzy spełniają nasz własny cel. Kiedy mówimy o celu „naszym” i „innym”, to nie jest tak, że pierwsze trzy przynoszą korzyści tylko innym, a nie przynoszą korzyści mnie. I to nie jest tak, że ostatnie trzy przynoszą korzyści tylko mnie, a nie innym. To tylko kwestia nacisku.

Pierwsze trzy dalekosiężne postawy hojności, etyki i cierpliwości, wszystko to działa na rzecz realizacji celów innych. Między nimi jest ciekawa relacja.

Hojność

Poprzez hojność staramy się uszczęśliwiać innych ludzi. Staramy się dać im to, czego chcą. Zaspokajamy ich potrzeby, więc sprawiamy, że są szczęśliwi. Również zainteresowanie innych Dharmą staje się umiejętną metodą, ponieważ jeśli dajemy ludziom rzeczy, to mają tendencję do lubienia nas. Mogą wtedy zainteresować się rzeczami, które nas interesują, takimi jak Dharma. Staje się więc umiejętnym sposobem na skłonienie ludzi do myślenia. A więc hojność jest jednym ze sposobów, w jaki staramy się realizować cel innych.

Etyka

Teraz, praktykując hojność, musimy także przestać im szkodzić. Jeśli nadal dajemy ludziom rzeczy i jesteśmy dość hojni, ale następnego dnia odwracamy się i oczerniamy ich, krytykujemy lub bijemy, wtedy cała dobra energia, którą wyrzucamy z bycia hojnym, jest całkowicie zaprzeczona. Nie spełnia ich celu. Sprawia, że ​​cierpią bardziej i wcale nie interesują się tym, co robimy.

Bycie nieetycznym nie jest sposobem na przyciągnięcie innych czujących istot do zainteresowania się Dharmą, ponieważ mają one tendencję do mówienia: „Och, ta osoba naprawdę zachowuje się okropnie. Bez względu na to, czym się zajmują, chcę odejść o 180 stopni”.

Uważam, że jest to dość interesujące, ponieważ często myślimy o etyce jako o czymś, co robimy, aby uniknąć niższych odrodzeń i stworzyć przyczynę dla wyższych odrodzeń. Albo myślimy o tym jako o nie krzywdzeniu innych, czy coś w tym rodzaju.

Ale tak naprawdę, jeśli zaczniemy myśleć o tym, jak prowadzić inne czujące istoty, jeśli chcemy wpływać na innych w pozytywny sposób, bycie etycznym jest bardzo, bardzo istotne, abyśmy nie cofali wszystkiego.

Ponadto, jeśli zachowujemy się dobrze, inni ludzie są pod wrażeniem i znowu są bardzo zainteresowani. Jeśli widzą nas w pracy, a wszyscy inni są zamieszani w jakieś podejrzane rzeczy w pracy lub wszyscy inni w biurze plotkują, ale trzymamy się z daleka, mogą nabrać do nas zaufania i mogą się zainteresować w tym, co robimy.

Cierpliwość

Kiedy praktykujemy zarówno hojność, jak i etykę, musimy również być cierpliwi. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy byliśmy hojni wobec innych ludzi, ale oni odwracają się i krzywdzą nas. Jeśli brakuje nam cierpliwości, to co zrobimy? W zamian zrobimy im krzywdę. Cierpliwość jest niezbędną cechą spełniania celów innych, ponieważ wspiera naszą praktykę hojności, abyśmy nie żałowali, że jesteśmy hojni.

Jedną z rzeczy, która zdarza się tak często, jest to, że jesteśmy bardzo hojni, ale druga osoba odwraca się i zachowuje wobec nas jak palant, a potem co robimy? Żałujemy tego, co zrobiliśmy. „Dlaczego byłem tak hojny wobec tej osoby? Dlaczego ich chroniłem? Odwrócili się. Zdradzili moje zaufanie”. I tak w zamian wpadamy w gniew i urazę. A to niszczy praktykę hojności, którą robiliśmy, ponieważ tak bardzo żałujemy naszych pozytywnych działań. A potem oczywiście podejmujemy bardzo silną determinację, aby nie pomagać tej osobie ponownie w przyszłości i nie być hojnym bez względu na to, co się stanie.

