Podstawowe ślubowania bodhisattwy: śluby od 14 do 18

Śluby 14-18

• Nie skłanianie innych do utrzymywania poglądu, że pojazd uczniów nie porzuca przywiązanie i inne urojenia
• Nie fałszywie twierdząc, że uświadomili sobie głęboką pustkę i z dumą zachęcając innych
• Nie oferuje prezenty przeznaczone dla Trzy klejnoty lub przyjmowanie mienia skradzionego z Trzy klejnoty
• Tworzenie złych zasad
• Porzucenie dwóch bodhicitt

LR 082: Korzeń śluby 01 (pobieranie)

Dodatkowe wyjaśnienie dotyczące ślubu 14

• Różnica pomiędzy przysięga 13 i 14
• Jak tradycje budują się na sobie

LR079: Bodhisattwa śluby 03 (pobieranie)

Cztery wiążące czynniki

• Nie uważać swojego działania za negatywne
• Nie porzucając myśli, żeby zrobić to jeszcze raz
• Radowanie się z działań
• Brak szacunku dla samego siebie lub szacunku dla innych
• Oczyszczenie
• Przywracanie śluby
• Codzienna praktyka

LR 082: Korzeń śluby 02 (pobieranie)

Przechodzimy przez bodhisattwa śluby, a konkretnie osiemnasty korzeń śluby, Zapamietaj to bodhisattwa śluby są wskazówkami, jak praktykować, co praktykować, a czego unikać, gdy pragniemy stać się buddami dla dobra innych.

Przysięga główna 14

Porzucić: Utrzymywanie i zmuszanie innych do utrzymywania poglądu, że pojazd ucznia nie porzuca przywiązania i innych złudzeń.

Jest to forma sekciarstwa, kiedy odkładamy inne tradycje, tutaj konkretnie, tradycję, w której wyznawcy dążą do osiągnięcia nirwany, a nie pełnego oświecenia. Kiedy mówimy, że nie jest to skuteczne w robieniu tego, do czego jest w stanie zrobić – wyzwoleniu kogoś z samsary – to jest to przekroczenie tego przysięga. Powoduje, że inni się trzymają błędne poglądy że możemy mieć bardziej skromną ścieżkę, mówiąc, że praktykując ją, nie możesz porzucić przywiązanie, nie możesz osiągnąć wyzwolenia i tym podobnych rzeczy.

[Od 28 lipca 93 nauczanie]

W ostatnich przysięga, chcemy zrezygnować z krytykowania Mahajany i wyrzucania jej. Tutaj krytykuje therawadę i mówi: „Och, nie musimy praktykować żadnej z tych nauk. Jesteśmy wielkimi praktykującymi mahajanę! Tradycja Theravady nie pomaga ci porzucić przywiązanie. To cię nie wyzwoli. Nie musimy praktykować tych nauk”. To całkowicie niepoprawne. Mahajana jest zbudowana na fundamencie Theravady. Wszystko, co znajdziesz w Therawadzie, znajduje się w Mahajanie. To jest jak cegiełki. Niektórzy myślą, że jeśli praktykujesz tę tradycję, nie praktykujesz drugiej. Tak nie jest.

Jeśli praktykujesz mahajanę, musisz praktykować to, czego naucza pojazd Theravada. A jeśli ćwiczysz Wadżrajana, wtedy musisz praktykować to, czego naucza Theravada i Mahayana. To są kroki, które podejmujemy.

Przysięga główna 15

Porzucić: Fałszywe mówienie, że sam zdał sobie sprawę z głębokiej pustki i że jeśli inni medytują tak jak ty, zrozumieją pustkę i staną się tak wysoko lub wielce urzeczywistnieni jak my.

