Przyjęcie schronienia: od „otwartego serca, czystego umysłu”

Ogólne zrozumienie nt trzy główne realizacje ścieżki daje nam doskonałą podstawę do przyjmując schronienie w Buddach, Dharmie i sangha. Kiedy mamy determinacja bycia wolnym od trudności, poszukamy przewodnika, który pokaże nam, jak to zrobić. Kiedy szczerze kochamy wszystkie istoty, będziemy szukać kogoś, kto pokaże nam najskuteczniejszy sposób na ich pożytek. Ponieważ zdajemy sobie sprawę, że uświadomienie sobie pustki jest kluczem do uwolnienia się i doprowadzenia innych do wyzwolenia, będziemy tęsknić za otrzymaniem odpowiednich instrukcji, abyśmy mogli medytować na pustce.

Buddowie, Dharma i sangha są Trzy klejnoty schronienia. Buddowie to wszystkie istoty, które osiągnęły oświecenie; Dharma to urzeczywistnienia i nauki, które prowadzą nas do wyzwolenia; ten sanghaw najściślejszym znaczeniu odnosi się do wszystkich tych, którzy urzeczywistnili tę wyzwalającą mądrość poprzez bezpośrednie urzeczywistnienie pustki.

Przyjmując schronienie w Buddach Dharma i sangha jest bramą do wejścia na ścieżkę. Przyjmując schronienie oznacza wzięcie odpowiedzialności za nasze doświadczenie. Nasze szczęście i cierpienie wynikają z naszych własnych postaw i działań. Jeśli nie zrobimy nic, aby to zmienić, nasza sytuacja się nie zmieni. Jednak musimy się nauczyć, jak zmieniać nasze postawy i działania; potrzebujemy, aby inni wskazywali nam drogę do rozwijania naszych dobrych cech. Inni nie mogą wykonać za nas pracy, ponieważ tylko my możemy zmienić zdanie. Przyjmując schronienie oznacza zwracanie się o przewodnictwo do Buddów, Dharmy i sangha z ufnością, że możemy się doskonalić i z ufnością, że poprowadzą nas we właściwym kierunku.

W tym rozdziale przyjrzymy się cechom Trzy klejnoty schronienia – Buddowie, Dharma i sangha— i odpowie na często zadawane pytanie: „Czy buddyści wierzą w Boga?” Wtedy powody ludzie schronić się i znaczenie ufności (lub wiary) zostanie zbadane. Sposoby Trzy klejnoty może nam pomóc wyjaśnimy przez analogię do lekarza, medycyny i pielęgniarki; i na koniec zostanie opisana ceremonia schronienia.

Trzy Klejnoty

Jakie są cechy Buddów, Dharmy i sangha które czynią je niezawodnymi obiekty schronienia?

Buddowie ukończyli całą ścieżkę do oświecenia i dzięki temu są w stanie wskazać nam drogę. Jeśli chcemy pojechać na Hawaje, powinniśmy postępować zgodnie z instrukcjami kogoś, kto tam był. W przeciwnym razie moglibyśmy znaleźć się w tarapatach! Ponieważ podróż do oświecenia jest jeszcze bardziej delikatną sprawą, ważne jest, aby nasi przewodnicy jej doświadczyli.

Siakjamuni Budda jest szczególny? Budda który żył 2,500 lat temu w Indiach. (Sakya był jego klanem, Gotama jego rodzinnym nazwiskiem, a Siddhartha jego osobistym imieniem.) Są też inne istoty, które również osiągnęły Stan Buddy. „The Budda” ogólnie odnosi się do Siakjamuni Budda. Jednak nie powinniśmy myśleć o nim jako całkowicie oddzielonym od innych Buddów, ponieważ wszyscy oni mają takie same urzeczywistnienia.