Jeśli brakuje nam cierpliwości, to naprawdę podkopuje praktykę hojności. Musimy pielęgnować cierpliwość, ponieważ bardzo często ludzie nie odpłacają dobrocią życzliwością. Spłacają to inaczej. Oczywiście, kiedy to się nam przytrafia, czujemy, że jesteśmy jedynymi osobami, którym to się kiedykolwiek przydarzyło. Ale jeśli przeczytasz pisma święte, zobaczysz, że dzieje się tak od niepamiętnych czasów.

Jeśli spojrzymy na własne życie, prawdopodobnie zobaczymy, że my również zachowywaliśmy się w ten sposób wobec innych ludzi, którzy byli dla nas mili. Taka jest rzeczywistość, więc jeśli potrafimy rozwinąć w tym trochę cierpliwości, pomoże nam to osiągnąć cel innych. Ponadto, jeśli potrafimy być cierpliwi, nie będziemy wobec nich postępować nieetycznie, gdy będą źle postępować wobec nas po tym, jak byliśmy hojni.

Tak więc te trzy pierwsze postawy – hojność, etyka i cierpliwość – pasują do siebie. Między nimi zachodzi ciekawa wzajemna zależność. Myślę, że bardzo ważne jest, aby kontemplować tego rodzaju rzeczy, ponieważ mamy tendencję do postrzegania rzeczy jako pojedynczych, odizolowanych jednostek – tutaj jest hojność, a tutaj etyka i tutaj cierpliwość; ten tutaj i tamten.

Ale kiedy słyszysz tego rodzaju nauczanie, wtedy widzisz, że, cóż, hojność i etyka mieszają się, pasują i uzupełniają się nawzajem. Cierpliwość też tam jest i jest konieczna. A potem potrzebujesz wysiłku, radosnego wysiłku, aby móc to zrobić. Więc zaczynasz widzieć wzajemne relacje między praktykami. Myślę, że to bardzo ważne, aby nasze umysły nie były zbyt zablokowane i kwadratowe.

Ciekawie jest myśleć o tym w odniesieniu do twojego życia i różnych rzeczy, które się wydarzyły.

Publiczność: Jak poświęcić pozytywny potencjał nagromadzony w hojnym uczynku?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Jest to ten sam rodzaj oddania, jaki robimy pod koniec nauk Dharmy. Na koniec każdego rodzaju cnotliwych czynów, czy to hojności, czy innych działań, weź ten pozytywny potencjał i poświęć go głównie dla oświecenia siebie i innych. A także poświęcić się długiemu życiu naszych nauczycieli, a także istnieniu Dharmy w czysty sposób na świecie iw naszych umysłach. Poświęcasz trochę czasu i wyobrażasz sobie wysyłanie pozytywnej energii do innych istot, aby w ten sposób dojrzewała.

Poświęcenie jest bardzo ważne. Jeśli byliśmy hojni, etyczni lub cierpliwi, ale nie poświęcamy nagromadzonego pozytywnego potencjału, to później, jeśli generujemy błędne poglądy lub złościmy się, spalamy pozytywną energię, którą gromadzimy. Ale jeśli to poświęcimy, to tak, jakbyśmy włożyli do banku. Wszyscy jesteśmy bardzo mądrzy „finansowo”, [śmiech] nie chcemy niczego marnować, więc poświęcenie jest bardzo ważne.