To jest forma kłamstwa, w której kręcisz się fałszywie głosząc swoją własną realizację pustki. Bez faktycznego uświadomienia sobie ostatecznej prawdy, ktoś krąży i mówi: „Rozumiem pustkę”. „Mam właściwy pogląd”. „Jestem na ścieżce widzenia”. Lub „Jestem wyzwolony z samsary”. Lub „Nie powracam”. Głosi się, że sam uświadomił sobie pustkę, kiedy tego nie zrobił, a następnie mówi: „Jeśli będziesz praktykować dokładnie tak jak ja, staniesz się tak samo urzeczywistniony jak ja”. Ten rodzaj afery i oszustwa jest bardzo szkodliwy. Kiedy inni szukają dokładnych nauk na temat pustki, jeśli oszukujemy ich, sprawiając, że myślą, że mamy właściwy pogląd, a nie, i uczymy ich czegoś, co nie jest właściwym poglądem, to jest to dla nich bardzo, bardzo szkodliwe, ponieważ oni nie będzie medytować prawidłowo.

Przysięga główna 16

Porzucić: Przyjmowanie prezentów od innych, którzy byli zachęcani do dawania ci rzeczy pierwotnie przeznaczonych jako ofiary dla Trzech Klejnotów. Nie dawanie Trzem Klejnotom rzeczy, które inni ci dali, aby je im podarować, ani przyjmowanie własności skradzionej Trzem Klejnotom.

Istnieje wiele sposobów na przekroczenie tego przysięga. Jednym ze sposobów jest, na przykład, kiedy wysoki urzędnik państwowy ustanawia prawo, zgodnie z którym klasztor, świątynia lub ośrodek Dharmy nie powinny mieć bardzo drogich rzeczy i że wszystkie te rzeczy powinny być przekazane rządowi. Chociaż nikt nie przychodzi i nie kradnie mienia, klasztory czy świątynie są zmuszone je oddać. To łamie przysięga.

Kolejny sposób na złamanie przysięga: Ktoś kradnie rzeczy ze świątyń i klasztorów i daje ci je. Wiesz o tym, ale i tak je akceptujesz. Nawet jeśli sam tego nie ukradłeś, psujesz to przysięga.

Innym przykładem może być inwazja komunistów na Tybet; zbezcześcili klasztory, zabrali posągi i inne cenne rzeczy, przekazali je innym ludziom lub sprzedali na wolnym rynku w Hongkongu. Jeśli je zaakceptujesz lub kupisz wiedząc, że zostały skradzione z Trzy klejnoty, to jest wykroczenie tego przysięga.

Albo powiedzmy, że ktoś w ośrodku Dharmy robi śmieszne rzeczy z książkami albo zabiera z kuchni jedzenie, które właściwie należy do wszystkich w ośrodku, i ty to wiesz, a jednak akceptujesz to jako swoje; akceptujesz rzeczy, które inni ludzie okradli lub sprzeniewierzyli. Nie muszą to być ogromne, ogromne rzeczy, takie jak posągi. Mogą to być tylko rzeczy należące do Trzy klejnoty które inni ci dają, rzeczy, które zostały w jakiś sposób odebrane siłą.

Innym przykładem jest to, że ktoś daje ci coś w dobrej wierze i mówi: „Kiedy dotrzesz do takiej a takiej świątyni lub takiego a takiego miejsca, zaoferuj to”. Przyjmujesz to, ale potem tego nie oferujesz. Albo powiedzmy, że jedziesz do Indii i ktoś daje ci pieniądze i mówi: „Proszę kup świece w Bodhgaya”. Bierzesz pieniądze, ale nigdy nie kupujesz świec. Albo ktoś daje ci świece i mówi: „Proszę, zaoferuj je w kolumna w Bodhgaja”. Bierzesz je, ale ich nie oferujesz. Albo wybierasz się w podróż do Tybetu i ktoś mówi: „Och, proszę, weź te książki i podaruj je jednej ze świątyń”. Bierzesz je, ale sprzedajesz i wykorzystujesz pieniądze dla siebie. Albo ktoś daje ci dużo owoców i mówi: „Och, kiedy dojdziesz do świątyni, połóż je na ołtarzu świątyni”. Po drodze stajesz się głodny, decydujesz się go zjeść, myśląc: „Cóż, Budda nie przegapisz tego dodatkowego banana.”

