Schronienie

Buddyjskie schronienie jest procesem
zwracanie się do wewnątrz, które zaczyna się od naszego
odkrycie własnego nieograniczonego
potencjał jako istoty ludzkie.

Przyjmując schronienie jest pierwszym krokiem na buddyjskiej ścieżce do wewnętrznej wolności, ale nie jest czymś nowym. Byliśmy przyjmując schronienie całe nasze życie, choć głównie w sprawach zewnętrznych, w nadziei na znalezienie bezpieczeństwa i szczęścia. Niektórzy z nas schronić się w pieniądzach, niektórych w narkotykach. Niektóre schronić się w jedzeniu, wspinaczce górskiej czy na słonecznych plażach. Większość z nas szuka bezpieczeństwa i satysfakcji w związku z mężczyzną lub kobietą. Przez całe życie dryfowaliśmy od jednej sytuacji do drugiej, zawsze w oczekiwaniu na ostateczną satysfakcję. Nasze kolejne uwikłania mogą czasami przynieść chwilową ulgę, ale, mówiąc trzeźwo, szukanie schronienia w fizycznych posiadłościach i przemijających przyjemnościach jedynie pogłębia nasze zakłopotanie, zamiast je zakończyć.

Powinniśmy spróbować sami ustalić, czy nasze doświadczenia były korzystne. Kiedy my schronić się tylko w przyjemnych doznaniach lub emocjach, problem przywiązanie jest tylko pogorszony i jesteśmy niestety rozczarowani, ponieważ oczekujemy trwałej satysfakcji z tego, co okazuje się jedynie przebłyskami ulotnej przyjemności. My schronić się w ciemności i pogrąż się w jeszcze głębszej ciemności.

Buddyjskie schronienie to proces zwracania się do wewnątrz, który zaczyna się od odkrycia naszego własnego nieograniczonego potencjału jako istot ludzkich. To odkrycie generuje ogromny zapał dla rozwoju naszej wrodzonej energii-mądrości. Pełna, doskonała mądrość to stan Buddy. Być może słowo 'Budda' przywołuje obraz daleki i raczej orientalny. Ale 'Budda„jest tylko słowem i oznacza całkowicie otwarty umysł, jako „otwarty lotos”. Kiedy w końcu zrealizujemy nasz ludzki potencjał i osiągniemy całkowitą otwartość umysłu, staniemy się Buddami.

Jednak na początku czujemy się beznadziejni, bezradni i niezdolni do samodoskonalenia. Budda wydaje się być gdzieś na niebie, całkowicie poza zasięgiem, a my jesteśmy niczym. Ale to nieprawda; nie powinniśmy się lekceważyć. Siakjamuni, historyczny Budda, był kiedyś jeszcze bardziej zdezorientowany niż my, ale dzięki odkryciu własnej utajonej energii mądrości osiągnął oświecenie. Istnieje niezliczona ilość Buddów, a wszystkie żywe istoty mają wrodzoną zdolność zjednoczenia swoich umysłów z niezrównaną jasnością oświecenia.

Podczas Siakjamuni Buddawielu ludzi osiągnęło głęboki wgląd i doświadczyło cudów błogość w wyniku samego zobaczenia go. Pomimo jego cielesnego zniknięcia tak dawno temu, nadal korzystamy z mocy jego mądrości i współczucia. Kultywując własne utajone moce i stale rozwijając naszą mądrość, my również możemy ogromnie przynosić korzyści innym. Bez względu na to, jak bardzo świat wokół nas się zmienia, a nasze losy się zmieniają, nasz wewnętrzny świat może pozostać stabilny i zrównoważony, gdy zostanie wzmocniony jego głębokim zrozumieniem. Mądrość przynosi niezawodną radość, w przeciwieństwie do tych doczesnych obiekty schronienia które przynoszą tylko kusząco krótkie i niejednoznaczne chwile przyjemności.

Drzewo obiekty schronienia jest Budda, Dharma i sangha. Przyjmując schronienie Budda obejmuje akceptację przewodnictwa oświeconych istot jako jedynego lekarstwa na zamieszanie i niezadowolenie naszego obecnego życia. Tylko w ten sposób możemy zrealizować naszą uśpioną zdolność do osiągnięcia wewnętrznej wolności. Istnieją dwa aspekty schronienia: zewnętrzny i wewnętrzny. Zewnętrzne schronienie oznacza szukanie przewodnictwa u żyjących Buddów, ponieważ bez nauczyciela nie jesteśmy w stanie osiągnąć wyzwolenia. Buddowie dostarczają również inspiracji i są wspaniałymi modelami do naśladowania. Kiedy kontemplujemy stan oświecenia, jego odbicie w naszym umyśle napełnia nas radosną, promienną energią. To pokazuje, że chociaż obecnie nie jesteśmy w pełni oświeceni, nasienie Buddy jest zawarte w każdym z nas. Wewnętrzne schronienie jest skierowane w stronę tego nasienia oświecenia, tego wewnętrznego Budda-Natura. Uznajemy, że ostatecznie jesteśmy naszym własnym schronieniem.