Będąc wszechwiedzącymi, Buddowie automatycznie znają najbardziej zręczny sposób prowadzenia każdej istoty do oświecenia. W sutrach jest wiele historii o tym, jak Budda kierowali ludźmi, którzy byli w jeszcze gorszej sytuacji niż my.

Na przykład jeden człowiek był tak głupi, że nie pamiętał nawet dwóch słów, których próbował go nauczyć jego nauczyciel. Zniesmaczony nauczyciel go wyrzucił. Mężczyzna w końcu spotkał Budda, który powierzył mu zadanie zamiatania dziedzińca sali zgromadzeń mnichów. The Budda kazał mu powiedzieć: „Usuń brud, usuń plamy”, podczas gdy on zamiatał. Po pewnym czasie mężczyzna zdał sobie sprawę, że brud i plamy, o których mowa, nie były zwyczajne: brud oznaczał mentalne zaciemnienia prowadzące do wyzwolenia, a plamy odsyłały do ​​zaciemnień do pełnego oświecenia. W ten sposób człowiek zyskał zrozumienie ścieżki i ostatecznie stał się arhatem lub wyzwoloną istotą. Jeśli Budda ma umiejętności, aby pomóc komuś takiemu, to na pewno będzie w stanie nas poprowadzić!

Buddowie mają nieskończone, bezstronne współczucie dla wszystkich istot, więc możemy być pewni ich ciągłej pomocy. Buddowie nie są jak zwykłe istoty, które pomagają swoim przyjaciołom i krzywdzą wrogów lub pomagają komuś, gdy jest miła, ale nie, gdy jest w złym humorze. Przeciwnie, Buddowie widzą poza naszymi powierzchownymi różnicami i słabościami i mają stałe, bezstronne pragnienie pomocy każdemu z nas.

A BuddaZdolność pomagania innym nie jest ograniczona przez egoizm czy ignorancję. Jednak Budda nie może zmusić kogoś do działania w określony sposób. Ani Buddowie nie mogą przeciwdziałać naszemu karmy. Nie mogą wymazać karmicznych śladów z naszych strumieni umysłu ani zapobiec ich dojrzewaniu, jeśli to konieczne Warunki są obecni. Buddowie mogą nas prowadzić, inspirować i uczyć, ale tylko my możemy kontrolować nasze myśli, słowa i czyny.

Tak jak słońce świeci wszędzie bez dyskryminacji i ograniczeń, tak Buddowie pomagają wszystkim w równym stopniu. Jednak promienie słoneczne nie mogą trafić do odwróconego garnka. Jeśli garnek jest na boku, do środka może wpaść trochę światła. Jeśli jest odwrócony, światło zalewa go.

Podobnie, w zależności od naszych postaw i działań, mamy różne poziomy wrażliwości na oświecający wpływ Buddów. A Budda pomaga innym bez wysiłku i spontanicznie, ale to, ile otrzymamy, zależy od nas. Jeśli nie spróbujemy naprawić naszego przywiązanie, złość i zamknięty umysł uniemożliwiamy sobie otrzymanie inspiracji od Buddów. Jednak im bardziej podążamy ścieżką, tym bardziej nasze umysły automatycznie otwierają się na przyjęcie inspiracji i pomocy Buddów.

Ponieważ nasze umysły są przesłonięte niepokojącymi postawami i… karmy, nie możemy komunikować się bezpośrednio z a Buddawszechwiedzący umysł. Dlatego z powodu współczucia Buddowie manifestują się w różnych formach, aby nas prowadzić.

Jedna forma nazywa się przyjemnością ciało. To jest subtelne ciało a Budda zajmuje nauczanie wysokich bodhisattwów w czyste ziemie. Czyste ziemie to miejsca ustanowione przez różnych Buddów, gdzie zaawansowani praktykujący mogą praktykować bez przeszkód.