Lub nawet sytuacje, w których na przykład ktoś daje Ci ciasteczka do ofiarowania na ołtarzu w centrum, Ty bierzesz ciasteczka, a potem robisz się głodny i myślisz: „No cóż, zjem tę paczkę ciasteczek i kupię inną do zaoferowania ”. Umysł myśli: „Zjem to pierwszy, a później zjem inny”. Ale nie o to chodzi. Chodzi o to, że ktoś dał ci to pudełko ciasteczek do ofiarowania na ołtarzu, a kiedy już je poda, nie należy już do niego ani do ciebie. Należy do Trzy klejnoty. Wszelkie tego rodzaju transakcje, rzeczy, które były przeznaczone dla Trzy klejnoty że nie dostarczasz, lub rzeczy, które zostały zdefraudowane lub skradzione, które akceptujesz, a wiesz, że to nie należy do ciebie, to łamie przysięga.

Przysięgi pokazujące nam, co ćwiczyć

Wszystkie te śluby mówią różne rzeczy o tym, jak powinniśmy ćwiczyć. W XIV przysięga, to naprawdę podkreśla, że ​​powinniśmy szanować inne tradycje. Powinniśmy znać tradycję Theravady, szanować ją i szanować tych, którzy ją praktykują. piętnasty przysięga zachęca nas do mówienia prawdy i nie oszukiwania innych. Szesnasty zachęca nas do uczciwości we wszystkich naszych kontaktach, a nie donoszenia i racjonalizowania. Mówi nam, abyśmy nie dbali o własność ludzi, że powinniśmy być naprawdę czujni wobec własności innych. Więc we wszystkich tych śluby, naprawdę pokazuje nam, co należy ćwiczyć, a nie tylko czego unikać.

Przysięga główna 17

Porzucić: tworzenie złych zasad.

To ma dwie części. Pierwsza część: spowodowanie zaangażowanych medytacja o medytacyjnym spokoju, aby porzucić go, oddając swoje rzeczy tym, którzy tylko recytują teksty. Załóżmy, że mieszkasz w klasztorze lub świątyni, a ktoś daje oferuje dla ludzi, którzy robią szamatę medytacjalub dla osób na odosobnieniu. Wtedy myślisz: „No cóż! Są w odwrocie. Podobno się wyrzekli, więc zamiast tego przekażę go wszystkim moim przyjaciołom w ośrodku. Sprawianie, że ludzie rezygnują z odosobnienia lub praktyki śamathy lub medytacyjnego wyciszenia, ponieważ nie mają wystarczających środków, aby to zrobić, po ponownym przekazaniu środków — jest to jeden rodzaj złej zasady lub jeden ze sposobów krzywdzenia.

Druga część: tworzenie ogólnie złych reguł dyscyplinarnych, które powodują, że wspólnota duchowa nie jest harmonijna. Na przykład, centrum Dharmy, klasztor lub ośrodek odosobnienia skupia się raczej na biznesie niż na duchowej praktyce. Biznes, zarabianie pieniędzy i dobre imię stają się o wiele ważniejsze i zajmują czas wszystkich, zamiast faktycznej praktyki duchowej. Albo może to być tworzenie złych zasad lub zasad, które są niesprawiedliwe, które powodują kłótnie. Może to utrudniać ludziom praktykowanie, na przykład mówiąc, że każdy musi wyjść i pracować dziesięć godzin dziennie, kiedy przyjechali tam mieszkać przede wszystkim dlatego, że chcieli ćwiczyć.

Powyższe to sposoby, które utrudniają innym ludziom ćwiczenie. Utrudniamy ludziom na odosobnieniu kontynuowanie praktyki, ponieważ nie dajemy im potrzebnych rzeczy. Albo utrudniamy innym ludziom w społeczności duchowej praktykowanie, ponieważ ustalamy różne priorytety i zasady, które są mylące i powodują dysharmonię, dzięki czemu żyjemy Warunki trudne dla nich. Ten przysięga pokazuje nam, jak ważne jest pomaganie ludziom, którzy chcą praktykować Dharmę. Kiedy ludzie chcą praktykować i odbyć odosobnienie, powinniśmy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby im w tym pomóc.