Publiczność: [Słyszalności]

VTC: Możesz również cieszyć się pozytywnym potencjałem innych ludzi oraz pozytywnym potencjałem, który zgromadziłeś, a następnie weź to wszystko i wyobraź sobie jako światło, które gasnie i dotyka wszystkich czujących istot. Więc nie poświęcamy tylko własnego pozytywnego potencjału. Dobrze jest poświęcić także innym ludziom, ponieważ wtedy staje się to praktyką radowania się. Zamiast zazdrościć innym ludziom, którzy zachowują się lepiej niż my i konkurować z nimi, skupiamy się na tym, jak cudownie jest, że wszyscy ci ludzie robią dobre rzeczy i poświęcamy się temu.

Publiczność: [Słyszalności]

VTC: Dlatego wolę tłumaczenie „pozytywny potencjał” niż „zasługa”. Kiedy tłumaczymy tybetańskie słowo Sonam as zasługao czym myślimy? Myślimy o małych złotych gwiazdkach: „Mam osiemdziesiąt cztery złote gwiazdki!” Zawsze lubię opowiadać historię pod tym względem. Pewnego razu, kiedy byłem w Singapurze, przyszedł pewien mężczyzna i chciał trochę intonować. Spędziłem godzinę ucząc go om mani padme hum i jak wykonać intonowanie i wizualizację.

Na koniec sesji powiedziałem: „Teraz poświęćmy nasz pozytywny potencjał dla oświecenia innych”. Spojrzał na mnie i powiedział: „Nie chcę tego dedykować, bo nie mam zbyt wiele”. [Śmiech] To było takie słodkie, ponieważ był naprawdę zaniepokojony i martwił się, że jeśli zdradzi swój pozytywny potencjał, co się z nim stanie? Był po prostu taki słodki. Nigdy tego nie zapomnę. Musiałem mu przypomnieć, że to nie jest tak, że oddajesz to, a potem nie doświadczasz już tego rezultatu. Nic nie tracisz poświęcając się. Raczej na tym zyskujemy.

Mądrość

Następnie, aby spełnić swój własny cel (osiągnąć umysł Budda, aby wyeliminować wszystkie nasze wady i rozwinąć wszystkie nasze cechy, aby osiągnąć oświecenie i wyzwolenie) zdecydowanie potrzebujemy mądrości. Mądrość jest jak miecz, który przecina korzeń niewiedzy. Ponieważ ignorancja jest źródłem wszystkich problemów, to zdecydowanie potrzebna jest mądrość, aby przekształcić nasz umysł w Buddaumysł.

Stężenie

Ale aby rozwinąć właściwy rodzaj mądrości, potrzebujemy koncentracji. Musimy być w stanie kontrolować nasz umysł. Musimy być w stanie skupić się na przedmiocie tej mądrości, zamiast zmuszać nasz umysł do biegania po całej cyklicznej egzystencji z jej fantazjami. Jeśli potrzebujemy mądrości, aby osiągnąć oświecenie, potrzebujemy koncentracji, która wspiera mądrość.

Entuzjastyczna wytrwałość

Aby rozwinąć koncentrację, musimy przezwyciężyć lenistwo, więc potrzebujemy entuzjastycznej wytrwałości. Jest to swoiste antidotum na wszelkiego rodzaju lenistwo, o którym będziemy mówić w późniejszych sesjach.

Więc to jest inny sposób myślenia o tych sześciu dalekosiężne postawy, w jaki sposób pierwsi trzej realizują cele innych, a ostatnie trzej realizują nasz własny cel.

Tworzenie przyczyny cennego odrodzenia człowieka za pomocą sześciu postaw

Motywacja do pragnienia cennego ludzkiego życia

Potem jeszcze inny sposób myślenia o tych postawach: jeśli chcemy osiągnąć oświecenie, musimy zapewnić sobie całą serię cennych ludzkich żyć, ponieważ potrzeba dużo praktyki, aby stać się Budda. Możemy to zrobić w tym jednym życiu, ale nie możemy. Jeśli nie zrobimy tego w tym jednym wcieleniu, to musimy zatroszczyć się o tworzenie przyczyn, aby mieć cenne ludzkie życia w przyszłych wcieleniach, abyśmy mogli kontynuować naszą praktykę.