Jeśli jesteśmy przekonani, że jesteśmy poza nadzieją i niezdolni do zmiany, lub jeśli uważamy, że jesteśmy już doskonali, to oczywiście nie ma powodu, aby schronić się. Ale jeśli uczciwie przeanalizujemy nasze umysły, nasz sposób życia i wzór naszych relacji, możemy wyraźnie rozpoznać naszą własną duchową chorobę. Oświecona istota, do której się w tym momencie zwracamy, jest w istocie lekarzem, który diagnozuje nasze dolegliwości i przywraca nam doskonałe zdrowie.

Lek przepisany przez Budda jest Dharmą. Dharma to mądrość: mądrość, która rozumie naszą prawdziwą naturę i ujawnia naszą ukrytą moc samo-wyzwolenia. Przyjmując schronienie w Dharmie oznacza używanie tej mądrości teraz. Przywróci to nasze dotychczas niejasne poczucie godności człowieka i sprawi, że poczujemy, że mimo wszystko możemy zrobić z sobą coś pozytywnego. Ci, którzy przyjmują głębokie schronienie, nigdy nie czują się zagubieni ani zdesperowani. Schronienie uwalnia nas od takich stanów psychicznych. Wraz ze wzrostem szacunku dla samego siebie i pewności siebie poprawiają się nasze relacje z innymi. Po odkryciu własnej wewnętrznej siły dostrzegamy i szanujemy również Budda- natura w innych.

Dharma oznacza zrozumienie rzeczywistości. Medytacja a modlitwa nie jest Dharmą; są jedynie narzędziami do osiągnięcia tej wewnętrznej mądrości. Nawet gdybyśmy medytowali cały dzień, ale zupełnie nie rozumieliśmy Dharmy, niewiele osiągnęlibyśmy. Ani teksty religijne nie są Dharmą; są to jedynie książki o Dharmie, środki do przekazywania informacji o Dharmie. Prawdziwa Dharma, czyli religia, to osobiste doświadczenie, które każdy z nas musi wydobyć z samego siebie. Jest w nas dzwon Dharmy i powinniśmy go użyć, aby obudzić i aktywować naszą uśpioną mądrość. Zwykle nasz umysł jest całkowicie zajęty nieświeżymi, nieopłacalnymi, powtarzającymi się myślami: chwytaniem się fantazji i ustępowaniem złość, zazdrość lub rozpacz, gdy nam się wymykają. Praktykowanie Dharmy oznacza dzwonienie do naszego wewnętrznego rachunku mądrości, bycie zawsze czujnym i usuwanie śmieci, które zatykają nasz umysł, przywiązań i uzależnień, które nawiedzają nasze marzenia. Czyniąc to naszą codzienną praktyką, sami stajemy się Dharmą; cała nasza energia staje się mądrością Dharmy. Wtedy jesteśmy naprawdę przyjmując schronienie, pozwalając tylko wewnętrznej Dharmie regulować nasze życie.

Trzeci obiekt schronienia jest sangha. sangha składa się z tych, którzy są obdarzeni mądrością. Są jak pielęgniarki i przyjaciele, którzy pomagają nam wyzdrowieć z choroby. sangha to nie tylko ci, którzy noszą czerwone lub żółte szaty, ale także ci przyjaciele, którzy mają na nas dobroczynny wpływ. Ci duchowi przyjaciele dodają nam energii i inspirują i dlatego należy wyraźnie odróżniać się od zwykłych przyjaciół, którzy nas powstrzymują. Na przykład wszyscy w tej chwili medytacja Oczywiście pochodzi z innego środowiska i ma inne spojrzenie. Ale otworzyliśmy sobie serca i podzieliliśmy się głębokimi doświadczeniami. W rzeczywistości możemy czuć się bardziej ciepło w stosunku do przyjaciół, których tu poznaliśmy, niż do starszych przyjaciół w domu. Dlaczego to? Ponieważ wyczuwamy ducha jedności: razem odpowiedzieliśmy na piękno mądrości Dharmy.