Myślę, że to ważne, ponieważ myślę, że w Ameryce czasami stajemy się tak indywidualistami i myślimy: „Muszę pracować, aby zarobić na życie i nie mogę wziąć całego tego czasu na odosobnienie, więc dlaczego miałbym wspierać kogoś innego kto po prostu chce usiąść i medytować cały dzień przez rok?” Wiele osób to czuje. „Muszę tak ciężko pracować, zanim będę mógł robić to, co oni robią, dlaczego ci ludzie nie mieliby pracować równie ciężko? Dlaczego mam im dawać pieniądze i wspierać ich w praktyce? Powinni wyjść i znaleźć pracę!” Ludziom na Zachodzie bardzo łatwo jest mieć takie nastawienie, ponieważ chcemy, aby wszystko było sprawiedliwe i słuszne. Nie zdajemy sobie sprawy, że wspierając inne osoby, które intensywnie praktykują, czy to świeccy, czy wyświęceni, odnosimy z tego korzyści. Zamiast naprawdę to honorować, mówimy naszym zachodnim poczuciem sprawiedliwości i uczciwości: „Nie! Nie! To niesprawiedliwe, ponieważ jeśli ja nie mogę tego zrobić, nikt nie powinien być w stanie tego zrobić. Powinniśmy być na to ostrożni, ponieważ posiadanie tych stanów mentalnych i nie pozwalanie innym ludziom na intensywną praktykę tak naprawdę nie jest dla nas korzystne. Jak powiedziałem, jeśli robią to inni ludzie, kiedy wyjdą z odosobnienia, mogą nam naprawdę pomóc.

Przysięga główna 18

Porzucić: porzucić dwie bodhicitty

Może się to zdarzyć na różne sposoby. Jednym ze sposobów jest stwierdzenie, że jest to po prostu zbyt trudne: „The bodhisattwa ścieżka jest zbyt trudna. Nie chcę pracować dla dobra wszystkich czujących istot, po prostu zamierzam pracować dla siebie.” Czujemy się zniechęceni ogromem praktyki — próbując przekształcić obiekt, na którym najbardziej nam zależy, z bycia sobą w bycie innymi. Czujemy: „Nie mogę tego zrobić” i poddajemy się zniechęceniu.

Inny sposób na poddanie się bodhiczitta jest wtedy, gdy masz dość czujących istot – może nie wszystkich, może tylko jednej – „Tak bardzo starałem się pomóc tym ludziom, ale oni zupełnie nie chcą współpracować. Poddaję się! Jeśli chcą osiągnąć oświecenie, mogą po prostu zrobić to sami. W ogóle im nie pomogę. Jestem po prostu wyczerpany!” To kolejny sposób na utratę bodhiczitta bo bodhiczitta jest pragnieniem oświecenia dla dobra wszystkich czujących istot. Jak tylko wykluczymy kogoś, kogo mamy dość, to nie pracujemy już dla wszystkich czujących istot, więc moc altruistycznej intencji znika. Wadą dla nas porzucenia altruizmu jest to, że nie możemy osiągnąć oświecenia, a wadą dla innych czujących istot jest to, że nasza zdolność do służenia im staje się bardzo poważnie ograniczona.

Cztery wiążące czynniki

To jest osiemnaście lat śluby. Myślę, że wcześniej pytałeś o różne czynniki, które muszą być obecne, aby było to całkowite wykroczenie, więc teraz do tego dochodzimy. Te osiemnaście podstawowych upadków jest bardzo misternie związanych ze stanem umysłu, w którym się znajdujemy. Nie chodzi tylko o działanie. Posiadanie określonej motywacji lub pewnych czynników psychicznych obecnych lub nieobecnych podczas wykonywania działania decyduje o tym, czy działanie jest całkowitym przekroczeniem przysięga lub po prostu uderzenie lub coś mniej dotkliwego.