Jednak w tej chwili nasze umysły są tak zajęte materialnymi rzeczami, że jeszcze nie stworzyliśmy przyczyn narodzin w czyste ziemie. Dlatego z powodu współczucia Buddowie manifestują się w mniej subtelnych ciałach, pojawiając się w naszym świecie, aby się z nami komunikować. Na przykład Budda może zamanifestować się jako nasz nauczyciel lub jako przyjaciel Dharmy. A Budda może nawet pojawić się jako most lub zwierzę, lub jako osoba, która nas krytykuje, aby zmusić nas do radzenia sobie z naszym złość. Jednakże Buddowie nie ogłaszają tego, co robią i rzadko ich rozpoznajemy.

Nawiązując do wspaniałych cech Siakjamuni Budda, który żył 2,500 lat temu w Indiach, buddyści chwalą jego cechy:

Ty, którego ciało powstał z miliona doskonałych cnót,
Czyja mowa spełnia nadzieje wszystkich istot,
Czyj umysł dostrzega wszystko, co ma być poznane,
Księciu Siakjów składamy hołd.

Dharma i Sangha

Dharma odnosi się do dwóch rzeczy: (1) urzeczywistnienia ścieżki, szczególnie mądrości bezpośrednio realizującej pustkę; oraz (2) ustanie wszelkich cierpień i ich przyczyn, spowodowanych tymi urzeczywistnieniami.

Dharma jest naszą prawdziwą ochroną. Kiedy nasze umysły staną się ścieżką i osiągną ustanie, żaden zewnętrzny ani wewnętrzny wróg nie może nas skrzywdzić. W bardziej ogólnym sensie Dharma odnosi się do nauk Budda które pokazują nam drogę do urzeczywistniania realizacji i zaprzestań.

sangha to wszyscy ci, którzy bezpośrednio urzeczywistnili pustkę. Są więc niezawodnymi przyjaciółmi, którzy zachęcają i towarzyszą nam na ścieżce. Ściśle mówiąc, termin „sangha” odnosi się do każdego, kto ma bezpośrednią świadomość pustki, czy jest to osoba wyświęcona, czy nie. Zawarte w sangha są arhatami, tymi, którzy uwolnili się od cyklicznej egzystencji. Bodhisattwowie, którzy bezpośrednio zrealizowali pustkę, również są… sangha. Ci szlachetni bodhisattwowie kontrolują swój proces odrodzenia. Ze względu na ich wielkie współczucie, stale i dobrowolnie wracają do naszego świata, aby nas prowadzić.

Częściej „sangha” odnosi się do społeczności mnichów i mniszek, którzy poświęcili swoje życie urzeczywistnianiu Dharmy, chociaż być może nie osiągnęli jeszcze urzeczywistnienia. Na Zachodzie niektórzy ludzie używają „sangha”, odnosząc się również do społeczności świeckich wyznawców. Nie jest to jednak tradycyjne użycie tego słowa.

Czy buddyści wierzą w Boga?

Ludzie z kręgów judeochrześcijańskich często pytają, czy buddyści wierzą w Boga. Zależy to od tego, co oznacza słowo „Bóg”, ponieważ w świecie judeochrześcijańskim istnieje różnorodność opinii na temat tego, kim lub czym jest Bóg.

Jeśli słowem „Bóg” odnosimy się do zasady miłości i współczucia, to tak, buddyści akceptują te zasady. Miłość i współczucie są podstawowym rdzeniem Buddanauki. Istnieje wiele podobieństw między Jezusem a Buddanauki w tym zakresie.

Jeśli przyjmiemy, że „Bóg” odnosi się do kogoś, kto ma nieskończoną miłość i mądrość oraz który jest wolny od zemsty i stronniczości, to tak, buddyści to akceptują. Miłość, mądrość, cierpliwość i bezstronność to cechy wszystkich Buddów.