To bardzo ważne. Próbujemy stworzyć przyczynę cennego ludzkiego życia nie tylko dlatego, że tego chcemy i nie chcemy odrodzenia w dole, ale dlatego, że wiemy, że aby pomagać innym, musimy mieć takie życie, aby praktykować.

Motywacja na tym poziomie ścieżki jest inna niż na poziomie bytu początkowego. Pierwotna istota chce po prostu dobrego odrodzenia, aby nie musiała iść do strasznego. Ale tutaj chcemy dobrego odrodzenia, ponieważ wiemy, że bez tego bardzo trudno będzie komukolwiek pomóc.

Myślę, że to ważna rzecz do przemyślenia. Mówią, że spróbuj osiągnąć oświecenie w tym jednym życiu, ale nie licz na to. Nie oczekuj tego — ponieważ wymaga to ogromnej akumulacji zarówno pozytywnego potencjału, jak i mądrości. Chociaż niektórzy ludzie osiągają to w ciągu jednego życia, wielu nie. Ponieważ odrodzimy się, jeśli nie będziemy Buddami, warto upewnić się, że mamy dobre życie w przyszłości, abyśmy mogli kontynuować praktykę.

Możliwe, że w poprzednich wcieleniach mieliśmy cenne ludzkie życia. Słyszeliśmy to nauczanie. Robiliśmy tego rodzaju praktykę, więc w tym życiu mamy kolejne cenne ludzkie życie. Nie powinniśmy widzieć, że nasze obecne życie jest czymś, co zdarzyło się przypadkiem lub spadło z kosmosu, albo na zapleczu sklepu. To jest coś, dla czego celowo nagromadziliśmy przyczynę w poprzednich żywotach.

Ćwicząc sześć dalekosiężne postawy i poświęcenie pozytywnego potencjału, abyśmy mogli znów mieć cenne ludzkie życie, daje nam to doskonałą podstawę do kontynuowania naszej praktyki. Mamy nadzieję, że możemy nadal tworzyć przyczynę, aby uzyskać cenniejsze ludzkie życie, abyśmy mogli kontynuować praktykę, aż staniemy się Buddami. Daje nieco inny punkt widzenia na to, jak patrzeć na nasze życie, jak patrzeć na to, jacy jesteśmy.

Potrzebujemy wszystkich sześciu dalekosiężne postawy osiągnąć tego rodzaju cenne ludzkie życie w naszym następnym życiu. Jeśli jednego z nich zabraknie, nie będziemy w stanie osiągnąć cennego ludzkiego życia, a to utrudni naszą praktykę Dharmy.

Różnica między cennym życiem ludzkim a życiem ludzkim

Jak już wcześniej wyjaśniałem, cenne ludzkie życie bardzo różni się od ludzkiego życia. W ludzkim życiu masz człowieka ciało, ale niekoniecznie masz jakieś duchowe inklinacje lub mieszkasz w miejscu, w którym nauki są dostępne i możesz je praktykować, lub mieć inne korzystne Warunki dla wprawy.

W cennym ludzkim życiu nie tylko masz człowieka ciało, ale masz zdrowe zmysły i zdrowe ciało abyś mógł ćwiczyć. Jesteś wolny od pewnych zaciemnień. Masz wrodzoną ciekawość i zainteresowanie praktyką duchową. Urodziłeś się w kraju, w którym panuje wolność religijna, więc możesz praktykować. Masz możliwość spotykania się z naukami i nauczycielami i istnieje linia czystych nauk, która istnieje. Istnieje społeczność ludzi, którzy wspierają cię w twojej praktyce. Jest wystarczająco dużo rzeczy finansowych, abyś mógł ćwiczyć.

Tak więc, aby ćwiczyć, jest wiele innych Warunki potrzebujemy oprócz tylko człowieka ciało. Na tej planecie jest ponad pięć miliardów ludzi, którzy mają ludzkie ciała, ale tak naprawdę jest bardzo niewielu, którzy mają cenne ludzkie życie.