Istnieją cztery czynniki wiążące lub splątające. Jeśli wszystkie te cztery czynniki są kompletne, działanie staje się całkowitym przekroczeniem przysięga. A później karmy staje się szczególnie ciężki. Natomiast jeśli nie mamy wszystkich czterech czynników, na przykład jeśli mamy trzy, to karmy jest lżejszy. Lub jeśli mamy dwa, to jest lżejsze. Jeśli mamy tylko jeden, to jest jeszcze lżejszy. Jeśli nie mamy, nie złamaliśmy przysięga.

Te cztery czynniki dotyczą wszystkich bodhisattwa śluby z wyjątkiem dziewiątego (trzymając zniekształcone poglądy) i osiemnastego (porzucenie aspirujących lub angażujących bodhiczitta). Z tymi dwoma nie potrzebujesz wszystkich czterech czynników, ponieważ są one tak ciężkie, że działanie samo w sobie staje się wykroczeniem. Nie tylko karmy ciężki, ale też cały twój bodhisattwa wyświęcenie kończy się fiaskiem.

Za całkowite wykroczenie pozostałych szesnastu śluby, musisz mieć wszystkie cztery z tych czynników. Te czynniki są dość interesujące do przemyślenia; to wszystko znajduję śluby bardzo interesujące do przemyślenia. Słyszę o nich od lat. Za każdym razem, gdy je studiuję, widzę coś nowego w tym, co się dzieje. Widzę coś nowego we własnym zachowaniu. Jak ci wcześniej powiedziałem, niektóre z nich śluby może wydawać się niemożliwe do przekroczenia – „Jak ktoś może to zrobić?” albo to przysięga mnie nie dotyczy”. Też myślałem w ten sposób, a potem nagle zobaczyłem jakąś sytuację, w którą byłem bliski uczestniczenia lub kogoś, kogo znałem – „Och, to że bodhisattwa przysięga! "

1. Pierwszym z nich nie jest traktowanie czyjegoś działania jako negatywnego, ani nie dbanie o to, że jest to nawet wtedy, gdy uznaje się, że działanie to przekracza przysięga. Weźmy przykład pierwszego przysięga—(porzucić) chwalenie siebie lub poniżanie innych przywiązanie do ofiary, sława, reputacja. Powiedzmy, że siedzę tam chwaląc się i nawet nie widzę w tym czegoś złego. Mówię ci o moich dobrych cechach. Mówię wam, dlaczego jestem tak wspaniałą osobą, że powinniście przychodzić i słuchać ode mnie nauk. Nie widzę nawet nic złego w tym bardzo zarozumiałym sposobie mówienia o sobie z motywacją do bezpośredniego czerpania korzyści materialnych lub cieszenia się większym prestiżem.

Albo uznaję, że takie zachowanie łamie pierwszeństwo przysięga, „Tak, mam przysięga nie chwalić siebie, ale tak naprawdę nie obchodzi mnie to; nie ma z tym problemu.” To jak umysł, który lekceważy karmy, „Tak, nie powinienem tego robić, ale tak naprawdę nie obchodzi mnie to, i tak zamierzam to zrobić”. Taki nonszalancki, racjonalizujący umysł.

Albo umniejszamy kogoś, znowu z przywiązanie na naszą korzyść. Albo nawet nie rozpoznajemy, że kogoś umniejszamy, albo nawet nie rozpoznajemy, że jest z tym coś nie tak. Nie widzimy w tym żadnej wady. Albo wiemy, że mamy przysięga w związku z tym, ale nie obchodzi nas to. To nie ma znaczenia.

Możesz zastosować to do każdego z szesnastu śluby, z wyjątkiem dziewiątego i osiemnastego.

2. Drugim obciążającym czynnikiem jest nie porzucanie myśli o zrobieniu tego ponownie. Wykonałeś negatywne działanie, a potem w ogóle nie ma myśli, by porzucić to ponownie. W rzeczywistości myślisz (w kategoriach pierwszego przysięga), „To naprawdę dobrze, że się wystawiam. Zdobyłem sobie dobrą reputację. To jest naprawdę dobre, ludzie powinni wiedzieć, jak dobry jestem. W końcu jestem prawdomówny i mam przysięga nie kłamać.” Nie ma pragnienia porzucenia lub powstrzymania się od negatywnego działania.