Jeśli słowo „Bóg” jest używane w odniesieniu do stwórcy, buddyści mają inny pogląd. Z buddyjskiego punktu widzenia nie było początku ciągłości materii fizycznej i świadomości (patrz rozdział o odrodzeniach). Ponieważ zakłada się istnienie twórcy, pojawia się wiele logicznych trudności, buddyści proponują alternatywne wyjaśnienie. Dlatego buddyści nie akceptują idei grzechu pierworodnego lub wiecznego potępienia. Sama wiara też nie wystarczy do osiągnięcia pokoju.

Należy jednak podkreślić, że buddyści postrzegają wielość wierzeń i praktyk religijnych jako korzystną. Ponieważ ludzie nie myślą w ten sam sposób, różnorodność przekonań umożliwia każdej osobie wybór systemu, który pomoże jej żyć lepszym życiem. Dlatego buddyści podkreślają wagę i konieczność tolerancji religijnej.

Po co szukać schronienia?

Dwie główne postawy skłaniają nas do zwrócenia się ku Trzy klejnoty o schronienie. Te postawy pomagają również pogłębiać nasze schronienie w miarę upływu czasu. Są to: (1) lęk przed kontynuacją tego, kim jesteśmy, oraz (2) wiara w możliwości Trzy klejnoty by nas prowadzić.

Zdając sobie sprawę, jak często nasze niepokojące postawy nas przytłaczają, obawiamy się, że popchną nas do nieszczęścia teraz i niefortunnego odrodzenia w przyszłości. Patrząc jeszcze dalej w przyszłość, boimy się bycia uwięzionym w cyklicznej egzystencji, dokonującej jednego niekontrolowanego odrodzenia za drugim. Wiemy, że bez względu na to, gdzie się urodzimy, nie ma trwałego szczęścia.

Ponieważ nie wiemy, jak rozwiązać te dylematy, musimy zasięgnąć porady tych, którzy to robią. Ale musimy uważać na to, czyje instrukcje stosujemy, ponieważ jeśli wybierzemy przewodnika, który ma ograniczone współczucie, mądrość i umiejętności, nie będziemy w stanie się poprawić. Dlatego konieczne jest dokładne zbadanie właściwości możliwych źródeł pomocy. Kiedy mamy zaufanie do zdolności innych do prowadzenia nas, wtedy słuchamy ich instrukcji i praktykujemy to, czego się uczymy.

Zaufanie kontra nierozróżniająca wiara

Termin „zaufanie” w pismach buddyjskich jest często tłumaczony jako wiara. Jednak angielskie słowo „wiara” kojarzy się z kimś, kto w coś wierzy, ale nie wie dlaczego. Nierozróżniająca wiara tego rodzaju nie jest kultywowana w buddyzmie. „Zaufanie” lepiej oddaje znaczenie: wiemy o Buddach, Dharmie i sangha i ufamy, że mogą nam pomóc. W praktyce buddyjskiej rozwijają się trzy rodzaje konstruktywnej wiary lub pewności siebie: (1) przekonana pewność siebie, (2) dążenie do pewności siebie oraz (3) pełne podziwu lub wyraźne zaufanie.

Przekonana pewność siebie rodzi się ze zrozumienia. Na przykład słyszymy o wadach niepokojących postaw i uczymy się technik ich przezwyciężania. Następnie badamy nasze życie, aby zobaczyć, czy niepokojące postawy powodują problemy i czy techniki skutecznie im przeciwdziałają. W ten sposób wyrobimy sobie przekonanie, że konieczne i możliwe jest eliminowanie niepokojących postaw. Dzięki rozumowi i własnemu doświadczeniu przekonamy się, że kontemplacja nietrwałości zmniejszy nasze nierozsądne przywiązania. Ponieważ ten rodzaj wiary opiera się na zrozumieniu, jest mocny i ważny.

Możemy zyskać przekonanie, że Buddowie, Dharma i sangha są w stanie wyprowadzić nas z naszego zamętu. Nie musimy wierzyć w wielkość Trzy klejnoty tylko dlatego, że ktoś nam kazał, bo to byłoby jak kupowanie mydła do prania tylko dlatego, że reklama mówi, że jest dobre. Raczej poprzez naukę i refleksję na temat cech Trzy klejnoty, zrozumiemy i będziemy przekonani. Takie przekonanie sprawia, że ​​czujemy się blisko Buddów, Dharmy i sangha.