Prawdziwi duchowi przyjaciele wspierają się nawzajem w swojej praktyce i promują wzajemnie wzrost wiedzy i świadomości. Potrzebujemy wsparcia, ponieważ tak łatwo ulegamy wpływom naszego środowiska i otaczających nas ludzi. Załóżmy, że jestem nałogowym alkoholikiem, ale postanowiłem wziąć się w garść i porzucić nałóg. Wtedy przyjaciel mówi: „Cóż za gorący dzień! Wypijmy gdzieś drinka. Więc idę z nim tego dnia i następnego dnia, i wkrótce znowu wpadnę w tę samą starą koleinę.

Co więcej, w zwykłych przyjaźniach często mylimy się przywiązanie z uczuciem. Na przykład mój przyjaciel może okazać mi widoczne uczucie, proponując wspólne picie. Jeśli odmówię, może pomyśleć, że jestem nieprzyjazny i odrzucony, więc poddaję się. W ten sposób przyjaciele mogą nas poniżyć. Nie używał gróźb ani siły, ale okazywał uczucie, które składa się tylko z przywiązanie i przywiązanie, wprowadził mnie w sytuację, której wolałbym uniknąć. Dlatego ważne jest, abyśmy rozwinęli oko mądrości, które odróżnia prawdziwą miłość od zwykłej przywiązanie, a to pozwala dostrzec różnicę między tym, co nam przynosi korzyści, a co nam szkodzi. Powinniśmy całkowicie polegać na tej mądrości, a nie na naszych ciągle zmieniających się reakcjach emocjonalnych.

Wyraźnie widzę znaczenie duchowej przyjaźni, kiedy odwiedzam moich uczniów na całym świecie. Kiedy są wśród przyjaciół we wspierającym środowisku medytacja oczywiście są szczęśliwi i entuzjastyczni. Ale kiedy odchodzą i próbują ćwiczyć na własną rękę, ich energia powoli opada, a kiedy znów ich widzę, wracają do zastoju. To pokazuje naszą potrzebę wzmocnienia wpływów, które utrzymują naszą energię w odpowiednich kanałach. Jakiekolwiek osoby wywierają ten wpływ – czy to ze Wschodu czy z Zachodu, białe czy czarne, męskie czy żeńskie – są prawdziwe sangha.

Powinno być już jasne, że impuls do: schronić się powstaje z dostrzeżenia konieczności rozwijania naszych umysłów i kultywowania naszej mądrości. Bycie buddystą to wewnętrzne doświadczenie, które niekoniecznie może być mierzone naszym zewnętrznym zachowaniem. Często spotykam ludzi, którzy nie mają żadnej szczególnej religii lub filozofii widoki ale kto w cichy i prosty sposób schronić się w mądrości. Są wrażliwi na potrzeby własne i innych, starają się nadać sens swojemu życiu, rozwijając siebie i pomagając innym. Moim zdaniem tacy ludzie są buddystami, chociaż być może nigdy nie słyszeli o Siakjamuni Budda lub jego Dharmy.

Przyjmując schronienie nie jest trudne, ale błędem byłoby sądzić, że możemy biernie usiąść i pozwolić Budda, Dharma i sangha wykonuj dla nas pracę. Budda powiedział: „Jesteś odpowiedzialny za swoje własne zamieszanie i jesteś odpowiedzialny za swoje własne wyzwolenie”. To, co nas ratuje od zamieszania, to nasza mądrość. Jeśli my schronić się jednocześnie w pełni rozumiejąc znaczenie trzech obiekty schronienia, nasza mądrość wzrośnie i sama w sobie napełni nas energiczną determinacją, by podążać ścieżką do wyzwolenia.

Kiedy już formalnie przyjęliśmy schronienie, przyjmujemy na siebie pewną odpowiedzialność za nasze zachowanie. Powinniśmy obserwować nasz umysł i badać wewnętrzny proces działania i reakcji. „Co teraz robi mój umysł? Jaki impuls się pojawia? Kiedy zachowuję się w ten sposób, jaki jest wynik?” Powinniśmy na przykład obserwować, jak inni reagują, gdy wypowiadamy puste, niepotrzebne słowa lub gdy rozmawiamy, nie rozumiejąc, co mówimy. Słowa mają wielką moc. Komunikacja cielesna ma również silny wpływ na innych; nasza postawa, nasze ruchy i wyraz twarzy wywierają głębokie wrażenie na umysłach innych ludzi. Ponieważ większość naszych problemów dotyczy innych ludzi, ważne jest, aby być świadomym swojego zachowania i unikać krzywdzenia kogokolwiek.