W jaki sposób sześć postaw pomaga nam osiągnąć cenne ludzkie życie?

Hojność

Przede wszystkim, aby osiągnąć oświecenie, musimy być w stanie praktykować Dharmę w naszym przyszłym życiu. Aby móc ćwiczyć, potrzebujemy zasobów. Potrzebujemy ubrania, jedzenia, schronienia i lekarstw. Przyczyną osiągnięcia tych zasobów jest hojność. Karmicznie przyczyną otrzymywania rzeczy jest dawanie.

Jest to sprzeczne z amerykańską filozofią, zgodnie z którą przyczyną posiadania jest trzymanie się jej samemu. W buddyzmie powodem posiadania jest hojność i dawanie innym. Jeśli chcemy praktykować w przyszłych życiach, potrzebujemy ubrań, jedzenia, lekarstw i schronienia. Aby je mieć, musimy karmić przyczynę, musimy być hojni w tym życiu.

Etyka

Ale samo posiadanie zasobów w przyszłym życiu nie wystarczy. Potrzebujemy też człowieka ciało. Tu właśnie pojawia się etyka. Porzucając dziesięć negatywnych działań i praktykując etykę, jesteśmy w stanie osiągnąć ludzką ciało. Ale niekoniecznie jest to cenne ludzkie życie, po prostu mamy szczęście mieć człowieka ciało.

Dzięki hojności posiadamy pewnego rodzaju bogactwo i zasoby. Poprzez etykę mamy człowieka ciało. Ale to nie wystarczy.

Cierpliwość

Kiedy ćwiczymy, potrzebujemy również dobrych towarzyszy, z którymi możemy ćwiczyć. Potrzebujemy również dobrej osobowości, ponieważ niezwykle trudno jest ćwiczyć, jeśli jesteśmy zrzędliwi, źli i porywczy. Niezwykle trudno jest ćwiczyć, jeśli nikt nie chce z nami ćwiczyć, ponieważ wszystkich wyłączamy z powodu naszego złego humoru. Aby tego uniknąć, musimy ćwiczyć cierpliwość.

Pamiętaj, cierpliwość jest antidotum na złość. Tak więc karmicznie, jeśli praktykujemy cierpliwość w tym życiu, to rezultatem w przyszłych wcieleniach jest to, że mamy życzliwą osobowość i mamy wielu towarzyszy i ludzi, z którymi możemy praktykować. Widzimy w tym wartość.

Radosny wysiłek

A w przyszłych wcieleniach, jeśli chcemy kontynuować praktykę, musimy być w stanie ukończyć nasze projekty. Jeśli chcemy podjąć jakieś studia, odbyć rekolekcje lub coś takiego, musimy mieć karmy aby móc dokończyć to, co zaczynamy. Jeśli ciągle zaczynamy, ale nigdy niczego nie kończymy, bardzo trudno jest zostać Budda, ponieważ zaczynasz ścieżkę, a potem się zatrzymujesz. A potem zaczynasz i przestajesz. Aby mieć możliwość ukończenia naszych praktyk w przyszłych żywotach, musimy praktykować radosny wysiłek w tym życiu, umysł, który zachwyca się i nieustannie działa, aby praktykować w tym życiu.

Czy widzisz, jak karmy Pracuje? Będąc w stanie ćwiczyć w sposób ciągły i przechodząc przez wzloty i upadki w tym życiu, tworzy karmy tak, że w przyszłych żywotach, kiedy podejmiemy jakąś duchową praktykę, będziemy mogli ją zakończyć bez przerywania.

I tak często widzimy, że coś zostaje przerwane. Powiedzmy, że mieszkasz w Tybecie. Twoja praktyka została przerwana, gdy musiałeś uciekać przez góry. Albo zaczynasz studiować tekst, ale nie możesz go dokończyć, ponieważ kończy się twoja wiza lub twój nauczyciel jedzie gdzie indziej. Albo zaczynasz odosobnienie, ale nie możesz go dokończyć, ponieważ skończyły się zapasy żywności, pogoda się popsuła lub twój umysł oszalał. [Śmiech] „Orzechy”, co oznacza, że ​​było trochę rozproszenia.