3. Trzecia to radość i radość z działania. Nie tylko nie ma zamiaru rezygnować z robienia tego w przyszłości, ale jesteś naprawdę zadowolony, że to zrobiłeś. „To dobrze, naprawdę się cieszę, że to zrobiłem. To dobra rzecz!”

4. Czwarty to brak szacunku do samego siebie lub rozważenia tego, co się zrobiło. Pamiętasz, kiedy przechodziliśmy przez pomocnicze czynniki psychiczne, wśród tych dwudziestu szkodliwych były dwa: brak szacunku dla samego siebie i brak szacunku dla innych lub brak szacunku dla innych? „Szacunek dla samego siebie” to zaniechanie działań z szacunku dla własnej integralności moralnej, z szacunku dla własnego dobra, nie chcąc tworzyć negatywnych karmy ponieważ będziesz musiał za to cierpieć. „Szacunek dla samego siebie” to także zaniechanie działań z szacunku dla własnego poczucia, że ​​„ciężko próbuję na drodze do oświecenia, nie chcę tego zaszkodzić”.

Szacunek do własnych zasad etycznych i chęć życia według nich – ten rodzaj szacunku do samego siebie jest bardzo, bardzo dobry, ponieważ wtedy porzucamy negatywne działania. Szanujemy naszą własną uczciwość etyczną, własne zasady, własne przekonania, naszą zdolność do bycia osobą etyczną. Kiedy nie mamy tego mentalnego czynnika, nasz umysł zrobi wszystko, co zechce, ponieważ nie ma żadnego pragnienia życia według naszych zasad etycznych, żadnego szacunku dla naszego własnego przyszłego życia, żadnego szacunku dla naszej własnej integralności jako istoty ludzkiej. Czy nie mówili o ludziach, którzy są socjopatami, którzy nie mają świadomości swoich działań wobec innych? Wydaje mi się również, że brakuje im pewnego rodzaju szacunku dla własnej integralności etycznej.

„Rozważanie dla innych” to rezygnacja z negatywnych działań, ponieważ zależy nam na tym, jaki wpływ będą miały nasze negatywne działania na innych ludzi. Zaszkodzą ludziom lub ludzie stracą wiarę w nas lub w Dharmę, ponieważ w jakiś sposób reprezentujemy dla nich Dharmę. Tak więc „nierozważanie” to brak dbałości o to, jak lub co robimy, wpływa na innych ludzi. Bardzo ważne jest, abyśmy mieli szacunek do siebie i innych, ponieważ są to dwa mentalne czynniki, które pomagają nam porzucić negatywne działania.

Kiedy wszystkie te cztery czynniki są kompletne, staje się to całkowitym przekroczeniem przysięga.

Podsumowanie czterech wiążących czynników

Pierwszym z wiążących czynników byłoby to, że nawet nie widzimy w tym nic złego. Nie jesteśmy nawet świadomi, że robimy coś negatywnego. Lub nawet jeśli mamy świadomość, że ma to coś wspólnego z przysięga, nie dbamy o karmy Utworzony. Druga nie miałaby zamiaru zaniechać tego w przyszłości. Na przykład, mimo że ktoś przyszedł i nas przeprosił, my stajemy się sprawiedliwi i mówimy: „Cóż, cieszę się, że w końcu przeprosiłeś i opamiętałeś się, bo naprawdę byłeś palantem…” i naprawdę się w to wpakowaliśmy. następnie. I rzeczywiście jesteśmy zachwyceni i zadowoleni z tego, że to zrobiliśmy. To już trzeci. Czwarty to brak szacunku dla samego siebie, brak rozważania dla innych o tym, co zrobiliśmy. Nie obchodzi nas więc, jaki wpływ ma nasza bezlitosna i odwetowa postawa na drugą osobę, i nie bierzemy pod uwagę wpływu, jaki ma to na nas samych, na nas samych. karmy oraz naszą integralność jako istot ludzkich.