Aspirowanie do pewności siebie to drugi rodzaj pewności siebie. Czytając o dobrodziejstwach dobrego serca i obserwując wspaniały wpływ, jaki ludzie altruistyczni wywierają na świat, będziemy dążyć do zwiększenia naszej miłości i współczucia. Poznawanie naszych Budda charakter i cechy Trzy klejnoty, będziemy dążyć do stania się Buddami. Ten rodzaj wiary jest bardzo ożywczy i daje nam entuzjazm do praktyki Dharmy.

Czysta lub pełna podziwu pewność siebie sprawia, że ​​nasze umysły są radosne. Na przykład słyszymy o cechach bodhisattwów i buddów – ich bezstronnym współczuciu i przenikliwej mądrości – i podziwiamy ich ze szczęśliwym sercem. Skupiając się na dobrych cechach innych i radując się, rodzi się w nas pełna podziwu pewność siebie.

Zaufanie do Buddów, Dharmy i sangha uspokaja nasze serca i nadaje kierunek naszemu życiu. Jako Budda powiedział w Dhammapada:

Mądrzy przyjmują wiarę i inteligencję
O ich bezpieczeństwo w życiu;
To ich największe bogactwo.
To inne bogactwo jest po prostu powszechne

W buddyzmie wiara lub zaufanie rozwija się powoli i powstaje dzięki wiedzy i zrozumieniu. Opierając się na przewodnictwie Buddów, Dharmy i sangha, nasze rozumienie tzw trzy główne realizacje ścieżki urośnie. I odwrotnie, pogłębiając nasze wewnętrzne zrozumienie i przekształcając nasze umysły, nasze zaufanie i poleganie na Trzy klejnoty zwiększać. Dzieje się tak, ponieważ dostrzegamy na podstawie własnego doświadczenia, że ​​kierunek zapewniony przez Trzy klejnoty rozwiązuje nasze niezadowalające sytuacje. W ten sposób, przyjmując schronienie polega na wzięciu odpowiedzialności za własne doświadczenie, a także poleganiu na wskazówkach, instrukcjach i inspiracji tych, którzy mogą wskazać nam drogę do przemiany naszych umysłów.

Lekarz, medycyna i pielęgniarka

Schronienie jest porównywane do lekarza, lekarstwa i pielęgniarki, na której chory liczy się, aby zostać wyleczonym. Jesteśmy jak chorzy, ponieważ doświadczamy wielu niezadowalających sytuacji w tym i przyszłym życiu. Poszukując rozwiązania, konsultujemy się z wykwalifikowanym lekarzem, Budda, Budda diagnozuje przyczynę naszej choroby: niepokojące postawy i pomieszane działania, które zrobiliśmy pod ich wpływem. Następnie przepisuje medycynę Dharmy, nauki o tym, jak osiągnąć urzeczywistnienie i ustanie prowadzące do oświecenia.

Aby osiągnąć rezultat, musimy praktykować nauki. Nie wystarczy po prostu usłyszeć Dharmę. Musimy aktywnie stosować ją w naszym codziennym życiu iw naszych relacjach z innymi. Oznacza to, że staramy się być uważni i zauważać, kiedy pojawiają się niepokojące postawy. Następnie stosujemy środki, które pozwalają nam jasno dostrzec sytuację. Jeśli chorzy mają lekarstwo, ale ich nie przyjmują, nie są wyleczeni. Podobnie, możemy mieć w domu wyszukaną świątynię i ogromną bibliotekę ksiąg Dharmy, ale jeśli nie okażemy cierpliwości, gdy spotkamy osobę, która nas denerwuje, stracimy okazję do praktyki.