Aby dokończyć rzeczy, potrzebujemy entuzjastycznej wytrwałości, a więc należy ją pielęgnować również w tym życiu.

Stężenie

Ponadto, w przyszłych wcieleniach, aby nasza praktyka odniosła sukces, musimy mieć spokojny umysł, umysł, który nie jest całkowicie rozproszony i nerwowy. Umysł, który ma jakąś kontrolę i potrafi się skoncentrować.

Ponadto musimy mieć zdolności parapsychiczne, aby móc widzieć cudze karmy oraz ich skłonności i tendencje. Aby mieć tego rodzaju zdolności w przyszłych żywotach, w tym życiu, karmicznie, musimy praktykować koncentrację. Praktykowanie koncentracji w tym życiu prowadzi do posiadania tego rodzaju zdolności w przyszłych wcieleniach. A potem, z tymi zdolnościami, całkiem łatwo jest osiągnąć oświecenie.

Mądrość

Podobnie, w przyszłych wcieleniach, musimy być w stanie odróżnić, co jest nauką poprawną, a co nauką nieprawidłową. Między tym, co jest ścieżką, a tym, co nie jest ścieżką. Między tym, kto jest wykwalifikowanym nauczycielem, a kim nie jest wykwalifikowanym nauczycielem. Aby to zrobić, potrzebujemy mądrości, a więc musimy kultywować tę mądrość w tym życiu.

Możesz to zobaczyć. Niektórym trudno jest odróżnić, kto jest dobrym nauczycielem, a kto szarlatanem. Albo dość trudno jest odróżnić to, co jest działaniem konstruktywnym, od tego, co jest działaniem destrukcyjnym. Albo trudno jest zrozumieć, co oznacza pustka. Posiadanie tych przeszkód w tym życiu wynika z niepraktykowania tego dalekosiężne nastawienie mądrości w poprzednich żywotach. Jeśli będziemy to praktykować w tym życiu, to w przyszłym wcieleniu będziemy mieli te zdolności i wtedy wszystkie będą działać razem, abyśmy mogli osiągnąć oświecenie znacznie szybciej.

To, co w zasadzie robię, to robię duży ton dla szóstki dalekosiężne postawy. [Śmiech] Robię to, abyście rozwinęli w sobie jakiś entuzjazm do ich praktykowania. Ponieważ dostrzegasz korzyści dla przyszłych żywotów, ponieważ widzisz korzyści dla siebie i dla innych, chcesz je praktykować i chcesz słuchać nauk.

Publiczność: Jak praktykować mądrość, której jeszcze nie osiągnąłeś?

VTC: Przede wszystkim słuchamy nauk. Istnieje trzyetapowy proces: słuchanie, kontemplacja lub myślenie oraz medytacja. Nie jesteśmy mądrzy. Jesteśmy kompletnie zdezorientowani. Nasze umysły nie potrafią odróżnić jednej rzeczy od drugiej. Nie mamy rozróżniającej mądrości. To tak, jakby nasz umysł był całkowicie zamglony i nieustannie podejmowaliśmy niemądre decyzje. Jeśli tego doświadczamy, to co musimy zrobić, to słuchać nauk, ponieważ Budda opisał dość jasno, co jest działaniem konstruktywnym, co jest działaniem destrukcyjnym, co jest motywacją konstruktywną, co jest motywacją destrukcyjną, czym są pozytywne czynniki psychiczne, a co negatywne czynniki psychiczne.

Słuchając nauk, od razu otrzymujesz pewną dozę mądrości. Dostajesz te zewnętrzne informacje i nawet jeśli nie zintegrowałeś ich ze swoją postacią, masz kilka narzędzi, których możesz użyć, aby zacząć oceniać swoje życie.