Pytania i odpowiedzi

Publiczność: Co się stanie, jeśli żałujemy/uznajemy, że źle się zachowywaliśmy, ale nadal się denerwujemy/złościmy? Czy to całkowite wykroczenie?

Czcigodny Thubten Chodron (VTC): Teraz, jeśli brakuje ci jednego z tych wiążących czynników, to nie staje się to całkowitym wykroczeniem. Powiedzmy, że ktoś przychodzi i cię przeprasza. Byłeś naprawdę wściekły na tę osobę i w końcu przyszli przeprosić. Po prostu nie możesz się doczekać, kiedy się z nimi pogrążysz i zaczniesz ich skarcić i naprawdę to wcierać, nawet jeśli przyszli szukać pojednania. Ale część twojego umysłu mówi: „Co ja u licha robię? Ta osoba przyszła przeprosić i naprawdę chcę się pogodzić, ale jestem po prostu zbyt zła i po prostu rzucam się na tę osobę w tej chwili, ale naprawdę nie chcę tego robić”. To jak: „Nie mam kontroli, ludzie!”

W tym czasie nie masz tego pierwszego czynnika. Innymi słowy, rozpoznajesz wady tego, co robisz. Rozpoznajesz, że to coś negatywnego. Rozpoznajesz, że naprawdę nie chcesz tego robić. Więc jest jakiś żal, nawet jeśli nie masz kontroli i robisz to. Nadal będzie trochę negatywów karmy zaangażowana w to, ponieważ na pewno była złość wygenerowane i wyrządzone szkody, ale nie byłoby to całkowite zerwanie z tym przysięga.

Publiczność: Po tym pytaniu, co jeśli będziemy zadowoleni, że warto było to zrobić?

VTC: No to na pewno masz jeden z wiążących czynników, prawda? Czujesz się zadowolony z tego, co zrobiłeś. Nie chcesz się od tego powstrzymać. Może masz wrażenie, że to, co zrobiłeś, nie jest takie dobre. Może troszeczkę troszczysz się o drugą osobę, ale sam nie masz zbyt wiele uczciwości. Może to być więc sytuacja, w której może mamy jeden z wiążących czynników, ale nie trzy pozostałe, albo możemy mieć dwa, ale nie dwa pozostałe, albo możemy mieć trzy, a nie drugi. Interesujące jest przedyskutowanie i zastanowienie się nad sytuacjami, w których możesz mieć niektóre z nich.

Czasami nawet podczas wykonywania akcji zmieniasz motywację. Tak więc, używając powyższego przykładu, myślę, że kiedyś prawdopodobnie istnieje życzenie: „Och! To naprawdę dobra rzecz i naprawdę się zagłębię!” Ale nawet jeśli możesz zacząć od tego życzenia, dominującą rzeczą podczas większości akcji może być: „Wow, żałuję, że tego nie robię”.

Albo kiedy to robiłeś, możesz pomyśleć: „To naprawdę dobrze, że to robię. Nie ma w tym żadnej winy ani problemu.” Ale potem pomyślałeś: „Nie czuję się dobrze z tym. Nie zrobię tego ponownie.” W tym drugim przypadku miałbyś pierwszy czynnik, ponieważ w czasie, gdy to robiłeś, nie widziałeś w tym nic złego, ale wtedy nie miałbyś drugiego ani trzeciego, który nie chce się powstrzymać z tego i uczucie zadowolenia.

Tak więc ukończyliśmy osiemnaście korzeni bodhisattwa śluby i przyjrzeliśmy się czterem wiążącym czynnikom. To interesujące. Idź do domu i pomyśl o tym. Pomyśl o rzeczach, które zrobiłeś i zobacz, kiedy masz pierwszy czynnik wiążący, kiedy masz drugi, kiedy masz trzeci, kiedy masz czwarty? Zobacz różne ich kombinacje. Myślenie w ten sposób daje dużo wglądu we własne zachowanie. Dlaczego robię to, co robię i co tak naprawdę dzieje się w mojej głowie, kiedy to robię? Jak się czuję o sobie, kiedy to robię i po tym, jak to zrobiłem?