Połączenia sangha są jak pielęgniarki, które pomagają nam zażywać lekarstwa. Czasami zapominamy, które tabletki przyjąć, więc pielęgniarki nam przypominają. Jeśli mamy trudności z połykaniem ogromnych pigułek, pielęgniarki dzielą je dla nas na kawałki. Podobnie ci, którzy mają realizacje ścieżki, są prawdziwymi sangha którzy pomagają nam właściwie praktykować Dharmę, gdy jesteśmy zdezorientowani. Dobrym przykładem są mnisi i mniszki, a każdy praktykujący, który jest bardziej zaawansowany od nas, może nam pomóc.

Nasi przyjaciele w Dharmie są bardzo ważni, ponieważ łatwo ulegamy wpływom ludzi wokół nas. Kiedy staramy się poprawić siebie, ważne jest, aby przebywać w pobliżu ludzi, którzy zachęcają nas do tego dążenia. Jeśli spędzamy czas z ludźmi, którzy lubią plotkować i krytykować innych, prawdopodobnie właśnie to zrobimy, gdy jesteśmy z nimi. Kiedy jesteśmy blisko ludzi, którzy cenią sobie samodoskonalenie, ich przykład i zachęta wpłyną na nas pozytywnie. Z tego powodu Budda powiedział w Dhammapadzie:

Mądrzy, nie zaprzyjaźnijcie się
Niewierni, którzy są podli?
I oszczerstwa i spowodowania schizmy.
Nie bierz za towarzyszy złych ludzi.

Mądrzy, bądźcie intymni
Z wiernymi, którzy mówią łagodnie,
Są etyczne i dużo słuchają.
Weź najlepszych jako towarzyszy.

Jak mamy połączyć tę radę z naszym wysiłkiem rozwijania bezstronnej miłości i współczucia dla wszystkich? Mentalnie staramy się wyjrzeć poza powierzchowne cechy ludzi i cenić je jednakowo. Jednakże, ponieważ nie jesteśmy jeszcze Buddami, nadal łatwo ulegamy wpływom innych.

Dlatego, z korzyścią dla wszystkich, mądrzej jest nawiązywać przyjaźnie z ludźmi, którzy żyją etycznie i cenią samodoskonalenie. Chociaż mentalnie możemy mieć równą miłość i współczucie dla wszystkich, fizycznie powinniśmy pozostać blisko tych, którzy mają na nas pozytywny wpływ. Kiedy nasze umysły stają się silniejsze, możemy przebywać w pobliżu każdego bez wpływu jego złych nawyków.

Ceremonia schronienia

Chociaż przyjmując schronienie odbywa się w naszych sercach i nie wymaga rytuału, udział w ceremonii przyjęcia schronienia pozwala nam czerpać inspirację z linii praktykujących, która rozpoczęła się od Budda i trwa aż do teraźniejszości. Ponadto formalnie oddajemy się pod kierownictwo Trzy klejnoty.

By przyjmując schronienie, oświadczamy sobie i świętym istotom, że przyjmiemy korzystny kierunek w życiu. Jesteśmy zdeterminowani, aby przestać pozwalać, by nasz egoizm i ignorancja zmyliły nas w pogoń za bezużytecznymi dążeniami. Zamiast tego skontaktujemy się z naszą wewnętrzną mądrością i współczuciem. Podjęcie tej decyzji i przyjmując schronienie to bardzo cenny moment w naszym życiu, ponieważ wkraczamy na drogę do oświecenia.

W tradycji tybetańskiej ten werset przyjmując schronienie a wzbudzanie intencji altruistycznej jest recytowane rano po przebudzeniu i przed wszystkimi medytacja sesje:

I schronić się dopóki nie obudziłem się w Buddach, Dharmie i sangha. Za zasługi, które tworzę angażując się w hojność i innych dalekosiężne praktykiObym osiągnął stan Buddy, aby przynosić pożytek wszystkim czującym istotom.