Kiedy mówimy o słuchaniu, obejmuje to również czytanie książek i tym podobnych. To proces zbierania informacji i uczenia się. Jest to bardzo ważne dla praktyki duchowej. Niektórzy ludzie mówią: „Och, nauki – to tylko więcej intelektualnych śmieci. Myślę, że po prostu usiądę i medytować”. Ale co oni w końcu robią? Tworzą własne medytacja. No cóż, wymyślaliśmy własną drogę do wyzwolenia od nieskończonego czasu i wciąż tkwimy w cyklicznej egzystencji.

W pewnym momencie decydujemy: „Cóż, zamiast wymyślać własną ścieżkę, zamiast wymyślać własne nauki, może potrzebuję słuchać nauk w pełni oświeconej istoty, Budda, który potrafił opisać z własnego doświadczenia, co jest konstruktywne, a co destrukcyjne.”

Tak więc jest w tym trochę pokory, która chce się uczyć, ponieważ zdajemy sobie sprawę, że nie możemy tego zrobić sami. Od urodzenia staramy się robić wszystko sami. Zobacz, gdzie jesteśmy. Dotarliśmy gdzieś. Potrafimy zadbać o siebie mniej więcej. Ale nie jesteśmy oświeceni. Potrzebujemy więc nauk. Musimy się uczyć.

Drugim krokiem jest przemyślenie tego, czego się nauczyliśmy. Nie tylko zbieranie informacji i uczenie się ich, ale musimy o tym pomyśleć. Musimy to zrozumieć. Oto rola debaty i dyskusji oraz mówienia i omawiania rzeczy. Mówiłem wam, kiedy byłem w Chinach, byłem z tymi młodymi mężczyznami, którzy nie spali do późna, tylko rozmawiając, dyskutując o tym jednym punkcie. Na początku tłumaczyli dla mnie. W końcu byli tak zajęci, że zapomnijcie o tłumaczeniu! [Śmiech] To była taka dyskusja. Dyskutowali o tym, co usłyszeli w naukach: „Czy to naprawdę prawda?” "Jak to działa?" „Skąd to wiemy?” "A co z tym?" „Jak to się tu mówi?” „Dlaczego to mówi, że tam?” „Co naprawdę robisz?”

Próba przyjęcia nauk i zrozumienia ich jest bardzo istotną rzeczą w buddyzmie. W buddyzmie nie chodzi o: „Cóż, po prostu posłucham. Oto dogmat. Jest katechizm. Jeśli mam być dobrym buddystą, po prostu stempluję swoją pieczęć i mówię: „Wierzę!”. i to wszystko!" To nie to. Musimy o tym pomyśleć i uczynić to swoim własnym.

Połączenia Budda sam powiedział: „Nie przyjmuj niczego tylko dlatego, że tak powiedział ktoś inny. Albo po prostu dlatego, że jest napisane w jakimś Piśmie. Albo dlatego, że wszyscy w to wierzą. Ale pomyśl o tym na własną rękę. Przetestuj to sam. Zastosuj logikę i rozumowanie. Zastosuj to do swojego życia. Zastosuj do tego, co widzisz wokół siebie. A jeśli to działa, to uwierz w to.”

Tak więc ten proces myślenia jest bardzo ważny, ponieważ buduje przekonanie, a także zapewnia właściwe zrozumienie czegoś. Ponieważ często, kiedy słuchamy nauk, myślimy, że rozumiemy je poprawnie, ale gdy tylko zaczynamy dyskusję z kimś innym, nie możemy w ogóle się wytłumaczyć. To tak: „Myślałem, że to rozumiem, ale ten facet w pracy właśnie zapytał mnie, czym jest miła życzliwość, i nie mogę wymyślić, jak mu odpowiedzieć”. I wtedy uświadamiamy sobie: „Cóż, właściwie nie rozumiem, co to jest”.

[Reszta nauczania nie została nagrana]