Praktyka oczyszczania

Teraz z bodhisattwa śluby, bardzo dobrze to zrobić oczyszczenie regularnie. Właściwie nawet jeśli nie mamy bodhisattwa śluby, po prostu starając się być zwykłymi ludźmi, jest to bardzo dobre oczyszczenie. Ale szczególnie dobrze jest to zrobić, jeśli się położyłeś zasady or bodhisattwa śluby. Pokłony 35 Buddom to bardzo dobry sposób na oczyszczenie bodhisattwa śluby. W rzeczywistości innym określeniem na to jest „BodhisattwaWyznanie etycznych upadków”. Dlatego zaleca się, abyśmy robili to na co dzień. Może być całkiem nieźle. Albo możemy zrobić Wadżrasattwa medytacja.

Przywrócenie ślubów

A potem jest to możliwe, mimo że nastąpiła całkowita przerwa w śluby, aby ponownie je zabrać i odnowić. W rzeczywistości istnieje sposób na podjęcie bodhisattwa śluby siebie i zażywaj je codziennie. W ten sposób przywracasz śluby codzienny. Kiedy po raz pierwszy bierzesz bodhisattwa śluby, musisz je wziąć od nauczyciela. Następnie możesz wziąć je na własną rękę, wizualizując zgromadzenie nauczycieli i Trzy klejnoty. Jest jedna praktyka o nazwie Sześć Sesji Guru joga które ludzie często robią tam, gdzie faktycznie je bierzesz bodhisattwa śluby rano i wieczorem jako sposób na ich wzmocnienie i wzmocnienie, a to może być całkiem przydatne.

Nawet jeśli nie wziąłeś śluby, mimo to wiedza o tym, czym one są, może dać ci możliwość spojrzenia z szerszej perspektywy na swoje działania i to, co robisz. Więc dobrze jest trenować w śluby. Pewnego dnia, kiedy intencja altruistyczna stanie się w nas tak silna, będziemy chcieli je przyjąć. Możesz się modlić, abyś miał to, co zewnętrzne Warunki gdzie możesz wziąć bodhisattwa śluby. Nie zawsze jest tak łatwo je wziąć, znaleźć nauczyciela, który ma odpowiednie kwalifikacje, aby je udzielić, więc jest to naprawdę miła rzecz i coś, z czego można się cieszyć.

Codzienna praktyka

Dobrze, jeśli w tym czasie ludzie mogą próbować ustabilizować codzienną praktykę. Nawet jeśli nie możesz wykonywać długiej codziennej praktyki, przynajmniej rano, schronić się, myśleć o bodhiczitta i Czterech Niezmierzonych, może nawet odmawiaj modlitwy – to z pewnością nie trwa długo. Jeśli możesz wyrobić w sobie nawyk wykonywania jakiejś praktyki rano, to jest to bardzo, bardzo dobre. Tyle czasu, ile możesz poświęcić na swoją praktykę, otrzymasz o wiele więcej korzyści.

Słuchanie nauk jest bardzo dobre, ale głównym celem słuchania jest wprowadzenie ich w życie. To jak chodzenie na lekcje gotowania. Wspaniale jest wziąć udział w lekcjach gotowania, ale jeśli nie ćwiczysz tego, czego się uczysz i nie gotujesz czegoś, nie odniesiesz prawdziwych korzyści. Jeśli po prostu przyzwyczaisz się do wykonywania codziennej praktyki, stanie się to bardzo normalne i naturalne, a wykonanie tego nie wymaga wiele energii. Rozpoczęcie tego i wyrobienie sobie dobrego nawyku może wymagać trochę energii, ale kiedy już wejdziesz w ten nawyk, jest to bardzo, bardzo łatwe.