Ten proces akcji i reakcji nazywa się karmy. Karma może wydawać się technicznym terminem filozoficznym, ale nie jest to nic innego jak nasze własne doświadczenie. Mówi nam, jakich rezultatów możemy się spodziewać po naszych działaniach, a tym samym odgrywa istotną rolę w praktyce duchowej. Chcemy, aby medytować i rozwijać mądrość, ale jeśli nie podejmiemy próby kontrolowania naszego zachowania i naszego zrozpaczonego, rozproszonego umysłu, nie zajdziemy zbyt daleko. Z tego powodu mówimy: „Obserwuj swoje karmy”. Musimy działać z rozróżniającą mądrością, aby stworzyć najlepszą wewnętrzną Warunki za osiągnięcie naszych celów.

Podsumowując: Budda jest całkowicie otwartym umysłem, stanem poza pomieszaniem; Dharma jest ścieżką mądrości prowadzącą do tego stanu; oraz sangha składa się z tych, którzy są obdarzeni mądrością i mogą nam pomóc w drodze. To nasze własne niezadowolenie przez całe życie skłania nas do: schronić się Budda, Dharma i sangha. Zdajemy sobie sprawę, że przywiązanie marzenia i rzeczy fizyczne nigdy nie dawały nam trwałej radości. Dlatego, aby pozbyć się tego niezadowolenia i uzyskać zrozumienie rzeczywistości, my: schronić się w mądrości: droga do wewnętrznej wolności.

Należy jednak uważać, aby nie przesadzać z własnymi problemami ani nie zajmować się wyłącznie nimi przyjmując schronienie dla siebie samego. Pamiętaj, że wszystkie istoty są jednakowo zdezorientowane i nieszczęśliwe. Dlatego zawsze, gdy schronić się, wyobraź sobie swoją matkę i ojca przy tobie, przyjaciół i krewnych za tobą, tych, którzy cię agitują, siedzących poza tobą i wszystkie inne istoty wokół ciebie. Ze współczuciem i miłującą dobrocią pomyśl: „Wszystkie żywe istoty we wszechświecie, łącznie ze mną, były w zamęcie od czasu bez początku, przyjmując schronienie w fikcjach i ciągle napotykając przeszkody. Teraz mam okazję rozwinąć swój ludzki potencjał i zjednoczyć się z wszechwiedzą całkowicie otwartej świadomości. Zamiast słuchać mojego zdezorientowanego przywiązanie rozum, wysłucham mądrości; to jedyny sposób na wyzwolenie siebie i wszystkich istot. Z tego powodu teraz schronić się in Budda, Dharma i sangha.

Następnie wizualizuj Siakjamuni Budda przed tobą: białe światło promieniujące z czubka jego głowy, czerwone z jego gardła i niebieskie z jego serca. Możesz wizualizować swoje własne nauczyciel duchowy jak ten główny obiekt schronienia lub, jeśli przychodzi to bardziej naturalnie, Jezusa Chrystusa lub innego przewodnika duchowego, którego szanujesz jako tego, który przekroczył wszelkie złudzenia. Twój obiekt schronienia powinny być wizualizowane w łagodnym i kochającym aspekcie i promieniować trzema kolorowymi światłami. Te promienie światła płyną do ciebie i wszystkich otaczających istot i oczyszczają wszelką negatywną energię, szczególnie rozpacz i samodegradację.

W tym momencie może pojawić się pytanie. "Jeśli przyjmując schronienie jest kwestią polegania na naszej własnej wewnętrznej mądrości, dlaczego mamy formalną ceremonię schronienia? Dlaczego ten rytuał jest konieczny? Odpowiedź brzmi, że przypomina nam, jak krytyczny jest moment przyjmując schronienie jest: oznacza to, że docieramy do kluczowego wglądu w naszą własną naturę. Tyle razy w przeszłości szukaliśmy bezpieczeństwa w błahościach, ale teraz odkryliśmy naszą wrodzoną zdolność do spełnienia najbardziej wzniosłego przeznaczenia ze wszystkich: całkowitego wyzwolenia się od cierpienia. Jesteśmy zdeterminowani, aby od tego momentu, a nie przyjmując schronienie w efemerycznych fikcjach będziemy schronić się w naszej własnej czystej, jasnej energii mądrości i wyrusz na drogę do wyzwolenia. Uroczysta akcja przyjmując schronienie wzmacnia tę determinację.

© Lama Zopa Rinpocze, wykorzystany za zgodą Archiwum Mądrości Lamy Yeshe. Aby uzyskać dalsze pozwolenie na korzystanie z tego artykułu, skontaktuj się Lama Archiwum mądrości Yeshe pod adresem info(at)LamaYeshe(kropka)com.